ZO WAS HET IN 1978
OOK AL EENS EEN KEERTJE
l
ROODGELE TREIN DEED ETIENNE VAli
DER HELST RONDE VAN NEDERLAND
VERLIEZEN
TOPAMATEUR WILLIAM
TACKAERT
MOCHT
NIET MEE
NAAR
Wesemael:
vierde tour
werd zijn
beste
•3*-sA I
(OHNY
-ihny
fgelop
ilemat
tzege
verwij
ler
ens i
l he
etste
aard
rofkcx
lul ge
'ot d«
wam
Zonde
daarm
Maar
(RK H
,t- m v™
Het nieuwe jaar is met sneeuw, ijs en enkele
fikse windhozen op gang geschoten. Voor wie
sport bedrijft werd het dus een weekeinde van
verpozen in familiekring, oudejaarsavond vie
ren, goeie voornemens maken.
Hoe wordt dat nieuwe jaar Wie promoveert
tot vedette Wie legt er de wapens bij neer
Allemaal vragen die we niet kunnen beant
woorden en :aarmee we naar geen waarzeggers
of kaartenleggers gaan.
Hoe het in 1978 al eens keertje was, vertellen »pi
we met enkele flash-backs geen encyclopedie Cf"""
van het sportgegeburen in de streek. Maar veel- JJyj
eer en bloemlezing van feiten die we de moeite i
waard achtten om nog eens opgerakeld te wor- p™1
den. Doch eigenlijk gebeurde er nog veel meer
dan dat
Bug)
Etienne Van der Helst is een raspaard, een koereur met enorm
veel mogelijkheden. Geen vent waarmee je naar de Tour de
France gaat om die te winnen, doch veeleer een "flyer", iemand
die een klassieker en een kleine ronde in de benen heeft.
"De schande van het Jaar" was het niet selekteren van de
Zeelse amateur William Tackaert voor het wereldkampioenschap
op de Duitse Nurburgring.
Tackaert had gedurende vele maanden en ee^ beetje overal zijn
onmiskenbaar talent gedemonstreerd. Het mag gezegd dat hij
één van 's land9 grootste beloften is. William zocht het niet in
"koerskes rond dra kerktoren" of een kriterium hier en een
kermiswedstrijd daar. Het zware werk, de klassiekers daarin
toonde hij wat hij allemaal kan.
De BWB-bonzen zetten de
deur op het wereldkampioen,
schap op een kier ze stop.
ten William, samen mét en
kele anoeren in het blauwe
plunje van de gepreselekteer.
den. Het nationaal kam
pioenschap te Momignies was
«de laatste test». Daarna zou.
den de namen van de «ef-
fektleven» definitief op pa
pier worden gezet
De beste naast De Wolf
Van die «uitverkorenen» ble.
ven er erg weinig overeind
op WEtalse wegen. Fons De
Wolf en William Tackaert
torenden hoog boven alle an-
ij In 1979 DE revelatie als prof
dere «blauwen» uit. Maar
daarmee was hét niet beke
ken de outsider Delen, een
goeie koereur doch al na al
toch maar een simpele piot
en allesbehalve een veldheer,
ging er in de finale alleen
vandoor fietste regelrecht
naar de trikolore trui Zon
der het paardewerk van
William Tackaert die de
kloof dichtte, zou die «niet.
blauwe» op de hoogste trede
van het, schavotje zijn ge
klommen. De Zeienaar fiet
ste zich de ziel uit zijn «kas»
om de «rebel» te pakken.
Hij slaagde daar trouwens
iin Hét gevolg Fons De
Wolf won. Tackaert was vier.
de. Daarmee had William
een bevel van de bazen uit
gevoerd en was dus zeker
van een plaats in de regen-
boogshirtselektie «ze» had.
den hem immers beloofd dat
van jijn prestatie in de na
tionale 'titelrace zijn al dan
niet uitzenden naar de Nur
burgring afhing. Twee «blau.
wen» bereikten in Momignies
de finish. De anderen gingen
er roemloos uit. Meit kam
pioen De Wolf en William
Tackaert was de eer van het
duo Gallée.De Corte gered.
«Die uitblinkers van Momi
gnies zullen naar de Nur
burgring gaan». was de slo
gan van de BWB-heren
Eerst zien en dan gaan lo.
pen. Het Waaltje Criquillon,
en mannetje dat bijna nog
niets had getoond tijdens dat
seizoen 1978 mocht mee.
Tackaert kreeg een lakoniek
briefje waarmee hem wreed
meegedeeld dat de «bond»
het genoegen had «kond te
doen» dat hij een plaatsje
kreeg als. bankzitter. Als
een of andere «uitverkorene»
verstek zou laten gaan, mocht
William mee naar de «Bonds
republiek» Aangezien geen
enkele van die superstars op
25 augustus met hoge koorts
te bed lag. moegt Tackaert
niet eens de grens over.
Na de wedstrijd té Momi
gnies wilde William Tackaert
vernemen hoe de vork aan
de steel zat «Rij gerust
naar huis, het komt dik voor
mekaar», werd hem geant
woord.
Het was n'et *1° de zak»,
hij ZAT in de zak. Ma was
die zondagavond voor de tee.
vee blijven zitten en vernam
de «selektie». Om gek van te
worden,
William heeft 's anderdaags
getelefoneerd naar Roger De
Corte, de BWB-man die in
1977 met zeer veel gloed doch
vruchteloos de uitverkiezing
van Johny De Nul had verde
digd. Zonder enig resultaat.
De Corte bleef eerst enkele
sekoaiden stom als een vis,
gaf nadien een antwoord
dat nergens op sloeg en zeg
de dat hij niets kon vertel
len.
Goed bekeken
In «De Voorpost» van 4 au.
gustus 1978 schreven we
«Met de ervaring van Mo
mignies 1978» als maatstaf,
kan men zich afvragen wie
Fons De Wolf zal helpen en
bijstaan in de regenboog-
strijd. Het is een teken aan
de wand dat niemand van de
vijf tot de «smaakmakers»
behoorde. De man die het
WEL kon, en ook op het. ,as-
tige parkoers in West-Dui's.
land zou kunnen, zal er niet
bij zijn. Tenzij in extremis
toch «iemand» zou worden
gewipt. DAT is dus William
Tackaerts beloning voor zijn
maandenlange ploegtucht en
keikoppag strijden Hij viel
allesbehalve te licht uit. In
tegendeel hij had zich tot
een eliterenner ontpopt. En
nu deze kaakslag. In zijn
plaats zouden we feestelijk
bedanken voor die «invallers.
funktie». En ons eigen gan.
getje gaan»
We hadden het goed beke
ken. Doch we gaan daar
niet prat op iedereen wist
dfit het °P een fl°P voor de
Belskes» zou uitdraaien.
Fons De Wolf toonde vele
kilometers hoe sterk hij als
eenzame fietser wel is, doch
zoals iedereen die een klein
beetje kaas van wielrennen
heeft gegeten op voorhand
kon vermoeden, stond de na
tionale kampioen inderdaad
helemaal alleen in zijn tita
nenstrijd tegen de «meute»
William Tackaert, de renner
tt':e iets had kunnen forceren
voor zijn vriend, was immers
niet van start gegaan.
pa
daar
el gel
Protest lulp
Tegen het uitstoten van Wtohny
liam Tackaert rees felhoedei
kontestatie. We lanceerden
protestbrief. Meer dan
wielerfans
zo'n formulier,
handtekeningen werden
aan de BWB
brieven beplaatst. De
bonzen kregen hun
franco op schoot. Doch
«heren» stoorden er zich
aan Ze legden alles
zich en luisterden niet
de taal van de rede.
leedvermaak gezegd
landje kwam erg berooid u»an e
het wereldkampioenschap ee
Maar ja, wat baten kaafcerstel
en bril. Hotter
Etienne Van der Snlckteerst Frisol, daarna Avla e
breekj hij dit Jaar door?
nu Daftrucks
<A
loonde
prof
PATRI
Hij b
teur.
rokkt
'laatsl
landte
kontra
niet 1
"nieuv
gegooi
de vlc
«voor
rondei
Lerno
waard
stevig
Eigenl
moete
:.door
nadar
weers
sen.
koken
ciale
Wilfried Wesamaelvierde Tour zijn beste.
f I
WUfried Wesemael verspilt nergens veel woorden aan hij doet
zlj^ (goedbetaald) werk in dienst van de ploeg. Is tevreden als
Raas of Kneteman of Paul Wellens winnen, en stopt zijn
ambities diep in de piunjezak.
De prof uit Gijzegem kent
zijn vak door en door. Zijn
bazen weten en waarderen
het. Als hij het °°it 'n djn
kop moest halen van zijn
eigen kansen tot onder het
spandoek te verdedigen en
foert te zeggen 'tegen de an.
deren, dan kan hij een klas
sieker winnen. Doch hij
denkt er niet aan
Ben en ander belet niet dat
Wesemael een renner met
naam en faam is geworden.
Hij hielp Jan Raas aan op
hefmakende overwinningen,
hij was de eerste luitenant
van een gevierde ploeg en
staa^ in hoog aanzien bij
«baas Post».
Geduldig heeft Wilfried
Wesemael aan zijn loopbaan
gebouwd. Hij forceerde niet.
Er zijn er die als jongere
een mooier palmares bijeen-
fietsten doch reeds lang koe.
reur-af zijn. Wesemaels car
rière 5 teeg langzaam naar
een piek in 1978 betwistte
hij zijn vierde Tour de
JFrance. Het werd zijn beste.
Hij hreld er zelfs een «etap
pezege onderweg» aan over,
spurtte het snelst voor een
superpremie van 50.000 fr.
Met Kuiper had de ploeg
Post mischien die Tour kun
nen wnnnen, maar Henk brak
een sleutelbeen en ging er
uit. Toch verdiende het team
een bom duiten En om de
cenften is het voor profs ei
genlijk te doen.
Toen de Tour afgelopen was,
ondertekende Wilfried Wese.
mael een nieuw «Pos'tkon.
trakt». Met kleppers c
Raas, wereldkampioen Kne
teman, de belofte Van de
Velde en nog verscheidene
andere cracks onder één dak,
zit Wilfried in goed gezel
schap.
1978 was een rotjaar om
als prof te schitteren mag
er niéts verkeerd lopen. Je
moet lichamelijk op punt
staan. Etienne kreeg zijn
deel. En toch had hij het
voorbije seizoen met een op.
hefmakende zege kunnen af.
ronden de ronde van Neder,
land verloor hij slechts in
de ultieme ploegentijdrit.
Individueel had Van der Eist
een en ander getoond43
sekonden vorsprong had hij
opgebouwd. Jammer genoeg
was zijn felste konkurrent
de beloftevolle Nederlander
Van de Velde, die samen met
de Ledenaar Pevenage, Van
Houwelingen en... Zoetemelk
de «goeie ontsnapping» had.
den uitgebouwd.
Frank Van Impe, Etienne De
Beule, Etiénne Van der Helst
en nog wat andéren moesten
zich in die allerlaatste ploe
gentijdrit schrap zetten te
gen de «almachtige» Post-
brigade. Die kerels kloppen
was een uitzichtloze opdracht.
De schade tot minder dan 43
sekonden beperken zat er
misschien in Alle goeie wil
van de anderen en de tome,
loze werkkracht van Van
der Helst ten spijt, werd de
voorsprong weggeveegd. De
mooie droom was voorbij.
Een morele troost bleef er
echterde wetenschap dat
hij het nog kan en in 1979
eindelijk naar de plaats
klimt waar hij reeds een
poosje had moeten zijn.
Cyclocrosser Paul De Brauwer: twee provinciale titels In één week.
