5
uuu
ONGELOOFLIJK..
2 - 26-1-1979 - De Voorpost
De redaktie is niet verantwoordelijk voor de inhoud en heeft het
recht de teksten in te korten.
iet
BESTAANSZEKERHEID
Terwijl in Brussel verder ping
pong wordt gespeeld over een
nieuwe regering, en we op dit
ogenblik nog niet weten of wij ons
zullen moeten uitspreken over een
eventuele deelname, blijven de
verkozenen van het volk nood
gedwongen «thuis» omdat nu
eenmaal het Parlement niet mag
vergaderen voor een nieuwe rege
ring is samengesteld. Maar onder
tussen IS er een regering die de
zogenaamde lopende zaken af
handelt. De uitvoerende macht
werkt dus voort, ongecontroleerd
door de verkozenen. Dit doet eens
te meer de vraag rijzen over de
democratische continuïteit. Het
lijkt ons wenselijk te zijn, ons
hierover spoedig te bezinnen.
Hierbij kunnen we verwijzen naar
andere democratische landen waar
in dezelfde omstandigheden een
vaste parlementaire commissie,
enkele tientallen kamerleden, aan
het werk blijft om dringende wets
ontwerpen te bespreken en even
tueel voorlopig goed te keuren, én
om de behandeling van de lopende
zaken van dichtbij te volgen.
Wij echter dienen «Thuis» te blij
ven. Van deze gelegenheid kun
nen de parlementsleden natuurlijk
gebruik maken om een aantal za
ken te bestuderen, uit te diepen, en
zich terdege voor te bereiden. Ze
kunnen ook meteen de tijd nemen
om nog meer dan anders contact te
houden met de bevolking en met
hun eigen partijbasis.
Uit die contacten blijkt voortdu
rend, dat de gesprekken in Brussel
niet direct inwerken op de belang
stelling van de overgrote meerder
heid van de bevolking. Elk indi
vidu, elk gezin, elke familie uit in
een eigen beleningswereld met
misschien naar buiten uit geen
brandende problemen maar met
zorgen die stuk voor stuk voor die
mensen wél zeer belangrijk zijn.
Het grootste probleem is dat van
de bestaanszekerheid. De werklo
zen voelen zich buitenspel gezet.
Er is voor de meesten onder hen
wel een geldelijke opvang ge
lukkig maar niet voor iedereen.
Maar een andere opvang is er niet.
Degenen die nog niet werkloos
zijn, maken zich zorgen over de
toekomst. Duizenden afgestu
deerden zijn onzeker, de nog stu
derenden zijn het niet minder.
Ook de kleine zelfstandigen bele
ven moeilijke tijden. De plotse
linge sc hooi vergroting bedreigt
hen voortdurend of is voor velen
onder hen al dodelijk geweest.
Er zullen offers worden gevraagd.
Dat kan niet anders. Maar zullen
die eerlijk worden verdeeld? Zul
len ook de zwakken mee moeten
opdraaien? Dat kunnen wij niet
Van de politici wordt terecht een
grotere creativiteit verwacht, er
moeten dringend nieuwe oplos
singen worden gezocht. Een aan
tal oplossingen worden al in ons
programma vermeld. Als we met
iemand gaan regeren, moeten we
er zeker van zijn dat die program
mapunten worden overgenomen
en bij prioriteit worden uitge
voerd.
Mare Galle
V ol ksvertege n woord iger
NAAR EEN DURE
TOEKOMST?
Tot onze voldoening hebben
verschillende rubriekschrijvers
van deze «vrije tribune» vorige
week wél aandacht gewijd aan
de onderhandelingen rond de
regeringsvorming De vraag is
echter, of de lezer er nu omtrent
hun houding veel wijzer is op
geworden?
Wij menen dat we het inder
daad terecht aldus kunnen stel
len. Willy Van Renterghem stelt
vanwege de PW de vraag of
het nieuwe heen en weer
springen en de neiging om met
dezelfden hetzelfde te herbe
ginnen. wel in de lijn ligt van de
verwachtingen van het kie
zerskorps. maarhij vergeet
er aan toe te voegen wat de
PW dan wel zeer konkreet wil.
buiten haar demagogische eis
van de vermindering der belas
tingen.
Piet Heymans voor de Volksu
nie. verklaart dat het door de
partijraad ingenomen stand
punt de algemene goedkeuring
wegdraagt vernoemt heel
even de huidige ekonomische
toestand als dringend, legt een
liefdesverklaring af aan het a-
dres van het Waalse volk.
maar noch doorheen zijn be
toog. noch doorheen de verkla
ringen van de partijraad of van
Schiltz himself, kan men duide
lijk uitmaken wat de Volksunie
eigenlijk wil. De ganse pers
dringt trouwens aan op klaarte
Willems van de C.V.P. zwijgt,
en heeft het liever over het
schepenkollege. Wat ons van
hem niet verwondert. Martin
Hutsebaut heeft er wel tijd en
plaats voor genomen, maar... is
zijn hernieuwde verklaring voor
een legislatuurregering klaar,
en trouwens verontrustend
knap aansluitend bij deze van
Wilfried Martens, over de
KMO's praat hij, over de belas
tingen heeft hij het, doch er
komt niets konkreets omtrent
wat werkelijk de knelpunten
zijn waarover het bij de rege-
ringsonderhandelirjgen gaat.
Dit is nauwelijks geen nieuw
verschijnsel, en vooral de acht
tien maanden regering Tinde-
mans II werden er door geken
merkt, zoals we vandaag weer
kunnen vaststellen, dat niets in
de pers, radio of TV de mensen
voorlicht omtrent het waarom
het nu eigenlijk gaat of sukkelt.
In feite voelt de C.V.P. zich
meester van de toestand, en
haar doel blijft hetzelfde als
vóór 17 december: zij wil een
regering waarmee het unitair
en anti-sociaal beleid ook
mede door de BSP en zo moge
lijk ook anderen wordt gevoerd,
iets wat vooral zonder de BSP
veel moeilijker zou vallen.
Daarom betreurt de KPB dat
links méér eensgezind en kor
daat voorwaarden stelt.
Daarom legt de KPB haar eisen
(hier kort samengevat) voor:
de gewest- en gemeen
schapsraden moeten zo snel
mogelijk door rechtstreekse en
algemene verkiezingen geïn
stalleerd worden, met méér be
voegdheden en middelen;
Er moet een urgentiepro
gramma komen tegen de werk
loosheid, met politieke steun
aan de aktie voor de 36-
u ren week met aanvullende te
werkstelling (voor 1 jan. '79),
met kontrole op de gelden die
aan de privésektor worden ge
geven, met aanwerving in de
openbare diensten, verlaging
van de schoolnormen enz.
er moet dringend een doel
treffender en rechtvaardiger
fiskaal stelsel komen, met be
lasting van de grote vermo
gens. indeksering der belas
tingsschalen. afschaffen van
samenvoeging der inkomens
van echtgenoten en maatrege
len tegen de fiskale fraude
de militaire uitgaven (denk
aan de nieuwe raketten die de
overgangsregering nu wil ko
pen na de 27 miljard voor de
tanks en de 40 voor gevechts
vliegtuigen) moeten verlaagd
worden, de neutronenbom
moet worden afgewezen en de
nieuwe regering moet een poli
tiek voeren gericht op ontspan
ning en ontwapening.
Dit is klaar en konkreet. Een
andere richting ingaan is het
spel spelen van de CVP, en
vooral van degenen bij haar die
er nu reeds jaren hun door het
grootkapitaal geöriënteerde po
litiek willen doordrukken. Zij
denken daarbij niet aan de be
langen van land en volk, doch
wel aan de algemene krisis van
het systeem
Systeem dat zij willen besten
digen, een crisis waarvan zij de
kosten door de werkende be
volking willen doen betalen, in
begrepen degenen die in hen
geloven.
Ray De Smet
DE AFWEZIGE
STAATSBURGER
Het jaar 1979 is niet goed begon
nen. De sneeuw van oudejaarsa
vond, die tijdens de nieuwjaarsda
gen een onverwachte winter-
attentie leek, is al lang een overlast
geworden. De sneeuwmannen zijn
inmiddels al weer scheefgezakt.
Wat overblijft is een scherpe win
ter, met veel verkeersnarigheid en
met een hoop bijkomende zorgen
voor de mensen die het vanzelf al
lastig hebben: de bejaarden en de
velen die in ons ekonomisch bestel
slecht aan hun trekken komen.
Daarenboven stapelen de slechte
vooruitzichten zich op. Aan de
ekonomische krizis schijnt maar
geen einde te komen. De werk
loosheid stijgt.
De sanering van de zieke lakken
van ons bedrijfsleven wordt ons
v«>orgerekend in termen van
nieuwe afdankingen. De begro
tingstekorten worden duizeling
wekkend: voor dit jaar wordt een
put van meer dan tweehonderd
miljard voorzien. Ons hele stelsel
van de sociale voorzieningen is
aan het kapseizen en dreigt ge
woon failliet te gaan. Door wie en
hoe onze pensioenen zullen be
taald worden over een aantal jaren
is echt geen demagogische vraag.
Tegen deze sombere achtergrond
doet het huidig formatieberaad
onwezenlijk en spookachtig aan.
Wij hebben de verkiezingen straks
anderhalve maand achter ons lig
gen, en er is nog steeds geen rege
ring. In werkelijkheid is de stuur
loze periode zonder regering nog
langer: het was op elf oktober dat
Tindemans de krizis verwekte.
Het land wordt reeds meer dan drie
maanden niet meer geregeerd
zoals het behoort. Want hoewel
Van den Boeynants een krachtiger
en aktiever eerste minister is dan
Tindemans dat was, is het huidig
kabinet een overgangsregering die
niet ten gronde kan werken.
Men kan het de gewone burger
niet ten kwade duiden dat hij het
allemaal niet meer begrijpt. Hij
snapt geen snars van de ijdele spel
letjes die in de Wetstraat opge
voerd worden en waarbij partijpo
litieke berekeningen belangrijker
zijn dan de toekomst van het land
en dan de dingen die de mensen
werkelijk bekommeren.
De kloof tussen de politieke we
reld en de gewone burger wordt
alsmaar groter. Bij de jongste ver
kiezingen waren er 506.000 on
geldige en blanko-stemmen, een
stijging van praktisch 100.000
tegenover de verkiezingen van
1974. Als men daarbij de zuivere
protest- en afkeurstemmen voegt
van wie gekozen hebben voor
randpartijtjes (Ral, Amada,
Vlaams Blok, Rad enz...) dan
zijn er bijna 700.000 burgers die
het spel niet meer mee hebben ge
speeld: ongeveer 15% van het kie
zerskorps of zowat één kiezer op
zeven.
Moest er in ons land geen kie
splicht bestaan, dan zou deze
kloof op 17 december een afgrond
geweest zijn.
Een dergelijke toestand is uiterst
gevaarlijk voor de demokratie.
Het is in zo'n klimaat dat de roep
naar een «sterke man» kan gaan
weerklinken en dat wij dreigen te
verzeilen in een avontuur, dat ons
de vrijheid en de demokratische
verworvenheden kost.
De kloof tussen de politieke we
reld en de niet meer aanwezige
staatsburger moet dringend ge
dempt worden. Er bestaan daar
geen toverremedies voor. De
énige echte remedie is: een door
zichtiger beleid dat dichter bij de
bevolking staat.
De parlementsleden hebben daar
bij een eigen en onvervangbare
taak te vervullen. Ikzelf beschouw
dat trouwens voor mij, in het begin
van dit jaar 1979; als de belang
rijkste opdracht en als een grote
uitdaging: in mijn partij de stem te
zijn voor wat leeft bij de bevolking
en anderzijds aan de bevolking
door voorlichting, maar ook
door konkrete inzet en onafgebro
ken werk duidelijk te maken,
welk het beleid is van mijn partij.
JAN CAUDRON
Kamerlid.
KAN HET NOG
ANDERS WORDEN
IN BELGIE?
Formateur Martens stevent af op
een CVP-BSP-regering.
De CVP steunt bij deze gedachte
onvoorwaardelijk de formateur.
De PSC maakt voorbehoud inzake
het communautaire luik en ziet
ook het FDF liefst aan de onder-
hangelingstafel zitten.
De Waalse socialistische leider
Cools wilde tijdens het afgelopen
weekend niet al te veel kommen-
taar kwijt, maar duidelijk is dat de
parti socialist het FDF niet wil la
ten vallen.
Hoe in een dergelijke koalitie de
grondwetsherziening zal verwe
zenlijkt worden is blijkbaar een
zorg voor later.
Wat zulke regering op ekono
misch en financieel vlak kan bete
kenen, wordt duidelijk wanneer
men de verklaringen van de heer
Martens kan geloven die zegt dat
de kriziswet zal worden opge
poetst.
Belangrijk in dit geval is echter dat
de politiek van de vorige Regering
niet is bijgetreden door de kiezers,
want dan hadden de regeringspar
tijen fors moeten winnen.
Maar met deze uitspraak van de
bevolking wordt geen rekening
gehouden!
De heer Martens stoort zich ook
niet aan de tegenkanting van een
groot deel van de CVP tegen de
kriziswet, nl. van de zelfstandi
gen, middenstanders, vrije beroe
pen, boeren, werkgevers enz.
Misschien hebben zij geen stem
meer in deze grote standenpartij
Met een voortzetting van de kri
ziswet zal er ook zo goed als niets
in huis komen van een belasting
vermindering, die de CVP en de
BSP nochtans in grootse bewoor
dingen in hun kiesmanifesten be
loofd hadden.
De begrotingstoestand laat nu
geen verlaging meer van de belas
tingen toe, zo luiden nu de verkla
ringen van CVP en BSP Indien
men de kiezers niet had willen
misleiden, dan hadden deze par
tijen er beter aan gedaan dit vóór
17 december te zeggen!
Nu wordt betoogd dat de Staat er
moet voor zorgen dat er over vol
doende geld beschikt wordt en de
kristendemokratische?: aanhang
wordt reeds voorbereid op een
flink pak hogere belastingen, die
zo worden ingekleed alsof ze
slechts de «hogere» inkomsten
zouden treffen.
Duidelijk is echter dat een derge
lijke fiskale aanslag onvermijde
lijk al degenen treft, die ook maar
enig bezit of welstand hebben, en
het is een verloochening van het
CVP-standpunt dat de globale fis
kale druk niet mag verhoogd wor
den.
Het is een grove leugen wanneer
men beweert, dat een verlaging
van de belastingen ten nadele van
werklozen, zieken en kinderrijke
gezinnen zou uitvallen. Het so
ciaal stelsel is op weg naar het
failliet en het kan niet gered wor
den door steeds maar de bijdragen
te verhogen.
Nochtans moet het juist ter be
scherming van de zwakken in de
samenleving gered worden en dat
zal met andere middelen moeten
gebeuren, waarbij zal moeten ge
raakt worden aan de voorrechten
van personen en instellingen, die
leven van en hun politieke macht
putten uit de sociale verzekerin
gen.
Men doet de waarheid evenzeer
geweld aan wanneer men beweert
dat de inkomsten van de staat in
gevolge de krizis «gedaald» zijn,
wanneer zij in werkelijkheid ge
stegen zijn: in het jaar 1978 nog
met 13%!
Het moet maar eens definitief uit
zijn met de mensen te misleiden,
zoals Minister Geens dat doet,
door eens de inkomsten te over
schatten om het begrotingstekort
te camoufleren en nadien te bewe
ren dat de belastingen minder op
brengen. Met dergelijke metodes
raakt men nooit uit het slop.
Het is een primair ekonomisch be
grip dat een beleid van een over
dreven stijgende staatsuitgave
leidt tot inflatie, krizis en werk
loosheid. Deze politiek heeft ge
faald en er moet bijgevolg een an
der beleid gevoerd worden, zoals
ook door de kiezers duidelijk
wordt gewenst.
Politiekers die daartoe niet in staat
zijn, moeten er dan niet aan begin
nen en zeker niet als verlichte par
tijdespoten hun wil op sociaal en
ekonomisch vlak aan het volk op
dringen zoals ze voorheen met het
Egmontpakt hebben gedaan.
Men kan zich inderdaad terecht
afvragen hoe de voorzitter van de
CVP zo maar kan voorbijgaan aan
de wensen van een deel van de
kiezers van zijn partij enerzijds en
van het kiezerskorps in het alge
meen anderzijds.
Kan het in die omstandigheden in
België nog anders worden?
WILLY VAN RENTERGHEM
NIET OVERDRIJVEN
Er doet zich voor het stadsbe
stuur oen goede gelegenheid-
voci om kontrole te krijgen op
de tarieven van de kermismo-
lens en kramen van de Aals-
terse karnavalfoor.
Menig foorbezoeker heeft in
het verleden al eens de wenk
brauwen gefronst bij de vast
stelling dat voor een rit op de
autoskooter of draaimolen ver
schillende tarieven worden
aangerekend naargelang de
drukte op de foor. Dit behoort
zowat bij de commercie en is
aannemelijk tot zolang niet
overdreven wordt. Het mag in
geen geval op een uitbating
gaan gelijken van het kind of de
volwassene die ongeduldig en
verlokt door de aantrekkelijk
heden van de foor, nog weinig
redeneert.
Het stadsbestuur biedt aan de
foorreizigers een concessie-
kontrakt aan dat hen in de toe
komst voor tenminste vijf jaar
zekerheid biedt van een stand
plaats op de Aalsterse foor.
Een zekerheid die aan de foor
reizigers niet kan misgund wor
den, integendeel. Ik ben er ze
ker van dat de gemeenteraad
dit initiatief zal goedkeuren.
Mijn voorstel bestaat er in om
naar aanleiding van het con-
cessiekontrakt. aan de foorrei
zigers ook te vragen hun
maximumtarieven kenbaar te
maken. Deze prijzen kunnen in
het concessiekontrakt opge
nomen worden nadat eerst tus
sen schepenkollege en elke
foorreiziger afzonderlijk over
die prijzen een bespreking
heeft plaats gehad. Want de
ene molen is mooier en attrak-
tiever dan de andere
Prettige karnaval tegen verze
kerde prijzen!
Raymond UYTTERSPROT
Gemeenteraadslid
MANNELIJKE KERK
Kent u Khomeini? De geestelijke
leider die heel wereldlijk de sjah
deed verhuizen. Misschien reist
hij kortelings naar Iran. Laten we
nu eens veronderstellen dat hij
daar bij zijn aankomst iedereen die
hem staat op te wachten voorbij
loopt en regelrecht naar een vrouw
toegaat, haar begroet en aan
spreekt, haar troost voor zijn af
wezigheid, haar een taak geeft en
zendt naar zijn volgelingen... Of
laten we Helder Camara nemen;
veronderstel dat hij thuiskomt van
één van zijn heel lange reizen en
zich op het vliegveld tot een vrouw
keert, haar troost en toespreekt,
haar een opdracht geeft, haar op
roept naar de mensen in de stad te
gaan en hen een heel speciale
boodschap te brengen... Denkt u
dat zo'n twee voorvallen onge
merkt zouden voorbij gaan? Zou
men niet zeggen: die vrouw wordt
toch wel op een zeer speciale ma
nier uitgekozen. Zij wordt belast
met een heel belangrijke taak, zij
wordt opgeroepen door die grote
geestelijke leider en zij wordt door
hem gezonden om naar anderen
toe te gaan en hen iets mede te
delen, hen een verheugend en blij
nieuws te brengen.
En wat lezen we in dat boek waar
aan we ons weer toetsen en
waardoor we ons telkens weer be
zinnen; wat lezen we in de Bijbel?
Jezus Kristus komt terug uit het
rijk van de doden, het is wel de
verste reis die een mens maken
kan. Hij keert terug bij al diegenen
die hem gekend hebben en die hem
liefhadden. Hij komt niet zomaar
terug van een reis, of terug uit een
ballingschap. Neen, hij keert terug
uit de dood, een heel uitzonder
lijke en haast ongelooflijke ge
beurtenis. Dit moet ook voor hem
zelf een heel belangrijk uur ge
weest zijn: de overwinning op de
dood en de terugkeer om dit
nieuws, die bevrijding aan de
mensen mee te delen. En wat doet
Jezus Kristus? Aan wie gaat hij,
als eerste, zoiets geweldigs mel
den? En, hoe ongelooflijk het ook
moge klinken, hij wendt zich tot
een vrouw! Hij troost haar
«Vrouw, waarom weent gij? Wiè
zoekt gij?» En hij noemt haar
naam «Maria Magdalena» opdat
zij goed zou weten dat hij zich wel
degelijk tot haar, en tot haar alleen
richt. «Ik groet u» zegt Jezus, en
dan: «Ga naar mijn broeders en
zeg hen dat ik nu opga naar de
Vader, naar mijn en uw God.
Wees niet bang! Ga en boodschap
mijn broeders dat zij naar Galilëi
moeten gaan, daar zullen zij mij
zien.» Zo staat het in de Bijbel.
Verteld door vier verschillende
mensen en telkens op een enigs
zins andere wijze, maar toch té
gelijk om er geen geloof aan te
hechten. En Markus voegt er nog
duidelijk bij:.'s morgens vroeg,
op de eerste dag van de week, ver
scheen Hij het eerst aan Maria
Magdalena, uit wien hij zeven
duivels had uitgedreven. Het was
dus zeker die Maria van Magdala,
die, door haar liefde voor hem,
anders gaan leven was; die een
toestand van zelf-haat en
mensen-haat tot een leven van
vrede, zekerheid en vriendschap
was gekomen. Zij neemt haar taak
meteen op en gaat naar de anderen
en zegt hen wat baar is overkomen
en wat de boodschap van Jezus is.
En wat denkt u dat er gebeurt?
Hqt staat in de Bijbel en het is echt
niet uitgevonden door één of an
dere feministe om haar standpunt
eens extra kracht bij te zetten! Er
staat: «Maar toen ze haar hoor
den... geloofden ze haar niet, ze
hielden haar woorden voor beu
zelpraat (voor leugens) en ze ge
loofden haar niet.» Nadien zullen
ze dan wel hebben ingezien dat ze
de waarheid gezegd had, maar di
staat er niet in geschreven en
niet dat ze zich bij haar verom
schuldigden voor hun wantroi
wen. Meent u nu dat er dikke b<
ken zijn volgeschreven over dij
speciale uitverkiezing, over di
heel bijzondere roeping en di
heel duidelijke gezonden-zijn
de vrouw? Meent u dat daaruit
nodige consequenties zijn ge
haald? Denkt u dat deze vrouw,
een heel gewone vrouw die h«
kwade écht wel gekend had en hei
goede had gekozen en over haai
bijzondere opdracht bibliothekeï
zijn volgeschreven? Zoals Marii
van Nazareth stond aan het begit
van het aardse leven van Jezus, z*
staat deze vrouw toch aan het be
gin van zijn eeuwig leven? Zoalj
men gevolgen trekt üit de taak vai
Maria van Nazareth voor alk
vrouwen.zo zou men toch ooi
uit de taak van Maria van Magdalj
de gevolgen moeten trekken..i
voor alle vrouwen? Neen, d<
mannen die het in de Kerk voor "j
zeggen hebben, en het zijn alle
maal mannen, houden vol: di
vrouw is niet geroepen, niet ge
zonden, niet «uitverkoren», zi
kreeg niet de opdracht te prediken
of de boodschap te verkonden..
Moet men zich niet écht afvragen
hoe lezen die mensen de Bijbel'
Honderden jaren is bijbeluitleg
door mannen alleen beoefend. La
ten de vrouwen nu eindelijk een
zeggen wèt er in die Bijbel noj
allemaal staat dat nog nooit vei
klaard en uitgelegd is. God schiej
de mens, man en vrouw schiep hi
hem! Tot hier toe is er in de Keti
nog maar 'n halve mens aan bo
gekomen. Het overgrote deel val
de gelovigen de vrouwen -
worden in de katholieke kerk nie
aanzien als volwaardige mensen
Aleidis Dierid
Den
sche
Brieven waarvan de afzender niet aan de redaktie bekend is, komen
niet voor plaatsing in aanmerking.
De redaktie behoudt zich het recht voor de tekst te bekorten.
Publikatie betekent niet dat de redaktie achter de inhoud staat.
Geachte Heren,
In uw nummer van 5.1.79 stond
een jaaroverzicht van de gemeente
Erpe-Mere vermeld. Dit artikel,
geschreven door VIM, heb ik met
veel belangstelling gelezen. Daar
ik onderwijzer ben te Erpe-Mere
ging mijn belangstelling bijzonder
naar het hoofdstuk «onderwijs».
En ik vind het heel spijtig wat die
verslaggever daar allemaal vertelt.
Zijn zaken stroken niet het minst
met de waarheid. Ik vind dat die
man zich eerst op beide fronten
(zowel gemeentelijk als katholiek
bij deze laatste schijnt hij heel
goed thuis te horen) moet op de
hoogte laten stellen. Ik citeer uit
zijn artikel: «1978 is voor Erpe-
Mere geen luxejaar geweest op
onderwijsgebied. Het gaat behoor
lijk bergaf met het leerlingenaan
tal De sluiting van de school op de
Bossestraat te Erpe is een bedroe
vende gebeurtenis. De één zijn
dood isde andere zijn brood. Dank
zij een grootscheepse wervingsac
tie, die het Katholiek onderwijs
van Erpe - Mere voerde, wisten
zij, onder andere, een gedeelte van
de leerlingen die op de Bossestraat
op straat kwamen te staan, binnen
te rijven. Niet voor niets hebben
de mensen uit het Katholiek
(hoofdletter K, gemeentelijk
schrijft hij met een kleine g) On
derwijs zich ingespannen. Hun ac
tie heeft resultaat opgebracht.
Steeds meer en meer jongeren
hebben het (aanvechtbaar) genoe
gen van het schoolbusje leren ken
nen. Het Katholiek (grote hoofd
letter K) onderwijs heeft ook op dit
gebied een achterstand goedge
maakt. De ingebruikname van hun
schoolbusje was voor hen een
overwinning en een feestje
waard» Tot zover enkele citaten
uit het artikel van Vim. Laat ons
nu even de zuivere feiten belich
ten.
1. Het aantal leerlingen in het
gemeentelijk onderwijs te Erpe-
Mere steeg van 1977 naar 1978
met 76 leerlingen. Waar die VIM
die daling vandaan haalt is me een
raadsel. Als hij wil, de cijfers lig
gen te Erpe-Mere, Nieuwstraat.
2. Het Katholiek onderwijs viel
via 7 klassen naar 4 klassen, die
alle vier gevestigd zijn in de kloos
terschool te Erpe, daar in Eronde-
gem 95% der ouders gekozen heb
ben voor het gemeenteljk onder
wijs. Even citeren wij toch dat
laatstgenoemde gemeenteschool
in een jaar tijd van 60 naar 99
leerlingen klom.
3. De Bossestraat te Erpe was een
privé -school. Dus geen val van
het gemeentelijk onderwijs. De
leerlingen gingen wel voor 1/ 3
naar de kloosterschool en voor 2/
3 naar het gemeentelijk onderwijs.
4. De «grootste» wervingsactie
werd gevoerd door twee personen.
VLAAMS BLOK
Het jaar van het k ind
Met de regelmaat van een klok
vergasten de politici ons op 't een
of ander jaar dat natuurlijk in
gezet moet worden met een be
ker champagne. Daarna volgt de
klassieke plas van Breughel den
oude die het. toen al, karakter
van de vlaamse volksaard in
kleuren vastlegde.
Maar in Aalst is dat natuurlijk
anders want daar zitten wij in
het schepencollege met echte so
ciale en federale en die zijn na
tuurlijk voor het kind. In het
centrum van Aalst werd er aan
parkeerplaatsen gedacht, en on
ze schepen vindt dit zelfs een he
le prestatie. Kinderpleinen zijn
er niet. Het huisvuil wordt nu af
gehaald in zakken en dit is be
doeld om in de zakken van de
brave burger te tasten. Maar de
grote gezinnen zullen nu moeten
bedelen om enkele zakjes meer
want daar hebben de sociale en
federalen natuurlijk niet aan
gedacht. Gezinnen die duizen
den franken moeten leggen om
gewoon van water te worden
voorzien mogen al eens op 't eind
van het jaar I50frankskes terug
halen op het bureel van de (met
winst werkende) watei maat
schappij. Maar dat is niet ge
makkelijk hoor, bewijzen moe
ten meegebracht worden en
trouboekje. Nochtans is er op
het Raadshuis personeel genoeg
om aan sociale dienst te doen en
de huismoeders die soms het
huis niet kunnen verlaten zijn
gekend. 150 fr. op bedragen van
7000 tot 8000 per gezin is een
almoes.
Een aalmoes in het jaar van het
kind.
waaronder een gemeenteraadslk
in oppositie, welke volledig buitel
het onderwijs stonden. Maar ja
oppositie is oppositie, en vermit
men niets anders vindt, zoekt dit
partij het bij de scholen, die et
dit mag gezegd altijd hun goed)
gemeentescholen geweest zijn ei
die nu op een slag niet meer goec
zijn om degelijk onderwijs te ver
schaffen. Van politiek gesproken!
Het Katholiek onderwijs, md
grote K, heeft zich zelfs niet be
schaamd tot het aanwenden vat
vele lage trukjes zoals bandmon]
tages, geldschooierijen en langdu
rige sermoenen, om de mensel
toch maar het Katholiek onderwijl
te laten kiezen. Anders verliezer
zij immers een bedrag van subsi;
dies en dit zou kunnen schaden aai
de schatkist der kloosterheren vai
Geraardsbergen.
5. Het «aanvechtbaar» genoegen
van het schoolbusje vormt een an
der punt. Toch hebben de menses
van het Katholiek onderwijs nie
getwijfeld om er zich een aan te
schaffen. Welke genoegens verj
schaft dat busje voor hen?
Ik hoop, geachte redactie, dat e
met belangstelling, deze brief wilj
lezen, en dan ook hem in uw vok
gende uitgave laat verschijnen]
Met belangstelling kijken wij uitïi
Hoogachtend
RB
Onderwijzer, Erpe-Mere
Er moet dringend iets gedaan
worden aan het werkelijk sociale
klimaat van dit land. Daarvoor
hebben wij bewijzen nodig.
Schrijf aan het sekretariaat van
de V.V.P. Rozenlaan 15 B-2110
Wijnegem-Antwerpen.
Brian
...en toch waar. Deze drie prachtige zwanen waagden zich
op onze stinkende Dender. Zou het vriesweer alle chemicaliën
gedot/d hebben? Men trachtte de zwanen re vangen om ze
op onze purkvijver te zetten. Na ettelijke pogingen slaagde
men er toch in. IEDV
