DE «WIENER SANGERKNABEN» IN MERE:
SYMPATIEK WEL MAAR BEKLIJVEND?
't SOETE HUYS:
BEZOEK VAN DE MUZE
Het Gents
Kamerorkest te Aalst/
j die all
mensen
l. Schil
Geen enke
kwartet I
i soms
smactv
Deze kinderen zenen een jarenlange i rad it ie voort. (VIM)
14 - 23.2.1979 -De Voorpost
Een droom betekent voor Frans en Mia Wellekens geen
voorbijtrekkende schaduw, maar het nastreven van een
doel. 't Soete huljs als realiteit was een van hun illusies. Er
mensen in brengen, vrienden, liefst gelijkgestemd, met
openheid voor stilte en rust, met aandacht voorde schatka
mer van de muziek was een van hun andere denkbeelden.
En dat lijkt hun te lukken
na de stemmige presentatie van de plaat met Bachs Gold-
bergvariaties door Louis Van der Paal, had vrijdag II. in 't
Soete Huijs een konsert plaats met uitsluitend jonge
vertolkers. Niets plechtstatigs hier, geen konformisme,
maar een ongedwongen sfeer, bijna een gezellig samen
zijn.
Het eerste deel was gewijd
aan renaissancemuziek die
werd gebracht door een
groep studenten te Leuven.
Ze noemen zichzelf «Jene-
lo» wat zoveel betekent als
'je ne l'ose dire' of: we heb
ben nog niet het lef om met
onze muziek naar buiten te
komen. Hun betrachting:
'vrienden zijn' en in het ka
der daarvan 'musiceren'.
Met een eenvoudige bezet
ting (blokfluiten, mandoli
ne, gitaar, tamboerijn, gam
ba) tekenden ze voor ons
hun muzikaal programma.
Zangerig klonken Italiaanse
danswijsjes, muziek zonder
meer. Pastoraal, bijna idyl
lisch was een melodie van
Adam de la Halle (schepper
van les jeux de Robin et de
Marion, een van de oudste
voorbeelden van opera),
dromerig een stukje van
John Dowland dat me herin
nerde aan het beroemde
«Greensleeves» en me deed
wegzinken in een van die
typisch groenende Engelse
landschappen. Verder wer
den ons nog enkele licht
voetige dansnummers ge
bracht: een gaillarde
(springdans), een estampie
(stampdans), een bransle
(loopdans) van o.m. Claude
Gervaise. Het best voelden
uitvoerders en toehoorders
zich thuis in de uiterst een
voudige maar pittige stuk
jes van Tielman Susato, in
Antwerpen bedrijvig als mu
zikant, komponist en druk
ker in zijn winkel met het
uithangbord «De Krom
hoorn», Susato die zijn ei
gen populaire deuntjes
noemde 'zeer lustig ende
Geen mens weet het.
staat het vast dat het
getuigt van een
en een gevoeligheid
leen voorkomen bij
die geleden hebben
bert kiest voor zijn
niet het tema van de
uit het lied, maar dat van
dood, de milde
dood als vriend.
Ie stem uit het
alleen maar begeleiding,
zingt gevoelvol zijn
berustend, soms
tend lied. ledereen luisterden
roerloos, maar
Prachtig konsert tussen al het moois van het Soete Huys. (VIM(
Het blokfluitensemble. (VIM)
bequaem om spelen op alle
musicals instrumenten'.
•O
Vermelden we nog dat de
groep heel wat pret beleef
de aan zijn vertolking van
een chanson van Pierre Cer-
ton dat de verklaring bevat
van hun schuilnaam 'Jene-
lo', dat de bewerking van
Rameaus 'tambourin' (uit
zijn pièces de clavencin)
heel aardig klonk en dat di
rigent A. De Vis als een
bijna volleerde koltratenor
optrad in een door hemzelf
geschreven liefdeslied in re
naissancestijl.
Dat twee Vlamingen (Frans
Vos (altviool) en Jan Welle
kens (cello)), een jonge
Fransman en een meisje uit
Nieuw-Zeeland (beide vio
listen) die samen aan het
konservatorium in Brussel
studeren, een kwartet vor
men is geen wonder. Ver
rassend is wel dat ze pas
■sinds oktober 1978 samen
spelen en reeds dergelijk
peil (zowel technisch als
muzikaal) hebben bereikt.
Ze schetsten voortreffelijk
De taal van de muziek
geen woorden, maar
veel direkter spreekt ze
toe
aan dan onze armzalige bel*
grippen. Een heerl i j ktment
avond. :!leus
«Dljzach
Dlau!
Een strijkje weet steeds de juiste sfeer te brengen. (VIM)
de lichtvoetigheid in Gré-
try's derde strijkkwarter:
probleemloze muziek zon
der veel diepgang, iets om
weg te dromen naar de lente
Een proefstuk (of moet ik
zeggen 'meesterstuk'?) was
het andante con moto (tema
en variaties) uit Schuberts
Nog steeds spreken ze tot de verbeelding, de «Wiener
Sangerknaben», misschien evenzeer door hun gedisciplineerd en
jongensachtig optreden als door de zuiverheid van hun stemmen en
hun muzikaliteit. Salieri schreef er ooit Schubert als lid in, Bruckner
was er kapelmeester, Zeiler maakte er deel van uit. Hoef je nog
referenties?
Lieven Coppens noemde in zijn
inleiding het optreden van het
wereldberoemde knapenkoor
een orgelpunt na vijf jaar
intensieve V.T.B. - V.A.B. -
werking. Wat belangstelling
betreft: geen problemen. De
kerk (betere akoestiek) bleekste
klein, daarom koos men voor de
zaal van het klooster en die zat
eivol. Ideaal is een turnzaal voor
zo'n optreden eigenlijk niet.
Maar ja. Vlaanderen en kon-
certzalen? De vraag stellen is ze
beantwoorden.
En daar verschenen ze dan in
hun vlekkeloos wit - blauwe
marinepakjes, ontwapenend, de
harten veroverend vooraleer één
noot te hebben gezongen. De
aanhef van het «Dixit dominus»
van Bel-dassare Galuppi klonk
lichtvoetig, te lichtvoetig eigen
lijk voor een religieus werk.
Vloeiend ging het. maar niet erg
diep.
De Vlaming Cypriaan de Rore
zong nog onder Adriaen Wil-
laert in de San Marco van
Venetië en werd achteraf hofka-
pelmeester in Parma. Een van
zijn motetten «Hic est panis»
deed me aan Palestrina denken:
mooie melodische lijn. vooral in
het rijk geparafraseerde «qui
manducabunt panem». Toch liet
de interpretatie van de Wieners
me ietwat onbevredigd: het
klonk iets te vlak, iets te egaal,
de gevoeligheid steunde al te
nadrukkelijk op een wenk van
kapelmeester Peter Burian.
Beter voelde het koor zich in het
romantische «Hebe diene Augen
auf» en het eenvoudige maar
aangrijpende «Ave Maria» van
Zoltan Kodaly, religieuze mu
ziek met wortels in de eigen
De Wiener Sangerknaben streelden oog en oor. (VIM)
Hongaarse folklore.
De Wiener Sangerknaben. geen koor dat stijfjes in de rij ging staan maat
een prachtig spektakel boden. (VIM)
Dat het koor over uitstekende
solisten beschikt werd bewezen
docfr de uitvoering van Brahms'
overbekend wiegelied, van een
ongekompliceerd bravoure-
stukje in Papagenostijl van
Mozart en vooral van «G'schich-
ten aus Alt Wien» naar Johann
Strauss, muziek die de Sanger
knaben als het ware op de huid is
geschreven en waarin ze zich ook
als akteur kunnen uitleven. De
toehoorders amuseerden zich
kostelijk met soli, duetten en
koornummers op algemeen ge
kende en vaak meegeneuriede
wijsjes als de Trits - trats polka
en de Radetzkymars. Tussen
haakjes: de soldaatjes in het
algemeen, de kleine officier in
het bijzonder vormden in hun
kwajongensstijl een plezierig
kijkspel, waarom zongen de
•Sangerknaben hier niet? Is dat
niet de bedoeling?
Op hun best waren de jongens in
het - voor mij te korte - gedeelte
na de pauze. Toen waren ze
volledig zichzelf, op en top
Wieners». zoals al dadelijk tot
uiting kwam in een pareltje van
Schubert: «Die Nachtigall» en
«Vier Lieder aus dem Jungbrun-
nen» van Brahms, melodieus en
beheerst, met reminiscenties
aan zijn zigeunerliederen.
En bijna vanzelfsprekend oogst
te het koorde grootste bijval met
volksliederen en Strausskompo-
sities: daarin konden ze zich
uitleven, spontaan, ongeremd.
Dankbare nummers waren o.m.
door hun klanknabootsingen en
hun gemakkelijk herkenbare
tenia's: de koekoek, de Jager aus
Kurpfalz en de pittige polka's
van J. Strauss.
En toen ik bijna volledig was
opgenomen in een mengsel van
pastoraal-idyllische sfeer en de
stemming van het ietwat burger
lijke negentiendeeuwse Wenen
met zijn unieke muziektraditie
zag ik de jongens wegstappen:
kinderlijk nog. niet verknoeid
door het sukses. dankbaar om
het krijgen van een anjer.
W.D.B.
Als vijfde en laatste Koncert te Aalst van de tweede cyklus
Middagkonserten in Oost- en West-Vlaanderen optreden
van het GENTS KAMERORKEST in de feestzaal van het
stadhuis. Grote Markt, op ZONDAG 11 MAART 1979 om 16
uur.
Het programma omvat werken van Neri. Corelli, Geminiam.
Vivaldi en Jozef Haydn
Het orkest, met 19 uitvoerders, allen eerste prijzen van een
Koninklijk Konservatorium, bestaat uit een vaste kern met
Walter Lievens als konsertmeester en onder leiding van
Herman Streulens. De dirigent was reeds verbonden aan de
opera te Gent en de Kameropera te Antwerpen, sedert twee
jaar dirigent van het Internationaal Jandorafestival in Ame
rika en België, behaalde acht eerste prijzen aan de muziek-
konservatoria te Brussel en Antwerpen en is leraar klavier
aan het konservatorium te Gent
strijkkwartet in d. «Der
und das Madchen».
werk dateert uit 1826
stierf in 1828).
was pas ziek geweest,
hij «en voorgevoel van
nakende dood? Was
volledig rijp
