m
J€ Urn
wbeSI.;
t
O.C.M.W. ZOEKT PLEEGGEZINNEI
/todhuii
min»
OM DAT HANDVOL LEVEN..
SSSiMÉ
Tv
2 - 23.2.1979 - De Voorpost
U UL
te redaktie is met verantwoordelijk voor de inhoud en heeft hel
fecht de teksten in te korten.
VLAAMS BLOK
DE RODE SENATOREN
Zo zag het KP-Partijblad DE
RODE VAAN van 11 jailuari
1979 de verkiezing der provin
ciale senatoren:
In' Oost-Vlaanderen waren er
acht kandidaten voor zes
plaatsen. Eén van de verkozenen
is de VU-er Maurits Coppieters
die o.a. de steun kreeg van
KP-provincieraadslid A. De
Bruyne. Daarover verklaarde
deze laatste ons het volgende:
«De B.S.P. beschikte over vol
doende stemmen voor haar
kandidaat, zodat mijn stem
daarvoor van geen enkel belang
was. Als gevolg van CVP-ma-
noeuvers en een PVV-dissiden-
tie was de kandidatuur van M.
Coppieters in gevaar en kon zijn
verkiezing afhangen van één
stem. Naar onze overtuiging,,
hierin bijgetreden door de
plaatselijke partijleiding,
bestaat er geen twijfel over de
demokratische instelling van
Coppieters die tot de vooruit
strevende vleugel van de VU
behoort. Een moeilijkheid was
dat de kandidatuur van Coppie
ters voorkwam op een lijst
waarop een PVV-er op de eerste
plaats stond. Wij hebben dit
opgelost door op naam te
stemmen.»
En dan hebben we ooit nog
durven klagen over gebrek aan
duidelijkheid in de politiek.
B.C.
EINDE VAN EEN POLITIE
KE LOOPBAAN
Bert Van Hoorick is ermee
gestopt. Onze Ere-Volksver-
tegenwoordiger nam ont
slag in de Aalsterse ge
meenteraad. Voor ons So
cialisten geen komplete ver
rassing. En toch. Irfderdaad
geen komplete verrassing
omdat Bert reeds voor de
laatste gemeenteraadsver-
kiezing-'de wens had uitge
drukt ermee te stoppen. Het
is op aandringen van zijn
Partijbestuur dat onze
vriend opnieuw kandidaat is
geworden, louteren alleen,
om de BSP waarvoor hij zo
veel heeft gedaan nogmaals
te helpeo.
Trouwens iemand die wil
nadenken zal meteen heb
ben begrepen, dat de meest
bekwame in de gemeente
raad, weigerde Schepen te
worden, niet de volle zes (6)
jaar zou blijven.
Bert weigerde een Schepen
ambt niet alleen omdat zijn
krachten waren afgenomen
door zijn levenslange strijd
voorde minstbedeelden van
onze maatschappij. Hij had
nog een meer verheven en
edele reden hiertoe. De af
lossing van de wacht te la
ten gebeuren, nieuwe
krachten, jongere mensen
verantwoordelijkheid doen
en laten dragen.
Anderzijds voorde Socialis
ten dan toch een verrassing
misschien omdat zij met
hart en ziel hoopten dat hun
grote voorman zou blijven,
omdat zoals sommigen het
uitdrukken hij zeer moeilijk
te vervangen is. Het is in
derdaad juist, dat degene
die de voetstappen van Bert
wil drukken, een stuk van
zichzelf moet afgeven, om
te dienen. Het leven van
Bert Van Hoorick is een ket
ting geweest van strijd om
de onrechtvaardige maat
schappij waarin wij leven te
verbeteren, te wijzigen. Wij
herinneren ons nog zeer
goed dat Bert bij stakingen
van in de vroege ochtendu
ren werkwillige werknemers
vriendelijk benaderde om
hen te overtuigen solidair te
zijn met degenen die stre
den voor een beter bestaan.
Vervolgens dezelfde dag
nog de stem van deze vech
tende werknemers te laten
horen in het Parlement.
Ook in de Aalsterse ge
meenteraad was hij de fi
guur. Zowel in de oppositie
als in de meerderheid. Zijn
tussenkomsten getuigden
steeds, van kennis en fee
ling voor het behandelde
onderwerp. Trouwens het is
Bert Van Hoorick geweest
die als Schepen van Cultuur
in onze stad een nieuwe
wind heeft laten waaien,
waarbij het Aalsterse Cultu
rele leven beter aan zijn
trekken kwam.
Van Hoorick is terug ge
woon partijlid geworden,
zoals er zovelen zijn. Noch
tans zal hij bij vele socialis
ten «Den Bert» blijven, van
wie zij steeds beste raadge
vingen konden meekrijgen.
In andere politieke partijen
moet men achter het ont
slag van Bert Van Hoorick
niets gaan zoeken. En aan
dezen bij wie het ergens
voorkomt dat Bert nooit in
de BSP, ten volle werd aan
vaard, omdat hij te rebel
achtig was, geven wij de
raad spoedig wat anders te
'denken.
Het is precies Bert Van
Hoorick die'het heeft waar
gemaakt dat de toenmalige
verscheurde Aalsterse So
cialisten zich terug als een
blok hebben gaan opstellen
achter Bert Van Hoorick.
Ten andere de eensgezind
heid van de Socialisten om
Bert als Vaandeldrager te
behouden is daar het beste
bewijs van.
De Socialisten zullen
steeds fier zijn een figuur
als' Bert Van Hoorick in zijn
rangen te tellen.
Wij vrezen dat deze lofbe-
tuigingen bij onze vriend
Bert misschien wel kwaad
bloed kan zetten. Bert
houdt niet van lofbetuigin-
gen, daarvoor is hij te nede
rig en Volks gebleven. Toch
is het een aangename plicht
Bert Van Hoorick van harte
te danken voor bewezen
diensten niet alleen voor de
BSP maar ook de bevolking
en meer speciaal aan de
Aalsterse bevolking.
De politieke loopbaan van
Bert nam een einde. Aan
Bert wensen wij nog zeer
vele jaren een goede ge
zondheid en hem lang als
vripnd te mogen ontmoe
ten. Misschien vindt onze
vriend nu de nodige tijd om
zijn memoires te schrijven.
Memoires van iemand die
voor velen als voorbeeld kan
dienen.
Jan V«n der Veken
Voorzitter BSP-Groot-Aalst
GOED, MAAR...
Met groot genoegen hebben we
op deze bladzijde van het
nummer van vorige week, twee
moties gevonden die onmiddel
lijk verband hielden met onze
eigen bijdrage, waarin wij het
hoog tijd vonden dat BSP en VU
aan de openbare opinie hun
mening zouden laten kennen
over het sturen van Belgische
para's naar Zaïre, maar ook over
de bewapeningsuitgaven en an
dere «toeren» van de overgangs
regering met ontslag en zonder
Parlementaire kontrole.
De V.U.-jongeren - die dus nog
flink wat voor liggen op hun
«ouderen» - beklemtonen de
hipokrizie in de motivering van
de maatregel, wijzen op de rol
van het grootkapitaal, eisen de
terugtrekking en laken de hou
ding van de VU-ministers die
zwijgen. Dit is onbetwistbaar
flinke taal. die men niet alleen
aan jeugdige overmoed kan of
mag toeschrijven.
De BSP-Aalst protesteert ook,
betreurt dat dit ook al bij de
lopende zaken wordt gerekend,
oordeelt dat het Parlement zich
zou moeten kunnen uitspreken,
en vraagt aan de socialistische
frakties onder meer, dat ze een
spoedige bijeenroeping van het
Parlement in de hand zouden
werken. Ook die taal mag er
zijn. en we zullen nu niet
beweren dat men in alles en
altijd de perfektie mag eisen of
nastreven, maar... de «gaten» die
wij in beide moties zien zitten,
zijn niet precies van de minste.
De V.U.-jongeren zijn wellicht
het scherpst, maar ze vergeten
dat hun partij in feite haar
ministers kontroleert en dus het
sturen van troepen heeft aan
vaard. omdat ze nog een voet
aan de top wil hebben, omdat
men nooit weet!..
De BSP-Aalst - waarvan we toch
wat méér zouden mogen ver
wachten - praat in feite doodeen
voudig en zonder het minste
gevaar Van Miert na. Maar... de
BSP-ministers blijven intussen
in de overgangsregering, en de
BSP-top wil morgen met dezelf
den hetzelfde herbeginnen. Die
BSP-top heeft de gelegenheid
gehad om de bijeenroeping van
het Parlement in de hand te
werken, maar hij heeft koudweg
de kommunistische ouder
domsdeken van de Kamer die
zich op de grondwet steunt en
het Parlement wil bijeenroepen,
in de kou laten staan. Daarbij
komt. dat er niet alleen de
kwestie is van Zaïre waartegen
Van Miert een protest heeft
laten horen om de basis gerust te
stellen, maar ook de kwestie van
de miljarden aan de staalsektor
en de bestellingen voor miljar
den aan nieuwe wapens.
Let wel. met deze kritiek willen
wij de zaken niet voorstellen
alsof de beide moties van nul of
gener waarde zouden zijn. Zeker
niet! We zullen zelfs niet
aanvoeren dat men er aan de top
zonder meer kan overheen
stappen. Alle baten helpen, zegt
men te Aalst. Maar zo deze
moties wel een waarschuwing
kunnen zijn in de zin dat er een
grens is aan alle «toeren», dan
blijft er toch het feit dat Zaïre de
druppel is moeten zijn om de
schaal der te slikken «lopende
zaken» té doen overlopen!
Er zal niet elke week of elke
maand een para-uitstap zijn, en
heeft men niet reeds in de pers
kunnen lezen dat de fraktielei-
ders der partijen buiten de KPB
voorzien, dat het Parlement in
elk geval in de eefcte week van
april zal moeten'vergaderen?!
Er is buiten de zogenaamde
«open politiek» van Van Miert,
en buiten de juridische zif-
terijen, toch ook nog een kwestie
van politieke moraliteit, niet?
Ray De Smet
DE BOER DIE STERFT
Een drama doet zich voor in de
Merestraat waar landbouwer
Jean Van Lierde bedreigd wordt
met uitzetting uit zijn onteigend
bedrijf, in volle winter.
Het is niet om aan te zien dat
volhalfde koeien en kalveren
omwille van een onteigening,
naar het slachthuis moeten
gevoerd worden. Het is boven
dien het financieel einde van een
landbouwer die alle hoop mat
laten varen om zich opnieuw
recht te trekken want de tijd is te
ongunstig voor hen die nog
moest hebben en nog risico
willen nemen.
De boeren zeggen: dat fcan niet
en dat zal niet!
Indien verder zou blijken dat de
hoeve toch moet leeggemaakt
worden, is er een afspraak onder
de leden-landbouwers uit de
bedrijfsgilde, om de veestapel
per gedeelten in verschillende
stallen op te nemen.
Met deze boerensolidariteit in
het voordeel van een ongelukki-
gfe collega bewijst de bedrijfsgil
de van de Boerenbond dat ze
beging voor landbouwers in
nood opbrengt daar waar deze
elders voorde boeren ontbreekt.
En dan verdwijnen in het niet
volgende vragen: of het O.C.M.
W. werkelijk niet kon wachten
tot het winterweer over ging en
de dieren op de weide konden
gezet worden, of het O.C.M. W.
gelijk heeft met haar eigen
verrassing over het plotseling
goed komen van het «dossier van
het hospitaal» vlug te vergeten
en met niet enige verrassing toe
te laten aan de verouwereerde
onteigende boer, of de kringen
van het O.C.M.W. wel gelijk
gehad hebben met Van Lierde
zo lang, achter het hoekje,
gerust te stellen dat het zo een
vaart niet zou lopen.
Want een boer verlaat niet graag
zijn bedrijf en blijft er zolang op
als hij enigszins kan.
Wij zullen ervoor zorgen dat een
mens niet ten ondergaat in
ontmoediging die hem te gevoel
loos wordt aangedaan.
Julien Vinck
Raadslid
EEN LOOPJE
MET DE
-LOPENDE ZAKEN»
De diskussies rond de vorming
van een nieuwe Regering schijnen
al wekenlang in een straatje zon
der einde beland te zijn.
In de afgelopen dagen is eveneens
duidelijk geworden dat van het
duo Claes-Nothomb, al evenmin
veel zal kunnen verwacht worden.
Zij werden door de Koning aange
beld als mogelijke reddingsboei
nadat de vorming van een nieuwe
Regering duidelijk vastgelopen
was.
Het blijft vooralsnog een open
vraag of zij het politiek aanzien
van het land en van de partijlei
ders, die met het hele beraad in een
gevaarlijke storm zijn beland, zul
len kunnen redden.
Eén ding staat echter vast: de mo
gelijkheden op een onmiddellijke
regeringsvorming zijn verdwe
nen, maar daarentegen zijn de
zware sociaal ekonomische pro
blemen waarmee het land af te re
kenen heeft gebleven.
Naarmate de tijd vordert, wordt
het duidelijk dat de kontakten van
de twee bemiddelaars zich tot hier
toe uitsluitend beperkt hebben tot
beleefdheidsgesprekken, die de
nukkige onderhandelaars van
voorbije weken zeker niet tot be
tere gevoelens zullen kunnen
brongen.
Hoe eigenaardig dit bij de bevol
king kan overkomen, bij hen die
op 17 december door de uitdruk
king van hun politieke wil hun
kandidaat naar de Wetstraat heb
ben gestuurd, wel nu, de Kamer
leden en Senatoren moeten bij dit
alles werkeloos blijven toezien,
ondertussen beredderen Eerste
Minister Vanden Boeynants en
zijn ontslagnemende ministers de
zogenaamde lopende zaken.
Maar hoe ruim dit begrip wordt
opgevat, werd tijdens de voorbije
weken duidelijk. De ontslagne
mende Regering werkte een mil
jarden verslindend herstelplan uit,
kocht voor een fortuin nieuwe wa
pens, schreef een lening uit, die de
Schatkist uit de geldnood moest
helpen, en stuurde para's naai
Zaïre.
De parlementsleden krijgen dood
eenvoudig de kans niet de Rege
ring terzake om énige uitleg te
vragen en hun kontrolerende taak
uit te oefenen. Want inderdaad, de
parlementsleden waren slechts
even bijeen om de grondwettelijke
eed af te leggen en werden ge
woontegetrouw dadelijk naar huis
gestuurd bij gebrek aan een voor
zitter wiens aanduiding pas gere
geld wordt wanneer bij de rege
ringsvorming over portefeuilles en
benoemingen wordt gepraat.
Daarenboven kunnen Kamer en
Senaat de Regering al evenmin
ondervragen over dossiers waar
over sommigen wel graag hun
mantel zouden werpen zoals de
misbruiken bij het BLOSO, de
Posterijen en de teloorgang van de
overheidsbedrijven zoals de Kem
pen.
Zolang het Parlement gehandicapt
is zijn rol te vervullen, zelfs wan
neer wegens politieke onwil lo
pende zaken gerekt worden bij ge
brek aan een Regering, gesproten
uit een nieuw meerderheidsak
koord, dan zouden Ministers en
Partijleiders in de toekomst best
zwijgen over de herwaardering
van het Parlement, indien zij nog
langer laten begaan.
Het is voor iedereen zo klaar als
een klontje dat de fraktieleiders
van de uittredende meerdert*
hun verantwoordelijkheid o
vluchten door te weigeren het Pi
lement bijeen te roepen en zich
verschuilen achter de oprichti
van een biezondere werkgroep
Hierdoor ontzeggen zij ontege
sprekelijk de oppozitie het rechti jns
Regeringspolitiek onder de loep jje
nemen, vooral wanneer deze po
tiek heel wat verder gaat dan 1 'gg
afhandelen van de lopende zakei |jer
Net als de Regeringsonderhand U
laars slaan ook de fraktievoorz -,v
ters de uitspraak van de kiezers*^
de wind.
Het is bedroevend te konstateri
dat onze demokrat ie verse hror
pielt tot holle verklaringen om
bevolking zand in de ogen
strooien wanneer het in hun kraa
past.
Willy VAN RENTERGHEH
Volksvertegenwoordige
Weer blij zijn als in 't land
de zotskap aan de torens hangt
en als in stoeten lange wagens
door bevlagde straten rijden.
Op elke wagen staat van ieéer
mens
een stukje van zijn hart» en
't zij vroed of zot, wat hoop of
kracht,
een samenspel: een beeld,
wat niet door woorden kan ge
zegd.
Gij zult de maskers zien: een
poppenspel.
(Ook als de mens volwassen is
weet hij nog af en toe een kind
te zijn,
gelooft hij nog dat 't anders kan
en dat er sprookjes zijn
waarin men nog zo graag ge
looft).
En zingen dan, muziek en
dans,
plezante groep. en af en toe
eens iemand met een pint te
veel.
't Mag best, dat allemaal:
een mens houdt het nooit vol
als altijd maar de boog ge
spannen staat
en als hij niet d'eentonigheid
van elke dag, van tijd tot tijd
vergeten mag, verliezen kan.
Weer blij te zijn op karnaval,
het masker op, misschien,
maar niet om d'and'ren pijn te
doen.
Want wat niet durft gezegd
met ons gewoon gezicht
is toch de waarheid niet.
of zijn we dan te laf er
voor?
En laat het dan bij 't éne glas
feveel...
maar maak er, als verstandig
mens
geen tien of twintig van.
Ge weet het wel, 't wordt narig
heid
voor u, en voor een ander ook
wellicht.
En 't is op Karnaval of op de dag
nadien
geen fijn gezicht in 't hospitaal
of op 't «polies»-bureel, als
door een onvoorzichtigheid
of door een woord teveel, te
hard gezegd,
een ongeluk gebeurt, een
kwade slag,
of als het spel geen spel meer
bleef.
Weer blij te zijn om dat handvol
leven,
dat net als de seizoenen,
rustig is of krachtig-wild,
dat in de winter al gespannen
staat
waar 't eerste straaltje zon,
of danst als vlinders in de wei
bij hoge zomer, in de grote
oogst.
Weer blij te zijn: te leven mo
gen,
elke dag, een hart vol zorg,
maar met geloof dat alles beter
wordt,
dat alles nog zo kwaad niet is.
Weer blij te zijn om 't masker
dat van tijd tot tijd eens valt!
om dan een mens te zien
waarin de goedheid boven
komt,
een hart dat mede-lijdt,
een hand die ons weer toege
stoken wordt,
de glimlach van een kind
doorheen een oud gezicht.
Weer blij te zijn als maskers
worden afgelegd,
als men weer kwetsbaar wordt
en klein
en grote woorden worden weg
gewaaid.
Wanneer men ziet dat ook de
grote man,
wel even klein kan zijn als wij.
Als iedereen dan luidop denken
n
udei
izicf
tiek
gaat:
«de wereld is niet af,
ook ik, ben verre van volmaa
en schoon».
Gij kent de mens, mijn God,
ook al zet hij al te vaak -
het masker op om niet te lati
zien
als hij iets minder moois
doen
of als hij aan een buur of eeT
familielid
een slag dan plaatst, te laag.il I
«Wie is het die u sloeg?» IW I
Een onbekende was 't,
gemaskerd, en gemeen... j
We weten ook dat Karnaval nm,et
duurt. mgy
dat straks het vasten is twii
en dat men as dan strooit I
wat stof op stof. I dit
En dat de boete dan en 't haiLi
gevecht 1—
met 't eigen lijf, een zwaar kr
wei belooft.
Maar vóór de vastentijd begi
voor één keer nog wat blij
zijn, wat zot,
o God, het is ons toch gegum
J. Moyersooi
17 februari 19;
list.
hbes
•pwc
Brieven waarvan de afzender niet aan de redaktie bekend is, komen
niet voor plaatsing in aanmerking.
De redaktie behoudt zich het recht voor de tekst te bekorten,
Publikatie betekent niet dat de redaktie achter de inhoud staat.
OVER DE SPORTWIJKRADEN
Het verheugt ons dat de laatste
tijd in de Voorpost zeer veel
aandacht wordt besteed aan de
Wijksportraden.
Vooral het laatste artikel van
uw medewerker de heer Muy-
laert, nl. een interview met
Bloso-konsulente Miek Ceur-
velt verdient in dit opzicht
waardering.
Toch moeten wij vaststellen dat
het Sportkomitee opnieuw in
een verkeerd„daglicht komt te
Staan. Vooral de kolom «Moei
lijke bevalling voor de Wijksport
raden» is op zijn minst een
loopje nemen met de waarheid.
Het is inderdaad korrekt dat het
initiatief tot de oprichting van de
wijksportraden genomen werd
door het Sportkomitee. Ver
melden dat wij nadien de zaak
in de Doofpot staken wegens
allerlei moeilijkheden strookt
helemaal niet met de werkelijk
heid en van Stranden is nog
minder sprake.
Ter informatie voor de lezers
van de Voorpost zijn wij zo vrij
U hier de werkelijke gang van
zaken te verklaren.
Begin 1978 beslisten wij in het
uitvoerend bestuur van het
Sportkomitee Wijksportraden
op te richten, en dit oorspronke
lijk alleen in de deelgemeenten
om ondermeer een beter kon-
takt te hebben met de daar ge
vestigde sportverenigingen en
ook omdat bepaalde deelge
meenten niet vertegenwoor
digd waren in het uitvoerend
bestuur.
Het waren o.a. Willy Coen, Erik
Coppens, Ronald Buyl (onder
voorzitters uitvderend bestuur)
die respektievelijk de momen
teel goed funktionerende wijk
sportraden Moorsel, Baarde-
gem, Herdersem en Gijzegem
oprichtten, terwijl Herwig De
Bruyn en Gilbert Ghijsels de
wijksportraden van Hofstade
en Terjoden startten. Deze
laatsten zijn lid van het uitvoe
rend bestuur
Toen in de loop van het jaar ook
een begin gemaakt werd met
de oprichting van de aalsterse
wijksportraden stond het uit
voerend bestuur voor een tijds-
en mankrachtprobleem De
meeste leden zijn immers ook
lid van een sportvereniging (de
overgrote meerderheid zelfs
voorzitter). Dit en de vergade
ringen van het sportkomitee en
de diverse sportkomiteewerk-
g roepen (interscholenwedstrij-
den, sportweek, sportbeurs,
sportlaureaat, wijksportraden-
koördinatie, verdeling van een
belachelijk laag subsidiërings
bedrag onder meer aan 200
klubs) bleek een te zware tijds-
belasting te zullen worden voor
mensen die AL hun vrije uren
aan de sport opofferen (uiter
aard Onbetaald en zonder uit
zicht op een vaste job). Ander
zijds wensten wij zo snel moge
lijk tot een goed funktioneren
van de wijksportraden te ko
men.
De helpende hand kwam van
de Sportdienst van de Stad die
zich in de persoon van R. Buyl
spontaan meldde.
Het uitvoerend bestuur dele
geerde dan de oprichting van
de wijksportraden en hield via
talrijke vergaderingen met de
voorzitters en kandidaatvoor
zitters van de wijksportraden
enerzijds en de sportdienst an
derzijds kontakt om de evolutie
te koördineren.
In dit verband wensen wij dan
ook de sportdienst en momen
teel zeker A. Van Hove en W.
Blondeel, die nu tijdens de le
gerdienst van Buyl, zijn gel
starte taak voortzetten te dar]
ken, waarbij wij zeker de lede
van de diverse wijksportrade
niet wensen te vergeten
Wij rekenen erop in de toe
komst op dezelfde konstruÖ
tieve wijze te kunnen voortwer
ken om samen de waarderir
voor de sport in Aalst te hel
men, die ze verdient!!
Tot daar onze rechtzetting.
Wij weten niet waar Ceurvelt i
uw medewerker hun informati
verzamelden, maar wij zijn
van overtuigd dat U uw lezeri
deze rechtzetting niet zult or
houden. Emiel Tavernii
Voorzitter Sportkomitc
Aalst (in naam van de
van het uitvoerend bestuuf
Parklaan, 189-
9300 Aals
053-774S
ktii
Zoals wij reeds enkele tijd geleden in dit weekblad schreven
beschikt het O.C.M.W. van Aalst over 2 opvangcentra, waar
kinderen geplaatst worden, die onder haar hoede staan. Het
eerste centrum, gelegen te Gijzegem, wordt beheerd door 2
nonnen, en het tweede centrum, gelegen te Lebbeke wordt
geleid door 2 broeders. In het eerste worden de meisjes ge
plaatst, in het tweede de jongens.
Door het feit dat het OCMW echter een openbaar organisme
is, die een pluralistisch ingesteldheid moet hebben zoekt de
Raad van het OCMW reeds geruime tijd naar een wisseloplos
sing. Hierdoor zou de humanistische levensvisie ook tot zijn
recht kunnen komen.
Onderlussen had het Centrum
reeds een eerste oplossing,
passend in deze nieuwe lijn,
gevonden. Twee gezusters
werden immers bereid gevon
den drie kinderen op te voeden.
Sinds kort wordt nu echter ook
een oproep gedaan voor
pleeggezinnen in en rond het
Aalsterse, die bereid zijn mits
betaling voor tijdelijke of
blijvende opvang van minderja
rigen te zorgen.
Terzelfdertijd zoekt men ook
onthaalgezinnen voor de week
ends en de vakantieperioden.
Het blijkt nog te vroeg te zijn om
reeds een algemeen beeld te
hebben van het gevolg dat aan
deze oproep gegeven wordt,
maar toch boden een aantal
gezinnen zich reeds van bij de
start aan om mee te werken.
Belangrijk om hierbij te vermel
den is het feit dat de kinderen,
die geplaatst zijn ten laste van
het OCMW van Aalst, op dit
ogenblik zeer goed bijgestaan
worden. Het volstaat misschien
met aan te stippen dat deze
kinderen vb. met Nieuwjaar en
met St. Maarten extra-verwend
worden. Gedurende de vakan
tieperiode wordt gezorgd voor
een verblijf aan zee of in de Ar
dennen.
Indien men zich wenst kandi
daat te stellen als pleeggezin of
onthaalgezin kan men stee<
kontakt opnemen met de 5
ciale Dienst van het OCM
Gasthuisstraat 40 te Aalst, c
elke werkdag van de we<
open is van 9 tot 12 uur.
053-21.23.93 binnenpost
of 21.23.92 binnenpost 198.
VEH"
De brief lag allang op de schouw. Typisch voor een januari
maand die bedrukte witte brief met kleine lettertjes, die je
meldt dat je tot die of die lichting dienstplichtigen behoort en
tot uiterlijk 31 januari uitstel kan vragen. Hij zat nu in zijn
derde jaar Germaanse. Voor 't eerst was hij op kot. Zondag
avond oprijden, vrijdag, wanneer de prof om kwart voor
zes zijn les voortijdig stopt, haastig de trein op, naar Aalst
Die vertrouwde militiebrief eiste van hem om te beginnen
een getuigschrift van de universiteitsrektor dat hij wel dege
lijk als student ingeschreven was De twee wekelijkse na
middagen voor die verrichting bestemd zijn al verstreken,
wanneer hij aanklopt bij de pedel van zijn fakulteit die hier
mee belast is. Een week wachten dus. Daarmee gewapend
gaat hij op zaterdagvoormiddag naar de dienst militie in
Aalst. Helaas! Enkel op weekdagen, in de voormiddag, kan
hij zijn handtekening komen zetten. Dat betekent de onmo
gelijkheid voor hem. Het is nu de laatste week en hij kan
maandagvoormiddag niet thuisblijven, een onmogelijk te
brossen les en op dinsdag of woensdag speciaal daarvoor
afkomen kan hij ook al niet.
Of cr geen twee dagen uitstel mogelijk zijn? «Njet» ant
woordt men sec op de militiedienst, de maand heeft lang
genoeg geduurd... De enige mogelijkheid die hem nog rest
is een telefoontje naar huis met de vraag in zijn plaats zijn
handtekening te plaatsen.. Illegaal handelen om legaal in
orde te zijn!
N.v.d.r. in vele gemeenten is ten behoe»c van kotstudenten
een aparte regeling voorzien: de vrijdagavond, of een za
terdagvoormiddag bv Kan dit volgend jaar ook niet in Aalst?
