wwmm
:1
VE
WIJ POSTMANNEN ZIJN
VAN GISTEREN NIET!
2 - 9.3.1979 - De Voorpost
iet
Ite redaktie is niet verantwoordelijk voor de inhoud en heeft het
recht de teksten in te korten.
grote «politieke families»
van dit land durft te noemen
naar de..duivel te wensen
De BSP haalde einde 1978,
na enkele flinke nederlagen,
toch nog méér dan 21 van
de stemmen in Vlaanderen,
méér dan 36% in Wallonië
en niettegenstaande haar
verlies aan de FDF nog zes
tien procent in Brussel, de
meerderheid van degenen
die voor de CVP stemden-
de grootste partij van het
land-zijn mensen die met
werken hun brood moeten
verdienen, en ook bij de
Volksunie zijn zij het tal
rijkst, maar het is burggraaf
Etienne Davignon, ex-kabi
netchef van de socialist P.
H. Spaak, mede door de be
ruchte Paul-Henri tot grote
manitoe van het ministerie
van Buitenlandse Zaken ge
maakt, door familiebanden
verbonden aan de staalreu-
zen Arbed en Boel en aan de
grootste holding van dit
land, de Société Générale,
die voor België de demokra-
tische weg naar een nieuwe
regering zal zoeken!
We weten niet waar die jon
ge Belgische ambassadeur
van Vlaamsen bloede dan-
nu huist die we ooit eens op
de franskiljon en de reaktio-
nair Davignon hoorden los
kappen, maar de man trekt
zich nu wellicht de haren uit
het hoofd.
Het is natuurlijk wél waar,
dat burggraaf Davignon de
direkte medewerker was van
Tindemans voor diens Euro
parapport, en dan weer van
de socialist Willy Claes bij
zijn staalakkoord als minis
ter van Ekonomische Zaken
van de overgangsregering in
de loop van de maand de
cember, maar kon men zich
daarom voorstellen dat de
onbeschaamdheid en ter-
zelfdertijd de politieke
striptease van de grote CVP
en BSP bonzen zo ver zou
gaan? Kan het nog bloter?
En dan met zo'n meneer van
de allerhoogste Europese
top van het grootkapitaal,
en die als kommissaris van
de Europese Ekonomische
Gemeenschap zonder kon-
trole van om het even welk
demokratisch verkozen li
chaam elke dag druk doen
de is om de gevolgen van de
krisis op de rug van de wer
kers af te schuiven, maar
bazelen over de grote werk
loosheid en haar gevolgen,
nietwaar? En dan met deze
franskilonse reaktionair
maar keuvelen over de com
munautaire problemen en
de rechten van de Vlamin
gen te Brussel...
Arm België, doodarm
Vlaanderen. Van de «Stom
me van Portici» naar Lamme
Goedzak en...Tijl Uylen-
spiegel aan den dop. Omdat
mensen belangrijk zijn en
men durft beslissen en eer
lijker verdelen, zingt intus
sen het CVP-BSP-VU top-
koor. Wie geeft de verkoze-
nen van de natie-ook die
van Aalst-een stem om mee
te roepen? Wie helpt de
BSP-Aalst resoluties schrij
ven met vitriool in plaats
van met suikerwater of co
ca? Waar is al het maanden
lange geven en toegeven
van degenen die de werken
de bevolking en Vlaanderen
beweren te vertegenwoordi
gen op uitgelopen? De
Gentse schrijfster Jeanine
De Rop heeft het in een
lezersrubriek van een Gents
dagblad geschreven: Moet
de BSP nu absoluut in een
regering kruipen, hoe deze
er ook uitziet? De kleine
man-hoe hij nu ook mag ge
stemd hebben-vraagt het
zich nu elke dag af: zijn dat
de mannen die het in onze
naam moeten doen? Hoe
lang zal die komedie nu nog
duren?
Welke top geeft hierop ant
woord, in plaats van voor de
TV spitsvondigheden uit de
mouw te schudden, en in
feite de openbare mening
met een onbegrijpelijke ge
zwets van uilen die noch
zien, noch horen willen,
voor de gek te houden?
N.B. Het is nu intussen
VdB. geworden. Wat niets
aan ons kommentaar veran
dert, want met deze door
winterde unitarist die nu ge-
VALLEN EN OPSTAAN
Uittredend Eerste Minister Paul
Vanden Boeynants heeft afgelo
pen maandag de opdracht van de
Koning aanvaard om te pogen een
nieuwe Regering te vormen.
Ook formateur Vanden Boeynants
heeft op zijn beurt de Liberale par
tijen van de onderhandelingen uit
gesloten. Naar zijn zeggen op de
persconferentie «omdat hij ervan
overtuigd is dat de huidige aftre
dende zes-partijen - meerderheids
regering de meest geschikte is om
uit het slop te geraken».
Verder verduidelijkte de forma
teur nog dat dit geen blijk was van
zijn persoonlijke voorkeur, maai'
dat het een houding is die gedik-
teerd wordt door de politieke wer
kelijkheid.
Maar welke politieke werkelijk
heid bedoelt de formateur?
De gevallen regering, duidelijk
afgekeurd door de kiezer, terug
na de voorgaande mislukte pogin
gen op de been brengen alsof er
geen vuiltje aan de lucht was tus
sen de twee taalgemeenschappen;
handelen alsof er geen verkiezin
gen zijn geweest en nog veel min
der rekening houdend met de ver
kiezingsuitslag, is dat de politieke
werkelijkheid trachten te benade
ren?
Of tracht de heer Vanden Boey
nants met zijn visie over politieke
werkelijkheid iedereen te verras
sen door te rekenen op de ver
moeidheid van zijn partners en het
stijgend ongeduld van de parle-
mentsfracties.
Hierdoor ziet hij allicht een reële
kans om de voorstanders van het
mislukte Egmont-akkoord rond
een regeringstafel te krijgen,
waaraan zij allen zouden mogen
-blijven aanzitten.
Met zijn persconferentie, boorde
vol optimisme, heeft de formateur
klaarblijkelijk willen bewijzen aan
zijn gesprekspartners dat hij
geenszins van plan is het terrein
voor anderen te effenen, maar als
voorgelegd plan aanvaard zou
worden hijzelf de leiding van
die regering zal nemen al was het
dan met de belofte de Voorzitter
van de C.V.P., Wilfried Martens,
na de Europese Verkiezingen van
10 juni 1979 zelf een kans te gun
nen.
De formateur heeft zichzelf
slechts drie dagen gegund. Zijn
plan is vaag, handelt slechts over
de essentiële knelpunten, maar ge
tuigt niettemin van een zekere op
portunistische kijk. Vandaar dat
de Vlaamse gemeenschap zich po
litiek realiteit, niet mogen laten
schaakmat zetten. De mogelijke
eensgezindheid tot Vlaamse
frontvorming tussen C.V.P..
B.S.P. en V.U. roept vele vraag
tekens op. Een stevig front kan
slechts tot stand komen in overleg
met de Vlaamse Cultuur- en
strijdverenigingen en met de me
dewerking van alle Vlaamse par
tijen, los van een regeringsvor
ming.
De aan de dag gelegde diplomatie
van formateur Vanden Boeynants
wettigt inderdaad de grootste arg
waan. Het is een vallen en op
staan, hetzij, voor de regerings
formatie, hetzij voor de belangen
van de Vlaamse gemeenschap.
Willy Van Renterghem
V olksvertege n woord iger
KOEKOEK!
Honderdnegentig jaar na de
grote burgerlijke Franse re
volutie, met als uitloper het
Keizerrijk van Napoleon, die
het oude Europa in alle rich
tingen doorkruiste en door
mekaar schudde, aan het
einde van een twintigste
eeuw die twee wereldoorlo
gen heeft gekend met tien
tallen miljoenen doden en
waarbij landsgrenzen in alle
richtingen werden getrok
ken en keizerlijke en ko
ninklijke dynastieën als
kaartenhuisjes van de tafel
werden geveegd, na méér
dan een eeuw Vlaamse be
weging met ruwaards, wap
perende banieren en «heiren
die immer pal staan», komt
daar enen burggraaf Davig
non, zesenveertig jaar oud
en van goeden Franstaligen
katolieken bloede, die ons
land uit zijn geblokkeerde
politieke toestand zal red
den.
Om op uw billen te kletsen,
en al wie zich van een der
matigd communautair ge
worden is, gaat het bedrieg
lijk spel aan de top verder.
Het spel van een tot een ka
rikatuur gemaakte demokra-
tie, op de kosten van de
gemeenschap!
Ray De Smet
EN NOG MAAR EENS:
KARNAVAL!
Op dit ogenblik is iedereen
al lang uitgefuifd en mis
schien zelfs al uitgerust van
dit jaarlijks terugkerend fe
nomeen, dat Karn aval-Aalst
toch is. Over de stoet vol
sprankelende humor en
spot en de uitbundigheid
erna, is al heel wat geschre
ven en gepraat. Waar mis
schien minder aan gedacht
wordt, is aan de creatieve
en maatschappelijke func
tie van karnaval.
Sommigen beschouwen
karnaval nog steeds als iets
minderwaardigs, een dron
kemanspartij zonder meer.
Dat zijn dan wel diegenen
die het nooit écht beleefd
hebben. In welke stad im
mers, zijn er elk jaar op
nieuw honderden mensen
in de weer met het tekenen
van plannen, het ontwerpen
van wagens en kostumes en
de technische uitwerking
ervan? Dit is échte creativi
teit, actieve cultuur van de
mens zelf en niet iets opge
drongen van bovenaf, dat
door velen als elitair ervaren
wordt. Deze creativiteit uit
zich in kunststukjes van
praalwagens en in tot in de
details uitgewerkte kostu
mes en accessoires, maar
vooral in de fijne humor die
er steeds mee verweven is.
En juist dit aspect staat ver
boven het alledaagse, het
banale. Ergens wordt karna
val bestempeld als «Drie da
gen van kunstmatig ple
zier». Je kan je inderdaad
afvragen of er juist dèn
moet gehotst en gelachen
worden. Maar als je dan zelf
meedrijft «cafeiken in, ca-
feiken oit» dan kom je over
al steeds weer dezelfde spi
ritualiteit tegen. Losjes aan
de tapkast hoor je dan
woordspelingen, geestig
gebakkelei en fijne woord
steekspelletjes, die in me
nig show van een of ander
cabaretier niet zouden uit
de toon vallen. En het mèg
allemaal, niemand neemt
het kwalijk, integendeel,
het werkt sociaal verrijkend,
omdat je er de mensen ook
eens van een andere kant
leert mee kennen.
In onze tijd van isolatie en
vervreemding brengt karna
val mensen bij elkaar om
samen te werken-en dan
nog onbaatzuchtig, een uni
cum in onze samenleving,
waar niemand nog iets voor
niets doet!-en samen ple
zier te maken.
Toegegeven, het loopt niet
steeds allemaal op wieltjes,
er gebeuren wel eens balda
digheden, maar het blijft
toch een groots feest, een
enorme uitlaatklep, die er in
deze periode van crisis en
onzekerheid, toch ook wel
eens mag zijn.
Karnaval brengt de «mens»
naar buiten, zonder status,
zonder echte of vermeende
macht, zonder standenver-
schil. Karnaval relativeert,
niet alleen de maatschappij
maar zelfs het eigen ik.
Zelfspot is er de resultante
van. Zelfspot is een bewijs
van zelfkennis en zelfkennis
is het begin van alle wijs
heid, zegt men. Wat dan
weer bewijst dat karnaval
nog zo zot niet is!
Gracienne Van
Nieuwenborgh
Raadslid
OP HET STATIONSPLEIN
PLAKT HET
De stad had reeds lang een
beslissing moeten nemen om het
stationsplein van Aalst en de
Albert Lienaertstraat te ont
lasten van de overdadige ver-
keersbezetting. Vooral de wir
war van het autobussenverkeer
stoort het karakter van dit plein.
De busstilstand in de Albert
Lienaertstraat is gewoonweg een
nachtmerrie geweest voor de
bewoners.
•Nu werd een besüssine eenomen
om het stationsplein nog voller
te stouwen; elf bussen op één rij
temidden van het plein en aan
het huis De Vis nog eens twee
rijen bussèn. Het zal een zicht
worden!
De onbetwisbare slachtoffers
zijn de taxiuitbaters die in een
hoek geduwd worden en met
hun wagens op de parkeer
plaatsen terecht komen vóór de
café en hotels langs de kant van
de vooruitgangstraat en de
Majoor Claserstraat. Wat ge
dacht van het kliënteel van deze
handelsuitbatingen die meteen
de laatste parkeerterreinen voor
hun kliënteel zien verdwijnen.
Ook zij zijn slachtoffers.
En zeggen dat enige jaren
geleden, tegen hoge kosten, een
stuk van het station werd
weggegraven om in de Nijver
heidsstraat alle busverkeer te
laten geschieden. Een uitge
strekt terrein werd vrijgemaakt.
Maar wat zien wij? De openbare
vervoermaatschappijen hebben
hun zinnen niet meer op die
plaats gezet en willen het
stationsplein inpalmen.
Zo wordt het stationplein nooit
de «acceuillante» plaats die ze
zou moeten zijn.
In gans de operatie is de
bevolking uit de Albert Lienart-
straat gelukkig en eindelijk aan
haar trekken gekomen.
Maar voor de rest, 0 op 10 voor
het stadsbestuur. Wij zullen nog
jaren over de vetplekken moeten
trappen die tussen de verhoogde
bermen van het plein steeds
aanwezig zijn.
Ghis Willems
WIE ZAL DE KNOOP
DOORHAKKEN
Twaalf weken na de door de
CVP uitgelokte verkiezingen is
het bewijs geleverd dat onze
problemen alleen nog groter zijn
geworden.
Woorden als: muurvast. Gor
diaanse knoop en patsituatie
vormen de samenvatting van de
huidige politieke kommentaren.
Terwijl ons land. met een
begrotingstekort van méér dan
100 miljard en een gat in de kas
van de sociale zekerheid van
méér dan dertig miljard, ijlings
voortholt naar de status van
ontwikkelingsland, zitten bij de
onderhandelingen twee kampen
tegenover elkaar die menen geen
duimbreed meer te kunnen
toegeven. Onze twee grote
problemen, de sociaal-econo-
mïsch' monetaire enerzijds en de
gemeenschapsmoeilijkheden
anderzijds, zijn zodanig met
elkaar verstrengeld dat zij
samen moeten opgelost worden.
Kan dit niet dan kunnen wij
meteen een kruis maken over
onze welvaart en krijgen wij nog
een derde crisis, de crisis van
het regiem op de koop toe. De
verpletterende verantwoorde
lijkheid van het dieptepunt
waarin wij nu verkeren ligt
hoofdzakelijk bij Tindemans.
die de gekwetste eigenliefde van
zijn persoontje blijkbaar be
langrijker vindt dan het welzijn
van zijn volk. Maar de verant
woordelijkheid van de huidige
puree ligt niet alléén bij Tinde
mans. Indien de staatslieden die
ons in 1963 regeerden geen
faciliteiten hadden toegestaan in
de zes Vlaamse randgemeenten,
dan zouden nu geen vier van hen
uitsluitend in het Frans be
stuurd worden! Hadden de drie
traditionele partijen bij de
grondwetsherziening van 1970-
71 niet de grootste Vlaamse
-•troef, namelijk onze numerieke
meerderheid, uit handen gege
ven. dan zou het Vlaamse kamp
niet zó verminkt aan de Egmont-
tafel hebben gezeten. De vijfen
twintigjaar oude voorspelling
van de VU wordt nu door
iedereen beaamd namelijk dat
dit land niet meer te besturen
valt zonder een grondige federa
le herstructurering. Ons
«extreem en inciviek» standpunt
van toen is nu niets méér dan een
vanzelfsprekende harde werke
lijkheid. Niet omdat wij rege-
ringsgeil zijn. maar omdat wij.
zelfs na een verkiezingsneder
laag. niet vluchten voor onze
verantwoordelijkheid, blijft de
VU bereid dit land mee te
besturen. De voorwaarden wil ik
nog eens in het kort opsommen.
Wij willen één enkel Vlaams
parlement en één enkel Vlaamse
regering, verantwoordelijk te
genover dat parlement; beide
ook bevoegd in het Brussels
gewest voor de culturele en
persoonsgebonden aangelegen
heden, met volwaardige aanwe
zigheid van de Brusselse Vla
mingen. Geen inmenging van
Franstaligen in het Vlaamse
land en met name in Vlaams-
Brabant. erkenning ^an de
Vlamingen als evenwaardige
gemeenschap in Brussel, met
even volwaardige deelneming
van de Vlamingen in het bestuur
zowel op gewestelijk als op
eemeenteliik vlak. Verder eieen
financiële middelen en eigen
administratie voor de Vlaamse
gemeenschap en verstrekkende
bevoegdheden.
Bovendien heeft de Vu nog een
aantal bijkomende punten als
voor haar belangrijk vooropge
steld: de federalizering van het
schoolpact en van het universi
tair onderwijs; de splitsing van
het ABOS. de goedkeuring van
de waterverdragen met Neder
land en laatst maar niet het
minst de oplossing van de
menselijke en sociale gevolgen
van de repressie en de epuratie.
Ziedaar de punten waarachter
Hugo Schiltz een Vlaams front
wil bijeen scharen. Onder deze
voorwaarden wil de VU ook
regeringsverantwoordelijkheid
dragen, ik herhaal het. niet
omdat wij zo graag minister
spelen, maar omdat wij wel
beseffen dat wij hoogstdringend
een sterke en stabiele regering
nodig hebben die ons uit de put
moet halen en omdat wij
eveneens goed weten dat elke
staatshervorming waarbij de
Vlaams-nationale ombuigings
kracht van de VU ontbreekt
uitmondt in een flauw afkooksel
of schijnfederalisme. Egmont
heeft verscheurdheid gebracht
bij de Vlaams-nationalisten,
met het gevolg dat wij allemaal
kennen en betreuren. Wij Weten
allicht goed wat wij niet willen.
Wij zouden het ook eens moeten
geraken over wat wij wél willen
wat in ons bereik ligt. Daarover
moeten wij praten met alle
Vlamingen van goede wil. Zij
zijn er allemaal bij nodig.
Jan Caudron
Vol ks vertegenwoordiger
Brieven waarvan de afzender niet aan de redaktie bekend is, komen
niet voor plaatsing in aanmerking.
De redaktie behoudt zich het recht voor de tekst te bekorten.
Publikatie betekent niet dat de redaktie achter de inhoud staat.
Geachte Heren,
Namens onze vereniging
dank ik u van harte voor het
mooie artikel dat u in uw
weekblad van heden 2 maart
1979 heeft laten verschijnen
in verband met onze aktivi-
teiten.
In voornoemd artikel is ech
ter een spijtige fout geslo
pen, nml. daar waar sprake
is over onze kostumering.
Inderdaad, onze kosten
kostumering voor deze twee
dagen belopen niet 50.000
fr, maar wel 155.000 fr (hon-
derdvijfenvijftigduizend
franken). Hiervan werd 50.
000 fr. aan borg gestort in
de loop van de maand de
cember en zullen eerst
daags nog 105.000 fr. wor
den vereffend.
Bij deze kosten (enkel huur
kostumering en hoeden)
dienen wij nog volgende
kosten te voegen, appelsie
nen 60.000 fr, vergoe
dingen 50.000 fr, verzeke
ringen en vervoersonkosten
20.000 fr en belegde brood
jes en drank gedurende de
twee dagen van karnaval
nog eens 15.000 fr (85 me
dewerkers), wat neerkomt
op de ronde som van 300.
000 fr. voor enkel 2 dagen
van karnaval, onze uitstaO.C.r
aan derde leeftijd en ziekei e:
huis nog niet eens meegiM|len
rekend.
Als wij dan onze kosten m<
teriaal, post, en vooral gr. fig
tis deelname aan allerl
«Oilsterse» aktiviteitf 1
meerekenen gaat onze ve
eniging dit jaar een onko k
ten.budget tegemoet
ruim 450.000 franken.
Ik ben zo vrij geweest hid
op terug te komen om gel|
welk misverstand uit
weg te ruimen. Deze rekl
ningen werden enke|
maanden terug voorgele
aan het AKV en het ColleJ
van Burgemeester en Sch|
penen. Vermelding van
dere cijfers langs de pel
om zou onwaarschijnll
kunnen leiden tot verwa
ring en gebeurlijke misvq|
standen.
Nogmaals hartelijk daifl
voor uw artikel. Misschil
zou u ter gelegener tijd
ding kunnen maken van
juiste cijfers onzer onkoi
ten.
Van harte proficiat ook vo
uw speciale karnavaleditj
en de inspanningen van i
medewerkers.
Names de Aalsterse Gilles
De Bruyn Roti
Dit antwoord komt automatisch wanneer men het artikel,
geschreven door ACOD in de vorige uitgave, gelezen heeft.
zullen wij zorgen dat ze in
Wat men toch maar tracht
aan de lezers wijs te maken
om hen pro ACOD-anti
postman te stemmen.
Eerst en vooral willen de
postmannen aanstippen
dat, in het door ACOD ge
wraakte artikel geen enkele
vakbond met naam ge
noemd werd. Als enige van
de vier slndikaten in over
heidsdienst komt het ACOD
tussen. Mogen wij dit zien
als een schuldbekentenis?
Wat nog meer de verwonde
ring opwekt is het feit dat
ACOD nu wel mensen
schijnt te hebben In Aalst
ofwel wordt «De Voorpost»
'in Gent druk gelezen. Dit zal
dan zeker de redaktie een
groot plezier doen. Deze
veronderstelling uitten we
om reden dat gedurende de
voorbije maanden, verschil
lende briefbestellers aan de
Houtmarkt afgescheept
werden met volgende woor
den «Gij moet gij hier niet
zijn hé, hier is het ABVV ga
naar Gent daar is het
ACOD.»
Wat de nieuwe dienstrege
ling betreft is het vlug dui
delijk dat de vakbondleiders
verkeerd ingelicht werden.
Het is nl. zo dat de diensten
waarin drie bedelingen per
dag voorzien zijn, met de
nieuwe regeling er nog
slechts twee zullen omvat
ten en dat de diensten met
twee bedelingen herleid zul
len worden tot 1 uitreiking
per dag. Dit is ver van «van
drie naar 1 uitreiking» zoals
ACOD schrijft. Dat deze re
geling zeer gunstig uitvalt
zowel voor de postmannen
als voor de bewoners, is
reeds in vele grote steden
sedert jaren bewezen.
Over de algemene vergade
ring die volgens stellers zou
gehouden zijn, willen we
het volgende kwijt.
Wanneer ACOD onder de ti
tularissen van de bedeel-
rondes van Aalst 1 een alge
mene vergadering wil hou
den, moeten ze zeker de
vergaderzaal in het Volks
huis niet gebruiken. Om de
leden van deze groep te
plaatsen volstaat één kafee-
tafel. Hoe kunnen de ver
antwoordelijken dan spre
ken over de grote meerder
heid op de algemene verga
dering. Wij stellen voor dat
onze petitie zou afgedrukt
worden, dan kan iedereen
zelf tellen en besluiten dat
3/4 der postmannen gete
kend hebben voor de nieu
we diensten.
Is het misschien de bedoe
ling van ACOD alle titularis
sen te verplichten zich bij
hen aan te sluiten om dan te
zeggen «Welja het is zo dat
3/4 van onze leden de nieu
we diensten vraagt, dus nu
voege gaan.» Denken de he
ren van de vakbond ook
geen ogenblik aan de vérifi-
kateurs die hier zes maan
den gewerkt hebben en
wiens werk er nu in de prul-
Iemand is beland.
Voor deze mensen moet de
weigering zeker een doorn
in het oog zijn, vooral daar
sommigen onder hen ook
lid zijn bij de betrokken vak
bond. In een crisistijd als
deze kunnen we dergelijke
verspillingen ook missen.
Volgens steller van de brief
zal de nieuwe regeling van
kracht worden als er voor de
af te schaffen diensten een
èlternatief gevonden is. He
ren toch! Weten jullie dan
niet dat er in Aalst 1 regel
matig personeelstekort is.
Om dit te bewijzen het vol
gende. Gedurende een be
paalde periode van vorig
jaar was er wel plaats voor 5
RVA (plan Spitaels) waarom
zouden dan nu deze 5 post
mannen hier geen plaats
hebben. Ook is het zo dat er
in de laatste weken van vo
rig jaar, dus voor de verkie
zing, verscheidene post
mannen overgeheveld wer
den naar Aalst 1Ondanks
deze versterking gebeurde
het vorige maand toch dat
zelfs de sindikale afgevaar
digden nog hun dag sindi-
kaal verlof niet konden krij
gen. Reden personeels
tekort. Vergeet dan ook niet
dat februari nog steeds
geen verlof maand is. In de
zomermaanden is de toe
stand hier meer dan eens
kritisch. Dat er zes diensten
verdwijnen wil dus ook zeg
gen, zes invallers meer. Dat
de postmannen hierdoor de
bevolking beter zullen kun
nen dienen is ook een feit.
Elke inwoner van Aalst
heeft toch het recht om op
dezelfde dag, zijn reklame-
folders en zijn weekbladen
besteld te krijgen.
Nu horen we de vakbondlei
ders al roepen «Als wij aan
de grondslag liggen van al
deze misbruiken, hoe is het
dan mogelijk dat wij de
grootste vakbond zijn?
maar denken die heren wer
kelijk dat ieder lid volledig
achter hen staat? Is het
soms niet om te kunnen ge
nieten van een sociale le
ning, een goedkope reis
naar het buitenland, een
snelle benoeming of derge
lijke meer dat sommigen
zich bij ACOD aansluiten.
In werkelijkheid daarente
gen verkiezen ze andere po
litiekers. Dat dit zeker geen
leugens of lasterpraat is
zullen de lezers ook wel we
ten. Dagelijks lezen we in
de kranten over de grote
misbruiken in de sociaie
dienst der posterijen,
steeds zijn het ook dezelft
sindikalen die als schuldij
genoemd worden. Dat h
hoog komitee van toezie
een respektabele instel lil
is die alle lof verdient z
niemand aanvechten en d
komitee beticht toch nie
laat staan doet toch ni
mand aanhouden enkel
grond van zijn politiel
kleur. Er zijn toch o<
schuldbewijzen. Misschii
kunnen bepaalde veran^
woordelijken ons ook eel
uitleggen hoe het komt dl
ACOD de staking in over
heidsdienst steunde en uil
riep en nochtans achterf
haar leden niet uitbetaaldfj
dit in tegenstelling met
andere vakbonden, die wé
hun verantwoordelijkhef!.®'
opnamen. We zijn wel al^ V|
koord dat we geen weddf
verlies leden maar we wel
den toch 8 fr. per dag verlJ
afgetrokken. Time is mon<|
hebben ze waarschijnlijk b
de vakbond nog nooit gfl
hoord. Als ze dan geen gel
hadden konden ze toch tu
senkomen bij de regie o
ons op zijn minst ons verl<
terug te geven,
het soms niet omdat wij g
lukkiglijk nooit werkloo v
worden, maar ook om d
reden kunnen de vakbonde
op onze rug nooit 4% inka
seren op onzen dop.
Wij hopen dat vele mense
die dit lezen nu wat mei
begrip kunnen opbrenge
voor onze toestand. Wete
de brave burgers wel dl
wanneer we de straat o|
stappen we reeds een pai
uur in het postkantoor zei
aan het werk waren. In
privésektor is het zo dat
personen die om 6h. begii|
nen te werken, hun taak t
eindigen rond 2h. Wij
uitreikers) beginnen allf
maal voor 6h. en hebbedemer
pas rond 4h. gedaan. OoiPolU
op zaterdag zijn we paral kretai
om de mensen hun krant fl
post te bezorgen. Dat oo
de journalist een veeg uit d
pan gekregen heeft verwoi
derd ons niets. Steller hee
evenwel met meer fakteul
gepraat over hun probleme
dan alle ACOD-ers samei
De journalist zal dus zeki
objektief alle inlichtinge
die hij kreeg samengevi
hebben.
Wij postmannen willen
sluiten met te zeggen di 'P"
we zullen voortstrijden vo<
een rechtvaardig doel en wi
willen ook de vakbondshe jraac
ren uitnodigen om eens eeiden
paar dagen naar Aalst 1 t rgadc
komen om er te praten zo paler
wel met de afgevaardigde steks
de leden als de niet leden trdoj
Ook de dienstoversten diOmitei
het volledig met ons eeniLaai
zijn mogen ze eens hun opl 0ncj°
nie vragen alsook aan onz noeTT
heer postmeester voor wi !ver8
deze ganse boel een zenuw de
slopende affaire is, doel P'™
die zeker het belang van zij' &es,a
mannen niet uit het oog za rac
verliezen.postmannen Aalst
0
ck*>
