Manége De Hoefslag
Te Erondegem kent men het klappen van
de zweep
EENRICHTINGSVERKEER ZORGT VOOR
MOEILIJKHEDEN TE MERE
K.W.B. Mere stelt zijn jaarprogramma voor
11 JULI K0MITEE ERPE-MERE ZIT NIET STIL
DAENSISME IN
HET LAND VAN AALST
14 - 10-11-1978 - De Voorpost
Wie op een veilige en goede manier wil leren te paard rijden,
kan steeds terecht in Manége De Hoefslag. Deze rijschool lokt
veel aspirant-ruiters naar Erondegem. De eigenaar, Camille
De Windt, kent het klappen van de zweep: reeds op achttienja
rige leeftijd ging hij suksesvol om met paarden. De man, die
nu 58 wordt kan dus bogen op een veertigjarige ervaring!
Reeds in 1941 vestigde Camille zich te Aalst als zelfstandig
hoefsmid. Negen jaar later verhuisde hij echter naar de Zand
straat 106 te Erondegem, waar hij nu nog woont. Tot '52 bleef
hij er zijn beroep uitoefenen.
Maar toen trok de rijkswacht
hem aan. Na vier jaar te Gent,
verhuisde de chef-
oppenwachtmeester, meester
hoefsmid in 1956 naar Brussel.
Daar zwaaide hij de smidsha
mer tot verleden jaar. Nu hij op
rust gesteld is heeft Camille
een zee van tijd om zich volle
dig te wijden aan zijn ruiters-
school. Nog een kleine bijzon
derheid: Camille was de aller
laatste opperwachtmeester -
meester hoefsmid. Vroeger, na
de oorlog, werden de hoef
smeden van het leger ingeïjfd bij
de rijkswacht. Door de dege
lijke vakkennis en een prach
tige dienststaat werd Camille
opperwachtmeester en kader
lid als hoefsmid. Nu betrekt de
rijkswacht haar eigen ge
schoolde hoefsmeden uit de
rijen van rijkswachters.
De persoon die als dusdanig
Camille vervangt, is een eerste
chef hoefsmid, die verschil
lende vaklui moet bevelen. Pi
kant detail: hij heeft nog nooit
een hamer in de hand gehad,
noch een paardepoot van on
deren gezien. Nu kwam be
doelde eerste-chef na twee
jaar studie van de hoefsmede-
rijschool van Anderlecht (als
laatste van zijn klas!).
Maar dat kan Camille nu alle
maal niets meer schelen! Zijn
hobby was steeds paardrijden.
Vroeger was dit een rijke -
mensen - sport. De idealist wou
echter het paard dichter bij de
gewone mens brengen. Hij wil
niet betitteld worden als een
«heer uit die tijd». In tegendeel:
zijn instrukteurs-ervaring deed
hij op in de rijvereniging van de
boerenbond voor Nieuwerker-
ken en Erondegem. Hij be
schikte toen over drie paarden.
In 1964 kocht hij op de markt
van Sint-Lievens-Houtem twee
paarden bij. Hij startte dus een
manége met vijf paarden, zui
ver voor de sport. Nu luisteren
21 paarden naar verschillende
troetelnaampjes: Viking, Sibel-
le, Rapide, Flach..
En Camille bracht en brengt nu
nog, het paard bij de gewone
man. Hij vraagt slechts 150
frank per lesuur, hoewel het
wettelijk bedrag 285 frank toe
laat Zijn kommentaar:
«Waarom zou ik opslaan? De
paarden kosten mij geen frank.
Daar ik zelf de paarden besla
en de lessen geef, kan ik mijn
kosten gerust betalen. Als ik
opsla, zal ik misschien enkele
leerlingen verliezen...»
Toch werkt Camille niet alleen:
hij heeft een vaste helper en
zelfs een maat onder leerkon-
trakt, want iedere dag worden
de dieren volkomen verzorgd,
het leder gepoetst en de stallen
uitgemest. Properheid voor al-
ies is wei een goede instelling!
Vroeger werden de stallingen
er» de paarden onderhouden
door de lieve echtgenote en
dochter Annie. Nu is dat we
gens allerlei redenen niet meer
mogelijk. Toch blijven zij niet op
hun stoei zitten, want zij erfden
de liefde voor de paarden van
«hun» Camille.
Het leren te paard rijden komt
volgens Camille hier op neer:
iedereen kan dat Men mag
echter geen schrik hebben van
een paard dat eens een bokke-
sprongetje maakt De ruiter
moet een kalm. gevoelig mens
zijn. De voornaamste vereiste
is wel dat men-zijn evenwicht
moet kunnen houden. Dat
schijnt niet zo gemakkelijk te
zijn: men moet zijn hielen om
laag kunnen houden. Indien
een ruiter niet teveel schrik
heeft, kan hij na 10 tot 20 les
sen rijden. Sommige mensen
krijgen echter vroeger vertrou
wen zij kunnen sneller op een
paard zitten Indien dit niet mo
gelijk blijkt, zal het paard slim
mer reageren dan zijn berijder:
het zal niet vertrekken of vlug
ger terugkeren naar de thuis
haven dan verwacht. Op een
paarderug mag men nooit wie
belen: het verleggen van het li
chaamsgewicht op een gepast
ogenblik blijft een der vereisten
van een goed ruiter.
Op deze wijze kan men met
een paard doen wat men wil.
Het dier moet echter leiding
voelen aan oe teugel en het wil
gedirigeerd worden.
Niet alle paarden hebbèn een
zelfde karakter, maar ze moe
ten wel allemaal op een iden
tieke wijze bereden worden. Na
een paar jaar wordt het paard
rijden echt moeilijk: dan begint
de ruiter van het dier iets te
verwachten. Bij deze fase is het
uiterst belangrijk te voelen
welke benen ge onder u hebt!
Tenslotte zegt Camille heel
gemeend: «Moeilijke mensen
komen hier niet, alleen triesti
ge! Ge moet weten dat er van
de honderd beginners slechts
twee of drie goede ruiters over
blijven!»
Terwijl we de antiek gehouden,
maar zeer gezellige bar verla
ten voor een rondgang op het
«erf», vertelt hij nog: Deze mor
gen kreeg ik vier beginnelingen
binnen. Wij hielpen hen op de
rug van een paard (want daar
zijn ze toch voor gekomen!) en
hielden de teugels vast. Terwijl
we uitlegden hoe een teugel
moet gebruikt wordefi, wipte
een paard eens opzij. Twee ke
rels moesten eerlijk bekennen
dat ze schrik hadden. Maar de
paarden voelen dat beter aan
dan mensen, met het gevolg
dat ze er afvielen Ik denk niet
dat ze hier nog zullen terugko
men...
Daarmee bewijst hij weer eens
dat sommigen het vertrouwen
van een paard kunnen winnen
in een paar uur en dat anderen
het onmogelijk kunnen waar
maken. Toch blijft hij bij zijn
eerste stelling: iedereen kan le
ren paardrijden.
Wij worden rondgeleid op het
erf. Naast de verschillende stal
len met prachtige paarden (de
meesten waren echter op weg),
bezoeken we de eigenlijke ma
nége. Dit is een plaats van on
geveer 20 bij 40 meter. Er is
een overdekte rijbaan, met een
zacht gehouden vloer, be
staande uit turf. aarde. zand...
Aan de ene zijde zien we een
grote tribune, aan de andere
zijde kunnen heel wat mensen
de lessen volgen vanop een
verhoogde staanplaats. In dit
deel van de rijschool worden de
twaalf eerste lessen gegeven.
Aan de muren hangen verschil
lende letters. Men kan ze ge
makkelijk onthouden met een
ezelsbruggetje: Alle Flinke
Boeren Met Centen Hebben
Eén Koe. De letters worden
gebruikt om een richting aan te
wijzen. De leerling treedt bin
nen bij de letter A. Hij stapt
stapvoets naar het midden van
de manége, aangeduid door de
letter X. Vandaar krijgt hij zijn
bevelen van de instrukteur. bij
C linksaf, bij A afwenden, dia
gonaal van H naar K.
De zadelkamer verrast ons met
een frisse leder-geur. 't Moet
juist zijn en hij kaffert dan ook
wel eens: «Sinds wanneer
mag. met een deken van de
ruitersklub rijden?» Zijn zacht
en gevoelig karakter komt bo
ven als hij een leerling ziet ver
trekken: «Johan. haafd a stark
jong!»
In de net onderhouden smidse,
krijgen wij een les in het be
slaan. Eén ijzer met één lip is
een voorijzer, een hoefijzer be
stemd voor de achterpoot heeft
twee lippen opzij. Dit is nodig
als sportbeslag: een paard kan
zich wel eens (als het vlug
loopt) «achterhalen». Dit bete
kent eenvoudig dat het met de
achterpoten tegen de voorpo
ten kan kappen Indien het ijzer
achteraan slechts één lip heeft,
kan het dier zich op deze wijze
verwonden...
Nadat we de lievelingen «ge
keurd» hebben, keren we terug
naar de bar. Nadia is een zeker
paard: het doet alles en laat al
les doen. Het verschiet niet
vlug als er een ruiter op- en af
springt. Amidapi is een echte
anglo-araab: hij is de zoon van
een Engelse hengst en een
Arabische merrie. Zie eens wat
een schoon afgetekend klein
kopke..
Bij een gezellig pintje krijgen
we meer uitleg over de verschil
lende aktiviteiten die ingericht
worden door de initiatiefne-
mende familie. Iedere vakantie
is er een vijfdaagse week van
de ruiter. Dit betekent dat per
sonen van 9 uur 's morgens tot
ongeveer 18 uur in de bres
staan voor hun paard. Zij moe
ten het zelf kuisen en onder
houden, leren zadelen, krijgen
les in de manége, krijgen vol
tige op- en afspringen) en
springoefeningen over hinder
nissen. Ruiters die te ver af wo
nen kunnen zich laten inschrij
ven voor de ruiterkampen: zij
kunnen dan blijven eten en/of
slapen. Er zijn ieder jaar zeer
veel deelnemers, wat ons aan
de hand van foto's bewezen
wordt.
De ruitersklub «De Hoefslag»
telt eveneens veel leden. Jaar
lijks organiseren zij een
dressuur-wedstrijd onder el
kaar. De beginnende ruiters
leggen de voorbereidende
proef af. De tweede trap is de
initiatieproef. maar de gevor
derden dingen mee naar een A
1 Zij zullen volgend jaar mis
schien kunnen overgaan naar
de A 2, een serie voor nog meer
gevorderden. De winnaar krijgt
dan een wisselbeker van
Staatssekretaris Vic Anciaux
en mag die een jaar behouden,
tot de volgende wedstrijd.
Ten voordele van deze ruiters
klub wordt er ook ieder jaar een
bal georganiseerd. Dit ging
door op 23 september en
kende heel wat bijval. Tenslotte
melden we nog dit:
Op 22 oktober organiseert de
manègehouder een rally. Dit
wordt een echte stiptheids
wedstrijd. De deelnemers moe
ten een vaste weg afleggen in
juist eén uur. Wie tevroeg of te-
laat binnenkomt, krijgt strafpun-
ten. Bij ex-equo gaan er een
paar schiftingsproeven volgen:
Manége De Hoefslag te Erondegem
bakschieten te paard of het
aloude ring-steken Geïnteres
seerden kunnen inschrijven tot
21 oktober. De start wordt 's
anderendaags gegeven om 10
uur. Inschrijving: 200 frank, ei
genaars betalen echter
100 frank.
maa
RD
nog voor het er is! Inderdaad; op de gemeenteraad werd
beslist dat de Patronaatstraat een nieuwe regeling zou krijgen
voor het eenrichtingsverkeer. De huidige toestand is namelijk
zo, zoals alom bekend, dat men deze straat slechts in kan
vanaf het dorp. Enkel fietsers zijn een uitzondering op deze
regel. Voor allerlei redenen werd het nu nuttiger bevonden dat
het zaakje omgekeerd werd; men zou de Patronaatstraat en
kel kunnen bereiken vanaf de Bergstraat. Het Patronaat als
ook de er gehuisveste organisaties en verenigingen zijn niet
tevreden met de schikking. Ze voeren akties tegen wat komen
zal.
Vorige gemeenteraad werd
beslist dat er verschillende ver
keersproblemen op het grond
gebied van Erpe-Mere zouden
aangepakt worden. Eén ervan
had betrekking op de Patro
naatstraat te Mere. Er was na
melijk een advies gekomen dat
het Meerse Dorp vanuit Erpe
moeilijk te bereiken is. Men
moet namelijk heden ten dage
via de Vijverstraat en de Kloos
terstraat, met een gevaarlijk
kruispunt op de koop toe, naar
het Dorp toe. Je hebt ook een
tweede keuze; je rijdt rechtdoor
via de Bergstraat, de beruchte
Vijfhoek en de Nieuwstraat.
Gemakkelijk is het dus niet.
Wie de situatie kent, weet datje
langs de Patronaatstraat heel
vlug ter plekke kan zijn. Er zijn
ook nog een paar andere ver
keerstechnische redenen,
maar het zou ons te ver voeren
om die uit de doeken te doen. In
elk geval; op het ogenblik dat
deze regeling van kracht zal
worden, is het voor de vaste
klanten van het Patronaat die
zich per auto verplaatsen, een
stuk moeilijker om die plaats te
bereiken. Stel je voor; je hebt
na de mis nog even behoefte
aan een pintje in je stamkaffee.
Bij slecht weer is het niet aan
lokkelijk om de afstand te voet
af te leggen. Wil je per auto
naar je plaats van bestemming,
dan moet je even om langs
Kloosterstraat, Vijverstraat of
Bergstraat. Niet gemakkelijk.
Wie van richting Haaltert, Aai-
gem of Bosstraat komt kan dan
hetzelfde ommetje maken.
De eigenaars van het Patro
naat zien zich dan ook ge
broodroofd. Volgens hen zullen
er nog weinig mensen zijn die
zich de moeite zullen getroos
ten om de extra-afstand af te
leggen. In hetzelfde gebouw
zijn eveneens de burelen van
A.C.V. en C.M. ondergebracht.
Ook zij zien hun «klanten» on
recht aangedaan met het stukje
omweg dat de meesten onder
hen zullen moeten afleggen.
De verenigingen (K.B.G.. Zie
kenzorg, K.W.Bdie er hun
vergaderlokaal hebben zitte
eveneens in de penarie. Nie
mand onder hen heeft dan oo
getwijfeld om zich over de be
slissing te beklagen; ze zien
geen enkel nut in, enkel kwaa<
Ze voeren dus aktie! Wie h<
Patronaat binnenwandelt, krij<
er alras een petitieformuliè
voorgeschoteld. Men wil bewi
zen dat de genomen beslissin
niet opweegt tegen de meei
derheidsmening en er wor<
gehoopt dat de regeling in e>
tremis ongedaan wordt ge
maakt... of men moet van d
gemeente uit met degelijk e
overtuigend bewijsmateria»
voor het nut ervan komen aan
dravenWie zal het meest over
tuigen?
Mark Van Imp
De KWB-afdeling van Mere hield vorige week vrijdag zijn
jaarvergadering. Goed voor een blik in het verleden en de
toekomst. Een vijftigtal leden was geïnteresseerd voor wat
er in hun beweging aan de orde is. Het moet gezegd dat de
KWB van Mere heel wat op zijn aktief heeft en dat hij zijn
leden plezier weet te bezorgen. Om van de jaarvergadering
geen saaie boel te maken kregen de kaarters na het gepraat
en pleidooi de gelegenheid om hun tijdsverdrijf eer aan te
doen. We werpen een blik in het jaarverslag 1977-1978.
Voor wie in cijfers gelooft:
vorig jaar op 31 augustus
telde KWB-Mere 227 leden.
Een jaar later liep dit cijfer
op tot 240. En wij die dach
ten dat de vereniging reeds
haar hoogtepunt bereikt
had! Wat echter niet in het
jaarverslag staat is dat de
23 nieuwe leden voorname
lijk gerekruteerd werden uit
de «nieuwe wijk» Groendal.
Blijkt dus toch vruchtbare
bodem te zijn. De leden die
afvielen waren als volgt ver
deeld: 2 verhuizingen, 3 o-
verleden en 5 ontslagen.
Om terug te komen op
Groendal, deze wijk had be
hoefte aan een zogenaamd
wijkmeester. Dat is de man
die het direkte kontakt on
derhoudt met het bestuur
en zijn geburen. Voor deze
nieuwe wijk werd Wilfried
Janssens bereid gevonden
om die taak op zich te ne
men.
Misschien kunnen we ook
even een blik werpen op de
aktiviteiten die tijdens het
voorbije werkjaar op het
programma stonden. Hoog
vliegers waren ongetwijfeld
de boekenbeurs van vorig
jaar, de voetbalmatchen te
gen KWB-Melle, de grootse
mosselsouper, het winter
feest, de deelname én over
winning in het voetbaltor-
nooi dat KWB-Erpe inricht
te ter gelegenheid van zijn
25-jarig bestaan en de fami
liale reis naar het Boude-
wijnpark te Brugge en naar
zee. Vers in het geheugen
liggen tevens de laatst ge
houden boekenbeurs en de
met afschrikwekkende cij
fers verloren voetbalmatch
tegen KWB-Melle. Vorige
vrijdag werd ons eveneens
diets gemaakt wat tijdens
het komend werkjaar op het
programma staat. Gestart
wordt met de rondgang die
ons aller Sir.t Maarten en
Zwarte Piet vanavond, 10
november, zal te verwerken
krijgen. 113 kinderen uit
kwb-middens zal hij moeten
bezoeken. Als hij daarna
nog op een recht lijntje zal
lopen is hij te bewonderen.,
op zijn ouderdom, 's Ande
rendaags komt de KWB-
voetbalploeg van Melle de
tegenwedstrijd spelen van
de match die ze te Melle zelf
wonnen*.met 8-3. Mere zal
van léer mogen trekken te
gen de ploeg van ex-proost
E.H. Van den Eeckhout om
uit de rode cijfertjes te gera
ken. Zoals elke keer zullen
er genoeg supporters naar
het voetbalterrein van FC
Mere komen om de vetera
nen in hun «beste» doen te
zien. Aftrap om 14.30uur.
Verder op het lijstje: mos
selsouper op zaterdag 16
december, groot winter
feest op zaterdag 10 februa
ri '79, invullen van belas
tingsformulieren op vrijdag
20 april, het paasfeest op
zaterdag 21 april, de fami
liale reis op zondag 8 juli en
de Lourdes-bedevaart van
16 tot 22 juli, waarvoor er
terug plaatsen te weinig
zullen zijn. Buiten dit alles
is er ook nog geplandeen
gespreksavond over de rol
en de werking van het
ocmw. Ideaal voor de men
sen die niet kunnen vermoe
den wat de rol is van deze
instelling in een gemeente
als Erpe-Mere. Daarbij zul
len er ook 2 avonden ge
sproken worden over de in
frastruktuur op gebied var
sport en vrije tijd in de fusii
Erpe-Mere. Dat men tot eer
teleurstellende vaststellinj
zal komen hoeft niet
zegd, maar dat doet niets a
aan het nut van een derge
lijk gespreksthema. Aanbe
volen.
Wie meer wil weten ove
KWB-Mere kan steeds te
recht in het tweemaande
lijks tijdschriftje, de «Kleio
Raak», dat de leden in dt
bus krijgen. De KWB doe
iets voor zijn leden.
Mark Van Impi
Wie zich een beetje Vlaming voelt, en dat zou toch iedereen moeten
doen die in het hart van Vlaanderen woont, herinnert zich
ongetwijfeld de prachtige 11 -Juli viering van Erpe-Mere.
Verschillende kulturele verenigingen hadden er veel moeite in
gestoken. Met het gekende resultaat. Het komitee is laatst weerom
samen gekomen om een nabeschouwing te maken over de voorbije
viering én een eerste stap te zetten naar de viering van 11 juli 1979.
heeft Davidsfonds Bambrugge
daar namelijk zijn handen
behoorlijk vol mee gehad. We
kijken allen reeds uit naar 11 juli
van volgend jaar om te zien of
het nog beter kan dan in '78.
Mark Van Impe
Dat het geen klein karwei is
kunnen we ons gemakkelijk
voorstellen. Vooreerst enkele
bedenkingen. De viering van de
Vlaams-nationale feestdag is
voor een bepaalde groep mensen
een politieke manifestatie. An
deren zetten alles in het kader
van de strijdbaarheid van het
vlaamse volk. Nog anderen zien
het louter als aandenken aan de
Guldensporenslag en een vierde
groep voelt zich enkel op die dag
«echt» vlaming. Deze zeer be
perkte schakering enkel om aan
te tonen dat. als je in het bootje
stapt met anderen groepen
mensen, er genoeg tegenstellin
gen zijn om problemen van
velerlei aard voorgeschoteld te
krijgen. Wanneer het dan nog
gaat om tegenstellingen op
ideologisch vlak, wordt de zaak
ongetwijfeld nog een stuk moei
lijker. En die tegenstellingen
mogen we wel verwachten in het
11-juli komité van Erpe-Mere.
Er zijn namelijk genoeg ideolo
gieën vertegenwoordigd om el
lenlange diskussies te mogen
verwachten. Dat hieraan echter
niet te veel tijd verbeuzeld wordt
is best te merken aan wat er dit
jaar uit de bus gekomen is.
Vlaams centrum uit Mere heeft
zowat twee jaar geleden het
gelukkige idee gehad om alle
verenigingen van de kersverse
fusie aan te porren tot samen
werking. En elk jaar zijn er meer
groepen die inzien dat het toen
ontstane komfté een viering wil
organiseren die representatief is
voor ALLE Vlamingen. Het
neutrale en a-politiek karakter
van het komité is er een
waarborg voor. Het dit jaar
geboden programma is trou
wens voor weinig verbetering
vatbaar, noch op ideologisch,
noch op organisatorisch vlak.
En toch is het komité er zich van
bewust dat ze nog niet aan het
einde van hun latijn gekomen
zijn; er zijn nog tè veel
verenigingen op Erpe-Mere die
iets te zeggen hebben over hoe je
11 juli kan vieren. En of het nu
uit koppigheid is of uit wan
trouwen of gewoon uit interesse
loosheid. ze zouden er niet
slecht aan doen een poging te
wagen om hun stem te laten
horen. Iedereen heeft namelijk
minstens één gemeenschappe
lijk punt: de leden zijn overal
vlamingen, die die ene dag hun
gemeenschappelijke feestdag
hebben.
Het 11 -juli komité gelooft in die
gedachte. Dit jaar zetten ze
namelijk de deuren wagewijd
open. Er werd een schrijven
gericht naar de voorzitter van de
kultuurraad van Erpe-Mere.
Van hem wordt verwacht dat hij
de organisaties die deel uitma
ken van de kulturele raad kan
warm maken voor deelname aan
de 11 -juli viering. We wachten af
wat er uit de bus komt.
Ondertussen zal de nieuwe
hoofdorganisator. Willems
fonds Erpe-Mere. het stilaan erg
druk gaan krijgen om alles in
goede banen te leiden. Dit jaar
Is het thema van de tentoonstelling dat het Priester Daensfonds vai
Erpe-Mere dit weekend gaat inrichten. Deze afdeling is pas seder
begin dit jaar opgericht en wil met deze tentoonstelling een eerste staj
naar buiten zetten. Het is de bedoeling van een reeks tentoonstellingei
te geven in de verschillende deelgemeenten van Erpe-Mere. Wie ieti
meer wil leren over de inhoud van het Daensisme moet zeker een
binnenspringen.
Begin janurai dit jaar werd, naar
aanleiding van een eerder gehou
den gespreksavond over het Daen
sisme door K.W.B. en Open Kring
Mere, door enkele mensen het plan
opgevat om te Erpe-Mere een afde
ling op te richten van het priester
Daensfonds. De mannen die met
de zaak begonnen, zijn Paul Bavay,
André De Graeve en Dominique De
Groot.
Wie hen de nodige energie gaf om
van start te gaan was Luc Delafor-
trie. nazaat van Pieter Daens, die
op deze gespreksavond het woofd
voerde. Het was een stil begin; stil
aan wou men een ledenaantal op
bouwen, dat respektabel genoeg
was om definitief met de nieuwe
kulturele vereniging van start te
gaan Meer dan 50 leden zijn er nu.
Dat betekent wellicht dat er inte
resse is voor de geest van het
Daensisme. Een vereniging zonder
aktiviteiten, zou echter een dood
geboren kind zijn.
Om zich kenbaar te maken aan het
publiek, werd het plan opgevat een
reeks tentoonstellingen te gevei
over het Daensisme in het Land var
Aalst en de rol die de deelgemeen-
ten van Erpe-Mere er in gehac
heeft. Men wil aldus twee doelstel
lingen waarmaken; het is een ken
baar maken van de geest en ach
tergrond van het Priester Daens
fonds en men wil een informatieve
taak vervullen door te tonen wat het
Daensisme betekent in onze streek.
En dat blijkt meer te zgn dan ge
woon maar hel gepraat over pol
tieke bewegingen Het Daensisme
heett een onontkombare invloed
gehad op de geest van ons volk.
Wie daar alles wil over weten moet
op zaterdag 11 -11 van 18 tot 21 uur
en zondag 12-11 van 10 tot 12 en
van 15 tot 19 uur naar de parochie
zaal te Burst.
M.V.I.
