kruLf
uuu yj@©ftg+
Sttglp)
5)SlT
ZE ZEGGEN:
2 - 9-2-1979 - De Voorpost
Oe redaktie is niet verantwoordelijk voor de inhoud en heeft het
recht de teksten in te korten.
EEN HONDEBEET...
In de eerste plaats zou ik willen
hertialen, dat sommige
Vlaamse groepjes hoe goed
hun bedoelingen misschien
kunnen zijn de Vlaamse be
weging slechte diensten bewij
zen door allerlei agitaties. Nols
heeft in Schaarbeek aan hun
optreden duizenden stemmen
te danken en in de Voerstreek
wordt hun optreden ook niet al
tijd door de plaatselijke
Vlaamse bevolking goedge
keurd.
Dat er aan franstalige kant on
middellijk tegenmanifestanten
worden gevonden, die meestal
niet zo vreedzaam zijn, is ook al
gewoonte geworden en dat er
dan wel eens een incident ont
staat, verwondert niemand.
Een hondebeet is vlug gegeven
en een hond maakt als hij wil
bijten geen onderscheid tussen
Vlamingen en anderen.
Onze rustige en sympathieke
Minister van Binnenlandse Za
ken, Rik Boel, heeft dit voorval
niet willen opschroeven zoals
de Franstalige partijen het zo
graag deden. Heeft hij in de
RTB-televisie in het Frans iets
gezegd wat hij in het Neder
lands misschien niet zou heb
ben gedaan of werden zijn
woorden door de commentato
ren verdraaid of uit hun samen
hang gerukt?
Hoe dan ook, jaren geleden al
heb ik onze Ministers de raad
gegeven, hun eigen taal te blij
ven spreken, net zoals André
Cools, Antoinette Spaak en
dergelijke het doen. De mees
ten kunnen zich toch nog beter
uitdrukken in hun moedertaal.
Bovendien mogen de Fransta
lige luisteraars ook wel eens
een woordje Nederlands mee
krijgen. En tenslotte hebben
onze vertalers dan nog wat
meer werk. Wat wel iedereen
heeft verbaasd, is het politieke
gevolg dat aan dit voorvalletje
(dat iedereen betreurt) is gege
ven: Minister Boel heeft het
ontslag gekregen van al zijn be
langrijke Franstalige kabinets
leden, op bevel van hun partij
leiding. We merken hoe solidair
die kabinetsleden met hun Mi
nister zijn geweest (dit is iro
nisch bedoeld). Hoelang zal
een taalkundig gemengd Minis
terkabinet nog mogelijk blij
ven? Terwijl we deze vraag
stellen, rukken de Franstalige
partijen zich hoe langer hoe
meer los van hun Vlaamse fa
milieleden. Willen sommigen
onder hen als het touw los
schiet in Frankrijk terecht
komen? Le Nord de la France
zal hen zeker in al zijn miserie
gul ontvangen...
Mare Galle
Volksvertegenwoordiger
En nog eens miljarden voor
wapens...
De breuk tussen de woor
den en de daden van de
meeste politieke vooraan
staanden, heeft geleid tot
de algemeen bekende for
mule van de man in de
straat, de «vuile politiek».
Wat, dit moet er aan toege
voegd, de grote meerder
heid van de mensen niet
belet het tientallen jaren
lang, zoniet een ganse le
ven, met dezelfden steeds
weer te herbeginnen...
Welnu, degenen die ons
land op dit ogenblik zonder
parlementaire kontrole be-
sturen-de overgangsrege
ring-zal men tenminste dan
toch op één vlak niet kun-
ken verwijten dat ze niet
standvastig aan één ge
dragslijn vasthouden: de
miljardendans inzake be
wapening.
Wordt het vanwege ons een
herkauwen van de kost van
vorige week, de aankoop
van de Hawk-Helipraketten?
Geenszins! De inkt van de
weinige protesten tegen de
ze aankoop was nog niet
gans droog, of de pers pak
te reeds uit met een nieuw
koopje in dezelfde aard.
Woensdag van vorige week
werd nl. bekend gemaakt,
dat onze ontslagnemende
overgangsregering tot de
aankoop had besloten van
330 anti-tankwapens van
het type Milan. Naar het
schijnt waren ook deze ab
soluut onmisbaar om aan
de Oder-Neisselinie onze
onafhankelijkheid tegeno
ver het Sovjetgevaar te ver
dedigen...
Het is nog niet helemaal
klaar, veronderstellen we,
wat dit nieuwe koopje ons
zal kosten. «De Standaard»
spreekt nl. van twee en half
miljard, en de «Libre Belgi-
que»-dat katolieke blad met
liberale eigenaars-heeft het
over vier en half miljard.
Jammer is ook wel, dat Van
den Boeynants en Van Miert
ons nog niet hebben kun
nen uitleggen hoeveel te
werkstellingsplaatsen dit
nu weer voor ons land zal
opbrengen, en hoe zij de
generaals nog sterker tot
besparingen en tot uitleg o-
ver hun budgetten hebben
kunnen dwingen!
Verder veronderstellen we,
dat de lezer zelf wel zal kun
nen berekenen en uitmaken
wat met deze miljarden zo
al zou kunne aangevangen
worden zonder dat er wa
pens bij te pas komen. Wij
dachten er bijvoorbeeld aan
dat de aankoop in één jaar
tijd van gevechtsvliegtui
gen, tankwagens, raketten
en anti-tankwapens, samen
een totaal bedrag beteke
nen hoger dan het tekort
van de nationale begroting.
Tekort dat men in de vol
gende regering zal trachten
bijeen te scharrelen met
aanvallen op de sociale ze
kerheid, nieuwe belastin
gen en noem maar op.
Maar terugdenkend aan wat
Mare Galle 'n paar weken
geleden deed opmerken o-
ver het ongehoorde van een
afgetreden overgangsrege
ring die een ganse reeks
«lopende zaken» regelt zon
der de minste parlementaire
kontrole, schoot ons nog
wat anders te binnen. De
sluiswachters zijn, vooral in
Wallonië, al weken in sta
king omtrent hun werk- en
loonvoorwaarden. Minister
Mathot heeft hen gezegd
dat hij in de huidige voor
waarden niet gemachtigd is
met hen besprekingen te
beginnen. De petroleumar-
beiders van RBP in Antwer
pen bezetten nog steeds
hun bedrijf. De regering
vindt geen tijd en is niet be
voegd met hen te onderhan
delen of zich met hun zor
gen en eisen in te laten...
Ondernemingen sluiten hun
deuren, een dode in de
kerncentrale te Tihange, de
werkloosheid loopt op, de
tandheelkundigen verhogen
eigenmachtig hun tarieven,
minister Boel krijgt boel in
de Voerstreek, en van de
regering hoort men niets,
maar wapenbestellingen
voor miljarden gaan ge
woon door, onder de verant
woordelijkheid van de kris-
tendemokratische en socia
listische familie, gerug
steund door de vijandelijke
broeders van VU en FDF,
maar zonder dat de nieuwe
verkozenen om hun mening
wordt gevraagd. Allo! kiezer
hoe gevoelt ge u?
De man in de straat heeft
ongelijk iedereen over'de
zelfde kam te scheren, wan
neer hij het heeft over de
vuile politiek, maar in dit
geval, met de betrokken
partijtoppen die intussen al
zes weken rond hun belan-
genhutsepot zitten, kan hij
gerust besluiten: er moet
iets rot zijn daarboven...
Ray De Smet
HUISVUIL ONDUIDELIJK
HEID
Bij de bespreking van het huis-
vuilprobleem en meer bepaald
bij het vaststellen van de voor
waarden van de overeenkomst
voor het ophalen van bedrijfs-
vuil en van vuilniscontainers
van 1000 I inhoud is heel wat
deining ontstaan.
In de stad Aalst is heel wat kri
tiek gerezen en de pers heeft
heel wat artikels gewijd aan het
gesteld probleem
Op initiatief van de Midden-
standsraad werd dit probleem
in een vergadering uiteenge
zet. waarbij de Schepen voor
Huisvuil en Milieu uitleg ver
strekte over een overeenkomst
waarover het College zich nog
moest uitspreken, en de moda
liteiten goedkeuren.
Het gaat om een ernstig pro
bleem en er mag zeker niet ge
ïmproviseerd worden. Toch
moeten we nu reeds vaststel
len, dat een beleid bepaald
wordt zonder een grondige
voorstudie.
Vooreerst is de kritiek van de
pers en de inwoners zo groot,
dat dit een inspiratiebron van
informatie zou moeten zijn.
De C.V.P. heeft zich onthouden
omdat het onvolledig dossier
niet toeliet een inzicht te heb
ben in het geheel en dat tevens
het voorstel van voorwaarden
niet eens werd voorgelegd en
de eigenlijke vorm en inhoud
ontbrak.
Bij dit gebrek aan duidelijkheid
stelden we de twijfels vast in de
bespreking. Inderdaad het de
bat is nog niet gesloten. De
handelaars worden getakseerd
in m3 huisvuil en zullen hier
voor 100 fr per m3 dienen te
betalen. Wat op het einde van
het jaar 5.000 f. onkosten
meebrengen.
De vaststelling per m3 kan wil
lekeurig zijn en gebaseerd zijn
op wisselvalligheid.
Een zak kost 6,40 F aan de
stad, die de verkoopprijs op 10
fr. bepaalt heeft of een bruto
winstmarge van 56%.
Er is een duidelijk gebrek aan
financieel inzicht over het be
leid of interesseert dit aspect
niet? Men dient te zoeken naar
de meest efficiënte oplossing in
het algemeen belang.
Op dit ogenblik werden reeds
containers gratis geplaatst in
appartementsgebouwen.
Het is hoog tijd dat Mevrouw de
Schepen zich eens bewust
wordt wat de kostprijs betekent
van het ganse huisvuilpro-
bleem, dat een service moet
zijn.
Dit belangrijk ontbrekend ge
geven moet het dossier verder
aanvullen.
Ook het aspect van de private
ophaaldiensten door zelfstan
dige ondernemers, werd niet
eens onderzocht of wordt dit
dan ook een deloyale concur
rentie zonder meer?
Goede wil volstaat niet... een
efficiënte aanpak dringt zich
op.
E. Bogaert
Raadslid
HUISVESTING... NU
De door de gewestplannen
ingevoerde woonuitbreidings-
gebieden zijn van fundamenteel
belang voorde komende genera
ties. Daarom is het aangewezen
bij de realisatie van die uitbrei
dingsgebieden naar leefbare
woonmilieus te streven i.p.v.
«marginale woonwijkzones» tot
stand te brengen.
Het huisvestingsbeleid dat de
jongste jaren werd gevoerd,
heeft in de meeste gevallen
geleid tot monotone woonwij
ken. In feite zijn alleen slaapwij
ken ontstaan die een verarming
van het leefmilieu betekenen.
Dergelijke ingrepen zijn stede
bouwkundig net zo foutief als
agressieve hoogbouw.
Nu de Volksunie het huisve-
stingsprojekt De Bioley voor
goed uit de koelkast haalt, willen
wij in tegenstelling met de
traditionele woonwijken binnen
dit 12 hectaren tellend gebied
een multifunctioneel en bruik
baar woongeheel uitbouwen. De
eigenlijke woonfunctie moet
verweven worden met verzor
gingskernen zoals buurtwinkels.
opvang van kinderen, rekreatie-
mogelijkheden. Het nettoresul
taatdat men via dergelijke optie
kan bekomen is de betrokken
heid van alle wijkbewoners.
Het ligt voor de hand dat de wijk
zelf ook een funktie moet
vervullen binnen het betrokken
stadsdeel. Ook niet-bewoners
horen bij het wijkgebeuren
thuis. Zo zijn niet-hinderlijke
kleinschalige bedrijven best ge
schikt om dit doel te bereiken.
Een beter woonmiiieu vergt
tevens verscheidenheid in de
vormgeving van de woningen,
terwijl de nieuwe wijk over een
herkenbaar centrum moet be
schikken waar meerdere aktivi-
teiten elkaar raken. Uiteraard
mag de kwaliteit van de woon
omgeving niet gehinderd wor
den door de auto. Dit betekent
niet dat de auto zal uitgescha
keld worden. Alleen moet men
de auto een ondergeschikte rol
toekennen en daartoe leent de
woonerfsituatie zich uitstekend.
Dit zijn enkele ideeën die de VU
wenst toe te passen bij de
realisatie van het De Bioley-pro-
jekt. Destedebouwkundige poli
tiek moet het mogelijk maken
dat de kinderen die er zullen
leven, ter plaatse een stukje van
de wereld ontdekken.
Ik acht het belangrijk nader in te
gaan op de doelstellingen die de
VU zich stelt bij de realisatie van
dit projekt.
Jan DeNeve,
Schepen Openbare Werken
en Ruimtelijke
Ordening
Formateur Wilfried Martens
heeft zondag II. voor de televi
siezenders van B.R.T. en
R.T.B.F. nadere uitleg verstrekt
over wat hijzelf «het verken
nend overleg» noemde om op
nieuw met de zes uittredende
regeringspartijen een regering
te vormen. Martens verdedigde
zich krachtig met de moed der
wanhoop. De kijker kan alleen
maar de indruk overgehouden
hebben dat de formateur het
land maar weinig meer te bie
den heeft om uit de huidige cri
sissfeer te geraken.
Ook al mocht de formateur
zoals hij ons vaak de schijn
gaf —ergens aan de verre poli
tieke horizon het verrassende
lichtpuntje kunnen ontwaren,
dan zal dit allicht bij een minus
cuul kansje blijven.
De onderlinge tegenstellingen
zijn immers tot hiertoe nog lang
niet afgezwakt. Men kan zich in
de huidige omstandigheden in
derdaad de vraag stellen of de
mogelijkheid nog bestaat dat
owel de Vlaamse als de Frans
talie kandidaat regeringspar
tijen nog bereid gevonden wor
den om een deel van de com
munautaire moeilijkheden door
het parlement te laten beslech
ten. Door deze twijfelachtige si
tuatie zou het plan van forma
teur Martens, om de regering
onmiddellijk slagvaardig te ma
ken met een gewestvorming
met uitgebreide bevoegdhe
den, wel eens ernstig in het ge
drang gebracht kunnen wor
den.
Alhoewel wij bij het ter perse
gaan van dit artikel de ant
woorden van de onderschei
den partijen die aan het rege-
ringsberaad deelnemen nog
niet kennen, kunnen we toch nu
reeds met zekerheid zeggen
dat de franstalige socialisten
(PS) en de christen
democraten (PSC) wel niet be
reid zullen gevonden worden
om hun afgesloten verkie-
zingsverbond met het F.D.F
vaarwel te zeggen. Ze huldigen
hiérbij de leuze van de be
ruchte Musketiers: «een voor
allen, allen voor een»; m.a.w.
ofwel nemen zij het allemaal
ofwel geen van allen aan de
toekomstige regering deel.
Martens mag dus wel van zijn
oorspronkelijke bedoeling, om
een regering te vormen met
Christen-Democraten en So
cialisten (voorlopig althans) af
gaan stappen.
Zelfs al stemmen de zes par
tijen die samen met de for
mateur een ganse week rond
de tafel zaten in een verken
nend gesprek in om Martens
vrij spel te geven op de door
hem ingeslagen weg om de
staatshervorming in twee fasen
uit te voeren, dan betekent dit
nog geen definitief akkoord dat
tot een regeringsformatie kan
leiden.
Integendeel, Martens heeft
zondag immers onomwonden
toegegeven dat zijn plan, dat
een oplossing moet brengen
voor onze gewestvorming, en
kel maar een min of meer «al
gemeen schema» omvat,
waarvan de details nog moeten
worden vastgelegd. Vandaar
dat de getroffen partijbeslissin
gen van nul en generlei waarde
zijn zolang aan dit schema
geen eensgezinde inhoud kan
worden gegeven. En deze
eensgezindheid is zeer twijfel
achtig.
De kansen van de formateur
om te slagen met de drie par
tijen van het Franstalig «re-
geercontract» worden met de
dag kleiner.
De oplossing van de regerings
crisis op korte termijn worden
met het uur uitzichtlozen
Willy Van Renterghem
GEEN TOEGEVINGEN MEER
De besprekingen tussen
C V.P.-P.S.C., P.S.-B.S.P-,
V.U. en F.D.F. geven aanlei-;
ding tot een zekere ongerust
heid.
Wij Vlamingen moeten met toe
gespitste aandacht deze debat
ten volgen en de resultaten er
van kritisch analyseren. Ons
komt het voor dat een gewest
vorming met 3 nog steeds aan
de orde is. Men fluistert zelfs
van grenswijzigingen van
Brussel.
Daarbij klampt men zich.op
nieuw vast aan een dotatiesys
teem dat steeds ten nadele is
van de Vlaamse gemeen
schap. Zolang wij niet terugkrij
gen wat wij inbrengen t.t.z.
62% kan men moeilijk van eer
lijke en rechtvaardige oplos
sing gewagen. Wij kunnen en
mogen zo maar niet miljarden
weggeven. Men verzekert ons
dat deze opties overgangs
maatregelen zijn. Het verleden
heeft ons nochtans geleerd
voorzichtig te zijn met zgn.
overgangsmaatregelen. Een
maal de franstaligen iets ver
worven hebben beschouwen
wij het als definitief en irrever
sibel (zie art. 107quater). De
verkiezingsuitslag van 17 de
cember 1978 heeft duidelijk
aangetoond dat het Egmont-
pakt niet aanvaard werd door
de Vlaamse kiezer. Nu nog
minder mogen de Vlaamse on
derhandelaars geven en toe
geven. Een duidelijke overeen
komst, eenvoudig van vorm,
aldus begrijpelijk voor iedereen
moet vastgelegd worden Deze
overeenkomst mag niet in het
voordeel of nadeel zijn van één
van de twee gemeenschappen.
Wij vragen niet meer dan ons
deel, waarop we recht hebben,
met Brussel als tweetalige
hoofdstad en niets meer of
minder dan dat.
Willy Van Mossevelde
Brieven waarvan de afzender niet aan de redaktie bekend is, komen
niet voor plaatsing in aanmerking.
De redaktie behoudt zich het recht voor de tekst te bekorten.
Publikatie betekent niet dat de redaktie achter de inhoud staat.
Mijnheer de Hoofdredacteur,
Naar aanleiding van het artikel
verschenen in de Voorpost van 2
februari 1979 onder titel «KWB
et informatiekampagne over
0.C.M.W. verder» (Pagina 3)
staat het O.C.M.W. Comité voor
de Rustoorden, vergaderd in
voltallige zitting, er op volgende
verklaring af te leggen.
1. Het Comité heeft zich bij de
opname van bejaarden nog nooit
laten beinvloeden door politieke
druk.
2. De onderzoeken tot opname
van bejaarden gebeuren door
terzake bevoegd personeel. Aan
de hand van de door dit
personeel voorgebrachte versla
gen besluit het Comité over de
noodwendigheid van een even
tuele opname.
3. De beslissingen van het
Comité zijn steeds bij algemeen
heid van stemmen genomen.
De leden van het Comité
betreuren dan ook de stellingen
naar voor gebracht op voormel
de vergadering van de K.W.B.,
die van aard zouden kunnen zijn
het door het O.C.M.W. gevoerde
beleid in een verkeerd daglicht
te stellen.
Namens het O.C.M.W.
Het Comité voor de Rustoorden
Nederland zitten prieprdt i
in het parlement, qd. d
Franco was minstensjemt
bisschop lid van de spaarmi
kroonraad. Er moeten one
geval redenen zijn oiptbe
een verantwoorde wijz$n 'n
politieke rol te spelerfze
indien priesters door,ende
politiek aktivisme de {f on
kerkgemeenschap v£dsw
binden, dan moeten lbeur
zeer ernstige redenenP0°
zijn. ent C
Maar de kerk als inster'91
als spreekbuis van het."
Gods en de brengstee?
een boodschap van r[gen
ier a«
lus o
vaardigheid en vrijheii
zich niet onttrekken a
politiek, aan het welzij!^
het volk. Rerum Novq
gen
PAUS JAN—PAUL EN MEXICO
Het is waarschijnlijk dat de paus zelf het meest verr
geweest door zijn triomfantelijk onthaal op zijn reis
Puebla, het heeft de meeste katholieken deugd g#
door de massamedia, en dan vooral door de t.n
gebeuren te kunnen meeleven.
Aan de andere kant is het zeker dat sommige mensel
ontgoocheld geweest zijn over hetgeen de paus gezel
niet gezegd heeft. Ik moest eigenlijk lachen als onz^
reporter voorspelde dat de paus tijdens de plechtige c
ristieviering in Guadeloupe een homilie zou houden
waarde van een encycliek zou hebben, dus een zeer b«j vra
rijkdokument zou zijn. Wie dat dacht is bedrogen uitinbeL
men: Jan-Paul sprak over Onze Lieve Vrouw plus eeristuu
algemeenheden over rechtvaardigheid. Bijl
egen
En dat kon niet anders. De -•
paus werd als eregast uitge
nodigd de bisschoppencon
ferentie te Puebla te openen
maar Puebla ligt in Mexico,
één van de enige landen dat
geen diplomatieke banden
heeft met Rome, eigenlijk
was gans het optreden van
de paus in strijd met de
mexikaanse grondwet. De
politieke toestand in Mexi
co is daarenboven zo dat de
politieke partijen van be
lang niet zeer vooruitstre
vend zijn. Dat betekent dat
de paus niet anders kon
doen dan enige algemene
evangelische waarheden
voorhouden zonder in elk
geval in striemende be
woordingen de toestanden
in Mexico of in andere Zuid-
Mexikaanse staten aan te
vallen. Als Paulus VI des
tijds werd uitgenodigd om
te New-York voor de Vere
nigde Naties te spreken,
dan kon die in alle scherpte
de standpunten naar voren
brengen die volgens hem
uit het kristendom voort
vloeien. Men mag niet ver
geten dat Jan-Paul als ere
gast optrad en ontvangen
werd: een eregast spreekt
met fluwelen handschoe
nen aan
Men mag ook niet vergeten
dat wij voorzichtig moeten
zijn met wat radio, t.v. en
de persagentschappen ons
brengen, die berichten zijn
dikwijls onvolledig en van
daar onjuist. Als de paus
zou gezegd hebben dat de
priesters zich met geen po
litiek moeten bemoeien, dat
zij integendeel veel moeten
bidden, dan denk ik dat Jan
Paul dat niet kan gezegd
hebben. Hij is toch ook
priester en hij doet aan poli
tiek als hij een kardinaal
aanstelt om te bemiddelen
tussen Argentinië en Chili
in hun ruzie over een eiland
je in de Stille Zuidzee, om
maar één voorbeeld te noe
men. Monseigneur Dan-
neels schreef terecht in «De
Boer» van 2 februari 1979
dat ons gebed geen vlucht
heuvel mag zijn, geen
stormvrij gebied. Indien ons
krinstendom van dien aard
zou zijn dat wij de armen en
de verdrukten troosten door
voor hen te bidden en ze
verder aan hun lot over te
laten, dan zouden wij het
verwijt verdienen van Marx
dat godsdienst opium is
voor het volk. Het is een
open vraag of het wenselijk
is dat priesters in de voor
ste rangen strijden van poli
tieke formaties. Ik denk dat
men hier geen algemeen
antwoord kan geven, ik
denk wel te mogen zeggen
dat het best is dat geen
priester zitting heeft in de
belgische senaat als lid van
de CVP, zoals het tot Mon
seigneur Philips de ge
woonte was. In Frankrijk, in
aa""-
■evad tw
)r,ibruik
Je. di
Quadragesimo Anno, Ijhoor
lorum Progressio, Lit ani
Gentium staan vol poh raa
in de brede zin vartrusti
woord. De kerk zou aarel po:
plicht te kort komen, iet de
zij wel haar stem verhetiavei
er wetten gestemd w<en g
om de echtscheiding ondsi
abortus toe te laten, fuwei
bewust zwijgt als er fvéaa
onrecht blijft bestaalalso
verdrukking: het ze\Pd tw
gebod is even belangri
het vijfde en zesde,
moeten besluiten: ori'
ziens is het optreden vr
paus verlopen zoals h
verwachten was. Het
bisschoppen van Zuid-ij de
rika zelf die te Puebla sc
moeten stelling. nemtre w
dat met of zonder ritn 5(
nen van Rome, het zi|ki<er
tholieke leken en missjuwei
hier en daar een priestfeiten
de harde dagelijkse Islijtl
tegen de onmenselijkéoere
standen op sociaal encht i
nomisch gebied zfmijd
moeten voeren, om tofiel'ik
te verhoudingen te klrk v
hebben wij geen manfle9ai
nodig. Jezus was indelQens
geen onruststoker,
politiek fanaticus, Hij
Petrus zijn zwaard opi
wegsteken. Maar Jezi
toch ook: ga in het eei
vuur, want ik had honi
gij hebt mij niet te et*
geven...als men u uw
vraagt, geef dan ook ui
derkleed...het is gem«00jC
lijker voor een kameeCszin
het oog van een na<
kruipen dan vooreen rijn op
de hemel te komen, iiaag
Kristus heeft geen pollnt ei
partij gesticht, in zijn 6i 0|
Boodschap vindt menin he
praktische richtlijnen, imen
de leer en het voorbeelBls hi
de Heer volstaan orrtnde
leerlingen te bezielen den ei
alle levensgebieden de;
trachten een menswa# de
toestand te schepperf" te(
kerkelijke hiërarchie z ke
algemene richtlijnen
nen en wellicht moeteL
ven, de uitwerking
taak van de leken, nic|ri"
de hiërarchie.
C. De Vos (21J
il wa
It da
irder
op
De
op1
zul
lien f
JAAR VAN HET KIND-
Wie veel geld heeft en geen kinderen is niet rijk, wie v< t
kinderen heeft en geen geld is niet arm. (Chinees spreekwoord
Als kinderen niets doen, doen ze kattekwaad. (Henry F
ding)
Een huis vol kinderen is een korf vol eieren. (Nederlan
spreekwoord).
God kan niet overal zijn, daarom heeft Hij moeders gesch tel"
•pen. (Joods spreekwoord)
Kinderen beginnen met van hun ouders te houden, als 1
ouder worden beoordelen ze hen, soms vergeven ze hen. (Osc u
Wilde).
