GEEN ZACHTGEKOOKTE EITJES VOOR BROUWERIJ DE GHEEST
NEEN AAN DE 10.000
OF STEM KRISISLIJST
Chiro Tijl en Nelei
JUUL GHYSELEN
UITBUNDIG UITGEWUIFD
OPSCHUDDING OM PAMFLET
V.V.A.K.-PRIJS UITGEREIKT: DRIE LAUREATEN
DE HOOGSTRAAT-POORT
DOOR POLITIEK ROEST AAN-
GEVREDEN
4 - 15-12-1978 - De Voorpost
Vervolg p
De rijkswacht, gealar
meerd door de politie, kwam met
twee kombies aanrukken. Ook de
burgemeester kwam naar de plaats
van het gebeuren. Na een kort ge
sprek met de manifestanten no
digde hij de zowat honderd protes
terenden uit om samen met hem
een pint te gaan drinken, maar dat
viel niet in goede aarde, daar
trapte men niet in. «Uw bier
stinkt!» «Wij kunnen ons zelf nog
wel een pint betalen!», enz. waren
enkele van de reakties van de ma
nifestanten. Zoals in vorige ge
meente werd een delegatie van
vier man door de direktie van de
brouwerij ontvangen.
Volgens iemand van de manifes
tanten was de bedoeling van deze
aktie de brouwerijen, die tegen
verlaagde prijzen leveren aan dis-
kounten, te vragen om eens samen
rond de tafel te gaan zitten met een
delegatie van de bierhandelaars
om tot een overeenkomst te ko
men. De manifestatie was trou
wens vredelievend opgevat. Men
trachtte alles zo kalm mogelijk te
laten verlopen, en daar slaagde
men wel vrij goed in. Slechts een
manifestant kreeg een muilpeer te
inkasseren van een rijkswachter.
EISEN
De bierhandelaars vragen meer
rechtvaardige konkurrentiemoge-
lijkheden met de diskounten. Zij
zelf moeten hun bier haast even
duur betalen als de som die de man
in de straat moet betalen voor zijn
bak «pilsjes». Een bierhandelaar
betaalt per bak 125 ff. BTW en
taksen inbegrepen komt hem dat
per bak op 145 fr. Daarbij rekent
V"™"8' in Leuven,
Gent, Brussel, Kortrijk, Ant
werpen, Luik,werd en wordt
er nog gediskussieerd en ak-
tiegevoerd rond dat alles. De
grote massa ging inzien dat
rijkswacht en politie een wel
bepaalde orde verdedigen.
Ook dat de verkiezingen totaal
ondemokratisch zijn. Alle par
tijen hebben nl. principieel
«demokratisering van het on
derwijs» in hun programma
staan, maar meer dan een elek-
torale slogan is dat niet, vol
gens hen. Het alternatief dat ze
stellen: vervanging van beur
zenstelsel door een «studie-
loon» en eenmaal afgestu
deerd dan ook geen «schatten»
meer gaan verdienen (een loon
voor geneesheren bv), wordt
door niemand van de geves-
neel - scholieren. Men is ook
blij met solidariteitsmoties
zoals van de ouderverenigin
gen en het Gents dopperskol-
lektief.
AFTREKKEN EN PLAKKEN
Tot voor kort was daar buiten
de grote studentensteden niet
veel van te merken. Nu de ver
kiezingen echter aangekon
digd zijn, werd het besluit ge
nomen de publiciteit van par
tijen af te trekken die rege
ringsverantwoordelijkheid
droeg of de eisen van de stu
denten niet onderschrijven. Dit
gebeurt ook in Aalst. Affiches
van BSP, VU, CVP en PW
worden afgetrokken of met op
schriften versierd. RAL, KP,
AMADA en Vlaams Blok, die
zich officieel achter de studen-
tigde partijen au sérieux geno- teneisen schaarden blijven ne-
men<
De studenten betreuren dat
hun akties afgeschilderd wor
den als louter egoïstisch. Ze
beklemtonen dat ze tegen de
gehele antikrisiswet zijn, de
vol mach tenwet, een gelijk
schakeling willen tussen uni
versiteit en NUHO (niet-
universitair hoger onderwijs)...
En inderdaad is de «revolte»
zich aan het uitbreiden tot een
front van unief - NUHO - perso-
tjes hangen.
Het specifieke van deze poli
tieke prikaktie is dat ze met een
minimum aan organisatie
plaatsvindt. Er zijn wel wat richt
lijnen (niet besmeuren van
privé-woningen, welke partijen,
en er werden eigen antikri-
siswetaffiches gedrukt op grote
schaal, maar verder vindt alles
spontaan plaats. Dit betekent
dat in Aalst verscheidene
ploegjes gevormd werden die
onafhankelijk van mekaar erop
uittrokken.
Feit is wel dat hiermee het kie-
sakkoord dat door de partijen
ondertekend werd en dat een
propere verkiezingsstrijd
moest mogelijk maken, van
weinig waarde wordt. Inder
daad maken de diverse borden
met de afficherestjes onderaan
een zielige indruk. De aktie-
voerders beklemtonen even
wel dat alleen door aan dit ak
koord voorbij te gaan een
daadwerkelijke oppositie kan
gevoerd worden tegen een
«bollekesdemokratie» waar
naar hun zeggen geen reële in
spraak is. Het nationaal aktie-
komitee tegen de 10.000 deed
trouwens dit voorstel bij uitput
ting van alle andere (legale)
wegen: praten met partijvoor
zitters, brieven naar parlemen
tairen, debatten op de diverse
kampussen...
Ondanks de politieke motieven
blijven er echter de politiestraf-
fen die voor deze «misdrijven»
gelden. Officier Van den
Broeck wijst er ons op dat men
bij de politie een verscherpt
toezicht houdt. Wel kan er vaak
enkel proces-verbaal gemaakt
worden van de feiten, louter als
dokumentatie omdat de «da
ders» niet meer te vinden zijn.
Toch zijn er boetes geschre
ven. Naast affiches aftrekken,
zijn ook gevallen bekend van
het uitrukken en vernielen van
verkiezingsborden. Daar wordt
de straf uiteraard verhoogd.
Hoeveel geïdentificeerde da
ders er zijn tot nog toe, kon ons
nog niet verteld worden.
VERDER
Zondag wordt dus een nieuw
parlement verkozen. Of de kie
zers zich bij hun keuze zullen
laten leiden door traditie, of
zoals de studenten het willen,
door het kijken naar «daden»
op gebied van demokratisering
en krisisbestrijding, is nog twee
dagen een open vraag. On
rechtstreeks wil men de kans
geven aan kleine partijen om
het waar te maken; ook dat blijft
nog twee dagen een vraag...
Nog een noot: dit artikel is ge
groeid uit verwerking van
tekstmateriaal en interviews;
we moeten echter de anonimi
teit waarborgen...
Tot slot: ook voor na de verkie
zingen blijft het 10.000-front
roepen: «'t is maar een begin,
wij gaan door met de strijd!»
(pd>
hij nogmaals zijn winst, zijnde 40
fr. per bak. Alles bij elkaar betaalt
de verbruiker dus 185 fr. voor een
bak bier wanneer hij deze koopt
van een bierhandelaar.
Het probleem ligt hem misschien
bij die 40 fr. winst, maar de bier
handelaars moeten toch ook leven
Ieder vecht voor zijn bestaan,
zoals een manifestant het uit
drukte. In die 40 fr. zit dan ook
nog verrekend de transportkosten,
de belastingen, en af en toe een
traktementje in een of ander kafe.
Vrienden komt men er altijd tegen
en een pintje is het minste dat je
kan aanbieden, maar wat rest er
uiteindelijk nog van die 40 fr.
winst. Niet veel meer. Vandaar
dat men dan ook de straat optoog
voor gelijkberechtiging.
S.J.
Vervolg p 1
Een lokaal vlakbij, waar slechts
een paar mensen aktief zijn,
werd ongemoeid gelaten. En er
zijn nog andere vertrekken die
ofwel leeg staan, ofwel gemakke
lijker te ontruimen zijn. Ook het
vroeger gemeentehuis, een
eindje verderop, staat onge
moeid en verlaten. De chiro voelt
zich duidelijk geviseerd door
deze werkwijze van het stadsbe
stuur. Deze grieven moesten ze
toch even kwijt. Het is inderdaad
moeilijk aanvaardbaar dat de
stad zoveel voorbehoud maakt
voor een jeugd groepering die
meer dan 200 leden telt. en
florissant werkt. Maar bij chiro
«Tyl en Nele» is men vast
besloten zich in dit mijnenveld te
wagen.
Vorige maandag ging er nog een
vergadering door een chiro-
mensen. Daarop werd beslist de
vergadering van zondag nor
maal te laten doorgaan. Het I
stadsbestuur reageerde nog I
steeds niet. Maar de chiro zou
nog even afwachten alvorens I
verdere akties te voeren. Wat
zondag betreft blijft evenwel het
nog afwachten of de lokalen
gebruikt zullen kunnen worden.
W.L.
Vervolg p 1
Ik kreeg nooit gehoor. Wanneer
men passief blijft bereikt men
niets,
Willy Lievens zei verder ook, nog
zwaardere feiten achter de hand te
hebben! Waarbij we toch niet he
lemaal begrepen waarom geen ho
gere gerechtelijke instantie werd
ingeroepen indien hij zich bena
deeld voelde, veeleer dan tot deze
maatregel over te gaan. Hij zegt
wel er bijzonder over gewaakt te
hebben dat er geen namen werden
genoemd. Maar hij trok dus blijk
baar wel hard aan de noodrem.
Maar, zo vroegen we ook, indien
iedereen op die manier tewerk
gaat, zullen we nogal een pak pa
pier in onze brievenbus krijgen.
Lievens: «Helemaal niet. Want
mijn zaak is wel een unicum. Je
moet onderscheid maken in de ge
beurtenissen. Er gebeurden hier
zaken die niet uit te wissen zijn.
De ambtenaar die ik bedoel faalde
in zijn ambt.» Dit dan op onze
vraag waarom hij de zaak in het
openbaar had gebracht.
Want juridisch gezien kan deze
zaak natuurlijk nog een uitloper
krijgen. Ér blijken al enkele klach-
Pasloor Ghijsels deelde voor de laatste maal de H. Kommunie uit in zijn parochiekerk. (JM)
ten te zijn neergelegd door in het
stuk vermelde personen. Ook de
vermelde feiten zouden op ware
grond berusten. De vraag is maar
in hoeverre de aanduiding van de
personen al of niet duidelijk was.
Indien de feiten onwaar zijn, is het
dus laster. Indien ze waar zijn, is
het eerroof. In beide gevallen kan
het de gerechtelijke toer op. Want
in geen geval mogen private zaken
in de openbaarheid gebracht wor
den voor zover ze de openbare
orde niet hebben verstoord. En dat
is dan zeer de vraag. Er is in het
stuk bijvoorbeeld wel sprake van
feiten met minderjarigen. Maar dit
moet toch nog allemaal nagetrok
ken worden. Indien het stuk laster
bevat, volgt alleszins vervolging.
Indien het eerroof is, kan het par
ket evenwel besluiten aan de zaak
geen gevolg te geven, omdat
de feiten dan uiteraard helemaèl in
de openbaarheid komen, en dus
zeker uit de private sfeer worden
gehaald. Vervolging is dus nog
niet zeker.
Willy Lievens legt er wel de na
druk op dat hij helemaal niet de
magistratuur in het vizier had.
maar uitsluitend enkele personen
eruit. Daar gaf het stuk anders wel
de schijn van. Ook noemde hij in
de laatste regels een politieke par
tij, waardoor de indruk verwekt
kon worden dat Willy Lievens ook
enigszins de politieke toer opging.
Ook dit spreekt hij tegen. Hij hield
wel vol dat de besproken personen
tot die partij behoorden. Toch vra
gen we ons af waarom hij dit dan
vermeldde in deze politiek ge
spannen tijd. Het blijkt tenslotte
ook dat men in gerechtelijke krin
gen niet overal even gerust is in
deze zaak. Willy Lievens zegt wel
alleen te hebben gehandeld. Maar
dit sluit niet uit dat anderen er wel
voordeel uit kunnen halen. Het
blijkt immers dat er personen wa
ren die wel op de hoogte waren
van wat er ging gebeuren. In het
pamflet stond ook dat er nog «een
volledige omschrijving zal volgen
van dit schandaal-proces». Maar
Willy Lievens wil nu toch eerst
maar afwachten.
28h®Èr
aangedaan om deze massale
drukte om hem heen, gaf hij een
korte historiek sedert pastoor Bic-
semans als eerste herder op deze
nieuwe parochie in 1956 werd
geïnstalleerd. Juul Ghyselcn
hoopte tot slot dat men verder tic
handen in elkaar zou slaan. «Eén
van mijn fouten was dat ik alles te
gemakkelijk zelf deed, en mis
schien te weinig beroep deed op
anderen...»
Hij dankte evenwel de aanwezigen
voor hun inzet en medewerking.
Die aanwezigen gaven hem nog
een laatste stormachtig applaus tc-
'rug. Zij klapten hun laatste gevoe
lens van dank en waardering uit
hun handen. Dit was dan het or
gelpunt achter een twintigjarige
aanwezigheid op deze parochie
Pastoor Buysse vond dal Juul
Ghysclen zich toch wat te min
over zichzelf had riitgelatcn, en de
heer De Loof, voorzitter van de
Filmliga (Juul Ghyselcn was daar
prosst van) had het laatste officiële
woord. Hij begreep wel dat Juul
niet overal aanwezig kon zijn,
maar hij had hen nooit zijn steun
ontzegd, waarvoor natuurlijk
dank.
De vriendelijke drukte in deze vro
lijk versierde zaal hield nog een
hele tijd aan. Iedereen wou hel
laatste woord hebben. Dit is dan
ook laat gevallen.
W.L.
Er steeds mee begaan het kuituurpatrimonium van Aalst te
beschermen richtte de WAK, de «Vereniging voor Aalsters
Kultuurschoon» twee jaar geleden een prijs in die zou uitge
reikt worden voor verdienstelijk restauratiewerk.
in de «stads-mededelingen» van vorige week werd het plan
gepubliceerd voor de nieuwe verkeersregeling in het Centrum
Aalst Blijkbaar schijnt men bij de betrokken diensten de Hoog
straat niet te kennen. Met een zielige bekrompenheid werd elke
aanduiding van naam en elke verkeersrichting of pijltje voor
deze straat achterwege gelaten.
We weten dat sedert jaren de Hoogstraat genegeerd wordt door
ongepaste onteigeningen, door leegstaande krotten, door ge
vaarlijk hellende voetpaden.
Toch blijven de bewoners van deze straat, en met hen een
aktieve groep winkeliers, ijveren om een straat te bekomen,
waar het goed is om... winkelen
Daarom nogmaals hier «ons stadsplan» van de Hoogstraat
Meteen hopen we nog enkele twijfelaars op de goede weg te
hebben gezet naar hun stern-hokje op 17 december a.s.
7WRKINO
Voor de eerste maal werd hij
gegeven aan Raoul Dierick
voor de merkwaardige restau
ratie aan het huis in de Kerk
straat naast de apotheek. Ver
leden jaar werd de prijs echter
door de jury niet toegekend en
ondertussen had ook de stad
gezorgd voor een aanzienlijke
som zodat de prijs nu 100.000
fr. bedroeg, 80.000 fr. van de
stad en de rest van de WAK.
Niet minder dan zeven gega
digden stelden zich voor deze
prijs voor, nl. J. De Man uit de
St.-Jobstraat, J. Dierick uit het
Rozemarijnstraatje. P. De Cos-
ter van het Priester Daensplein,
Frans Schollaert, het St.-
Jozefskollege met E P. Raes,
A. Lecompte en H. Desmet uit
de St.-Jansstraat.
Alvast geen makkelijke taak
voor de jury om hierin een ern
stige schifting te maken, Deze
jury bestond uit schepen van
Openbare Werken Jan De Ne
ve, schepen Leefmilieu Annie
De Maght (verontschuldigd),
Jan Van der Hulst, voorzitter
WAK, Fritz Courteaux, onder
voorzitter, Mej. Van den Steen,
sekretaris, Clement Uytter-
sprot, penningmeester en be
stuursleden De Block, Robijns,
Van Gijseghem en Frangois.
Het werk van de heer De Man
was wel lovenswaardig maar
beantwoordde niet aan de
normen: het ging hier om een
verbouwing en niet over een
restauratie. Dat van Johan Die
rick kwam daarentegen zeker
in aanmerking vermits het hier
ging om restauratie van een
woning in de oorspronkelijke
stijl volledig in harmonie met de
naaste omgeving. Hierbij ging
de restauratie dan zowel over
het buitenste als over het bin
nenste. Over de restauratie op
het Priester Daensplein door
Pieter De Coster waren de me
ningen in de jury nogal ver
deeld. Het onderdeel van de
voorgevel werd alvast buiten
beschouwing gelaten. Loven
swaardig bleek zeker dat de
woning bewaard bleef. Van de
heer Schollaert werd vooral als
verdienste aangezien dat hij er
een échte woning had van ge
maakt. De restauratie van het
wapenschild op de binnenkoer
van het St.-Jozefskollege («het
groot kollege») viel vast fel in de
smaak, vooral omdat het hier
gaat over een juweeltje met his
torisch belang, dat quasi een
unicum is in «Het Land van
Aalst» en dat zeker niet mocht
verloren gaan. Betreurd werd
wel het feit dat het kleurrijk des
kundig gerestaureerd wapen
schild niet van op de openbare
weg zichtbaar is doch voorzitter
Van der Hulst meent dat wie het
interesseert gerust eens kan
binnenstappen, gevaarloos.
Verder werden het werk van
Adolf Lecompte in de Dirk Mar-
tensstraat wél en dat van De
Smet in de St.-Jansstraat (ver
bouwing) niet in aanmerking
genomen.
Uiteindelijk werd een salomon-
soordeel geveld en werd de
koek in drie, weliswaar niet ge
lijke delen verdeeld Volgend
jaar zal in de optiek van het
WAK-bestuur en naar een
wenk van het stadsbestuur de
prijs waarschijnlijk niet meer
worden verdeeld maar gaan
naar één uitverkorene
Ex-aequo werden gerangs
chikt Johan Dierick en Pater
Raes van het Kollege. Beiden
kregen uit handen van schepen
De Maght een check van elk
40.000 fr. en voorzitter Van der
Hulst overhandigde aan de
De WAK verdeelde dit jaar haar prijs tussen drie deelnemers die zich inspanden v
stad. (JM)
ir de verfraaiing van de
derde laureaat Pieter De Cos-
ter 20.000 fr.
Eén inzender kwam spijtig ge
noeg te laat met zijn kandida
tuur maar die komt dan voor '79
wel in aanmerking.
Alhoewel dergelijke sommen
uiteraard slechts in het geheel
van zulke werken slechts een
peulschil is blijft het toch een
(kleine) financiële tegemoet
koming maar vooral een er
kenning van de verdienstelijk
heid van dergelijk werk.
Uit naam van de drie gelukki
gen dankte E P Raes S.J. dan
ook én de WAK én het stads
bestuur voor de tastbare waar
dering en de medewerking bij
de realisatie van een restaura
tie, werk dat niet alleen heel wat
moeite maar ook liefde vereist
om tot een goed einde te kun
nen worden gebracht.
Het waardevolle uit ons rijk ver
leden mag zo maar niet door
slordigheid of gemis aan be
langstelling verloren gaan, wat
men ons later nooit zou verge
ven. Het waardevolle is inder
daad slechts toevallig in het
bezit van bepaalde personen
en behoort ook aan de hele
gemeenschap.
Ook noemde de Pater zich be
wogen door de zogezegde
vooruitgang op velerlei gebied
die de menseliike proporties
overschrijdt en meer gericht is
op ven/verven van macht, geld
en aanzien dan op het alge
meen welzijn. Uiteindelijk aldus
een bedreiging voor de mens
en zijn leven op aarde. Mensen
moeten dichter bij mekaar ko
men te staan en mogen niet
gescheiden worden door woes
tijnen van beton en glas. door
woestijnen van administratie,
onbegrip en égoïsme. Met onze
gebouwen menselijker, aan
genamer en milieuvriendelijker
te maken hebben de laureaten
getracht het waardevolle voor
de gemeenschap te behouden.
