De Zwarte Bende
van «Tijger»
Verstuyft 4
Jl
WOONWAGENBEWONERS KRIJGEN
STANDPLAATS NA 30 JAAR DOLEN
BOUDEWIJN DE GROOT
KOMT
Voorjaarsaktiviteiten
V.T.B. Hekelgem
VERKIEZING H0PPRINSES '79
TE EREMB0DEGEM
Feuilleton
-u
18 - 5-1-1979 - De Voorpost
Door Louis De Lentdecker
I Hij zag en hoorde alles, beweerde niets te we-
I ten, niets te onthouden, niemand te kennen, of
I te herkennen, had misprijzen voor 't gespuis in
zijn keet, schopte buiten wie te ziek of te zat
was, sloeg neer wie teveel lawaai maakte,
klopte een pint tegen de kop van wie moeilijk
heden maakte om te betalen, waarschuwde de
smokkelaars voor de gendarmen en de gendar
men voor de smokkelaars. Hij had voor nie-
I mand ontzag. Tenzij voor René Verstuyft.
I Voor die had hij eerbied. En angst. Verstuyft
I dronk bijna nooit, rookte zwijgend, maakte
I weinig opmerkingen, sprak slechts als 't nodig
was, met korte gekapte woorden, als de slagen
van een mes. Zijn ogen maakten bang: ze wa
ren koel, koud, blauw als een vrieshemel,
vrank en spottend. Verstuyft was klein, soepel,
I lenig, pezig en sterk. Maar zijn ogen hielden
I alleman op afstand. Voor iedereen ruw, bru-
I taal, kortaf, hardvochtig, wreed zelfs. Men
I wist niet of hij medelijden of genegenheid kon
opbrengen. Ook niet voor zijn broer en anderen
die als een soort hofhouding onderdanig, fle
mend en vreesachtig rond hem draaiden, zich
door hem de huid lieten volschelden, nooit
durfden tegenspreken en blindelings zijn beve
len uitvoerden. Hij had de reputatie liever een
revolver boven te halen dan tijd te verliezen
met diskussies. Volgens hem was 't leven van
de anderen geen mussepis waard. Alléén voor
Maria Lenzave was hij anders: een lam, een
goedzak, héél en al vriendelijkheid.
Hij ontmoette haar in de straten van Gent toen
ze eten bedelde voor haar kinderen. Zevenen
twintig was ze, zeer bekoorlijk ondanks haar
sjofele schaarse kleren. De vroege miserie en
de vele ontgoochelingen hadden haar gezicht
een tere blanke kleur gegeven. Een gelaat als
het hare wilde men strelen: het wekte de indruk
broos en breekbaar, bijna doorschijnend te
zijn, zo freel was het. Verstuyft zei dat Maria
een gezichtje had als een koningin en de Ma
ria's op de schilderijen in de kerken. Dat haaf
lijf mooier was dan beeldhouwwerken, dat iets
van haar gang en haar houding herinnerde aan
de loop van een dier. Ze was getrouwd met
Gust, een straatzanger- en muzikant die van het
mooie aan zijn vrouw weinig zag.
Gust droomde van opstand en van een nieuwe
wereld, stond met zijn kop in de wolken van
een revolutie, wilde al de rijken, al de machti
gen in de gevangenis of dood. Hij zong liedjes
daarover, trad op bij volksfeesten en kermis-
sen, pakte soms uit met wat hij noemde een
bloedrode zang. Dat was niet naar de zin van de
overheid die hem, méér voor de opruiende taal
dan voor enkele diefstallen, opsloot. Want de
tijd was onrustig, niet alleen in Rusland. In
Duitsland en in Frankrijk werden op vele plaat
sen, vergaderingen, stakingen, onlusten ge
seind. Ook bij ons vreesden regeringsleiders
erge moeilijkheden. Lange tijd scheen het dat
een staking van het trein- en postpersoneel het
hele land in een nieuwe chaos zou storten.
In Antwerpen, en ook in kleinere plaatsen,
hadden Duitse mariniers en deserteurs en Bel
gische soldaten, arbeiders, talloze werklozen,
bedelaars en hongerlijders opgeroepen tegen
het gezag, tegen het geld, tegen de rijken, tegen
de oorlogswoekeraars en tegen de profiteurs.
Men hoorde op enkele vergaderingen roepen
dat alle werkmensen broeders waren, dat de
werkmensen van overal de handen in mekaar
moesten slaan om uit te schakelen al wat ex
ploitatie, macht en financie betekende. Er werd
met rode vlaggen gezwaaid en dat maakte dui
zenden burgers banger dan de betogingen van
oudstrijders die zichzelf de Fronters noemden.
Mensen zegden dat men rapper de bak in ging
voor een politieke gedachte dan voor een zware
overval of een moord. Gust de muzikant, werd
tot zes maanden veroordeeld. Voor diefstal. Zo
heette het. Maria bleef alleen: zonder muziek,
zonder revolutie, zonder glorierijke ochtenden.
- - - "mi ui
zonder geld. zonder eten. Ook zonder veel ver
driet. Er is een beetje welstand nodig om zich
lang de weelde van 't verdriet te veroorloven.
Ze bleef met de last van de kinderen, en ze
doolde als een sloor door de straten. Aanvanke
lijk dacht Verstuyft dat zij hem goedkoop frisse
ontspanning zou brengen. Vrouwen hadden
hem nooit biezonder geboeid. Achter het front
was hij naar de gelegenheidsbordelen en de
barakken getrokken maar hij had het zonde
gevonden van het geld. Hier en daar had hij
andere vrouwen ontmoet maar na de eerste
intimiteit had hij verdere omgang vermeden.
Met Maria werd het anders. Na enkele dagen
voelde hij meelij met haar en weldra besefte hij
dat hij oprecht van haar hield. Voor 't eerst in
zijn leven had hij zin om voortdurend bij een
vrouw, bij Maria, te zijn. Hij vond het heerlijk
de schoonste stukken van de geroofde buit aan
haar te geven, hij overlaadde haar met ge
schenken, was blij met haar lach, met haar
omhelzingen. Zij kon de stalen koelte van zijn
ogen warmte geven. Aan Trifon zei hij dat
Maria voor hem het nieuwe was, feitelijk het
echte einde van de oorlog. Wat die niet had
gekund, wat de honger, de kou, de dood, het
slijk* de wildste gevechten, de bajonetsteken,
de obussen, de lijf-aan-lijfgevechten nooit
konden, realizeerde Maria in enkele weken. Ze
maakte van René een man die voor 't eerst
begreep dat men voor een ander kan leven, dat
die andere meer is dan geld en macht, dat die
andere de hele wereld waard is. Tegenover
Maria had hij goesting om eerlijk en proper te
öjn. Hij wenste niet dat ze iets wist van zijn
'.onderlinge avonturen. Hij had zich telkens
ien keer willen wassen opdat ze niet zou we
ten, niet zou ruiken dat ^ij van roof en bandiete-
rij leefde.
Maanden geleden, in 't begin dat hij bij Trifon
kwam, had hij een aparte plaats gevraagd om te
vergaderen met enkele bekenden. Trifon gaf de
beste kamer. Aanvankelijk bleef hijzelf buiten
de groep vertrouwden maar langzamerhand
maakte hij de ontmoetingen van nabij mee,
wist hij alles van de gevaarlijke en winstge
vende plannen en akties, kreeg hij het bezoek
van mensen die vroegen ergens een overval te
plegen of elders een tegenstander dood te doen,
ontving hij geregeld een deel van de buit, wer
den de kelders onder zijn kroeg een magazijn
waar alles te vinden en te koop was, zocht hij
ook naar gelegenheden om het gestolene te
verzilveren. Maria kwam geregeld in de kroeg,
schuchter en stil. Ze was nooit bij de vergade
ringen achteraan. Iedereen wist dat men haar
met rust moest laten, dat zij de beschermelinge
was van een gevaarlijk man.
Toen Hector Haubertyst het café van Trifon
binnen was zocht hij, na de eerste verbazing en
de weerzin te hebben verwerkt,, kontakt met
Maria. Alle vrouwen trokken hem aan. Trifon
merkte het en kwam op hem toe.
Ik ben Hector.
Dat zie ik, antwoordde de baas. Verstuyft zei
dat een lange magere man met rosse haren, met
een hoed, met een dasstrikje en met fijne ma
nieren zou komen.
O, hij kent mij?
Hij heeft veel van u gehoord. Hij wil u
dadelijk zien.
Trifon bracht de ietwat bange Hector langs de
vele tafels in de gelagzaal naar de kamer achter
aan. Verstuyft zat achter een brede tafel. De
kamer was vrij groot. Niemand had iets gedaan
om de sfeer gezellig te maken of om de nette
meubels van vroeger rein en gaaf te houden.
Hector keek in de koude ogen van Verstuyft.
Hij nam zijn hoed in de handen, hij zweette.
Verstuyft zei eerst geen woord, hield zijn klak
op zijn kop. Hij had die pet altjd mee, zelfs
wanneer hij naar bed ging. Hij zou rapper zijn
broek en zijn hemd uittrekken dan zijn klak
neerleggen.
Op;
muz
met
van
den
volk
ona
;tuk
met
Wils
3or<
}av
jen
and
zijn
seer
med
schc
miv
dere
ceer
ilk v
riek
ipee
deoi
epe
De woonwagenbewoners van Aalst krijgen de jongste tijd
heel wat belangstelling uit een politieke hoek. Waar ogen
schijnlijk iedereen akkoord gaat met de aanleg van twee
standplaatsen te Aalst, hebben ook de mandatarissen de
woonwagenbewoners liever uit hun eigen buurt. Maar daar
over nu geen gezeur, de standplaatsen komen er (zie de ver
slaggeving over de jongste gemeenteraad in de vorige Voor-
post).
Schepen De Maght, die erg begaan is met het lot van deze
stadsgenoten, verzekert ons dat de terreinen binnen een paar
maanden in orde zijn. Dan kunnen de zigeuners, die momen
teel te Hofstade staan, eindelijk na 30 jaar doien in Aalst en
omgeving genieten van een rustige, veilige plaats.
Twee terreinen
In augustus 78 nam de ge
meenteraad de principiële be
slissing om twee terreinen van
de stad in te richten als stand
plaatsen voor woonwagenbe
woners, één voor 'doortrek
kers' en een ander voor 'blij
vers'. Rekening houdend met
de eigen levenswijze en de fa
miliegebondenheid van de zi
geuners, opteert de stad voor
relatief beperkte ruimten, waar
ongeveer 10 en 15 karavans
kunnen samen staan. Schepen
De Maght verklaarde ons dat
ze aan de betrokkenen zelf ge
vraagd heeft hoe de inrichting
het best kan gebeuren. «Ze
vragen helemaal geen konfor-
tabele uitrusting,» aldus de
schepen, «men hoopt tenslotte
er zo vlug mogelijk op te kun
nen. Ze zijn zelf bereid om ach
teraf de plaatsen zelf in te rich
ten».
Op de jongste gemeenteraad
konden we vernemen dat de
twee voorziene standplaatsen
reeds uitgekozen zijn, nl. één
aan de Aelbrechtlaan bestemd
voor de doortrekkers, en de
andere aan de 'Achterweg',
voor de blijvers. (De woonwa
genbewoners maken zelf on
derscheid tussen de blijvers,
die steeds weer naar dezelfde
omgeving terugkeren zodat
men inderdaad ondervindt dat
een bepaalde groep reeds
meer dan 30 jaar in de omge
ving van Aalst cirkelt en nu
hoopt eindelijk niet meer ver
jaagt te worden en doortrek
kers, die zich helemaal niet aan
een bepaalde stad gebonden
voelen).
eens uit te wijden. Chris Lie-
vens - Borms, die zich de zi
geunerkwestie aantrekt, ver
weet het schepen De Neve van
openbare werken, dat de dos
siers op zijn kabinet geblok
keerd werden. De betrokken
schepen ontkent dit, maar
's anderendaagseeft hij de dos
siers doorgenomen en belan
den ze opnieuw bij schepen De
Maght. Zij hoopte dat de admi
nistratieve weg nu niet te veel
tijd meer vergt.
toen reeds de principiële be
slissing genomen had voor de
standplaatsen, verleende de
overheid een voorlopige stand
vergunning. Ze zijn erg tevre
den met de hulp en de sympatie
wegens de geburen. Immers,
voor water en andere voorzie
ningen moet de groep rekenen
op de medewerking van de
buurt. Ze vertellen dat er tot nu
toe nooit moeilijkheden ge
weest zijn. «De geburen zijn
zeer vriendelijk. En ook op
Ook de woonwagenbewoners aan de Steenstraat bleven liever achter hun kacheltje zitten. (EDV)
Nieuwe aandacht
Het was de heer Ghis Willems,
die toevallig op een verkie-
zingstocht door Hofstade
trekkend gewezen werd op de
erbarmelijke toestand van het
terrein waarop momenteel een
groep woonwagenbewoners
staan. Hij ging zich van de toe
stand vergewissen en stelde
evident vast dat het terrein he
lemaal onder water stond en de
7 karavans in de modder
zwommen. De man was zo
vertelden de zigeuners zelf
erg onder de indruk. Er volgde
prompt een interpellatie in de
gemeenteraad, hetgeen aan
schepen De Maght de gele
genheid bood over de kwestie
Kerstmis met droge
voeten
Precies vóór kerstmis heeft de
stad het bijna overstroomde
terrein in Hofstade met keien
en asfalt bestrooid, zodat de
woonwagenbewoners daar iets
meer konfortabel hun kerstda
gen konden doorbrengen.
Ze beschouwen die geste als
een teken van goede wil van
wege het bestuur. Ze rekenen
erop dat er meer schot komt in
de kwestie van de definitieve
standplaatsen.
Hofstade
Immers, drie maand geleden is
deze familiegroep te Hofstade
gearriveerd. Gezien de stad
school te Hofstade zijn de kin
deren steeds welkom ge
weest.»
«Ten andere», vertellen ze ver
der, «we zijn even goed Aalste-
naars als iedereen. Of zijn we
iemand speciaal omdat we in
een karavan leven? We ver
dienen ons brood en niemand
heeft last van ons».
Ondertussen zet één van de
kinderen een tas koffie op voor
ons.
De kerstboom wordt afgebro
ken door twee andere kinde
ren. «De boom is te droog ge
worden en de afvallende naal
den bezorgen ons te veel vui
ligheid», is de kommentaar als
de boom buiten gedragen
wordt. Inderdaad, in de kara-
Jeugdhuis Dido uit Erpe heeft het klaargespeeld. Reeds meer dan
eens haalden ze primeurs bij het organizeren van optredens. Met
sukses haalden ze mensen als Kevin Koyne, Ian Hunt, Fungus
naar Erpe. Nu is het hen gelukt Boudewijn De Groot uit te
nodigen om op 13 mei eerstkomend een optreden ten beste te
geven. Deze grote mijnheer van het Nederlandse lied is namelijk
bezig aan een tournee door Nederland en Vlaanderen. Hij treed
enkel op in kleine zaaltjes, doet dit zonder begeleidingsgroep en
aan vrij demokratische prijzen.
Zijn bedoeling is het voorbereiden van een grote tournee die hij
later op het jaar zou doen, samen met een begeleidingsgroep in de
grotere zalen van het land.
Voor ons is het echter een enige gelegenheid om hem dicht bij de
deur in beste doen bezig te zien. Moet je nu alvast noteren in je
agenda!
(VIM)
Zondag 21 jan.: zwerftocht naar Essene en de St.-
Antoniusviering.
Maandag 12 feb.: voordracht «De aarde scheurt» over IJs
land.
Zondag 11 maart: wandeltocht «het mooiste deel van Lom
beek».
Vrijdag 30 maart: toeristisch cocktail met diareeksen.
Donderdag 5 april: «Het Fietsende Kind», kosteloze fiet-
senkontrole door VAB-technici.
Zondag 22 april: zwerftocht naar de Kluiskapel met in
wijding van glasramen.
Zondag 29 april: geleide wandeltocht door het Hallerbos.
'^oreii
tier
Het is erg kalm in het zigeunerkamp aan de Albrechtlaan. (EDV)
van zelf is het erg proper: de
zetels zijn overtrokken met be
schermende plastiek, hier en
daar liggen er sierdoekjes op
de kasten en laden, §n aan elk
venster bekledende gordijntjes.
Ondertussen komt er ook be
zoek binnen Blijkbaar
vrienden-aan-huis of familie,
want niemand stoort zich aan
hun komst en de bezoekers
nemen zonder omhaal onmid
dellijk deel aan het lopende ge
sprek.
«Je kan schrijven dat we men
sen zijn, zoals iedereen,» gaat
de moeder verder, «maar we
willen alleen een beetje veilig
heid, voor de kinderen, dat ze
niet telkens naar een andere
school moeten gaan. En voor
ons, dat we wat meer rust kun
nen kennen, en niet elke dag
verjaagd worden». «We heb
ben anders niets tekort. Mijn
man werkt als foorkramer. We
kunnen zo goed leven»
Reeds vijf jaar
We brachten ook een bezoek
aan de woonwagens aan de
Sint-Apoloniastraat (Oude Ge-
ntbaan). Hier staan er zes ka
ravans op een privaat terrein.
De groep huurt gezamenlijk het
stukje grond. Het is nu reeds
het zesde jaar dat deze familie
er staat. De omgeving kent nu
deze zigeu ners en heeft er door
de jaren heel wat vertrouwen in
gekregen. De ervaring hier
dat niemand er last van
heeft, integendeel heeft het
stadsbestuur ervan overtuigd
dat eigen terreinen voor zigeu
ners geen onzinnige kwestie is.
Ook hier stappen we een kara
van binnen, die er erg verzorgd
voorkomt. Moeder en dochter
zijn thuis. De vrouw vertelt dat
het hied goed is en dat niemand
in de buurt zou willen dat de
groep daar vertrekt. «In de win
ter is het noodzakelijk dat je er
gens vast staat. Maar als de
lente aankomt, voelen we
ons bloed dat we er moeten o
uittrekken. We kunnen gewoo
nergens vast verblijven. Hr
reizen zit ons in het vlees. D<
weet iedereen hier en men i
aan ons gewoon geworden.»
In de karavan ernaast is me
bezig aan de grote kuis; «d
karavan moet proper zijn, zod<
iedereen er rustig kan binner
komen».
Elkaar kennen
De kwestie van de woonwa
genbewoners maakt ons duide*
lijk dat mensen elkaar bes
kunnen verdragen, begrijpe»
en helpen in nood als je enig I
zins een idee hebt over het lê I
ven van die mensengroep. J<
hoeft niet bang te zijn, als
weet wie wie is.
(wh'-Gi
jon
dot
«w
me
«Zt
Ma
Op 3 februari 1979 ter gelegenheid van het gekostumeerd
karnavalbal in zaal Animo, verkiest de Dekenij Dorp de Erem-
bodegemse Hopprinses 1979.
Er is een prijzenpakket van
meer dan 80.000 fr. voorzien,
waaronder een stereo
installatie van 30.000 fr. ge
schonken door een super
markt, alsmede talrijke andere
waardevolle prijzen geschon
ken door de handelaars van het
dorp.
Aan de verkiezing van de hop
prinses 1979 kan deelgeno
men worden door iedere juf
frouw of dame tussen de 18 en
30 jaar, woonachtig in Groot
Aalst.
De jury is samengesteld uit
prominenten van de Dekenij,
de Hopprinses 1978 en kandi
daat Prins Karnaval Aalst Enri
co.
De beoordelingsnormen gaan
over lichamelijke schoonheid
naar intellektuele begaafdheid,
taalvaardigheid, humor, alge
mene ontwikkeling, planken
vastheid, enz. In een optreden
van maximum 5 minuten kun
nen de kandidaten deze eigen
schappen naar voorbrengen.
De gebruikte taal, zij het A.B.N.
of dialekt zal geen invloed dj^0'
de beoordeling van de juif'ac
hebben. nu
In de schiftingen kunnen aane'
de kandidaten ook vragen ge de'
steld worden over aktualite*om
zowel nationale als plaatsel?sP<
ke.
«D
De verkozene zal tijdens haa 9K
regeringsjaar de ambassadrices,
zijn van de Dekenij Dorp en Of
alle officiële en niet officiël"^
feestelijkheden door de Deke "H
nij ingericht of bijgewoonc'®
aanwezig zijn. c
Buiten de jury heeft ook het pu vrc
bliek stemrecht hetwelke z
kunnen verwoorden op hun in ne
gangskaart dewelke hiertoe i
aangepast.
Het ganse gebeuren zal opge
luisterd en onder de leidinj
staan van D.J. Guilliam en zij]
Music Explosion Karnaval
discoshow.
Kandidaturen worden inge
wacht tot uiterlijk 1 februa
1979 bij: Deken Germai
K/loens, Denderstraat 944i
Erembodegem, alwaar na
dere inlichtingen en reglemen
ten te verkrijgen zijn.
9c
