Willy Melckenbeeck:
ik ben vastbesloten te winnen!
Luc Janssens:
voor de eerste maal kandidaat
Johan Meuleman:
Oordegem bestaat ook nog!
LEE-KARNAVAL: 27 JAAR EN NOG VEEL LANGER
ÜH
20 - 9-2-1979 - De Voorpost
Willy Melckenbeeck (ja, de broer van renner Frans Melcken
beeck) stelt zich voor de tweede achtereenvolgende maal
kandidaat bij de prins-karnaval-verkiezing. Hij werd geboren
te Aalst in 1951 en woont alleen aan de Stokstraat nummer 1.
Willy verdient de kost met kasseien leggen.
Hij vertelt honderduit: aanmoedigen. De grootste
Verleden jaar kwam ik op de steun, vooral geldelijk dan,
idee om eens mee te doen. Ge
weet wel, niet om te winnen,
maar zuiver om eens te gaan
verkennen hoe zo een verkie
zing verloopt. Toen eindigde ik
de laatste of zoals ge wilt, de-
derde op drie kandidaten. Nu
Stel ik mijn kandidatuur met het
doel te winnen: ik zou zo graag
eens prins karnaval zijn!
Steun heeft Willy, naar zijn
zeggen, genoeg. «Zijn» karna-
valgroep, de Brassers, staat
volledig achter hem. Ook de
central, de rembrand en nog
enkele groepen zullen hem
komt van een firma die het ver
warmingsprobleem oplost aan
de Barrevoetsenhoek.
Over zijn optreden op 17 fe
bruari, wenst Willy niet veel te
verklappen. Zeker is dat hij zal
optreden met het orkest Sum-
merband, dat hij iets zeer spe
ciaals voorzien heeft (maar ik
zeg niet wat!) en dat hij zijn op
treden besluit met een liedje
voor en zuiver over karnaval.
De Brassers zijn een groep die
geen bals geven, geen geld in
het bakje proberen te krijgen
door grootse manifestaties,
maar die zuiver voor het plezier
meedoen aan de karnavalakti-
viteiten. Dit verklaart de spon
tane reaktie van Willy Mel
ckenbeeck als we vragen wat hij
gaat doen, ingeval hij verkozen
wordt: Ik heb het beloofd, zegt
Willy, dan doen we met de
groep een rondgang doorheen
alle kafees van Groot-Lede. Wij
zullen geen enkele overslaan.
Op die manier zullen de men
sen van de kleine gemeenten
ook eens iets hebben van kar
naval. Ik beloof het: in dat geval
zullen ze eindelijk in Lêe eens
weten wat een prins karnaval
is, want dat is hier nog niet ge
weten. De eerste taak van de
verkozene is naar mijn inziens
ambiance in een zaal brengen
en dat is nog niet veel gebeurd!
Zoals in de tijd van Walter De
Cuyper (een zeer goede
vriend, die door Willy in alles
geholpen werd) zal ik tijdens de
stoet zeer vrijgevig zijn: de ou
deren krijgen een bonnetje met
de naam van het kafee waar ze
gratis een pint mogen gaan
pakken. De jongeren zullen
verwend worden met hele
handvolle karamellen. Ge zult
ze zien grabbelen.
Ja, zegt Willy, ik heb er dit jaar
een goed oog in: Ik ben naar
alle mogelijke karnavalfeeste-
lijkheden geweest, naar de bals
van alle verenigingen.. Het zou
al erg fout moeten gaan...
De nieuwe Miss Bette ken ik
zeer goed: ik ben er zeker van
dat wij degelijk kunnen sa
menwerken. Zij is trouwens
een echte karnavaliste. En die
samenwerking heeft Lêe kar-
naval'nu juist zo broodnodig.
Tot slot verklapt de aspirant
prins nog het volgende:
«Men vraagt zich af, waarom
iemand zijn plezier vindt in deze
verkiezing, waarom een per
soon zijn geld verspilt aan kar
naval.
Welnu, ik doe dat uit de diepste
grond van mijn hart! Hiermee
wil ik een steentje bijdragen tot
het welslagen van het grootste
kamavalgebeuren van onze
gemeente. De mensen van het
feestkomitee en de Orde van
den Boer staan reeds vele ja
ren in de bres: ik wil hen een
beetje helpen, om van het ge
beuren iets enorms te maken.
Ik hoop dat karnaval nog vele
jaren plezier mag verschaffen
aan al onze Ledenaars. Daar
toe wens ik, Willy I, ook mijn
steentje, of zeg maar mijn hart,
toe bijdragen».
Tenslotte vroegen we of Willy
nog een speciale wens had.
Het antwoord was zeer kort:
«Ja, dat ik (als ik met mijn jas-
met-Leeds-schild) optreedt
met de wetenschap dat zoveel
mogelijk karnavalgroepen ach
ter mij staan!».
Wij wensen deze kandidaat
ondertussen veel sterkte...
RDv
Willy Melckenbeeck: Ik zou dolgraag Prin* Willy l worden,
inspanning is mij te veel(EDV)
Wij troffen Luc aan met een ietwat zwaar hoofd en een beetje
wit rond de neus. De reden was niet ver te zoeken.Hij had juist
een gezellig feestje achter de rug. Maar deze twintigjarige
kandidaat prins karnaval staat ons kalm te woord.
Het is de eerste maal dat hij niet iedereen!
meedingt naar deze hoge kar-
navalpositie. Eerst was het niet
voorzien, maar de medeleden
van de Keelblussers hebben
hem dan toch kunnen overha
len zijn naam op te geven. Luc
zegt zelf: ik doe mee voor het
amusement dat er zeker aan
vastzit: Ik wil ook een persoon
lijke inspanning leveren om iets
meer te doen voor de feeste
lijkheden. Dat ik mij kandidaat
stel is hiervan reeds een voor
beeld: immers, dat doet toch
Niet alleen de Keelblussers,
ook de twee groepen van de
Heipias: de Sleuren en de Ma-
joberkes beloofden hem te
steunen. Zijn moeder staat vol
ledig achter het initatief. Zij was
het die zoonlief verwittigde:
«Verklap niet alles, want 't komt
in de gazaet!»
Alleszins is het zonneklaar dat
er bij de verkiezingen veel bord
jes zullen omhooggestoken
worden met het nodige keelge
luid erbij.
Luc Janssens, kandidaat prins Luc -Miss Bette komt uit onze groep,
waarom de Prins ook niet!- (EDV)
Luc voorziet een prettig optre
den: hij gaat er een echte show
van maken: de leden van de
groep trommelden een gele
genheidsorkestje samen en
zullen de bewuste avond zor
gen voor het nodige muzikale
lawaai.
Luc treedt alleen op. Het werd
bewezen bij de Miss Bette-
verkiezing dat iemand die al
leen optreedt, meer kans heeft
dan diegenen die in een groep
hun nummer opvoeren. Toch
zal op het laatst een verklede
helper op het toneel verschij
nen Er worden twee liedjes
voorzien. Het eerste is zuiver
over de plaatselijke karnaval,
het tweede lied is min of meer
politiek getint en werd bedoeld
als een meezinger om het op
treden te besluiten. Dat de
kersverse Miss Bette van de
zelfde kamavalgroep is, geeft
hem moed. Mocht het eens
waar zijn: in hetzelfde jaar een
miss en een prins!
Maar wat zouden de plannen
zijn indien Luc verkozen werd?
Daarop kregen we geen ant
woord: «Daar heb ik eigenlijk
nog niet over nagedacht!»
Maar naar alle aktiviteiten van
de karnavalgroepen en zelfs
van het feestkomitee zal ik ze
ker gaan, zoals ik dat nu reeds
doe. Eén aktiviteithebikditjaar
gemist en dat was het bal van
het Hof der Prinsen. Maar daar
ben ik niet geraakt doordat ik
die avond een auto-ongeval
heb gehad...
Moest ik prins worden, zou ik
proberen om achter boeren-
maandag meer vaart te zetten.
Nu is dat een feestdag alleen
voor de groepen Maar het zou
mijn wens zijn dat iedereen er
aan meeviert. Vooral de
Leedse scholen hebben hier
een fout. Zij beschikken over
voldoende snipperdagen die ze
zomaar kunnen nemen,
waarom geven ze de kinderen
op boerenmaandag geen ver
lof?! 't Feest is toch in de eerste
plaats voor de jeugd bedoeld!
Zijn voornaamste wens is ech
ter prins te worden. Het moet
inderdaad heerlijk zijn in de
stoet te rijden in een open auto
zoals het koningspaar... Luc
weet dat hij er zich zal moeten
voor inzetten, zonder inspan
ning krijgt men zeker niets!
Toch zal deze kandidaat spor
tief blijven: als hij niet verkozen
wordt, zal hij zijp medekandi
daat nog even hartelijk de hand
schudden en hem een welge
meend (vol )glas aanbieden.
Ook bij eventueel verlies, knip
oogt Luc, zullen we er toch
een plezierige karnaval van
maken.
Het enige wat Luc Janssens
tegensteekt is het anders zo
plezierige gebeuren, is dat
sommige personen niet goed of
onvoldoende samenwerken
met het feestkomitee. Ook de
subsidies voor de karnavalver-
enigingen zouden moeten ver
hoogd worden. Als ge ziet dat
ze voor enkele koerskes waar
altijd dezelfde mensen staan te
kijken, een even groot stuk van
de koek krijgen als de 18 ak-
tieve groepen, die er zijn voor
het plezier van iedereen... Ook
de voorbereidingen van de
groepen kost meer! Toch vindt
Luc Lêe-karnaval een grootse
gebeurtenis, die hij voor geen
geld ter wereld zou willen mis
sen.
Wij wensen hem veel sukses in
de strijd om de titel.
RDv
Johan Meuleman zag 25 jaar geleden het levenslicht te Wette-
ren. Sinds een hele tijd woont hij, met zijn vader, op Dries 31 te
Oordegem. Daar verdient hij zijn dagelijks brood als zelfstan
dig tuinbouwer. Toch vindt Johan nog de tijd om zich even te
ontspannen: hij is de hardwerkende voorzitter van de Sper-
teleirs.
Zijn eerste deelname aan de
verkiezing van prins karnaval
verklaart hij op een eenvoudige
wijze: «Oordegem is de verste
deelgemeente van Lede. Wij
willen tonen dat we nog leven.
Het is eigenlijk een kwestie van
durf, want wij tonen met deze
kandidatuur dat we ons door
Lêe zeker niet laten achteruit
steken!»
Eigenlijk is het geen eigen idee
om mee te dingen naar de hoge
titel: het is eigenlijk de groep
Sperteleirs, die hun voorzitter
aanzetten om deel te nemen.
Misschien kan de groep, zo re
deneerde men, er voordeel uit
halen, vooral wat betreft de le
denwinst. Het is namelijk één
van de grootste wensen dat de
Sperteleirs een grote groep
zouden vormen, die bestand
tegen tegenslagen of omstan
digheden toch zou blijven be
staan. Steun heeft deze kandi
daat genoeg. Voornamelijk de
Oordegemse VAB-
vertegenwoordiger Benoni Van
De Steen staat achter het initia
tief van de«jongeren uit zijn pa
rochie». Ook het transportbe
drijf van De Dijcker heeft veel
problemen weggewerkt, door
de jonge groep een dieplader te
schenken. Het gaat hier om
een voertuig, waarmee vroeger
buldozers vervoerd werden.
Aan bloemenhandel Pierre
Everaert kunnen de jongens
van de vereniging niets mis-
Dit weekeinde loopt in het Kultureel Centrum te Lede een
tentoonstelling «27 Jaar Lèe-Karn aval». Deze unieke ten
toonstelling wordt georganiseerd door de op karnavalge-
bied te Lede buitengewoon aktieve «Orde van de Leedse
Hovaardige Boer». Zij biedt deze manifestatie aan de
Leedse bevolking aan ter gelegenheid van haar vijfjarig
bestaan, welke zij dit Jaar viert. In de tentoonstelling wordt
een overzicht gegeven van 27 jaar karnaval te Lede. Maar
met 27 jaar karnaval te Lede wordt in feite de kamavalstoet
bedoeld, want karnaval wordt te Lede ongetwijfeld reeds
meer dan honderd jaar gevierd. Daar zijn ten andere
meerdere oude geschriften die dit aantonen.
Het is echter pas sinds 1952
dat er op gemeentelijk vlak
interesse ontstaan is voor
de karnavalviering en vooral
voor de uitbouw ervan. Al
hoewel de viering pas se
dert de laatste vijf tot acht
jaar een ernstige vooruit
gang is gaan boeken, vooral
op kwalitatief gebied, doch
cok de interesse heeft er
baat bij gevonden. Deze
vooruitgang sedert acht jaar
is er gekomen dank zij een
intensere aktiviteit van het
Feestkomitee onder leiding
van voorzitter De Cremer.
Vijf jaar geleden kregen de
ze mensen dan een zeer be
kwame en ijvere ploeg kar-
navalisten, die zich organi
seerden in de huidige over
bekende «Orde van de Leed
se Hovaardige Boer», aan
hun zijde die hun duitje in
het karnavalzakje deden via
een aantal nieuwe initiatie
ven.
Verboden door de gemeen
teraad
Het Leédse kamavalgebeu
ren maakt reeds sinds on
heuglijke tijden deel uit van
de drie overbekende dorps
kermissen. Oorspronkelijk
was dit kamavalgebeuren
een ééndaagse kermis, na
melijk de dinsdag voor As
woensdag, die dan gepaard
ging met een vastenavond
jaarmarkt.
Dat dit kamavalgebeuren
reeds meer dan honderd
jaar in Lede ingang en bur
gerrecht verworven heeft,
wordt bewezen door een ge
meenteraadsbeslissing van
30 januari 1858 en waardoor
een verbod uitgevaardigd
werd om zich te verkleden
of te maskeren, op straf van
boete van 3 franken.
In het begin van de 20ste
eeuw werden de karnaval-
vierders, bij bevel van de
burgemeester, door de
rijkswacht van Aalst hard
handig aangepakt. De vier-
ders werden met luchtscho-
ten uit mekaar gedreven,
terwijl een frietkotje door de
menigte werd afgebroken
en in brand gestoken. Een
ophefmakende figuur bij
deze troebelen was Karei
Praet, «KrOger» genoemd
(naar de figuur die hij uit-
beelde).
Na de eerste wereldoorlog
kwam er dan wat meer
schot in de viering. In de
jaren twintig trokken op die
dinsdag voor Aswoensdag
reeds verklede ruiters en
koetsen door de gemeente.
Vanaf 1930 werden ook ver
klede groepen ingescha
keld. Het was in dat jaar
1930 dat als het ware de eer
ste Leedse kamavalgroep
gesticht werd, namelijk
«Het lustige Stroommu-
ziek» op de wijk Vogelen
zang. In 1945 zou deze
groep omgevormd worden
tot de «Wolala's». Een
groep indianen die later
door gans het land bekend
heid zou verwerven. In 1957
behaalde deze groep, sa
men met de reuzengroep
«Willem Bette» immers de
eerste prijs in de Aalsterse
kamavalstoet. Deze laatst-
vernoemde folkloristische
reuzengroep «Willem Bette»
werd op de wijk Vijver ge
sticht in 1950. Eén jaar later
kwam de markiezin Anne-
Marie haar Willem Bette uit
zijn eenzaamheid verlos
sen. Dit huwelijk was
vruchtbaar en kreeg in 1953
de geboorte te vieren van
het reuzenkind. In 1956
kreeg de reuzenfamilie een
gevolg van tien historisch
uitgedoste koppels en van
een nar. Ook deze groep
zou, zelfs tot in het buiten-
lang, grote bekendheid ver
werven. Maar daarover had
de Leedse karnavalviering
toch ook donkere jaren
doorgeworsteld. Ook na de
tweede wereldoorlog kwam
de viering moeilijk op gang.
Degenen die zich bijvoor
beeld wilden verkleden of
maskeren, moesten zich op
het gemeentehuis laten in
schrijven en kregen een
nummer opgespeld, dat hij
of zij goed leesbaar moes
ten dragen. Stipt om 24 uur
's nachts moest iedere mas
kerade afgelegd worden. De
woensdagmorgen van kar
naval werd begonnen met
ontbloot, maar wellicht be
labberd aangezicht.
Het Feestkomitee nam de
draad op
Per einde 1952 groeide er
weer een intense interesse
voor een eigen karnavalvie
ring te Lede. Hiervoor was
vooral het pas opgericht
feestkomitee verantwoorde
lijk. De samenstelling zag
er toen als volgt uit: Ere
voorzitter: Benoit Delens,
afgevaardigde van het ge
meentebestuur Odilon De
Smedt, voorzitter: René De-
lens, sekretaris: Alois De
Coensel, schatbewaarder:
Achiel Lievens, fooraange
legenheden: Hilaire Van
Hauwermeiren, leden: Wal-
ly Bekaert, Jozef Rutsaert,
Frans Van Gijsegem, Frede-
rik Sonck, Domien Ponnet,
Jozef De Vuyst en Hypoliet
Raes. Op dinsdag 15 fe
bruari 1953 zou de eerste
echte kamavalstoet door de
Leedse straten trekken.
Maar dat is vrijwel alles wat
er over deze eerste uitgave
tot nogtoe geweten is. Er Is
dus nog wel een en ander te
achterhalen.
De eerste karnavalstoeten
bestonden hoofdzakelijk uit
vreemde groepen en fanfa
res. Vaste Leedse waarden
in die beginperiode waren
de reeds gesiteerde «Wola-
ia indianen», de reuzen
groep «Willem Bette», de
«Lustige Bolders», de «Vij-
verse reuzen en hun dikkop
pen», en in mindere mate de
«Mijnwerkers», van wijk het
Gucht, de spaar-
maatschappij «Honger en
Dorst» en verder nog enkele
toevallig, meestal eenjarige
groepen of verenigingen.
Hoogstudenklub «Moeder
Ochsenia» en later ook de
jeugdbewegingen kwamen
regelmatig de Leedse ran
gen aanvullen in de stoet.
Naarmate de Aalsterse kar-
navalstoet een meer eigen
karakter kreeg, vertoonden
zich ook meer en meer Aal
sterse groepen in Lede.
Een nieuwe wending in het
kamavalgebeuren situeert
zich in 1965 of 1966, maar
ook dit schijnt wat twijfels
op te roepen. In één van die
twee jaren verhuisde het
feestkomitee met de stoet
van de dinsdag voor As
woensdag naar de daarop
volgende zondag. Deze be
slissing werd gemotiveerd
als middel om de konkur-
rentie van Aalst uit de weg
te gaan en het eigen karna
val nieuw leven in te bla
zen. In de huidige karnaval-
kringen wordt dit de geluk
kigste beslissing genoemd
die een feestkomitee ooit
vragen.
Wat betreft het optreden op de
avond van de verkiezingen,
wordt de kandidaat eventjes
rood: «Ik ben nog niet helemaal
klaar», zegt hij, «als zelfstan
dige heb ik niet zoveel vrije tijd.
Maar 't komt wel in orde!». In
derdaad, hij heeft reeds een
klein orkestje kunnen bijeen
krijgen. Een drietal vrienden,
gelegenheidsspelers uit Oor
degem, zijn reeds druk aan het
oefenen voor de grote dag Het
gehele optreden zal handelen
over de banden (of over het
ontbreken van banden) tussen
Oordegem en Lede. Het zal
echter allemaal sportief en
«braaf» verlopen. Heel zeker
zal het optreden besloten wor
den met een meezinger, maar
Johan moet toegeven: «Ik heb
nog geen lied. Het is wel in de
maak!»
Dat de prins karnavalverkie-
zing dit jaar opgeluisterd wordt
door de Koninklijke Fanfare
Sint-Cecilia uit Oordegem zou
mogelijk wel enige steun kun
nen geven aan deze kandidaat.
Immers, zullen er daardoor niet
meer Oordegemmenaren naar
de Volkskring afzakken?
Maar Johan Meuleman staat
voor een zware taak: in Oorde
gem is karnaval een minder (of
niet) gekend gebeuren. De
Sperteleirs hebben wel reeds
een T-dansant gegeven, maar
zijn ervan overtuigd dat het
knotsgekke kamavalgebeuren
in «hun» deelgemeente nog
niet genoeg doordrong. Daar
hoopt de groep iets aan te
doen. Moest Johan Meuleman
winnen, zou zijn eerste aktivi
teit erin bestaan het karnaval in
nam over de karnavalvie
ring. En er groeide inder
daad wat vanaf dat ogenblik
alhoewel de beslissing oor
spronkelijk zeer aangevoch
ten werd. Intussen hadden
ook de prinsen hun intrede
gedaan in het Leedse kama
valgebeuren. In 1961 zou Al-
bert Labeau de eerste verko
zen prins worden uit de kar-
navalgoschiedenis te Lede.
Voordien had Albert Van
Hove reeds in 1958 de titel
van prins gedragen (hij werd
zelfs ontvoerd de dag van
de stoet door de studenten
van «Moeder Ochsenia») en
in 1956 reeds zelfs een
Wanzelenaar mee als prins
(namelijk Georges Mer-
tens). Maar ook in het pal
mares van de prinsen zijn
totnogtoe onopgevulde
leemten. Ook hier hoopt de
Orde op enige informatieve
hulp van mannen van het
eerste uur. Want de samen
stelling van de geschiede
nis van het Leedse kamaval
gebeuren moet in feite nog
begonnen worden. Een har
de, maar prettige opdracht
waar de «Orde» zich totaal
wil voor inzetten. Zij ver
wacht alleen maar de nodi
ge tips, informatie of ver
geelde dokumenten.
De tentoonstelling
Mei deze karnavaltentoon-
stelling wil de Orde niet al
leen bereiken dat geschied-
zijn gemeente te stimulere verga
zodat het in het vervolg e< die e;
suksesgebeuren zal worden kochi
Dit zou ondermeer gebeurt liefde
ter gelegenheid v< men
Oordegem-kermis... hoon
Maar de enige kandidaa Hoe
met-baard is van zijn karnava Hoe
toekomst nog niet zeker herha
wenst geen verdere plannt
kenbaar te maken. Die moetr
eventueel nog verder in et
bestuursvergadering bespr
ken worden...
Maar ingeval hij verkozt
wordt, zal Johan proberen all<
te doen wat de inrichters he
vragen. Hij zal zeker op 80
van de feestelijkheden aanwi
zig zijn Wij vroegen he
waarom hij zich niet toonde
de Miss Betteverkiezing, ma
Johan schudde de schoudei
«Ik lag die avond doodziek
bed met flinke koorts...»
Wij vroegen de kandidafffidat
eveneens welke zijn specie ,gesl
wensen waren. Natuurlijk w^k
de eerste wens «verkozen
worden. Hiervoor hoopt
kandidaat op de steun van i< dida.
dereen. Maar de tweede wer Ck w
is eveneens belangrijk: «Wij w oej r
len Oordegem bewijzen, dat ye
op karnavalgebied iets mogss de
lijk is!» rzitte
Tenslotte eisten wij een uitle fhur
over het affiche-hangen in k^en>1
fees en andere openba Wjg€
plaatsen. Wij zagen reec een I
«Stem Willy I» en «Luc, U raCht
kandidaat prins», maar ne^t Wi
gens iets over Johan! eer|i
De uitleg is weer eenvoudig e wij
zeer eerlijk. Waarom zou ik d n po
doen? vraagt hij zich af. Finar a|ge
cieel wil ik het niet zelf rooier <jt.»
de klub wil ik niet aderlatei dit
Waarom zou ik het wel doen dgel
Het publiek stemt immers ni< jjngt
mee. jS ka
Wij geven hem een beetje gelij 0mn
en wensen hem zeker hst bei jnhc
te... dei
RDi d n(
7sone
aak
Cre
eledi
fee
nde
nmer
ceen i
kundige leemten worden
opgevuld. Het doel van dezt
tentoonstelling is hoofdza-i qek
kelijk het vieren van haa
vijfjarig bestaan. Naar zi
zelf zegt, en inderdaad te-
recht, zou zij de «Orde» niet ente
zijn indien zij deze verjaringkft Zj
op de klassieke manier zoufcr de
vierenontvangst op het i me
gemeentehuis, korte uit-aid p
stap langs de leden herber-kunn
giers, een feestmaal, en
dies meer. De Orde wenste «baal
«werk» te maken van haar
«viering» en de Leedse be- n?
volking wat konstruktiefs
aan te bieden in de vorm
van deze blik naar het verle
den.
Toch zou de «Orde» aan de
ze tentoonstelling niet al
leen een goede herinnering
willen overhouden, mis
schien samen met enkele
tips voor de samenstelling
van de historie. Het is ook
haar betrachting een eerste
stap te zetten in de richting
van de samenstelling van
een archief. Ook daarvoor
wordt gerekend op iedereen jtnhe
die nog ergens een fotootje
een aandenken of om het
even welke herinnering be
zit aan een kamavalgebeu
ren uit het verleden.
Het wordt in ieder geval de
moeite om tijdens het
weekeinde eens langs te lo
pen in het Kultureel Cen
trum.
Mon DG
kaï
nt tv
mek
ftrbc
