ustaaf De Luyck wandelde de wereld rond
pnkpm@lf
EL0FTEV0LLE START VAN
RENTKAARTENKLUB AALST
xveiT
Ill DOE HET ZELF
10% kortin
g op alles
DE GHEESTSTRAAT 1 - 9300 AALST
UB»»
OPEN:
TEL.053/70.41.97
SPECIALE A
GESCHENK
ANBIEDING
ENREGEN:
W 26.05.52 01.04.35
24.02.39
ARIE
TRICOT
PRIOR
De Voorpost - 23.2 1979 - 7
jaar, in augustus, wordt Gustaaf De Luyck, bij de anciens
[de wandelvrienden beter gekend als Staafken van Halle,
Jentig jaar. En Staafken wandelde de wereld rond. Niet in
Jkeer natuurlijk, maar als men al die kilometers van Gus-
s wandeltochten bijeentelt, dan komt men aan méér dan
I00 kilometer!
leien is bij Gustaaf een
iie geworden. Zijn goed in
oren klinkende bijnaam
ifken van Halle» kreeg hij
•mdat hij uit die gemeente
imstig is, maar misschien
imdat hij de enige Aalste-
is (en ook de enige Belg)
de bedevaarttocht naar
reeds meer dan honderd
il achter de boeg heeft,
'ille van deze prestatie
ig hij dan ook van Monseig-
ir van Peteghem Bisschop
Gent, het ereteken van St.
io, uitgereikt te Aalst in de
Martinuskerk ('73). Deze
folie beloning heeft Staaf
ter aan meer te danken dan
el aan zijn wandeltochten,
ds toen hij nog jong was,
;g hij onder invloed van de
-4 eders van Oostakker een
Dndere devotie tot Onze
ie Vrouw. Hierdoor gedre-
trok hij in 1932 voor de
ite maal te voet naar Halle,
er de Moeder Gods te groe-
Pas een jaar later her-
itte hij de Bond van Onze
ie Vrouw van Halle, dit werd
belangrijk jaar in zijn leven.
toen af ging hij jaarlijks
heke s,ens driemaal te voet naar
te. ijverde enorm voor «zijn»
waar hij het voorzitter-
ap over had en ging zelf te
t bij alle leden de bijdragen
pr< jkteren. Momenteel telt de
l0Jd om en bij de zeshonderd
jvolgi!n-
iringi kzij de inspanningen die
i ieë! taaf samen met zijn be-
n mo irsvrienden leverde, kon in
iets l 2 gestart worden met de
w van een kapel te Borcht-
'iteek, ter ere van Onze
e Vrouw van Halle natuur
lijk. En de nieuwe vlag die de
bond der Hallegangers nu tooit
is persoonlijk werk van onze
vriend Gustaaf.
Als deze prestaties zijn een
springplank geworden tot wat
bij Gustaaf een passie werd,
«zijn schoenen verslijten en zijn
vrouw 's zondags alleen laten
zitten» roept zijn echtgenote
verwijtend, terwijl ze zijn trofe
eën wat aan het afstoffen is.
Maar zo erg is het nu ook weer
honderdmaal Halle, dertig maal
Scherpenheuvel, Staaf heeft
nog meer op zijn aktief. Er is
geen wandeltocht of -wedstrijd,
of Gustaaf staat in de voorste
gelederen. Tochten van 24 ki
lometer, als er geen grotere zijn
tot tochten van 100 tot 120 ki
lometer. In een speciaal daar
voor ingerichte achterkamer
staan en hangen al zijn trofe
eën en medailles, zijn «bewij
zen», want daar komt
het volgens Gustaaf toch
op aan, iedereen kan zomaar
zeggen dat hij aan die of die
tocht meedeed, je moet het
kunnen bewijzen! Trofeeën uit
Waasland, Bornem, leper, Pa-
jotteland en noem maar op, het
Assisië. Staafken bewaart ook
zeer zorgvuldig al zijn ver
diende brevetten en diploma's,
het diploma «100 maal Halle-
tocht» heeft een ereplaatsje in
de trofeeënkamer. «Want liefst
van al wandel ik toch naar Hal
le», zegt Gustaaf.
Naast dat waardvolle diploma
(waarvan er maar éénbe-
staat) staan andere dierbare
trofeeën, een tinnen bord uit de
handen van Henri Simonet met
diens beeltenis erop;-zijn in
1978 door de stad Aalst over
handigde zilveren trofee voor
de Sportlaureaat '78 en nog
enkele waardevolle stukken.
Bijzonder fier is hij op zijn me
dailles van de «Marches des
frontières», in drie opeenvol
gende jaren persoonlijk uitge
reikt door het Belgisch vorsten
paar, de Koningin van Neder
land en de Bondskanselier van
West-Duitsland; opzijn medail
les van tochten door de Oos
tenrijkse bergketens, en ga zo
maar door. Staafken van Halle
kan uren praten over al zijn
wandelingen. En hij is niet zin
nens om op te geven, hij
smeedt zelfs al plannen om dit
jaar te voet naar tyloskou te
trekken. Als't zover is, hoor je er
nog wel van, zegt Staaf. Wij
wensen hem nog een «ad mui
tos annos», en nog veel meer
kilometers, dat spreekt vanzelf!
Wim Ver bei ren
Bert Van Hoorick is ziek van de politiek. Hij heeft het aan zijn
galle.
De stadspolitiek is weer een rood bloedlichaampje armer. Krijgt
de B.S.P. nu leukemie?
Aalst heeft weer een prins. Hij is met de Keizer meegekomen.
Het feestkomitee werd tot zijn ware proporties teruggebracht: het
is gewoon een adviesorgaan. Wie zal hier nu de RTBF regisse
ren?
Een jong stel zat op een bank te vrijen
Toen plots de politiewagen aan kwam rijen
Verschrikt zei zij tegen hem: «com-bi»,
we zijn weg, want in die blauw gestreepte wil ik niet.
Als je met een grijze Jaguar rijdt, moetje géén muntstukken in de
parkeernieters duwen, zoals te merken was in de Zoutstraat (je
weet wel. daar aan die blauwe strepen). Zo'n wagen is wel iets
duurder in aankoop, maar je haalt het eruit!
S 60
ly
ins
kask
mo<
op
hij
word
khed
Maar naast al zijn bekers heeft hij ook nog panelen vol medailles. EDV
Gust met al zijn medailles. (EDV)
niet. In '77 en '78 begeleidde ze
hem, samen met nog enkele
familieleden, toen hij kranig
naar Lourdes stapte, samen
met twee (jonge) legerofficie
ren.
Tweemaal Lourdes, meer dan
Parakommando 42, te Win-
terspelt, een zeer zwaar par
koers voor legeroefeningen,
langere trajekten als Brussel-
Straatsburg (1100 km),
Brussel-Londen en Rome-
bepaald op 100 fr. 's jaars.
Elke tweede maandag, zo gekozen
om andere organizaties niet te hin-
deren, kunnen de leden hun
nieuwe aanwinsten, hun dubbels
of wat dan ook in de klub komen
aanbieden tot ruiling en zelf inte
ressante specimens op de kop tik
ken.
Belangrijk is ook dat men dadelijk
inzag dat men niet moest verzame
len «zo maar» doch dat men moest
komen tot tema's waarvan er
trouwens reeds werden vastge
steld als bvb «de ambachten».
Het AVVV zelf werd pas op 18
januari jl. opgericht door de ver
enigingen ingedeeld bij de sektie
verzamelklubs van het stedelijk
komitee voor vrijetijdsbesteding.
Dit verbond, opgericht om een
nog ruimere samenwerking tussen
de aangesloten verzamelkringen te
bereiken, groepeert nu zeven ver
enigingen.
Van het Verbond uit is er geen
enkele tussenkomst in de interne
wecking van elke aangesloten
initiatief van het AVVV, het «Aalsters Verbond Verzamel Ver
ingen» en gelet op fle vraag van vele verzamelaars werd verleden
lag overgegaan tot oprichting van een -postkaartenklub», in het
liever een «prentkaartenklub».
Rq
3t tra j,
nann
navi^werd een onverhoopt sukses.
alleen wegens de talrijke op-
st (een dertigtal en de weer-
er heeft er zeker een aantal
gehouden) maar ook door de
Ie geest die reeds van in het
n deze groep mensen met de
le interessesfeer bezielt,
irins Bob Van den Berghe,
zitter .AVVV en immer be-
met gehandicapten waarvoor
.a. de aktie «Lachend Geven»
:t leven riep. had alle geïnte-
erde verzamelaars van oude
Etkaarten uitgenodigd in het
tegellokaal van Philatelia
ta in de Kattestraat 33.
acht werd immers de prent-
lenklub te struktureren in de
IV als een onderdeel van Phi-
ia Alosta maar dadelijk bl^ek
1st leze mensen het beter zagen
ie, 11 in een onafhankelijke klub,
ov tegen dan zeker van niemand
DOiir bezwaar rees. Dadelijk werd
k kir
iele
overgegaan tot vorming van een
bestuurskem met voorzitter
Danny De Naeyer, sekretaris Va
leer De Pessemier en bestuursle
den Viersé en Schockaert (Lede).
Wel krijgt de klub medewerking
/an andere groepen van het
AVVV en werd ze automatisch
niet enkel in dit AVVV maar ook
in de Vereniging voor Vrije Tijd
ingeschakeld.
Eerste objektief van de Prentkaar
tenklub is nog dit jaar mede te
werken aan de «Week van de Vrije
Tijd» en verder zitten de leden
reeds nu boordevol interessante i-
nitiatieven die men echter eerst
even wil laten rijpen.
Van de leden zelf ging uit dat een
lidgeld noodzakelijk moest wor
den vastgesteld. Koken moet kos
ten, en daar ze graag verwittigd
werden, moest de briefwisseling
toch in de mogelijkheden liggen.
Het lidgeld werd dan ook dadelijk
Stichtingsvergadering van de
Vereniging van Postkaartenverzamelaars te Aalst.
Van 9 tot 18 uur
Op zat van 8 tot 17 uur
Voor uw mazout en waterleiding hebben wij
'iseerde buizen en hulpstukken in voorraad
OPGELET: alle gegalvaniseerde buizen zijn op
ALLES VOOR DE BOUW
Plastiek afvoerbuis en hulpstukken
Plastiek dakgoten
Plastiek golfplaten
Plastiek planchetten
een groot gamma koperen en gegalvapr-
maat en bedraad verkrijgbaar
PLASTIEK MUURVERF 3 KG 99 F
OPGELET:
MAANDAG 26.02.79 GESLOTEN
WEGENS KARNAVALFEESTEN
T GELIEVE BINNEN DE 8 DAGEN UW GRATIS GESCHENK
1 AF TE HALEN INDIEN U GEBOREN BENT OP
klub.
Als proefstuk zal de tweejaarlijkse
postzegelwedstrijd «Schaal Fons
Singelijn» samen met Postzegel
kring Philatelia Alosta worden
georganizeerd
De bestuursvorm van het AVVV
is zodanig dat de voorzitters van
de zeven aangesloten verenigin
gen er deel van uitmaken en een
bestuursfunktie kregen toegewe
zen.
Zetelen aldus in dit bestuur:
Voorzitter: Robert Van den Ber
ghe van Philatelia Alosta.
Sekretaris: Rudy Sterck van de
Socialistische Postzegelkring.
1' Ondervoorzitter: Jan De Brou
wer van Rosa Luksemburg.
2e Ondervoorzitter: Luc D'Hondt
van Dendria Erembodegem.
Kommissarissen: Jozef Dc Wolf
van Numismatiek Aalst, Emiel De
Pierre van sigarcnbandenklub Het
Denderland.
Uiteraard komt hier nu de afge
vaardigde van de Prentkaarten
klub bij.
Hoeft het nog gestipuleerd dat al
deze aktiviteiten gebeuren buiten
elke politiek om.
Voor nadere inlichtingen kan U
terecht bij R Van den Berghe,
voorzitter AVVV, Van der Noot-
straat 11 te Aalst (053-21.47.34),
bij voorzitter van de prentkaarten
klub Danny De Naeyer of bij het
Stedelijk Komitee voor Vrijetijds
besteding, p a. G. Meert, sekreta
ris, Kattestraat 33 (tel. 053-
21.57.51, toestel 183).
Wc wensen de klub reeds nu veel
sukses en behouden vaart.
De aktiviteiten hebben plaats elke
tweede zondag te 10 u. indefilate-
liezaal, Kattestraat 33, ingang
jcugdbiblioteek. binnenplein. 1°
verdieping. u
Henri heet hij. «Arie» zeggen de mensen. Hij is oud geworden,
achtenzeventig reeds; zijn rug is krom en zijn geest soms ver
ward. Op zomerse dagen kwam hij vaak tot bij ons gewandeld, op
zijn klompen, de pet op en leunend op een stok. Dan bleef hij staan
voor een babbeltje over de haag en dat ging steevast van: «Uw
vent, dat is nog eens een kerel, die heeft ook van alles verstand en
gij wijveken, gij zijt ook een rappe, hé. Jaja.Maar ik in mijn tijd, ik
was zelf ook nogal een kerel, zulle! Alle dagen te voet naar de
haven, dertig kilometer ver, daar een godganse dag zakken laden
van vijftig kilo en méér, op de schouders, hop, zo zie, sterk als niet
één! En dat allemaal voor een paar frankskens. Maar de wijvekens,
die zag ik geren Zijn oogjes glunderen ondeugend en hij rolt
een sigaret. Hij beeft erbij: de ziekte van Parkinson. «Opgedaan in
de oorlog, jong, van 't verschieten toen er bommen vielen»
Hoeveel jaren ligt dat terug? Bijna veertig en al die tijd sukkelen:
wankel op de fiets, altijd die schuddende bewegingen als van een
marionet. Zijn dagelijkse glaasjes jenever moeten ze hem effenaf
naar binnen gieten, hij kan ze niet eens vasthouden.
Op een dag vonden we hem dronken langs de weg, besmeurd en
beslijkt van de vele valpartijen, zijn fiets in de greppel. We zetten
hem in de wagen en reden hem naar huis. Nog hoor ik hoe hij door
zijn dochter uitgescholden werd, roepend en tierend als een helle
veeg. 't Was pijnlijk voor ons en hij schaamde zich, zielig en
hulpeloos als een gestraft klein kind. Het moet gezegd, zij zorgde
anders goed voor hem. Hij ging altijd proper gekleed en hij beleefde
een rustige oude dag op de boerderij.
Hij woont nu in het bejaardentehuis Een been afgezet. Zijn dochter
kon de verzorging niet meer aan. Een boerderij en een gebrekkige
oude man, 't werd teveel. Ik begrijp het, maar het doet me wat. Een
leven lang hard gewerkt, eerst in de haven, later op zijn eigen
boerderij, waar hij vrij was als geen één en overal ruimte om hem
heen: velden, bossen, lucht. En dan van vandaag op morgen
tussen vier muren. Het tehuis ligt middenin een park, maar dat is
goed voor stadsmensen, niet voor iemand van de volle buiten, «Hij
stelt het er goed, maar zijn geest is soms afwezig», zegt ze. Ik
neem me voor hem eens te gaan bezoeken. «Of hij me nog wel zou
herkennen?»
Oud worden is wat. 't Lijkt wel of Arie nu al dood is. Nooit zie je hem
nog op het erf staan en zijn hand opsteken, traag, bevend. Hij duwt
geen kruiwagen meer voort en ik mis zijn praatje over vroeger
't Schijnt me onbehaaglijk bij de gedachte aan dat tehuis. Er werd al
zoveel slechts over de opvang van bejaarden geschreven en ik
bedenk dat dit nu toch wel het allerlaatste is: wachten tot je er
doodgaat, want het is er geen echt leven voor een boer.
Goeie ouwe Arie, volgende week kom ik je beslist opzoeken en dan
zal je misschien nog maar eens vertellen over je jonge jaren en je
heldendaden, zo wordt je dag weer goed... Britt
Een vreemd man, in een vreemd land.
En vaak is er niets dan dit:
Water en loof en wit
Van zwanen, dicht bij de rand
Gras voor de bank waar hij zit,
En straks aan de overkant.
'Een man die even leest,
Het stil begin van een lied,
Dan opkijkt en om zich ziet.
En iets in hem denkt, bedeesd:
Hoe vreemd, nog ken ik het niet
En toch is het altijd geweest.
(Brent Bridge - P.N. Van Eyck)
Vreemd, in dit vreemde land,
Alleen, met niets dan dit:
Water en loof en het wit
Van een zwaan die talmt bij de
kant,
Dicht langs de bank waar ik zit J
Wat avond-zon op mijn hand.
Vrijheidstraat 73
AALST
Tel. 053-70.01.44
UW BESTE WAARBORG
ZUIVER SCHEERWOL
valois zegels
gezinszegels
De nieuwe
lentemodellen
