JOHN PAEPE: FOTOGRAAF MET OOG EN LENS
Over kunst en ambachten
ST.-CECILIA 00RDEGEM
HULDIGT ZIJN KAMPIOENEN
DE V.E.LT.
8 - 6-10-1978 - De Voorpost
echter veel eerlijker, veel direkter
dan een Dali. Deze laatste zit als
het ware vast in een clan, in een
keurslij! dat hem dwingt op die
wijze te schilderen. Het doet den
ken aan een fabriek. Over dit alles
heeft natuurlijk iedereen zijn eigen
mening, maar ik voel dat toch zo
aan. Veel bewondering heb ik ook
voor Pol Mara. Zijn kollages vind
ik geweldig. En, om iemand \an
bij ons te noemen, ik heb enorm
Wie enkele zondagen terug de eerste Kunst- en Ambachtsmarkt heeft bezocht zal hoogstwaarschijnlijk
versteld hebben gestaan van de talrijke takken die aan bod zijn gekomen. Ook uw Voorpost zag die
bewuste zondag als een verrijking. We maakten met verschillende interessante figuren kennis, gingen
hier en daar een kijkje nemen in de ateliers en vonden meteen stof om u, beste lezer, te vergasten op een
reeks afleveringen, in woord en beeld over oude ambachten.
Dit begrip dient in de ruimste zin geïnterpreteerd te worden. Velé richtingen die op de Ambachtsmarkt
aan bod zijn gekomen, zullen kenners bezwaarlijk als -ambacht» gaan beschouwen. Ons inziens
brachten alle expo/anten een stukje folklore, en dit alleen is reeds het vermelden waard.
De eerste figuur die we in het daglicht willen plaatsen is portrettekenaar John l'aepe. We willen niet
v erder ingaan op de vraag of het portrettekenen in dit geval vlugschetsen een ambacht is. Wie het
zo wil zien heeft het recht. Wie andersom denkt heeft dat evenveel.
We leerden John Paepe kennen als
een uiterst v riendelijk en beschei
den mens. Nooit kwam enig
woord van zei loverschatting uit
zijn mond. De termen - kunst» en
-kunstenaar» gebruikte hij met de
nodige omzichtigheid. En, wat be
langrijk is, hij liet zich zelden uit
over zichzelf.
Voor John Paepe was het de eerste
maal dat hij deelnam aan een
kunst- en ambachtsmarkt. Hoe het
gekomen is vertelt hij zelf.
J.P.: - Mijn eigenlijk beroep is fo
tograaf: ik werk aan het Konink
lijk Instituut voor het Kunstpatri
monium te Brussel, een onderaf
deling van het Ministerie voor Ne
derlandse Kuituur. Tekenen is
mijn hobby. Het spreekt vanzelf
dat ik dat zeer graag doe. Mijn
vrouw had in de krant gelezen over
die ambachtsmarkt en ik twijfelde
er aanv ankelijk over om al dan niet
mee te doen. Toch sloeg ik toe,
vooral omdat het een nieuwe erv a
ring zou betekenen. Ik stond na
tuurlijk voor een open vraag, maar
dat boeide mij juist.»
V.P.: -Je bent dan zo maar be
gonnen, zonder de minste erva-
ring?»
J.P.. -Ja, inderdaad. Het was vol
ledig nieuw. De mensen staan op
je vingers te kijken en aanvanke
lijk was ik wel wat zenuwachtig.
Je staat er wat onwennig bij, je
krijgt een aantal v ierkante meters
ter beschikking en je v raagt je af
hoe het allemaal gaat verlopen
Ik stelde enkele tekeningen ten
toon die op bestelling kunnen ver
kregen worden. Voor een karika
tuur vroeg ik honderd frank, voor
een geschetst portret tweehonderd
frankOm het ijs te breken vroeg
ik aan een toevallig voorbijko
mende vriend om ev en te pozeren.
Zo was ik enigszins «ingereden».
Zq stilaan begonnen de eerste
klanten, als je het zo kunt noemen.
De ene al gemakkelijker dan de
andere om op papier gezet te wor
den. Soms dacht ik bij mezelf:
-Wat voor een gezicht heelt die
nu! Maar ik had niet de tijd om
daarop in te gaan. Het kwam er op
aan om zo snel mogelijk, zonder
verder nadenken de persoon in
kwestie op papier te zetten. -
.P.: - Wat dacht je van de sfeer
op de ambachtsmarkt?-
J.P.: -Daar heb ik eerlijk gezegd
weinig van gemerkt. Ik was volop
bezig en van alles wat rond mij
gebeurde heb ik nauwelijks iets
gemerkt. De organizatie vond ik
uitstekend, 's Middags werd door
de stad een lekker maal aangebo
den. Bie/onder goed. Ik heb aan
die dag goede herinneringen
Y.P.: - Vertel ons wat over uw
opleiding
J.P.: «De tekenmikrobc had me
reeds zeer vroeg te pakken. Mijn
moeder heeft mij verteld dat ik
reeds aan het tekenen was toen ik
uit de wieg kwam! Ze herinnerde
zich nog dat ik een draadje nat
maakte en daarmee op de muur
figuurtjes maakte. Mijn grootva
der, Cyriel Paepe. was kunstschil
der. Als kleine jongen keek ik in
zijn atelier mij de ogen uit het
hoofd. Alles wat hij deed boeide
mij geweldig. Dat herinner ik me
zeer goed Hij schilderde enorm
veel dingen zo maar uit het hoofd.
Ikzelf tekende op de achterkant
van behangselpapier; mijn groot
vader heelt er voor gezorgd dat
deze tekeningen op een tentoon
stelling van kindertekeningen zijn
geraakt. Ikzelf weet daarover he-
lemaal niets meer.
Tijdens mijn luimaniora-studies
zat ik meer met mijn aandacht bij
de tekeningetjes die ik maakte op
de kaften van mijn schriften dan
bij de les zelf. De tekenlessen cr-
vaarde ik als een dwang. Je moest
dit. je moest dat. Aan v rije expres
sie mocht men niet doen. Door
toedoen v an een zekere Dom Gre-
goriusben ik in Sint-Lukaste Gent
terecht gekomen. Na heel wat dis-
kussic met mijn ouders natuurlijk.
In Sint-Lukas heb ik eigenlijk me-
zeil leren kennen. Daar heb ik ge
zien dat hetgeen ik kon helemaal
niets was vergeleken met wat daar
getekend werd. Het is echter dank
zij een gc/ondc kompctiticslcer
üat ik ine naar hoven heb gewerkt.
iJc sierke discipline die t<tender-
l'l Iteersie was eveneens een
V",U: sleur, |.r werd enorm veel
'k 'hm ui «Ie richting
-I'ui.l .K-iv icicrlii gekomen.
i' 1 r„j„
had het veel liever gedaan.»
V.P.: -En nadien?»
J.P.: - Welja, de gewone gang van
zaken. Afstuderen, een jaar lang
niets doen in het leger en dan werk
gaan zoeken. Overal proberen, en
nergens binnengeraken. Gelukkig
echter had ik enige ervaring in de
fotografie. Een vriend van mij
leerde mij ontwikkelen en vergro
ten. Met politieke steun ben ik in
het Kunstpatrimonium terecht ge
komen. Zo gaat het nu eenmaal.»
V.P.: -Vroeger reeds tentoon
stellingen gehouden?-
J.P.: -Eigenlijk niet. Dit jaar heb
ik deelgenomen aan een groeps
tentoonstelling in het «Gulden
Vlies». Dat is het enige.
V.P.: «Nooit aan gedacht om
met olieverf te werken?-
J.P.: «Wel aan gedacht, maar het
is er nog niet van gekomen. Ik heb
er doodeenvoudig de tijd niet
voor. Verder ben ik haast geobse
deerd door het portrettekenen. Ik
hou er van mensen te bekijken, te
observeren. Wat ik graag doe is
iemand langdurig observeren en
nadien, uit het hoofd, zijn portret
maken. Zo verwerkte ik in teke
ningen zelfportretten, en portret
ten van mijn vrouw, zo maar, uit
het hoofd, bijna zonder het zelf te
weten.»
.P.: - Je bent dus fotograaf met
je ogen
John Paepe is de gelukkige vader
van twee dochtertjes. Talrijke ma
len schetste en tekende hij lien.
Hierin slaagt luj meer dan voor
treffelijk. I erder maakt hij graag
akwarellen. Hierin laat hij de jan-
tazie vrije loop. Ook ahstrakte
vormgeving schrikt hem niet af.
Als sterk overtuigd Vlaming
maakte hij talrijke portretten van
vooraanstaande Vlaamse figuren.
Opvallend in deze tekeningen is de
verbetenheid, die uit elk van deze
leeuwenjiguren- naar voor
komt. Vanaf 20 oktober neemt
John Paepe deel aan een groep
stentoonstelling in -A post elke -
ken-.
V.P.: -Ondervind je speciale
moeilijkheden bij het tekenen?»
J.P.: - Vooral het tekenen van kin
deren is niet zo gemakkelijk. Al te
gauw heb je de neiging er een ou
dere persoon van te maken. Neem
daarbij het feit dat ik zelfs in een
kinderkopje bepaalde karakter
trekken poog weer te geven.
Neem daarbij dat een kind
moeilijk kan blijven stilzitten. Je
moet dan haast in een tl its een idee
vormen en het onmiddellijk in en
kele lijnen pogen weer te geven.»
.P.: «Zijn er nog andere din
gen die je graag zou doen?»
J.P.: - Waar ik echt graag zou mee
beginnen is met keramiek. Ik heb
zo een paar dingen gemaakt. Dat
heelt me geweldig geboeid. Graag
zou ik daarin verder werken. Wat
me eveneens boeit is de pirogra-
vure. Met een ijzeren pen, als je
het zo kan noemen, die verwarmd
is, op het idee van een soldeer
bout. kerfje de lijnen in het hout.
Het hout wordt eigenlijk door het
gloeiende ijzer verbrand. Dit pro
cédé pas ik graag toe.»
V.P.: -Het is opvallend dat je
steeds werkt op kleine formaten.
Heb je er ooit aan gedacht om
meer de monumentale richting
op te gaan?»
J.P.: «Vroeger heb ik reeds grote
werken gemaakt. Bijvoorbeeld in
kollages. Ik experimenteer graag
met kleuren, bouw urt een be
staand gegeven liefst iets nieuws
op. Daartoe leent de kollage zich
uitstekend. Verder schrik ik er niet
voor terug om grotere formaten te
gaan gebruiken, maar het komt
nooit zo v er omdat het schetsen en
tekenen al te veel tijd in beslag
neemt. -
.P.: -Zijner inde geschiedenis
van de kuast bepaalde figuren
die uw biezondere voorkeur
wegdragen?--
J.P.: «.Wanneer we het bij de klas
sieken houden, dan kan ik Rem
brandt op de eerste plaats stellen.
Rembrandt bezat als geen de gave
om de mens uit te beelden, te be
kijken zoals hij werkelijk is. Dat
vind ik lormidabcl in zijn werk.
Verder heb ik enorm veel bewon
dering voor Picasso.
V.P.: En l)ali
J.P.: Ik kan me niet van de indruk
inidcH/n dal Dali de mensen be
driegt. Ilij geelt me meer dc in
«link een show man te zijn. Dit
neemt natuurlijk niet weg dal ik
U |>unlde van zijn werken fantas
De Koninklijke Harmonie St.-Cecilia Oordegem is wellicht een van
de oudste v an de hele provincie. Ze is immers gesticht als - Musikaele
Maatschappy ofte Harmonie» op «1 Julius 1840» «onder toezight en
leerlugt van d'heer ende meester Joseph Eugene Van Ruymbeke.
musiekmeester te Wetteren». Haar zinspreuk was:
«Eendragt, musiek en zoet geschal
Verheugen de mensch op 't aerdsche dal».
In een rijmdicht uit die periode 66,1 jaartje lelijker, de majoretjes
wordt de lof van de muziek uit- worden integendeel elk jaar een
In :aal iesta lerdc men dubbel leest. JozeJ Mtiylaert werd als 20 jaar dirigent van de janjare gevierd en de
twee laureaten i an hel Belgisch kampioenschap duo i oor majorellen werden eveneens in de bloemetjes ge el
(EDI 8
Dc twee laureaten Martate De II',
voerig bezongen:
Muziek heeft wondre kragt.
musiek verdryjt bezwoeren.
Musiek ontvalmt de geest van
jonge, kunstminnaeren
Musiek verlicht liet brem van veel
bekommernis.
Musiek. meent die het hoort, dat
hy ten hemel is.
Musiek geeft de mensch rust van
alle vremd geweien.
Mustek doet hel verdriet, weedom
en druk vergelen
Musiek verscliajt den mensch een
aangenaam verzet.
Musiek streelt hei gehoor in
vreugdzaem tydverlet.
Ondertussen is dc maatschappij
van Oordegem in dc praktijk fel
gcévoluccrd. Niet alleen werd ze
van Harmonie een f anfare maar
door deel te nemen aan de Prov in-
ciale Muzicktornooien wist ze een
maatschappij van standing te wor
den op een met-alledaags niveau.
Voor het ogenblik treedt ze op in
dc eerste aldcling
Naar de trend van dc tijd werden
voor ruim een tiental jaren majo
rat ten ingeschakeld, keurig uitge
dost en 11 ink getraind. Worden
vele spelende muzikanten elk jaar
onder kommentaar
lijk initiatief dat tenslotte de groep
ten beste komt. alleen maar toejui
chen en steunen.
Martinc Dc Wint en Martine
Hoogewijs brachten het er schitte
rend van af en na een feilloos op
treden waren de verwachtingen
van de Oordegemse sympatizan-
ten hooggespannen. Ook Sonja De
Wint. de huidige leidster van de
groep, vormde met de lenige Ver-
eecken een fantastisch paar maar
niet iedereen kan met de bloemen
lopen gaan en het waren uiteinde
lijk beide Martines die de Natio
nale titel wisten te veroveren.
Ze werden dan ook in een korte,
druk bijgewoonde plechtigheid in
zaal «Fiësta» in de bloemen gezet
evenals de moeders die in de hulde
werden betrokken. Een prachtige
trofee werd hen door ere
voorzitter Roger De Cuyper.
voorzitter Robert Van der Stuyft
en dirigent Jos Muylacrt uitge
reikt.
Uiteraard wilden de vier dames
enkele staaltjes van hun kunnen
tonen en alhoewel in minder gun
stige omstandigheden. de zol-
dering was te laag, wat stickwci
fel bemoeilijkte - brachten
het cr fantastisch vanal tot grol
voldoening van hun leidster m
vrouw Georgette De Cuyper-Vi
den Steen, de «maiorettenmo jjj
Ook de scheidende majorettenvt jp
dettcs Gisèle Kcppens die elf ja
bij deze groep aktief was en Lil
De Cuyper met acht jaar dien
werden in deze hulde betrokket
Dirigent Jos Muylaert. als
hoofd op rust na 43 jaar dienst
het onderwijs waarvan 27 jaar
bestuurder, kreeg ook bloem,
aangeboden met dc wens nog v<
jaren deze maatschappij te kunn
leiden. St.-Cecilia Oordcge
heeft de wind in de zeilen!
voedings- en levenswijze te kdals
men
HOE IS DE VELT
GESTRUKTUREERD?
Er is een landelijk bestuur met sieel
kretanaat en redaktie en een pn m
vinciaal bestuur met sekretanaj
redaktie en dokumentatiecentrui
Verder zijn er regionale afdeling*
met kernbestuur en plaatse,<i>
kontaktpersonen. een twintigtal i Tn'
delingen zijn gegroepeerd per g 5n
west Er is een VELT beroepsv^N
eniging met technische kommist j™J
en een VELT laboratorium vo
bodem en gewassenontleding t j
VELT recyklagedienst zorgt vo B)
organisch materiaal en de S
stuk schoner en treden op als blik-
vangers voor de fanfare.
Ook een drumband, keurig ge
traind door tambour Julicn. be
hoort tot het korps en wist reeds
menig toeschouwer te verbluffen.
Verleden vrijdag v ierde deze mu
ziekmaatschappij haar twee majo-
rettenkampioencn. Terwijl de mu
ziek zelf optrad te Vel/ekc in het
f estival der Kleine Zes waagden
enkele v an deze Majoretten te Lier
hun kans in het Nationaal Kam
pioenschap.
Zoals Voorzitter van de Harmonie
Robert Van der Stuyft bij de hul
diging gepast verklaarde heelt
deze groep zich nooit speciaal met
liet jagen naar kampioencntitcls
beziggehouden. Liever dan zich te
vergaan aan een reeks indivi
duclc prestaties zodat men nog wel
de bomen maar niet meer het bos
ziet werd de klemtoon steeds ge
legd op het stijlvol optreden van
het hele majorettenkorps.
Nu echter nadat majoretten stages
in het buitenland hadden meege
maakt. deze de wens hadden uit
gedrukt ook eens als duo's op te
treden in een echt nationaal kam
pioenschap kon het bestuur dergc-
Jin
Wij nemen het niet langer meer dat anderen, zogenaamd em
technokraten en experten, in onze plaats beslissen wat er mt 3Uj
ons leefmilieu gebeurt, in welke richting de landbouw e
voedselverwerkende nijverheid evolueert, wat er zoal in onfoor
voedsel mag.
Dit gaat ons allen aan. Daarom
groeperen wij ons en eisen dat van
overheidswege een konstante hulp
geboden wordt om een gezonde
land- en tuinbouw en voedselver
werkende nijverheid mogelijk te
maken door o.m.
het wetenschappelijk onder
zoek meer in de richting van een
gifvrije teelt te leiden
het oprichten van ekologische
modelbedrijven. het steunen van
de bestaande ekologische bedrij
ven en het scheppen van afzetmo
gelijkheden.
het oprichten en subsidiëren
van regionale kompostbedrijven
waar alle mogelijke organische af
valstoffen en ook alle ekologische
verantwoorde industneafval tot
volwaardige kompost verwerkt
wordt ten behoeve van land en
tuinbouw.
De letters in de titel staan voor Ver
eniging Ekologische Land- en
Tuinbouw. Het doel van de vereni
ging is de ekologische teelt te be
vorderen en te beschermen. Dus.
ijveren voor gifvrije teelt en produk-
tie van groenten, fruit, landbouw
gewassen, vee en zuivelproduk-
ten. Het geven van voorlichting en
het aanleren hoe men voedsel
zonder gif kan voortbrengen is wel
het hoofddoel van de VELT. Het
VELT laboratorium oefent kontrole
uit op de kwaliteit van onze bodem
en ons voedsel. Het wil dus de pro
ducent voorlichting geven en de
verbruiker beschermen.
De VELT richt zich zowel tot de
amateur als tot de beroepsteler en
evenzeer tot de konsument zonder
tuin De VELT streeft naar een
mentaliteitsverandering noodzake
lijk om tot een gezonde, natuurlijke
VELT Koöperatieve voor voeds
en meststoffendistributie a
HET HERFSTPROGRAMMA ^el11
Rik Dedapper behandelt teore
sche kennis samen met praktijk t
een aangename bevattelijke wijzeva
Op vragen en problemen door Nijc
gesteld geeft hij een antwoord va at is
uit de natuur. Zowel beginners (I chti
1-2) als gevorderden (les 3-4-o|<r
zullen er iets aan hebben. Het pr asjs
?ramma ziet er als volgt uit:
lp 6-10 te 19.30 u.:
Wat en waarom B T Grondbewt iR
kingen. Wat wordt voor kompc °°r
gebruikt.
Op 25-11 te 14.30 u.
Op 26-11 te 9.30 u.:
Specifieke plantenteelt. Uitvo
rige bespreking van het eige
aardige van onze groentengewa
sen. Op 10-12 te 9 30 u
Zwamziekten en schadelijke i
sekten per groep behandeld H
de biologische bestrijding aanpj
ken.
Dit alles in de Jongensschool Zij
straat 49, Hofstade
Als slot urn de i
rond het altuai
opemlemdat
nu ge Enchai
\ecl bewondering voor Etienne
Lecompte. Wat die man doet met
de verftube is gewoonweg formi
dabel. Ook als mens bewonder ik
hem geweldig. In zijn landschap
pen zou ik zo kunnen inwande
len
V.P.: -Daar geef je de definitie
van een goed landschap.»
J.P.: «Echt, ik zou me goed voelen
in een landschap door hem ge
schilderd. De werken die hij in
opdracht maakt bevallen me niet
zo sterk. Ze staan ergens buiten
zijn ware natuur.»
V.P.: -Stel dat er volgend jaar
opnieuw een ambachtsmarkt op
touw wordt gezet, zou je dan
opnieuw meedoen?-
J.P. «Absoluut. Ik zou het zeer
graag doen. Ik heb het reeds ge
zegd, ik heb niets dan goede her
inneringen van die zondag over
gehouden. Er vielen ook plezante
momenten te beleven. Kleine jon
gens wilden zich ook laten portret
teren, maar vonden dan mijn prijs
te hoog! Andere kleine jongens
haalden gul het geld boven en po-
zeerden lier als een pauw.»
John Paepe toonde ons nog vele
van zijn werkjes. Ook al leek het
ene beter dan het andere, het was
overduidelijk dat deze man met
liefde en toewijding de tekenkunst
beoefende. Voor hem is het een
hobby. Verdere pretenties zijn
hem volkomen vreemd. Dit siert
hem als mens en geeft ons de gele
genheid zijn werk in hel juiste dag
licht te zien. Geen hoogdravende
termen, maar een vaardige teken
hand die velen die zich -kunste
naar - noemen best zouden kunnen
gebruiken.
ANDRE DE GROEVE
