De Zwarte Bende
van «Tijger»
Verstuyft (1)
KIJKWONING KEIZERSHOF:
GEZELLIGHEID MET EIGEN KACHET
Feuilleton
14 - 15-12-1978 - De Voorpost
Door Louis De Lentdecker
René Verstuyft
Heel wat mensen hebben zich het lot van de
aangehouden René Verstuyft aangetrokken,
o.m. Kamiel Huysmans. Dat ondanks de
hulp en de goede bedoelingen van velen, ook
van het gevangenispersoneel en de (alge
mene) direkties van de penitentiaire organi-
zatie Verstuyft steeds argwanend was en
tegen alles en iedereen moest protestéren en
in opstand komen blijkt uit onderstaand ge
schrift van hem
Vijftien augustus negentienhonderdnegentien.
Hector Haubertyst, lange magere bonestaak
van zevenentwintig, rosse kop, triestige water
ogen, een gezicht grauw van miserie, vol stre
pen en kerven van avonturen, angst en tegen
slagen, liep alleen in de avond 't Was zacht
weer. In veel straten van Gent zaten nog men
sen voor hun deur. Ze zwegen als hij langs
kwam en keken naar hem. Ze waren argwanend
omdat hij niet uit de buurt was. In die dagen
was men alleen veilig midden bekenden., als
was men nooit zeker of die soms ook niet naar
centen loerden. Hector liep dóór, zonder een
groet. Hij hield zijn blik tegen de grond; hij had
er een hekel aan langs de mensen te lopen. Hij
voelde zich leeg en zwart gelijk een lamp zon
der licht. Trams schenen niet meer te rijden
zodat hij te voet verder moest. Misschien was
het beter zo want nu moest hij op alles sparent
Was immers alles tegengegaan die dag. Van
Tompoes had hij gehoord dat hij best een tijdje
wegbleef van de grensstreek: men zocht hem én
wegens smokkel én wegens de affaire van
Hoofdplaat. Daarom was hij een paar dagen
gaan ronddolen in de vroegere frontstreek tus
sen leper en Diksmuide. Daar scheen weinig of
geen kontrole. Er was daar zoveel volk dat men
in de massa verloren liep. Duizenden mensen
had hij op de slagvelden gezien: te voet, per
fiets, per auto, met autobussen, met karren, te
paard, per moto, in groep of alleen, nieuwsgie
rig naar de plaatsen waar vier jaar lang soldaten
overal vochten en sneuvelden. Tien maanden
na de oorlog was het landschap meestal nog
puin, vernieling, chaos, rottigheid en vuil.
Bomen en struiken stonden bloot en dood, ver
hakkeld, verdord, verschrompeld als vogel
schrikken, honderden huizen lagen op een
hoop, mensen hokten in hutten, onder planken
of in houten barakken. Rondom, zo ver men
zien kon, was het land kapotgewoeld, om
hooggesmeten, stukgekwakt, gescheurd, ge
schonden, stukgereten, vol builen, puisten,
putten, kraters, poelen, gaten, graven en vuil.
Ontelbaar waren de sporen van dood, oorlog,
verwoesting en ellende. En op die enorme
troosteloze berg van desolatie liepen, wandel
den, slenterden, zochten, ploeterden, lachten,
speelden, waggelden duizenden en duizenden
«toeristen», gekomen van overal in 't land, op
zoek naar oorlogssouvenirs. Sommigen waren
van het binnenland terug om te kijken naar wat
overbleef van hun vroegere woonst, hun erf of
hun stallen. Ze vonden niets dan de verwoes
ting... en de jacht op de oorlogsschatten. De
duizenden maakten van het geheel minder een
bedevaart dan een kermis. Er waren zelfs man
nen in uniform die tegen betaling gids speelden
naar de «heetste slagvelden- en muzikanten die
ook brood en worst verkochten.
Als roofvogels schoten de bezoekers op het
land. Het was een nieuwe invasie van mensen
die koper zochten, resten van wapens, van ge
weren, mitrailleuzen, vliegtuigen, tanks, loop
graven, veldkeukens. Alles wat op de grond of
niet te diep lag werd meegenomen als «geden
kenis van het front». Meestal om verkocht te
worden. En tussen de schooiers, de delvers, de
gieren, de bedelaars, de armen en de rijken,
sukkelden af en toe stille lieden op zoek naar
het graf van een soldaat. Men had geen oog,
geen eerbied voor hen. De frontstreek scheen
ten prooi aan een nieuwe bezetting, aan de
souvenirsjacht die niets of niemand ontzag.
Hector had de grijze plaat van een Duitse
treinwagon gevonden en meegenomen. Men
kon duidelijk het woord «München» op de
plaat lezen. Bij een eerste aanblik had men de
indruk dat het ding de rest was van een neerge
schoten vliegtuig. Bekenden van zijn ouders,
een pastoor, vroegere vrienden, en een vrouw
van het Voedingskomité verzon hij machtige
verhalen over een Duits piloot die in de ultieme
minuten van de oorlog was neergeschoten. De
«München—plaat was een herinnering aan zijn
machine die een diep stuk in de grond gevallen
was. Het hele wrak was uiteengerafeld, ge
scheurd, gestolen. Niks was er overgebleven,
zelfs niet van de uniform van de Duitser die was
neergeschoten door een van de roemrijke Bel
gische piloten. Niets bleef over tenzij die
«München«-plaat. De mensen hadden naar zijn
verhaal geluisterd maar weigerden het «sou
venir» te kopen. Twee van zijn vrienden merk
ten dat de plaat niet van een vliegtuig maar van
een wagon kwam en dreigden de politie te
waarschuwen indien Hector nog meer mensen
trachtte te bedriegen met leugens die zij een
belediging noemden voor de soldaten die he-
roisch aan de Uzer stonden. Hector was haastig
weggegaan: sedert zijn bezoek aan de front
streek wist hij hoe de eerbied voor de helden
vat» 't vaderland soms verrassende ontgoo
chelende vormen aannam. Waarom zou hij om
een paar centen de mensen geen illiisies mogen
aansmeren als tussen leper en Diksmuide dui
zenden de dromen en de offers van anderen
onder de voet liepen om wat koper, wat lood of
wat brons. Hij voelde zich verongelijkt en een
zaam.
Hij was naar de wielerbaan van Gentbrugge
getrokken in de hoop dat een weddenschap op
de wielerkoers «De drie Zustersteden» hem
twintig keer meer zou opbrengen dan de vijf fr.
die hij inzette. Ook dat was fout gelopen. Hij
was zijn geld kwijt. Hij moest nu naar René
Verstuyft. In de wielerbaan was hij midden het
volk onopgemerkt gebleven, ondanks zijn hoge
gestalte. Hij had er bekenden gezien maar had
geen gesprek met hen gezocht. Er waren rijke
jongens van de buiten die niemand verheelden
dat ze met dikke portefeuilles rondliepen. Geen
wonder dat onlangs een socialistisch volksver
tegenwoordiger in de Kamer heftig van leer
trok tegen degenen die zich tijdens de oorlog
rijk maakten ten koste van de miserie, het bloed
en de honger van de gewone mens. Hij had
gezegd, die socialist, dat het volk de schanda
lige rijkdom niet langer zou dulden en opstand
zou plegen. Misschien dacht hij aan de revolu
tie in Rusland en in Duitsland. Verstuyft ook
dacht aan opstand. Hij wilde alle machtigen,
alle profiteurs van de oorlog kapot. De rijke
jongens in de wielerbaan schenen zich niet te
bekommeren om dreigementen. Ze maakten
grote sier met dames die een lege maag en een
warm lijf hadden en met vrouwen die dik van
lijf en vol van maag waren. Er liepen dieven
rond die Hector vroeger ontmoette, werklozen.
schooiers, smokkelaars, soldaten, invaliden en
politiemannen. Je vond alles en iedereen in en
rond de wielerbaan. Je kon er alles kopen bij
mensen van overal: vrouwen, gesmokkelde je
never, gesmokkelde aardappelen, kolen, vlees,
valse papieren, autentieke papieren, souvenirs.
Zonder dat buitenstaanders het merkten was al
de drukte rond de wielerbaan en de baanwed-
strijd met Victor Linart ook een zwarte markt
waar honderden mekaar trachtten te bedriegen,
te beliegen, te bedotten. De oorlog had alle
gewetens uitgerokken, vermoeid en gevoelig
gemaakt voor geld. Er waren Duitsers, Engel
sen, Fransen en Amerikanen in de massa: jon
gens die om een vrouw of om andere redenen
hun leger deserteerden en op alle mogelijke en
vooral onmogelijke manieren aan geld wilden
geraken of jongens die met verlof waren. Je
kon bij de wielerbaan zware mannen huren om
vijanden en tegenstanders te doden. Als je ge
noeg betaalde en diskreet bleef. Uren liep Hec
tor tussen de menigte in de hoop na de aan
komst van «De Drie Zustersteden» rijker te zijn
en zich uit de onmiddellijke nood te redden,
zonder de tussenkomst van René Verstuyft. Hij
was overtuigd dat Jules Van Hevel zou winnen.
Tompoes had gezegd dat de zaak van tevoren
geregeld was. Die kon het weten want hij ver
keerde alle dagen in het milieu van renners.
Zoals ook Verstuyft veel deed. In de wieler
baan hoorde hij dat Van Hevel de hele dag bij
de koplopers was. Van bij de start in Brugge
was hij al over Waregem, Aalst en Dender-
monde, bij de eerstenMannen die de wedstrijd
onderweg meemaakten en per auto naar de wie
lerbaan weerkeerden vertelden dat men Van
Hevel in Mechelen op kop zag, dat er geen
beperking was aan zijn macht, dat hij het hele
pcleton uiteenrukte: hij moest winnen. Toen de
renners de piste binnenstormden was Hector
met honderden opgesprongen. Hij juichte: Van
Hevel zat vooraan, kon niet meer verliezen. Op
de eindmeet werd hij verdomd met twee leng
ten verslagen door Fons Spiessens die ook Bert
Dejonghe en Lucien Buysse achter zich hield,
't Was of Hector ziek werd: de angst, de ont
goocheling, de spijt, de razernij draaiden als
een vuurbol tussen zijn maag en zijn keel.
Overtuigd dat hij bedrogen werd schreeuwde
hij boos «dieven» en «bandieten». Maar zijn
geroep verzoop in het geroezemoes van de me
nigte. Hij verliet de wielerbaan. Er was geen
andere uitweg meer dan Verstuyft vermits zijn
ouders alle steun weigerden. Enkele dagen ge
leden hoopte hij dat ze hem van thuis zouden
helpen nadat hij Tompoes een bedelbrief mee
gaf. Hij had het geschrift wel overwogen en zes
keer overlezen. Het moest indruk maken, dacht
hij: «Beste vader en moeder, ik ben totaal ge
ruïneerd... Denkt niet dat ik weer met streken
bezig ben. Ik ben nog eens verplicht mij tot u te
wenden. Het is de laatste maal. Als u mij van
daag helpt zal ik u niet langer meer storen.
Lieve ouders, ik smeek u, geeft mij geld. Al
was 't maar enkele honderden franken Ik heb
ze echt héél erg nodig. Ik zit totaal aan de grond
en heb niet eens de middelen of de kracht om tot
bij u te komen. Ik zweer het: het is de allerlaat
ste keer dat jk u wat geld.yraag. Daarna zal ik u
nooit meer lastig vallen. U hebt mij in 't verle
den herhaalde malen geholpen. Ik smeek u:
redt uw zoon deze allerlaatste keer. Denkt niet
dat ik het geld door deuren en venster gooi, dat
ik het nodeloos verbras of dat ik waanzinnige
plannen koester. Ik heb van 't zure leven teveel
de bitterheid geproefd om nog iets te onderne
men wat niet deugt of wat u pijn zou doen of
kwetsen. Ik wacht op uw hulp. Ik ben zeker dat
u mij helpt. Ik zal 0 onmiddellijk mijn dank
baarheid betuigen. U zal van mij niet langer te
klagen hebben en over mij niet moeten blo
zen.- Hij verwachtte als naar gewoonte een
lange brief terug met een preek, met heel veel
raadgevingen van mama en dreigingen van
papamaar toch ook geldGeldgeldwas
't enige wat hij nodig had. Maar er was van
thuis geen teken van leven gekomen. Zelfs
geen brief. Zijn ouders hadden langs een be
kende uit St.-Niklaas laten weten dal ze hun
zoon niet langer wilden of konden helpen, dat
ze het beu waren de schande te dragen die hij
over heel de familie bracht... Hector twijfelde
niet dat Emma Sittels achter de weigering van
zijn ouders zat. Zij had hem beklad en beklapt.
Ze had het trouwens voorspeld. Anderhalf jaar
had hij op haar kosten met haar in de Tijger
straat in Uent geleefd. Hij had ze veroverd met
zijn elegante manieren, zijn mooipraterij, zijn
belezenheid, zijn stoutmoedige toekomstplan
nen, zijn kleurrijke verhalen over Zuid-
Amerika, het relaas over een moeilijk verleden
en... met zijn pianospel. Geen vrouw kon hem
weerstaan als hij aan de vleugel zat en melan
cholische aria's speelde. Het was of hijzelf de
muziek uit de piano toverde alsof hij de kunste
naar, de auteur was. Emma was bij de piano in
zijn armen gevallen en zo heftig te keer gegaan
dat hij nadien zelden nog de tijd kreeg een noot
te spelen. Ze had van hem bezit genomen, van
zijn lijf, van zijn leven, van zijn denken, van
zijn doen en laten. Ze vertroetelde hem, ze
verzorgde hem. ze stak hem in de gouden kooi
van haar temperament en haar genegenheid.
(vervolgd)
u tut
YZ.
cLo^-x- yjfnjx.
«cuiuAi eL*o>x. th
En iedere woning krijgt haar eigen afwerking, zodat ze het
persoonlijke stempeltje van de eigenaar meekrijgt en dus
uniek is in de verkaveling
KWALITEIT PRIMEERT
Het is een slogan die bij «Alfa sisteembouw» hoog wordt
aangeslagen. Alleen de beste materialen worden gebruikt,
omdat het beste slechts goed genoeg is om tevreden klan
ten te hebben. En tevreden kopers zijn de beste reklame.
«Alfa sisteembouw» weet dat beter dan wie ook.
De elementen die «Alfa sistee'mbouw» voor zijn woningen
gebruikt zijn op voorhand en op industriële wijze gemaakte
bouwelementen. De verschillen zitten in de afwerking die
door de klant wordt gekozen.
«Time is money» zegt Alfa sisteembouw Minder werkuren
betekent ook beterkoop. Het is allemaal zo eenvoudig,
maar toch zo waar.
Je doet er best aan je eens persoonlijk te gaan overtuigen en
een kijkje te gaan nemen in de «Alfa sisteembouw» ki|kwo-
ning te Wichelen. Ze is gelegen in een rustige, landelijke
omgeving waar het leven nog leefbaar is, waar de kinderen
nog buiten kunnen spelen en waar het groen nog voorhan
den is En toch lekker dicht bij de dorpskom, zodat winke
len en school ook al geen probleem vormen.
Kandidaat-bouwers en trouwers zijn steeds welkom bij
«Alfa sisteembouw» en meer in het biezonder tijdens de
periode van zaterdag 9 tot en met zondag 24 december
telkens van 14 tot 18 uur.
Er is iemand van «Alfa sisteembouw» ter plaatse om op uw
vele vragen te antwoorden.
Publireportage DC
De meubilering, verlichting, gordijnen, behang en dekora
tie zijn verzorgd door p vb. a IDEE - Processiestraat 67,
9330 DENDERMONDE (St. Gillis) Tel. 052-21.87 51. De
spcialist in Skandinavische meubelen, zitmeubelen, wo
ninginrichting en geschenkartikelen.
Men bouwt maar eenmaal in zijn leven Een gezegde zo oud
als de straat maar toch nog brandend aktueel. Men wil dan
ook zo goed mogelijk bouwen en het huis van zijn dromen
mag nu net niet gewoon, alledaags zijn. «Alfa sisteem
bouw» de grootste bouwonderneming van Dendermonde.
speelt op die wensen in. Daarvan kan je je best overtuigen
door een kijkje te gaan nemen in de verkaveling «Keizers
hof» te Wichelen, waar «Alfa Sisteembouw» een heuse
kijkwoning toegankelijk heeft gesteld. Het gaat om een
woning in hoevestijl, kortweg fermette genoemd, die aan
spreekt door haar vormgeving Het uitzicht is zo opgevat
dat een inplanting in de natuurvolkomen harmonieus past.
De uitvoering laat verschillende mogelijkheden toe, pas
send bij ieders beurs en ieders smaak: gebruikte baksteen,
witgeschilderde gevelsteen, witte sierbepleistering. Het
kan allemaal zoals de klant het wenst De bijkomende
afwerking past natuurlijk bij het soort stenen dat men heeft
gekozen. Om een voorbeeld te geven: wie voor gevelstenen
kiest, krijgt houten balken ingewerkt boven ramen en deu
ren. Klapluiken voor de vensters bieden je weer de gezellige
sfeer van vroeger. Uiteraard is de hele woning naar de
meest moderne en vooruitstrevende normen geïsoleerd en
is dubbele beglazing voor de living en de keuken voorzien
De kijkwoning heeft een zeer ruime centrale inkomhall,
waarin een sierlijke beukenhouten trap in uitkomt. Vanuit
de hall kan je alle vertrekken bereiken: een ruime living met
open haard, een geïnstalleerde keuken met een berging,
SISTEEMBOUW
een volledig ingerichte badkamer en drie gezellige slaap
kamers Zoals je kan vaststellen een ideale gezinswoning
die heel wat bouwlustigen zal aantrekken. Trouwens de
kijkwoning is te koop. En de mogelijkheid bestaat in «Kei
zershof» de naam werd ontleend aan de kadasterbena
ming nog dergelijke fermettes te bouwen Er zijn immers
26 bouwpercelen voorhanden. Wie zich niet kan verzoenen
met een woning in hoevestijl, maar eerder een andere
typewoning wenst, kan een keuze maken uit de zes soorten
huizen die «Alfa sisteembouw» te Wichelen wil optrekken.
ALFA sisteembouw
nodigt van 9 tot 24 december
iedereen uit de kijkwoning
«Keizershof» te bezoeken
Openingsuren: 14 tot 18 uur
Tel. 052-21.52.08
Van Schoorstraat 14
9330 Dendermonde
