itafclubfilm
JO DE WITTE
HEXACHORD IN KONSERT
Middagkonserten Aalst
De Voorpost - 10-11-1978 - 17
SAMBA ON X77
lezer zal zich misschien herinneren dat wij vorig jaar te gast waren bij de Aalsterse organist
a De Witte. Dat was tijdens één van die vrije dagen die voor hem de legerdienst lichter om
ragen maakten. Jo De Witte heeft intussen zijn militieplicht volbracht, zit nu met meer
vergave dan ooit aan het klavier, heeft een singletje uit en is zowaar een persoonlijke vriend
worden van Europa's bekendste organist: Klaus Wunderlich, de Duitser.
De Witte is niet de man om
ogvan de toren zijn muzikale
tiviteiten te gaan uitbazuin-
Het reilt en zeilt allemaal
r verlangen maar dat alles
geuren en kleuren gaan ver
ten ligt 'em niet meteen in de
rd. We zullen dat maar be-
leidenheid noemen,
komen we dan toch enkele
nieuwe gebeurtenissen uit zijn
muzikaal leven te weten...
EIGEN SINGLE
Hij had het ons verleden jaar
verteld dat hij er wel aan dacht
zijn instrumentaal kunnen in
het viniel te laten griffen. In de
wereld der organist gebeurt
zulke plaatopname vaak in ei-
SOFT TO THE TOUCH
gen beheer, d.w.z. dat de mu
zikant op eigen kosten enkele
studio-uren afhuurt, plaat en
hoes op eigen kosten laat ver
vaardigen en voor de verdeling
bovendien zelf instaat. Wat
deze laatste stap betreft wil dat
niet altijd goed lukken. Bij Jo De
Witte was dit niet het geval.-Van
zijn plaatje zijn bij het verschij
nen van dit artikel zowat dui
zend eksemplaren de deur uit.
Een merkwaardig verkoopscij
fer!
Titels op die single zijn «Soft to
the touch» (een co-kompositie
Jo De Witte/Merez) en als
B-kant «Samba on X77» (id
BUITENLANDS GEHOOR
«Soft to the touch» heeftwel
licht een beetje buiten de eigen
verwachtingen in nogal wat
resultaten opgeleverd. Jo De
Witte stuurde als lid van de
Klaus Wunderlich Apprecia
tion Society (de internationale
fanklub van de meester) zijn
vrucht op naar de Engelse
voorzitter Radioman Ashton,
producer bij de BBC (Radio
Manchester) en samensteller
van een speciaal programma
orgelmuziek kreeg de plaat in
handen en stuurde Jo's plaat in
de eter. Dat was dan in het pro
gramma «Pedal, Percussion,
Pipes». In de maand augustus
trok Jo zelf ook eens naar Man
chester. Maakte kennis met
^ïde
Öichl
am
Wel V
rkt. I
de Aalsterse dichter Norbert De Winne, werd dit jaar een
ichtenbundel uitgegeven—zijn eerste trouwens die de
im «De Roemeense Ring» meekreeg. Het is een werkje dat
el kwa inhoud als wat de struktuur betreft, mooi is afge-
Indien zich enige omschrijving opdringt, zou men ge
it mogen gewagen van neo-romantisme (de term roman-
t- k laat ik graag achterwege, daar deze gedichtenbundel het
ï- het geheel niet moet hebben van goedkope gevoeligheid,
d agendeel zou men zelfs zeggen). Het is een suite van lief-
agedichten, doordrenkt van weemoed, hunker en ongrijp-
IS irheid, en van aan de Whnhoop grenzende neerslachtig-
jt |d. De bundel werd verzorgd met mooie illustraties van
e rman Van Der Eist, die reeds in de kelder van het Belfort
tposeerde.
Norbert De Winne: een eerste bundel dit jaar op de markt gekomen..
dichter
De Winne werd gebo-
op 31 juli 1939, onder het
van de leeuw Hij be-
ilde het onderwijzer-
ima Hoger Opvoedkundige
ies en is recensent bij
Iksopvoeding, Belgisch-
lands Tijdschrift». Hij is
adjunkt-hoofdredakteur
Wijn en Wijn, Gastrono-
►ch Magazine» en publi-
irde daarin verscheidene ar-
ïls over gastronomie en toe-
ne. Toch is De Winne vooral
jrijvig als dichter. Hij publi-
erde in meerdere tijdschrif-
w.o.Mandragora. Dimen-
Spectraal, Kruispunt,
mmier, Yang en Naar Mor-
Hij werd het afgelopen jaar
ielekteerd in «Honderd
uwe Dichters, deel 3 van
nensie» en in «Honderd
hters-Yar»g 1973». Op Sok
ier werd hij tot tweede laure-
uitgeroepen op de «Poë-
prijs van de stad Sint-
«den 1978». Hij werkte mee
dichter op de literaire mani-
taties te Temeuzen en te
sda aan boord van het
nstschip Dronghene en was
ineens van de partij op de
ste poèzietram te Gent.
ftzie
or Norbert De Winne komt
I wezen van de poëzie vooral
Br op katarsis, zelfloutering
zelfbevrijding.
n gedicht is een samenge-
Id verhaal, een vërkleinde
nan, waarin gevoelens,
xnen en verlangens gepro
beerd worden, vertrekkende
fluit de werkelijkheid. «Een
dicht is een leefwereld op
hzelf en elke gedachte
n een leven zijn een kooi
nder tralies, en toch een
oi, een huis, met veel ka-
irs, weliswaar, waarin ieder-
n thuis is en tegelijkertijd
:h niet thuis. Een gedicht
ggereer4 meer dan dat het
•rkelijk 'zegt', zodat de dich-
maar vooral de lezer een
paalde vrijheid genieten,
ch heeft een gedicht ook een
Besproken sociale funktie:
gedicht is een stukje van
elf wegschenken aan de
latschappij. Men schrijft om
laten lezen. Vandaar dat hij
H nadruk streeft naar een so-
lïsering van de poëzie. In het
sprek dat we met hem had
den, bracht hij zijn ongenoegen
'tot uiting wat betreft de
schrijvers- en publikatiewereld.
Hij nam o m. «Het Nieuwe
Vlaamse Tijdschrift» en «Diet-
sche Warande en Belfort»
(deze echter in mindere mate)
op de korrel, die - eenzijdig
door het ministerie gesubsidi-
ëerd enkel de grote geves
tigde waarden aan bod laten
komen, en waarin de nieuwere
en jongere dichters weinig kans
krijgen.
De Roemeense Ring
De «Roemeense Ring» vertrekkt
van een konkrete situatie, maar
overstijgt deze door het sug
gestieve karakter van de
gedichten-wezenskenmerk
van de poëzieen groeit
mede daardoor uit tot een uni
verseel gebeuren. De (k)ring-
beweging van een onmogelij
ke, uitzichtloze relatie (vor
ming), of de betrachting van die
relatie, wordt tot uiting, en in
derdaad, de zorgvuldige uit
bouw van de struktuur geeft
deze dichtbundel ergens het
karakter van een gesyntheti
seerde roman, ware het niet dat
werkelijke verhaalmotieven
achterwege blijven, en dat de
gedichten getuigen van een.
overigens rijke beeldentaal.
De gedichten bezingen het lief
desverlangen. dat echter stopt
tegen een muur van onbegrip.
De uitnodiging tot innige deel
name in de eigen droefenis of
hartstocht wordt slechts be
antwoordt door droefheid en
ongeloof: «Zelfs Semintha
keek je na, bedroefd, omdat
haar wijze hoofd je draaiende
rokken niet verdragen kon
De liefde wordt niet enkel be
leefd in het hooggebergte van
de hartstocht, «hoog boven de
Karpaten», maar evenzeer in
de schaduw van de «onzalige
vallei», en kan zich slechts uit
drukken in het droef verhaal
van Dealul Mare».
De vrouw, de geliefde draagt
steeds een geheim met zich
mee:
Maar een zin schrijf ik als
een vlag
tussen het sneeuwen van die
zaterdag
je was onneembaar als een
lang gedicht
waarvan de ziel verborgen
ligt».
een geheim, waarin juist de
aantrekkingskracht van de ge
liefde verborgen ligt en waarin
tegelijkertijd het liefdesverlan
gen zijn eindbestemming vindt.
Een liefdesverlangen en een
liefde die echter schipbreuk lij
den op de gestrengheid waar
mee deze liefde door de omwe-
reld wordt veroordeeld:
«Je silhouet is streng omgord
met 't stijfgestreken zondags
kleed
waarop de moederkus
als ingenaaide rozen openspat
en 't vaderoog
gefronsd tussen je boezem ligt
De veroordeling die tot af
scheid noopt, laat slechts een
wrang en bitter gevoel na van
een aan wanhoop grenzende
leegte:
het wurgt me weer
de middeleeuwen in,
ik wordt een bedelmonnik
die zich hopeloos verbrandt
aan dat verre luide van je
hand».
De leegte wordt slechts ten
dele weer opgevuld door de
herinnering aan de geliefde
«Adriadne, gouden aarzeling in
(de) Roemeense Ring.» Deze
gevoelens en bedenkingen
worden uitgezegd tegen een
achtergrond van beelden van
de Roemeense natuur, waar
van de klanken van de
vreemde namen een magi
sche. bekorende invloed r de
lezer uitoefenen.
Norbert De Winne wordt vanaf
1 november 1978 aangesteld
als redakteur voor België van
het Nederlandse literaire tijd
schrift «Naar Morgen». Dit tijd
schrift is het orgaan van «Op-
wenteling, Coöperatieve ver
eniging van auteurs voor pre
sentatie van literatuur, Eindho
ven».
Alle jonge schrijvers en dich
ters die wensen te publiceren
kunnen voortaan hun werk, ge
typt, opsturen ter kennisgeving
na «Naar Morgen - Redaktie
België», p.a. Norbert De Winne
Kleistraat 36, 9300 Aalst. Een
zegel van 8 fr. insluiten voor
antwoord graag!
Norbert De Winne, De Roe
meense Ring, Uitgave van de
stichting Dichtersgroep Di
mensie, Antwerpen 1978,44p.
Verkrijgbaar bij: Norbert De
Winne, Kleistraat 36 te Aalst of
in de Boekhandel Vervecken,
Binnenstraat 14 te Aalst.
Dirk De Troyer
KREJA
Deze week in Kreja «One flew over the cuckoo's nest»,
de film van Milos Forman die reeds heel wat stof deed
opwaaien en de sensatie was op het festival van Parijs.
Voor zijn tweede Amerikaanse film koos de Tjechoslo-
vaakse regisseur Milos Forman een tema dat meer en meer
de belangstelling van kineasten geniet: de waanzin
Jack Nicholson simuleert gekheid en laat zich interneren in
een psychiatrische instelling. Uit deze indringing van een
anarchistisch element in een verdrukte, gedepersonali
seerde, gesloten omgeving groeit een opeenvolging van
konflikten, soms koddig, soms dramatisch, maar steeds
gelijkend op wat zich buiten in de «normale» wereld af
speelt.
Voorstelling op vrijdag 10 november in jeugdhuis Kreja.
MARCELINOKLUB
De Marcelinoklub is ook deze week terug op post om het
jonge publiek te verwelkomen. Deze week biedt zij u een
Walt Disneyproduktie aan «Heksen en bezemstelen».
Deze amusante films, deels reeël gefilmd, deels tekenfilm,
volgens het suksesvolle disneyprocédé, die de avonturen
vertelt van een 'lieve', heks die op zoek gaat naar haar
toverformules zal zeker het jonge publiek boeien,
ledereen dus paraat op zondag 12 november om 14u in de
zaal van het Kapucijnenklooster
S.J.
Begin dit jaar werd het koor «Hexaford» gesticht. Een groep
yan zes jonge mensen die elkaar in «Cantate Domino» leerden
kennen.
Hexaford bestaat niet tegen Cantate Domino in, daar legde
men wel de nadruk op. Het is geen rivaal. Maar men kwam
gewoon op het idee, om naast dat grote koorwerk ook nog wat
anders te doen.
Ergens stond de Engeise groep lijk blijven we wel a capella zin-
«The Kings Singers» wel voor gen. Onze stemrtien zijn ge-
de ogen. Maar dat wordt het vormd. We weten wat we aan-
toch niet. Geen nabootsen. Wel
eigen werk brengen. Op eigen
bewerkingen. Ook eigen kom
posities. Op het repertoire
staan Madrigalen, Engelse
Volksliederen, Negro's, mo
derne bewerkingen, Vlaamse
Volksliederen enzomeer.
«Op 17 november geven we
dan een konsert in de feestzaal
van het V.T.I., en daar zal het
Nederlandstalig lied er mis
schien wel nog niet zo sterk
doorkomen, maar we werden
toch in die richting door. Voor
dit konsert worden we begeleid
door een piano, een kontrabas
en slagwerk. Maar hoofdzake-
kunnen. We begeven ons
evengoed in het lichte genre als
in het klassieke. Maar we hou
den het toch bij het puur ama
teurisme. We zijn studenten, en
ons optreden mag geen routi
newerk worden. Misschien een
paar konserten per jaar»... Het
repertoire is anders zeer ruim.
Men kan dus ook een ruim pu
bliek aan. Een programma kan
zelfs gekozen worden naar het
publiek «maar geen toegevin
gen wat de kwaliteit betreft».
Wat die kwaliteit betreft, zijn we
intussen wel overtuigd. We
hoorden enige nummers uit het
programma van 17 november.
Er zitten verrassingen in!
Zowat ir. de aard van de
Swingle-Singers bootst men
vokaal ook instrumenten na.
Hexaford is dus wel een zeer
veelzijdig koor. Het slaat ook
goed i n bij de jeugd, ook zonder
pop-orkest te zijn.
Het koor kende zijn start in de
«Talentenjacht» die enige tijd
geleden in 't Kapelleke werd
gehouden. Daar kwam het
glansrijk uit de strijd. Het gevolg
was een optreden. Dat gaat nu
plaats vinden. De opbrengst
gaat naar «De gezellen van het
Kruis», die elk jaar de publieke
Kmisweg op Goede Vrijdag
doorheen de St. Jozefparochie
zorgen. Men wil nu eigen ver
lichting aankopen.
Maken deel uit van Hexaford:
2 contratenoren: Johan Hae-
zaert en Steven Daelman, 1 te
nor: Ludwig van Gijsegem, 2
baritons: Jo De Konincken Phi
lip Souvenagie, en 1 bas: Lie
ven Deroo.
W.L.
fanklub-sekretaris Motton en
kocht tijdens de trip ook nog
een tweede orgel, een Ham
mond X 77. Die buitenlandse
kontakten gingen echter ver
der...
UITNODIGING
VAN WUNDERLICH
De Wunderlich Appreciation
Society moet niet weinig aktief
zijn, zo menen we. Immers, het
plaatje van Jo De Witte werd
niet alleen aanbevolen aan alle
leden maar werd ook te luiste
ren gelegd bij de Duitse orgel
virtuoos en auteur van talloze
platen, Klaus Wunderlich.
Groot was de verrassing ten
huize De Witte toen van de
meester een brief werd ont
vangen met enerzijds de felici
tatie voor de plaat "en ander
zijds een uitnodiging in Rei-
chenbach (Waldburn), woon
plaats van Wunderlich. Dat is
een er die niet iedereen te
beurt valt. Op 25 juli had de eer
ontmoeting plaats. Op de foto
ziet u Jo aan het klavier van
Wunderlichs salonorgel. Wun
derlich luistert en geeft raad.
Zijn beste raad?
Jo De Witte: «Hij zei me niets te
willen forceren, langzaam te
werk te gaan en vooral mee te
gaan met de tijd. Dit is niet al
leen typische
Hammondorgel-stukjes spelen
maar ook popinterpretaties,
moderne nummers te spelen»
Wat ook al een zeldzaamheid
is: Wunderlich kwam zelf op
bezoek. Jawel beste lezer, te
Aalst in de Klaterbaan nummer
65. Waarschijnlijk hebben de
buren op 12 augustus in de
Duitse wagen niet eens Klaus
Wunderlich herkend. Daar
stond ie wel op: een incognito-
bezoek.
Die wederzijdse bezoeken
moeten aardig meegevallen
zijn want op 29 oktober was de
familie De Witte persoonlijk in
vitees op het Wunderlich-
konsert te Bonn. Deze maand
is de organist opnieuw te Aalst.
EN NU?
«Ik heb meer dan genoeg
werk», zegt Jo De Witte wan
neer we naar het aantal kon
trakten vragen. Het blijft hoe-
danook een vrijetijdsbesteding.
Dat staat dan voor een vast
week-end kontrakt in een
Brussels restaurant en heel wat
optredens in Nederland; een
nieuwe persing van «Soft to the
touch» en voor volgend jaar
«misschien» een elpee.
Reken maar dat als Jo De Witte
zegt «misschien» dat het niet
lang meer duurt of hij komt met
die elpee onverwacht op de
proppen... RDW
Aalstenaar Jo De Witte onder het kritisch oog van Klaus Wunderlich
Zondagnamiddag trad in de feestzaal van hel stadhuis het Mozartkwartet op. Het werd de moeite waard. (SJ)
Zondagnamiddag laatstleden ging in de feestzaal van het
stadhuis te Aalst het vierde konsert door in de reeks middag
konserten. Het Mozartkwartet, bestaande uit Marife-Christine
Springuel, viool, Thérèse-Marie Gilissen, alt-viool, France
Springuel, cello en Roland Van den Berghe, dwarsfluit, ver
gastte ons op een hoogstaand muzikaal festijn. Er werden
werken gespeeld van Michael Haydn, F.A. Hoffmeister, G.
Bertouille en W.A. Mozart. Over de publieke belangstelling
kunnen we helaas niet enthousiast zijn. Zeker niet wanneer
we bedenken dat de toegangsprijzen tot deze konserten tot
een uiterste minimum werden herleid. Verder vernamen we
van verschillende muziekliefhebbers dat dag en uur (zondag
namiddag, 16.00 uur) minder geschikt zijn om veel mensen op
de been te brengen. Wij zijn van oordeel dat, ook al is de
zondagnamiddag «gebroken», konserten van het gehalte als
vorige zondag, ruimere belangstelling verdienen.
dan sommige kollega's (we
Reeds gauw was het duidelijk
dat we met vier gedegen musici
te maken hadden. Elk der in
strumentalisten gaf een staaltje
weg van vakkennis en muzikali
teit. Hiermede willen we niet
beweren dat de hoogste top
pen werden geschoren; inter
pretatief kon het hier en daar
«anders», maar toch dwong de
zuivere voordracht van elk der
musici afzonderlijk en het
mooie samenspel onze be
wondering af. We durven zon
der schroom beweren dat deze
vier jonge musici veel nauwlet
tender te werk gingen en tot
mooiere resultaten kwamen
noemen geen namen...) met
meer jaren muzikale ervaring.
Nergens konden we hen be
trappen op onvolkomendhe-
den, noch technisch noch qua
stijlzuiverheid.
Bijzonder mooi klonken fluit en
cello. Roland Van den Berghe
bleef steeds bescheiden, ook al
vervulde hij een solopartij. De
cello van France Springuel
klonk tegelijkertijd diskreet en
adekwaat.
Daar waar nodig kwamen vio
liste Marie-Christine Springuel
en altvioliste Thérèse-Marie Gi
lissen op de voorgrond, maar
steeds bleven allen het samen
spel respekteren. Dit resul
teerde in een gaaf en natuurlijk
klankbeeld, waarin het musi-
kale het op het virtuoze won.
Een voorbeeld om na te volgen.
VOLGENDE KONSERTEN
Op zondag 17 december te
16.00 uur in de feestzaal van
het stadhuis: een optreden van
«Aclan», bestaande uit de vio
listen Walter Lievens en Paul
De Meyer, fluitist Maurice Ver-
stuyft, hoornist Piet Dombrecht
en cellist Etienne Delaruye, die
ook het slagwerk zal bedienen.
Op zondag 11 februari 1979
hebben we het «Telemann-
Barokensemble» te gast. Het
bestaat uit J. Van Daele, klave
cimbel. P Poppe, cello en P.
Peire, blokfluit en traverso
(dwarsfluit). Op zondag 11
maart 1979 tenslotte krijgen we
een optreden van het Gents
Kamerorkest
We hopen stellig dat deze ma
nifestaties op een ruimere pu
blieke belangstelling mogen
rekenen.
André De Groeve
