iEMASKERD BAL IN VERSPAILLE: EEN FRIS KARNAVALWINDJE
BRT SPRAK MET FRANS WAUTERS
HOTSE DELEGATIE ONDERZOEKT
iLSTERS DRANK-EN DRUGGEBRUIK
Wie zondagmorgen vroeg genoeg uit de veren was, laat ons
zeggen rond 8 uur 's morgens, kon op BRT 1 een gesprek
volgen van Marc Van Poecke met een Aalsterse karnavalist,
Frans Wauters, schrijver van een karnavalboek. Wij vermoe
den dat het niet zoveel Aalstenaars zullen geweest zijn die van
's morgens vroeg reeds zaten te luisteren naar een uiteenzet
ting over Aalst en zijn fameuze karnaval. Wij luisterden wel, in
uitgesteld relais. Om 8u11 hebben wij de knop van onze ban
dopnemer ingedrukt, en wij konden ons nog eens rustig
draaien tot 10 uur.
EERSTE HELFT
Na het begingeneriekje en de
aankondiging van de gastheer,
Frans Wauters kreeg men ge
durende ongeveer 6 minuten
de zachtgevooisde stem van
Odilon Mortier die zong over
«Men ienig Oiljst», een plaat die
destijds als publiciteit voor een
bepaalde partij werd uitge
bracht en die tot op heden nog
niet door een ander medium is
uitgebracht, tot ongenoegen
van vele verzamelaars. Zoals
er achteraf echter in het pro
gramma gezegd werd denkt
men er sterk aan deze plaat
kortelings ook uit te brengen.
Na dit melodietje kregen wij
met heel wat medaillegerinkel
de stem van onze Feestkomi-
teevoorzitter voor de eerste
maal te horen. Zij klonk nog vrij
goed. Met zijn rood-witte
slaapmuts nog op het hoofd
werd Frans, samen met zijn
gevolg, ondervoorzitter Daniel
Jacobus en stadschauffeur
Fons, aan het publiek voorge
steld. Ook Anton Coogen, re
gisseur van KLV was meege
komen.
FRANS WAUTERS
Frans Wauters is technisch te
kenaar bij de Nationale maat
schappij der waterleidingen.
Tekenen zat hem van jongsaf-
aan in het bloea Maar hij heeft
niet alleen getekend, hij heeft
ook een paar jaar, na zijn oplei
ding als meubelmaker gewerkt.
Na de oorlog werd hij adjunkt
inspekteur van de ravitaillering
en achteraf pas kwamen de wa
terleidingen.
Zijn tekenkunst heeft hij steeds
ten dienste gesteld van karna
val. Hetzij door het tekenen van
ontwerpen, hetzij door de helft
van de stadstypen in karikatuur
te tekenen.
Na «Hangt de zot mor oit», een
plaatje van de nieuwe prins,
Enrico, werd het gesprek ver
der gezet.
Gespreksonderwerp was dit
maal «Karnaval». Volgens de
Germanen-strekking zou
«Karnaval» voortkomen van
«Carus Navalus», de Germa
nen die met een wagen, een
boot voorstellende naar het
feest der wateren trokken.
Volgens de christelijke-
strekking heeft het iets te ma
ken met de vasten het derven
van het vlees: «Carnavale»
Karnaval te Aalst begon lang
geleden als spontane vieringen
uit het volk, maar het was pas in
1923 dat de eerste stdeten dor
de stad trokken.
«Maak van uw scheet een don
derslag» van de breedbekkik-
kers was een tussenmuziekske
dat niet Aalsters was, maar
waar Frans in principe toch
niets tegen had.
En er kan ook bij de BRT wel
wat mis gaan Het telefoonge
sprek met Prins Enrico viel wat
Inieuwe kantinière 1979 te midden van het bestuur. (SJ)
zer te begeleiden. Terwijl dat
de schepen hier na toch in 't
blaat es, werd een mooi ver
haal verteld van: 't Verholsjel-
ken ven nen apoteiker, hij es
geboren in de Gentsestroat, as
e liëp klei kind, hij wir politie
ker...» Het gelach was niet van
de poes, toen Kamiel vroeg:
«Werkte gij allang? Ah, ja: ge
zijtop 't stadhuis binnengeraakt
met het plan Spitaels! Hij is toch
vriendje van de PVV, die van de
CVP kan hij niet in de kou laten
staan en Priester Daens wilt hij
niet in de kou laten staan...
Allee, 't en es ter iëne die deer
Spitolsj van 't stroat es geropt.
De Bisschop danste eventjes
met de keizer en vroeg tenslot
te: «Na moe 'k aa es trakteire
zeiker?» waarop het lakonieke
antwoord: «Dad es na de
groesjte zot van Oilsjt. Mor
noste joar hemmen we ne roön
sinte merten!» De Bisschop
vond het dan best om naar zijn
zitplaats terug te keren, want
zijn baard werd hem te warm!
De keizer oogstte sukses: doen
me voesj, terwijl dat tem nog in
't blaat es?, en er werd lustig
gehoempapaat
Toen was het de beurt aan de
burgemeester. De keizer lokte
hem naar het podium met de
vraag: «Zou Lowieken nie wil
len meedoen on de volgende
kuskesdans? Ik weet dat ge dat
gèren doet! En den bisschop
kan toch nie meer mee. Met
«Weirzen van Oilsjt» besloot hij
echter zijn zeer gewaardeerd
optreden. Ook prins Enrico
wilde wel eens zingen. De
nieuwbakken prins vroeg alle
aanwezigen lustig mee te
doen. Hij begon met «Ik ben
nen Oilsjteneer, nen echten
ajoin». Terstond kwam zijn
tweede hit «Oilsjt hee men hert
gestoalen, 'k zou het nog beiter
voelen zonder 't geloeëd en de
stank...»
Enrico oogstte veel sukses en
een langdurig applaus. Hij he
kelde in zijn liedjes een hoop
plaatselijke toestanden!
Na een paar dansjes, waarbij
de ajuinprinses mevrouw Van
der Veken uitblonk in haar lang
groen kleed en de witte pijpe-
krollen, besloot het orkest het
eerste deel van de avond met
«Johny in de jordaan». Het was
al een stuk later dan één uur als
de voorzitter aanstalten
maakte om de prijswinnaars
bekend te maken.
Bij de dames kreeg «Waterval»
een eerste prijs buiten wed
strijd. De dochter van Simon
D'Hondt was gekleed in een
lange blauwe jurk, volledig be
zet met witte glinsterende pa
rels. Haar hoofddeksel had de
vorm van een lier, waarvan de
parels zo schenen af te vloeien.
Met gelijke punten werden
«Trinidad» (hierboven be
schreven) en «Jamaica» be
loond. Bij de heren kreeg de
blauwe bisschop een speciale
vermelding en een raadgeving:
«beter blauw dan groen!» De
eerstgeklasseerde werd Mano-
lito '79. Hij droeg een sombrero
en een Meksikaanse «deken»
over de schouders. Bij de kop
pels, liepen «Brasil tropikal»
met de eerste prijs weg. Zowel
de vrouw als haar man waren
getooid met gekleurde plui
men. De gezusters Pipo kregen
de eerste plaats van de kod
dige koppels toegewezen. Zij
droegen beiden een leuk bol
hoedje en kleurig versierde
jassen waarop hun hopende
hartjes blootlagen.
Bij de groepen kregen de Egyp
tische Goden en de Chinese
geisha's een speciale vermel
ding. Maar eerste werden Guy
Clochard en zijn ballerina's. Bij
de kinderen kregen «Kleine
klown» en «Zigeunermeisje»
een speciale vermelding en
een prijs.
Tot slot van het officiële ge
deelte werden de burgemees
ter, volksvertegenwoordiger
Van Rentergem (als klown nog
heel groen geverfd) mét echt
genote, schepen De Bisschop,
bloemenfee Margot, keizer
Kamiel, prins Enrico en de ge
wezen kantinnière - ajuinprin
ses op de dansvloer gevraagd.
Toen kregen we de mededeling
dat mevrouw Delmoitié door de
jury met éénparigheid van
stemmen werd verkozen tot
nieuwe kantinnière 1979. Wij
waren wel even verwonderd: er
was immers maar één kandida
te! Mevrouw de kantinnière
was wel mooi gekleed: een
witte pluim op een blauw napo
leonpetje, het uniform had zelfs
gouden epauletten, het rode
befje stak mooi af op de witte
bloeze en de dito plooirok.
Wat er ook van is, de genodig
den werden een glas schuim-
wijn aangeboden. Ook de
«groep» Fideel Keulen werd
verwelkomd. Zij kregen van de
sekretaris van de «Oude Gar
de» een blijvende herinnering.
Eén Duitser zei dat ze slechts
met zijn tweeën aanwezig kon
den zijn, omdat de anderen van
hun stekken waren gevallen. Al
de genodigden kregen echter
wel een Keulse onderschei
ding. Met een dank aan de he
ren van Keulen, werd het glas
geheven en geledigd op de ge
zondheid van de nieuw «verko
zen» kantinnière. De gewezen
kantinnière overhandigde de
mantel, de muts met de floch en
het tonneken aan de nieuw
verkozene.
Het orkest was al weer paraat
en samen zongen de aanwezi
gen «Alte Kameraden...». Zeer
vlug was de even afgebroken
feestvreugde er weer. Het werd r
een zwieren en zwaaien tot in
de vroege uurtjes...
RDv.
Om dichter bij het karnavalgebeu-
ren betrokken te worden, hadden
de Schotten de gelegenheid mee te
helpen met een karnavalgroep,
AAFT ONS VAST, ze gingen
zelfs mee in de stoet. Het was voor
hen ook de gelegenheid om de par
ticipatie van de bevolking met
karnaval eens te bestuderen, als
mede de groei van karnaval, hier
mee geholpen door de opening van
het nieuwe karnavalmuzeum.
Na het officiële gedeelte kwam het
officieuze, met (non-
alkoholische) drankjes en praat
jes. De Schotten hadden voor de
gelegenheid een echte piper- in
originele klederdracht meege
bracht, die enkele leuke volkslied
jes uit zijn doedelzak toverde.
Burgemeester D'haeseleer pro
beerde het daarna ook eens, met
minder sukses, maar wel tot groot
vermaak van de omstaanders. Je
kan niet in alles goed zijn, niet
waar?
Wim Verbeiren
Komeinis op het Stationsplein. Later zittend op de Grote Markt Na 26
keer in de stoet als groep te zijn uitgeweest hebben leden van Universi-
tas met hun vliegend tapoit van den ayatollha beslist in de kijker
gesteld. (SJ)
in het water aangezien de lijn
onklaar was. Men deed echter
zijn best óm het allemaal in
orde te krijgen.
Overschakelend naar de kar
naval voor 1923 viel men au
tomatisch op het karnavals-
boek dat in beperkte oplage
werd uitgegeven en nog zeer
sporadis hier of daar te beko
men is. Hierin kan men wat
meer te weten komen over het
wel, maar ook het wee, van
karnaval; verbieden van karna
val, politieke munt proberen uit
te slaan, e.d.
Een Aalstenaar heeft een spe
ciaal karakter, hij is van oor
sprong een Brabander, losser
joviaalder. Dat tipeert hem en
zijn karnaval.
KARNAVALGROEPEN
Na het «Hutje bij de zee», ge
kweeld door Jo Leemans, ging
men de karnavalgroepen wat
nader belichten. Vooreerst het
AKV waarin het grootste deel
van de karnavalgroepen zijn
gegroepeerd, en anderzijds
ook de karnavalgroepen zelf
met hun merkwaardige namen.
Om niemand teleur te stellen
las Frans Wauters maar gans
de lijst eens voor. Hoeveel
niet-Aalstenaars deze namen
begrepen hebben is moeilijk uit
te maken.
Ondertussen kon het
publiek reeds beginnen
te telefoneren naar de
BRT-studio om vragen te stel
len aan Frans Wauters over
hemzelf of over karnaval.
«Oiljst, Ajuin en bier me
schoim» was het laatste liedje
van het eerste deel. Na het
nieuws van 9 uur ging men met
«Kramiek» verder.
TWEEDE HELFT
«Oiljst viert Karnaval», met dit
lied zette keizer Kamiel het
tweede deel van «Kramiek» in.
Keizer, is een titel voor het le
ven, omwille van de verdienste
voor karnaval, aldus Frans, en
Kamiel is de tweede keizer van
de keizerlijke stede. De eerste,
Frgnsky, is overleden.
Voor karnaval wordt er te Aalst
maanden gewerkt. Maanden
op voorhand begint men met de
ontwerpen, maanden op voor
hand ook begint men te werken
aan de wagens, en dat allemaal
om met karnaval zelf in en voor
onze stad te pronken. Een der
gelijke onderneming kost na
tuurlijk heel wat geld, en dan
wordt alleen maar het materieel
gerekend, want de uren zijn
gratis Het is niet verwonderlijk
dat een wagen meer dan
100.000 fr kost.
PRINS ENRICO
Monseigneur Enrico, beeld
houwer en zanger, kreeg kra
miek van Frans omdat hij hem
via deze weg een eresaluut
wou brengen en het beste toe
wensen voor het komende jaar.
Ook Polle Kepernoagel, de
sportieve tegenstrever, werd
niet vergeten.
Om in Aalst prins te worden,
moet je «professioneel» zijn, al
dus Enrico. Als je in Aalst tij
dens een voorverkiezing ver
liest dan ben je elders nog altijd
goed voor een eerste plaats.
Het is daarbij ook financieel
een zware dobber wanneer
men alles wil doen zoals het
hoort. Stickers, affiches, enz.
Men strooide zelfs het gerucht
rond dat Enrico zijn huis had
moeten verkopen, maar dat
was niet waar.
Enrico die maar om 6 uur 's
morgens in zijn bed was gekro
pen was toch reeds fit genoeg
om nog een liedje te kwelen via
de telefoon: «Van a ien, twie,
droi,...»
Als slot van het telefoonge
sprek met Enrico kwam er ook
nog een dame aan de lijn met
«bloemen uit onze stad» voor
Frans.
KEIZER KAMIEL
Als er kramiek uit te delen valt
aangaande karnaval in Aalst,
aldus Frans, dan is het zeker
aan Kamiel Sergant. Kamiel
was om 4.30 uur reeds thuis en
was druk bezig zich met koffie
terug in form te drinken.
Een woordenvloed om zijn ko
mende programma even toe te
lichten en dan nog wat meer
uitleg over het feit dat sommige
karnavalisten de zaterdaga
vond vertrekken en pas de
woensdagmorgen terugkeren.
De visosje en het verwijten wa
ren typisch Aalsters, het was
zelfs een erekode geen mas
kers af te rukken. Het geraakt
echter uit gebruik.
ANEKDOTE
Een grappige anekdote in het
gesprek was het verhaal dat
Frans eens met een andere
dame op schok gegaan was, pas
later bleek dat het zijn eigen
echtgenote was. Dat kan alleen
in Oiljst, waar het «Droi doagen
Hoeppapa» is, nietwaar Ka
miel?
LUISTERAARS AAN HET
WOORD
Een eerste luisteraarster kwam
met het lijflied van haar moe
der. Daarmee was zij ook de
enige zingende luisteraar.
Een bakker, tweede luisteraar,
wou wat meer weten over onze
Aalsterse gebakken, de vlaai
en, maar ons geheim kreeg hij
niet los. Het bleef bij alge- -
meenheden. Vroeger opstaan
om een Aalstenaar te foppen
makker!
Het liedje van Odilon was het F
probleem van een derde luiste
raarster die het wel wou kopen
maar niet wist waar er aan te
geraken. Spijtig, het staat nog
niet op plaat, maar het komt
wel!
Een vierde luisteraar stelde
een pertinente vraag aan
gaande het feit dat de tribunes
steeds bezet zijn door promi
nenten, gasten van de burge
meester. Frans Wauters, die
daaraan niets te zeggen heeft,
verwees naar de burgemeester
om hierop een antwoord te ge
ven.
«Nen echten Oiljsteneer es
toch nen toffen kadee». Met de
tekst van dit liedje «Oiljsteneers
zemmen» werd Kramiek afge
sloten. De laatste publiciteit
voor onze eenenvijftigste stoet
was gemaakt.
oe" hotten op zijn bureau.
geleid door Jan Dooms, voorzitter van de Jong-PV V Mutualisten,
amen deze mensen naar België en meer bepaald naar Aalst tij
de karnavaldagen om bet drank- en druggebruik b^j de jonge-
wat nader te bestuderen.
maar nauwelijks bekomen van de eerste kar navalnacht, ont-
Burgemeester D'haeseleer zondagmorgen een delegatie jonge
ials reeds jaren, richtte de koninklijke harmonie «Oude
irde» ook dit jaar een gemaskerd bal in. Deze feestelijkheid
ig door in de salons Verspaille. Hoogtepunt van de avond
rd de verkiezing van de kantinière 1979. Maar vele verkle-
n kregen eveneens een prijs.
balletdanseres haar krullen!
Diane was goed vermomd: wit -
zwart geruite pet, brilletje, witte
bloes en de rest groen, maakte
van haar persoontje een ou
derwetse werkvrouw. Ook
onze burgervader liet zich niet
onbetuigd en zette fluks de
feestmuts op. De pret kon niet
meer op: om middernacht zat
de gewenste stemming in de
lucht. Het overgrote deel van
de dames had reeds een num
mer op de kruciale plaats ge
speld. Het orkest pakte uit met
een paar slownummers. De
Egyptische Goden lieten zich
evenmin onbetuigd en vulden
samen met de vuilniszakken
van Annie De Maght de dans
vloer.
Plots een stilte, een applaus
en... de verschijning van ons al
ler bisschop: een blauwe sin
terklaas deed zijn intrede. Op
de dansvloer opende hij echter
zijn veelkleurige paraplu, zodat
de joelende massa een tweede
ovatie nodig vond. Wij verna
men omtrent dit kostuum twee
details: het werd gemaakt door
het huis Gisèle, dat eveneens
werkt voor de prinsencaemere
De heer De Bisschop bestelde
het zondagmorgen bij Stele
man...! Op de mijter was het
traditionele kruis echter ver
vangen door een eekhoorntje:
dat wipt gemakkelijker van het
één naar het ander! Op dat
moment kon men de rook én de
spanning snijden. Wanneer
ging men starten? Ook de or
ganisatoren zagen in dat het
uur geslagen was en de voorzit
ter beklom h^t podium. Hij
heette iedereen welkom en
vroeg de deelnemende verkle
den een toertje voor de jury te
willen doen. Een mooie mars
begeleidde de stoet deelne
mers, die een fikse toer van de
zaal maakten. Hierbij viel ons
oog op een paar verklede «be
middelaars», die onverwacht
zonder werk gevallen waren.
Zij dansten lustig mee met
grote borden op buik en rug:
«Wij zijn afgedankt!», «We zijn
op den dop», «Op rust gesteld»
en «We zen der vanaf, ha, ha,
ha».
Hierna werd Keizer Kamiel op
het podium geroepen om 't een
en 't ander te zeggen. Deze ge
vierde man zette in met «Oilsjt
viert karnaval». Met de vraag:
doem me voesj? As we mei
gen! volgde «Oilsjt hè men hert
gestoalen!». Na deze meezin
ger, werd het publiek gevraagd
een koor te vormen en de kei-
yL ra, ra, hoe is de echte naam
velkleurige paraplu? (SJ)
I «wel de deuren geopend
iiren van negen uur, kwam
t volk eigenlijk rond elf uur
igzaam binnensijpelen Het
test Davoli kon er wel de
eed in houden met een lang-
rige kus., jesdans, die het
iergrote deel van de aanwe-
en op de dansvloer verenig-
Allerlei verklede figuren
kken onze aandacht. Eén
Irouwtje, de dochter van ex-
ns Louis Pottelberg, bleek
n juweeltje: zij scheen zo uit
karnavalstoet van Rio weg
lopen. Opvallend waren haar
ed vol turks fruit met pluimen
s er nog 50 cm bovenuit sta-
i, haar leuk kleedje met
mder een lichtgroen zwem-
(je en een paar mooie been
deze blauwe bisschop met zijn
Verder zagen we nog de vier
azen van het kaartspel, een
leuke dame uit de vorige eeuw,
klowns allerhande, de bevel
hebster van de Russische
troepen en vele anderen...
Het viel bijzonder op dat vele
mannen er zich in verheugden,
zich als vrouwtje (ongestraft) te
kunnen verkleden, natuurlijk
met een ongewoon groot bal
kon. Kwestie van uitzicht op...
nou ja!
Rond halftwaalf deed prins En
rico zijn intrede met de bemin
nelijke bloemenfee Margot.
Eventjes moesten zij naar
adem happen: zij kregen een
langdurig applaus. Ook de bur
gemeester bleek interesse te
hebben voor de avond. Van
zuivere alternatie verloor een
jongste deelnemer aan de kinderkavalkade. (SJ)
