Deel 3: Azië
70.000 KM OP EEN MOTOR
OF HOE MARCEL LIEVENS ROND DE WERELD REED
De Voorpost- 3-11-1978 - 11
jn onze editie van vorige week hebben we gezien hoe Marcel Lievens uit Mere 7 maand
jespendeerd heeft aan het bekijken van het prachtige Australië. Het was dan ook met spijt en
leimwee in het hart dat hij aan boord ging van het Russische schip dat hem van Perth naar
Singapore zou voeren. Doch had hij in de tijd sedert zijn vertrek uit Mere geleerd dat een
eiziger moet leven van het kijken naar nieuwe horizonten. En Azië was voor hem iets totaal
lieuws. Hij had alle plannen om dit kontinent aan te doen laten varen toen, vóór zijn vertrek,
ijn Hollandse vriend, waarmee hij de reis zou maken een ongeval kreeg. Doch, zo vertelde
Aarcel ons vorige week, financieel zou de overtocht naar Amerika buiten alle proporties
allen. En Perth - Singapore viel binnen de grenzen.
het
^^jjroor Marcel was deze boottocht
^■een ware belevenis. Hij had het
BB ich voorgesteld als een verve-
|S »nde tijd, waar je anders niets ziet
an water, en nog eens water.
)och hoe gans anders ging het er
1 an toe. Geen ogenblik hoefde
'tnen zich te vervelen, voortdurend
WL. tond er iets op het programma. De
'Russische bemanning had vol-
oende talent om de passagiers
welkome ontspanning te bieden;
olksdans en liederen brachten ie-
ereen aan het dromen over een
er en onbekend Rusland,
i Avonds was er plezier en leute en
on iedereen dansen op de tonen
an een degelijk orkest. Op die
lamer vliegt de tijd op zee natuur-
jk vooruit. Toen het schip de ha-
en van Singapore binnen liep na-
ïen al de reizigers afscheid van
ilkaar alsof het ging om zeer oude
een rienden. 6 dagen met de onmete-
jke Indische Oceaan rond zich had
idereen dichter tot elkaar ge-
,an racht dan dat 6 jaar schoollopen
ou kunnen.
larcel was nog maar pas aan wal
|f de moeilijkheden begonnen
de Beds. Hij kon zijn motor niet dedou-
net neren omdat zijn «carnet» (doo-
en. nedokument dat bewijst, door
eel en stempel van invoer en een
are tempel van uitvoer, dat je een wel
Dt epaald stuk materiaal, hier Marcel
n motor, wel degelijk terug mee-
rengt naar België) niet in orde zou
jn Hij moest er eerst mee naar de
I utomobil Association (A A.) voor
e nodige kontrole. Gelukkig voor
larcel ontmoette hij in de haven
imand die veel belang stelde in
j£; rotoren. Ze werden dan al spoedig
Wrj ok dikke vrienden. Deze persoon
orgde er voor dat Marcels motor
moest komen! Eens dit alles achter
de rug, kon Marcel de miljoenen
stad in. Op een eiland van onge
veer 40 bij 21 kilometer wonen zo
wat 2,5 milioen mensen. Marcel
noemde het een mierennest van
jewelste. Het is een taksvrij eiland
en dat verklaart veel; de meesten
zijn er neer gestreken om een win
keltje te beginnen. Je vindt er de
prachtigste winkels en winkelgale
rijen volgens westerse normen.
Een paar straatjes verder, waar de
westerse toerist minder komt. is het
echter al even erg en je kan er nóg
goedkoper dezelfde waren kopen
Singapore is een westerse stad in
een oosters kleedje. De kleine huis
jes en smalle steegjes, de pagoden
en tempels zijn het dekor van het
kommerciële leven. Ook gastro
nomisch is Singapore een waar pa
radijs. Je vindt er de sjiekste res
taurants, maar ook de man die de
lekkerste hapjes langs de straat
verkoopt. Voor enkele franken eet
je je er zo rond als een ei.
Marcel heeft er dikwijls langs de
straten gezworven, van het ene
kraampje naar het andere. Hij zag
er telkens andere dingen klaar ma
ken; een beetje rijst, een snuifje
van dit een beetje groente en fruit,
een snuifje van dat en voor weinig
geld kon je proeven van het heer
lijke resultaat. Twee stappen ver
der werd er weer iets anders klaar
gemaakt. Zo is Singapore; leven
tegen 100 per uur.
En toch is alles er netjes; Marcel
heeft het de mooiste en properste
stad van Azië bevonden. Wanneer
je er een lucifer op straat gooit krijg
je een fikse geldboete. Men kan
zich namelijk niet permiteren om op
dit kleine eiland alles te laten ver
der waar te zijn. Azië is bevolkt door
joviale, vriendelijke mensen die het
volle vertrouwen waard zijn. Het is
erg verschillend van Afrika; je vindt
er hotelletjes en rustplaatsjes langs
de wegen, de jeugd is er al even
gek op jeans als hier, het eten is
onverbeterlijk en wat nog zoal
meer. Enkel de tempels en de typi
sche huisjes doen je er aan herin
neren dat je in een ver land zit.
Marcel begon er zich steeds meer
en meer thuis te voelen. Terwijl
bijna alle westerse toeristn als gek
ken van tempel naar tempel ren
nen om er honderden dia's en fo
to's van te maken ging Marcel's in
teresse meer uit naar de mensen
die er rond leefden
Penang is een eilandje vlak voor de
maleisische kust Je treft er enkele
vissersdorpjes, kokosnotenplanta-
ges en een massa rust. Marcel en
zijn noorse vriend, die zou meerei
zen tot Bangkok, beleefden er
prachtige dagen. Ze hadden wel
even last van de immigratiedien
sten. Ze logeerden namelijk in een
visserswoning, samen met nog en
kele reizigers. Maleisië is niet erg
gesteld op de vele hippies die het
land binnenvallen om er goedkoop
aan drugs te raken en er dagen
naeen in een roes te leven. Ze zijn
parasieten die leven op last van de
moeite van de plaatselijke bevol
king. Het is daarom in Maleisië ver
boden om zijn verblijf te hebben
buiten de hotels die het land rijk is.
De aanwezigheid van de vreemde
lingen in de visserswoning was dan
ook een doorn in het oog van de
immigratiediensten. Op een nacht
kwamen die mensen aankloppen,
nou ja, bijna de deur inbeuken toen
men niet onmiddellijk wilde open-
ze meer tot
schande dan tot voorbeeld van
West-Europa. Marcel zoekt de
oorzaak van deze toestand in de
miljoenenstad Bangkok bij ons,
westerlingen zelf. Hij zegt dat de
inwoners van Thailand ons voor
beeld van rijkdom en welstand ge
proefd hebben door de vele toeris
ten die hun land aandeden. En nu
willen ze daar geen afstand van
doen. Aangezien hun land ekono-
misch niet in staat is een grote wel
vaart voor iedereen uit te bouwen,
verlagen deze mensen zich tot de
prostitutie. Meisjes van 13, 14 jaar
worden er de straat opgestuurd om
hun schoonheid, die kenmerkend
is voor het volk, te laten misbrui
ken. En velen van ons, westerlin
gen, trekken er op af om dt
•schouwspel» mee te maken. Er
zijn nog weinig toeristen die de
schoonheid van het land kunnen
bewonderen; ze zijn immers daar
voor niet gekomen. Marcel heeft er
een wrange nasmaak van overge
houden.
Hier dan probeerde Marcel via
Birma naar Indië te rijden. Doch dit
land bleek volledig afgesloten te
zijn. Niemand mocht er in. Marcel
heeft dan wel geprobeerd van via
een achterpoortje toch het land
binnen te glippen, doch hier bleek
alles nutteloos te zijn. De grens
met Birma was een onoverkome
lijke muur
Dan maar terug naar het zuiden
om. vanuit Penang, de overzet
naar Indië te ondernemen.
In deze stad weet Marcel het adres
van een Australische militaire ba
sis en logeert er voor de laatste
dagen in Maleisië. Hij drinkt er nog
menig australisch biertje. Er is na
melijk wekelijks een speciaal
vrachtvliegtuig dat deze basis in
Penang bevoorraadt met de natio
nale drank van Australië, Emu-
bier. Vorige week hebben we kun
nen lezen hoe onze tegenvoeter
daar menig liter van gebruikt. Eri
dan komt Marcel in een andere we
reld terecht. De overzet van Pe
nang naar Madras in Indië is on
vergelijkbaar met de boot die Mar
cel nam om van Australië naar
Singapore te reizen Er zijn twee
klassen De eerste is voor toeris
ten. Ze slapen er met een vijf-tal in
een hut die ver van proper is. De
tweede klas is voor de indiërs. Ze
worden er te slapen gelegd in rek
ken, gestapeld als vee. En geen
enkele onder hen klaagt. Het eten
op deze boot was erbarmelijk.
Marcel, die nochtans geen moei
lijke is op dat gebied, kon na drie
dagen op zee, geen brokje van wat
hem voorgeschoteld werd binnen-
voorgeschoteld. Wat er in dat land
zelf te eten is doet je de ogen
opengaan. Rijst en curry, maar
dan zo erbarmelijk klaar gemaakt
dat het je alle lust tot eten be
neemt. Marcel is er op veel onbe
grip gestuit. Hij is namelijk links
handig en at dus met die hand
(vork, lepel, mes noch stokjes be
staan er niet). Doch in Indië wordt
er met de rechterhand gegeten; de
linker rust op de schoot terwijl men
aan tafel zit. Reden: die hand
wordt gebruikt om zijn achterste
mee af te kuisen. Geloof het of ge
loof het niet, maar zo gaat het er in
Indië aan toe Nog een staaltje van
dit land: wanneer iemand uit een
hogere kaste even zijn blik laat rus
ten op iemand uit een lagere kaste,
dan zal hij zich onmiddellijk gaan
wassen want hij voelt zich bevuild.
Marcel was erg opgezet met de
aziërs, maar een indiër vond hij
een verschrikking.
Het land is rijk, maar de rijkdom ligt
in de handen van een paar enke
lingen. Deze hebben de grenzen
gesloten voor alle buitenlandse
produkten, hebben patenten aan
gevraagd om deze zelf te mogen
vervaardigen en worden er schat
rijk door.
Marcel zegt dat Indië een zeer rijk
land is maar dat de rijkdom er
kompleet verkeerd verdeeld is. In
dië heeft geen geld van ontwikke-
lingshulpprojekten nodig, zegt hij,
ze moeten leren het volledig an
ders aan te pakken.
Hij reed langs de oostkust naar het
noorden toe tot Calcutta en dan
naar Nepal. Terug kwam Marcel in
het voor hem vertrouwde Azië te
recht: vochtig, lekkereten, vriende
lijke mensen enzovoort. In Kath-
mandu komt hij terug op krachten
en wil er zich voorbereiden om het
Himalaya-gebergte in te trekken.
Doch dat wordt hem sterk afgera
den; het regenseizoen is juist be
gonnen en hij zou tot oktober (we
schrijven namelijk begin juli) moe
ten wachten eer het mogelijk zou
zijn een dergelijke tocht te onder
nemen. Zo lang kon Marcel onmo
gelijk in cfit land rondhangen en het
was met spijt in het hart dat hij dit
land moest verlaten. Hij had zelfs
geen blik kunnen werpen op de
Himalayareuzen. De lucht zat
gans de tijd potdicht met reusach
tige regenwolken. Later hoopt hij
ooit nog in Nepal terug te keren om
toch de wanden van deze masto
donten van hoger dan 8.000 meter
te kunnen beklimmen en voet te
zetten op het dak van de wereld.
Aan een prachtig meer, aan de
voet van de Anapoerna, ontmoet
Marcel een Nederlander die hij
Op Panang, een Maleisisch eiland,
plaatselijke drank, kokoksnotensap
New Delhi is hij zo spoedig moge
lijk naar Pakistan gereden. Doch
ook in dit land, dat vroeger een
deel van Indië was, is de situatie
niet opperbest. Het verschilt er al
lemaal niet zoveel van Indië en
Marcel heeft er dan ook niet te veel
tijd gespendeerd. En van hier af is
het aliemaal vrij vlug beginnen
gaan. Hij voelde dat er niet veel tijd
meer zou liggen tussen dat mo
ment en zijn thuiskomst. Hij begon
heimwee te krijgen naar de familie
en de vrienden thuis.
Spoedig reed hij Afghanistan bin
nen. En het landschap veranderde
weerom. Alles was dor en schraal
en de eerste kamelen kondigden
de komst van de woestijn aan.
Marcel vindt er terug de Noma
denstammen die hij erg bewon
derd had in de Sahara. Hun fier-
doet Marcel zich te goed aan de
SJ
op. Via Griekenland, Joegoslavië,
Oostenrijk, Duitsland bereikt hij
ons land. Hij is verwonderd de ring
rond Brussel, met het viaduct over
Vilvoorde, te vinden Maar ja, se
dert zijn vertrek op 14 april 1977 is
er ook bij ons veel veranderd. Het
is nu 1 september 1978 en «den
Baard» rijdt de Spoorwegstraat te
Mere in en is uiteindelijk thuis, le
dereen is gelukkig dat Marcel met
70.000 km achter de rug gezond
en wel aangekomen is. Hij kan nu
aan iedereen beginnen vertellen
wat hij zoal gezien heeft. En dat4
doe je niet op 5 minuutjes.
En nog steeds zit Marcel met al zijn
herinneringen te dromen of hij is
terug bezig zijn beste vriend motor
aan het opkalefateren om er een
nieuwe tocht mee te beginnen. Op
het programma: Amerika van
een veilige plaats in de haven
*"lt kwam, waar de lange virv
irs van de inwoners van deze we
id moeilijk hun werk zouden
>n doen Hij reed ook met
I de stad rond. van de ene
iële instantie naar de andere.
Doch daar wist
vertellen dat er eerst
diende afgesloten
motor en dat ze
lang het carnet moesten intrek-
en Marcel dus op zoek naar een
eschikte verzekering Nu, in Sin-
apore rijden er massa's bromfiet-
en en motors, doch geen enkele
eeft blijkbaar een hogere cilinder-
ihoud dan 350 cc, want zwaardere
wtoren konden onmogelijk verze-
»rd worden.' Geen enkele verze-
ering wou het risico voor de 900 cc
an Marcel dekken. En toen de
erste avond over Singapore viel
tond hij er nog steeds met lege
anden voor Na overnacht te heb-
en bij zijn nieuwe vriend gingen ze
anderendaags een andere toer
als p. Zijn vriend typte een dokument
■lat er nogal officieel uitzag en van
er op een verzekering geleek.
enkele indrukwekkende
tempels op en dit nutteloze stuk
apier bleek voldoende te zijn om
Ie AA. er van te overtuigen dat nu
lies in orde was. En dan naar de
Jouane. De persoon van dienst
fjt bleek, alhoewel hij begonnen was
met de moeilijkheden, zelfs niet op
pe hoogte te zijn waar de stempel
vuilen en verzieken zoals dat bij
voorbeeld in Indië gebeurt. Men wil
er zijn gasten goed ontvangen en
zelf leven in een leefbare stad.
Met de noorse vriend die Marcel er
ontmoet heeft beleefde hij de
prachtigste dagen. De bevolking is
er vriendelijk, behulpzaam en ui
terst gastvrij. Het beste staaltje
hiervan grenst, voor ons westerlin
gen aan het ongelooflijke. Tijdens
een uitstapje naar één van de ei
landjes die rond Singapore liggen
maakten beide mannen toevallig
kennis met twee meisjes die hen.
na een gesprekje, meeloodsten
naar een restaurant en hen alle
mooie plekjes van Singapore lieten
zien. Ze reden per taxi en riksja,
smulden van al dat heerlijke dat er
te koop is en telkens opnieuw wei
gerden de twee meisjes dat Marcel
of zijn vriend uit Noorwegen zou
den betalen. Voor hen was het ge
woon uit plezier dat ze het deden;
ze waren gelukkig dat ze mensen
blij konden maken.
Zoek hier maar eens iemand die
dat zou doen...
En dan was de tijd gekomen om
Singapore te verlaten. Met zijn
noorse vriend achter op de motor,
reed Marcel Maleisië binnen, nog
steeds beducht voor de wilde ver
halen over diefstal en bedrog door
de bevolking die Marcel gehoord
had van andere wereldreizigers,
zoals Marcel en Lisa De Smet, voor
hij vertrok. Niets bleek echter min-
maken. Er kwam zelfs bedreiging
met een pistool bij kijken. Toen ein
delijk de deur opengemaakt werd,
maakten de heren hen duidelijk dat
ze niet gewenst waren in het land
en hun visum werd nietig verklaard
Ze moesten binnen de 48 uur het
land uit. Grote paniek bij de noorse
vriend, doch Marcel had al voor he
ter vuren gestaan. Toen ze 's an
derendaags naar de immigratie
dienst gingen was het zaakje vlug
geklaard. De 900 cc motor maakte
zo'n geweldige indruk op deze
mensen, dat ze hem met plezier en
overtuigd dat hij geen hippie kon
zijn die met zo een machine reed.
een nieuw visum gaven. Met hun
tweeën trokken ze dan verder in de
richting van Thailand. Eens daar
aangekomen, maakten ze kennis
met de vriendelijkste mensen die
ze ooit ontmoet hadden ledereen
wou hen helpen met alles dat ze
moesten doen. Het grensde aan
het ongelooflijke. En dan. Bang
kok. de hoofdstad van dit land. Bij
ons beter gekend als het paradijs
van de prostitutie. Om het paar me
ters staat er een vader of een moe
der die haar dochter aanbiedt Je
kan je niet omdraaien of je wordt er
met je neus opgedrukt. Duizenden
toeristen komen naar dit oord over
gewaaid om er goedkoop aan hun
«trekken» te komen. Vooral duit-
sers heeft hij er gezien. Met hun
vette buik en blozend gezicht, hun
teken van welstand, vindt Marcel
i naast één
de wegen in Maleisie. Op het eerste zicht zien de wegen er hier heter uil dan in Afrika.
krijgen.
Eens in Indië, ondervond hij spoe
dig dat deze boot slechts een
voorproefje was geweest van wat
er in dit land gebeurt. Indië is zo
groot als Europa zonder Rusland,
bezit duizenden prachtige tempels
en heeft een bevolking van om en
bij de 625 milioen inwoners. Het
grootste deel hiervan leeft op
straat, bezit niets en leeft van het
bedelen. Wat Marcel hier gezien
heeft grenst aan het onwaarschijn
lijke.
Het verkeer loopt er volkomen in
de war, verkeerslichten worden,
welke kleur ze ook hebben, voor
bijgereden, links rijden zoals het
hoort is een utopie, de indiër steekt
de straat over zonder omhoog te
kijken zodat je een degelijke klak-
son, het enige geluid waarop men
reageert, nodig hebt, de vrachtwa
genchauffeurs kennen geen par
don; ze rijden je gewoon van de
baan als je niet rap genoeg uit hun
buurt bent. de indiër deinst er niet
voor terug zich in het midden van
de straat te slapen te leggen want
dat is zijn teritorium.
De indiër brengt veel tijd door aan
het water om zich te baden Doch
het water waarin dat gebeurt is zo
vreselijk vuil dat het onmogelijk is
zich daarmee propier te krijgen. Al
les is trouwens smeng en vuil in dit
land. De indiër doet zijn behoefte
op de plaats waar hij zich juist be
vindt. Beeld je daar tussen in nog
de duizenden heilige koeien voor
en je kan je voorstellen hoe erg het
moet zijn Armoe is er troef. Je kan
geen voet verzetten of er hangen
een tiental bedelaars rond je die je
een paar kilometer durven nalo
pen. Kinderen liggen er in de vuile
goot. helemaal alleen, met als
enige gezel honderden vliegen.
Hun ouders zijn op bedeltocht en
zullen slechts 's avonds terugko
men. Velen deinzen er niet voor
terug om zichzelf of hun kinderen
te verminken (zelfs vrij erg) om
«beter geschikt» te zijn voor de be
delstaf. Indië is rot en geschikt voor
het kommunisme, zegt Marcel. En
de enige reden is: hun geloof.
Het Hindoeïsme zorgt er namelijk
voor dat de mensen niet willen dat
hun toestand verbetert. De hogere
klassen zijn er zich goed van be
wust dat het niet mag veranderen;
hun paradijslijke leventje hangt vol
ledig af van dit diepe geloof. Ze
hebben alles wat ze willen Wan
neer er een werkje moet opgè-
knapt worden zijn er genoeg gratis
werkkrachten in de buurt De suk
kel die het moet doen schijnt al
heel blij te mogen zijn wanneer hij
een portie eten in de plaats krijgt
Gewoonlijk krijgen ze niets.
Wanneer je hier in België een in-
disch restaurant binnenkomt wor
den je de beste heerlijke spijzen
In Katmandoe ontmoette Marcel een Japanner die eveneens met een motorfiets op wereldreis was. Als hij zijn
belofte houdt en Marcel komt opzoeken maken wij nog een kiekje. (SJ)
voorstelt om met hem naar huis te
rijden. En daarmee heeft hij een
nieuwe passagier die hem tot in
Keulen zou vergezellen.
,Hij ontmoet er eveneens de hip
pies die naar hier gekomen zijn om
bijna gratis hasjies te zitten roken,
dag in dag uit. Het zijn mensen die
voor anders niet leven. En wan
neer hasjies hen niet meer in de
hoogste sferen brengt proberen ze
hard-drugs En zo geraken ze van
kwaad tot erger. Menselijke wrak
ken worden het En toch komen er
nog steeds naar deze plaats die
zowat het heiligdom van meditatie
en levensbeschouwing zou zijn.
Wat deze mensen echter vertellen
is volgens Marcel eerder opper
vlakkig gezwets dan levensbe
schouwing. Maar ja, Kathmandu is
en blijft populair en zo ook de drugs
die er voor het oprapen zijn.
Marcel en zijn Nederlandse vriend
vertrokken nu zuidwaarts, terug
Indië binnen om in Agra te gaan
kijken naar, zo beweert men, het
prachtigste gebouw ter wereld; de
Taj Mahal. Ook Marcel vond het
ongelooflijk wat hier uit de grond
gerezen is. ooit bedoeld als graf
voor de vrouw van een Maharadja
Tienduizenden komen jaarlijks kij
ken naar dit bouwwerk dat men het
achtste wereldwonder pleegt te
noemen.
Maar Indië was een land dat Mar
cel voor gezien beschouwde Via
heid en kracht om de woestijn te
overwinnen is ons westerlingen
niet meegegeven. Marcel bereikt
Iran en wordt prompt ziek; dysen
terie. Doch dit land is rijk genoeg
om voldoende hospitalen te bezit
ten en Marcel is vrij vlug weer de
oude. Het gaat nu vliegensvlug
richting Turkije, met een omwegje
rond Teheran om de moeilijkheden
in die stad te vermijden. In Turkije
gekomen vreesde Marcel te kam
pen te krijgen met de plaatselijke
bevolking. Hij heeft net als wij de
verhalen gehoord van de vracht-
wagenchaufeurs over de barbaren
die in dat land schijnen te huizen.
Onze wereldreiziger heeft daar
echter niets van gemerkt; de Tur
ken kwamen vrij vriendelijk over en
waren even behulpzaam als de
meeste mensen die hij op zijn
lange reis reeds ontmoet had. Het
enige probleem in dit land was:
benzine Het goedje dat er voor
doorging was zo moeilijk te krijgen
dat onze vriend het beter vond om
vanuit Trabzon aan de Zwarte Zee
de overzet te nemen naar Istanbul,
zodat het grootste stuk van Turkije
vlug achter de rug lag.
Istanbul was een fascinerende
stad; kerken en moskeeën staan
er naast elkaar als teken van de
samensmelting van twee kuituren
En Marcel rijdt Europa binnen. Hij
legt nu honderden kilometers per
dag af want voor hem zit zijn reis er
noord naar zuid of omgekeerd.
Hangt ervan af of hij een schip kan
vinden dat hem naarZuid-Amerika
kan brengen. Als dat zou kunnen,
dan vertrekt Marcel rond oktober
van volgend jaar, dus wanneer het
ginds volop lente is. Hij zou dan
tegen de zomer van het noordelijk
halfrond de Verenigde Staten be
reiken. Indien hij niet in Zuid-
Amerika zou geraken, dan zou hij
vertrekken naar Noord-Amerika
en drekt doorrijden tot het meest
noordelijk punt van Alaska om van
hieruit zuidwaarts te reizen. Dit is
enkel alleen mogelijk in juli en au
gustus, de rest van het jaar ligt al
les ginder dicht gevroren.
Er wacht onze vriend dus nog veel
zoekwerk vooraleer hij zal kunnen
vertrekken. En wanneer hij dan te
rug zal thuis komen zal zijn palma
res een der meest gevulde zijn van
ons land.
Een uitdaging, waard om aange
nomen te worden
Mark Van Impe
