Avant-garde en hedendaagse muziek
door het mobielensemble Aclan
EEN GEZELLIG AVONDJE
MET «VAST ALS EIK»
i
STUDIE VAN GERECHTSDEURWAARDER
Jules VANDEMEULEBROECKE
te 9200 WETTEREN
STAD AALST
Bij rechtsmacht
20 - 15-12-1978 - De Voorpost
Programma uitsluitend samengesteld met kompozities van jonge komponisten
De groep Aclan werd gesticht in 1975, en werd samengesteld door
zeer bekende instrumentisten. Daar ieder lid van deze groep twee
instrumenten bespeeld, bestaat de mogelijkheid meerdere kombina-
tie en keuzemogelijkheden te vinden, zodat meerdere samenstellin
gen worden geboden.
Walter Lievens, een vioolvirtuoos. (EDV)
Het ensemble onder de leiding van
Walter Lievens, viool of altviool;
Paul Demeyer, viool of altviool,
Maurice Verstuyft, fluit of altfluit:
Petrus Dombrecht, hoorn en
Walter Lievens komt met zijn
[groep Aclan zondag te Aalst een
knnsert geven. (EDV)
Etienne Delarué, slagwerk of cello
muziceren te Aalst op zondag 17
december e.k. in werken van Car-
deur, Ferreyra, Globohar, Goet-
hals, Pousseur en Wolff.
De stuwkracht van deze groep is te
vinden bij de leider; daarom be
lichten we de figuur van Walter
Lievens. eminente violist, leraar,
voordrachtgever, komponist en le
raar viool aan het Koninklijk Mu-
ziekkonservatorium te Gent.
Hij werd in België op 19.12.1939
geboren.
Na de Grieks-Latijnse humaniora
bezocht hij de Koninklijke Muziek-
konservatoria van Gent, Luik en
Brussel, waar hij verschillende
-Eerste prijzen» in de wacht
sleepte: Notenleer, viool, kamer
muziek.
Zijn belangrijkste leraars waren de
grootmeesters Arthur Grumiaux te
Brussel en Tibor Varga te Sion
(Zwitserland).
Achtereenvolgens verbleef hij van
1964 tot einde 1969 in het buiten
land als «eerste koncertmeester»
van -The Durban Civic Orchestra
(Zuid-Afrika), «l'orchestre de la
Suisse Romande- o.l.v. Ernest
Ansemet (Zwitserland) en het
«Frysk Orkest» in Nederland, al
waar hij ook voorzitter was van de
Nederlandse toonkunstenaars-
bond.
In Zuid-Afrika trad hij op als solist
en gaf ook vioolrecitals.
Hij maakte ook deel uit van «The
Durban Studio Trio» zodat hij in
korte tijd de eerste plaats van de
solistenlijst in Zuid-Afrika
kreeg en radio-uitzendingen ver
zorgde voor radio Durban. Cape
town en Johannesburg.
Met «Lo'orchestre de la Suisse
Romande» maakte hij in 1966 een
koncertreis in Canada en de USA.
In Nederland gaf hij suksesvolle
koncerten met zijn strijkkwartet
«Musica Actema Kwartet»
Terug in België werd hij een bril
jante vioolleraar en kamermuziek
leraar aan de muziekakademies
van Diksmuide, Harelbeke, Aalst,
Ninove, Ledeberg en Gentbrugge.
Meerdere direkties van deze scho
len danken deze leraar voor de
vlugge opgang van de vioolkur-
sussen en de vooruitgang van de
leerlingen. Hij is een uitzonderlijk
begaafd vioolpedagoog begaan
met zijn leerlingen.
Tussendoor gaf hij een ganse reeks
koncerten en recitals en speelde
voor BRT-RTB 2de programma
en voor -France Musique en
France-Culture-.
Met programma's, klassieke en
hedendaagse werken vormde hij
een duo: piano en viool -Duo Wal
ter Lievens - Louis Pas en een duo
voor viool en gitaar welke werden
opgenomen op de lijst der uitvoer
ende kunstenaars van het Ministe
rie van Nationale Opvoeding en
Kuituur en op de lijsten der Natio
nale Federatie van jeugd en mu
ziek.
Niettegenstaande de grote inspan
ningen die Walter Lievens zich ge
troost de jeugdige violisten tot de
meest degelijke instrumentisten
op te leiden, weet hij best dat het
waanbeeld op z'n eentje een zaal
met z'n spel te -dwingen» wel de
wereld is uitgebannen. Het solis
tenpodium is al lang niet meer de
maat van alle dingen.
Lievens heeft zich op de violistiek
niet blind gestaard. Hij heeft ple
zier in velerlei muziek, en doet
dingen die voor een ernstig en or
dentelijk violist-solist algemeen
taboe worden verklaard.
Bij hem bestatigen we het over
wegend verstandelijk onderdeel
van zijn georiënteerde muzikale
persoonlijkheid. Het bestatigen en
beluisteren van de vooropgezette
kompozitie van Lievens en zijn
medewerkers verraden de enorme
leesvaardigheid en improvizatie-
vermogens. Dat hun uitvoeringen
nogal wat deining teweegbracht,
is wel te begrijpen, want zij dur
ven muziek benaderen vanuit een
ander gezichtsbeeld. Zij zijn een
groep abstrakte kunstenaars
uitvoerders, die hun luisteraars in
formatie biedt in een nieuwe stijl,
de impressie van een algemeen
geestesverschijnsel van deze tijd.
Naast een zeer uitgebreid reperto
rium voor viool en een uitmun
tende kennis van de avant-
garde-muziek, studeerde Lievens
ook de dodecaphonie of het
twaalftonenstelsel
Vele hedendaagse komponisten
vragen hem dan ook regelmatig
kreaties uit te voeren voor viool en
verzoeken hem ook zijn mede
werking te verlenen voor het kont-
poneren van nieuwe werken o.<L
«Esvelia» van de Zwitser Bueno
Ammeun. Andere toonkunste
naars droegen werken aan hem op.
De Argentijnse (in Parijs wo
nende) komponist Beatriz Fer
reyra bekroond op de Internatio
nale kompozitie-wedstrijd te
Boniges-Frankrijk) zocht Lievens
op «teneinde hem het werk «Tierra
quelsrada» (Gebroken aarde) voor
te leggen en hem de nodige richt
lijnen te geven voor het uitvoeren
(creëren) van deze kompozitie.
Deze greep plaats te Antwerpen op
1.12.1978.
Het is niet de bedoeling de volle
dige loopbaan van Walter Lievens
uit te stippelen.
Bij het beluisteren van hem en zijn
groep jonge muzici kan men niet
loskomen uit de ban van de bie-
zondere trefzekere middelen in de
aangevende avant-gardistische
kompozities.
De jongste suksessen van Aclan en
vooral de werkmetode van een
verbeten en doorvechtende Lie
vens pleiten voor de toekomst.
Voor de eerste maal in de muziek
literatuur is iemand erin geslaagd
totaalkompozities te maken, die
perfekt bij elkaar passen «in die
mate dat de muziek zonder het
beeld (partituur) en het beeld zon
der de muziek niet denkbaar zijn.
Een eigen muzikaal onderwerp is
Walter Lievens' vertrekpunt. Dit
gegeven wordt plastisch uitge
werkt, waardoor een nieuwe kom
pozitie ontstaat.
De muzikale prikkel veroorzaakt
een plastische respons die dan op
zijn beurt muzikaal vertolkt
wordt
Over de ganse wereld krijgt het
experimenteren door een beperkte
groep muzici vaak een te kleine
belangstelling, niet alleen van
wege het publiek maar ook door de
uitvoerende kunstenaars zelf.
De ene groep door gebrek aan vol
doende informatie; de andere
groep door gemis aan durf nieuwe
experimenten te wagen.
Een grafische partituur van Walter Lievens (EDV)
Op 17 december e.k. gaat in de
feestzaal van het stadhuis te Aalst,
de verklaring van de meest voor
uitstrevende moderne muziek. Het
stemt ons tevreden een kompozitie
van de Vlaming Goethals te mo
gen beluisteren, een voorbeeld
van sonore ontplooiing «Suma».
Met deze betrachting van kon-
struktieve unifikatie betekent het
werk van Goethals de hernieuwdt
aansluiting bij de traditie van d<
grote Nederlandse Polyfonisten-
school.
We wensen Walter Lievens en
Aclan verdere doordrijvings-
kracht. veel succes, en een volle
dige doorbraak van hun streven.
CHRIS DE LOOZI
De zaal Patronaat op het Hofstaadse Dorp liep zaterdag
avond op een minimum aan tijd vol. Het leek wel
ging Vast als Eik «Parochievrijers» ten tonele, een klucht van
Gaston Martens. En het leek wel de moeite om even aan de
ingang te drummen of om tijdens de hele voorstelling recht te
staan. Het werd namelijk een hele avond lachen met potsier
lijke, maar levensechte situaties. De repetities duurden niet
minder dan drie maanden, maar het resultaat was wel nave
nant.
De schrijver. Gaston Martens
1967) zei eens: «Ik kan niet
stil blijven zitten. Ik moet wan
delen Zo schrijf ik het gemak
kelijkst, wanneer ik omgeven
ben door een grote menigte. In
een sneltrein bijvoorbeeld. Een
groot deel van mijn Parochie
vrijers, heb ik geschreven in
een roezemoezende herberg.»
Die roezemoezende herberg
zou dan ook het dekor worden
voor de eerste twee bedrijven.
Bij het opgaan van het doek zit
de herberg stampvol mensen
met klompen aan de voeten.
Het is Hofstade kermis en dat
wordt nog gevierd! Een echt or
kest van zes man zorgt voor de
nodige dansmuziek en de ker-
missfeer 's Avonds laat als
mensen en orkest reeds naar
huis zijn, blijven de hoofdper
sonages in de herberg achter
Hippoliet, Schalk, Bolle en Fir-
min zijn immers «vaste klan
ten» van Den Bonten Os. Zij
zijn geen van alle getrouwd en
komen meest naar de gezellige
dorpsherberg om de uitbaat
ster: de schone Catho. Zij wordt
geholpen door Challeke, zo
genoemd omdat ze zestien jaar
geleden in een sjaal te vonde
ling gelegd werd op de drem-
ziek om nog te trouwen. Chal
leke krijgt haar aanbeden
Schalk en Bolle is gelukkig met
zijn schone Catho.
De vijf hoofdrolspelers hebben
inderdaad geen moeite ge
spaard om van de voorstelling
een genietbare avond te ma-
deesd, door Catho niet geliefd;
een vondelinge, die ten slotte
toch het geluk vond in de armen
van Schalk. Fons de Riddei
was de bezadigde burger
vaderfiguur. Hij speelde zijn rol
als uit het leven gegrepen.
Neen, het is niet mogelijk ie-
De burgemeester ontkent eerst dat hij de vader is maar geeft achteraf zijn misstap toe. (JM)
H. Consciencelaan 52, 9200 WETTEREN
Tel. 091-69.02.90
Met toelating van dhr. Beslagrechter te Dendermonde
OPENBARE VERKOPING
VAN VOLLEDIGE DAMESKLEDINGBOETIEK
(Ongeveer 700 genummerde loten)
te AALST in de «Salons Verspaille» Keizerlijke Plaats 61 (Grote zaal)
op
WOENSDAG 20 DECEMBER 1978
en
donderdag 21 december 1978
telkens te 18 u.
De te koop gestelde loten (ong 700 kleedjes, bloezen, rokken, broeken, ensembles, vesten, skivesten, jeans, 1
kasregister, commode, kleerrekken, enz...) zijn ten toon gesteld op voormelde plaats en data van 12 tot 17 oor.
Orde der verkoping: elke dag worden vooreerst de loten opgeroepen en toegewezen waarvoor een schriftelijk bod werd
gedaan tijdens de tentoonstelling. 0e oproeping geschiedt in numerieke volgorde.
Betaalvoorwaarden: gewone voorwaarden met gereed geld of gewaarborgde cheques.
pel van het kafee. De vier ver.
liefden draaien rond de schone
Catho, maar varkensslachter
Bolle Verbuyck, waakt... Aller
lei avonturen brengen de toe
schouwers tot lachen of in
spanning. Bij de burgemeester
wordt er zelfs een konijn gesto
len. De veldwachter Stekke,
doet verschillende onderzoe
ken, maar wordt uitgelachen,
buitengesmeten en beledigd
met schoten uit... nou ja: uit de
broek van Bolle.
Alles gaat goed tot op het
ogenblik dat een groepje muzi
kanten de herberg binnenko
men. Letje, de vrouw van de
orgeldraaier, ziet Challeke en
ken. Hun spontaan spel werd
dan ook zeer gewaardeerd.
Vooral Catho leek wel een
echte kafeehoudster. Zij wist
de mannen rond haar vinger te
draaien, maar kon evengoed
de tucht bewaren. Mooie rol die
goed vertolkt werd door Mieke
Dirk Daelman, die de varkens
slachter uitbeeldde, kon even
eens bogen op een zekere to
neelkennis. Ook hij speelde
spontaan, hoewel hij wel een
paar maal naar zijn woorden
moest zoeken. Hij vermaakte
het volk eveneens door zijn on
stuitbare vraatzucht. Waar het
ook maar mogelijk was zag
De beenhouwer zal de burgemeester eens een lesje geven.vertelt hij
de waard in het dprpskafee. (JM)
valt pardoes flauw. Als men
haar in de frisse lucht draagt,
roept Bolle nog: «Leg ze maar
effen in de zep».
Later komt het uit: Challeke is
de dochter van Letje, die haar
te vondeling legde omdat ze
het kind indertijd niet kon voe
den. Na een grondig uitvragen
en een diepgaand onderzoek
komt men tot het besluit dat
niemand minder dan de bur
gemeester de vader is van
Challeke. Deze strijdt eerst al
les af, maar krijgt wroeging: hij
ziet zijn dochter toch zo graag!
Eind goed al goed: de burge
meester vindt zich te oud en te
men hem eten, een appel gap
pen, twee stukken taart veror
beren
Dirk Daelman vertolkte de rol
van Schalk op een even be
wonderenswaardige wijze.
Soms kon men hem niet zo
goed verstaan, maar hij was
zeker van zijn stuk. Ook hij had
een zware rol: samen met Ca
tho en Bolle verliet hij nauwe
lijks het toneel. Deze drie spe
lers mochten dan ook het lang
ste en luidste applaus in ont
vangst nemen.
Joke De Meyst, als Challeke,
oogstte evenveel sukses met
haar kinderlijke rol: heel be-
dere figuur appart te bespre
ken. Niet minder dan 35 ak-
teurs en aktrices werkten mee
aan deze puike opvoering. Zij
hebben allemaal een degelijw
spel ten tonele gebracht er
hebben aldus van de avonc
een gewaardeerd sukses ge
maakt.
Regisseur William Guns heeft
het geheel goed bekeken: hi
mag fier zijn op het resultaat.
Van al de mensen achter de
schermen, teveel om op t<
noemen, menen wij nog eei
pluim te moeten toekennen aai
Johan Brondeel. Mark Guns
Luk Van Neck, Myriame Arij
en Louise Klinkenbergh Z
zorgden voor de mooie dekors
Alles wat nodig was stond e
zeer netjes neergezet. He
dorpskafee was zo uit de wer
kelijkheid gehaald. De woon
kamer van de burgemeestei
met zijn mooie marmerei
schoorsteen en zijn chiek
meubelen, toonden duidelij
hoe rijk die man was.
Kortom: dank zij het dekor
het goede «spel» werd het stu
een sukses. Dit werd nog ver
sterkt doordat het geheel zie
afspeelt in het Hofstade va
weleer De taal is dan ook he
plaatselijk dialekt, tot groot ge
noegen van het publiek. Toe
moet er ons eens even iets va
het hart: vroeger schreven w
reeds dat het zo gevaarlijk wa
in die zaal: kachelverwarmir
gasverwarming, roken in
zaal, veel droog hout, slecht
één uitgang...
Nu lazen we met vreugde op d
achterzijde van het prograrr
maboekje: «Verboden te ro
ken». Maar menige toeschoi
wer lapte dit aan zijn laar
Waarom hebben de mense
niet meer zelftucht? Zou
eerst eens iets moeten gebeu
ren?
Wie echt een avondje uit wil
wie houdt van een gezellig
lach. kan het stuk nog gaa
zien op zaterdag 16 en zondai
17 december.
Aanvang 20 uur. Men zal he
zich niet beklagen: het gehee
is een aanbeveling waard!
R.d.V
