EERTIG
UNSTENAARS
OND KAREL VAN
IE WOESTIJNE
HAAS
lm
klub
p*
bloeders voor moeders
St. Vincentiusschool
100 jaar te Aalst:
de eer is
aan het kind
Miï
©(PÏ\J? liffllJlI»
V_
De Voorpost- 23.2.1979 - 13
d'g I
IIEKE TENTOONSTELLING TE GENT
ileis voor Schone Kunsten)
O ii
11 maart e.k. loopt in het Museum voor Schone Kunsten,
delpark, te Gent, een belangrijke en aantrekkelijke ten
en nsteiling «Veertig Kunstenaars rond Karei van de Woes-
Zij werd georganiseerd ter gelegenheid van het 50-
j overlijden van deze hoogstaande en uitzonderlijke
bij pmse dichter en schrijver. De tentoonstelling illustreert de
we band die bestond tussen hem en het plastisch kunst
euren van zijn tijd en Vlaanderen. Zij werd georganiseerd
amenwerking tussen de Provincie, dienst Culturele Aan-
«genheden en de Stad Gent.
het basis-materiaal voor de
kunstwerken die men vandaag
in het Museum te Gent kan be
wonderen. Vele van de hier ge
toonde werken werden speci
aal geselecteerd omdat Karei
van de Woestijne ze in zijn arti
kels heeft vermeld, of omdat ze
zijn visie op de kunst bijzonder
goed illustreren.
Hej zijn de levende getuigen
van een tijd die nog niet zo ver
achter ons ligt, maar bovenal
illustreren ze in al hun ver
scheidenheid en onderlinge
contrasten de grote belangstel
ling van Karei van de Woestijne
voor de kunst, zijn aandacht
voor wat in zijn tijd nieuw en
toonaangevend was. Want
vergeten wij niet, dames en he
ren, dat vele van de hier gepre
senteerde werken in hun tijd
niet de erkenning genoten die
ze thans ondervinden.
In deze tentoonstelling ontmoe
ten we dan ook niet alleen de
kunstenaar van de Woestijne
die de groten van zijn tijd bij
zonder goed begreep en kon
situeren, maar die ook, ais
kunstcriticus en essayist, ge
durfde opvattingen naar voor
Dracht over de omstreden
nieuwe stromingen. Naast zijn
bewondering voor het symbo
lisme, waarvan hij een der
woordvoerders was, spreekt uit
zijn kritieken een grote waarde
ring voor de nieuwe generatie
van na de eerste,wereldoorlog.
Hij was in Vlaanderen een van
de allereersten om in de jonge
Permeke een kunstenaar van
Europese allure te zien. In tal
rijke artikels bestudeerde hij te
vens het werk van Gust de
Smet, Egard Tytgat, Frits van
den Berghe en vele anderen.
Het spreekt vanzelf dat de ge
schriften van een man met zo'n
universele kijk op de kunst, ook
nu nog een boeiende lectuur
kunnen opleveren.
Het is dan ook een bijkomende
vreugde naast de heerlijke
schilderwerken een rijk geïllus
treerde katalogus te kunnen
woord werd er gevoerd
bestendig gedeputeerde
ir kuituur Etienne De Cuyper
Schepen Vandewege van
it.
in Karei van de Woestijne in
it studeerde kende hij kun-
laars als Jules de Bruyker,
irtsoen en George Minne,
ele jaren later was hij sa-
i met zijn broer Gustave,
Valerius de Saedeleer en
is van den Abeele, mede-
iter van de eerste Latemse
ooi, ofschoon van een ei-
lijke school moeilijk kan
den gesproken. Ingewijden
en hoezeer Karei van de
Stijn© op deze Latemse
istenaarskolonie zijn stern-
heeft gedrukt.
zelfjK later, toen hij ambtenaar
Ie op het Ministerie te Brussel
ivervolgens hoogleraar aan
Rijksuniversiteit te Gent,
We?ertl|eld Karei Van de Woes-
t e, op nog meer intense wij-
r alII kontakten met kunst
|t alleen de kunstenaars uit
Gentse omgeving, maar al-
1 die toen m België van bete-
mjs waren. Sommigg kunste-
-wedgrs kende hij van zeer nabij,
ï-kuf^is bijvoorbeeld Rik Wouters
onjames Ensor Deze laatste
dilcht hij dikwijls een bezoek
t dajn hij 1ri Oostende woonde
rnoefi anderen zag hij het werk
e di|elmatig op tentoonstellin-
Dbenfi in Brussel en de overige
es olden van het land.
rifteiT 1906 tot zijn dood in 1929
i gebliceerde Karei Van de
an d^estijne geregeld kunstkri-
angefen in .de ««Nieuwe Rotter-
crdeiF136 Courant», waarvan hij
naai Brusselse correspondent
Daarnaast schreef hij
in tijdschriften uitvoerige
,ys over kunstenaars die hij
best kende. Nog tijdens zijn
verschenen twee boe-
de bekende «Kunst en
•st in Vlaanderen» en «De
iroeflijn», waarin een aantal
deze essays gebundeld
- 1
t.
rt e
ereei
:ul lei
win
s zei
inli
n najdeze geschriften vormden
jrder
verwerven, waarin heel wat in
teressante teksten van Karei
van de Woestijne voor het eerst
gepubliceerd worden.
Als bloemlezing biedt deze ka
talogus de gelegenheid Karei
van de Woestijne uiterst per
soonlijk, maar helder geformu
leerde ideeën te appreciëren
Tevens zal hij het ons mogelijk
maken de geëxposeerde
kunstwerken vanuit een nieuw
oogpunt te bekijken en te situe
ren. Wie al deze teksten thuis
zal hebben doorgenomen, zal
ongetwijfeld de behoefte voe
len om de tentoonstelling een
tweede keer te l$omen bekij
ken.
Dank zij de medewerking van
de dochter en de schoondoch
ter, de familieleden van Karei
Van de Woestijne, konden wij
in de tentoonstelling een van de
Woestijne-kabinet inrichten
met foto's en dokumenten die
de mens van de Woestijne in
zijn milieu aanschouwelijk
voorstellen. In dat kabinet kan
men ook enkele kunstwerken
bewonderen die van de Woes
tijne in zijn persoonlijk bezit
had.
Een derde luik van de tentoon
stelling behelst een prachtige
reeks oude fotografische op
namen waarin een beeld wordt
opgehangen van de Stad Gent
op het einde van de vorige
eeuw, toen Karei van de Woes
tijn e er leefde. De dichter heeft
immers zelf bij herhaling gewe
zen op de invloed die van de
oude stad op de kunstenaar
uitging.
Deze drieledige tentoonstel
ling, waarbij het accent noch
tans ligt op de meer dan 250
kistwerken van veertig Belgi
sche kunstenaars, bieden Pro
vincie en Stad Gent -aan als
hulde bij de vijftigste verjaring
van het overlijden van Karei
van de Woestijne. vyij meen
den daardoor op een nieuwe
manier de herinnering aan
deze grote Vlaming levendig te
houden. De tentoonstelling
heeft daarnaast ook een we
tenschappelijk doel waar de ka
talogus in grote mate toe bij
draagt.
Het is dan ook met grote aan
drang dat wij onze Wase kunst
liefhebbers willen aanzetten
deze unieke tentoonstelling te
gaan zien.
Et. DE CUYPER,
Bestendig Gedeputeerde
voor
Kuituur,
Voorzitter «Openbaar
Kunstbezit
in Vlaanderen».
pril eerstkomende zal het twee jaar geleden zijn dat men in onze
(ek startte met de aktie «Moeders voor Moeders». Op dit ogenblik
n reeds 1 op 5 zwangere vrouwen aan dit initiatief mee, maar
;ens Mevr. Leyssens, die verantwoordelijk is voor Groot-Aalst,
iderleeuw, Haaltert, Welle, Liedekerke, Lede, Erpe en Mere Is dit
tal nog onvoldoende om het geheel rendabel te maken.
Jn de Sint Vincentiusschool (Eikstraat), startte op donderdag 22
februari het -Jaar van het kind- Er werd een leuke feestnamid-
ilag in elkaar gezet, helemaal op kindermaat uitgeknipt: een
smulpartijtjeavoor kindermaagjes, met daarna een ganse namid-
Jag gevuld met een amusant programma, dat evenwel nog niet
Volledig vastlag toen we ervan hoorden. Maar we vonden het fijn
dat een school, waar het kind jaar in jaar uit, dag in dag uit toch al
de volle aandacht krijgt, nog eens extra ter gelegenheid van dit
jaar van de kleuters op de hurken gaat zitten. Dit is dan de eerste
aktiviteit in het kader van het eeuwfeest in Aalst van deze school
waarvoor 100 jaar geleden een scheut uit Gijzegem naar Aalst
werd overgepoot, en hier blijkbaar in goeie grond terecht kwam.
Vóór 100 jaar begon het hier ook met kleuters», zei ons de
Direktrice van de kleuter- en lagere afdeling. «En nu willen we
onze eeuwfeestviering ook met hen aanvangen»
Wilfried Lissens
«Moeders voor moeders» is de
toepasselijke naam voor een
initiatief, dat genomen werd
door een privé-farmaceutische
firma, die een hormoon ontdek
te dat bekend staat onder de
naam H.C.G. (Human Chorion
Gonadotrifine). dat gemaakt
wordt op basis van urine van
zwangere vrouwen. Dit hormoon
heeft een identieke werking als
het LH. Hormoon, dat ervoor
zorgt dat midden de vrouwelijke
cyklus een eisprong kan optre
den.
Geleerden ontdekten immers
dat één van de redenen van een
onvruchtbaar huwelijk een
stoornis was van "hormonale
oorsprong. Omdat de werking
van de hypofyse, een kleine klier,
gelegen aan de onderzijde van de
hersenen, uitvalt, komt er geen
eisprong en is er dus geen
mogelijkheid voor een eventuele
bevruchting. Dit euvel kan nu
verholpen worden door het reeds
geciteerde HCG-produkt. Dit
hormoon wordt tijdens de zwan
gerschap door de moederkoek
geproduceerd. Het komt in de
bloedbaan van de zwangere
vrouw terecht, om via de nieren
in de urine te worden afgeschei
den. Vermits men er nog niet
inslaagdedat produkt kunstma
tig te vervaardigen is de farma
ceutische industrie aangewezen
op de toekomstige moeders, die
hun urine kunnen afstaan vanaf
2 weken na de bevruchting tot 16
KFL - 1 MAART - 20 u.
KOLLEGEZAAL PONTSTRAAT
Op donderdag 1 maart om 20 u. in de kollegezaal aan de Pont
straat te Aalst programmeert de KFL-afdeling de film «Dr. Pul
der zaait papavers»een prent van de Nederlandse kineast Bert
Haanstra.
BERT HAANSTRA
Berd Haanstra werd op 31 mei 1916 te Holten (Overijsel) gebo
ren. Zijn vader en twee van zijn broers zijn schilders en ook hij zal
eerst door deze kunst aangetrokken worden. Op 14 jaar is hij
gefascineerd door de films van Chaplin en Lloyd. Op die leeftijd
knutselt hij ook zijn eerste projektor in mekaar.
Bert Haanstra kennen wij vooral van zijn dokumentaires. Wan
neer u zoals ikzelf de kans kreeg alle films van de Nederlandse
ambassade eens onder ogen te krijgen, dan valt het op hoeveel
dokumentaires deze man gerealizeerd heeft. Een paar titels:
«Spiegel op Holland» (1950), «Aardolie» (1952), «Strijd zonder
einde» (1954), «Delta Phase I» (1962). De film die mij persoon
lijk echter het meest aanspreekt is «Glas» uit 1958. In 1957 vroeg
de Koninklijke Leerdam Glasfabriek hem een instruktiefilm te
maken over de fabrikage van glas. Haanstra aanvaardde en
draaide «Over glas gesproken». Bij het aanvaarden van deze
opdracht had hij wel een voorwaarde gesteld: hij moest de toela
ting krijgen een tweede, kortere film te draaien, voor eigen
rekening. Dit werd «Glas» een film die in 19.60 een Oskar zou
winnen. «t
Wat mij voornamelijk opvalt bij deze kineast Ts de ritmiscne
soepelheid waarmee hij zijrf"- films monteert. Geen overtollige
kamerabewegingen, maar beweging binnen het beeld, bewegin
gen die samen met de montage een filmische symfonie worden.
SCENARIO
Kees Pulder, een dokter, die zowat vereenzaamd is in een klein
provinciestadje, ontvangt zekere dag het bezoek van een oude
studiemakker Hans van Inge Liedaert, die een vermaard neuro-
chirurg is geworden. Het is Kees niet zo duidelijk waarom Hans
hem komt opzoeken. Hij begrijpt pas alles wanneer hij 's mor
gens ontdekt dat zijn bezoeker alle morfine uit zijn huisapoteek
heeft gestolen. Hans is een verslaafde, die zoals later blijkt al
menige truuk heeft uitgehaald, om het goedje te bemachtigen.
Nochtans geeft Pulder hem niet aan. Hij is in de ban geraakt van
Hans' avontuurlijk personage. Wanneer Pulder verneemt dat
Hans aan zijn druggebruik bezweek, kan hij niet aan de bekoring
weerstaan, om te gaan vissen naar details uit het leven van zijn
oude studie-makker. Plots komt 't Pulder voor alsof zijn eigen
leven een banaliteit is geweest. Hij ontmoet op zijn speurtocht
mevrouw Mies, de vroegere maitresse van Hans. Zij is ook een
verslaafde, een zonderlinge vrouw, voortdurend dronken, die
nochtans heel wat betere tijden schijnt te hebben gekend. Zij
vertelt over Hans die feitelijk niets dan «een spoor van ruïnes»
heeft achtergelaten. De bezoekjes aan mevrouw Mies brengen
Pulder eveneens aan de drank. De aftakeling zet in met de
verwaarlozing van zijn gezin en zijn praktijk.
Het wordt nog gevaarlijker wanneer Mies hem vertelt welk zelf
moordplan Hans voor hen beiden had uitgedacht. Papaverplanten
hadden ze daartoe nodig Pulder geraakt echter in de gevange
nis door dronken een verkeersongeval te veroorzaken. Bij zijn
vrijlating is Mies al begraven, en dit schijnt de schok te geven, die
Pulder zou kunnen bevrijden van zijn zoeken naar een euforisch
bestaan.
TERLINDEN - 25.2.79
JEUGDHUIS TERLINDEN - 20 u.
Op zondag 25 februari, karnavalszondag, om 20 u. 's avonds
draait men in Jeugdhuis Ter Linden de film «Annie Hall» van
Woody Allen. Daar wij het over deze film al hadden toen hij in
commercieel circuit verscheen te Aalst gaan we hier niet verder
over uitweiden. Wie echter geen karnaval viert en wat over heeft
voor de betere film raden wij zeker deze Oskar-winnaar aan.
LANSELOET - 28.2.79
MEULESCHETTESTRAAT - 14 u.
Op woensdag 28 februari om 14 u vergast Teater Lanseloet de
kleineren onder ons in 't Kapelleken in de Meuleschettestraat op
de jeugdfilm «De verstrooide prof», of de belevenissen van een
gekke prof die allerlei ontdekkingen doet die heel wat nare, maar
ook amuzante belevenissen tot gevolg hebben.
SJ
Het karnavalweekend brengt ons drie nieuwe films op het
scherm.
In zaai 1 van cinema Feestpaleis gaat «Death on the Nile» zijn
vierde week in. In zaal 2 van deze zelfde cinema «The adventu
res of a plumber's mate» De pikante avonturen van een
loodgieter.
Sid South is een knappe jonge man met twee zwakheden: mooie
meisjes en weddenschappen. Telkens hij de kans ziet versiert hij
alles wat een rok draagt. Verder heeft hij de ongelukkige ge
woonte weddenschappen af te sluiten op paarden die nooit win
nen. Zijn twee ondeugden brengen Sid vaak in ernstige moeilijk
heden. Zo komt hij regelmatig in konflikt met jaloerse echtgeno
ten en jaagt hij schuldeisers het bloed naar het hoofd. Ondanks
deze donderwolkjes verliest Sid nooit het goede humeur.
Een pikant maar humoristisch filmpje voor diegenen die met
karnaval niet weten waarheen.
In de grote benedenzaal van cinema Palace wordt deze week aan
de kleineren gedacht, en dit met een herneming van de uit 1950
daterende Disney-film «Cinderella» Assepoester.
Assepoesters eeuwige jeugd is in de eerste plaats te danken aan de
leuke dierenfiguren die haar omringen en hun steentje bijdragen
tot haar vereniging met de prins. Onder de grappige fauna stelen
vooral de muisjes en de verwaande boosaardige kat. Lucifer, de
show. Zij zijn het die deze, naar de huidige smaak al te sentimen
tele versie van Perraults beroemde sprookje, nog ruimschoots
genietbaar maken.
In de Studio van cinema Palace loopt vanaf vandaag «The last
dinosaur» De laatste dinosaurus; een retrofilm van Alex
Grasshoff en Tom Kotani met in de hoofdrollen Richard Boone,
Joan Van Ark en Steven Keats.
■prr—m m:
Masten Thrust, één van de rijkste mannen ter wereld, koestert al
meer dan veertig jaar een ongebreidelde hartstocht voor de jacht.
Tijdens een proefboring ontdekt één van zijn onderzoekingsploe-
gen een meer dat onder de ijskap ligt en waaromheen een uitge
strekt woud ligt. In het gebied hebben verschillende diersoorten
uit het Krijttijdperk kunnen overleven, onder andere de Tyranno
saurus Rex: de laatste dinosaurus. Dit is een vleesetend dier, een
echt monster dat 4 ton weegt en 13 meter lang en 7 meter hoog is.
Met een «poolraket» worden de expeditieleden op de ontdekte
plek gebracht. Nauwelijks is een kamp opgezet of de dinosaurus
komt in aktie. Alles wat hij onderweg tegenkomt wordt verbrij
zeld en hij doodt dr Kawamoto waarna hij de raket verbergt op
een paar honderd meter afstand, midden in een enorme stapel
botten.
De vier overlevenden, die nu het kontakt met hun bazis en al hun
wapens kwijt zijn. zetten zich tot het uiterste in om de aanvallen
van een stam van prehistorische mensen af te slaan. Masten zet
een geïmprovizeerde kruisboog in elkaar en slaagt erin, deze
mannen op de vlucht te jagen nadat hij hun leider heeft gedood.
Wat later voegt één van de vrouwen van de stam zich bij de groep
en al gauw is zij onafscheidelijk van Masten.
Op een dag vindt Chuck door een toeval de raket terug, die nog
helemaal intakt is. Masten, die een reusachtige katapult in elkaar
heeft gezet en een val heeft opgesteld om het monster te likwide-
ren, weigert echter weer te vertrekken en blijft achter met Bunta
terwijl Francesca en Chuc zich gereedmaken om terug te keren
naar de beschaafde wereld.
S.J.
weken. Het is dus belangrijk dat
men zich zeer snel aanmeldt om
mee te werken. Dat het niet
gemakkelijk is om het produkt
te bekomen moge blijken uit het
feit dat zowat 12.000 liters urine
noodzakelijk is voor 3 gram
drooggevroren hormoon. Het
ganse procédé vergt zowat 3
maanden tijd.
Aan de toekomstige moeders,
waar om de twee dagen de urine
aan huis wordt opgehaald in
speciaal daartoe vervaardigde
plastiek flessen, wordt een
kleine attentie voor de baby-
gegeven. Als men gedurende 13
weken onophoudend deelnam
aan het initiatief krijgt men een
chèque van 450 fr. Hiervoor kan
men dan kopen wat men wil.
Voor de financiële tegemoetko
ming hoeft men het dus niet te
doen. wel om die echtparen te
helpen die wegens een deficiënte
werking van de hypofyse kinder
loos blijven.
Elkeen die interesse heeft voor
«Moeders voor Moeders» kan
steeds kontakt opnemen met
mevrouw Leyssens, Gerstenstr.
25, 9440 Erembodegem. Tel.
053/77.76.33.
VEHE
Op oudejaarsavond zaten er drie hazen in mijn
tuin: drie bruine vlekken op een groot wit tafel
kleed.
Ze beten wat aan de spruitkolen, die een whis-
kvkleur gekregen hadden en waar overdag de
stokduiven zich zot aan pikten.
Ik tikte met mijn hand tegen de ruit en één ging
rechtopzitten. Hij zette zijn lepels recht maar
keek de verkeerde kant op. De andere twee
sprongen gewoon wat over en weer en gebaar
den van kromme haas.
Toen ik een paar uur later nog eens keek was de
tuin leeg.
Hel was hemelsklaar op het veld en even dacht
ik dat er in de verte nog eentje door de sneeuw
holde.
Maar wie bekommert zich op oudejaarsavond
nu om een haas?
- Weet je dat er wild in je tuin zit?" vroeg mijn
buurman
«Ze bijten in je kolen, en als je d'er geen slaat,
bijten ze in het voorjaar je wortels af. Daarbij
't is lekker eten hoor!»
Maar ze kreperen van de hongerzei ik «ze
komen zo gewoon in je armen gelopen. Er zit
geen beet vlees aan. Dat kun je toch niet gaan
opeten!»
«Je zou er nog van verschieten wat eraan zit»
zei hij, en hij deed de deur toe.
Vorig week kwam mijn zoontje met de haas j
naar huis.
Van de buurman» zei hij.
Het beest was netjes geknipt, en keurig pan
klaar gemaakt. Hij had zo te zien ook al twee
weken diepvries achter de rug.
Mijn vrouw bekeek het zoals een vrouw naar
een wild beest kan kijken, en zei dat er genoeg
eten aan zat.
Toen de weeë geur van de haas in het huis
begon te hangen gooiden we er nog wat zwaar
bier tegenaan, en wat kruiden, en een veld
ajuin.
~'t Smiuikt helemaal niet naar spruitjeszeiden
de kinderen.
't Smaakt helemaal niet slechtzei ik, en ik
gooide de glazen wijn nog eens vol.
Het stukje juist onder de schouder waar het
beest gebloed had gaven we aan de poes.
Die vrat het op met vellen en benen. Toen
miauwde ze om meer.
Misschien krijg ik er nog wel eens een.
Fr. Caudron
