En nog even doorgaan
De Voorpost - 27-10-1978 - 17
let is een hele mond vol en het roept
leer dan één bedenking op.
nderzijds mogen wij ook niet vergeten
at de Volksunie als regeringspartij
aar kritiek op het staatsbestel (nale-
ing van de taalwetten en dergelijke)
rat moet milderen: de waakhond mag
liet meer zo luid blaften,
ekeken in de stilte van het politieke
iboratorium is de evolutie van deV.U.
«n interessant verschijnsel. Maar niet
idereen is vertrouwd met de reageer-
uisjes waarmede partijstrategen expe-
menteren. Er zijn ook de militanten en
e kiezersNaar verluidt zouden de par
kaders instemmen met de nieuwe
jers, maarzij vormen een kleine groep
e niet over de toekomst van de Volks-
inie beslist Belangrijker zijn de reac-
es van het kiezerspubliek. Uit één van
e jongste opiniepeilingen blijkt dat de
U daar verder terrein verliest wat
jiede de nervositeiten de onzekerheid
ran de parlementsfrakties verklaart. Er
lijkbaar een niet geringe kiezers-
lassa, die nog steeds geloofd in de
oodzaak van een Vlaamse partij, die
leigert de groei naar Vlaamse natie-
orming. al was het maar tijdelijk, te
erdagen of stil te leggen, een kiezers-
lassa die kritisch en kontesterend op-
esteld blijft tegenover een politiek van
acifikatiekompromissen.
oor die kiezers lijkt de V U. niet meer
an de verwachtingen te beantwoor-
en. Vandaar het ontstaan van een af-
ijzingsfront. dat zich ook verzet tegen
zogenaamde verlinksing van de
U-, en dat de anti Egmontscheurpar-
jen van Karei Dillen en Lode Claes,
amen met bestaande extreem rechtse
lilitantengroeperingen begint te bun-
elen De leiders van al die radikale
irmaties verbergen niet dat zij aan een
euwe, nationalistische strategie den-
I, die duidelijk tegen deV.U. gericht
laar leidt dat alles naar toe?
olgens sommigen bevindt de V.U.
ch in haar eindstadium en is zij als
ationalistische partij terminaal. Het is
en gewaagde diagnose. Maar het is
ich onloochenbaar, dat het gevaar van
in fatale psychologische kortsluiting
- medeveroorzaakt door een gebrek-
ge kommunisatie tussen parti|leiding
kiezerskorps niet denkbeeldig is.
n zelfs indien de aksentverschuiving
ar de rechtvaardigheidspolitiek
Vat dat ook moge betekenen van
Iders kiezers aanlokt, dan nog zou de
lassa van de traditionele Vlaamsge-
nden wel eens naar andere formaties
unnen wegvloeien De V.U.-leiding
>eelt een grof spel met als hoge inzet:
e overleving van de nationalistische
artij zelf.
Caudron: De partij is een middel en
jen doel op zichzelf. Wanneer alle
'ogrammapunten van de V.U. verwe-
mlijkt zijn mag voor mijn part de partij
irust verdwijnen. Ik meen echter dat
er nog een hele tijd zullen nodig
lijven. Zoals de V.U. er broodnodig
.as bij de onderhandelingen die tot het
iakt hebben geleidom het onderste uit
|e kan te krijgen, zo zal zij onmisbaar
ijven om bij de praktische uitvoering
i de uitbreiding van het zelfbestuur
s eerste viool te spelen.
r I|KtoI U even voor dat in het Egmont- en
"°'Jtuivenbergkasteel niet de V.U. maar
eM< eb dePWaandeonderhandelingsta-
I had gezeten!
tan et is om ons hart vast te houden wan-
fne eer wij de heldendaden van de libera-
0 z< n in het verleden even op een rijtje
ari jtten.
nel 11963 wilden zij de faciliteiten rond
islii russel tot 25 Vlaamse gemeenten uit-
bi reiden. De «liberté du père de familie»
°u< as een liberale eis (resolutie Hanotte)
IVB' ewillig geslikt door de toenmalige
we lauwe leeuwen en Vlaamse liberalen,
imi^e grondwetsherziening van 1971,
aim iaarbi| de Vlamingen hun énige troef
1 b<. hun numerieke meerderheid prijs-
e ^aven, werd mogelijk gemaakt door de
m aditioneie partijen, ook door de PW,
ni e vanuit de oppositie, voor het nodige
worum in het parlement zorgde. De
>r aktie van de PVV. die ons nu verwijt
ittin it wij te ver zijn gegaan, klinkt zo vals
eitefi zó bespottelijk dat geen zinnig mens
ibgjit ernstig neemt. Nee. spijt alle voor-
t dt lellingen van diegenen die hun wen-
lasen voor werkelijkheid nemen, ben ik
s t< an oordeel dat de VU er noo lano nodio
Mio il zijn. Ook omwille van ons
(ooi OCIAAL-ekonomisch programma zul-
it orfn wij een onmisbare faktor blijven in
con it federale Vlaanderen van morgen.
goe#s moderne beleidspartij hebben wij
Oos torstellen voor de problemen in alle
>ep< iktoren van ons openbaar leven en
dhe i"en wij onze Vlaams-nationale stern-
se i il blijven drukken. Ook als pluralisti-
he partij zijn wij niet meer weg te
inken in het Vlaanderen van straks
Hul l V.U. zal een evenwichtsfaktor zijn
ssen onze gelovige en vrijzinnige
ilksgenoten. Zij zal er op waken dat
we groep vrij kan ontplooien en zeker
B "let dulden dat de enen de anderen do-
rac ineren of verdrukken
dei Jlijk welke bestuursmeerderheid in
n e^aanderen uit de stembus komt, de
ld llksunie zal er steeds op waken dat
5131 ich een CVP-staat, noch een BSP-
laat, noch een PW-staat noch een
J-staat enige kans maakt
atol *'"ems: A"e meerderheidspar-
^l, Ki hebben door hun engagement ten
cJtzien van het Egmontspakt, een be
id risico genomen: voor ieder bete-
een eventueel falen gezichtsver-
Het pakt is echter gesloten om te
zor nu ui' 'e maken waar de brokstuk-
gt n het meest zullen neervallen.
Brussel geeft ook meer mogeli|kheden
aan Vlaanderen en Wallonië. Wat nu
Vlaanderen betreft, het lijkt mij toch
belangrijk te zijn dat vele van de dien
sten die nu in Brussel gecentraliseerd
zijn zullen worden overgeheveld naar
ons gewest. Wij hebben toch al de ont
vetting van Brussel gevraagd. Bij de
benadering van de problemen zal wat
die gedecentraliseerde diensten betreft
meer rekening worden gehouden met
onze eigen mentaliteit, onze eigen no
den en behoeften. Politiek gezien zal het
ontstaan van de gewestraden wel enige
moeilijkheden met zich brengen voor de
minderheidspartijen in ons gewest, nl.
voor de Vlaamse socialisten, de Volks
unie en de Liberalen. Ook dat kan men
'nu natuurlijk niet voorspellen. Wij ver
moeden dat een groot aantal progres
sieve katholieken zich gaan afwenden
van de standenpartij waarin zij tot nog
toe hebben vertoefdMaar voorlopig zal
de CVP toch wel nog de belangrijkste
partij blijven. Voor de Vlamingen zal het
dus de vraag worden of hun gewest al
dan niet konservatief zal worden gere
geerd. Wat nu onze eigen streek betreft:
Ik hoop dat bij de ontvetting van Brus
sel, m.a.w. bij de decentralisatie van de
diensten die betrekking hebben op de
geregionaliseerde materies, ook ons
arrondissement aan zijn trekken zal
kunnen komen. De mandatarissen van
alle partijen zullen zich hiervoor eens
gezind moeten inzetten. Ik spreek hier
bij de hoop uit dat de pendel naar Brus
sel niet zal worden vervangen, althans
voor sommigen, door een pendel naar
een nog verder afgelegen gebied, in
Vlaanderen dan. Ten aanzien van de
weerslag die de regionalisering van een
groot aantal materies op ons arrondis
sement zal hebben zou het voorbarig
zijn een antwoord te geven. Ik ben vol
op bezig met de studie ervan en zodra
ik resultaten heb zal ik ze mededelen.
Diane Dhaeseleer: Zoals reeds eerder
in vraag 16 gezegd is het hoofdstuk uit
de Egmontovereenkomst gewijd aan de
zogeheten subgewesten, al te vaag om
zich een duidelijk beeld te kunnen
scheppen welke gevolgen dit voor ons
arrondissement zowel in positieve als in
negatieve zin—dit met zich kan mee
brengen. Hopelijk krijgt de Denderstreek
de nodige middelen voor een prioritaire
behandeling van de door U opgesomde
problemen
Maar of het Egmontakkoord hierbij de
reddende engel op korte of meer lange
termijn zal kunnen spelen, blijft een
groot vraagteken waar ik negatief tegen
opzie.
Jan Caudron: Daar de gewestelijke
ekonomische expansie een van de
hoofdbevoegdheden van het bewest zal
zijn kan ik mij levendig voorstellen dat
onze achterlijke en achtergestelde Den
derstreek nu eindelijk een extra impuls
zal krijgen Waarom zouden bepaalde
overheidsdiensten niet naar Aalst kun
nen decentralizeren en op die manier
honderden ambtenaren, bedienden en
arbeiders tewerk stellen? Indien de ak-
komodatie van gebouwen enz voor
handen is kan dit zelfs op korte tijd
gebeuren De vermindering van de
pendel naar Brussel zou ook onze eigen
middenstand ten goede komen en dus
weer de tewerkstelling bevorderen.
Ghis Willems: Als Brussel ontvet wordt
van zijn macht, zal de ekonomische
werkelijkheid zich hieraan vlug aanpas
sen. Voor een pendelgewest als de
Denderstreek is dit van gewichtig be
lang. Evenwel moet de ekonomische
afvloeiing naar onze streek toe ver
wacht worden op lange of middenlange
termijn. Op de dag van het goedstem-
men van het gemeenschapsakkoord
gebeurt niets op dit gebied, maar vanaf
die dag leven wij in een gunstig per-
spektiet.
D.V.: 19. Wat met de adviezen
van de raad van State? Vindt (J dat
in de gegeven situatie eventuele
negatieve adviezen (kunnen)
(moeten) genegeerd worden?
Mare Galle: De Raad van State houdt
zich bezig met wetten en reglementen
uit het verleden terwijl de politici,
d.w.z. de rechtstreeks en demokrati-
sche verkozen vertegenwoordigers van
het volk, meer naar de toekomst moe
ten kijken. Als men staatshervorming
wil maken op basis van grondwettelijke
beginselen die goedgekeurd zijn door
enkele tienduizenden mensen in de vo-
SAMEHSTELLING VAM DE KAMER VOLGENS TAALGROEP VEAK/E7. APRIL 1911)
5* HEM STELLING GEWESTRADEN OP BASIS VER*'*Z AP AH 91?
NEDE AL 421
RSC PSB PRLW RW
L INWONERS PER GEWEST, P£R VOLKSVERTEGENWOORDIGER fafjtrond)
WAALS GEWEST
BROSS. GEWESTRAAD
r GEMEENSCHAPSRADEN O.
VERHOUDINGEN KIEZERS - VOLKSVERTEGENWOORDIGERS (VERXIEI A
S.VL1 ISS
NEDERLANDSTALIG
NED PR.
PRANSTAUG-
VL.GEWEST
BRUSSELS G
^WEST CMUS1EL HFDSTD)
WLS. GEWEST
AANTAL STEPHEN
5.1! 9. LBO
J09T74 MX
-frMS.-®-
4901S2 '1X
117G 146
NV1J VoLASrUT
406
12
2?
70
ÜSOO
iS loo
20.1 Ai T1)
ij. 600
35 LOO
vetoVi Mtütus
tlioo
(100 ~<i« J
isooo
(1S ntfnj
UI 00
ruwt, t)
TlOnKhr.)
424
91
AANTAL STEMMEN
3.LS5 259 (foV.)
2.291 IS1 (40%)
J GEMEENSCHAPSRAAD
FRANSE GEMEENSCHAP* RAAD
init*
(SI Pm—»
ar V. 18. Wat gaat er, na dit ak-
»rd, voor de gewone
,w Vlaamse» mens veranderen,
,0 ncifiek voor de mensen uit Uw
nu Wdistrikt? Blijft de pendel naar
nissel? Blijft de Denderstreek
*n slaapstreek? Op welke ter-
'ijn ziet U de impakt van dit be-
i aan decentralisering?
Galle: De bestuurder zal dichter
sn staan bij de bestuurde. Dit is
Volgens mij is dit zeer belangrijk.
.2: Als socialist ben ik voor de de-
Iralisatie van de macht, voor hori-
ile machtspreiding en vertikale
ïtspreiding. Hier krijgen wij dan de
zontale. Wij zullen verder strijden
de vertikale De nnivpttinn wan
rige eeuw, of zelfs nadien door de
volksvertegenwoordiging zoals wij die
nu kennen, en als wij daardoor geremd
worden in een overgangsstelsel, dan
zeg ik dat de politici niet anders kunnen
dan af en toe iets te negeren om België
te regionaliseren. De vraag die men wel
kan stellen is of die overgangsregeling
nodig was en of meer niet onmiddellijk
beter de grondwet had veranderdMaar
dat zal spoedig gebeuren, dat staat zó
geprogrammeerd, en tijdens die over
gangsperiode kunnen wij al ervaring
opdoen met het oog op die grondwets
wijziging, ervaring die wij, wat de re
gionalisering betreft, niet zouden gehad
hebben indien die overgangsregelingen
niet was geweest.
Diane D'haeseleer: In geen geval!
Door bij voorbaat de grondwettelijke
bezwaren van de Raad van State weg te
redeneren, gaat de huidige regering
haar bevoegdheid zeer ver te buiten.
Men kan zich terecht afvragen waar
heen dit moet leiden De regeringsreden
zij die als hoogste gezagdragers de
eed aflegden de grondwet na te leven
hebben dezelfde grondwet zonder
schroom naast zich neergelegd en de
grondwettelijke beginselen van de
rechtsstaat de grond ingeboord. Zij die
zich met veel omhaal opwerpen als de
voorvechters van de demokratische
beginselen, hebben ons nu een sterk
staaltje van «hoe de weg narr de anar
chie kan geopend worden» ten beste
gegeven.
Jan Caudron: indien men r iet aan ge
richte interpretatie zou doer, is de over
gangsfase niet ongrondwettelijk. Zou
het niet kunnen dat zelfs raadsheren
Subjekiief ooidelen en zich laten leiden
door andere dan strikt-juridische nor
men? Sommige artikelen die door de
Raad van State ongrondwettelijk wer
den bevonden zijn nu herwerkt zodat zij
aanvaardbaar worden. Andere artike
len, die nu misschien ongrondwettelijk
zijn zullen het niet meer zijn na de
grondwetsherziening' DusDe grote
hervormingen van vroeger zoals het al
gemeen stemrecht (Vandervelde) en de
gezondmaking in de banksektor (Van
Zeeland) waren ook ongrondwettelijk
en zijn er gekomen dank zij volmachten.
Ghis Willems: Alle negatieve adviezen
van de Raad van State zijn niet juist
Wanneer zij echter gefundeerd zijn.
dienen de desbetreffende hervormin
gen onverbiddellijk uitgesteld te wor
den. De rechtstaat brengen wij niet in
het gedrang. De konsekwentie hierom
trent is hoog verheven boven allerlei
politieke zenuwachtigheid
D.V.: 20. Zoudt U het Egmontak
koord een duidelijk, eenvoudig,
en waterdicht akkoord kunnen
noemen?
Mare Galle: Indien de Vlamingen alleen
de Egmontteksten hadden opgesteld
dan zouden zij misschien, wat de Vla
mingen betreft, gunstiger zijn geweest.
Maar die teksten werden opgesteld sa
men met de Franstaligen en men heeft
wederzijds met elkaar rekening moeten
houden De teksten betreffende de re
gionalisering zijn helder en eenvoudig.
De teksten over de regeling voor de
Vlamingen in Brussel zijn niet zó een
voudig maar wat wilt U, de toestand is
het daar evenmin.
Diane D'haeseleer: Alles behalve dat!
Jan Caudron: De moeilijke Belgische
problematiek kan men niet oplossen
met een duidelijk, waterdicht en een
voudig akkoord. In de kommissie wordt
er dagelijks aan verbeterd. Laten wij de
definitieve goedgekeurde wettekst af
wachten en zien wat de praktijk brengt
vooraleer wij een be- of veroordeling
uitspreken.
Ghis Willems: De vraag, zoudt U het
Egmontakkoord een duidelijk, eenvou
dig en waterdicht akkoord kunnen
noemen, beantwoord ik met een tegen
vraag: kan men de kommunautaire
problemen in België eenvoudig, duide
lijk en waterdicht noemen? Men kan
niet anders dan veel overlaten aan de
goede wil van de uitvoerders.
Waarom uitgaande van
de huidige Belgische politieke
realiteit (alle politieke partijen
hebben een Vlaams gelaat gekre
gen) en voor zover deze realiteit
voordeel inhoudt voor «ons» of
altans zou kunnen of moeten in
houden gewoon onze nume
rieke demokratische meerder
heid binnen deze «unitaire» staat
niet uitspelen tot wij evenveel
van de nationale koek krijgen als
wij verhoudingsgewijs voor 62%
inbrengen?
Zou dit geen betere uitgangsposi
tie zijn voor onderhandelingen
met onze franstalige tegenspe
lers uit Brussel?
Mare Galle: Daarom zijn er zovelen on
der de Vlamingen unitarist gebleven,
omdat zij oordelen daf wi| binnen een
unitaire staat een groter deel van de
koek zouden hebben Maar ik heb het
federalisme niet gevraagd Wel de taai
partij. En die eist dat federalisme die
telkens weer door sommige Vlamingen
onhandig werd geformuleerd werd
overgenomen door de franstaligen
zodra zij merkten dat hun hegemonie, ik
heb het hier over kwalitatieve hegemo
nie en over het overwicht inzake kapi
taal, aan het inkrimpen was en dat zij
dus niet alleen numeriek maar ook wat
de macht betreft in een minderheidspo
sitie waren terecht gekomen. Die
Waalse federalisten en de Vlaamse
taaipartij hebben dan samen eigenlijk
een ontwerp gemaakt terwijl de socia
listen er een ander hadden dat ook een
grotere autonomie gaf aan de gewesten
maar waar de demokratische meerder
heid meer meespeelde, dunkt mij, dan
nu het geval zal zijn.
Diane D'haeseleer: Dit standpunt is
een mogelijke redeneringsvorm. Maar,
ons huidig staatsbestel is reeds zover
een weg opgegaan en het «point of no
return» bereikt om een dergelijke ge-
dachtengang aan te houden.
Jan Caudron: Uitgaande van de huidige
Belgische politieke realiteit weet U ook
dat de drie traditionele partijen bij de
grondwetsherziening van 1971 onze
numerieke demokratische meerderheid
verkwanseld hebben door allerlei gren
dels goed te keuren. Om gelijk welke
hervorming van de grondwet te verwe-
ij. - van (je
franstaligen nodig,
huid van de gr
Juist door de schuld van de grendel
grondwet van '71 zijn wij nu verplicht
geweest ook een meerderheid bij de
Walen te vinden en dus toegevingen te
doen. De liberalen, die nu zo Vlaams
van de toren blazen, en ons nu als ver
raders bestempelen hebben toen (71)
vanuit de oppositie die ongeluks-
grondwetsherziening mogelijk gemaakt
door voor het nodige kworum te zor
gen. Toen stond de V.U. machteloos
alleen in haar verzet tegen deze
Vlaamse kastratie.
De tegenstanders van Egmont zouden
moeten beseffen wat nu op het spel
staat: het is mogelijk dit akkoord te kel
deren; het is echter niet denkbaar in een
nieuwe onderhandelingsronde voor
Brussel dezelfde waarborgen, laat
staan betere, af te dwingen. Nu hebben
wij de kans ons bastion op te bouwen
zowel binnen als buiten Brussel. Wan
neer wij nu de trein zouden missen dan
zie ik het echt niet meer zitten.
D.V. 22. Waar bent U dit hele
Egmont-gebeuren gaan vergeten,
ma.w. waar hebt U uw verlof
doorgebracht en wat hebt U er bij
opgestoken of uit geput om
straks opnieuw door te gaan
met.. Egmont aa?
Mare Galle: Ik ben het Egmontgebeu-
ren gedurende drie weken gaan verge
ten in het Andes gebergte, d.w.z. op
een hoogte tussen 3.000 en 4 400 me
ter, waar de lucht ijl is 'ik snakte er
terug naar de lage landen waar ook
armoede is en veel honger. Waar er
militaire diktatuur is. Waar men nu nog
altijd moet zoeken naar een demokrati
sche grondwet. Waar nog rassendis-
kriminatie bestaat. Waar de ongelijk
heid tussen rijk en arm onmetelijk groot
is. Waar een arbeider blij mag zijn als hij
twintig frank per dag verdient; En toen
ik naar de lage landen terugkeerde
dacht ik dat wij er toch nog niet zó
slecht aan toe zijn. Dat wij hier niet de
gevangenis ingaan als wij iets ongun
stig zeggen over de eerste minister of
over een parlementslid Waar de onge
lijkheden kleiner zijn. Waar men zich
zelfs de lukse kan veroorloven deel van
zijn tijd, in deze moeilijke sociaal-
ekonomische omstandigheden die wij
toch ook beleven, te besteden aan re
gionalisering van de macht en kuituur-
parlementen. Laten wij nu maar hopen
dat het gemeenschapsakkoord goed
wordt uitgewerkt en dat wij verlost zijn
van de kommunautaire moeilijkheden
opdat wij ons tenvolle zouden kunnen
wijden aan de oplossing van andere
problemen die voor onze mensen nog
altijd belangrijker zijn. Wat Vlaanderen
betreft ben ikzelf optimistisch. Ik be
hoor met tot het groepje zwartgallige
massocgistische Vlamingen die niets
liever vragen dan dat de betrekkingen
met onze franstalige landgenoten slecht
zouden blijven.
Diane D'haeseleer Inzake de Egmont-
problematiek, zal alles afhangen van de
resultaten die de bizondere kamer
kommissie, die zich buigt over het wet
sontwerp behoudende de diverse insti
tutionele hervormingen, zal kunnen (of
niet kunnen) bereiken).
Jan Caudron: In de buurt van de Zuid-
Franse Lavandou, ver van elke toeristi
sche drukte hebben wij een prachtige
vakantie genoten temidden een politiek
erg heterogeen gezelschap. Dit bewijst
mijn pluralistische overtuiging.
Zwemmen, bootje varen, pétanque,
schaken, Louis Paul Boon, gastrono
mie, hevige diskussies, een bezoek aan
de cisterciënzerabdij van Fontenay, zie
daar een greep uit onze vakantie,
waarna wij met nieuwe moed aan de
slag zijn gegaan.
Ghis Willems: (geen antwoord).
Bij dit alles kan men zich in beginsel de vraag stellen in welke mate inderdaad
het universele en zo voor de hand liggende «zelfbeschikkingsrecht» het
zichzelf kunnen zijn als mens, individueel en als gemeenschap ergens
onaangetast kan blijven in zijn initiale betekenis en vorm, zonder dat invloed,
van buitenuit hierop zijn in- en uitwerking heeft Door deze invloed, waarbij die
oorspronkelijke eigenheid andere vormen gaat aannemen, andere kenmerken
gaat krijgen, gaat de oorspronkelijke zelfbeschikking, vanuit deze geëvo
lueerde feitelijkheid, evenzeer een andere inhoud en een andere betekenis
krijgen.
Fundamenteel echter kan men stellen
dat niets uit zichzelf verandert en dat elk
gevolg een oorzaak heeft. Een normale
evolutie binnen een natuurlijk en har
monisch funkttionerend geheel kan al
leen maar de dingen ten goede verande
ren. Daar waar echter van buitenuit
wordt ingegrepen waar, men de oor
spronkelijke voedingsbodem gaat ver
vangen, maar in het natuurlijke milieu
op kunstmatige wijze wordt ingegre
pen, treden mutaties op en vormt men
«bastaarden». Wij geloven dat dit soort
veranderingen met gewenst zijn en dat
het ons aller opdracht is om te zeggen
dat soortgelijke vreemde ingrepen, en
alle konsekwenties welke, uit deze in
grepen eventueel reeds zijn voortge
vloeid. niet alleen worden geweerd
maar tevens geheel worden terugge
drongen
Het huidige «débécle» waarbij door ver
tegenwoordigers van een gemeen
schap, van een volk. de aantasting zelf
van die gemeenschap, van dat volk,
waar zij niet alleen de vertegenwoordi
gers van zijn maar tevens deel van uit
maken er een deel van zijn, mede
door hun toedoen wordt gelegaliseerd,
is op geen enkele basis te verdedigen.
VLPAMJ
EXECUTIEF
Zieden
;c
(Nf>
TP«L&S®l«0 (F.)
(PA)
Vt VLAAMSE LCOEN V.
Vt^*AM*TALIGC ICO CH
Als er in de zuidelijke Nederlanden: in
Vlaanderen, Limburg en Brabant, als er
te Brussel, te Komen, te Moeskroen, te
Edingen, te Ronse, te Tienen, te Leu
ven, en ga zo maar door een werke
lijke, maar dan ook echte, vrije keuze
had bestaan, i.a.w. als er geen ekono
mische, sociale, kulturele, politieke
druk was uitgeoefend op het gewone
volk en dit vanwege de heersende bo
venlaag die zich, hetzij om zuiver mate
riële, hetzij om kulturele redenen tot het
frans had bekend, dan zou ons als volk
heel wat leed bespaard zijn gebleven en
hadden wij heel wat energie, al die
voorbije jaren, aart andere dingen kun
nen besteden dan aan deze menson
waardige eeuwige strijd,, om alsnog
onze eigen identiteit te behouden of te
rug te winnen.
Dit elementaire onrecht wat door men
sen aan mensen wordt aangedaan dient
niet alleen blijvend gebrandmerkt maar
dient bovendien volledig ongedaan te
worden gemaakt. Diezelfde «geprivili-
geerden», die in het resterende ver
franste Vlaanderen het onder de druk
der omstandigheden ontwortelde volk,
dat zich uit rancune tegenover zijn eigen
verleden dat het willens nillens met zich
meesleurt al was het alleen nog in
hun nederlandse naam maar al te
graag afzet, bedienen zich systema
tisch van deze «apart» verklaarde ge
muteerde meute om hun eigen belan
gen en machtsposities af te schermen.
Toevallig wordt in dit land het frans,
met zijn ontegensprekelijke kulturele
werfkracht, hier als meest effektief in
strument van deze «apart»-zijn, van
deze beter zijn kultus gebruikt door de
nooit versagende kaste van naamloze
«conservateurs». Op geregelde tijden
leveren ,dan vazallen van diverse plui
mage, omwille van de kruimels die hen
tijdelijk worden toegegooid, hand- en
spandiensten aan de «gevestigde orde»
en likken om ter hardst dezelfde handen
van diegenen die hun medevolksgeno
ten verder koloniseren. Maar laat ons
van dit soort gefilosofeer, als inlei
dende escapade tot enkele marginale
slotbemerkingen, haastig terugkeren
en even gaan grasduinen in wat wij de
Brusselse Egmont-tuin zullen noemen.
OVER DE PACIFIKAT1E
Wij willen het hierbij niet hebben over
de huidige pré-Egmont pacifikatie zoals
dit door de Schaarbeekse burgemees
ter wordt opgevat. Dit belooft dan weer
voor de post-Egmont periode waarbij
Brussel een gewest regering krijgt die
door soortgelijke, en veelal dezelfde,
gemeentelijke gezagsdragers zal wor
den gevormd Hierbij worden, alleen
voor Brussel overigens, ook de be
voegdheden van de Brusselse sub
regio eveneens overgedragen aan der-
zelve «pacifikateurs». Wij stellen ons
alleen de vraag waarom in dit land de
(voorlopig) definitieve «rust» van onze
franstalige landgenoten, opnieuw met
Vlaamse toegevingen diende verzil
verd. Het tegendeel is nooit gebeurt bij
ons weten. Sinds de vorige laatste toe
gevingen van Hertoginnedal komen alle
toegevingen steevast van Vlaamse
zijde. Zal de uiteindelijke pacifikatie dan
betekenen dat wij als Vlamingen dan
zen (straks in het post-Egmont gewest
Brussel). In militair-strategische taal
betekent pacifikatie evenmin vredes-
tichting als dit uit het FDF-jargon blijkt
Wij denken hierbij aan de schandelijke
wijze waarop de franstalige Brabantse
provincieraadsleden (niet alleen dezen
van het FDF) zich hebben aangesteld ter
gelegenheid van de opening van de
nieuwe zittijd van deze raad.
OVER ZELFBESTUUR
(DOOR FEDERALISME OF
DOOR REGIONALISME)
Zelfzeggenschap krijgen wij inmiddels
niet over: het Lager en het Middel
baar onderwijs, het Hoger onderwijs,
het wetenschapsbeleid, binnenlandse
zaken (met de orde handhaving en o.m.
de benoeming van de burgemeesters)
het gerecht (met de benoeming der
vrederechters o.a.), de sociale voor
zorg (met het overgrote deel van het
gezondheidsbeleid), openbare werken,
verkeerswezen en last but not least de
bezoldiging van het personeel van de
Vlaamse gewest- en gemeenschapsin
stellingen
Dit wil niet zeggen dat Buitenlandse za
ken, Landsverdediging en Financiën
vb wel onder eigen Vlaamse bevoegd
heid zouden vallen. Maar de snuggere
lezer had dit inmiddels wel begrepen.
Zelfzeggenschap krijgen wij wel over:
het beheer van de waterlopen, de vis
vangst het bosbeheer, de landelijke
ruilverkaveling, stedebouw, en stads
vernieuwing en gezondmaking van ver
laten industriële vestigingen, het
grondbeleid, de huisvesting de gewes
telijke ekonomische ekspansie.
Daarnaast worden de huidige bevoegd
heden van de «kultuurraad voor de Ne
derlandstalige gemeenschap «overge
heveld naar de toekomstige «gemeen
schapsraad». Hier beslissen wijzelf
over: Kulturele aangelegenheden, taal,
vorming van vorsers, kunsten, patri
monium, musea, biblioteken, radio en
TV., jeugd, volksopleiding, sport, toe
risme, internationale kulturele samen
werking, en zonder nader omschrijving
beperkte delen van onderwijl en taal
gebruik.
Let wel, dit alles valt nu eveneens onder
de bevoegdheid van de bestaande kul
tuurraad Daarbij voegen zich dan de
zogenaamde «persoonsgebonden ma
teries» zoals: gezondheidszorg, bij
stand aan personen, gezinnen en dien
sten, didaktische en pedagogische
vorming.
Vooral wat deze materies betreft zien
wij niet in hoe men het zal samen rijmen
om in het Brusselse gewest de terntoriale
materies van de persoonsgebonden
materies te gaan onderscheiden. Is er
nu iets zo persoonsgebonden als de
grond waarop men staat? Dat beiden
onafscheidbaar zijn lijkt inmiddels wel
voor onze franstalige tegenspelers te
Brussel het geval Er wordt o.a. nu
reeds een Brusselse Kulturele Inter-
kommunale opgericht waardoor de
«territoriale materies» «gekulturali-
seerd» worden en omgekeerc Dit lijkt
ons trouwens maar logisch Blijft alleen
de vraag Hoe zit dat met de Nuderland-
de vraag: Hoe zit dat met die Nederlands
talige Brusselaars? Want voor hen kan
doen en de «gemeenschaps»-
bevoegdheden zijn alleen «persoons
gebonden»
OVER DE KULTUURAUTONOMIE
De Kjltuurautonomie wordt uitgebreid
door een aanvulling van de wet op de
werking van de kuituurraden van
21.7.1971. De huidige kuituurraden
wnrrlpn hiprrinnr «npmeenschaDsra-
