■I
ST. MARTINUSKERK STAl
CENTRAAL IN 1980
«A
INWONERS BREDEWEG NIEUWERKERKEN
BOOS OP VERHAALBELASTING -
SCHEPENKOLLEGE IN HET NAUW GEDREVEN
EEN TRIEST VERHAAL
Kinderen van gastarbeiders
WIELERKLUB
JONG EN OUD 10 JAAR
Schepen
De Bisschop:
Groepen mogen
buiten Aalst
Filemon en Ulrich in alle eenvoud bijgezet
4 - 9.3.1979 - De Voorpost
voor alle inwoners die
trouwens van de betrokken weg
gebruik kunnen maken. Op het
Ministerie van Binnenlandse
Zaken bestaat volgens de Bur
gemeester de wil en de neiging
om deze uitrustingsbelasting in
te voeren. Ondertussen blijft
echter de verhaalbelasting gel
dig. Na een historisch overzicht
gegeven te hebben van het
beruchte Aalsterse reglement,
dat eerst voorzag in een uitzon
dering voor die gemeenten waar
de werken gepland waren voor
de fusie, beweerde de burgerva
der dat het stadsbestuur al het
mogelijke gedaan had om de
oorspronkelijke tekst te behou
den. Het Ministerie bleek met de
eerste beslissing niet akkoord,
zodat op 20.12.1978 door de
meerderheid in de Aalsterse
gemeenteraad het uiteinderlijk
reglement werd goedgekeurd.
Ondertussen kreeg dit regle
ment goedkeuring bij
Koninklijk Besluit. Tot zover
gaf de Burgemeester geen nieu
we elementen bij het dossier.
Nieuw was wel dat hij mededeel
de dat men op 20.2.1978 op het
Kasteel Terlingen een bespre
king georganiseerd had met de
gemeenteraadsleden. Hier wer
den twee besluiten getroffen.
Ten eerste gaf de vergadering
het vertrouwen aan het Kollege
van Burgemeester en Schepenen
om de verhaalbelasting op een
soepele en rechtvaardige manier
een uitvoering te geven. Ten
tweede zouden er besprekingen
gevoerd worden met de manda
tarissen van de vroegere ge
meenten om de vroegere toe
stand van de wegen te onderzoe
ken. en zo tot mogelijke vermin
dering van de te vragen belasting
te komen. Twee dagen later (op
1.3.1979) zou er dan een volle
dige namiddag gewijd worden
aan de bespreking van deze twee
besluiten. Ondertussen werd
aan de bevoegde stedelijke
diensten medegedeeld dat men
de bevoegde dossiers in gereed
heid diende te brengen. Volgens
de Burgemeester diende de
administratie dus te wachten tot
1.3.1979. «Tot grote verbazing
van het Kollege» werd op
maandag 26 en dinsdag 27
februari vernomen dat de be
voegde dienst aan iedere aange
lande reeds een brief verstuurd
had. Deze brieven waren niet
voorzien door een originele
handtekening maar door een
handtekeningsstempel. De
spreker verduidelijkte dat hijzelf
zo een brief ontvangen had als
eigenaar van een perceel aan de
Veldstraat te Erembodegem.
Volgens hem gebeurde dus alles
op gezag van de bevoegde
administratieve dienst zelf. Hij
liet dan ook niet na te beweren
dat de verzending gebeurde «in
strijd met de beslissing van het
Kollege van Burgemeester en
Schepenen». De verantwoorde
lijkheid lag volgens hem bij de
diensten zelf, waarop het be
stuur natuurlijk het nodige
vertrouwen heeft. «Wij kunnen
niet alles nalezen» zo ging hij
verder. De heer D'Haeseleer
vroeg de zeer talrijke aanwezi
gen dan ook begrip op te
brengen voor wat de administra
tieve diensten gedaan hadden.
De burgemeester ging dan
verder met de administratieve
procedure uit te leggen. Het
inkohieren dient te gebeuren ten
laatste op 15 maart eerstkome-
de. maar volgens hem kon deze
datum tot 19 of 20 maart
verschoven worden. De betrok-
Slachtoffers van Los Alfaques naar laatste rustplaats gebracht
waren geworden van
deze verschrikkelijke ramp.
Op woensdag 7 maart omstreeks
8.45 uur landde op onze nationale
luchthaven een vrachtvliegtuig met
aan boord twaalf kisten met de stof
felijke overschotten van slachtof
fers van de ramp van 11 juli. De
identifikatie van de lijken had bie-
zonderveel tijd in beslag genomen.
In de ruime hal van de luchthaven
werden de diepbruine kisten op een
verhoog gesteld. Tevergeefs
wachtte men op de aalmoezenier
van het vliegveld om naar ge
woonte een gebed en de zegen uit
te spreken Hij kwam echter niet
opdagen
Twaalf blauwe wagens van de ci
viele bescherming stonden wat
verder op de tarmac te wachten om
de lijken naar hun laatste rustplaats
te brengen. Leden van de civiele
bescherming in uniform belastten
zich met deze taak. Een eerste wa
gen werd voorgereden. Vier man
nen droegen voorzichtig, alsof men
de inhoud van de kist niet wenste te
kwetsen, de zware vracht in de
klaarstaande wagen. Het was het
stoffelijk overschot van Filemon
Van de Walle, 41 jaar wonende
Park De Blieck 26 te Aalst. In een
tweede wagen werd de kist van de
11-jarige Ulrich Van de Walle neer
gezet Waarop de droeve stoet zich
tergend langzaam in beweging
zette Voor de luchthaven werd nog
even halt gehouden. Daarna ver
trok de kolonne richting Brussel,
waar de twaalf wagens ieder zijn
eigen weg zocht naar de verschil
lende begraafplaatsen
Vermelden we nog dat in het
vrachtgebouw van de luchthaven
geen familieleden, vrienden of
kennissen van de overledenen
aanwezig waren en dat de be
voegde diensten alles in het werk
hadden gesteld om het transport
van de twaalf slachtoffers in alle
stilte en eenvoud te laten plaatsvin
den
De kranten staan vol met allerlei kind - vriendelijke aktiviteiten
in het kader van de aktie «1979, Jaar van het Kind!».
Minder gelukkige kinderen tracht men eveneens eens in het
zonnetje te zetten. Wat er echter met sommige kinderen van
gastarbeiders gebeurt, loopt volgens Sodiga, de Sociale
Dienst voor Gastarbeiders, de spuigaten uit.
Sodiga werd inderdaad de laatste tijd herhaalde malen gekon-
fronteerd met een aantal gevallen van uitwijzing van gastar
beiders, dit in het kader van de wet op de gezinshereniging
waarbij vaak de kinderen van gastarbeiders de onverant
woordelijke slachtoffers dreigen te worden. Sodiga meldt ons
dan ook de lotgevallen van een Turks gezin.
«Een Turkse gastarbeider van
43 jaar, met een Turkse vrouw
gehuwd, heeft vier kinderen
waarvan het oudste twaalf jaar
is. Deze kinderen werden ech
ter door hun bloedeigen moe
der verstoten en het laatst ge
boren kind werd in 1977 in de
kraaminrichting achtergelaten
en werd achteraf gedurende
één jaar geplaatst in een kin
dertehuis te Terhulpen. De
vrouw was ondertussen, zon
der zich nog maar enigszins om
haar kroost te bekommeren,
naar Turkije vertrokken waarna
de man een echtscheidings
procedure instelde die momen
teel bij een Turkse rechtbank
nog hangende is. Ondertussen
huwde deze man in Turkije een
tweede vrouw, iets wat ons
nogal vreemd in de oren klinkt
maar dat in hun opvattingen
geen abnormale zaak is.
Toen de vrouw naar Turkije ver
trokken was moesten de kinde
ren ergens worden geplaatst,
temeer daar de man overdag
werkte. Het kleinste was te
Terhulpen, het tweede kleinste
werd mits neertellen van een
fiks bedrag eveneens geplaatst
en de oudste twee bleven nu
eens hier en dan weer daar, bij
familie, bij vrienden. Het werd
echtereen onhoudbare situatie
en de oudste drie vertrokken
naar Turkije, naar de... tweede
vrouw van hun vader Alhoewel
niet hun echte moeder zorgde
deze vrouw beter voor de kin
deren dan de échte moeder
ooit had gedaan Na enkele
maanden keerden de kinderen
samen met de tweede echtge
note terug naar België en het
kleinste kind kwam uit de home
en vond voor het eerst in zijn
leven een «thuis».
De vrouw vertoefde hier voor
lopig als «toeriste», flink zorg
dragend voor de vier kinderen
van haar echtgenoot.
Pogingen om kindergeld te ge
nieten voor deze vier sukkels
liepen falikant uit.
De echtscheiding zou moeten
kunnen worden uitgesproken in
Turkije doch dit vergt de fysi
sche aanwezigheid van de
echtgenoot in Turkije en voor
de reis heeft hij gewoon geen
geld. Dus weer vertraging.
Moest de echtscheiding in Tur
kije kunnen uitgesproken wor
den dan kon de man hier wettig
Vorige vrijdag, tijdens drukke besprekingen in verband met het nieuwe wielerseizoen vielen wij op
de hals van de wielertoeristenklub «Jong en Oud» die dit jaar trouwens ook haar tiende verjaardag
viert Aanleiding van onze daad was wel de viering van de winnaar van het wielerseizoen 78-79, de
sportieve leraar uit Erembodegem, Paul De Berlanger, die voor de moeite een beker mocht in
ontvangst nemen.
De wielerklub Jong en Oud rijdt tijdens de lente en zomermaanden elke zondag zo'n 70 80 km,
gewoon voor de pret, uit sportiviteit Op 1 april e.k. starten zij officieel met hun nieuw seizoen.
Vanaf vorige zondag echter zijn zij gestart met de oefenritten, kwestie van wat in konditie te
komen.
Hoogtepunten vormen wel de driedaagse van de Ardennen die zij rijden tijdens het verlengd
Pinksterweekend en de Ronde van Vlaanderen, in juni gereden over zo'n 300 km.
Deze groep sportievelingen die zo'n 50 60 leden telt wordt financieel gesteund door een
horlogerie uit Erembodegem.
(*j)
zijn tweede vrouw huwen die
alsdan wettelijk in het land zou
kunnen verblijven. Ze is nu bo
vendien vijf maand zwanger.
Kans tot regularisatie schijnt er
echter niet meer in te zitten en
eind 1978 kwam er voor de
vrouw en de vier kinderen een
uitwijzingsbevel ondanks de
inspanningen die minister Mo-
yersoen zich getroostte.
Door de sociale dienst van So
diga werd kontakt opgenomen
met een juridisch adviseur van
het O C.G.B (Onthaalkomitee
voor Gastarbeiders van Bra
bant). Deze deed al het moge
lijke om via de vreemdelingen
politie de zaak nog te regelen of
uitstel te verkrijgen voor de uit
wijzing doch zonder resultaat.
De beslissing van uitwijzing
schijnt te zijn genomen zonder
volledige kennis van de feiten
en het dossier.
Op vrijdag 5 januari bracht het
O.C.G.B ons op de hoogte dat
de uitwijzing definitief werd be
slist en dat een afschrift hiervan
onderweg was naar het stads
bestuur voor uitvoering.
Dat de vrouw die hier als «toe-
riste» verblijft kan nog worden
aangenomen dat ze, bij toe
passing van de wet in de strikte
zin, wordt uitgewezen. Op
menselijk vlak schijnt het ech
ter onaanvaardbaar: ze is
zwanger en volgens de wetten
van haar land is ze met deze
man gehuwd
Bovendien is zij het die in de
moeilijke periode de kinderen
heeft opgevangen, het kleinste
uit de home gehaald en voor de
4 kinderen als een goede moe
der gezorgd.
Dat ook de kinderen worden
uitgewezen kan niet door de
beugel. Waar moeten die kin
deren in Turkije heen? Naar
hun ware moeder die hen hier
achterliet"? Of wordt de tweede
vrouw nu ineens goed genoeg
bevonden om ook in Turkije de
zorg over de 4 kinderen op zich
te nemen? En wat met de kin
deren waarvan er twee hier ge
boren zijn. Ze gaan hier naar
school, spreken onze taal en
zijn hier volledig aangepast.
Of is het geheel te zien als een
zet, als morele druk om ook de
man die hier volledig wettelijk
reeds verscheidene jaren
werkt, uit het land te krijgen.
Wetten toepassen in de meest
strikte zin, zonder rekening te
houden met menselijke ralties,
is onaanvaardbaar.
Een laatste redplank zou zijn
een beroep op de Raad van
State tegen de beslissing van
het ministerie van Justitie. Een
Aalsters advokaat heeft mo
menteel de zaak in handen.
Is het Jaar van het Kind er
ook voor deze ongelukki-
gen?»
Tot zover een verhaal ons
medegedeeld door Sodiga.
LH
kenen krijgen dan 15 dagen de
tijd om beroep aan te tekenen.
Nogmaals wees de heer D'Hae
seleer erop dat de verzending
voorbarig gebeurde en tegen de
wens van het Kollege in. Volgens
hem had de administratieve
dienst opgetreden «zoals vroeger
in klein-Aalst». Hij was echter
van mening dat men in deze
gevoelsgeladen zaak geen routi
ne mocht ingeroepen hebben.
De bedoeling van het Kollege
was op de betrokkenen avond
van de aangelanden te vernemen
welke de staat van de wegen was
vooraleer de werken werden
uitgevoerd. Het stadsbestuur
bleek terzake trouwens al een
waslijst van klachten gehad te
hebben, en ieder geval zal
geakteerd worden. Als de be
wijskracht aanwezig is, zullen
die posten in aftrek genomen
worden, die goedgekeurd wor
den door de hogere overheid.
De aanwezigen vernamen nog
dat de Schepenen van Financiën
Openbare Werken en Leefmi
lieu de dag nadien een onder
houd zouden hebben met een
topambtenaar van het provin
ciaal bestuur, om de bezwaren te
bespreken. Daarna zal iedereen
een aanslagbiljet krijgen met
verzoek de belasting te betalen.
De burgemeester hoopte trou
wens dat de aanslag kon
verminderd worden.
Tot slot van zijn zeer lange
toespraak gaf de heer D'Haese
leer de aanwezigen de raad de
belasting te betalen in jaarlijkse
schijven. Als de verhaalbelasting
immers afgeschaft wordt, zullen
de nog niet betaalde schijven
immers vervallen. Nadien gaf hij
een waslijst van reeds geuitte
klachten. Hierbij onthouden wij
o.a. dat iemand zei dat het
voetpad reeds aangelegd was,
dat men nog geen geld gekregen
had voor de onteigening, dat
men vroeger beloofde geen
verhaalbelasting toe te passen,
dat de straat reeds geasfalteerd
was. dat grond verkocht was aan
Intercom. De burgemeester be
loofde nogmaals dat dit alles zou
onderzocht worden.
Daarop was het de beurt aan
Schepen voor Burgerlijke Stand
Hooghuys. oud-burgemeester
van Nieuwerkerken om een
aantal ophelderingen te geven.
Hij beweerde dat de verhaalbe
lasting vroeger in Nieuwerker
ken wel bestond, maar dat deze
afgeschaft was in het begin van
de jaren zeventig. Ook hij wees
erop dat hij tegen de belasting
was. maar volgens hem moet een
gestemde wet toegepast worden.
Daarop gaf hij de geschiedenis
van de aanleg van de Bredeweg.
Op 6.3.1974 besloot het toenma
lig schepenkollege om de Brede
weg te verbreden, en toen was er
nog geen sprake van de fusie.
Vervolgens wees de Schepen op
de moeilijkheden aan de Pape
straat. waar een hoogspannings-
piloon midden in de weg kwam
te staan. Aan de hoek met
Restert, diende een huis ontei
gend te worden. Anderzijds
waren er de problemen met 1
eigenaar, die niet wenste ontei
gend te worden, waardoor het
dossier, volgens hem, bleef
aanslepen. Indien de werken
tijdig begonnen waren, waren ze
beëindigd worden vóór de fusie.
Schepen Hooghuys betreurde de
ganse zaak. maar hij vroeg de
aanwezigen de rede te verstaan.
Alleszins zou men proberen de
problemen draaglijk te maken.
Schepen voor Leefmilieu Mevr.
De Maght was de laatste
vertegenwoordiger van het
stadsbestuur, die daarop het
woord nam. In het koft herin
nerde zij eraan dat men alle
bezwaren zoü akteren en ver
werken. en dat men de vergis
singen zou proberen recht te
zetten.
Daarop was het de beurt aan het
publiek, dat steeds maar ru
moeriger werd. om vragen te
stellen en zijn mening te
verkondigen. Vooreerst las men
een lang bezwaar voor. dat alle
inwoners van de Bredeweg
getekend hadden, en waarin de
voornaamste bezwaren nog
maals herhaald werden. Belang
rijk hierbij was dat men van
mening is dat alles gebaseerd is
op boerenbedrog en oplichterij.
Terwijl het aanbestedingsdos
sier klaar was op 14.12.1976
gebeurde de voorlopige opleve
ring slechts op 19 januari 1978.
Anderzijds herinnerde men er
aan dat Nieuwerkerken 8 mil
joen cadeau gedaan had aan
Groot-Aalst. wat onmiddellijk
op groot applaus werd onthaald.
Het woord bedrog werd in petitie
verschillende malen gebruikt.
Op het einde stellen de inwoners
er vier belangrijke vragen: 1ste:
men vraagt het bedrag der
onteigeningen, de opbrengst van
de gezamenlijke verhaalbe
lasting de kostprijs van de
aanleg van de Bredeweg en de
eventueel nog te verwachten
andere belastingen.
Schepen Hooghuys wees nog
maals op het feit dat er een
aantal vergissingen gebeurden.
De petitie was volgens hem
echter teveel gebaseerd op
princiepskwesties. Zijn kollega
De Maght van haar kant zei dat
de belasting nog niet ingeko-
hierd was. Naar wijzelf op de
vergadering vernamen (uit wel
ingelichte bron) zou dit gebeu
ren op 8 maart 1979, zijnde
amper 2 dagen na de vergade
ring zelf. Uit de volgende
tussenkomst van Schepen Hoog
huys kon men afleiden dat de
betrokkenen zullen genood
zaakt worden de belasting te
betalen. Men kan enkel zeggen
hoe men ze zal betalen.
Schepen De Maght op haar
beurt antwoordde op een vraag
dat er reeds onteigeningen
gebeurden voor een totaal be
drag van 5.100.327 fr. Nog 5
personen werden nog niet
taald.
Een andere belangrijke vrjj
de vergadering was wel v
men geen vergadering geó
seerd had voor de uitvoerii
de werken. Dit zou volge v
steller getuigd hebben n d
politiek moed. Dit lokt In
scherpe persoonlijke aanv
van Schepen Hooghuys tej one
mevrouw, die de vraag stel -| -j
Een andere toehoorster (e c
vervolgens wie de verh oej
lasting gestemd had. De I mj.
meester diende hier te bek
dat het de meerderheid w
op 20.12.1978 het vern
reglement goedkeurde,
eerste, dat zoals gezegd i
uitzondering voorzag wa«n v
niem aanvaard geworden. ien
Dat de aanwezigen uitst
gedocumenteerd waren 74.
blijken uit het feit dat me 06f"
wees dat het K.B. ov
onteingening van de Bre tllk
slechts dateert van 27.' 1/1
dus na de voltooiing v ma
werken. De Burgemeesti pen
beweerde dat dit wettelij p 3
werd hier terechtgewezei 8rs
de Schepen van Op< ,fWi
Werken De Neve. di< y00
aangekomen was van een V;
dering in Baardegem ov< g v
zelfde onderwerp. Volge
Schepen is het normaal, da
zo tewerk gaat. maar het
wettelijk. Hierop werd hij
jouwd door de ganse zaj
heer De Neve vond het j
wel noodzakelijk iedere
wijzen op het feit dat eL
verhaalbelastingen bestaaj
op de wegzate en één j
aanleg van de weg. De t
werd nu gevraagd, de eeri
indien wij het goed begl
nog volgen, voor een
aangelanden.
De klachtenregen duurde ucjc
wens voort. Zo werd gewe >n
het feit dat een oude boer,
huis gedeeltelijk onteigent
al meer belastingen diet
betalen dan hij aan
i
aanwezigen vondel
em
K>l)
eigeningsvergoedingen or 61
eveneens zonderling di 8'rc
dienden te wijzen op de vr Cht
toestand van de weg. daat^jg
deze toch diende gekend ^aa
door het oud gemeentebc Bref
en o.m. door de vri
Burgemeester Hooghuys.
De avond deinde tenslotteLen
een dovemansgesprek fn 1
enerzijds het Schepenk iet
dat beweerde dat de bel
dinede betaald te worden, bae
er enkel kon gepraat w UT>r
over mogelijke verminde na*
aan het bedrag en anderzij I.
publiek, dat niet kan beg jij
dat men een weg aan an
waarvan de totale kostpt die
hen verhaald wordt. de
Over de verhaalbelastinjj(je
alleszins het laatste woot j
niet gezegd. en
e I
jc
ooc
die
tkai
leili
Ma
zal worden
uitgegeven door het provincie
bestuur van Oost-Vlaanderen.
Tekst: Luc Robijns.
Van deze geleerde monografie
wordt een volkse sintese ge
maakt voor bezoekers en
schoolgaande jeugd. Het wordt
een beknopte gids over en
voor de kerk, met aandacht
voor de bouwgeschiedenis, de
voornaamste kunstwerken en
opmerkelijke tentoonstellings-
objekten.
Aan de hand van beide doku-
menten kan een estetische
signalisatie in de kerk worden
aangebracht.
TENTOONSTELLING
Van midden september tot
dinsdag 11 november 1980 zal
in de kerk zelf of in het Oud-
Hospitaal een grote tentoon
stelling worden georganiseerd
met o.a. de opgeborgen kunst
werken als beelden, kande
laars, kruisen, zilverwerk, tek-
stiel, ikonografische dokumen-
ten archivalia e.d.m.
Deze tentoonstelling zal verder
worden aangevuld met een
aantal stukken om de St.-
Martinusdevotie te onderlijnen,
o.a. beelden, schilderijen, pren
ten, zilverwerk, enz.
De mogelijkheid bestaat dat de
23 obiits, waarvan er nu reeds
6 in de kerk zijn, vanuit het
Oud-Hospitaal terugkomen
naar de kerk, hun plaats van
herkomst.
WAAIER ANDERE
FESTIVITEITEN
In het kader van het Festival
van Vlaanderen kunnen kon-
serten met aangepast pro
gramma in 1980 worden ver
zorgd met een waardig slot-
konsert. Tal van aktiviteiten
kunnen worden inaeleid met
nog
Hu
beiaardmuziek. Rond Pasen
kan de Passie worden ge
bracht, een Rederijkerstoneel
waarvan een variante in de
Aalsterse Katarinistenkamer
ontstond en meerdere keren
werd gespeeld. De tekst bleef
integraal op het stadsarchief
bewaard die kan leiden, mits de
nodige aanpassing, tot een
moderne, speelbare Passie
Ook wordt gehoopt op inscha
keling van de televisie met een
uitzending over het kunsthi
storisch aspekt van de kerk gep
aard aan de «Passie». Een
TV-mis in de St.-Martinuskerk,
uit te zenden via Eurovisie,
zou worden voorgesteld op 1
november 1980.
Wellicht kan er ook nog iets
gebeuren rond de traditio-
che
nele jaarmarkt van 11 n
ber. bui
Voor al deze aktiviteiter Ne
den ook nog de «Katarini
de Direkteur van de Mu
kademie en TV-rea )rt
Lambert Van de Sijpe
schakeld.
BOETIEK
ndc
Verkrijgbaar zouden ez'^
fe
voc
Ie h
v cr Pii ijyuadi zuuuen e
postkaarten en dia's, eei1
met afbeeldingen van
Maiünuskerk van diverse
stenaars. de monografie
volkse sintese, een glasra,re-
twee uitvoeringen en ever
een gedenkpenning.
1980 wordt voor Aalst
een kultureel topjaar!
ipel
tlts
ooi
Itwi
en
Hij hoopte dan ook dat hun
wens zou in vervulling gaan.
Later op de dag bevestigde hij
deze woorden nog, en zei dat
de Prinsencaemere zich zal in
spannen om het bestaande
reglement te doen wijzigen.
Het was tenslotte Schepen van
Feestelijkheden Marcel De
Bisschop die de hoofdvogel af
schoot, door in het echt Aals
ters te verklaren dat vo lr.
hem het bestaande ko
geen enkele waarde ha
was dan ook de mening I
daan dat de karnavalgrt
mochten gaan waar zij w
Bij deze woorden was he
plaus van de Aalsterse ei
dere karnavalisten dan oo
lare
larl
iet
at
st
to<
en
do
de
t, i
