aal/t@if§@ ïïtmni'
ALGEMENE ONTEVREDENHEID OVER
PAPIEREN VUILNISZAKKEN TE AALST
ZIEKENHUISBEZOEK IN HET AALSTERSE
EEUWELING ST.-MAARTENSINSTITUUT IN 1980
VOOR EEN WARM HOK
VIERING 10-JARIG
BESTAAN
VRIENDENKRING
STADSPERSONEEL
WACHTDIENSTEN
GENEESHEREN
APOTEKERS
BEGRAFENIS
ONDERNEMERS
De Voorpost - 5-1-1979 - 5
Na een uitgebreide enquête betreffende het nieuwe sisteem
van papieren vuilniszakken bekennen we hierover niet één
pozitieve klank gehoord te hebben. Inderdaad, de papieren
zak laat heel wat te wensen over. Sommige mensen hebben
deze zak reeds in gebruik genomen en zelfs op zo n korte
termijn leert de ondervinding dat het fout zit.
Nagenoegniemand schenkt
vertrouwen in de zak wat be
treft de waterbestendigheid, en
met recht, er zijn reeds geval
len bekend van onderaan ge
scheurde zakken bij het opha
len, door de dubbele inwerking
van vocht op het papier (voch
tig huisvuil enerzijds, slechte
weersomstandigheden ander
zijds). Door dit gemis aan ver
trouwen nemen huisvrouwen
een veilige maatregel en stop
pen alle vochtige afval zoals
koffienat, biologische etensres
ten enz. in plastiekzakjes, an
deren gaan zelfs zover een
grote plastiekzak binnenin de
papieren zak te plaatsen, wat
op zichzelf echter een dure
grap lijkt. Door dit overvloedig
gebruik van niet-afbreekbare
plastiek in de papieren vuilnis
zak wordt het milieuvriendelijke
van dit recipiënt totaal in twijfel
getrokken, terwijl het logischer,
praktischer, veiliger en hygië
nischer zou zijn het oude sys
teem te behouden of desnoods
de plastieken zak in gebruik te
nemen.
Een tweede probleem dat zich
vporop stelt is het plaatsge
brek. Vroeger kon je naast je
vuilnisbak plaatsen wat je wou,
nu is men verplicht alles in die
ene zak te stoppen. Akkoord,
het papier^ mag ernaast, maar
dat zal volgens velen het grote
verschil niet maken. Wat krijgt
een doorsnee gezin zoal aan
papier per week? Voor de
meesten zal dat een stapeltje
zijn van hooguit 5 a 10 centime-
ter dik, om plaats te. winnen in
de vuilniszak het vernoemen
dus niet waard. De zak is en
blijft te klein om te voldoen aan
de behoeften van grote fami
lies.
Ook negatief is dat de verdeling
van de huisvuilzakken ge
beurde per huis, niet per fami
lie, zodat woningen waar twee
of meer families gehuisvest zijn
van dezelfde zak gebruik moe
ten maken ofwel vijftig ekstra
zakken moeten aankopen.
Vooral mensen op apparte
menten en kleinbehuisden krij
gen het moeilijk. Eerst is er het
onhandige formaat van de lege
huisvuilzakken, die nagenoeg
niet achterop geplaatst kunnen
worden, en dus moeilijk te ber
gen zin, en er is ook de nare
reukontwikkèling. In tegenstel
ling tot de vuilnisbak is de pa
pieren zak niet afsluitbaar tij
dens het gebruik (men kan
moeilijk telkens het koordje
open en dichtknopen wannéér
men iets wil wegwerpen of een
klein vuilnisbakje wil ledigen).
Ook zit het huisvuil nu dubbel
zo lang in de zak voor het op
gehaald wordt, zodat het biolo
gische huisvuil meer tijd krijgt
om te verrotten en dus voor een
grotere reukontwikkeling zorgt.
Bejaarde mensen zijn ook niet
gediend met dit nieuwe sys
teem. De dubbele inhoud van
de zak impliceert ook een dub
bel gewicht, wat hoegenaamd
geen probleem oplevert als je
jong en sterk bent. Sommige
mensen zijn echter verplicht
hun bak (zak) meters ver te
dragen, soms wel tot aan het
einde van de straat (smalle
straatjes). De papieren zak is
ook niet 100 procent veilig. Een
aantal mensen verwarmen nog
met een kolenhaard, waarvan
het afval in de meeste gevallen
in de vuilnisbak belandt. Met
metalen bakken geen proble
men, maar hoe gevaarlijk wordt
het als men het (schijnbaar uit
gedoofde) kolengruis in de pa
pieren zak werpt!
En ten slotte: Zijn deze papie
ren zakken wel veilig voor
straathonden en -katten? En
voor schoolkinderen? Een
schoolbengel doet niets liever
dan op weg naar school en te
rug overal tegenaanschoppen.
Bijgevolg zullen ook de vuilnis
zakken dit lot niet ontkomen,
terwijl de metalen bakken wel
tegen een stootje bestand wa
ren. Besluit: de papieren zak
blijkt een boze indringer te zijn
bij de Aalsterse bevolking. 95%
van de bewoners opteert voor
het oude systeem, niemand is
met het nieuws gediend. Van
overal klinken kreten om er iets
aan te veranderen. Geldt hier
geen demokratie? Krijgt de be
volking hier geen inspraak?
Aan allen nog een gelukkig
(huisvuil-) jaar!
Wim Verbeiren
Vooraleer we het ziekenhuisbezoek bekijken vanuit de drie
betrokken partijen: de patient, de familie en vriendenkring,
het medisch verpleegkundig team, dient even de lokale men
taliteit onderstreept.
In het Aalsterse heerst alge
meen de opvatting dat men een
zieke die gehospitaliseerd is
moet bezoeken.
Bij opname van een patient in
het ziekenhuis begint dan ook
een echte stormloop van fami
lie en vrienden.
Dit fenomeen openbaart zich
helemaal niet wanneer de
zieke thuis verzorgd wordt of
wanneer hij na ontslag nog
langdurig herstellend of inva
lide blijft.
Waaraan dit unicum in het
Vlaamse Land te wijten is blijft
een raadsel Maar de realiteit is
er en er moet momenteel nog
rekening mee worden gehou
den. Natuurlijk kan hieraan wel
iets veranderd worden.
Een sympatie betuiging onder
de vorm van een kaartje, het
sturen van bloemen of een
kleine attentie zou stilaan inge
burgerd moeten geraken.
Wie eens ziek geweest is weet
hoe vermoeiend bezoek kan
zijn maar ook hoe opbeurend
elke blijk van medeleven is.
We zullen nu eerst eens het
ziekenhuisbezoek vanuit het
patiënten standpunt bekijken,
ledereen weet dat dit in de eer
ste plaats afhangt van de graad
van «ziek zijn» en vooral van
zich «ziek voelen».
Het karakter van de patient
speelt natuurlijk ook een grote
rol, sommige mensen praten
graag en andere weer niet.
Wie zich echt ziek voelt wenst
rust en niets anders; alleen de
naastbestaanden worden als
direkte steun geaksepteerd;
kleine attenties van de anderen
steken wel een riem onder het
hart. Wanneer men minder ziek
is komt de belangstelling voor
de buitenwereld terug en
nieuws is dan welkom.
Maar teveel is teveel.
De bezoeker moet dit aanvoe
len en zijn belangstelling voor
de zieke moet primeren.
Familie en vrienden wensen
natuurlijk zo ruim mogelijk be-
zoekmogelijkheden zodat ze
vóór of na het werk nog langs
kunnen komen. Dit schijnt een
redelijke wens maar is niet altijd
te vervullen. De rust van de
zieke maar ook van zijn mede
patiënten op dezelfde kamer
dient geëerbiedigd; de
medisch-verpleegkundige zor
gen moeten steeds voorrang
krijgen. De stoet van bezoekers
die erop los praten en de kinde
ren die rondlopen in de gangen,
zijn uiterst storend.
Onderlinge afspraak voor zie
kenbezoek met naaste familie
leden, opvang van kinderen in
het ziekenhuis, kunnen hieraan
reeds veel verhelpen.
Wie in een ziekenhuis werkt
kent het tragi-komisch beeld
van de vermoeide patient in het
bed omringd door taterende
familieleden die er een gezellig
samenzijn van maken.
Het ziekenhuisbezoek is een
kunst die in feite thuis maar ook
op school zou moeten aange
leerd worden.
Voor het medisch verpleeg
kundig personeel vormen de
bezoekers vaak een belang
rijke hinderpaal bij het werk.
Dit kan wel positief aangepakt
worden wanneer er wederzijds
kontakt wordt gelegd maar dat
is alleen zinvol met naaste fami
lieleden.
Bescheidenheid past de an
dere bezoekers.
De ziekten van patiënten zijn
hier gelukkig nog geen dag-
bladnieuws zoals in de Ver
enigde Staten.
Bovendien moet de bezoeker
zich ook realiseren dat medi
sche en verpleegkundige zor
gen soms ook tijdens de be
zoekuren onvermijdbaar en
noodzakelijk zijn.
Een zaalronde moet anderzijds
vermeden worden tijdens
«schaarse bezoekuren». Alles
samengenomen kunnen we
stellen dat bezoek en bezoeku
ren een delikate aangelegen
heid blijft.
Alleen wanneer familie en
vrienden op ziekenbezoek le
ren komen kunnen de bezoek
uren uitgebreid worden; voor
rang moefen steeds de patiën
ten krijgen zodat bezoek voor
hen alleen een bron vreugde is.
En dat laatste is toch uiteinde
lijk de bedoeling.
Ten slotte nog dit; laat ons de
langdurige zieke - invalide niet
vergeten; het kan een familielid
zijn, een vriend of een collega,
zij hebben recht op onze tast
bare genegenheid en op een
intense belangstelling.
Volgend jaar is het St.-Maarteninstituut, het zo grote «klein
Kollege», een eeuw jong en een passende viering werd uiter
aard hierbij gepland.
Met de voorbereidingen werd reeds geruime tijd geleden van
wal gestoken.
IAan de basis ervan ligt uiter
aard een heel opzoekings- en
navorsingswerk waarbij gedu-
rende het eerste werkjaar de
I initatieven nauwkeurig werden
j afgebakend.
Opzoekingswerk
Vooral de werkgroep «ge
schiedenis» heeft onder leiding
van Gerard Van Bockstaele let
terlijken figuurlijk hierbij bergen
werk verzet. Volgens de voor
opgestelde timing moesten ze
eind 1978 klaar zijn met het
verzamelen van historische
gegevens en de inventarisatie
ervan. Hierin zijn ze praktisch
j volledig geslaagd ook al waren
de aan het licht gekomen aan
knopingspunten, met het soci
aal leven, de politiek, de on
derwijsproblematiek e.a. veel
talrijker dan venvacht.
Misschien kan u persoonlijk
nog een helpende hand reiken
en optreden als reddende engel
zo u moest beschikken over
palmaressen van vóór 1895
palmaressen van 1904 tot
en met 1907 of van 1911 tot en
met 1929. Ook «De Almanak
van de Geestelijkheid in het
Bisdom Gent van 1880 tot en
met 1908 en deze van het jaar
1940 ontbreken nog.
Een foto van het monument
van de eerste wereldoorlog,
een marmeren zuil met beeld,
dat in het klein hofje stond,
ware zeer welkom.
Historische kritiek
De werkgroep kan nu beginnen
aan de historische kritiek, nl.
het bewerken en verwerken
van alle gegevens met aan
dacht voor de sociaal-
ekonomische kontekst, de evo
lutie van het rekruteringsveld
der leerlingen, de evolutie van
pedagogiek en didaktiek en
dergelijke meer.
Andere werkgroepen komen
pas later in aktie, bvb. die voor
het opstellen van de feestbro-
chure en voor het inrichten van
de tentoonstelling.
De resultaten van het opzoe
kingswerk zullen hiertoe de ba
sis vormen. Ondertussen is
men reeds tot een voorlopige
planning van diverse aktivitei-
ten gekomen. Afgezien dan
van een aantal nog mogelijke
wijzigingen en aanvullingen zal
het honderdste schooljaar er
qua feestelijkheden in grote
trekken uitzien als volgt:
September 1980
in het begin van de maand
een perskonferentie.
de tweede zondag:
O.L.B.-dag.
festival van Vlaanderen: het
St-Maarteninstituut zal voor
een konsert een mecenasrol
vervullen.
Oktober 1980: rond de verja
ring van de stichtingsdag (de
eerste schooldag was
17.10 1881) akademische zit
ting.
November 1980:
historische tentoonstelling
en tentoonstelling beeldende
kunsten in het Oud-hospitaal
(werken van oud-leerlingen,
oud-leraars, leraars).
rond het feest van St.-
Maarten (op 6 of 16 november)
TV-mis in de St.-Martinuskerk.
Februari - Maart 1981
pedagogische konferen-
ties.
100-dagenviering eindja
ren.
April - mei 1981: jubelkonsert
«Cantate Domino».
Mei 1981: omnisport-weekend
voor leerlingen, oud-leerlingen,
opvoeders en leraars. Bedoeling
is tijderfe een weekend alle
sportterreinen en -zalen te hu
ren.
Over wat het absolute eindpunt
van de viering worden zal is
nog niet beslist.
LH
Voldoening bij 't volbrengen
van uw taak vol vuur, waarder
ing voor de eigen nog landelijke
natuur, begrip voor de inspan
ningen van elk bestuur, vrede,
vriendschap en geluk op ieder
uur dat wenst U voor en na
LH
"afthmDieZt, hal"^els:"k'" 'ler s,ad P"'k' bus '«et Mende hondje-met-de-trieste-ogen
Verwarming dTr h tï" de w'""r aangebroken schijnt is dit meer dan aklueel.'
kleine sleuf, ann kos' 8elJ mensen van Sim Hubertus vragen daarom een
ne steun aan winkelende stadsgenoten. Hel dierenasiel gaf ook een kleurrijke kalender uit.
Aan de viering van het 10-jarig
van het stadspersoneel (22.12.
ruim 250 aanwezigen.
Een goede 70 waren aanwezig
in de H. Mis, ongeveer even
veel personeelsleden woonden
de akademische feestzitting bij,
een goede 100 staken de be
nen onder tafel en op de stem
mige feestavond hebben zich
in totaal een 200-tal aanwezi
gen dol uitgeleefd. Door het feit
dat niet iedereen op alle onder
delen van de viering aanwezig
kon zijn, schat men het aantal
geïnteresseerden op ruim 250.
Dat is meer dan één derde van
het aantal leden van de Vrien-
bestaan van de Vriendenkring
1978) werd deelgenomen door
denkring en ongeveer één
vierde van het ganse standper-
soneelseffektief. Dat is wel een
sukses, als men weet dat men
op de aktiviteiten van de Vrien
denkring enkel de echte lief
hebbers verwacht, en liefst
geen mensen die zich verplicht
voelen.
Buiten de schepenen Mon
sieur, Hooghuys, De Maght,
Blommaert en De Bisschop,
waren ook de raadsleden
Vinck, Borms en Van Nieu-
wenborgh opgekomen, even-
De geldhonger met de eindejaarsdagen heeft weer
geresulteerd in een hele reeks diefstallen in de
Denderstreek. De kantine van Eendracht Aalst werd
door onbekenden bezocht. Vonden zij er geen geld
dan botvierden zij hun krachten op de inboedel en
brachten schade aan het klubhuis en aan een deur.
Op de Varkensmarkt konden zelfde of andere onbe
kenden langs het dak de herberg «Medio» bereiken.
Ze doorzochten een aantal kamers, braken er de
juke-box open en plunderden de tooglade. Ze konden
er met 10.000 fr en ongezien vandoor gaan. In een
grootwarenhuis aan de Nieuwstraat ontvreemde een
vrouw uit Erpe een partij goederen. Zij werd opge
merkt en bekende.
De stad in een zalige nleuwjaarsrust, wat meteen
betekende dat het verkeer het zonderde nodige maat
regelen maar zelf moest regelen. Met een serie
minder aangename gevolgen vandien. Op de Boude-
wijnbrug op de ring stonden een paar vrachtwagen
stil. Het verkeer kende slippende hachelijke momen
ten. De brug heeft een helling die voor de Ardeense
wegen niet moet onderdoen.
In verschillende straten te Aalst was eenrichtingsver
keer geboden. Zelfs de Sint-Annabrug had meer weg
van een maanlandschap. De Dender was gelukkig
nog niet dichtgevroren.
De voetganger Pierre Janssens werd in de Stations
straat overvallen. Vier onbekende mannen beroofden
hem van zijn brieventas en handtas. De rijkswacht
begon een onderzoek, nog zonder resultaat.
Je kunt in Aalst anders je neus niet laten zien of je
botst er op politie. Zalige nleuwjaarsrust. De politie
zat er anders warm binnen bij. Hoefde ook niet het
verkeer verliep vlotter dan ooit!
«Kinderen van bij ons» vertoont in het Gulden Vlies
op maandag 8 januari te 21u30 de film over het
Sinterklaasfeest en de erbij aansluitende avond. Een
kans om kennis te maken met deze menslievende
vereniging.
In «Scheppende Ambachten» uitgegeven door de
toeristische federatie Oost-Vlaanderen komt Aalst
aan bod met ondermeer Tapijtweefkunst, kant (du-
chesse of bloemwerk) en foto's van spinnewiel en
haspelen en twijnden in het museum van het Oud-
Hospitaal. Ook ziet men er een foto van de Haalterse
kantschool zoals er In 1846 niet minder dan 229 in de
provincie waren. De enige erin vermelde speciale
ambachtsman is mandenvlechter Jozef Van de Wijn-
gaerde, Kokerijstraat uit Meldert.
Op dinsdag 16 januari kan men weer leren dansen
met de VTB. Je moet om te kunnen deelnemen wel 17
jaar zijn, maar voorrang wordt gegeven aan koppels.
Je kan terecht in de Korenbloem, Grote Markt Aalst
op voorengenoemde datum.
Een inwoner uit Gijzegem nam te Brussel een taxi.
Ter plaatse aangekomen vond hij de rit toch te duur.
Hij kreeg het aan de stok met de bestuurder, nam een
riek en sloeg de voorruit van de taxi stuk. De rijks
wacht moest tussenkomen.
De aanbestedingen voor de werken tot het bouwen
van een Kokerbrug over de Kerrebroekstraat, omleg
gen en overwelven^ van de Molenbeek, voor het
aanleggen van de rijksweg Aalst-Dendermonde ge
ven volgende cijfers. NV Eric Mestdag en Cie, Zotte-
gem56.423.678 fr, PVBA Clement Leivens en Zoon
Sint-Lievens-Houtem: 42.980.919 fr. NV Sotrahy,
Brussel: 43.317.385 fr. PVBA Openbare Werken
Christiaan D'Hondt Brugge: 50.662.754 fr, NV Ponts,
Tunnel et Terrassements, Brussel: 58.014.486 fr.
Om een nieuwe vuilniszak te halen, meer dan één
dan, dient men zich wel te reppen. Slechts een derde
van de in voorraad zijnde dingen is er nog. Vraag naar
de bijbehorende touwtjes kan nuttig zijn voor de
toekomst.
Aalst zat vorige dinsdag in de vooravond geruime tijd
zonder elektriciteit. Wat met zich meebracht dat vele
huisgezinnen het vlug in een sterk afgekoeld huis
moesten stellen. Geen straatverlichting ook. Een
telefoontje naar de maatschappij bracht ons niet
wijzer. Een overbelasting was daar het antwoord.
Roel Van de Plas
Zal de wacht waarnemen op zaterdagnamiddag 6 januari, zondag
7 januari, woensdagnamiddag 10 januari en na 20 uur tot en met
zaterdag 13 januari om 8 u 's morgens: Dokter M. Kinoo,
Koningin Astridpark 7 te Aalst. Telefoon 053-70.42.98.
Vanaf zaterdag 6 januari om 13 uur zullen volgende apotekers
van wacht zijn:
Voor Aalst: Apoteker De Vleeshauwer, Boterstraat 6 te Aalst.
Tel. 053-21.42.52.
Voor Erpe: Apoteker Boonants, Oudenaardsesteenweg 2 te Erpe.
Tel. 053-21.15.72.
Voor Erembodegem: Hauman, Hoge Weg 13 te Erembodegem.
Tel. 053-21.38.93.
Zaterdag 6 en zondag 7 januari is begrafenisondernemer Oud
Huis De Swaef van dienst Hoogstraat 5 te Aalst. Tel. 053-
21.48.54 of 70.31.00.
