RAY DE SMET (KPB):
EEN KOMMUNIST VOOR ALLE TIJDEN
WILLY VAN RENTERGHEM
(PVV):
HET BLIJFT IN DE FAMILIE
De Voorpost - 15-12-1978 - 19
Een wereldvreemde idealist die zich op een achterhaalde ideologie blijft blind staren?
Een nuchtere pragmatikus die alsmaar iets vooruit loopt op zijn tijd? Het zal wel
ergens tussenin liggen! Allicht niet meer wereldvrremd dan de vroegere bewoners van
het Aalsterse Begijnhof waar Ray De Smet nu sinds jaren ook woont: maar misschien
ook niet minder? En dan ook weer niet die pragmatikus welke op het meest lukratieve
moment een ideologische kwarttoer zal maken. Een volharder in de boosheid, tegen
beter weten in...Wie zal het zeggen? Ongetwijfeld een vaste politieke waarde in het
Aalsterse en zeker geen makkelijke jongen noch voor tegen - als medestanders, en
nog veel minder voor zichzelf.
LP.: Wij nemen aan dat Ray De Smet
lij de politiek belangstellenden zeker
jeen onbekende meer is. Stel echter
dat je jezelf diende voor te stellen als
liek postulant naar de te begeven plaats
ais als kandidaat-lijsttrekker voor de
Kamer op de ICP.-lijst. Ga je gang...
t.D.S.: Van veel studies moet ik al niet
êrejspreken Met lager middelbaar was het
(voor mij bekeken. Ik werd geboren on-
die der de eerste wereldoorlog en toen ik
jtje mens ging worden kwam er de tweede
t zeiwereldoorlog. Vlak voordien waren er
oortzeventien maanden militaire dienst en
acyWe mobilisatie. Naderhand kwam dan
ge- de bezetting met vier jaar aktiviteit in het
Che verzet. In dezelfde oorlogsperiode ben
na- Ik getrouwd. Zonder dat ik het zelf reali-
seerde kwam ik toen middenin de poli-
178 iek terecht. Mijn lidmaatschap van de
P. dateert van 1940 Eigenlijk geen
(uitgelezen periode om uitgerekend van
de K P. lid te worden Men kon toen
iter groenten gaan verbouwen, wat
uit noodzaak trouwens toch hebben
laan
V.P.: Dacht je met deze antecedenten
Idoende referenties aan te dragen
ir de vooropgestelde job?
R O S. Als referentie is deze voorge-
chiedenis beslist onvoldoende. Men
oet vanzelfsprekend weten waarvoor
nen zich inzet als men aan politiek wil
f.P.: Wat beweegt je dan?
';.D.S Konkreet gezegd, alles wat
idom mij en in de wereld bestaat wat
k als onrechtvaardig ervaar en alles wat
inders zou moeten worden opdat de
mensen beter zouden leven.
Us je het strikt gaat stellen echter dan
>egint alles bij je eigen achtertuintje, bij
e eigen gezin, bij je eigen omgeving,
jirekt inspelen op de dingen die je di-
ekt beroeren ligt voor de hand. Dit was
rouwens de beweegreden voor mijn
keuze in 1940. Als dit echter de enige
eden was geweest dan kon het er me-
een na 1945 bij gebleven zijn, en was ik
v mee gestopt zoals de meesten. Dat-
|ene wat ik mezelf, samen met zo ve
in. tot doel gesteld had was toen niet
«reikt. Oe strijd diende verdergezet op
olitiek terrein logischerwijze.
LP.: Doorgaan via en met de pdfitiek
us vanaf toen. Wat betekent politiek
oor jou?
D.S.: In geen geval het opbouwen
in een karrière. Evenmin het najagen
ran een mandaat zij het al dan niet een
iikrafief Politiek is voor mij zeker geen
niddel om hoger op te raken op de
maatschappelijke ladder.
If.P.: Meer konkreet echter. Je bent
kandidaat-
volksvertegenwoordiger. Wat tracht
hiermee te bereiken?
D S Het deelnemen van de kom-
nunisten aan de verkiezingen dient ge-
ben als een doortrekken van onze per-
nanente politieke aktie naar een ni
veau. naar een plaats, waar dit alles
astbaar kan inspelen op de politieke
«sluitvorming. Wij hopen en betrach-
en dat de gehele arbeidersbeweging
lierdoor aan invloed wint en dat er kan
vorden bijgestuurd in de richtingen die
wij als kommunisten als doel hebben
lesteld.
P.: Ben jij de enige geschikte kop
man?
t.DS.: Ik!?... Zeer zeker niet! Daar
bjn heus ook nog anderen die aan de
ar meeduwen en evenzeer vooraan
lunnen staan. Dat ik het nu ben ligt aan
len samenloop van omstandigheden.
Misschien ligt dit ook voor een stuk aan
nijn temperament, aan mijn inborst,
aan mijn ervaring, aan... weet ik veel!
f.P.: Je bent als KPB-kopman ingeval-
destijds nadat Bert Van Hoorick
laar de B.S.P. overging.
ID.S Eigenlijk niet Als men de hiër-
irchie in acht neemt dan was op dat
igenblik onze politieke sekretaris.
Nid-Spanje strijder Rik Van Ussel. onze
oenmalige kopman. Misschien was
leze echter wat te timide om in de poli-
eke arena te treden. Bij de verkiezin-
en werd ik zoniet de eerste partijman,
an toch de eerste kandidaat op de ka-
merlijst. Wellicht hoopte men dat ik het
er het minst slecht zou van afbrengen.
V.P.: Maar je ging alsmaar stemmen
rerliezen sindsdien.
R.D.S.Inderdaad! Het is nu eenmaal
to dat de kiezers het geheel der gebeur
tenissen rondom hen en om hen niet
zien en niet overzien.
If-P.: Elektoraal gezien stelt zich niet
temin de vraag waarom de K.P.B.
blijft meedoen. Uw onmiskenbare
Ideologische impakt kan alleen maar
afbrokkelen bij het alsmaar verder af
nokken in stemmental.
ROS.; De voorbije achttien maand al
leen reeds zouden wij ertoe aanzetten,
ook al werden nooit voordien lijsten in
gediend, om precies deze keer wel mee
te doen. In de voorbije periode is het
duidelijk geworden dat de onderschei
den andere partijen het, ik zeg niet het
niet kunnen, maar het niet willen doen.
Hierop kan dan gereplikeerd worden dat
wij van onze kant het wel willen maar
bet niet kunnen. Dit zijn wij ons ook
bewust. Alleen kunnen wij inderdaad
niets beginnen Maar verkiezingen spe
len hier onmiskenbaar een belangrijke
'ol en hebben hun invloed op het ge
heel. Dus doen wij er aan mee! Wij
•open hierdoor voldoende aan het hef-
•oom mechanisme bij te dragen in de
joop dat diegenen welke het kunnen
«oen het ooit nog eens echt gaan doen
ook. Stel bvb. dat wij enkele percenten
stemmenwinst halen, dan zal dit feit
reeds een heel stuk mee gaan helpen
om ook op regeringsvlak de linkse in
vloed te versterken, zij het dan onrecht
streeks.
V.P.: Komen die enkele percenten
stemmenwinst er deze keer?
R.D.S.: Ik ga mijzelf niets wijsmaken en
ook de kiezers niet. Vandaag de dag zie
ik geen spektakulaire dingen gebeuren.
Toch is dit in de toekomst, in de vol
gende tien jaar, zeer zeker niet uit te
sluiten en zelfs reëel haalbaar. Dit is
mijn vaste overtuiging!
V.P.: Inmiddels wordt het ook voor de
K.P. hengelen naar stemmen. Is uw
stelling nu: stemmen voor een partij
ofwel stemmen voor personen?
R.D S Voor mij is en blijft het stem
men voor een parti). Maar ik ben wei-
akkoord dat binnen deze partijkeuze zich
wel een persoonli|ke keuze aftekent.
Men mag echter niet vervallen in een
kiezen voor zo maar mensen zonder dat
men echt weet wie of wat ze zijn en
betekenen. Het «lanceren» van figuren,
via een groots opgezette barnum-
kampagne, is geheel in tegenstelling
met wat ik als een personen-keuze,
eerder een personen-selektie zelfs, zie.
Men zou dienen te kiezen voor die kan
didaat die in zijn persoonlijke houding
en handelswijze het dichts aansluit bij
de doelstellingen van de partij, van de
levensbeschouwing, die hij heet te ver
tegenwoordigen.
V.P.: Een soort «beleefde» ideologie
als het ware. Het leven naar geest en
letter van het politiek uitgangspunt
Hier zitten wij dicht bij de idealise
ring...
R.D.S.: En dicht bij de Kristelijke uit
gangspositie terzelfdertijd, al krijgen
wij precies van uit deze hoek het tegen
gestelde te zien in de praktijk van wat in
hun opvattingen wordt voorgehouden.
V.P.: Dit is niet mis te verstaan. Je
neemt een bepaalde partij op de kor
rel!
R.D.S.: Oh! Maar ze zijn niet de enigen.
Men kan dit rustig doortrekken Op dit
ogenblik komt de persoonlijke inzet,
oprechtheid en eerlijkheid nauwelijks
nog aan bod. Het is een louter publici
taire aangelegenheid geworden.
V.P.: Wij zuilen maar niet doorgaan op
dit terrein. Even aanpikken bij de re
cente politieke aktualiteit iul Wat is
uw mening over Tindemans IL Was ja
gelukkig met de val van de regering?
R.D.S. In het licht van wat er zich zo
allemaal heeft afgespeeld was het niet
om gelukkig mee te zijn, het was eerder
bedroevend. Het komt mij zo voor dat
het allemaal handig werd voorbereid.
De enige naïeve jongens bij deze ganse
aangelegenheid zijn volgens mij de
mensen van de V U. geweest. Zij heb
ben zich laten vangen. De Socialisten
wisten van te voren dat er voor hen
niets te halen was. Hun doelstellingen
werden bewust opgeofferd aan het
uitoefenen van de macht om de macnt
zelf. Het begon en het eindigde bij het er
bij willen zijn kost wat kost
De Kristelijke arbeiders in de C.V.P.
worden al even doeltreffend geneutrali
seerd. Hun eisen komen nauwelijks aan
bod binnen de partij zeil, laat staan in
een regeringsprogramma. De behande
lende krachten hebben op zo veel moge
lijk partijen een zo breed mogelijke
macht opgebouwd. Zij haalden er prak
tisch alles door wat van meetaf aan als
doel was vooropgesteld Dezen welke
o.m. op het kommunautaire vlak enige
hoop hadden gekoesterd werden met
een kluitje in het riet gestuurd nadat de
volmachten en de krisiswet gestemd
waren. Het resultaat hiervan kan men
reeds ervaren bij de jongste regerings
beslissing aangaande de staalsektor.
Een overgangsregering handelt nota
bene als hangende zaak een dossier af
waar 36 miljard mee gemoeid is. De
gemeenschap, het volk. blijft inmiddels
in de kou staan want aan de in het
vooruitzicht gestelde kommunautaire
pacifikatie werd niets gedaan Noch
tans hadden ook de niet geëngageerden
in stilte enige hoop gekoesterd dat het
gemeenschapskonflikt een oplossing
kon krijgen Datgene echter wat de re
gering. althans naar buitenuit. als
voornaamste doel had gesteld, precies
datgene, werd met een goed ingestu
deerd en handig opgevoerd nummertje
onmogelijk gemaakt.
V.P.: Stel nu dat de K.P. het morgen
voor het zeggen krijgt Wie gaat dan
beslissen, de partij of de kiezers?
R.D.S.: Men krijgt uiteraard een man
daat van de kiezers. Dit zal dan steeds
en onvermijdelijk onderhevig zijn aan
interpretaties naderhand. Het enige wat
hier direkt meegaat spelen is de schrik
voor de kiezer bij een volgende gele
genheid Daaruit kan uiteraard groeien
dat men de kiezer zal trachten te beïn
vloeden, zal trachten te manipuleren.
Dit impliceert tenslotte dat alles weer
gaat afhangen van het beoordelings
vermogen van de kiezers.
Hoe sommige dingen verkeerd beoor
deeld worden ziet men onder meer bij
het benaderen van het werkloosheids
probleem. Als een enkele persoon
werkloos is. kan men moeiteloos en
zeer precies de situatie beoordelen en
oorzaak en gevolg onderkennen. Ech
ter, als 300 000 mensen werkloos zijn
dan ligt dit beoordelingsvermogen me
teen in de knoop. Als men zegt dat dit
ligt aan een gebrek aan beschikbaar
werk. dan zal men dit meteen kritiek
loos aanvaarden. Bij nader inzien echter
mekt men dat er overal werk te over is
en dit op velerlei terreinen. Weliswaar is
het zo dat werk dat direkt moet dienen
om winst voort te brengen, om op deze
wijze het huidige systeem op gang te
houden, inderdaad niet meer vol
doende voor handen is. Dat er nog heel
wat te doen is en er nog heel wat men
sen aan de slag kunnen werd trouwens
duidelijk aangetoond bij de uitvoering
van het plan Spitaels.
V.P.: Stelt zich alleen de vraag hier
bij; wie dat betalen zal? Zonder winst,
geen middelen om de zaak draaiend
te houden...
R.D.S.: Geen middelen!.Er is wel 36
miljard voor de staalnijverheid zonder
dat men van staatswege enige waar
borgen heeft, evenmin als medezeg
genschap. Om nog maar te zwijgen van
de bewapeningsmiljarden en noem
maar op.
V.P.: Kommunisten staan de etatise-
ring voor... Waar dit toe leidt ziet men
am. bij de recente «voorvallen» van
omkoperij en komiptie in overheids-
en parastatale diensten.
R.D.S.: Waar mensen meespelen, spe
len niet uitsluitend edele doelstellingen.
Het streven naar aanzien, macht en be
zit is zo oud als de mensheid zelf. Dit zal
evenzeer het geval zijn bij privé- als bij
overheidsinstellingen. Het overheidsi-
nitatief alsdusdanig hiervoor verant
woordelijk stellen is niet eerlijk. Men
dient wel de politisering van de over
heidsdiensten af te bouwen. Zoals het
nu is zal elk optreden tegen soms ge
kende misbruiken steeds politieke im-
plikaties hebben Men kent het spreek
woord: «Wie zijn neus schendt,
schendt zijn aangezicht.» Bovendien,
de K.P. staat geen onomwonden etati-
sering voor. wel medebeheer van de
staat, waardoor méér kontrole door
méér mensen mogelijk wordt.
V.P.: Het probleem van am. de pendel
in de Denderstreek als gevolg van een
bijna systematische beperking van de
tewerkstelling in deze bij uitstek op
Brussel afgestemde «werkvoorraad-
schuur» is nu al jarenlang het stok
paardje van de plaatselijke politici...
vóór de verkiezingen althans. Kan aan
de pendel verholpen worden?
R.D.S.: Tja! Eigenlijk maken wij sedert
honderd jaar reeds mee datgene wat
zich nu ook voor de Walen aandient.
Naast de grote industriële agglomera
ties die steeds maar verder werden uit
gebouwd, is er inderdaad amper wat
industriële ekspansie geweest. Alvast
onvoldoende, alvast in de Dender
streek. Er wordt van oudsher reeds ge
pendeld in deze streek en de verbeterde
treinverbindingen hebben dit zeker niet
tegengewerkt. Toch is voor mij dit pen
delen op zichzelf geen punt, maar wel
het geheel van dingen die er zowel de
oorzaak als het gevolg van zijn. Door
het «uithuizig» zijn van de bevolking is
er gebrek aan sociaaHrultureel leven en
zijn onvoldoende ontplooiingsmoge
lijkheden op alle maatschappelijke ter
reinen, niet in het minst op het politieke
vlak. Ik sla het niveau van al dat soort
aktiviteiten niet al te hoog aan in ons
gewest, in onze stad. Het is een gevolg
van een soort vervreemding van de
mensen met hun eigen omgeving, met
zichzelf eigenlijk.
V.P.: Ziet u daar verandering in ko
men?
R.D.S.: Niet zo maar Dit kan alleen
maar als eventuele industriële vestigin
gen niet meer uitsluitend door de over
heid worden aanvaard op uitsluitend
financieel-ekonomische basis Het nut
tige effekt ervan mag niet alleen in geld
worden uitgedrukt. Ik zie niet in dat vier
of vijf volksvertegenwoordigers hier
veel kunnen inbrengen. Dit kan pas
doorgevoerd als er een algehele menta
liteitsverandering komt.
V.P.: Maar komen er nog nieuwe be
drijven? Liggen de sociale lasten
enerzijds en de belastingsdruk ander
zijds niet te hoog om nog nieuwe ves
tigingen aan te trekken?
R.D.S.: Het is statistisch bewezen dat
de sociale lasten niet het zwaarst
doorwegen in de kostprijs samenstel
ling. Voor de kleine K.M.O. kan dit ech
ter doorwegen. Men dient echter een
onderscheid te maken tussen K.M.O.'s
als familiebedrijf of personenzaak en
K.MO 's welke opgericht werden met
naamloos kapitaal. Wij stellen o m.
voor om de sociale lasten voor be
paalde bedrijven te verminderen en om
de belastingen progressief aan te pas
sen tevens in funktie van de personeels
last. De huidige maatregelen bestemd
voor de K .MO's schieten aan hun doel
voorbij. Diegene welke werkelijk hulp
nodig hebben kunnen er niet van genie
ten. Pas vanaf 50 werknemers kan men
aanspraak maken.
V.P.: Even overstappen naar de poli
tiek nu! Hoe ziet u straks de rege
ringsvorming?
R.D.S.: Volgens mij zal het na 17 de
cember niet noodzakelijk zijn zoals
voordien. De verkiezingsuitslagen zul
len steeds voor enige weerslag zorgen.
Stel dat de K.P. stemmenwinst boekt-
dan zou men met dat feit rekening die
nen te houden. Toch gèloof ik dat men
zal trachten voort te aaan zoals men
bezig was. De houding van V.D.B. be
wijst dat momenteel, alles gaat onge
stoord zijn gang. De overgangsregering
regeert met volmachten.
V.P.: Hoe zoudt uzelf een regering
samenstellen?
R.D.S.: Even dagdromen dus! Uiter
aard met socialisten en kristen-
demokraten steunend op de grote vak
bonden. Er zijn zeker progressieve
krachten te vinden in de B.S.P., de
C.V.P. en zelfs in de V.U. om een rege
ring te vormen die echt op het volk zou
steunen.
V.P.: Even op de kommunautaire toer
nu! Hoe zien de kommunisten dat al
les?
R.D.S In grote trekken zijn de behou
dende krachten dezelfde als deze weike
ten allen prijze de unitaire staatsstruk-
tuur willen bewaren. Spreiding van de
macht is een dempkratisch beginsel.
Daar staan wi| achter Het is niet toeval
lig dat Tindemans ooit heeft gezegd
geen enkele evenwaardige tegenmacht
te zullen dulden, duidelijk de gewest
vorming bedoelend. De unitaire Belgi
sche staat is trouwens makkelijker te
bespelen door het internationale kapi
taal dan een gefederaliseerd België».
Vergeet niet dat reeds voor de oorlog er
een Vlaamse kommunistische partij be
stond die radikaal opkwam voor zelf
bestuur. Het probleem Brussel is het
resultaat van 150 jaar Belgische bour-
lk sta naast en achter mijn man. Wij hebben met weinig
middelen een gelukkig leven gehad. En daar ben ik fier op.
Wij doen voort.
Raymonde De Smet - Jacquet
geoisie. De Belgische financiële en
ekonomisch machtigen, de bevoor
rechten van groot en klein, hebben te
Brussel hun residentie gevonden.
V.P.: Wat denkt u van Egmont?
R.D.S.: Het was een slecht akkoord
omdat het geen demokratisch akoord
was. Men heeft toegevingen gedaan
waarvan men kon weten dat ze door de
bevolking nooit aanvaard zouden wor
den. Het invoeren van het inschrijvings-
recht was zo veel als het ombuigen der
faciliteiten naar regelrechte chantage-
mogelijkheden. Men moet eerst Vlaan
deren en Wallonië aparte autonomie
verlenen, nadien moet het probleem
Brussel afzonderlijk worden geregeld
via een apart statuut, waarbij Brussel
een zekere autonomie'Verwerft. Frans-
taligen er> Nederlandstaligen moeten
er op gelijke voet woraen oenanaeia.
(Geïnterviewd eind november door
Eripk Van der Eist)
Ik weet dat mijn echtgenoot, Willy Van Renterghem, de
zaken door en door kent en hardnekkig gezonde oplossin
gen nastreeft.' Ik ben er van overtuigd dat hij de parlemen
taire werkzaamheden en de verdediging van ons arron
dissement in het biezonder optimaal te Brussel op zich
zal nemen. Hierdoor wordt het voor mij mogelijk om, in het
kader van de Liberale Sociale Werken, mij expliciet bezig te
houden met de koördinatie van zowel de dames- en gepen
sioneerdenbonden als met onze nieuw opgerichte organiza-
ties voor minder-validen.
Diane Van Renterghem - D'Haeseleer
De Voorpost: Niemand zal het welis
waar anders hebben verwacht, maar
niettemin: waarom precies de echt
genoot van Diane D'haeseleer als
haar opvolger?
Willy Van Renterghem: Niet omdat ik
haar echtgenoot ben Het is zo dat het
arrondissementeel partijbestuur vond
dat ik in aanmerking kan komen voor de
eerste plaats op de PW-Kamerlijst.
Hiervan is mijn schoonvader Louis
D'haeseleer in kennis gesteld en hij
heeft het verzoek overgebracht. Om
verschillende redenen ben ik op dit ver
zoek ingegaan, in de eerste plaats om
dat het partijbestuur dacht dat dit de
beste oplossing was nadat mijn vrouw
zich had teruggetrokken. Daarnaast is
het noodzake)ijk dat de L.S.W. verte
genwoordigd is op het nationale poli
tieke forum. De L.S.W. heeft nood aan
een politiek mandaat En vermits ik nu
reeds een viertal jaren de leiding heb
van de sociale organisaties in de twee
distrikten, Aalst en Herzele-Zottegem,
kon dit niet beter samengaan.
V.P.: Het blijft weliswaar in de fami
lie, maar de naam D'haeseleer ver
dwijnt nu van het toneel. Zal dit geen
stemmenverlies meebrengen?
W.V.R. Het is natuurlijk met makkelijk
om opvolger te zijn van iemand als
D'haeseleer. Ook voor Diane was dit
reeds een opgave. Zij heeft echter reeds
bewezen dat het overgrote deel van de
kiezers zijn vertrouwen blijft schenken.
Ik verwacht dat het blijft zoals het zich
de laatste keer reeds had afgetekend
V.P.: Er wordt nu al lang en zelfs open
lijk van twee strekkingen binnen de
arrondissementele PW gesproken.
Brengt dit geen moeilijkheden mee bij
het vormen der kandidatenlijsten?
W.V.R.: Over sommige punten bestaat
inderdaad verschil van mening binnen
de PW. Dit is geen alleenstaand feit
voor onze partij. Ook in andere partijen
bestaan er meningsverschillen Wat de
PW betreft werden de meeste punten
bijgelegd en tussen Dr Cuvelier en
Louis D'haeseleer werd een akkoord
afgesloten over de samenstelling der
lijsten. Beide strekkingen zullen dus ze
ker aan bod kunnen komen onder de
gemeenschappelijke PW-vlag.
V.P.: Het is toch min of meer toevallig
dat U precies nu als lijsttrekker voor
de PW-Kamerlijst aantreedt Voor
dien was U nooit te bekennen op een
PW-lijsL Lag de politiek U niet?
W.V.R.Ik geloof het wel. Men heeft
mij reeds vroeger gezegd dat ik ge
schikt ben voor de politiek. Maar twee
die, binnen hetzelfde gezin aan politiek
doen is van het goede teveel.
V.P.: U bent toch liberaal neem Ik
aan! Bent U dat altijd geweest?
WV.R- Jazeker. Van huisuit reeds.
Politiek militeren was er weliswaar niet
bij toen, maar ik heb steeds liberaal
gestemd uit overtuiging.
V.P.: Bent U de enige geschikte kan
didaat binnen de LS.W. om het nood
zakelijk geachte parlementair man
daat te verwerven en uit te oefenen?
W.V.R.. Eerlijk gezegd, ikzelf zie bin
nen de L.S.W. toch geen andere perso
nen die het met evenveel kans op slagen
zouden kunnen doen
V.P.: Schrikt het volksvertegenwoor-
De man van Diane D'haeseleer zal men wel meestal ter verduidelijking horen als men het over Willy
Van Renterghem heeft De naam D'haeseleer zit nu eenmaal sedert jaren vast aan de eerste plaats
op de PVV-KamerlijsL Ook toen Diane D'haeseleer in de voetsporen van vader Louis ging treden
werd dit duidelijk gezien als het verder uitspelen van de elektorale waarde van de naam D'haese
leer. Wie van de, overigens niet weinige, Diane D'haeseleer kiezers zullen hebben geweten dat zij
eigenlijk hun stem hadden uitgebracht op Mevrouw Van Renterghem.
Over de reden waarom Diane D'haeseleer het politieke strijdtoneel vaarwel heeft gezegd kon U
reeds een en ander vernemen in een vorig «Voorpost»-nummer, dit bij monde van haar echtgenoot
en opvolger op de PW-Kamerlijst.
Naar de reden waarom precies Willy Van Rentergherh die opvolger is dient zeker niet lang gezocht
Dat er nu reeds jaren een parallel loopt en ogenschijnlijk dient te lopen - tussen een
parlementair mandaat enerzijds en het «manager»-schap van de LS.W. anderzijds om het jargon
van Louis D'haeseleer zelf te gebruiken is zonder meer duidelijk. Dit illustreert trouwens
wonderwel de politisering, ook of zeker, van ons sociaalmaatschappelijk stelsel en van de
instellingen welke er mee verbonden zijn. Daar waar dit bij de LS.W. nog op relatief kleine schaal
gebeurt, met dit opvallende trekje eraan dat het bovendien een familie-«business» was, is en blijft,
lig! het voor de hand dat soortgelijke instellingen en diensten, zij het met een andere en
verschillende ideologische of filosofische inslag, niet minder onder moeten doen op dat vlak. Ook
daar worden «eigen mensen» voorgetrokken en komen vaak «verwanten» aan bod. Inmiddels zit,
wat de LS.W. betreft, schoonzoon Willy reeds vier jaar achter het «manager»-bureau van waar ooit
Louis D'haeseleer «himself» bedrijf heeft geleid. In het bureau kregen enkele afbeeldingen van de
«big boss» een ereplaats: een olieverfportret van een stralende «Mijnheer Louis» op zijn best en
een profiel van derzelve, glimlachend op een half verheven afgietsel, in brons of iets wat er op lijkt
Men merkt aan de inrichting van het bureau dat er met wat geld wel degelijk een zekere smaak en
stijl gesuggereerd kan worden. Het doet wat empire-achtig aan en aient zo te zien een verbeelding
te zijn van een gedegen zakelijkheid en efficiëntie «efficiency» heet dat in de angel-saksische
terminologie met onderhuids dat tikkeltje imponerende lukse. Zo te zien is volledig in die opzet
geslaagd.
digerschap U niet af?
W.V.R.: Ik til echt niet zó zwaar aan het
parlementaire werk Mijn werkterrein
ligt hier in de streek en zó zal het blijven
Ik zal heus mi|n broek te Brussel niet
gaan verslijten als er hier zóveel te doen
is. Uiteraard is het dienstbetoon in de
streek afgestemd op een parlementair
mandaat maar dit dienstbetoon zelf
blijft voorrang krijgen.
V.P.: Vindt U dit geen zielige zaak dit
zieltjes ranselen via dat soort geor
ganiseerd dienstbetoon?
W.V.R.: Er zijn reële problemen en no
den waaraan wij verhelpen, waarop wij
inspelen. Men kan het dienstbetoon be
treuren maar daarmee zijn de mensen
intussen niet geholpen. Als men dage
lijks gekonfronteerd wordt met die vele
kleine en grote moeilijkheden die voor
de gewone mensen oprijzen dan vraagt
men zich niet veel af, men doet gewoon
wat men moet doen, hulp bieden waar
men kan. Trouwens, ook als ik het an
ders zou willen, en ergens wil ik dat
ook, dan zie ik toch niet in hoe de vi-
cieuse cirkel van oorzaak en gevolg van
al die moeilijkheden meteen kan door
broken worden. Wie zal de eerste zijn
om deze te doorbreken..
V.P.: Hoe komt U nu in de LS.W. te
recht? Waarschijnlijk door Uw ver
wantschap! Maar kunt U zo maar van
het. ene in het andere overstappen
zonder kennis van zaken?
W.V.R De sociaal-maatschappelijke
problematiek heeft nij altijd nauw aan
het hart gelegen. Ik heb steeds een
sterke persoonlijke interesse gehad
voor de maatschappelijke problemen.
Dit soort zaken houden mij echt bezig
V.P.: Sedert wanneer is dat zó?
W V.R Door mijn huwelijk is mij als
het ware een wereld opengegaan Door
datgene wat het dagelijkse werk van
mijn schoonvader inhield werd ik als
vanzelf gekonfronteerd met de sociale
problematiek. Men zou kunnen zeggen
dat ik ben aangestoken door wat ik toen
ging meemaken. Dit heb ik voor een
stuk aan mijn vrouw te danken eigen
lijk. Er wordt gezegd: «Wie bij een hond
slaapt.
V.P.: Wat gaat U straks als volksver
tegenwoordiger doen?
W.V.R.: De eerste tijd helemaal niets!
Hoe zou het anders kunnen? Het zal wel
een tijdje duren vooraleer men zijn draai
heeft gevonden.
V.P.: Wat denkt U over de Kommunau
taire problematiek?
W.V.R.: Voor mij bestaan er geen
Kommunautaire problemen. Natuurlijk
is alles nu verziekt. Er werden proble
men opgeroepen die er niet waren
voordien De Brusselse situatie is nu
niet meer probleemloos uiteraard. Ik
stel echter vast dat vandaag de ekono-
mische toestand het allergrootste pro
bleem is. Dit is belangrijk voor ieder
een Onze ekonomische toestand moet
dringend verbeteren Daar moet alles
op toegespitst
V.P.: Wat is uw mening over Egmont?
W.V.R.. Dood en begraven Egmont
heeft mij nooit geïnteresseerd. Het zijn
vooral de sociaal ekonomische proble
men van de mensen waar ik mee bezig
ben.
V.P.: Meestal begint men daarmee,
deze keer gaan wij ermee afsluiten.
Welke opleiding kreeg U mee?
W.V.R.: Ik was op school bij de paters
Jozefieten te Melle waar ik het hoger
middelbaar doorliep.
V.P.: Als liberaal bij paters nogwel!?
W.V.R.: Het waren liberale paters! Alle
liberale families stuurden hun kinderen
naar Melle. Een studiemakker van mij
daar was burgemeester Guns van He-
kelgem
V.P.: Naast witte en bruine paters dus
ook blauwe paters! Na uw hoger mid
delbaar, wat volgde er dan...?
W.V.R.: Samen met enkele vrienden
ben ik dan nog een kursus «handel»
gaan volgen van zes maand in Enge
land.
V.P.: Hoe lang bent U nu in de L.S.W.?
Wat is uw funktie?
W.V.R.: Ongeveer een jaar of vier. Ik
volgde mijn schoonvader op eigenlijk.
Mijn taak omschrijven is tegelijk een
voudig en moeilijk Mijn schoonvader
noemde zichzelf «Manager». Tenslotte
is dit een hele verantwoordelijkheid. In
de streek Aalst - Herzele - Zottegem
stelt de L S.W. 87 mensen te werk.
V.P.: Echte «business» dus...
W.V.R Het ziet er naar uit maar het is
het niet. Business is hard. keihard.
Datgene wat wij doen is net het tegen
gestelde Erik Van der Eist).
