wmm
Aalstenaars wel gelukkig met kultuurraad
hiet met Kultureel Centrum
Wijksportraad linker
oever-zuid wordt
opgericht
ïXta/erT
IN DIT JAAR VAN HET KIND.
De Voorpost - 19-1-1979 - 7
Imavo-voorzitter Jos De Geyter. (EDV)
raad te vervullen
iar df)nder dit tema had vrijdag II. in de Mikisklub een vormings-
oemtvond plaats, ingeleid door Gilbert Claus, voorzitter van de
jezelAalsterse Stedelijke raad voor Kuituur en Kulturele Vrije-
ischjdsbesteding», en gekoördineerd door Jos De Geyter van
njelMAVO. Dhr. Claus had het eerst over het waarom van een
)eker4edelijke kulturele raad te Aalst. Volgens art. 2 van het de
creet van 13 december 1974, uitgevaardigd door het Ministerie
nne'an Kuituur, bestaat het doel van een Kulturele raad daarin
stuk-,ver'eg en samenwerkin9 tot stand te brengen onder vereni-
jingen, instellingen en diensten voor sociale en kulturele
p rerken, vrijetijdsbesteding.
>e kulturele Raad bevordert
caatsleze aktiviteiten in de ruime zin
jggeran het woord, alsook de kul-
ilspeiurspreiding, de voortdurende
ïk aljorming en de vrijetijdsbeste-
ge-ing, de vrijetijdsbegeleiding,
.dvizeert de kulturele overhe
en inzake allerhande kulturele
i vaipn9e,e9enheden- inzake
I w Jarining en bouw van de kultu-
0 ve^lë inffèstruktuur. Het komt er
aan.us op aan koördinatie, sa-
te a.ienwerking en overleg te ver-
il» jezenlijken, zodat het kulturele
ïven in de gemeente konkrete
2,n vlotte vormen aanneemt.
^e vraag is nu of zo'n kulturele
moekad moet organizeren of al-
oora)en stimuleren? In hoofdzaak
teur^ornt het er wel op aan de ver-
ouwjnigingen te stimulerën, de in-
istruktuur kenbaar te maken,
lat de ongeveer 230 vereni-
ingen van de stad Aalst een
venwichtig geheel vormen,
ie Kulturele raad moet dus al-
inspringen_ daar waar
ir iets ontbreekt, en dit met ak-
ird van de algemene verga
ring. Indien de kulturele raad
:elf zou organizeren zou zij op
®,upchzelf een vereniging vor-
d isnen, wat dus geenszins de be-
eidsjoeling is. De Nederlandse Kul-
sseuyurraad is bekommerd ge-
veilijveest om het welzijn van de
oevolking, in die zin dat men
salls-jitgaat van het volgende
jn listandpunt: we leven in een tijd
d gelat de mensen meer belang
an offiechten aan de kwantiteit dan
spe*an de kwaliteit, de mens
edei*chaft zich statussymbolen
zeg?an' wil 'afen zien dat hij in fi
nanciële welstand leeft, en dit
drje^aat zeer vaak ten koste van
beter'let esthetische, van de kultu-
jer».rele waarde van het rnilieu. De
stukkulturele raad nUi beooQ1 iuist
r éé£et fe9enover9estelde, nl de
njg.kwalitert van de levenswijze, de
^kuituur van de mensen omhoog
"3® halen Daartoe moet men
^.^roberen een gemeenschap
pelijke wijze van zien, van le-
Bn,,ven te benadrukken, toch die
^bepaalde v/aarden te behou
dt- le benadrukken, hoog te
T «ouden ongeacht tot welke
strekking men behoort, filosofi
sche of ideologische. Dit is de
eerste bekommernis van die
genen die een taak vervullen in
Rede kulturele raad en de verëni-
s burgingen die daar deel van uit
je ndema ken.
LH ^et 's dus ook hun taak te zor
gen voor het behoud van elk
kultureel verantwoord milieu.
Wanneer we in het milieu
waarin we leven vreemde ele
menten brengen, dan schaden
we de kulturele waarde van dat
i milieu, de waarde vermindert.
«Is we nu bijvoorbeeld willen
bouwen, zou dit zodanig moe-
ter" gebeuren dat het land
schap daardoor in een zo klein
mogelijke mate ontsierd wordt
DH kulturele raad mag niet al-
nBj'een een juridisch lichaam blij-
Bw] maar moet vooral probe-
|rfJren een gemeenschappelijke
"Ni ^aardemeter tot stand te bren-
Sa -f1?.; los van alle ideologische
Wj 01 "'osofische strekkingen. Ze
/jl ™oet °P kultureel gebied een
Sa ^emeenschappelijke visie krij-
m gen alsook een opvoedende rol
zmin Te n b'ide bevolking, en dit is
oe grote moeilijke taak die de
In de Mikisklub had een gespreksavond plaats met kuituurvoorzitter Gilbert Claus. (EDV)
nen in overeenstemming met
art. 2 van het statuut (z.a.) en
behoren tot één van de vol
gende kulturele aangelegen
heden: bescherming en luister
kulturele
krijgt.
De struktuur van de kulturele
raad ziet er als volgt uit: de raad
bestaat uit een algemene ver
gadering met stemgerechtigde
en niet-stemgerechtigde leden,
de stemgerechtigde leden
worden aangewezen door de
plaatselijke kulturele vereni
gingen, diensten en instellin
gen, het zijn afgevaardigden
die lid zijn van de organizatie en
ze vertegenwoordigen. De
niet-stemgerechtigde leden
worden gekoöpteerd, o.a. uit
van de daden, aanmoediging
van de vorming van navorsers,
kunsten met inbegrip van to
neel en film, het kultureel pa
trimonium, de muzea en an
dere kultureel-
wetenschappelijke instellin
gen, bibliotheken, diskotheken
en soortgelijke diensten, radio-
en TV-omroepen, de kulturele
animatie, lichamelijke opvoe
ding en openluchtleven, hobby,
vrijetijdsbesteding en toerisme.
Deze algemene vergadering
komt drie maal samen, en heeft
een bestuur gekozen dat tame-
groep vorming probeert een in
ventaris te maken van de tekor
ten en wensen van de verschil
lende verenigingen, heeft die
wensen kenbaar gemaakt aan
het gemeentebestuur, lichtte
alle leden in omtrent de infra-
struktuur van de stad op kultu
reel gebied en omtrent de kultu
rele mogelijkheden in de stad
Aalst.
De nadruk moet echter gelegd
worden op de noodzaak van
een goede koördinatie. Bin
nenkort telt Aalst zo'n 300 ver
enigingen, die elk voor zich per
jaar zes aktiviteiten moeten or
ganizeren, wat op een totaal
komt van 1800 aktiviteiten, en
dit voor een bevolking van
80.000 inwoners. Het is dus
overduidelijk dat, als die groei
zo doorgaat, als de situatie zo
blijft, de zaken zeker scheef zul
len lopen. Als nu een goede
koördinatie tot stand is geko
men, kunnen verschillende
verenigingen samen aktivitei
ten organizeren, die ongetwij
feld méér sukses zullen beha
len dan individuele aktiviteiten.
Het aantal aktiviteiten moet
verminderen, de kwaliteit moet
omhoog.
Een van de grootste struikel
stenen waar de kulturele gaat
voorstaan, is het tussenkomen
wat betreft de rechtmatige ver
deling van subsidies aan de
kulturele verenigingen. De ver
deling zoals die nu geschiedt
hifcr te Aalst, vormt werkelijk
een belachelijke zaak. Op dit
ogenblik zijn er ongeveer 230
verenigingen, die stuk voor
stuk gesubsidieerd zouden
moeten worden. Dit impliceert
dat elke vereniging een bela
chelijk miniem bedrag toege
wezen krijgt. Zodoende zou het
misschien beter zijn de te ver
delen som aan te wenden om
iets te verwezenlijken op kultu
reel vlak dat van algemeen be
lang is, bv. een kunstwerk ko
pen of een huis restaureren,
de orde kwamen, door dhr.
Claus zo goed en zo kwaad als
het kon beantwoord of verdui
delijkt werden.
Een vraag die naar voor kwam
was of men bij het opstellen van
de voorwaarden waaraan een
kulturele vereniging moet vol
doen wel selektief genoeg is
tewerkgegaan. Een duidelijke
scheidingslijn trekken tussen
wat nu eigenlijk nog kuituur is
en wat niet, is echter zeer moei
lijk. Waar bv. eindigt vrijetijds
besteding en begint sport?
Waar ligt de scheiding tussen
kuituur en ontspanning? Om nu
zeker geen verenigingen in het
nadeel te stellen, moet de kul
turele raad een zo breed moge
lijke marge nemen.
Een voorstel kwam naar voor
om door de kulturele raad een
jaarlijks overzicht te laten sa
menstellen, waarin de tekorten
en de problemen van de indivi
duele verenigingen in het licht
gesteld worden, zodat men
veel voorkomende fouten in dé
toekomst kan vermijden.
Is het nodig de kulturele raad
volledig te enten op het de
kreet? De raad vormt een nogal
log juridisch orgaan en zit in
een streng keurslijf. Er kan dus
slechts van het dekreet afge
weken worden in de mate dat er
geen tegenstrijdigheden ont
staan, de grenzen zijn echter
■zeer eng. Zo wordt het nage
noeg onmogelijk verenigingen,
die eigenlijk zeer weinig met
kuituur te maken hebben, hier
door uit te sluiten.
Een grote dobber vormde wel
het fenomeen «Kultureel Cen
trum te Aalst» in dit debat. Dit
centrum begint stilaan vorm te
krijgen, en men twijfelt sterk
aan de financiële mogelijkhe
den van de verschillende ver
enigingen om in de toekomst
gebruik te maken van dit cen
trum. Door zijn omvang gaat
het een grote personeelsinfra-
struktuur vereisen, wat enorme
In de loop van het voorbije jaar werd een begin gemaakt met
de oprichting van 14 wijksportraden. Momenteel bestaan er
reeds 12 die op voorbeeldige wijze werken. Statuten werden
uitgewerkt met bestaan en doel, samenstelling en struktuur,
erkenning en huishoudelijk reglement. Alles op adekwate
wijze vastgelegd.
Voor Aalst Linkeroever Zuid
dient nog een wijksportraad
opgericht Verleden keer was
het zeer slecht wegens de mist
en het spelen van de superbe
ker voetbal, uitgezonden door
de TV. Hopelijk komt het nu tot
oprichting van de raad op
dinsdag 22 januari te 20 u. in
kafé De Klok, Grote Markt,
Aalst.
Alle sportverenigingen met ze
tel gelegen ten zuiden van de
lijn Denderstraat, Dirk Mar-
tensstraat. Koolstraat en Re-
gelbruggestraat worden hierbij
uitgenodigd
Het betreft atletiek Eendracht,
balboogmaatschappij Klau-
waarts, Ware Vrienden en St.
Servatius. Okapi, damesbas
ket. liefhebbersbasket, biljart
clubs A.B.C., Biljartvrienden,
Palace, St. Martinus, bowling
Zilverspar, St. Rochus hon-
denklub, judoklub, kaatsklub,
karabijnklub, karateklub. Osis-
ris, minivoetbalklub, schaak-
klub, turnkring, voetbalklubs
Residende, S.A.F., S.K.,
Stampia, St. Job, Timarcha,
Amapola, Cosmos, Kevers,
SETOK, Brussel-Lambert, Mo
lenstraat, Old Stars, Rayo, Ef-
see.
Verder de personeelskringen
Generale, TT, ASLK, De Coen,
volleybalklub, Aalst VK, Han-
delbalklub Rosis, wielersport-
komitee, yogaklub en zwem-
klub Neptunus.
Op de agenda:
aanstellen van voorzitter en
ondervoorzitter
bespreken van statuten
specifieke problemen van de
linkeroever
eventuele adviezen aan het
sportkomitee
Eventueel hierbij niet vermelde
sportklubs van linkeroever zuid
zijn uiteraard welkom op de
vergadering.
LH
...krijgt Ineke haar eerste tandje. Niemand die daar van wakker
ligt, behalve het lijdend voorwerp van dit gebeuren en haarhuis
genoten. Niets wereldschokkends, dat tanden krijgen, maar wel
een opgemerkt feit in haar jonge leven en dat van haar (niet meer
zo jonge) moeder. Het gaat immers gepaard met weinig vaak,
dus vaak wakker én lastig zijn, en het klein stukje mens komt
alweer een stapte verderop de lange weg naar het Groot Worden
toe.
Vroeger, 'toen je nog geen kin
deren had, zou je dat ook on
benullig hebben gevonden.
Kinderen, die vond je onschul
dig en - soms - lief, maar ver
der lieten ze je onverschillig. Je
had er geen nood aan en
evenmin verlangde je ernaar;
ze waren trouwens uit de mode
(intussen zijn ze weer inJe
leven was best gevuld en je
had genoeg andere bezighe
den, teveel zelfs. De wereld is
toch al overbevolkt en de toe
komst somber; overigens, wat
je niet hebt dat mis je niet, kort
om, je voelde je niet geroepen
tot het instandhouden van de
soort.
Op een dag blijk je zwanger te
zijn; je bent totaal verward en
wonderlijkgelukkig. Het is je
vreemd te moede: duizend
twijfels en vragen komen in je
op en je ondergaat die misse
lijke én gelukzalige toestand
als betrof het iemand anders
en plots knapt het leven in je af
en je gaat zelf ook een beetje
dood. Je voelt je schuldig, ge
straft en hopeloos-ellendig en
niets dat dit verlies nog ooit
goedmaken kan
Nu wil je pas echt een kind en
het gaat niet.
Je ontmoet mensen zoals jij en
je wist niet dat ze met zovelen
waren. Wat is ze groot, deze
naamloze massa van verbor
gen verdriet en blijven hopen
Hopen op het grote wonder dat
toch komt.
Wie zal beschrijven hoe je je
voelt, die lange lange maan
den van verwachting; wie is
even ondersteboven van de
geboorte, wie glimlacht net zo
vertederd en ontroerd bij dat
eerste tandje, die eerste wan
kele stap, het allereerste
woordje?
Later zit je op een kaféterras en
je kijkt naar een moeder in ge
zelschap van haar grote zoon
en diens vriend, allebei stu
dent. Je merkt zijn vriendelijke
hoffelijkheid (het zijn niet alle-
Het is de laatste tijd opvallend stil rond de figuur van de
burgemeester. Overweegt hij een lange vakantie in
Knokke, of trekt hij zich terug op Sjah-Teau Terlinden?
Of is hij op ski-vakantie naar Walt-Niehl?
Gedaan met de perskonferenties op het stadhuis: de
burgemeester houdt zijn adem in.
Er wordt dus niet meer uit dat nieuwsvaatje getapt. Maar dat
kraantje (dat nu dichtgedraaid werd) lekte toch. Wat op die
perskonferentie werd verteld was gewoonlijk toch al gewe
ten. Maar 't was wel gezellig, dat maandelijks bezoekje aan
de stadhuisfamilie.
De burgemeester was er trouwens de laatste tijd niet
meer bij. Vooral na de verkiezingen is de blauwe hemel
sterk bewolkt in Aalst.
Wie herinnert zich nog dat mooi kinderrijmpje:
Toen onze mop een mopje was
't Was aardig hem te zien
Nu bromt hij alle dagen
En bijt nog bovendien...
Voor de karnavalstoet wordt op de markt kijk- en luis
tergeld gevraagd. In de prijs zijn de overschoenen in
begrepen. Er wordt ook gevraagd niet te trappelen van
de kou indien de groepen elkaar niet opvolgen: wegzin
ken gebeurt op eigen risico.
Sedert de nieuwjaarsreceptie in de Keizershallen is er in
Aalst een plaats «te begeven» van stads-stripteaseuse.
Onnodig te schrijven indien ernstig.
Het dametje op die receptie was toevallig in het blauw
gekleed. Voor zolang dat duurde, natuurlijk. Ook daar
ging het blauw eraf.
Een verhaaltje uit warmere dagen: Ergens aan onze Noord
zeekust was de Prinsencaemere uitgenodigd op een soort
verbroedering met een badstad. Een zekere MDB reisde
het gezelschap achterna met een uurtje vertraging. Maar
het café waar hij meende dat de festiviteiten doorgingen
was gesloten. Een uur lang sloop hij in de omgeving rond.
Hij viseerde zolang een huis rechtover, en trok daar ten
slotte binnen. Dit had de argwaan opgewekt van de omwo
nenden. Even later stopte voor het door MDB «gekraakte»
pand een combi van de Rijkswacht. Dat kon natuurlijk maar
aan één persoon overkomen. Je mag drie keer raden.
Schepen-met-de-feestneus De Bisschop raakt zijn
«lastpost» niet kwijt aan de karnavalvereniging AKV.
De schepen wil deze persoonlijke eigendom zomaar
wegschenken. Maar hij zag hem graag door de burge
meester overhandigd. Deze wil daar blijkbaar niet van
weten. Misschien denkt hij dat het een lastpost is.
Een kleine bloemlezing uit het 10 punten tellende reglement
van bedrijven, kantoren, fabrieken en kanselarijen, van
1863 tot 1872 (dus ook geldend voor het stadhuis):
van nu af aan zal het personeel aanwezig zijn van 6
uur 's morgens tot 6 uur 's avonds. De zondag is voor
behouden aan de eredienst. Iedere morgen zal men
bidden in het hoofdkantoor.
de oudste bediende is verantwoordelijk voor de netheid
van de lokalen. De jongsten melden zich bij hem aan 40
minuten vóór het gebed en zijn eveneens ter beschikking op
het einde van de dag (dat zijn waarschijnlijk de huidige
Spitaelsers)
De kleding moet eenvoudig zijn... niet in lichte kleu
ren... men moet betamelijke kousen dragen... Geen
overschoenen en mantels, want het personeel beschikt
over een kachel. Uitzonderring voor halsdoeken en
hoeden in geval van slecht weer. Het wordt bovendien
aanbevolen elke dag in de winter 4 pond steenkool mee
te brengen.
Het is verboden te spreken tijdens de kantooruren. Een
bediende die sigaren rookt, alcoholische dranken neemt,
veelvuldig biljartzalen of politieke middens bezoekt is ver
dacht wat zijn eer, zijn eerlijkheid en zijn onberispelijkheid
betreft. (Toen blijkbaar nog niet de beste kafee van de
markt).
Het is toegelaten te eten tussen 11.30 en 12 uur. Het
werk mag evenwel niet onderbroken worden.
Ten aanzien van het klienteel, het bestuur en de verte
genwoordigers van de pers, zal de bediende getuigen van
bescheidenheid en eerbied.
het kollege van burgemeester
en schepenen, één door elke
politieke fraktie van de ge
meente aangewezen gemeen
teraadslid en een afgevaar
digde van elke andere gemeen
telijke adviesraad met kulturele
bevoegdheid. Het overgrote
deel van de kulturele raad be
staat dus uit leden van de kultu
rele verenigingen zelf. Een kul
turele vereniging moet ook vol
doen aan bepaalde normen. Ze
moet o.a. aktiviteiten uitoefe-
lijk reprezentatief is voor alle
richtingen. Tot hier toe is de kul
turele raad nog niet erkend ge
worden, hoewel ze reeds tot
stand gekomen is en een be
stuur en een algemene verga
dering bezit.
In die kulturele raad zijn reeds
verschillende werkgroepen tot
stand gekomen, o.a. een werk
groep vrijetijdsbesteding, een
werkgroep vorming, een werk
groep aktieve kunstbeoefe
ning, instellingen. De werk-
enz. Misschien ook zou men
beter materiële steun dan wel
financiële verstrekken aan de
verenigingen, daar velen (to
neelgroepen e.d.) daar veel
meer behoefte aan hebben. Zo
lang er nu geen subsidiërings
systeem bestaat dat werkelijk
de moeite waard is, blijft de
hele zaak eigenlijk een poli
tieke verantwoordelijkheid.
Aansluitend bij deze inleiding
volgde het debat, waarin en
kele problemen en vragen aan
'ilberl Claus, voorzitter van de Aalsterse kultuurraad. (EDV)
onkosten gaat meebrengen,
komt daar nog bij de immense
kostprijs van de bouw, dan lijkt
het utopisch dat verenigingen
aan demokratische prijzen van
dit centrum gebruik zullen kun
nen maken.
Misschien zou het beter ge
weest zijn de kulturele aktivitei
ten meer te spreiden, en hier en
daar in groot Aalst een zaaltje
op te richten voor allerlei aktivi
teiten zodat meer mensen
plaatselijk van de akkomoda-
tie« gebruik zouden kunnen
maken.
Ondanks dat er enkele vragen
onopgelost bleven (de kulturele
raad staat echter nog in zijn
kinderschoenen) was deze
vormingsavond zeer vrucht
baar en leerzaam, zowel voor
de sprekers als voor de toe
hoorders. Hopelijk draagt dit i-
nitiatief van IMAVO bij tot de
verwezenlijking van een dege
lijk gestrukturèerde kultuurraad
met faciliteiten voor alle be
langstellenden.
Wim Verbeiren
maal onvèrschillig-brutale vle
gels) en zij glimlacht, zichtbaar
gelukkig. Wat verderop zit een
vader met zijn dochter en ook
een zoon - de gelijkenis is tref
fend - te praten, volwassenen
onder elkaar, en bij het weg
gaan is hij opeens weer jong
en cavalier voor zijn eigen fris
mooi meisje en zijn zoon is een
stuk groter nog dan hij en wat is
hij trots.
Je stapt eveneens op en haalt
je moeder af van de kliniek; ze
is blijkbaar eerder klaar dan
verwacht; ze staat daar
zo'n beetje verloren bij de uit
gang. Het is beginnen te rege
nen en ze heeft haar paraplu
opgestoken. Auto's razen
voorbij en ze kijkt zomaar wat
rond en dan herkent ze jou en
haar gezicht klaart op en je
roept "mama!» en haar lach
werkt, bevrijdend. Het onder
zoek viel mee, er is niets aan de
hand, maar het was toch even
bang zijn en wat is het daar een
doolhof, de mensen zo
vreemd, en je staat daar maar
te staan, alleen met je onuitge
sproken zorgen, en de zon is
weg, maar daar ben jij... Je
bent niet alleen en eindeloos
dankbaar om dat kind, die
grote dochter, en ze neemt je
mee voor een heerlijk-hete kop
koffie en zij betaalt en je bent
zelf weer kind en onbeschrijflijk
gelukkig...
Kinderen
Wat klaag je
over de sporen van de kinde
ren
over de potloodstrepen op het
behang
en de gaten in de overgordij
nen -
er komt een dag waarop je ze
missen zal
wanneer je alleen bent
Wat zucht je
over hun gescheurde kleren
over de modder aan hun
schoenen
en de hele janboel -
eens is dat alles nog slechts
herinnering
die je ogen vochtig maakt
Wat brul je
wanneer ze schreeuwen - de
kinderen
wanneer ze brutaal zijn
en je spottend bekritiseren -
over een paar jaren zal je rust
hebben
die je kwellen zal.
(vri/ vertaald naar een tekst van
Britt
Jutta Ahlemann)
