pe Tukmolen van Impe
WIL BLANKENBERGE GELD?
Konstruktief gesprek voor alle partijen
De Voorpost - 13-10-1978 - 13
i "ityervolgp 1
1 nie ussen de periode 1971 lot 1975 is de
lolen tweemaal van eigenaar veran-
i.ldaj erd. Een eerste maal kochten de vroe-
terei ere eigenaars, de familie Impens de
or di 'olen terug van Graat D'Ursel en rond
973 heeft de stad Blankenberge de
lolen aangekocht om deze ginder in
en rekreatiepark te plaatsen. Er was
erp us sprake van een overplaatsing van
Cre npe naar Blankenberge Maar in 1975
k»n omt er een kink in de kabel als gevolg
or d an een negatief advies van de Minister
Too an Nederlandse Kuituur in verband
p I1C Kt de geplande overplaatsing. Rond
i(lin t Tukmolen te Impe wordt alles wind-
iil, figuurlijk althans, want letterlijk
reet de wind langs alle kanten aan de
i«r o lolen. Het verval wordt steeds groter
rdei 11976 krijgt de gemeente Impe een
imum nel van de Rijksdienst voor Monu-
enten en Landschapszorg, waarin
nj,j,emeld wordt dat de beschermincjj-
..„JVocedure ingesteld is. Er wordt tevens
gevraagd dat aan de eigenaar opdracht
rJJs egeven zou worden een restauratie-
1 l'f ossier op te stellen en voor te leggen
eilil an bovengenoemde Rijksdienst impe
/ijl tuurt onverwijld een atschritt van dit
ord chrijven aan Blankenberge
)p 1 januari 1977 is er de tuzie en valt
mpe dus onder beheer van Lede. Vrij-
IC nel onmiddellijk vraagt schepen Hen-
'm8 lenckx. toen nog raadslid, aan het
rwo chepenkollege te informeren naar de
peri itand van zaken in verband met de be-
iaa| cherming bij de Rijksdienst voor Mo-
.rhi lumenten en Landschapszorg
Het de vraag erbij wat van de gemeente
.ede verwacht wordt. In het antwoord
l)ni egt RMLZ dat kortelings een vooront-
verplgst zal bekend gemaakt worden
;i te net molens die voor bescherming in
ai lanmerking komenEnige tijd later is er
iel lan een mspektie van de molen door de
I (0 echnische dienst van de gemeente en
Jur ir wordt in een schrijven aan de Rgks-
l«nst op gewezen dat dringend mgrij-
rs" i«n noodzakelijk zal zijn gezien de
louwvallige toestand Ook de Rijks-
l*nst voerde dan een mspektie uit en
leze dienst stelde vast dat onverwijld
H N onderschoring en afdichting van de
lolenkap moet overgegaan worden. In
en brief aan de gemeente Lede ver-
Im roekt de Rijksdienst binnen de maand
w te gaan tot het uitvoe'en van bo-
Wngenoemde werken. Dit schrijven
wn 16 december 1977 wordt op 20
lecember aan Blankenberge overge-
if» naakt In februari van dit jaar laat de
k», tad Blankenberge weten dat een res-
j*luratiedossier opgemaakt wordt en dat
®*ie werken binnen afzienbare tijd zul-
starten. in april 1978 laat de Rijks-
rtst weten dat de definitieve proce-
e voor bescherming van de molen
izet is. Er is dus een onderzoek de
imodo et incommodo In de be-
injving van de goederen die in aan-
"king komen voor de klassering
er: «de houten windmolen en het
iel. sektie nummer x. deel» Dat
woordje «deel» roept dus de vraag-
ins op en dit is het knelpunt waar-
|en zal moeten opgetreden worden,
lens de gemeenteraadszitting van 5
itember 1978 wordt door de oppozi-
geïnterpelleerd naar de stand van
iken Tijdens de bespreking doet
idslid Galle het konkreet voorstel om
it Blankenberge te onderhandelen
de aankoop van de molen. Enkele
in later vertrekt een brief naar Blan-
iberge waarin gemeld wordt dat
Ie een eventueel geïnteresseerd ko-
is en er wordt gevraagd aan de
inaar dat deze zijn intenties te ken-
geeft in verband met de molen Op
rndag 2 oktober is er dan een schrij-
van Blankenberge waarin de eige-
meldt dat er meerdere kandidaat
iers zijn voor de Tukmolen én er
irdt aldus gevraagd een bod te doen,
dit schrijven blijkt duidelijk dat Blan-
inberge grof spel speelt en het op een
met onaardig sommetie duiten van de
gemeente Lede gemunt heeft. Einde vo-
rifle week heeft het schepenkollege een
nieuwe brief aan Blankenberge ge
schreven waarin erop gewezen wordt
Jat de molen geen handelswaarde
neett. maar een monument is. Tevens
Jat de gemeente Lede die een financiële
«spanning wi! doen. graag duidelijk
jtou weten waaraan zij toe is. Er wordt
ook het inzicht van de gemeente ver
duidelijkt dat bij de overdracht van de
molen de prijs slechts als een symboli
sche vergoeding mag beschouwd wor
den.
Het is nu afwachten geblazen op het
antwoord van Blankenberge. Maar wij
krijgen wel stilaan de indruk dat het een
kat en muis spelletje zal worden tussen
Lede en Blankenberge. waarbij deze
laatste duidelijk geld zal willen slaan uit
de transaklie. Onderlussen staat de mo
len te verkommeren en zit de mogelijk
heid er dik in dat de molen één dezer
dagen omver ligt Als de eigenares dan
denkt er nog grof geld uit te slaan, heeft
zij het verkeerd voor. want wellicht zul
len er geen kandidaat-kopers zijn voor
een waardeloos hoopje schroot, alle
boze intenties ten spijt.
Het is ook opvallend voor de hele admi
nistratieve bundel, dat er nergens een
spoor te vinden is van de inzetting van
de procedure tot bescherming. Men
weet hierover niets, noch de exacte da
tum, nog de instantie die de procedure
ingeleid heeft.
WAT MET HET
LANDSCHAP?
Het tweede knelpunt was dus de voor
bescherming in aanmerking komende
goederen en hierin meer bepaald het
-deel» van het geciteerde perseel in de
voorlopige lijst. Door de eigenaars van
de gronden, de familie Impens wordt
gevreesd dat het landschap rond de mo
len ook zal beschermd worden. Deze
vrees is zeker met ongegrond, integen
deel. Toevallig verscheen in het sep
tembernummer van «Open Deur», een
publikatie van het Ministerie van Neder
landse Kuituur een bijdrage van de heer
Jo De Schepper, inspekteur bij de
Rijksdienst voor Monumenten en
Landschapszorg. over molenzorg on
der de titel «Die mooie molen be
dreigd». Hierin worden onder andere
de uitgangspunten van de Rijksdienst
bij de bescherming van molens uiteen
gezet. In de inleiding komt het belang
rijkste principe al onmiddellijk naar
voor. waar de auteur schrijft: «Heel wat
mensen vinden het leuk een windmolen
aan het werk te zien. en terecht Wij
vinden het niet alleen leuk, maar ook
noodzakelijk dat er regelmatig ge
draaid, ja zelfs gemalen wordt. Om dit
mogelijk te maken, respektievelijk te
houden, mag de wind niet door hinder
nissen worden gestoord.In ver
band met die hindernissen lezen wij wat
verder dat. alhoewel de wind in normale
omstandigheden al onafgebroken de
aandacht vergt, er de jongste decennia
nog een moeilijkheid bijgekomen is
Het klakkeloos inplanten van windhin-
derende obstakels (gebouwen, hoog-
stammige aanplantingen) in de in
vloedsomgeving van de molens veroor
zaakt met betrekking tot de windvang
een kunstmatige onregelmatigheid In
verband met de taak van de Rijksdienst
schrijft inspekteur De Schepper: Bij de
stijgende welvaart werd meer en meer
bodem prijsgegeven voor nieuwbouw,
woningen, bedrijfsgebouwen en we
gen. De huidige ruimtelijke plannen
(gewestplannen, bijzondere plannen
van aanleg) lijken ons overigens de be
kroning te zijn van deze evolutie. In
deze situatie zijn een aantal molens het
slachtoffer van hun ligging.
Soms staan ze aan de rand van een
dorp. of in een randgemeente die door
de uitdeinende stad wordt opgeslorpt
Dat de eigenaars van de omringende
grond dan vaak proberen hun perselen
te verkavelen en als bouwgrond te ver
kopen. spreekt vanzelf. Het is echter de
taak van de overheid om daar paal en
perk te stellen.» Tot zover de stelling-
name van de auteur. Over de windvang
bij de Tukmolen kunnen wij als onge
schoolde op dit vlak mets opmerken,
maar wel is het een feit dat door de
meesten die de Tukmolen kennen met
grote zekerheid gezegd wordt dat hij in
die mate vervallen is dat hij nooit meer
zal kunnen draaien. Dus zouden obsta
kels die de windvang hinderen, hier niet
als een hinderpaal kunnen aanzien wor
den Over de ruimteijke plannen in de
omgeving van de Tukmolen kunnen wij
zeggen, dat volgens het recent goedge
keurde gewestplan de molen zelf in de
landbouwzone ligt. Er is wel evenwgdig
met de straat een zone voor landelijke
wonen van vijftig meter diepte, maar
deze raakt de molen niet. Wij durven
dus wel vooropstellen dat de molen ze
ker met bedreigd wordt door het ge
westplan. integendeel. Het zou bijge
volg zinloos zijn indien ook het land
schap rondom de molen bij Koninklijk
Besluit zou beschermd worden, want in
feite is de omgeving van de molen reeds
beschermd door het huidige gewest
plan. Over de invloedssfeer van de mo
len wordt ook nog gezegd dat uit vele
gesprekken met molenaars af te leiden
is dat de in Nederland toegepaste vuist
regel voor het bepalen van de molen-
technische invloedssfeer, de maxi
male, volkomen aanvaardbaar zou zijn.
Deze regel ziet eruit als volgt: bebou
wing of beplanting op een afstand van 0
tot 100 meter mag een hoogte bereiken
van 0 meter, voor een afstand van 100
tot 200 meter een hoogte van 1 tot 2
meter, voor een afstand van 200 tot 300
meter een hoogte van 2 tot 3 meter;
enzovoort tot een afstand van 1000 me
ter en een hoogte tot 10 meter. Inspek
teur De Schepper voegt er dan aan toe
dat dit de norm is die de Rijksdienst in
het vervolg bij de afbakening van te
beschermen molenbiotopen zou willen
toepassen. Maar hij voegt eraan toe:
vanzelfsprekend zal dat niet altijd moge
lijk zijn. Wij vrage ons af welk nut deze
regel heeft in een landelijke woonzone
omgeven door landbouwzone. Ten an
dere de molen zal meer dan waarschijn
lijk toch nooit meer kunnen draaien Dit
zou tevens de eerste stelling en blijk
baar ook een grondbeginsel voor de
Rijksdienst bij de beschermingen van
molens, tenietdoen. In deze eerste stel
ling is er namelijk sprake van dat her
stellingen er moeten op gericht zijn, de
molen weer maal vaardig te maken. Een
duidelijke bezinning over de toestand
ter plaatse zou de Rijksdienst ongetwij
feld tot andere inzichten brengen in
verband met de bescherming van de
Tukmolen en aldus zou ook de eigen
dom van de familie Impens misschien
kunnen gered worden.
DE MOLENZORG
IN BELGIE
Als besluit aan ons artikel willen wij de
geinteresseerde lezer nog enkele gege
vens meegeven over de molenzorg in
België in het algemeen. Over het aantal
molens hebben wij volgende gegevens
teruggevonden: de laatste decennia is
er een enorme daling van het aantal
molens geweest In 1860 stonden er
bijvoorbeeld 34 windmolens op de
Brugse stadswallen nu nog 3. In 1894
telde de gemeente Hooglede (West-
Vlaanderen) 12 windmolens, nu nog
juist geteld nul. Tussen 1914 en 1930
verdwenen er in de provincies Antwer
pen. Brabant. Limburg en West-
Vlaanderen 315 windmolens. In 1846
werden er 2.739 windmolens geteld A.
ver Eist schreef vorig jaar zijn werk
«De Belgische windmolens in beeld» de
volgende gegevens over de molentypes
in België: 41 standaardmolens met
open voet (waaronder dus ook de Tuk
molen) 25 met gesloten voet en 13 op
torenkot. 24 grondzeilers, 22 stelling
molens. 37 bergmolens (waaronder 1
stenen achtkant), 2 poldergemalen (1
met schroef van Archimedes. 1 met
scheprad), 4 houten achtkanten, 6
siermolens op schaal, samen 175
exemplaren. Daarvan staan er 31 in de
provincie Antwerpen, 16 in Brabant, 6
m Henegouwen. 1 in Namen. 1 in Luik.
17 in Limburg. 36 in Oost-Vlaanderen
en 67 in West-Vlaanderen. Aan de lezer
nu om uit te maken of de twee Leedse
molens, de Fauconniersmolen te Oor-
degem en de Tukmolen te Impe verder
mogen vervallen
Over het financieel aspekt voor de res
tauraties van windmolens kan het vol
gende gezegd: in 1978 wordt door het
Rijk 250 miljoen fr. .voor beschermde
burgerlijke monumenten uitgetrokken
(religieuze gebouwen in partikulier bezit
inbegrepen). Daarvan gaat ongeveer 10
miljoen naar windmolens. De subsidië
ringsmodaliteiten voor restauratie zijn
de volgende: het Rijk 50 procent (60
procent voor monumenten in openbaar
bezit), provincie tot 20 procent, ge
meente tot 20 procent (uitzonderlijk 30
procent). Over de restauraties van mo
lens zegt inspekteur Jo De Schepper,
dat het budget monumentenzorg nog
altijd een beperkt karakter heeft (zie
hierboven). Een groot aantal windmo
lens, waarschijnlijk 60 70 procent, is
in de komende vijf jaar aan herstellin
gen toe. Daarbii wordt gerekend voor
onderhoud, de kostprijs van ongeveer
100.000 fr. 200.000 fr. voor lichte
herstellingen en tot 5.000.000 fr voor
zware herstellingen en voor restauratie,
de uitzonderlijke herstellingen (gedeel
telijke of gehele rekonstruktie na storm
of brand of door verval) die gemiddeld
7.000.000 fr. tot 10 000.000 fr. be
dragen. Een kleine rekensom doet ver
moeden dat hier een totaalbedrag van
ongeveer 400 miljoen mee is gemoeid,
waarvan volgens de huidige regeling
200 tot 240 miljoen fr. subsidie door
het Rijk zou worden betaald. Over een
periode van vijf jaar wordt dat dan een
bedrag van ongeveer 45 miljoen fr. per
jaar. Maar er zou eigenlijk ongeveer 90
miljoen fr per jaar nodig zijn voor een
degelijk beleid, terwijl molenzorg in
1978 ongeveer 10 miljoen krijgt. De nu
door het Rijk en de andere betalende
partijen geleverde inspanning zou dus
nog bijna vertienvoudigd moeten wor
den. Wie spant zich voor deze kar?
Wal gaal er nu eigenlijk gebeuren met de oude Tuk-molen De molen,
ongeveer 275 jaar geleden gebouwd, staal in een ongeloojwaardigc
slechte staal. De oud-eigenaarA If ons Impens. is er echt het hart van in
De molen werd door de stad Blankenberge aangekocht en zou vofledig
gerestaureerd worden, maar ondertussen knaagt de natuur maar ver
der...De windmolen wordt overeind gehouden door één van de wielen
die in de grond zit. IEDV) i
Vorige week hebben wij uitvoerig de rezultaten toegelicht van het
onderzoek dat Raldes uitgevoerd heeft in de sociale woonwijk «Kleine
Kouter» te Lede. Tijdens de gespreksavond vorige week donderdag
werd door de geïnteresseerde partijen hun vizie op de rezultaten
gegeven en daarna kon het publiek vragen stellen aan de aanwezige
paneelleden. Het waren dan vooral de bewoners van de wijk die hun
grieven loslieten op de bouwheer, de maatschappij Veilig Wonen, zij
het dat alles heel gemoedelijk verlopen is. Van de zijde van de bouw
heer die veel kritiek te verwerken kreeg, was er zeker geen onbegrip
voor de nog resterende problemen. Kortom, we mogen zeker stellen dat
het een vrij konstruktieve avond geworden is, waar voor alle partijen
zeker iets uit te leren of te onthouden viel.
Het was de heer Toon Mertens, sekreta-
ris van de organizerende leefmilieu-
werkgroep van Lede. die als moderator
de aanwezigen verwelkomde en de le
den van het panel voorstelde. Aanwezig
waren: schepen Minnebo als vertegen
woordiger van het gemeentebestuur
van Lede. de heer Van Esse die de
bouwmaatschappij Veilig Wonen verte
genwoordigde. van de zijde van de Na
tionale Maatschappij voor de Huisves
ting. de heer Bambs. voor de onder
zoeksgroep Raldes hun sekretans Sieg
fried Van Nuffel en wat later kwam ook
de heer Achiel Nijs van de maatschaooii
Veilig Wonen zgn woordje meepraten.
VEILIG WONEN
KRIJGT ALLES
OP ZUN NEK
Het was de heer Siegfried Van Nuffel die
de spits afbeet en eerst enige uitleg
verschafte over wat Raldes eigenlijk is,
welke doelstellingen het nastreeft en
welke zijn werking is, alsook de struk-
tuur met de plaatselijke afdeling, waar
onder de werkgroep leefmilieu Lede.
Daarna lichtte hij uitvoerig de rezultaten
van het onderzoek toe
Als eerste gaf de heer Van Esse van
Veilig Wonen zijn vizie op het onder
zoek. waaruit duidelijk bleek dat hij met
zozeer tevreden was met de rezultaten
die door het onderzoek aan het licht
gebracht werden.
In verband met de aanwezigheid van
bejaarden en vreemdelingen in de
woonwijk zegde hij dat dit een beleids-
norm van Veilig Wonen is om de sociale
woonwijk een zo getrouw mogelijk
beeld van onze huidige maatschappij te
geven, daarom juist de aanwezigheid
van deze sociale groepen. Een zeer
aannemelijke beleidsoptiek.
De heer Van Esse trachtte de beschul
diging van het met tijdig klaarkomen
van de woonwijk met allerlei middelen
te verontschuldigen. Het te laat klaar
komen van de nutsvoorzieningen zou te
wijten geweest zijn aan het feit dat de
instanties die voor de betoelaging moe
ten zorgen, want de nutsvoorzieningen
worden voor 100% betoelaagd, heel
wat tijd nodig gehad hebben om de
dossiers goed te keuren. Voor het niet
tijdig aanleggen van de wegeninfra-
struktuur werd als reden opgegeven
dat, als de wegen er eerst liggen en er
dan nog moet gebouwd worden, deze
wegen stuk gereden worden. Een
weinig vriendelijke opmerking voor de
aannemer der wegenwerken. Ook de
aanleg van de vyaterleiding heeft oor
spronkelijk heel wat voeten in de aarde
gehad. Ten slotte voegde de heer Van
Esse er nog aan toe dat het onmogelijk
is om 104 woningen op één dag volle
dig te voorzien van alle nutsvoorzienin
gen. hier en daar rijzen er altijd proble
men als gevolg van onnauwkeurighe
den. Maar zo is het. aldus de heer Van
Esse, Veilig Wonen krijgt alles op zijn
nek. ook al ligt de schuld bij de aanne
mers of de installateurs.
Over het feit dat 22 gezinnen onmiddel
lijk zouden willen verhuizen, zegde de
vertegenwoordiger van Veilig Wonen,
Van Esse, dat hij zeer graag de echte
oorzaak hiervan zou wensen te kennen.
Over de sfeer in de wijk zegde hij dat het
aan de bewoners van de wijk zelf is om
een aangenaam leefmilieu te creëren.
DE ZAAK
VAN HUN LEVEN
Voor de Nationale Maatschappij voor de
Huisvesting was de heer Bambs afge
vaardigd geworden Hij stelde zijn
maatschappij voor als de moeder van
de sociale woningbouwmaatschap
pijen. De NMH stelt deze bouwmaat
schappijen de nodige financiële midde
len te hand om de bouwwerken te kun
nen uitvoeren onder bepaalde voor
waarden. Hij voegde er wel aan toe dat
de maatschappijen over een zeer grote
autonomie beschikken. Over het onder
zoek van Raldes zelf. was de heer
Bambs de mening toegedaan dat vooral
de negatieve punten nogal in de verf
gezet werden, terwijl het pozitieve uit
het oog verloren werd. In verband met
de wi|k zegde de vertegenwoordiger
van de NMH dat hij uit ervaring weet dat
de mensen die zich daar een huis ge
kocht hebben de zaak van hun leven
gedaan hebben. Over de inplanting van
sociale wijken vervolgde de spreker,''is
het normaal dat ze met centraal oeleqen
zijn, daar de maatschappijen aan prijs-
drukking moeten doen in verband met
het sociaai aspexi. uus is net logiscn
dat de dure gronden niet in aanmerking
komen, maar moet een tussenoplos
sing gezocht worden.
Daarna zondigde de heer Bambs zich
door een weinig taktvol en intelligent
optreden aan enkele krasse opmerkin
gen. Eerst had hij het over de klachten
van scheuren en verzakkingen aan de
woningen. Spreker beweerde dat deze
ongetwijfeld met een vergrootglas zul
len moeten gezocht worden, eraan toe
voegend. «ik ben ervan overtuigd, on
danks het feit dat ik het zelf niet gezien
heb». Hierop kwam een veelbetekend
gemompel uit de zaal. De heer Bambs
vervolgde met een nog krassere uit
spraak dat hij nog nooit een sociale
woning heeft weten instorten Deze uit
spraak ontlokte heel wat hilariteit in de
zaal.
Ten slotte had de spreker het nog over
wat m een sociale wijk mag worden
ingeplant. Volgens de wettelijke be
schikkingen mogen de maatschappijen
enkele sociale woningen bouwen Het
is onwettelijk als in een sociale wijk een
café. een winkel of een vergaderlokaal
ingeplant wordt. Nochtans gebeurt het
soms Maar volgens de wet mag het
niet
ROL VAN DE GEMEENTE
BEPERKT
Als vertegenwoordiger van het gemeen
tebestuur schetste schepen Minnebo
de rol van deze instantie bij de oprich
ting van een sociale woonwijk op haar
grondgebied. Deze beperkt zich bij de
planning tot het advizeren van de plan
nen en deze door te sturen voor goed
keuring naar de provinciale diensten
van stedebouw. Wat de gemeente wel
mag doen. is tussenkomen voor de aan
leg van de toegangswegen op kosten
van de gemeente, evenals het aanbren
gen van openbare verlichting. Deze
beide werken zijn te Lede inderdaad uit
gevoerd geworden door de gemeente,
evenals het aanleggen van een voetwe
gel als verbinding tussen de wijk en het
station. De schepen voegde eraan toe
dat voor de verdere uitbouw van de wijk
steeds een beroep mag worden gedaan
op de gemeente om waar nodig te voor
zien in één of andere behoefte van de
bewoners.
Over de met-centrale ligging van sociale
woonwijken zegde schepen Minnebo
dat dit een logisch verschijnsel is als
men de huidige evolutie van de bouw
grondprijzen even nagaat. Dat er be
jaarden in de wijk te Lede gehuisvest v
zijn vond de schepen heel pozitief, want
het is zeker verkeerd deze mensen in
een getto te plaatsen. Zij verdienen hun
plaats in de maatschappij tussen jonge
gezinnen.
Daarna gaf schepen Minnebo een heel
deskundige uitleg over de huurprijzen
in de wijk. De onderzoekers hadden in
vraag gesteld of een huurprijs van
7 000 fr. nog wel een sociale prijs is
De spreker legde het volledige systeem
van huurprijzen uit met de aanpassin
gen aan het inkomen die jaarlijks
plaatsvinden. Aldus is het niet moeilijk
tot een bedrag van 7 000 fr. te komen
en de schepen vroeg zich dan ook af of
de mensen met een dergelijk inkomen
nog wel thuis horen in een sociale
woonwijk.
Ten slotte trad schepen Minnebo de
onderzoekers bij waar zij het hebben
over de diversifikatie van de wijk. Teke
nend hiervoor is de bijnaam van de so
ciale woonwijk, namelijk geel dorp of
chinees dorp Hier zou door de bouw
heren zeker één en ander kunnen ver
meden worden, aldus schepen Min
nebo.
sde gelegenheid te baat om een aantal
klachten over de toestand van hun wo
ning naar voor te brengen. Voor het
lekken van de daken wordt door de
maatschappij intensief naar een oplos
sing gezocht, aldus de heer Van Esse,
maar deze kan nog wel enige tijd uitblij
ven. Het is een probleem eigen aan de
wijk Kleine Kouter, want in andere wij
ken zou de maatschappij met deze pro
blemen niet opgescheept zitten Een
magere troost voor de bewoners in
kwestie. Volgens een bewoner zit het
probleem alleen in het feit dat het mate
riaal dat gebruikt werd van tweede kwa
liteit is.
Uit een aantal klachten konden wij aflei
den dat deze ook geuit worden door
private personen die bouwen en dat hier
zeker niet de schuld ligt bij de maat
schappij' Veilig Wonen Bijvoorbeeld
het probleem met aannemers of instal
lateurs die beloven kleine reparaties te
komen uitvoeren, maar zich dan uitein
delijk met laten zien of na zeer lang
wachten. Of het nu een privaat persoon
is. of een maatschappij, iedere bouw-
dit uit het programma was geschrapt
geworden om de prijs van de woningen
te drukken.
De bewoners merkten op dat hiervan
niemand op de hoogte gebracht werd of
dat dit aan niemand gevraagd werd of
zij dat zo wensten Eén der bewoners
noemde dit valse reklame voeren Doch
dit was nogmaals een bewijs van ge
brek aan informatie
Er schijnen ook nogal wat problemen te
bestaan met de waterzuiveringsinstalla
tie. Eén van de bewoners vroeg wan
neer er een oplossing zou gevonden
worden voor de stank en het lawaai dat
deze installatie produceert Volgens de
heer Van Esse van Veilig Wonen is er tot
op heden alles aan gedaan wat er kan
te doen is. Dit zouden kinderziekten
geweest zijn maar nu kon niet ontkend
worden dat de toestand reeds verbeterd
is. Er werd beloofd dat er nog verder zal
aan gewerkt worden en dat er kortelings
een officiële meting van het geluid zal
plaatsvinden. Voor de ongezellige geur
beloofde Raldes zijn medewerking om
het probleem te gaan onderzoeken
oml dooi
In het Kuliureel Ce
was er alleszins. (EDV)
De heer Achiel Nijs van de maatschappij
Veilig, Wonen kwam slechts heel kort
aan het woord, met een konkrete vraag
Hij wenste te weten of er iemand kandi
daat is voor het uitbaten van een café in
de wijk. de ruimte hiervoor is voorzien
en nog vrijAls er kandidaten zijn kan er
aan begonnen wurden, aldus de heer
Nijs.
GRIEVEN ALLERHANDE
Na de pauze konden de aanwezigen hun
vragen stellen aan het panel Een eerste
probleem dat behandeld werd was de
inplanting van KMO's in sociale woon
wijken. Er werd gevraagd waarom er bij
de planning van sociale wijken geen
rekening gehouden werd met andere
groepen uit de maatschappij, zoals de
zelfstandigen. In het antwoord werd er
nogmaals op gewezen dat de maat
schappijen zich aan de wettelijke be
schikkingen moeten houden en dat
hierin niet voorzien is dat er winkels,
garages, wasserettes of dergelijke in
een sociale woonwi|k mogen ingeplant
worden. Nochtans is dit reeds op een
aantal plaatsen gebeurd en meestal zijn
deze winkels na enkele tijd in faling ge
gaan. De oorzaak hiervan zou zijn het
systeem van bestelling aan huis, de
leurhandel met groenten, brood enz
Eén der aanwezigen merkt ook op dat
de huidige tendens in een gezin erop
gericht is dat uithuiswerkende gezinnen
de zaterdag hun wagen nemen en sa
men gaan inkopen doen in het centrum,
in de stad of in de supermarkten. Dit is
een fenomeen waar niet alleen vestigin
gen in sociale wijken mee te kampen
hebben, maar overal in stad en dorp.
Ten slotte werd nog opgemerkt dat de
ruimte voor een winkel voorzien is in de
wijk te Lede. dat er enkel gewacht wordt
op een kandidaat uitbater, evenals voor
de voorziene herberg.
Een aantal bewoners van de wijk namen
van Lede ging een gesprek.
'eilig Wo
Veel belangstelling
heer heeft met problemen af te rekenen
met aannemers, onderaannemers of
installateurs Wet zouden wi| in vraag
durven stellen of een degelijk gestruk-
tureerde maatschappij met twintig jaar
ervaring zoals Veilig Wonen, zich niet
beter kan wapenen tegen de willekeur
van die aannemers en installateurs.
Naast scheuren en verzakkingen waren
andere voorkomende klachten voegsel
dat van tussen de stenen valt. verstopte
riolering als gevolg van de wegenaan
leg. niet of slecht funktionerende pom
pen van de centrale verwarming, zelfs
iemand die sleutels van zijn woning
ontbreekt
De maatschappij Veilig Wonen stond
ontvankelijk tegenover de klachten die
door de bewoners geuit werden en
sommige werden zelfs genoteerd om te
onderzoeken
Ook dode huisdieren zouden in die vij
ver hun laatste rustplaats hebben De
Nachtegaallaan, die loopt langsheen de
vijver zou door snelheidsmaniakken
gebruikt worden om eens de snelheid
van hun wagen te testen Door Veilig
Wonen was in dit verband de vraag bij
het schepenkollege ingediend om het
woonerfteken te plaatsen aan de toe
gangswegen. Het desbetreffende on
derzoek is aan gang. Er werden tevens
oplossingen opgesomd om de snelheid
te beperken, zoals het plaatsen van
drempels. Er werd door de panelleden
wel op gewezen dat de bevolking in het
algemeen meer plichtsbewust zou moe
ten optreden.
Door de onderzoekers werd ook het ge
brek aan totaalinformatie aangeklaagd.
Tijdens de vragenstelling kwam nog
een staaltje hiervan naar voor Volgens
de bewoners was in de eerste prijsop
gave de installatie van een regenwater
put met pomp voorzien Na de afwer
king van de woningen was hiervan niets
te merken De heer Van Esse zegde dat
EEN KONSTRUKTIEF
GESPREK
Door de sekretaris van Raldes. de heer
Van Nuffel, werden dan de besluiten
van de avond geformuleerd Hij toonde
zich ten zeerste tevreden over de op
komst. zowel van de belangstellenden
als van de panelleden. Voor de be
schuldiging dat alleen de negatieve
punten belicht werden, zegde de sekre
taris dat het wel de bedoeling was van
het onderzoek de problemen die er rij
zen bij sociale woningbouw op te spo
ren
Spreker had tevens de indruk dat de
maatschappij Veilig Wonen zeker de
bedoeling heeft voor de problemen die
er zijn oplossingen te zoeken. Hij riep
tevens op tot een eigen discipline van
wege de bewoners van de wijk om alles
niet onnodig te vervuilen of te verpes
ten Sekretaris Van Nuffel was ook de
mening toegedaan dat een aantal pro
blemen tijdens de avond aan bod ge
komen waren die niet bestonden tijdens
het onderzoek en dat problemen die in
het onderzoek voorkwamen, nu reeds
opgelost waren. Er is dus zeker een
evolutie waar te nemen, aldus de spre
ker en het zou zeker interessant zijn de
wijk nog eens door te lichten in zijn
totaliteit over een paar jaren, als hij
volledig voltooid zal zijn De heer Van
Nuffel was ook ten zeerste tevreden
over het feit dat de avond uitgegroeid
was tot een vertrouwelijk en konstruk
tief gesprek tussen de verschillende
partijen. Er is heel wat verduidelijkt ge;
worden en alle partijen zullen er ongé"-
twijfeld iets van opgestoken hebben.
Voor bepaalde hangende problemen
wordt een oplossing gezocht, en daar
zal Raldes zeker een oogie in het zeil
houden, aldus besloot sekretaris Van
Nuffel de avond
