foto bn mu mm
raklub^fim/
MENS ONDER MENSEN
KAMERLID GALLE
OPENDE
ANNE-MARIES
TENTOONSTELLING
§(UNSTB0EK VAN ETIENNE LE
COMPTE VERSCHENEN
De Voorpost - 2-2-1979 - 21
Mei te Hekelgem, een schilderij van Etienne Le Compte.
Kasteelstraat te Hekelgem waar
de tientallen kilometer brede
Dendervallei zich voor zijn oog
ontrolde. Geoefende kijkers zien
er inderdaad de Pamelberg en
zelfs de bossen van Vloesberg in
de Vlaamse Ardennen. Zoals
Stijn Streuvels vanuit zijn
Lijsternest de weidse landbou-
wen overschouwde kon Le
Compte dit jaren lang met de
hij ook zeezichten Indische
Oceaan en Stille Zuidzee. Hij
bleek dus niet gekatalogeerd te
kunnen worden als landschap
schilder. te meer dat hij nu ook
zijn tekentalent toonde en dit
zowel met Oostindische inkt als
met houtskool. Ook pastels zijn
hem niet vreemd.
Vóór en achter in het boek
vindt U dan «de tuin van Kris».
evolueert is ook voor hem zelf
nog een onbekende. Sieraden
ontwerpen intrigeert hem even
eens. En misschien keert hij
terug naar zijn eerste liefde,
schrijven voor de jeugd, voor
jongens als Kris uit de tijd van
toen.
LH
De werkgroep «Mens onder de
Mensen» gaat er van uit dat ze
nuwpatiënten moeilijk begrip
vinden bij de anderen, waar
door ze geïsoleerd raken, en in
een uitzichtloze situatie te-
rechtraken. In feite ervaart men
dat mensen in psycho-sociale
nood de enigen zijn die zelf iets
aan hun lot kunnen doen.
De werkgroep MOM is van oor
deel dat men alleen begrip en
steun kan vinden bij mensen,
die gelijkaardige ervaringen
hebben Daarom worden men
sen met identieke problemen
samengebracht. Deze trachten
dan in groep te bereiken wat zij
alleen niet kunnen.
Als men aan deze gesprekken
deelneemt ontdekt men terug
wat menselijk kontakt is. Men
wordt aanvaard, krijgt zelfver
trouwen en men helpt uiteinde
lijk zichzelf. In de groepswer
king wordt de diskretie als
voorwaarde nummer één ge
steld. ledereen kan er echter
zijn problemen kwijt, en kan
reageren op wat gebeurt. Het
therapeutisch effekt van derge
lijke groepswerking is soms
verrassend.
Voor wie inlichtingen wil over de
groe|5 «Mens onder de Men
sen» schrijven naar MOM-
Burchtstraat 20, 9300 Aalst of
telefoneren op de nummers
053-21.67.77 of 053-21.92.33.
VEHE
Deze week heel wat minder klubfilms dan vorige week.
Jeugdhuis Leeuwerik te Lede draait op zondag 4 februari de
oorlogsfilm «The bridge over the rlver Kwal». Jeugdhuisleden
betalen hiervoor 50 fr., niet-leden 60 fr. Eveneens op zondag 4
februari kan men in jeugdhuis Ypsilon terecht voor de
spannende politiefilm met Sean Connery. «Goldfinger».
En nog op zondag 4 februari in de Marcelinoklub «De Craks
van de ontvluchting», of hoe een leraar zich kan ontpoppen tot
een ware held. Aanvang aldaar 14 u.
Op vrijdag 9 februari tenslotte om 20 u. in het Jeugdcentrum
Zonnestraat de vertoning van de destijds ophefmakende film
«Woodstock», die er niet minder een kassukses door werd.
Aan deze voorstelling gaat een korte bespreking vooraf.
De dichte mist heeft weinigen ervan weerhouden present te zijn
op de opening van de tentoonstelling van Herwig Van Holsbeecks
werk in galerij Kunstforum te Schelderode. Wij waren er om een
sfeerfotootje te schieten. Dichter en schrijver Yves Van de Steen
laat ons hier meekijken naar het aangepaste schoeisel dat hij
heeft aangetrokken om het gladde wegdek te trotseren. Zo hoort
het voor mensen met artistiek bloed in de aderen. Op de achter
grond Herwig die deze mine-one-man-show niet zonder ervaart.
(R.D'H)
Vorige week vrijdag werd in de hall van het Akademisch Zieken
huis van de VUB te Jette een tentoonstelling geopend met grafiek
en tekenwerk van Anna-Marie Van Hoorick. De inleiding werd
gesproken door Dr. Mare Gulle. Heel wat belangstellenden
kwamen genieten van de mooie grafieken van Anne-Marie Van
Hoorick. (R. D H)
in de geboren Aalstenaar Etienne Le Compte (4.0431) verscheen
pas een merkwaardig kunstboek met schilderijen en tekeningen,
et is eigenlijk een «anti-boek». Waar hij vroeger immers een boek
ers 110 pagina's liet verschijnen dat vooral diende te worden feelezen
jen dcjjj meer kijkboek, quasi zonder tekst. Met zfyn bijna vierkantig
'er^arrhnaat (310 bij 290 mm) werd het doelbewust ongeschikt gemaakt
ie V0C|i in een biblioteek te staan maar absoluut passend om ergens op
vrucL tafeltje ter inzage te liggen zodat men er voortdurend kan van
,efn9fieten.
nd zeg
tekenen hem steeds aantrokken.
Al vroeg reist hij naar Spanje en
naar het zuiden van Frankrijk,
meer bepaald in Céret. zijn
geliefd verblijfsoord. Niet zozeer
als centrum van het kubisme
heeft Céret zijn hart gestolen
maar wel het mediteraans licht
waarmee het landschap overgo
ten is houdt hem in de ban bij
het schilderen van bomen in de
wisseling van de seizoenen.
Komt in 1968 nog een boek voor
de jeugd over Rubens van hem
van de pers, het is nu het
schilderen dat hem boeit. Zijn
uitgesproken voorliefde voor
Paul Gauguin brengt hem er toe
de meeste plaatsen te bezoeken
waar de meester heeft gewoond.
Le Compte evolueert nu stilaan
tot een globe-trotter en trekt
houtvrij papier in offsetdruk
It het 12 kleurenreproduk-
(door de kunstenaar zelf
:toucheerd en uiterst ver
nevens 63 zwartwit repro-
ities. Gebonden in vollinnen
met bandstempeldruk en
irzien van een stofwikkel
het in een grafische
igeving van Louis Van Den
Ie een waardevol eigentijds
ument dat kan besteld
en aan de prijs van 1.350 fr.
boekhandel Le Compte te
1st in Pontstraat 16. Het boek
ItU dan zonder supplemen-
kosten thuis bezorgd,
todidakt, debuteerde Etienne
Compte, die zich in zijn hart
ser Brabander dan Aalstenaar
usals schrijver van jeugd-
1SC™ iken alhoewel schilderen en
Bretoens vissersdorp.
naar Centraal-Amerika, naar
Azië, naar Afrika.
In Afrika zoekt hij bomen, altijd
maar bomen, waarvan hij het
bestaan niet kent en in Centraal
en Midden-Amerika maakt hij
kennis met de précolumbiaanse
beschavingen die hem dichter
bij de mens brengen. Die mens
tekent hij dan om hem ook later
in vol ornaat te schilderen.
Le Compte die het wil hebben
van bomen, dreven en nog eens
bomen stond bijna gekend als
«de landschapschilder», zegt
Omer Grawet in zijn voorwoord
Toch evolueert hij. Tussen zijn
bomen verschijnen huisjes, eerst
zonder ramen en daarna met.
Stilaan komen er ook figuren bij
te pas en krijgt de mens het
verdiende deel. Bomen zullen
hem echter blijvend in de ban
houden.
Het hele Brabantse landschap
ziet hij van op de hoogte in de
Dendervallei. Door een verkave
ling werd veel van het zicht ech
ter verknoeid maar Etienne is
toch dankbaar voor wat hij zo
lang heeft kunnen beleven. Hij
heeft immers het landschap zo
in zich opgenomen dat hij het
«met de rolluiken dicht» zou
kunnen schilderen.
Le Compte is een artiest die
tastend en worstelend zijn weg
zoekt. Worstelend ook met de
materie. De verf wordt immers
direkt uit de tube op het doek
geduwd en voor een nette, fijne
lijn komen dan tubes uit
Duitsland met extra-dunne hals.
Deze Brabantse wereldreiziger
die ergens bij onze antipoden
vertoeft of zwalpt bij de Galapa
gos of Seychelleneilanden wordt
er aangetrokken én door de
weelderige plantengroei én door
de primitieve mens.
Toen hij echter in 73 in
Nieuwpoort eksposeerde toonde
Tekeningen gemaakt in verre
streken, in Brasil of Venezuela
maar de tuin van zijn zoon Kris
voorstellend, de voortuin van
«Zonnewonne» in de Hekelgem-
se Kasteelstraat waar zich ook
zijn atelier bevindt.
Het hele boek biedt een selektie
van reprodukties met een opval
lend betoverend koloriet en
tekeningen zonder omlijning, zo
uit een schetsboek te bekijken.
Dat bekijken wordt dan ook een
voortdurend genieten van bo
men in alle variaties, ook in de
jungle, en in alle seizoenen, van
zichten op Hekelgem en uitlo
pers van het Pajottenland maar
ook uit Guadeloupe, Casablan
ca, Curaqao, Senegal, de Sey
chellen, Bretanje en weet ik veel,
van typen uit Jamaica, uit India,
uit Hongkong, Kreolen en
middenin dan weer het .obsede
rende «Woonhuis van Kris». Hoe
Etienne Le Compte verder
Zoals vorige week reeds aangekondigd wordt vanavond om
20 u in zaal 1 van cinema Feestpaleis een galavoorstelling
gegeven van «Death on the Nile», de nieuwste Agatha
Christieverfilming door John Guillermins. Dit gebeurt ten
voordele van de serviceklub Kiwanis. De inkom voor deze
galavoorstelling bedraagt 250 fr.
De volgende dagen wordt deze film in normale cirkulatie
verdergespeeld. De film is een getrouwe weergave van het
gelijknamige boek van de grootmeesteres van de misdaad
roman, Agatha Christie. Er werd in deze film heel wat aan
dacht besteed aan de dekors en de kostumering. De stijl
van de dertiger jaren.
«Death on the Nile» speelt zich grotendeels af op een luk-
seboot waarop een moord word gepleegd op een schatrij
ke, pasgehuwde erfgename. Deze ene moord wordt achter
af nog gevolgd door een reeks andere. Alle passagiers
komen hiervoor in aanmerking. Het is de Belgische detek-
tieve, Hercule Poirot meesterlijk vertolkt door Peter Ustinov,
die de oplossing van het raadsel zal moeten ontcijferen.
Hercule Poirot is in de boeken van Agatha Christie meer
maals de geniale detektieve, de man met de grijze hersen
celletjes, die moorden weet op te lossen. Naast Peter Usti
nov treden nog een hele gamma vedetten aan. David Niver
is een met Poirot bevriend kolonel, Lois Chiles vertolkt de rol
van de rijke en arrogante erfgename. Simon MacCorkindale
is de kersverse echtgenote van bescheiden afkomst en Mia
Farrow is de gewezen verloofde die het paar overal op hun
huwelijksreis achtervolgt.
Verder hebben wij ook nog Jane Birkin als het Franse
kamermeisje van de erfgename, Betty Davis als een excen
trieke Amerikaanse society-dame, Maggie Smith als haar
gezelschapsdame, Angela Lansburry als een alcoholisti
sche en nymfomane schrijfster, Olivia Hussey als haar kort-
gehouden dochter, Ion Finds als salonkommunist en
George Kennedy als de geslepen advokaat. Dit om de
voornaamsten te noemen.
Een film die wij de ferventen van detektieveverhalen ten
stelligste aanbevelen.
In zaal 2 van cinema Feestpaleis gaat de diskofilm «Grea
se» ondertussen zijn achtste week in.
Cinema Palace pakt uit met twee nieuwe filmen. Vooreerst
is er in de benedenzaal de film «Convoy» konvooi - een
film van Sam Peckinpah met Kris Kristofferson, Ali Mac-
graw, Burt Young en Ernest Borgnine.
De legende van Rubber Duck is ontstaan op een weg in
Louisiana. Duck, de onbetwistbare leider van de Ameri
kaanse vrachtwagen rijders reed die dag door de woestijn
toen hij op een goed moment werd ingehaald door een
sportwagen met aan het stuur een jonge vrouw, April. Maar
toch was hij het die door de politie werd aangehouden
omdat hij te snel reed. Duck legde uit dat het meisje half
naakt was en meteen gingen de opgewonden agenten ach
ter haar aan.
Via de radio liet Öuck zijn makkers, de andere vrachtwagen-
rijders, weten wat er is gebeurd. Deze laatsten vinden het
meisje terug in een bar waar ook een halve gare politieagent
staat die nu eens wilde uitblinken door een vrachtwagen
chauffeur erbij te lappen. Om het even welke. Dat Duck en
zijn makkers het daar niet mee eens zijn is overduidelijk. Zij
zullen dan ook voor heel wat ophef zorgen. Zij krijgen niet
alleen de steun van de publieke opinie voor hun aktie, maar
krijgen ook de ganse politiemacht op hun nek. Ingrediënten
genoeg dus voor een spannende avonturenfilm.
In de Studio van cinema Palace een omstreden film
«Pretty Baby». Door sommigen wordt deze film vergruisd
omwille van zijn tematiek: kinderprostitutie, door anderen
wordt de film vol lof bezongen omwille van zijn filmische
kwaliteiten.
Kribbenbijters zullen vyel met deze eerste zienswijze in
stemmen en bevestigen cfat Louis Malle die in Frankrijk
voornamelijk een grote faam bezit, zijn boekje te buiten
gegaan is met dergelijk onderwerp aan te snijden.
Wie echter nuchterder is zal deze film zeker appreciëren.
De tematiek van deze film is zo diskreet behandeld dat men
zeker en vast niet van een schokkende film kan spreken.
Schokkend is echter wel het bestaan van deze plaag die in
de Verenigde Staten steeds maar verder uitbreiding neemt.
Violet, de jeugdige hoofdfiguur, vertolkt door Brooke
Shields,-is~echter"geen kind van deze tijd. Ze leeft in New
Orleans in 1917 en is bij de aanvang van de film ongeveer
tien jaar. Dochter van een prostituee, werd zij geboren in
een bordeel en is zij bestemd om er ook haar leven te slijten.
Als zij twaalf is geworden maakt zij haar debuut in de prosti
tutie, ongeveer zoals andere meisjes van haar leeftijd hun
plechtige kommunie doen. Een stap naar de volwassen
heid. Violet zal na een incident met een zwarte jongen het
bordeel verlaten en gaan inwonen bij een fotograaf die
destijds gedurende enkele maanden het bordeel bezocht
om er een prachtige reeks artistieke foto's te maken. Tus
sen het paar zal een idyllische verhouding ontstaan die
uitmondt' in een merkwaardige huwelijksceremonie. Alles
eindigt echter wanneer haar moeder haar komt opeisen
omdat zij meent dat het nog niet te laat is om haar dochter
als een normaal' meisje uit een eerbaar gezin op te voeden.
Een film die wij ondanks zijn onderwerp graag aanbevelen
S.J.
