VLAAMSE KULTURELE KRING AALST
ERENIGDE NEGEN KUNSTENAARS
OCMW LEDE-ANDERHALFJAAR GEKRAKEEL
De Voorpost - 27-10-1978 - 7
'an vrijdag 20 tot en met woensdag 25 oktober kon de kunstminnaar terecht in het bekende
Ipostelke, om er te gaan genieten van de eindprodukten van liefst negen kunstenaars. Veel
ilaats kregen de deelnemers niet toegewezen: met uitzondering van Lucie Brulin, konden ze
ilechts over één muur beschikken. Dit gaf wel eens aanleiding tot een «té volgehangen»
ledeelte. De kelderruimte was wel verzorgd: de muren werden voor de gelegenheid speciaal
iet draperieën behangen. Dit werkje dat door een Aalsterse firma werd uitgevoerd, was echter
rel een bijkomende kost. Toch gaf het aan de tentoonstellingsruimte een zekere standing,
leerdere werken kwamen er beter op uit dan op de minder verzorgde muren van de zaal. De
Ie organisatie rustte op de schouders van Mevrouw Jeanine Merckx, sekretaresse van de
rganiserende vereniging. Zij heeft deze taak echter tot een goed einde weten te brengen,
oewel dit niet gewaardeerd werd door de bevolking: het aantal bezoekers was eerder aan de
ge kant. Zaterdag bleek de «slechtste» dag te zijn. Met uitzondering van de receptie, die de
rijdagavond werd gehouden, was er geen massale toeloop.
zijn openingsrede wilde de
chepen van Openbare werken en
jimtelijke ordening. Jan De Neve.
ooral de Vlaamse Kulturele Kring
Is organisator van deze manifes-
itie oprecht gelukwensen met dit
litiatief. Deze mensen, die naar
erluidt met zeer beperkte midde-
in moeten werken, bewijzen hier-
lee dat ze niet alleen oog hebben
oor de kunst, maar dat ze een be
lust anti-kommercièle houding
annemen ten overstaan van deze
unst. De hoofdbedoeling van de
antoonstelling. de algemene ver-
preiding van kunstvoorwerpen
v< evorderen aan demokratische
i rijzen, zou kunnen bereikt wor-
rw en. De vereniging beoogt immers
:1 v et mogefijk te maken voor de ge-
it. fone man. een kunstwerk aan te
n chaffen. zonder al te grote finan-
ie2 iele gevolgen.
i UCIE BRULIN
v leze kunstenares werd geboren te
101 lalst, maar woont reeds een paar
L< iar te Welle (Groot-Denderleeuw),
ini !ij beschouwt het schilderen als
an en roeping. Kunstonderwijs lag
jss uae niet: zij koos de moeilijkste
cer eg van de zelfstudie. Zij zoekt.
ksperimenteert. ondervindt zélf,
odat zij niemands invloed onder-
c 1 aat Hierdoor bezit zij de vrijheid
r chzelf te zijn. De zee. haar geüef-
t z Dosd tema. geeft zij in alle tonen
ir eer De bekoring ligt in de myste-
euze en poëtische aanblik er-
ETIENNE DE BONDT
Hij werd geboren te Aalst, maar
loont nu aan de Oude Baan 128 te
(lekelgem. Etienne volgde normaal
knderwijs te Brussel. Daarbij wer-
|ten aanvullende leergangen teke-
jen te Gent, olie op doek en houts-
gevolgd. Zijn houtskolen, op
tentoonstelling gepreserv
ird, laten de vrijheid aan de be-
tker om er zelf in te bewegen, er
in gedachten in te verplaatsen
er een eigen verhaal in te weten,
werken geven de warmte, de
en de kalmte weer. Het is als
er ten licht in de donkerte van het jja-
lurüjk materiaal. Bij zijn talrijke
tndschappen (alle naar de natuur
riekend) kan je dingen ontdekken
e bekend voor-komen. Men kan
verschillende zaken bij-wéten of
het zijne in vinden. Dit kan een
lie esprek zijn, een belevenis of een
jrs ersoonlijke ontmoeting. Het wa
ll alle kunstige werkjes, die de
aardering van een ruim publiek
ik- Jfdenen, hoewel ze alle effen van
tal leur zijn. Het fijne ervan ligt echter
trscholen in een minutieus afwer-
m. een witte of gele passe-
irtout en een eenvoudig zwar-
outen omlijsting die ervoor zorgt
it het werk op de voorgrond komt.
benne maakt niet alleen houtsko
ol hij hanteert ook stevig het pen
del in zijn olie-op-doek schilderij-
l. Daarvan had hij er (bij gebrek
ïn meer plaats) slechts twee
eegebracht Wij bekennen graag
it onze voorkeur toch naar zijn
itskoolwerken ging. Wij ver-
oeden sterk dat zijn vaardigheid
et het kooltje, groter is dan met
en penseel. Dit impliceert natuur-
k niet dat zijn olieverfschilderijen
et te genieten waren..
tRlK DE GROM
eze inwoner van Welle was reeds
zijn prille jeugd een knap teke-
aar Zijn leraars moedigden hem
in lessen te volgen aan de aka-
(mie Het feit dat ze thuis een
ishandel hadden, bepaalde
ligszins zijn keuze: hij werd
instglazenier Erik volgt een
arkwijze. die min of meer afwijkt
in andere kunstenaars: hij maakt
n ontwerpen op de definitieve
metingen van het kunstwerk. Hij
est slechts de kleuren op het
lenblik dat het kunstglas gemaakt
ordt
V at Erik een tekenaar is bewijzen
*L n ontwerpen, die slechts met
lutskool op papier gezet worden
n nadien als patroon voor het
nstwerk te dienen. Hij is echter
Kelzijdiger dan men zou denken:
est het tekenen en het kunstig
(werken van glas, speelt deze
Jrkwaardige man ook nog voor-
fleljk trombone en denkt zelf het
ins te proberen in de schilder-
ifcpnst. Naast een paar prachtige
kken (een geisja, vlinders)
scht De Grom ons een staaltje
«vakmanschap met zijn uitbeel-
ng van verschillende labeltjes,
a genieten erg van zijn werken:
triestige klown, Arm Vlaanderen
Tijl en Nele. De bezoekers kon-
in echter niet vergelijken met een
idere kunstenaar: Erik stond er
een als kunstglazenier voor.
ettemin blijft zijn werk fijn en ge-
9tbaar
rtoops merken we op dat Erik De
om een milieu-vriendelijk man is
ihem gaan de lege Hessen niet in
•vuilnisbak! Hij maakt er (met een
eciaal procedee) een kleurige
bak of een fijn vaasje van. Dit
emen wij niet alleen vakman-
,iap. maar tevens een uitste-
'nde manier om de omgeving rein
houden: afval herscheppen in
toe, bruikbare voorwerpen...
>Ot
ALFONS HUYLEBROECK
Deze geboren en getogen Aalste-
naar volgde reeds vanaf zijn tiende
jaar lessen aan de akademie voor
schone kunsten te Aalst. Hij kreeg
er les in de beeldhouwkunst van de
heren Van Biesbroeck en Van der
Meersche. Later zou hijzelf gedu
rende twee jaar les geven aan deze
akademie in de beeldhouwklas.
Fons is een topkunstenaar. Samen
met Leon De Vos maakte hij een
makette van de Sint-Martinuskerk.
Deze berust nog steeds in het mu
seum Oud-Hospitaal. In 1935
maakte Fons een dodenmasker
van... zijn moeder. Dit kleinood,
prettig om te bekijken vanuit het
kunstoogpunt, bezorgt hem een
ware gedaante van zijn verloren
schat
Nadien werd hij er meer en meer
om bekend: de maskers van kom-
ponist Gust De Boeck. minister Des-
tré en van de moeder van burge
meester Bisseret uit Luik zijn even
eens van zijn hand. In opdracht van
baron Parelli maakte Fons een
buste van Hitier en deze van oud
minister Laval (oud-president van
Frankrijk). De kunstenaar maakte
verschillende portretten in ivoor (hij
is één van de weinigen die dit nog
kunnen!) die later in een medaillon
of in een ring werden gevat. In
1948-49 heeft hij de ornamenten
voor het Aalsterse Landhuis ge
kapt. Tenslotte vernoemen we nog
zijn bas-reliëfs: een bronzen werk
van Gust De Smet (Kapellestraat).
een portret van Vonck (zijgevel van
de Sint-Margaretakerk te Baarde-
gem) en zijn jongste werk dat Gust
Van der Stock, beter bekend als
Gust Kees voorstelt en in de gevel
van de Molendries gezet werd.
Toen hij in 1975 met pensioen ging.
kreeg hij eindelijk de kans een oude
droom waar te maken: Fons wou
met kleuren werken! Hij doet dit
volgens zijn eigen visie: hij ziet er
nog steeds de derde dimensie (het
volume) in. Fons stelt zich vaak te
vreden met een detail: van een bal
letdanseres schildert hij de benen,
van een dief zijn de handen een
hoofdelement. De rest vindt Fons
overbodg.
De kunstenaar behaalde reeds
verschillende prijzen, waaronder
de Valerius De Saedeleer! Hij is
wat men noemt een echte kunste
naar, in hart en ziel. Zijn atelier be
vindt zich in de Onze-Lieve-
Vrouwstraat 1.
JOHN PAEPE
Deze Aalstenaar studeerde dier-
kunsten en publiciteit aan het Ho
ger Sint-Lucasinstituut te Gent.
Enkele jaren terug begon John met
portrettekenen. Hiervoor koos hij
enkele Vlaamse figuren uit. Opval
lend in deze «leeuwekoppen» is de
verbetenheid die uit elk van deze
tekeningen naar voren komt Sinds
korte tijd tekent hij eveneens lieftal
ige kinderkopjes. Menige ouder liet
zijn lieve schat op papier vastleg
gen. Op de Aalsterse ambachten
markt genoot John een geweldige
belangstelling van het publiek. Niet
minder dan 22 personen lieten zich
daar tekenen. De vaardige hand
van de kunstenaar zorgde voor een
tevreden kliënteel Wij zijn het niet
zeker, maar ofwel moet John
Paepe een zeer begaafd kunste
naar zijn, ofwel gebruikt hij nega
tieven van foto's de hij onder een
vergroter op zijn blad projekteert
Zijn tekeningen ijken ons iéts té
echt., té gelijkend...
Maar John houdt het niet alleen bij
tekeningen: ook akwarellen en ke
ramiek behoren eveneens tot zijn
domein. In een krant verscheen
ooit eens een rake uitspraak om
trent deze kunstenaar: «Geen
hoogdravende termen, maar een
waardge tekenhand, de velen die
zich «kunstenaar» noemen, best
zouden kunnen gebruiken.»
Wij vinden hem thuis in zijn atelier:
Leo de Bethunelaan 70/B 3.
ALOIS PEERLINCK
Eveneens een Aalstenaar van ge
boorte. Hij studeerde aan de aka
demie voor Schone Kunsten en
behaalde er verschillende eerste
prijzen. Zijn leermeesters waren
Jan Mulder (tekenen). Gust Van
der Meersche (beeldhouwen) en
Maurits Schelck (schilderen) Tij
dens en na de oorlog bleef deze
kunstenaar on-actief. Hij stopte ie
dere aktiviteit. Een zestal jaren te
rug kreeg hij weer trek in het schil
deren. Hij hield sindsdien een hele
reeks tentoonstellingen, alle met
een zeker sukses.
Op deze tentoonstelling toonde hij
vooral zijn minutieus afgewerkte
akwarellen aan het publiek. Ver
scheidene werken mochten de
goedkeuring wegdragen: Het Bel
fort, een oud steegje in Spanje en
het Begijnhof van Aalst raakten wel
de toppen Slechts twee olieverf
schilderijen, welke ons inziens
minder goed afgewerkt waren,
werden vertoond: oogst op het land
en een groep bomen Velen von
den de fijnheid waarmee Alois
werkt een bijzonderheid: zijn akwa
rellen leken wel vrij-gekleurde fo
to's. Nauwkeurig werd ieder detail
weergegeven, wat bijvoorbeeld bij
het belfort een hele kunst is! Het
spreekt dan ook bijna vanzelf dat
de stad Aalst menig kunstwerk van
deze schilder in haar bezit heeft
Ook verschillende buitenlandse
verzamelingen werden met zijn
werken verrijkt! Zijn atelier is ge
vestigd in de Welvaartstraat 74.
Hij komt bij een toevallige bezoeker
over als een mens zonder proble
men: zijn werk bewijst dat Alois zijn
tijd heeft. Zijn meesterlijke hand
geeft een bijzonder kenmerk aan
zijn zonnige werken: het leeft! Door
zijn schilderijen geeft Peerlinck de
indruk geen problemen te hebben:
hij voert de toeschouwerin een we
reld van genot mee...
LUCIENNE RAES
Deze kunstenares studeerde aan
de akademie voor schone kunsten
en woont te Aalst. Haar specialiteit,
keramiek, beoefent ze met over
gave en liefde voor haar vak. Met
weinig ingrepen weet ze een brok
bruine klei om te vormen tot een
mooie, statige figuur. Haar werk,
getuigt wel van kunde en inspiratie,
hoewel we nog niet helemaal zeker
zijn van haar beroeps-ervaring. Zij
hield evenwel reeds talrijke suk-
sesvolle tentoonstellingen. Haar
werk kan men als «ultra-modern»
bestempelen. Tegelijkertijd mer-
Schepen Jan De Neve opende de tentoonstelling ingericht door de Vlaamse Kulturele Kring. (JM
Kunstwerken in het Apostelken. (JM)
ken wij een zeker tekort op. al haar
werken zijn zeer sober van kleur!
Ofwel zijn ze effen grijs, ofwel zijn
ze effen bruin. Wij vermoeden dat
de kunstenares nog onvoldoende
ervaring heeft in het kleuren van
haar werken. Getuige hiervan: een
bol. waarvan de kleuren samenge
trokken zijn in het bakken, zodat er
vele ongekleurde oppervlakten
zichtbaar worden Het is niet ge
makkelijk, wij weten het! Als men
een keramiekwerk kleurt, weet
men nooit van tevoren hoe het uit
de oven komt Men weet nooit hoe
het kunstwerk (in de oven) reageert
bij het bakken!
MARC VAN LAETHEM
Deze schilder werd in 1946 te Aalst
geboren. Hij volgde normaalon-
derwijs te Sint-Niklaas. Via de foto
grafie kwam hij tot de schilder
kunst. Door zelfstudie en eksperi-
menteren met de mate'ne «verf»
kwam hij tot een stijl die aan een
schilderij een dimensie meer gaf:
het reliëf in de verfspecie.
Mare zoekt de natuur en de mens.
die hij als een klein deeltje verwerkt
in het geheel. Hij presenteerde
eveneens een aantal mooie werk
jes: bloemen in een antieken kader
tje, Engelse stijl. Op het eerste ge
zicht waren dit zijn beste werken,
maar als men dichterbij kwam
merkte men dat een bloempje
slechts een vlek was. die met veel
verf dik aangebracht is Het geheel
gaf ineens geen afgewerkte indruk
meer...
Menig bezoeker kende onvol
doende waarde toe aan de schilde
rijen van deze kunstenaar: zij wa
ren een beetje overladen of té mo
dern opgevat Zijn modern werk
noemt hijzelf echter «een kosmi
sche bestraalde scheervlucht
langs het symbolisme».
Wij vinden hem iedere dag in zijn
atelier: Boudewijnlaan 13.
MARCEL VAN CAUTEREN
Deze kunstenaar woont te Erpe. Hij
studeerde hoger middelbaar on
derwijs te Mechelen, Oostakker en
Jette Op artistiek gebied is hij vol
ledig autodidakt. Hij bekommert
zich helemaal niet om de gangbare
mode, noch om de aangeleerde
teorieën: hij wil alleen zichzelf zijn,
dit wil zeggen: vrij!
Zijn werken bewijzen dat hij een
veelzijdig man is. Hij schildert niet
alleen marines, maar ook land
schappen en bloemen. Marcel
hield reeds menige tentoonstelling:
te Lede, Aalst en te Tollembeek
Deze tentoonstelling leek een stap
in de goede richting: zijn er dan
weinig bezoekers komen opdagen,
de kunstenaars kregen toch de ge
legenheid hun werk voor te stellen
Door de grote afwisseling in de ver
schillende werken kunnen we ook
spreken van een geslaagd geheel.
Hoeweldoor een zeker tekort
aan plaats, hingen de werken te
kort op elkaar De kunstenaars
hebben wellicht gedacht: «ik moet
er zoveel mogelijk ophangen! Dit is
niet verantwoord voor een echte
kunstliefhebber, die wil genieten
van één werk, zonder de andere
daaromheen te moeten zien...
RDv
Het Openbaar Centrum voor Maatschappelijk Welzijn van Le
de, dat de vroegere COO vervangt, is sinds zijn ontstaan niet
uit de aktualiteit verdwenen.
Zelfs vóór de installatievergadering van de Raad op 1 april
1977 was er reeds een politiek akkoord gesloten onder de
meerderheidspartijen, waarbij overeengekomen werd dat
Mevr. Siau-Van Keymeulen de eerste 2 werkingsjaren voor
zitster zou zijn. Nadien zou zij voor een ambtstermijn van 2
jaar opgevolgd worden door de heer Everaert. De laatste twee
jaar wordt het voorzitterschap waargenomen door de heer
Van Der Gucht. Het is vanzelfsprekend dat een dergelijk ak
koord, dat voor zover bekend, uniek is in België, niet al te zeer
bijdraagt tot een kontinu beleid.
De meerderheid werd gevormd
door de drie bovenvermelde
leden, samen met de 3 socialis
tische vertegenwoordigers;
Mevr. Alice De Coensel, en de
Heren Berckmoes en Tem
merman. De minderheid is sa
mengesteld uit 5 CVP-
afgevaardigden: de heren
Vinck-Malfroy-De Smet-
Roelandt en Alois De Consel.
Oorspronkelijk was Denis De
Pauw verkozen als CVP raads
lid maar onmiddellijk nam hij
ontslag ten voordele van zijn
partijgenoot Frans Roelandt
Sommigen zijn de mening toe
gedaan dat de verkiezing van
de heer De Pauw het gevolg
was van een slechte afspraak
onder de CVP-
gemeenteraadsleden, die het
OCMW kiezen, maar de mees
ten opperen de mening dat het
ontslag ingediend werd om zui
ver partijpolitieke redenen.
Blijkbaar dacht men aldus de
meerderheid te kunnen breken.
In de gemeenteraad van
21.12.1978 kwam het OCMW
dan voor de eerste maal pu
bliek ter sprake. Aanleiding
hiertoe was een interpellatie
van CVP gemeenteraadslid
Galle betreffende een om
zendbrief die gestuurd was aan
alle bejaarden van het rusthuis
Villa Letha. In de derde para
graaf van deze omzendbrief,
die nog gebaseerd was op een
oud reglement van inwendige
orde van 1968 (toen de CVP
nog de absolute meerderheid
had) stond vermeld dat de ei
gen meegebrachte roerende
goederen na overlijden eigen
dom blijven van het rustoord.
De CVP zag hierin een vorm
van diefstal want ook geld.
aandelen en obligaties zijn roe
rende goederen. Volgens de
OCMW voorzitster, die ook
gemeenteraadslid is. was het
enkel de bedoeling om de oud
jes eraan te herinneren dat zij
niets mochten meebrengen
van grote meubelstukken ver
mits alle kamers in het rusthuis
bemeubeld zijn. Alleszins bleek
de tekst niet overeen te stem
men met de bedoeling van het
OCMW bestuur.
In de gemeenteraad van fe
bruari 1978 kwam. naar aanlei
ding van de goedkeuring van
de OCMW begroting deze om
zendbrief opnieuw ter sprake
Zowel meerderheid als min
derheid bleven op hun stand
punt, zodat schepen Minnebo
tenslotte het voorstel deed om
de tekst aan te passen zodat
alle misverstanden zouden
vermeden worden. «Een an
dere tekst is ter studie en zal
eerlang verspreid worden» zei
Mevr. Siau. Een nieuwe om
zendbrief is er echter nooit ge
komen gezien het OCMW zelf
ondertussen een nieuw regle
ment van inwendige orde en
een overeenkomst tussen be
jaarden en de verzorgingsin
stelling (Villa Letha) goedkeur
de. Op 13 juni 1978 had een
nieuwe gemeenteraad plaats,
waar opnieuw het OCMW ter
sprake kwam. Gezien de afwe
zigheid van de voorzitster
Mevr. Siau en de oppositie in
gelijk aantal was als de meer
derheid deed Burgemeester
Gravez een ultieme poging om
beide punten van de agenda af
te voeren. Het was toen reeds
de tweede maal dat het punt op
de dagorde geplaatst was Vol
gens de Burgemeester was het
punt op de agenda geplaatst
«op verzoek van de sekretaris
van het OCMW die toevallig
aanwezig was toen de dagorde
werd opgemaakt». Uit een kon-
takt met de sekretaris blijkt dat
hij enkel het Schepenkollege in
herinnering gebracht heeft dat
de wet op de OCMW's voorziet
dat wanneer de bewuste re
glementen niet zouden bespro
ken geweest zijn door de ge
meenteraad binnen de 30 da
gen, dit de automatische goed
keuring van de gemeenteover-
heid inhield. Men was dit wel
verplicht de bespreking verder
te zetten.
Na wat over en weer geloop
tussen raadsleden van de
meerderheid en na het formule
ren van een aantal opmerkin
gen wees ook Schepen Grep-
don, verantwoordelijke Sche
pen voor het OCMW op een
grote tegenstrijdigheid in de
verschillende reglementen en
het ondemokratisch karakter
van sommige bepalingen Ten
slotte werd het reglement van
inwendige orde goedgekeurd
met zekere wijzigingen De op
positie stemde samen met de
burgemeester pro. de meer
derheid onthield zich.
De overeenkomst tussen de
bejaarden en de verzorgings
instelling, waarin het beruchte
artikel 5.3. vermeld is (zie el
ders in dit weekblad) werd
eveneens goedgekeurd reke
ning gehouden met de gefor
muleerde opmerkingen met 21
ja stemmen en 3 onthoudingen.
OCMW INTERN
VERDEELD
In bovenvermelde gemeente
raadszitting had CVP-raadslid
Ruyssinck reeds allusie ge
maakt over de verdeeldheid in
de meerderheid van het
OCMW. Spoedig zou óiijKen
dat hij op de hoogte moest ge
weest zijn van de moeilijkhe
den die gerezen waren in de
schoot van de Raad voor Maat
schappelijk Welzijn zelf.
Het duurde zowat één jaar
vooraleer overgegaan werd tot
de verkiezing van een vast bu
reau en een bijzonder comité
voor de sociale dienst. Een
aantal artikelen die verschenen
in het BSP Weekblad «Voor Al
len» geven ons een idee van de
onenigheid die tussen de
meerderheidsfrakties bestond.
In het vast bureau werd immers
de kandidatuur van BSP-er
Frans Temmerman, die dan
ook verkozen werd. Toch ston
den de socialisten hier voor een
eerste verrassing gezien de
CVP 2 verkozenen (Frans Roe-
landt en Emile Vinck) hadden,
hetgeen onmogelijk was zon
der de steun van de koalitie-
partner.
Voor de samenstelling van de
sociale kommissie droeg de
BSP de kandidaturen voor van
Mevr. Alice De Coensel en van
de heer Berckmoes. Deze laat
ste werd echter, tegen alle lo-
gika in, niet verkozen daar hij
voor een CVP-kandidaat de
baan diende te ruimen. De So
cialisten schreven dan ook:
«Hierdoor ging het vertrouwen
in de koalitiemeerderheid
enigszins aan het wankelen».
Dit na amper één jaar OCMW
werking!
De BSP werd een tweede maal
in de minderheid gesteld, dit
maal bij de stemming over de
schrapping van het artikel 5.3
van de «Overeenkomst tussen
bejaarden en het Rust- en Ver
zorgingstehuis»
Op 31 juli 1978 werd door de
Raad beslist beroep te doen op
het Bijzonder Tijdelijk Kader
(Plan Spitaels). De socialisti
sche afgevaardigden hebben
op deze vergadering betreurd
dat slechts zo laat op dit kader
werd beroep gedaan. Immers
hadden zij reeds op de zittingen
van 15februarien 10 april 1978
tevergeefs hierop aangedron
gen.
Ondertussen werden er echter
wel reeds 4 tewerkgestelde
werklozen aangeworven waar
voor het OCMW 50% van de
loonkosten dient te dragen
Door beroep te doen op de wet
Spitaels kon deze loonlast, vol
gens de sociaiisten, volledig
vermeden geworden zijn. De
BSP-fraktie heeft zich dan ook
in een ander artikel in het
weekblad Voor Allen afge
vraagd of de begroting hierdoor
niet zou overschreden worden.
De loonlast voor tewerkge
stelde werklozen was immers
nergens voorzien. Ondertus
sen hebben wij vernomen dat
de aanwerving van 14 perso
neelsleden in het raam van het
Bijzonder Tijdelijk Kader door
het Ministerie van Arbeid en
Tewerkstelling werd goedge
keurd Maar wegens de rege-
ringskrisis wordt gevreesd dat
het nog een tijdje zal duren
vooraleer de Spitaelsers aan
de slag zullen kunnen gaan.
De interne ruzie die ondertus
sen gerezen is naar aanleiding
van de tweede stemming over
de overeenkomst tussen be
jaarden en OCMW zou er de
BSPer Frans Temmerman toe
geleid hebben om niet langer
meer de vergaderingen van het
vast bureau bij te wonen. Hij
zou enkel nog aanwezig zijn op
de algemene raadszittingen.
Bij dit alles mag men ook niet
vergeten dat volgens de vige
rende wetgeving de raadszit
tingen bij het OCMW met geslo
ten deuren plaatsgrijpen, dus in
feite geheim zijn Blijkbaar
geldt dit wetsartikel niet te Le
de.
Ondertussen had het OCMW
samen met de gemeenteraad
een bezoek gebracht aan het
Psychiatrisch ziekenhuis
«Zoete Nood Gods» te Lede.
Volgens de persverslagen zou
de heer Emiel Vinck (OCMW-
lid), die administratief direkteur
is van dit ziekenhuis, niet alleen
op het tewerkstellingsaspekt
gewezen hebben, maar even
eens op het feit dat het in de
bedoeling ligt van het Ministerie
van Volksgezondheid om tot
een afbouw te komen van het
aantal psychiatrische bedden.
Voor Lede zou dit een vermin
dering van de kapaciteit met
50% met zich brengen. Hij zou
gevraagd hebben om dit pro
bleem in het kader van het
OCMW over te nemen.
Uit een onderhoud met de heer
Vinck zelf en met de sekretaris
van het OCMW van Lede blijkt
dat dit laatste niet zó mag geïn
terpreteerd worden alsof het
OCMW een deel van de psy
chiatrische instelling zou die
nen over te nemen.
Dit is trouwens financieel niet
haalbaar. De direkteur heeft
enkel het belang willen bena
drukken van de toekomstige uit
bouw van het rusthuis Villa Le
tha en van het bestaande privé
centrum voor geestelijke ge
zondheidszorg dat op lokaal
vlak heel wat preventief werk,
zou kunnen verrichten. Dit cen
trum zou een belangrijke faktor
kunnen zijn in de zogenaamde
eerste lijnsgezondheidszorg.
TOEKOMSTPERSPEKT1EVEN
Ondanks de vele strubbelingen
in de raad van het OCMW zelf
heeft men toch de tijd gevon
den om een aantal praktische
projekten uit te werken.
Op 10 juli 1978 werd met een
dienst warme maaltijden ten
huize, in eigen beheer, gestart.
Op dit ogenblik genieten er da
gelijks zowat 50 bejaarden en
gehandikaptenvan. Reeds vier
jaar eerder werd deze dienst in
klein Lede opgericht, maar tot
midden 1978 gebeurde de be
deling door een traiteur.
Een tewerkgestelde werkloze
maatschappelijke assistente
werd anderzijds aangeworven
om een enquête uit te voeren
bij de gezinnen die de laatste 5
jaar gehuwd zijn of een kind
hebben gekregen. Deze en
quête past in het kader van het
projekt «Kinderopvang». Men
hoopt met de resultaten klaar te
komen tegen het einde van het
jaar. Maar nu reeds blijkt dat
men het opzet toch wat te
groots gezien heeft, vermits
men in totaal zowat 2000 en
quêtes zou dienen te verrich
ten. Daarom heeft men onlangs
een nieuw schrijven gericht tot
die gezinnen die pas in de laat
ste 3 jaren gehuwd zijn en kin
deren gekregen hebben Hope
lijk krijgt men daar voldoende
medewerking om tot een dege
lijke sociologische enquête te
komen.
Wat de gezinszorg betreft werd
een kontrakt afgesloten met
Securex om voor een proefpe
riode van één jaar de gezins-
en bejaardenhulp te verzeke
ren.
Op dit ogenblik wordt volop
gewerkt aan de uitbouw van
een eigen dienst, maar gezien
de financiële repercussies van
een dergelijk projekt op het
budget van het OCMW moet
het plan voor een eigen dienst
eerst goedgekeurd worden
door de gemeenteraad. Nor
maal wordt dit alles besproken
op de volgende gemeenteraad
te Lede. Als laatste projekt
wordt door het OCMW een
dienstencentrum gepland, om
vattende een restaurant, een
ontspanningsnjimte, een the
rapiezaal en een administratief
centrum. Hiervoor is meer dan
ooit de samenwerking met het
gemeentebestuur noodzake
lijk, denken wij maar aan de fi
nanciën, de inplantingsplaats,
de uitbouw, enz. Nochtans
schijnt het gemeentebestuur
niet happig te zijn om een der
gelijke dienstencentrum, ver
mits er nog enkele onderhande
lingen tussen het schepenkol
lege en het OCMW bestuur
plaatsgreep. Dienen ook hier
politieke motieven gezocht te
worden?
BESLUIT
Het OCMW van Lede zelf kan
niet als voorbeeld gelden van.
een degelijk werkend Centrum.
Er wordt immers verondersteld
dat een dergelijk orgaan in alle
sereniteit en ééndracht funk-
tioneert. Dit was trouwens één
van de belangrijkste redenen
voor het geheim houden van de
vergaderingen. In Lede is deze
ééndracht echter ver te zoe
ken. Redenen hiervoor kunnen
onder meer zijn: de krappe
meerderheid en het feit dat
deze meerderheid uit zeer di
verse partijen bestaat. Alles
zins kunnen wij besluiten met
een uitspraak van één van de
meerderheidsleden van de
Raad: «Het botert niet in het
OCMW te Lede».
VEHE
