Met de KWB
langs Erpe en
Leedse veldwegeif
DE KAATSSPORT TE MERE
DIETIST(E) A1
TE ERPE-MERE
OPENBAAR CENTRUM
VOOR MAATSCHAPPELIJK WELZIJN
AALST
STREEKNIEUWS Erpe-Mere
WEER PERIKELEN
De Voorpost - 19-1-1979 - 11
Erpe-Mere heeft, zoals elke andere gemeente uit de streek, zijn deel
gekregen van de winteroverlast. Bevroren waterleidingen, uitge
doofde mazoutkachels, slippende wagens, valpartijen en noem maar
op waren ook hier legio. Ernstige ongevallen deden zich gelukkig
niet voor. Het gevecht tegen de gladde wegen is echter nog niet ten
einde. Er zullen nog menig kilogrammetjes zout moeten uitgestrooid
worden vooraleer we ons weer met vaste voet (en autoband) op straat
zuilen wagen.
Erpe-Mere, en dan vooral de lan
delijke gemeenten Bambrugge,
Aaigem, Ottergem en Vlekkem,
boodt een prachtig winterland
schap aan de vlijtige wandelaars.
Deze laatsten en de spelende kin
deren zullen wellicht de enigen
zijn die niet ontevreden waren met
de toestand, die de laatste weken
over de gemeente is terecht geko
men.
Wat betreft de bestrooingswerken
beeft het gemeentebestuur zich
niet onbetuigd gelaten! Elke dag,
van in de vroege uurtjes, waren de
gemeentediensten overal waar het
nodig was zout aan ^et strooien.
Natuurlijk was hun werk, door de
grote hoeveelheid sneeuw en de
bijtende koude, in het begin
weinig nuttig. De sneeuw was niet
weg te krijgen. Bij de eerste lichta
dooi Overdag kon echter zichtbaar
resultaat bereikt worden.
Zo waren enkele plaatsen in de
gemeente de eerste sneeuwdagen
onberijdbaar. Bijvoorbeeld de Ot-
tergemsestraat aan het industrie
terrein was voor iedereen die er
werkt een martelgang, 's Morgens
stonden eentiental wagens kom
pleet vast te wachten op hulp. Hier
was een telefoontje nodig om de
gemeentediensten aan te sporen
met zwaar materiaal de moeilijk te
beklimmen heuvel zo goed moge
lijk sneeuw vrij te maken
Dok de Gotembcrg leek eerder op
een skipiste. Er waren halsbre
kende toeren nodig om per auto,
per fiets en zelfs te voet veilig bo
ven of beneden te geraken. Toen
de meeste sneeuw er weg was,
maakte een dikke laag ijs de toe
stand nog erger. Hoeveel kilogram
zout hier nodig geweest zijn om de
weg enigszins berijdbaar te maken
is niet bij benadering te schatten.
Wie stiefmoederlijk behandeld is
door de sneeuwruimers zijn de
bewoners van de wijken vanso-
ciale woningen. Aangezien de
straten hier dood lopen, werden ze
als weinig nuttig geacht voor de
weggebruikers en dus zowat ver
geten bij het bestrooien.
De hevige kou bij het begin van
deze plotse winter had er voor ge
zorgd dat bijna alle slagboomin
stallaties in Erpe-Mere langs de
spoorlijn Aalst-Burst buiten ge-
buik waren. Ook het treinverkeer
op deze lijn ondervond heel wat
moeilijkheden door deze pannes.
En zo zou ons lijstje van onge
makken nog lang kunnen worden.
De Ottergemstraat; er moest zwaar materiaal bij te pas komen om deze weg sneeuwvrij en bereidbaar te
maken.
We hebben ze allen aan den lijve
ondervonden. Wie hoopt er niet
vlug van deze toestand verlost te
zijn!? viM
Om een dergelijk boek te schrijven dient heel wat opzoekingswerk
gedaan te worden. (SJ)
ixlxlxlxlxlxixixlxlxlxlxlxlxlxlxlxlxlxlxlxlxlxlxlxlxlxlxlxlx
De Gotegemberg onberijdbaar de eerste dagen van het winterweer, 'n gevaarlijke straat voor wie er nadien
langs moest.
De Raad van het Openbaar Centrum voor Maatschappelijk Welzijn van de Stad Aalst, heeft bij
de verplegings-, verzorgings- en bijstandsdiensten een betrekking van
opengesteld
De kandidaturen moeten bij ter post aangetekende brief worden gestuurd aan de Voorzit
ter «an het D.C.M.W.Gasthuisstraat 40, 9300 AALST, en dienen met de bewijsstukken
uiterlijk op maandag 22 januari 1979 ter bestemming te zijn.
Overeenkomstig de bepalingen van titel V van de wet tot economische heroriëntering van
04-08-1978, genaamd anticrisiswet, is de opengestelde betrekking toegankelijk voor mannen
en vrouwen tenzij het uitdrukkelijk anders is voorzien.
Sijkomonde inlichtingen zijn op dat adres te verkrijgen op de personeelsdienst (teL
053-21.23.93 - binnenpost 104).
Roek-avond
Om 20 uur op zaterdag 20 januari
in Dido te Erpe. Er zullen tal van
kappe, keiharde stukjes muziek
gebracht worden.
KONCERT
Heel andere muziek dus dan de
rock and roll die in Dido zal te
horen zijn, kan vanavond genoten
worden in de parochiekerk van
Burst. Davidsfonds Bambrugge
en Burst hebben het «Groot Koper
ensemble Theo Mertens» uitge
nodigd om voor het publiek een
rijke keuze uit klassieke stukken te
spelen. Het programma verscheen
reeds vorige week in dit blad.
Voor wie op tijd wil zijn: aanvang
te 20 uur stipt. Een uitzonderlijke
gebeurtenis en dus een aanrader.
ONGEVALLEN
Te Erondegem, op de Gentse
steenweg, slipte de personenwa
gen bestuurd door H Kiekens
(Antwerpen) op het gladde weg
dek. Hij kwam tegen een boom
terecht. De bestuurder werd licht
gewond.
Te erpe, op de Ledesteenweg,
kwamen, eveneens na een slippar
tij, twee wagens met elkaar in aan
rijding. Eén ervan kwam hierdoor
tegen de slagboominstallatie te
recht van de spoorweg Burst-Aalst
die door deze aanrijdig beschadigd
werd, doch spoedig terug kon in
gebruik genomen worden.
Julien De Vuyst. (SJ)
Is de titel van een boekje dat zopas is verschenen. Het is een uitgave
van de Heemkundige Kring van Erpe-Mere en werd geschreven
door Julien De Vuyst, bibliotekaris en archivaris van deze vereni
ging. Het is het zoveelste in een reeks, die tot doel heeft iets te
vertellen, iets op papier vast te leggen wat nu nog recente geschiede
nis is maar dreigt uit het geheugen van de bevolking te verdwijnen.
We gingen even praten met de schrijver, Julien De Vuyst.
Hij wou ons direkt verwittigen dat
we geen komplete studie over het
onderwerp mochten verwachten.
Dat kan immers niet binnen het
bestek van een uitgave van de
Heemkundige Kring. Heemkunde
mag immers niet verward worden
met geschiedenis of geschied
schrijving. Heemkunde wil de
oorsprong van gebruiken, van be
staande en voorbije toestanden en
nog een ganse boel facetten meer
die het hedendaagse beeld ge
vormd hebben, opzoeken, op pa
pier vastleggen en ontleden en dat
voor een bepaalde streek of ge
meente. De Heemkundige Kring
van Erpe-Mere heeft op dat vlak al
heel wat gepresteerd. Hun tijd
schrift is een graag gebruikte in
formatiebron voor diegene die zijn
gemeente wil leren kennen. Histo
rische feiten, legenden, volkslie
deren, volkse gebeurtenissen zijn
de smeltkroes waaruit het heden is
gegroeid. De Heemkundige Kring
zoekt ze voor ons op omdat ze te
belangrijk zijn om te vergeten.
Zo was er ooit eens de kaatssport
die zijn stempel drukte op het le
ven van de Merenaren. Volledig
uitgestorven is ze nu in die ge
meente. De auto heeft deze volks
sport van de straat gedreven.
Televisiekijken bekoort de men
sen meer dan een mooie kaatspar-
tij. En ga zo maar door. Toch zijn
er nog vele mensen die zich herin
neren hoe veel volk er kwam kij
ken naar de wekelijkse wedstrij
den die op het dorp bekampt wer
den. De «Zwarte Leeuwen» is een
naam die de kinderen van nu niets
meer zegt. Hun ouders zullen ach
zeker nog herinneren hoe elk Me-
renaar destijds storm liep voor
deze kampioenenploeg. De beste
ploegen van het land overwonnen
ze. Hogervernoemde invloeden en
persoonlijke beslommeringen van
de spelers hebben echter de hand
geslagen aan een volkssport die
destijds voor jong en oud ontspan
ning bracht.
Julien De Vuyst vindt het zonde
dat deze sport roemloos in de ver
getelheid terecht zou komen. Vele
uren opzoekwerk, lange gesprek
ken met ooit Mere's grootste
kaatskampioen Karei Temmer
man en uitwerking van de gege
vens hebben geleid tot dit mooie
resultaat dat ieder Merenaar in zijn
kast zou moeten hebben. Het is
een keurig afgewerkt boekje ge
worden, duidelijk en boeiend voor
de lezer. Jonge mensen zullen er
een stukje Meerse geschiedenis uit
leren. Ouderen lezen het zeker in
één ruk uit, want voor hen staat er
in elke bladzijde zeker iets dat her
inneringen oproept aan «de goeie
ouwe tijd».
De schrijver heeft niet gepoogd
een technische beschrijving te ge
ven van het kaatsspel. Wat er des
tijds leefde op de gemeente aan
volkssport vindt hij veel belang
rijker. Het is inderdaad de moeite
waard om te lezen hoe de «Zwarte
Leeuwen» destijds de naam van
Mere tot ver van hier tot eer dien
den. Wie een geschreven stukje
volksgeschiedenis wil bezitten dat
graag ter hand zal worden geno
men zal zich moeten haasten om
één der 350 eksemplaren van het
boekje te bemachtigen. Pak je er
toch naast, probeer dan toch een
eksemplaar in leen te krijgen om
kennis te maken met de uitgestor
ven kaatssport te Mere.
VIM
traat te
x>r
6.
5.
5.
5.
In ganzepas doorheen de besneewde velden. (SJ)
nneschitteringen op een bevroren beekje. (SJ)
De moedigen die zich zondagnamiddag buiten waagden en met de
KWB-afdeling van de Sint-Annaparochie op stap gingen door de
besneeuwde velden van de aangrenzende gemeenten Erpe en Lede,
zullen het zich waarschynlijk niet beklaagd hebben. Eens te meer
kan gezegd worden dat de afwezigen nogmaals ongelijk hadden.
Rond 14 u. zondagnamiddag druppelden de weinigen die zich door het
gure weer waagden samen voor de Sint-Annakring waar de start zou
gegeven worden van een groepswandeling langsheen de nog landelijke
wegeltjes van Erpe en Lede. Het aantal opgekomenen beperkte zich tot
een vijftiental en meestal waren dat dan nog wandelaars van buiten de
parochie. Men zou kunnen spreken van een interparochiale KWB wan
deling.
Alhoewel de organisatoren misschien wel liever meer volk hadden zien
opdagen, toch dient gezegd dat het een gezellig onderonsje werd. Op een
rustig tempo, goed ingeduffeld tegen de bijtende wind, geschoeid met
warme anti-slipschoenen, begaf het groepje zich in de richting van de
Etrimobuildings vanwaar men het veld insloeg. Een maagdelijk blank
landschap, alleen getekend door een paar vroege wandelaars die de
sneeuw met hun voetsporen reeds omgewoeld hadden, lag voor ons. De
half witte, half zwarte bomen staken schril af tegen de vaalgrijze lucht
waarin een tintelend zonnetje straalde, een zonnetje dat zich genoeglijk
weerkaatste in het koude, glinsterende water van de nog niet bevroren
beken en sloten.
Flink doorstappend in de dikke sneeuw ging het richting Erpe. Onder de
blanke sneeuw uit werden wij ook af en toe gekonfronteerd met de harde,
minder aangename realiteit van onze wereld, afval en vuil, sluikstorten.
Een verwrongen fiets, een kapotte televisie, afbraakmaterialen: grillige
silouetten in een irriël aandoend landschap. Via het Hof Ter Varent ging
het verder naar Lede toe, een stukje door de nieuwe wijk, en terug het
veld in.
Een eenzame rondom zich heen kijkende jager, het geweer schietens-
klaar onder de arm, gluurt naar eventueel bewegend wild. De velden
langsheen de spoorlijn Brussel-Gent zijn doorkruist met hazepootaf-
drukken. Voor de jager echter geen enkel eksemplaar. Wat verder,
buiten schietsafstand rent een langoor voor onze neus weg.
Het ongeveer twee centimeter dikke sneeuwijs in de karresporen, bedol
ven onder een dikke vacht sneeuw kraakt onder onze voeten. Het
groepje, ondertussen reeds een lange sliert geworden, begeeft zich in
ganzepas terug naar het vertrekpunt. Het einde van een ongeveer tien
kilometer lange sneeuwwandeling is in het zicht. Een dame maakt tijdens
de laatste kilometer nog een val op een gladde ijsplek. Gelukkig echter
niets erg. De schok en morgen misschien wat schramme spieren. Voorde
kinderen die het gezelschap vervoegden werd het een lange glijpartij met
vallen en opstaan. Rode, gloeiende gezichtjes. Stralend van blijdschap.
Wat kan de natuur toch aangenaam mooi en prettig zijn.
