uuj ummê*
Kultuurraad Aalst
met praktische zaken
•E
0
SI n
(fMP
Naar Evere
as
/2 iFfo
S -
OPENBAAR CENTRUM
VOOR MAATSCHAPPELIJK WELZIJN
AALST
OPSTELLER
NIET-GEKWALIFICEERDE WERKMAN
2 - 10-11-1978 - De Voorpost
De redaktie heeft het recht deze teksten in de korten
Laat het dan zijn zonder
kiespijn... met hart en met
gezond verstand... voor zelfbe
stuur, voor sociale rechtvaardig
heid.
Dr. Anny Dierick
B.S.P.
DE SPLITSING
door Mare Galle
In oktober 1967 was ik op het
Vlaams Socialistisch Congres
in Klemskerke verslaggever
over het institutioneel aspekt
van Brussel-Hoofdstad.
De Vlaamse socialisten die
massaal naar het Congres wa
ren gekomenwisten wat op dat
ogenblik in Brussel op het spel
stond. De Vlamingen Frans
Gelders en Hendrik Fayat wa
ren voor een poll in de tweeta
lige BSP-Federatie zo ge
plaatst dat geen van beiden
nog tot Kamerlid kon worden
vêrkozen.
Ik: heb als rapporteur de toe
standen in Brussel gelaakt Fa
yat, Gelders en ikzelf voelden
dat we op de Vlaamse Feder
aties mochten rekenen: De ge
estdrift om de strijd aan te van
gen was groot. De teerling was
geworpen.
We belegden in Vilvoorde een
vergadering van de Vlaamse
socialisten van Brussel en
Halle-Vilvoorde. We stichtten
toen de Federatie van de Rode
Leeuwen, een benaming die ik
had uitgedacht en die beant
woordde aan wat wij wilden:
Socialist zijn zonder onze ei
genheid op te geven of in ge
vaar te laten brengen. Bij de
verkiezingen in 1968 werden
onze kandidaten verkozen:
twee Kamerleden en een Sena
tor.
Tien jaar later gebeurt vrijwel
hetzelfde op Nationaal vlak.
We weten dat velen, zoals ook
destijds, droef gestemd zijn om
wat is gebeurd. Maar het was
onafwendbaar.
De franstalige socialisten wa
ren er vast van overtuigd, dat
de gewestvorming spoedig een
feit zou worden. Ze waren niet
alleen. Zowel André Cools als
Karei Van Miert deelden mee,
dat ook de BSP-PSB de evolu
tie naar de gewestvorming en
de verruiming van de Culturele
autonomie zou volgen. Ter
loops, de bureauleden waren al
sinds verschillende jaren op
gevuld in twee comités, telkens
wanneer Regionale en Cultu
rele aangelegenheden werden
besproken. Maar de "bespre
kingen in de Kamercommissie
die de Institutionele Hervor
mingen (Egmont-
Stuyvenbergwet) behandelde
en waarvan ik lid was, hebben
die ontwikkeling bespoedigd.
De tegenstellingen kwamen
duidelijker aan het licht Ook
vanuit socialistisch oogpunt.
De mede-voorzitter Cools
heeft terwille van onze
Vlaamse reflexen, begrepen
dat wij nog slechts met één
voorzitter contact hadden,
zoals de Waalse partijgenoten
dat met de hunne hadden.
De breuk was gekomen. De
Rode Leeuwen weten wat
zulks betekent en welke op
gave hen wacht, welke geest
drift bij de basis nodig is om het
eigen schip in de juiste koers te
brengen. We hebben de
jongste weken ondervonden
dat niet alleen bij de Vlaamse
Socialisten die ons al vroeger
trouw waren die geestdrift be
staat, maar ook bij vele andere
Vlamingen die op dit ogenblik
hadden gewacht om zich aan
onze zijde te scharen. Onze
beginselvastheid heeft ontzag
afgedwongen. Want het lijkt
goed aan het hart te doen dat
beginselvastheid en vastbe
radenheid in politieke kringen
nog bestaan.5
name zou het gevaar kun
nen bestaan dat de boeken
te vlug dichtgegooid wor
den. Is er toch geen aan
neembare oplossing voor
de ring? Onze milieu-ijver
moet ons niet blind maken
voor de voordelen van de
volledige ring-aanleg. Het
verkeerstechnisch belang
kan niet geloochend wor
den: een ring heeft maar
zijn volle betekenis als hij
werkelijk rond is. De uit te
voeren werken zouden te
vens een oplossing bieden
voor het blijvend probleem
van het kruispunt met de
Brusselsesteenweg. De ring
zou aan de gemeente Erem-
bodegem een gepaste en
vlugge aansluiting bezor
gen met het ganse gewest.
Hetgeen zich te Aalst niet
zou mogen herhalen is dat
men zolang discussieert tot
er geen enkele mogelijkheid
meer overblijft. De eventue
le besluiteloosheid van het
bestuur en de onenigheid
tussen voor- en tegenstan
ders van dit openbaar werk
zal de Brusselse bewinds
lieden dat kan men zo al
raden al vlug doen besluiten
tot schrapping van de Aal-
sterse subsidies. De stede
lijke Adviesraad voor Leef
milieu, zopas geinstalleerd,
heeft al onmiddellijk een
grote opdracht. In deze ad
viesraad moet het mogelijk
zijn alle stemmen te horen
die voor of tegen de ring
pleiten. Het is goed moge
lijk dat vanuit Aalst zelf een
nuttige suggestie komt.
Het slechtste wat kan ge
beuren is besluiteloos te
zijn.
Ghis Willems
DERING
De aanleg van de stadsring
stelt milieuproblemen. De
verbinding tussen de Ael-
brechtlaan en de verkeers
wisselaar van de autostrade
werd door de Diensten van
het Ministerie van Openbare
Werken, op eenstemmig
aandringen van de Aalster-
se instanties, met spoed
bestudeerd.
Wanneer nu zou blijken dat
de ring de Osbroek niet kan
ontwijken, kan geen ernsti
ge argumentatie opge
bracht worden tegen het be
sluit: dan maar geen ring.
De aantasting van de Os-
broek, tegen zijn bestem
ming in, is een soort barba
rendom welk in andere ste
ken van ons land reeds leid
de tot onherstelbare en er
gerlijke milieubeschadigin
gen. Na deze klare stelling-
KIESPLJN
Nu de doorsne burger vaker
naar het stembureel gaat dan
naar de tandarts willen we toch
even stilstaan bij dit «kiespro-
6leem». De laatste regering,
moeizaam gevormd, viel na
anderhalf jaar. We kunnen of
beter we moeten terug gaan
kiezen, want er bestaat een
kiesplicht. Dat dit ons weereen
flinke duit zal kosten blijft
onbetwistbaar.
En wat verwacht men als
resultaat?!?
De kiezer moet zich na 18
maand uitspreken over zijn
kandidaten. Ondertussen weet
iedereen dat een regering be
staat uit Koalitiepartijen en uit
een oppositie. Met ons systeem
blijven alle kombinaties moge
lijk. Medezeggingsschap blijft
dus voor de kiezer beperkt tot
het schenken van vertrouwen
aan bepaalde kandidaten, aan
een bepaalde partij.
Elk gezonddenkend mens zal
menen dat dit op een zo korte
tijd niet veel kan veranderen. En
daar is dan de kieskampagne -
daar zijn al die grote opiniepei
lingen - die hun invloed willen
doen gelden. Vanuit de opposi
tie kijkt men smalend neer op
<de mislukkingen», geheugen
verlies is een bekende politieke
ziekte, - de vroegere regerings
deelnamen worden in de ver
geethoek geplaatst.
De P.V.V. durft zelfs, nu het
mode is. de Vlaamse kaart
spelen... Waarmee ik niet wil
zeggen dat er geen handvol
vlaamse liberalen zijn.
Als een diktator heeft de eerste
minister, zonder zijn ministers
te raadplegen, ontslag genomen,
en er ook de ganse regering in
meegesleurd... dit alles uit
respekt (sic) voor de grondwet!!
Had dezelfde heer Tindemans
tevoren niet gezegd dat de
grondwettelijke bezwaren weer
legd konden worden!!
Hij heeft duidelijk een politiek
spel gespeeld met «de vlaamse
staat» als inzet.
De vlaamse socialisten brutaal
afgesneden van hun sterke
waalse vleugel staan er wat
onthutst bij. De «internationale»
moet een nieuwe weg vinden. De
vlaamse socialist mag nu eerst
vlaming en daarna socialist
zijn... dat vraagt wel wat
aanpassing.
En de V.U.? Voor haar blijft
steeds de oude droom «een
vlaamse staat» nu meer dan ooit.
Een minimum aan toegevingen?
Over het Egmontpakt is veel
geschreven... maar niet genoeg.,
de grote massa kent alleen de
negatieve, niet de positieve
punten...
Een oude Chinese spreuk zegt:
oordeel niet over een zaak
waarvan ge slechts de schaduw
zijde of de echo kent...
Endaarstaatdan de kiezer... hij
moet kiezen...
KIESSTRIJD INGEZET
«Geen daden, maar woorden»
blijkt wel het devies te zijn
geweest van de Regeringsploeg
Tindemans II, waarin reeds van
bij het startsein het grootste
wantrouwen heerste tussen de
medespelers.
Van de oorspronkelijke bedoe
ling, om dit spelletje acht jaar
lang op te voeren/werd reeds na
zeventien maanden afgestapt.
De zo ogenschijnlijke machtige
regering krijgt een roemloos
einde in een overgangsbewind en
nieuwe verkiezingen.
De kiescampagne is meteen
ingezet en men hoeft van de
ploeg Vanden Boeynants rede
lijkerwijs dus ook niet meer te
verwachten dan enige bezorgd
heid om de sociaal economisch
toestand, niet in de stroomver
snelling van een langdurig
gezagsvacuüm te laten verslijten
en de voorbereiding van de
verklaring die het volgende
parlement tot constituante moet
maken.
Het omstreden Egmontpact is
samen met de uittredende
Regering van de tafel gevaagd.
De crisis werd trouwens met dat
doel uitgelokt.
Niet enkel de grondwettelijke
bezwaren, maar vooral een
aantal regelingen die fundamen
tele Vlaamse rechten schonden,
hebben - zij het erg laattijdig - de
ogen geopend van sommige
Vlaamse onderhandelaars en
politieke leiders, vooral binnen
deC.V.P.
Als Eerste Minister Tindemans
en dit van bij de Regeringsvor
ming, niet lijdzaam was blijven
toezien hoe de partijvoorzitters
van de Regeringspartijen de
werkelijke macht naar zich
toetrokken, zich zelf, Regering
en Parlement niet buiten spel
gaat laten zetten, dan had de
C.V.P. in de gedenkwaardige
maand oktober 1978 geen
woordbreuk moeten plegén.
Want dat is wel degelijk
gebeurd, niet zozeer om de
tegenstellingen in eigen rang te
verdoezelen, maar omdat de
gang van zaken vastlag in de
strategie die wij van bij het
aantraden van dit" Kabinet
voorspeld hebben.
Om zeker te zijn dat zijzelf op
het daartoe meest geschikt
- geachte ogenblik over de val van
de Regering zou beslissen, heeft
de C.V.P. altijd de indruk
gewekt loyaal achter het Eg
montpact te staan. Nu verklaart
zij - om de anti-Egmonters
elektormal gerust te stellen - dat
het voorbehoud verder reikt dan
de constitutionele vraagtekens.
Men mocht er zich dan ook aan
verwachten dat, de verklaring
tot grondwetsherziening erg vrij
blijvend zou zijn.
Het is zonder meer duidelijk dat
de C.V.P. doelbewust een zeer
berekend risico heeft genomen.
Deze partij hoopt ongetwijfeld
op een nieuw kiessucces door
meteen een deel van de Volks
uniestemmers naar zich toe te
halen.
De B.S.P. zal haar dat niet
beletten: gekneusd door de
Regeringsdeelneming, verdeeld
door het Eginontavontuur, en
extra gehandicapt door het
opdoeken van «Volksgazet» gaat
zij in angst en vrees de
verkiezingen tegemoet.
Door het nu voor te stellen alsof
de val Egmont de hoop op
Vlaamse zelfstandigheid de bo
dem heeft ingeslagen, tracht de
Volksunie nu zijn erg gehavende
Sloep van de klippen te houden.
Met dit erg ongeloofwaardig
argument kan deze partij ook
weer niet meer gaan aankloppen
bij de Vlamingen uit Brussel, die
deze partij zonder enige scrupu
les liet vallen door hun minder
waardigheidspositie te bekrach
tigen. de uitbreiding van de
olievlek te dulden en het verbod
te slikken om het Vlaamse
parlement in de hoofdstad te
laten zetelen.
Er blijft voor de Vlaamse kiezer
enkel het liberale alternatief
over, dat de natie voor het totale
avontuur wil behouden en zeker
niet bereid is Vlaanderen daar
voor op de koop toe de rekening
te doen presenteren.
Deze gelegenheid biedt zich nu
voor de kiezer aan.
Diane D'haeseleer
DAAR ZIJN ZE!
Vanachter het verkiezings
hoekje wordt nu nog luchtig
maar binnenkort erg gretig naar
«de kiezer» geloerd. Op natio
naal vlak heeft Willy De Clerck
in de Kamer al een circusnum
mer ten beste gegeven terwijl
zowel Schiltz als Martens het
Egmont-akkoord dat ze weken
lang met de meeste hardnek
kigheid aan de Vlaamse goe
gemeente hebben willen op
dringen nu laten vallen als een
steen. Het «kalf» dat ze zo aan
beden hebben is ter slachtbank
geleid. De Vlamingen mogen
aan de beentjes knabbelen.
Voor de VVP van Willy Van
Mossevelde is dit koren od de
molen van het ergste reaktion-
naire chauvinisme. Voor
Willy-boy is de Vlaming herleid
tot een puur taalgeval zonder
enige nood aan die andere veel
fundamenteler ontvoogding die
op het socio-ekonomisch vlak
ligt. Diane D'Haeseleer, wiens
P.V.V. zich inmiddels zonder
de minste scrupules tot super
kampioen van de Vlaamse ge
dachte heeft uitgeroepen,
vlamt op de andere Vlaamse
partijvoorzitters, groen van nijd
omdat de P.V.V. er niet bij zat
en vol vrees dat ze er de vol
gende keer ook nog niet zal bij
zijn. Voor de rest «zal de kiezer
beslissen». Martin Hutsebaut
roept patetisch op «de prioritei
ten niet uit het oog te verlie
zen», deze zijn dan o.m. de
werkloosheid en de arbeids
duurverkorting. Hij is blijkbaar
al vergeten dat de socialisten
(pardon de BSP) rgee in de re
gering zaten waar ze zich (ge
wild of niet) hebben laten rollen
als schoolkinderen. Ook voor
de laatste keer, zoals voor de
volmachten? Kollega Roger
Dhondt is in «Voor Allen» nog
wat straffer. Zonder blikken of
blozen stelt hij dat de Aalsterse
BSP het «vertrouwen in haar
kiezers bevestigt». Inderdaad
het voor de bevolking slechtste
en voor de grootkapitalisten
voordeligste deel van de kri-
siswet is er door. De 100.000
jobs van Willy Claes zijn ver
dronken en al de BSP-
ministers in de regering Tinde-
mand II hebben duchtig mee-
gesnoeid in de verschillende
budgetten. Intussen is op ge
meentelijk vlak de BSP mee
gezogen in het autoritaire
D'Haeseleerkielzog, wat de
Aalsterse Jong Socialisten al
meer dan eens op stang heeft
gejaagd. Jan Caudron gooit het
voorlopig over een andere
boeg: hij geeft les in politieke
moraliteit omtrent het geval De
Bisschop. Hij vergeet te zeg
gen dat hijzelf er voor gezorgd
had dat Marcel De Bisschop
(CVP-gemeenteraadslid)
reeds aanvaard had voor de
VU in de adviesraad Leefmilieu
te zetelen. Het is dus van «de
pot en de ketel...» weet je wel.
Intussen vecht Ghis Willems
een robbertje uit met Mare Gal
le. de stóuterik die de toch zo
eensgezinde CVP-familie aan
flarden wil trekken waarbij de
Ghis Willems, alle lessen uit het
verleden aan zijn laarzen lap
pend, stelt dat liefde, begrip, so
lidariteit DE christelijke begrip
pen zijn die in de CVP IEDER
EEN bezielen. Hij gelooft in
«verzoening tussen alle bevol
kingslagen en ziet er geen
«valstrik» in van de «konserva-
tieven». Ghis Willems is een
trouwe dienaar van het hoogste
CVP-bestuursapparaat. Voor
hem is het socialisme pessimis
tisch omdat het te zeer de na
druk legt op klassetegenstellin
gen. We zouden Ghis Willems
de raad willen geven eens bij
zijn christene broeders, bij ons
en elders, die deze klassete
genstellingen aan den lijve on
dervinden, ten rade te gaan.
Daarmee zijn we de bonte
«Vrije Tribune» van De Voor
post van vorige week rond.
Naarmate de verkiezingskrie
bel meer gaat steken zal de
toon ervan verhogen Of er ook
iets zinnigs en fundamenteels
(behalve de zoveelste reeks
beloften die men toch niet
houdt) zal uitkomen is een an
dere zaak. Wat de Kommunis-
ten daarin willen lees je vol
gende keer Jos De Geyter
Op zijn tocht door de deelgemeenten van Groot-Aalst be
landde het bestuur van de Aalsterse Kultuurraad verleden
maandag te Gijzegem waar ook afgevaardigden van plaatse
lijke kulturele verenigingen KAV, KVLV en Kulturele Centrale
aanwezig waren als wéarnemers en achteraf voor eventuele
vragen of suggesties.
E
Waar een bestuurslid ontslag
indient moet de vereniging
voorzien in een andere gedele
geerde doch als bestuurslid
kan het ontslagnemend lid
slechts worden vervangen na
tussentijdse verkiezingen in de
groep waarvan hij deel uit
maakte.
Voor gebruik van stadslokalen
of materieel moeten de vereni
gingen schriftelijk, liefst twee
maand op voorhand, hun aan
vraag richten tot het Kollege
van burgemeester en schepe
nen liefst per afzonderlijke
prestatie. Voor gebruik van de
dienstcentra is (nog) geen taks
reglement opgesteld en voor
lokalen waar wel moet betaald
worden kan, mits motivering,
vrijstelling worden aange
vraagd. Best sturen de vereni
gingen een dubbel van hun
aanvraag naar het sekretariaat
van de Kultuurraad, Kattestraat
33 waar men eventueel kan
koördineren.
De Raad bezon zich over en
kele principiële kwesties.
moet de Kultuurraad zich al
dan niet, in afwachting van het
ingebruiknemen van het Kultu-
reel Centrum in de Molenstraat,
bezighouden met de aktivitei-
ten in de feitelijke kulturele cen
tra in werking?
hoe is de verhouding tot het
biblioteekwezen?
moet de. Kultuurraad trach
ten de estetische vorming van
de bevolking te bevorderen,
bvb door «kitsch» te vermijden?
kan de Kultuurraad zich ni<
laten bijstaan door personeel I
het raam van het plan Spitaels
Afgeven van een jaarprr
gramma door de kulturele ve I'
enigingen werd reeds herhaa
delijk gevraagd. In Gijzegei vrijt
gebeurde zulks zelfs op pare eren
chiaal vlak en de Kulturele Cei
trale zal er het hare bijvoeger
De Erkenningskommissi lerzi
kreeg slechts vier dossiers te^app
tafel. Mits aanpassing in d^gfor
formulering en met lede nst,
woonachtig op het gebied va
Groot-Aalst zullen de «BeL^ei
schuttende Werkplaatsen» z
ze ook kultureel aktief zijn wor
den aanvaard.
Het zangkoor «'t Snoerke», d
vrouwenvereniging «Vot
Vrede en Welvaart» en de vi
eniging voor de derde leeftij
«De Eenheid» worden zondt
kommentaar als lid van de A
gemene Vergadering opgent!nst
men.
3)0 k
de
486
fl«
De Informatiedienst van het Ministerie van Landsverdediging, onder leiding van Kolonel Herman
CANDRIES, ontving onlangs de parlementaire Commissie van Landsverdediging. De gekende
Kolonel Candries, ook Nationaal voorzitter van de Orde van den Prince, verstrekte inlichtingen over
de werking van het indrukwekkend Koningin Elisabethkwartier te Evere. De parlementaire delegatie,
waaronder volksvertegenwoordiger WILLEMS, was geleid door de heer TANGHE, voorzitter der
Quaestoren van de Kamer.
>mrr
L»m.
e
hep
n E
en c
jen
bra
et r
tee
rr)d
tee
Brtoran numn d» «tzonder nl«l un d* ratfaktla
bekend is, komen ntsl voor plsalslng In aenmeridng.
Ds redektle behoudt zich het recht voor de tekst Ie
bekorten. Publlketle betekent niet det de redektle
echter de Inhoud steet.
Geachte redaktie,
Wij danken U om ons artikel
«VZW. of commerce?» (over
het rekreatiecentrum van
Gijzegem), bijna volledig In
uw editie van 27 oktober
1978 te hebben overgeno
men. Wij appreciëren het
ten zeerste dat «de schrij
ver» van het artikel onze in
formatie als volledig objec
tief aanneemt, vermits hij
ze praktisch letterlijk over
neemt en dat heel de redak
tie achter onze socialis
tische principes staat (zie
de laatste paragrafen). Al
leen vinden wij het spijtig
dat uw verslaggever zijn
bronnen niet vermeldt.
Wij hebben reeds meerdere
malen in de Voorpost vast
gesteld, dat bepaalde arti
kels, mits minimale wijzl*
gingen integraal werden o-
vergenomen en door een re-
dakteur van de Voorpost
werden ondertekend. De
werkelijke schrijvers van die
artikels namen daar mis
schien geen aanstoot aan,
maar wij nemen dit zeker
niet, dit is volledig in tegen
spraak met joernalistieke
eerlijkheid en objektiviteit.
Wij willen dat dit in de voor
post rechtgezet wordt
In alle geval bedankt voor
de ruchtbaarheid die u aan
óns artikel hebt gegeven en
omdat u ook, evenals wij,
de zaak op de voet blijft
De Raad van het Openbaar Centrum voor Maatschappelijk Welzijn van de Stad
Aalst, heeft bij het administratief- en het werkliedenpersoneel respektievelijk
betrekkingen opengesteld van
en
De kandidaturen moeten bij ter post aangetekende brief worden gestuurd aan de Voorzit
ter van het O.C.M.W. - Gasthuisstraat 40, Aalst, en dienen met de bewijsstukken uiterlijk
op vrijdag 17 november 1978 ter bestemming te zijn.
Bijkomende inlichtingen zijn op dat adres te verkrijgen op de personeelsdienst (Tel. 053-
21.23.93 - binnenpost 104)
volgen.
Gelieve deze brief in «Uv
woord» te publiceren.
Voor de Jongsocialister
Groot-Aalst,
De Blieck Luc
P.S.deze brief komt in h
novembernummer van Joni
Rood.
NOOTVAN
DE REDAKTIE J
T
Wie de journalistieke eer- ri
lijkheid of de objektiviteit te
van de Voorpost in twijfel D
trekt, slaat de bal mis. Hetj kl
is inderdaad zo dat passa- d
ges overgenomen werden c
uit «Jong Rood». Dat r
geen bronvermelding opgi
geven is, wijst niet op kwi_
de wil, noch op de bedoelde
naschrijverij.
De verspreide informatie
werd met de werkelijkheid
vergeleken. De gegevens
zijn juist. Dat hebben we
zelf gekontroleerd. Waarom
zouden wij ze dan niet ver-'
spreiden? (ongeacht het po
litieke engagement van
Jong Rood). Dit impliceert
geen «volledig volgen
maar bewijst een zeker ver
trouwen in de werking van
de bovenvermelde vereni
ging-
En werden wij niet vaak met
dezelfde munt betaald...
