ZEG DAT VAA HET GROEAEUIOUI
HET GEZEGD HEEFT
S
I
jth!
32 - 2-2-1979 - De Voorpost
dat wat doorzichtig. Ik was vroeger
ook geïrriteerd als ik naar teater
ging en de meesten gewoon tien
minuten te laat kwamen. Ik weet
niet hoor... Ik ben niet principieel.
Ik weet ook niet hoe het zit met het
verplicht respekt tegenover iemand
die maanden of jaren zit te repete
ren aan iets en die dat dan komt
brengen. Het publiek moet het
maar uitzoeken, wij trekken ook
onze plan wel. Maar het komt erop
neer dat er niet kan genoten wor
den van een bepaald sfeertje wan
neer er veel luidruchtige mensen in
de zaal zitten. Dan zit er voor ons
maar één ding op: zo geweldig te
keer gaan dat die paar ambetante-
rikken bijdraaien.
Wat is het verschil tussen te ter
ziele gegane Bien Servi en The
Millionairs?
RvhG: Dat zijn ondertussen* De
Centimeters geworden. D'r is
maar één verschil, dat is Jean-
Marie Aerts die bij Bien Servi gitaar
speelde en die vervangen is door
Jean Blaute die bij De Centimeters
gitaar en piano speelt en die gezel
lig en grappig en geestig is. Ze he
ten nu De Centimeters omdat die
vervelende groep uit Nederland,
die een klein hitje heeft met een
tango, zichzelf dodelijk au sérieux
neemt en een proces dreigde in te
spannen indien we ook de Millio
nairs bleven heten, zodat we dan
maar weer een andere naam heb
ben.
Over naar het toneel. Je speelt
mee in het stuk «Verschrikkelijk
verstandig» van Mare Didden.
Valt dat mee?
RvhG: Wel, dat heeft zijn ups en
downs. Het meest poziiieve ervan
was een doorgedreven repetitie van
Mare en het negatieve ervan is het
kleingeestige wereldje waarin het
teaterleven zich afspeelt. Ik heb
mensen gezien die blijkbaar erg
graag akteur of aktrice willen wor
den. Als ik dan bekijk waarop hun
dromen gebazeerd zijn, wel, dan
vind ik dat maar slappe kost. In de
popmuziek vind ik veel meer leven
digheid terug dan in het teaterwe-
zenDat is dan des te erger voor het
teater zelf, want daar heeft men
meestal wel een heel aandachtig
publiek. Men kan zich dus veel
meer subtiliteiten veroorloven.
Maar ik heb jonge mensen gezien in
die teaterwereld, voor een groot
deel «ingedrukte» mensen. Ik be
grijp niet waar het'teater naartoe
moet als het zo zit. Ik heb natuurlijk
lang niet alles gezien, maar voor de
rest moet ik steunen op zeer som
bere berichtgeving.
Ik heb toevallig ook Mistero Buffo
gezien en dat vond ik echt goed.
Enfin, en dan is er nog iets niet in
orde hoor want die Mistero Buffo is
geregisseerd dooreen Italjaan, dus
zó Vlaams is dat nu ook weer niet.
Alhoewel, de heldenrol is m.i.
weggelegd voor Charles Cornet.
Als die er niet was geweest vraag ik
Mare Didden uit zeer knap. Hij
wel zijn achtergrondmaar er
dit soort toneel geen tradj
Vlaanderen. Het is heel realis
Het stuk is een bewerking va
toneelwerk van Roger V
«Victor ou les enfants au
voir». Hoe ver gaat die eigei
RvhG: Wel, een bewerkini
neem aan dat hij het stuk, \i
gelezen heeft en dat die figuu
een rotzakske van een gastje
iedereen te vlug af is, wel bc
Maar voor de rest was het he
gentijds. Het is dan natuurlijl
zielig dat zo'n grauwe figuur
gazet, die als je alles hebt nage
gewoon een gefrustreerde s
rist blijkt te zijn, dat die dan h(
zit te kloven over het feit d;
echt gepikt is. Die gaat niet na
stuk kijken, die gaat enkel
hoe de vork in de steel zit,
Mare Didden van het stuk het
bruikt en hoe hij het heeft orr
en hoe hij het gedaan zou he
Dat is met muziekresensies
wijls zo. Als je dan weet d<
Van Mossevelde (nvdr: muz
sensent bij «De Standaard»)
18e eeuws kleink
kabaretgroepje heeft gezet j
nog altijd zit, dan weet je oo
laat het is.
Tot slot nog even een vraat
je muziek. M.L is er tege
vroeger, daarmee bedoel ik
de tijd van Louisette, essei40 dl
Alfo
EX-e
agi
ole
i
Waarom werd Meisjes nog 's
overgedaan in het Frans met
Merde? Omwille van het sukses?
RvhG: Neen. Dat is eigenlijk heel
toevallig gebeurd. Ik zat me ergens
te vervelen, alleen, en omdat ik
toch niets zat te doenIk weet niet
hoe ik op het gedacht ben geko
men, maar ik was ineens ermee
bezig het in het Frans te doen. Mis
schien omdat het mij opviel dat het
woord «Merde» op dezelfde plaats
kon worden uitgeroepen als «Meis
jes» Het was dan niet veel werk om
de rest erbij te schrijven. En ik had
het lied nog maar voor de helft af
toen ik naar Jean Blaute belde om
te zeggen dat ik daarmee bezig
was. Hij vond het de moeite dat ik
verder deed. Als ik met zoiets begin
hang ik namelijk wel af van aan
moedigingen.
Hoe zit het eigenlijk met de artis
tieke vrijheid ten opzichte van
een platenmaatschappij?
RvhG: Nu, je kan natuurliujk niet
krankzinnig worden, omdat er altijd
geld mee gemoeid is. Je kan er niet
altijd het Filharmonisch orkest bij
halen, om één noot te spelen bij
voorbeeld, als komisch effektje,
want dat kost toch een miljoen.
Maar in de mate van het mogelijke
zijn we echt wel vrij gelaten.
me af of ik het wel zo goed had
gevonden, want wat daarna ge
beurd is.. Daar zijn zeer erge din
gen bij, vooral dan nogmaals die
politiek-sociaal geëngageerde op
stelling, dat vind ik zeer beroerd,
zeer kinderachtig, niet revelerend
vooral (als ik het woord goed uit
spreek, want ik heb er toen jaar op
gezet om te weten of het nu rele
vant of revelant was).
Zijn er voor jezelf dingen die je in
het toneel kwijt kan die je in de
popmuziek niet kwijt kan?
RvhG: Ja, het is vooral zo dat toen
Mare Didden het vroeg, ik het di-
rekt graag wou doen zonder een
enkel voorbehoud. Ik heb helemaal
geen spijt dat ik het gedaan heb.
Maar eerlijk gezegd had ik er toch
meer van verwacht Nu weet ik ook
dat het o m. verzopen is door het
feit dat het zich in de teaterwereld
heeft afgespeeld. Ik bedoel, het
is allemaal zo'n dooie toestand. Ik
had veel liever gehad dat het op TV
was terechtgekomen Dan zien het
toch direkt wel een paar honderd
duizend mensen. En dan had het
meer zijn levendigheid gehad, als
het dan goed gefilmd was, wat dan
ook weer meer een droom is dan
een gegeven bij de BRT. Maar dan
had het zijn impakt wel gehad, denk
ik. Maar het is volgens mij van
5 H'
niet zoveel veranderd. Toclf? ja'
je pas later door de Vlaamse^
en het publiek aanvaard. Hot
klaar je dat?
RvhG: Te beginnen ben'ik
mee eens dat er essentieel nif0K|(
veel is veranderd. Verder da...
dat het hier wennen geblazen'
zoals het nu ook in Holland wr
geblazen is. Het is bij mijn
heel langzaam gegroeid, nielF"
de steun van de pers in elk gFrs
behalve in Humo. Er is een tijfn
weest dat we het er echt goed feor h
brachten kwa bijval en publiden
zodat we van het ene optred£rk,
het andere verzeild geraaktenïz.
woon organisators van klub(ilaa
bepaalde optredens bijwooifl dc
Dat was de periode tijdens <fet w
«Ik doe niet mee», plus het fel
er ook nog doorlekte dat die
Nederland was opgenomen.J
voor vele dommerikken wei
sein was dat het waarschl
goed was En dan was er de
doorbraak, dat was de
«Meisjes», waardoor ik missf
ook een groot deel jonger pil
kreeg, die normaal zouden zeg
bah, kleinkunst, daar ga i'
heen, maar die het door die s
wel de moeite waard vonden ifen -
gaan te kijken. Sindsdien gaatjterc
goed. pha
fels f
ferna
wat aggressiever tekeer gaan dan
gewoonlijk om iets gedaan te krij
gen. Ik herinner me ook wat de
disc-jockey speelde Dat was niks
anders dan gitaarhelden geblazen,
als Van Halen, Jimi HendrixHet
was al om tureluut te worden wan
neer we begonnen.
We waren echter blij dat er toch
nog iets gebeurde. De man die het
licht deed bij ons die doet het al
jaren bij Johan Verminnen be
weerde dat het de eerste keer was
dat er iets gebeurde in Aalst. Die
ging ervan,uit dat het in Aalst alle
maal wat doodvalt, wat er gespeeld
wordt op een podium. Dat kan ik
dan zeker tegenspreken, want we
hebben vroeger in 't Fabrieksken in
de Wellekensstraat gespeeld en dat
zijn bij de mooiste optredens ge
weest die ik mij herinner, zowel
met Louisette als met Bien Servi.
Anderzijds hebben we ook 's in de
F.F.R. gespeeld ik geloof dat dat
voor veel meisjesscholen was
en daar was ook wel een gedeelte
dat daar niks kwam doen behalve
lawaai maken.
Om 's weg te zijn thuis...
RvhG: Ja, maar daar hebben wij
met zoveel aan. Behalve ais we zo
tekeer gaan dat ze daardoor onder
de indruk komen en er een applaus
voor over hebben. Voor mezelf is
Op 29 november 1978 traden Raymnd van het Groenewoud en groep (toen nog «The Millionairs» geheten)
op in de zaal van het HRITO te Aalst Dit optreden kon niet geheel en al geslaagd worden genoemd; toch blijft
het nop steeds ten zeerste de vraag of dit nu kon worden toegeschreven aan de akt of veeleer aan het eerder
koele publiek. Wellicht kan hier worden gewaagd van een «tweerichtingsgewijs» principe van oorzaak en
gevolg tussen beide. Naar aanleiding van dit optreden en ook omdat Erembodegem niet zo heel lang voordien
de eer en het genoegen had genoten, Raymond als inwoner van de gemeente in haar registers, te kunnen
inschrijven, gingen we met hem een praatje maken. Daar er evenwel een toernee doorheen Nederland op het
programma stond werd een interview uitgesteld zodat de lezer pas nu daarvan een verslag voor ogen krijgt
We vallen dan maar dadelijk met de deur in Raymonds huis binnen.
RvhG: In die mate verschillend met
het Vlaamse dat het hier allemaal
herkenningsdingen zijn en daar
kennismaking Behalve in «Para-
diso» daar hadden ze precies via de
ambassade iedereen opgetrom
meld die het vreemd genoeg a|
kende. Dat was wel heel plezant.
Alles... hoe het eruitzag, de
sfeer.
Waarom wilde je een tijdlang
geen optredens meer doen?
RvhG: We waren precies een ma
chine We hadden toen al tamelijk
veel optredens en er zat niets spe
ciaals meer in. We kenden alle
nummers al een tijd en we repe
teerden niet meer omdat we met
elkaar toch niet goed meer overweg
konden We speelden dus telkens
hetzelfde vlotte repertoire en er
werd altijd even vlot op gereageerd:
applaus en bis. Er was toen niets
meer te beleven. We hadden een
paar bals toen ertussen door en dat
was wel heel plezant. Dan zijn de
bals een paar jaar lang de hoofd
schotel geweest en dan kregen we
daar weer de nadelen van te ver
werken. Toen kreeg ik echt weer zin
om optredens te gaan doen. Nu
houden we het zo goed als 't gaat in
evenwicht.
Wat vond je van het optreden in
de zaal van het RHITO?
RvhG: Dat leek me een publiek dat
niet speciaal voor ons gekomen
was.
Er waren nochtans heel wat jon
geren.
RvhG: Ja, dat wel. Maar als ik dan
zag dat het in schoolverband ge
programmeerd was dan werd ik in
dat vermoeden bevestigdDan is er
iets te doen en komt men toch kij
ken.
Er was niet de gebruikelijke band
met het publiek. We moesten echt
Je bent zopas terug thuis van een
toernee doorheen Nederland. Hoe
is die verlopen?
RvhG: Dat viel mee. Ik kan me
vooral zalen herinneren waar
weinig volk was. Zalen die de eer
ste helft van het optreden niet rea
geerden de tweede helft wel. Ik
vermoed dat ze het zodanig niet
kenden dat het voor hen wel Mars
mannetjes moeten geweest zijn,
want ze kennen alleen maar Peter
Koelewijn van twee singels of zo. of
Bots met politieke, enfin
pseudo-politieke «popliekes». Ik
denk dat ze daar helemaal niet ver
trouwd waren met wat we brach
ten; dat het moeite heeft gekost.
Des te beter dat het optreden in
twee delen was. Dan hadden ze de
pauze ertussendoor om 'r eentje te
drinken en zelf proberen na te gaan
wat het voor hen betekende.
Hoe ervaar je het Nederlandse
publiek?
