Claes, Waltniel, Verroken, Valckeniers en Baerten
op Anti-Egmont strijdvergadering
TWEE DAGEN MADELON
Politici reeds op hete verkiezingskolen
GALLE EN VERNIMMEN OP
POST-EGMONTVLAANDEREN
GESPREKSAVOND
ANTI-EGMONT FRONT BLIJFT
POLITIEK VERDEELD
8 - 27-10-1978 - De Voorpost
Tweemaal «Madeion». Tweemaal een belangstellend publiek voor het, zij het In een duidelijk
onderscheiden kontekst geplaatste en zowel naar Inhoud, vorm en konsekwenties verschillend benaderde,
inmiddels reeds scheefgezakte «Gemeenschapsakkoord». De politieke aktualltelt had bovendien gezorgd
voor zowel ektra animositeit als voor enig elekto ral isme. Tweemaal ook een talrijke opkomst, zij het dat
de anti-Egmontmanifestatie op een tien maal talrijker auditorium mocht rekenen dan het post-Egmont
Vlaanderen paneelgesprek. Dit is trouwens niet ongewoon gezien het anti-Egmont forum praktisch gans
het Vlaamse partij politieke spektrum omvatte. Het «Vlaanderen van morgem-gesprek was daarentegen
een louter BSP aangelegenheid op partij politiek vlak. De eerstgenoemde volksvergadering was ingericht
op initiatief van het arrondissementeel Egmont-komitee. De socialistische gespreksavond was een
initiatjef van CSC De Rank.
Daar waar de laatste maanden, vanuit het Egmont verzet, steeds weer en steeds meer, de wenselijkheid
van zgn. Anti-Egmont-lijsten werd gesteld is het nu duideltyk dat daarvan niets in huis komt. Zowel
V.VJB. voorzitter Paul Daels als de politici van het gespreksforum wezen deze idee van de hand. Alleen
prof. Baerten, als BSP-er zonder politiek mandaat, was voorstander van een politieke
anti-Egmontfrontvormlng.
Gewestelijk V.V.B. voorzitter
Toon Mertens leidde, als woord
voerder van het inrichtend
anti-Egmont Komitee, de ver
gadering in en stelde de politici
van het paneel voor. Hij vermel
de hierbij dat V.U.B. professor
P. Baerten uit protest tegen
«Egmont». als OCMW lid voor
de BSP te St. Genesius-Rode
ontslag heeft genomen. Onder
de aanwezigen verwelkomde de
inleider arr. ere-voorzitter van
de V.V.B. Fritz De Bisschop en
voorzitter van het Ijzerbedevaart
Komitee Mr. Seppe Coene.
Toon Mertens protesteerde te
gen de weigering van het
Aalsterse gemeentebestuur de
stadsfeestzaal beschikbaar te
stellen voor deze avond en
bestempelde deze weigering als
willekeurig, diskriminerend en
ondemokratisch. Nationaal V.
V.B. voorzitter P. Daels, die van
zichzelf zegde weliswaar tech
nisch moderator te zijn voor
deze avond doch daarbuiten
alles behalve modererend
te willen optreden ten aanzien
van de politici, stelde vast,
verwijzend naar de re-
geringskrisis. dat inmiddels
reeds een anti-Egmont veldslag
werd gewonnen maar dat diende
doorgegaan tot de eindoverwin
ning. Hij richt het paneel van die
avond als het symbool van de
Vlaamse eendracht boven de
partijen heen. Hij stelde drie
duidelijke vragen, welke hij de
politici verzocht te willen beant
woorden: 1. Wat zijn uw
fundamentele bezwaren tegen
het gemeenschapsakkoord. 2.
Wat is uw zienswijze t.a.v. de
huidige regeringskrisis. 3. Wel
ke voorwaarden, welke eisen,
zou U bij komende onderhande
lingen stellen.
Prof. P. Baerten: «Vlaams-Bra
banders werden hoorndragers».
Van uit socialistisch oogpunt
stelt hij vast dat de struktuur-
hervormingen reeds voorbijge
streefd waren van toen zij
werden ingediend. Hij stelt bvb.
vast dat, ondanks het Egmont
akkoord dat ook door de
BSP-PSB werd onderschreven,
het ABVV zich re-organiseert en
in Brabant het gewest Halle-Vil-
voorde bij Brussel voegt. Voor
hem is het duidelijk: de Vlaamse
socialisten hebben hun Vlaams
geweten kwijt; zij gingen door de
knieën.Hij gelooft ook niet in het
viaams imago welke de BSP nu
tracht op te bouwen. Dit gebeurt
tegen hun zin in, uit noodzaak,
omdat zij door André Cools
gewoon aan de deur werden
gezet. Het was trouwens reeds
duidelijk gebleken dat de zgn.
Rode Leeuwen streefden naar
verzoening te Brussel en het
opnemen van Lydia De Pauw-
door de PSB-federation Bruxel-
loise is daar het bewijs van. Hij
maakt duidelijk allusie op Mare
Galle als hij het heeft over een
naar Aalst uitgeweken Rode
Leeuw en citeert woorden van
Augustinus: «Het is beter door
een grammatikus berispt te
worden dan door het volk niet
begrepen». Door de nationale
pariteit ontzegt men aan het
Vl&amse volk het demokratisch
recht om het land te regeren
zonder tegen prestatie te Brus
sel. Het Egmont-akkoord draagt
in zich de kiemen van een
burgeroorlog. De franstaligen
bouwen verder aan het Brussel
der 25, en dat kunnen zij verder
ook nog als Egmont reeds
achterhaald zal zijn. De Vlaam
se Brabanders werden sedert
Hertoginnedel tot op heden als
hoorndragers de woestijn inge
stuurd.
Met de regeringskrisis zegt
Baerten gelukkig te zijn. niet zo
zeer om Egmont dan wel om het
demokratisch refleks dat er kan
uitgroeien. De evolutie ging
steeds maar sneller en meer en
meer werd het ondemokratische
van Egmont ingezien. Wat niet
zo verheugend is, is de nu te
verwachten tijd van publiciteit
en de invloed van levensgrote
affiche-kampagnes. Prof. Baer
ten stelt dat het inschrijvings-
recht alleszins dient opgegeven
en dat te Brussel voor volledige
tweetaligheid dient geopteerd,
zoniet gaan er voor de Vlamin
gen nog meer «Jobs» verloren.
Ten aanzien van de komende
onderhandelingen stelt de V.U.
B. professor drie voorwaarden;
met in het achterhoofd het
gegeven dat élk slecht vredesver
drag de kiemen van een nieuwe
oorlog in zich draagt, nl.: -
Huidige grenzen van Brussel
dienen behouden met alleen
uitwisseling op objektieve gron
den (ook Baerie Nassau - Herto
werd niet ingelijfd bij Nederland
en werd geen afzon
derlijke eenheid). - Geen dis-
kriminerende privilegies aan een
bepaalde bevolkingsgroep toe
kennen. - Vertrekken van het
zelfbeschikkingsrecht der Vol
keren met uitsluiting van eenzij
dige afkoop van dit recht. «Als
socialist zie ik niet zitten», aldus
Baerten nog «dat een arbeider
bloemen stuurt naar zijn «baas»
als hij na een werkstaking de
gevraagde verhoging afgedwon
gen heeft!»
JEF VALKENIERS: «DE
FRANSTALIGEN MOETEN
MAAR VERHUIZEN»
De «enfant-terrible» volksverte
genwoordiger voor de Volksunie
begint met een elektoraal visje
uit te gooien als hij van zichzelf
vooraf getuigt steeds duidelijk
neen te hebben gezegd wat
straks voor de kiezer niet mis te
verstaan kan zijn. Hij vergelijkt
de tekst van het regeer-Egmont-
akkoord, de ontwerptekst dan,
met wat het is geworden en stelt
vast dat noch van pacifikatie,
noch van vereenvoudiging iets te
merken is geweest. Vlaanderen
krijgt geen volwaardig federa
lisme zonder eigen fiskaliteit,
eigen onderwijs, eigen land
bouw. e.d.m. Te Brussel dienen
wij het, volgens het akkoord te
stellen met het vernederend
ontslagrecht en de periteit wordt
er opgegeven maar maakt van de
franstaligen officieel «Ueber-
menschen». Het doet afbreuk
aan het: «de wet is voor iedereen
gelijk». Bij de regeringskrisis
zegt Valkeniers dat CVP-voor-
zitter Martens het onderspit
heeft gedolven. As dit zou
inhouden dat de macht van de
partijtoppen gebroken is. dat de
volksvertegenwoordiging terug
zijn normen zal kan spelen en
dat de basis opnieuw echt
beslissingsrecht krijgt dan is
deze krisis een goed zaak. Hij
gelooft niet in de officiële reden
voor de krisis als zou de CVP
deze uit grondwettelijke bezwa
ren hebben veroorzaakt. De
zelfde CVP had de gekende en
even ongrondwettelijke teksten
van het ontwerp reeds twee maal
goedgekeurd in hun ontwerp
vorm evenals nadien in eerste en
tweede lezing in de kommissies.
Namens de regering had dezelf
de Tindemans de ongrondwette
lijke bezwaren van de staatsraad
weggewuifden komt nadien zeg
gen dat hij daartoe gedwongen
werd. Jef Valkeniers vraagt zich
hierbij af of dit de houding van
een eerste minister kan zijn. Hij
hoopt dat de parlementsleden
als individueren meer moed
zouden betonen. Hij stelt vast
dat bij dit alles het Waals -
Frans-Brusselse front versterkt
uit de krisis komt in tegenstel
ling met het Vlaamse.
Er dient nu volledig afgestapt
van Egmont en alles dient
gericht op de bestaande 60/40
verhouding. Voor de toekomst
opleert Valkeniers voor een
meer radikaal Vlaams eisenpro
gramma en stelt hierbij dat wij te
braaf zijn tegenover de arrogan
tie der franstaligen. Wij dienen
de nationale pariteit in diskussie
te stellen; de franstaligen dienen
te weten dat deze een gunst is.
Brussel dient bovendien gefu
sioneerd als gemeente, aldus Jef
Valkeniers nog. De 19 feodali-
teiten met plaatselijke potenta
ten en de opdeling der Vlaamse
Brusselaars over 19 gemeenten
moeten worden opgeheven. Ten
slotte wenst hij, bezweert hij, dat
alle Vlamingen meer radikaal
zouden zijn.
LOUIS WALTNIEL: «BETER
GEEN HERVORMING DAN
EEN SLECHTE»
De Ninoofse PVV-schepen zegt
dat de gewone oppositie rol
welke de liberalen uiteraard
dienden te spelen voor de
Vlaamse liberalen een dubbele
betekenis had van meestaf aan.
Zowel van uit zuiver liberaal als
van uit zuiver Vlaams oogpunt
diende onder meer ook het
Egmont akkoord verworpen.
Het was op een Machiavellisti
sche en ondemokratische wijze
tot stand gekomen. Het was
bovendien technisch een slecht
akkoord, aldus Louis Waltniel,
omdat alles nog ingewikkelder
wordt in plaats va.n eenvoudiger
en omdat het tegendeel van een
pacifikatie, zelfs binnen de
regering zoals is gebleken, in dit
akkoord is in gesloten. Alle
voorwaarden voor een eerlijke en
duurzame hervorming waren
afwezig: - Geen gelijkberechti
ging der twee gemeenschappen -
Geen integriteit van. het grond
gebied. - Geen homogeniteit van
het taalgebied. Eenzijdige
Vlaamse toegevingen. Daar
naast wordt het mogelijk dat 47
franstalige senatoren alle
Vlaamse initiatieven blokkeren.
Uit de Brusselse regeling spreekt
een tergende minachting tegen
over Vlaanderen. Het zijn ge
meenschapsakkoord was een
politieke koehandel waar daar
in elk van de drie gewesten een
bepaalde politieke partij de
absolute heerschappij krijgt. De
regeringskrisis wordt door voor
malig volksvertegenwoordiger
Waltniel als een goede zaak
gezien. Hij jubelt met alle
tegenstanders van Egmont. Het
stelt echter vast dat het «pakt»
nog niet gevallen is. De huidige
evolutie van de krisis wijst
daarop. Bovendien moet men
duidelijk zijn en het niet doen
uitschijnen alsof de regering
over de inhoud van het Egmont
akkoord zou gevallen zijn. Het
ging uitsluitend over procedu
res. De CVP wil steeds het
akkoord uitvoeren als de te
volgen procedure zgn. niet in
tegenstrijd is met de grondwet.
Het late ontslag van Tindemans
verontrust spreker die boven
dien vreest dat Egmont op het
achterplan zal gezeten en dat
men de komende verkiezingen
rond figuren gaat voeren.
Vlaamse waakzaamheid is gebo
den. Anders riskeren wij dat na
de verkiezingen Egmont en toch
wordt doorgejaagd. Voor de
toekomst gaat Louis Waltniel
uit van de vaststelling dat het
mislopen van het gemeen
schapsakkoord te wijten is aan
het feit dat het gewoon een
politiek akkoord was en geen
gemeenschapsakkoord. Het is
De panelleden van het ami Egmontdebat. (EL)
Lode Claes: hall aan hei Egmontpakt. JM
verkeerd de staatshervorming te
binden aan een regeerakkoord.
Hij suggereert een mogelijke
staatshervorming op te zetten
tussen een Vlaamse en een
Waalse Staten Generaal. Als
partijpolitiek meespeelt gaat het
niet meer uitsluitend om de
gemeenschappen. Als Vlamin
gen dienen wij geen aalmoezen
te vragen, aldus Waltniel tot
slot, en het is beter geen akkoord
te hebben dan een slecht. Wij
moeten uitgaan van objektieve
cijfers hierbij en 60 is nu
eenmaal 60 en 40 nu eenmaal
40!
JAN VERROKEN:
«VAN EGMONT KOMEN
HOORNEN!»
Als Oudenaardse CVP-buiten-
beentje is Jan Verroken nu al
maandenlang ononderbroken in
de aktualiteit en «in de touwen»
rondom het «gemeenschapsak
koord». .Hij zegt van zichzelf de
«slechtste» anti-Egmonter uit
het paneel te zijn vermits hij in
de Kamer, bij de regeringsver-
kiering. noch neen noch ja heeft
gestemd. Dit verklaart hij uit het
stellen van het dubbel vertrou
wen terzelfdertijd aan de rege
ring en aan het akkoord.
Daarnaast vindt Verroken ook
goeie dingen in het «pakt» en
neemt aan dat hij door deze
zienswijze voor beide partijen als
een ketter wordt beschouwd.
Wat hem in het pakt vooral
ergert is: 1) het laten vallen van
de wederkerigheid. 2) het op de
helling plaatsen der verworven
heden van 1970. 3) het terug
dringen van de Brusselse Vla
mingen in een minderwaardige
situatie. 4) het op de helling
zetten van de taalwetgeving.
Bij de regeringskrisis komt
Verroken terug op de verklaring
van Tindemans. reeds in de
kommissies.dat ten aanzien van
de ongrondwettelijkheid het
parlement diende te beslissen.
Hij vindt de beslissing tot
ontslag van Tindemans normaal
en onvermijdelijk toen hij ver
plicht wérd door de partijvoor
zitters van de meerderheid als
regering reeds vooraf stelling te
in de gegeven situatie houdt Jan
Verroken de Vlamingen voor om
nu «de kop dicht en het been stijf
te houden». Het zijn de Walen
die nu moeten betalen voor
«hun» autonomie. Wij hebben
ruimschoots voldoende betaald
in '70 voor onze kulturele
autonomie. Wat de komende
grondwetswijziging betreft vindt
Verroken het voldoende als
alleen art. 131 van de grondwet
voor wijziging wordt aangeuid.
Hij pleit voor een legislatuur
parlement in plaats-van voor een
legislatuur regering met hierbij
de mogelijkheid dat. bij wijzi
ging van art. 131 er onafgezien
van regeringsmoielijkheden,
door een aanblijvend parlement
desgevallend blijvend werk zou
kunnen gemaakt van bob
grondwetswijzigingen. «Eerst de
grondwetsterziening parlemen
tair uitwerken en deze dan
doorvoeren bij de volgende
legislatuur.dieeen konstituantie
dient te zijn» aldus Verroken.
Tot slot bezweert hij de Vlamin
gen solidair te zijn met de
Vlamingen te Brussel en be
zweert hij de verantwoordelijke
Vlamingen toch solidair te zijn
met het gewone volk dat de
zakken wordt leeggehaald door
de franstaligen en de Walen.
Van de Parlementairen zegt hij
nog dat zij betaald worden om
als vrij man te doen en te zeggen
wat anderen niet kunnen of nief
durven zeggen ofdoen.
LODE CLAES: «HERBEGIN
NEN MET EEN SCHONE
LEI!»
De vroegere V.U.-senator die.
sedert deze partij in de Egmont-
boot werd genomen, zijn eigen
weg is gegaan en de Vlaamse
volkspartij (V.V.P.) oprichtte, is
duidelijk de meest optimistische
spreker uit het paneel. Hij zegt,
ten aanzien van «Egmont», van
meetaf geweten te hebben dat
dit akkoord vanzelf zou vallen
en dat men zich niet nutteloos
moe hoeftte maken. Nochthans,
zegt Lode Claes over het
Egmontpakt, die in het frans
citeert, «II y a des morts qu'il
faut qu'ont tuent». Als Egmont
voorbij zal zijn zal de situatie
nooit meer zijn wat zij voordien
was. Tegenover Egmont plaatst
Claes: - Het uitspelen van onze
rechtmatige demokratische
meerderheid (De pariteit, natio
naal en te Brussel, ligt zelfs
beneden de normale verhoudin
gen.) Gelijkberechtiging
(Meerderheid is meerderheid,
minderheid is minderheid. De
Vlaamse meerderheidsinbreng
dient over heel de lijn geheel
evenredig teruggekregen).
Terugkomen op 1970 - (Geen
rekening houden met vroegere
afspraken, nemen wat ons
toekomt). Het voorbij gaan aan
de meerderheidsregel is een
onderdeel van het aan de gang
zijn de politieke proces waarbij
de demokratie wordt verkracht
en de partikratie in de plaats
wordt gesteld. Wij moeten eisen
dat de demokratische spelregels
worden toegepast, zegt Lode
Claes.
Bij de regeringskrisis doet
senator Claes enkele merkwaar
dige vaststellingen. De over
gangsregering wordt opnieuw
geleid door een «met Vlaming»;
wij zitten dus nu reeds met een
Brusselse scheidsrechter opge
scheept. Van deze scheidsrech
ter. Van den Boeynants. zegt
Claes dat deze waarschijnlijk
zelf niet weet wat hij eigenlijk is.
De krisis gaat dieper dan alleen
naar de huidige regeringskrisis.
het is een politieke krisis die
voortvloeit uit het machtsher-
verdelirigsproces dat aan de
gang is. De minderheid die de
macht heeft wenst deze macht
niet aan de meerderheid af te
staan. In het Egmontpakt werd
een afkook-federalisme inge
kleed dat de verdere minorise-
ring van de Vlaamse meerder
heid insluit. De franstaligen
weten maar al te goed dat het
hier om te doen is. Lode Claes
zorgt voor enige hilariteit en
vrouwelijke deining als hij een
lans breekt voor het flink
aanpakken van de franstaligen.
en in dit verband met rebisch
spreekwoord citeert «Geef U
vrouw elke dag een pak slaag, als
gij niet weet waarom, uw vrouw
weet het!» Tegen de laatste
vraagstelling zegt Claes princi
pieel bezwaar te hebben omdat
uit deze vraagstelling blijkt dat
wij nog denken als een minder
heid. Voor de toekomst nu zet
Lode Claes voorop dat men moet
vertrekken van het standpunt
dat niets vast staat, dat niets
verworven is en dat de Vlaams-
Waalse regelingen niet bestaan.
Op dit ogenblik moeten wij onze
krachten niet bundelen rond
constitutionele hervormingen
maar er op staan dat binnen het
huidig bestel wij als meerder
heid aan bod komen, (dan
Vlaamse land geeft het geld 4n c
de Brusselse besturen om Bi let
sel verder te verfransen. >ro
moeten nationaal laten we rij
dat zij geen geld meer krijgen ren
de verfransing verder doorgj lij
Wij moeten hierop, vast beratka:
en in alle kalmte, blijven sti le
omdat alleen langs deze weg na
verhoudingen zullen verande Ira
waardoor het psychotisch egi
maat te Brussel zal verandet egi
Dit is ook de meest cenvoudlen
wijze omdat het doodgewoor e 1
objektief cijfer materiaal is ui rat
drukken. De onderlinge ver Ms
ling kan alleen op basis hier laa
geschieden. Dit zijn pas kit tel
objektieve en eerlijke afsprak il
Vragenuurtje: Bij het vrag >oli
stellen en beantwoorden fovi
besluit bleken de politici, metgec
komende verkiezingen in fcev'
achterhoofd, niet wars te vla
van enig persoonlijke elektoijoei
knipoogjes naar de kiezer. Oppiel
verschillende vragen der tper
hoorders werd dan meestal d#>ie'
de onderscheiden paneelleifKp
een antwoord geformuleerd.poo
zegde senator Claes o.m. ookpko
konsekwenties van zijn meperi
derheidsgedachte door te ti$ta|
ken tot eventueel een volfiiet
raadpleging, zelfs te Brussel, bve
Valkeniers vindt dat de fransMti
ligen moeten verhuizen alsP"1
zich niet aanpassen. Lcptuli
Waltniel gaat er van uit datfn*t
oplossing van ons «kommunPe
tair probleem» wellicht allé*97
via een volksraadpleging Bei'
worden bereikt omdat
straks weer bij gewone verlpe
zingen de zuiver Vlaamse bel^an
gen worden doorkruist
partij-politieke belangen.
Claes verdedigt de optimistis
stelling dat wat verfranst is
weer kan vernederlandsen,
betrekking tot het ontwerp
staatshervorming van de
vense professoren Van Gei
en Van Istendael zegt V1
voorzitter P. Daels nog
hiervan op de komende Sti
Generaal als basisdoku:
werk zal worden gemaakt.
Over anti-Egmont verkiezit
lijsten werd door de verschil!
de sprekers nog het volgej
gezegd: Senator Claes vindt
de zin ervan wegvalt nu Egi
is weggevallen. Ook echter
Egmont is een anti-Egmontlj
een te smalle basis en stelt
praktische problemen o.a.
het vormen van Kartellijst
Louis Waltniel sluit zich bij dj
zienswijze aan en ziet
voorlopige oplossing dat
massaal, op de verschillet
lijsten, op anti-Egmonters wc
gestemd. Over de kornet
verkiezingsstrategie met bett
king tot «Egmont» zegt
Verroken dat men ook niet
jagen met muziek op kop.
Valkeniers zegt van zichzelf
beste Vlaamse waarborg te
binnen zijn partij zoals de zal
nu staan. Een Vlaamse front"
te Brussel staat hij wel voor
het duidelijk dat dit nu niet
zal kunnen. Professor Baet
tenslotte vindt in gans de
niemand voor wie hij
Vlaming kan stemmen tec
Hendrik Fayat maar deze k<
met meer in aanmerking wej
de gestelde leeftijdsgrens. Vd
hem blijft voor de linkerzijde]
enige oplossing te liggen in
kartcllijstvorming met anti-
monters.
