.AES EN DILLEN TE AALST
P EN VNP GAAN EIGEN WEG
jdoor 3 van Luc De Blok
üLAAMS NATIONAAL ZANGFEEST
IET STERKE AALSTERSE INBRENG
Hofstade Vast als Eik
met «De Lieverdjes»
I Jm mïï om' zi' met het inachtnemin9
Itnodiging van de mensen welke in het arrondissement
I bij de jongste parlementsverkiezingen in het «VLAAMS
1> elektoraal hebben samengewerkt, Willy Van Mosse-
L Walter Jansegers, e.a., zijn Lode Ciaes en Karei Dillen,
bg jl. te Aalst hun standpunten en hun vizie komen toe-
|Ïl
jngspunt voor deze informatieve vergadering is de be-
Jiernis van het «Vlaams Blok» om de samenwerking tus-
lode Claes' WP en Karei Dillen's VNP alsnog in stand te
Ën of tenminste in een of andere vorm verder te zetten.
I politiek van een zogeheten «tendens»-
lard nog meer uitgespro- recht, samen te blijven werken
■aast dan op het recente jn wat men heet: «de enige
■tongres van Antwerpen Vlaamse oppozitie»-groep.
ïhier, vooral aan de bazis. uit wat beide partijvoorzitters
P en de behoefte te leven echter naar voren hebben ge
bracht is overduidelijk geble
ken, ook al bestaat er.wat bei
der partijpolitieke programma
betreft een onmiskenbaar
brede gemeenschappelijke ba
zis, dat beiden ongenuanceerd
hun eigen weg willen gaan. Het
gaat hier vooral om het bena
drukken van een belangrijk en
essentieel geachte benadering
van zowel de interpretatie van
de uitgangspunten als het bepa
len van de te volgen wegenEen
eigen aksentuering dus bij het
benaderen van de gestelde poli
tieke problematiek.
Hierbij valt op dat beide partij
voorzitters niet bereid zijn om
de eigen nadrukkelijkheid ten
aanzien van hun welbepaalde
instelling, opstelling en werk
wijze, ook al blijkt beider doel
ergens hetzelfde te zijn, niet
wensen af te zwakken. Hieraan
zal ongetwijfeld het karakteriële
individualisme van zowel Claes
als Dillen niet vreemd zijn. Vol
gens hen is dit gebrek aan dui
delijkheid zowel de oorzaak van
de heersende politieke immora
liteit en het gebrek aan politiek
fatsoen. Daar waar elke poli
tieke vizie werd opgegeven
kwam het pragmatisme, het
kompromis en het opportu
nisme de kop op steken De
politieke partijen zijn tot louter
machtsinstrumenten verwor
den. Het zijn drukkingsgroepen
geworden die alleen nog dienen
om allerlei voordelen in stand te
houden en uit te bouwen ten
behoeve van individuele en kol-
lektivistische belangen en be
langengroepen. Vanuit deze
haast gelijklopende analyze van
de huidige politieke situatie is
het onvermijdelijk dat zowel
WP als VNP een duidelijke poli
tieke lijn willen trekken vanuit
een duidelijke politieke vizie. De
konsekwentie van dit alles is
dan ook voor de hand liggend:
het «VLAAMS BLOK» houdt vir
tueel op met bestaan, ook al
had de bazis het liever anders
gehad.
Se tentoonstelling in het Affligems Kultureel Cen-
n verscheen bij Snoeck - Ducaju en Zoon, Gent een
- en kijkboek met gedichten van Louis Paul Boon,
Schierbeek en Willem M. Roggeman bij bronzen
jden, keramiekpanelen en schilderijen van Luc De
iemaal vijf gedichten hebben de drie dichters elk
erken van de blok poëtisch gestalte gegeven. Alle
'n ihebben ze de visie van de beeldende kunstenaar
e'aferoepen doch alle drie zonder afstand te doen van
eigen visie.
>blej a
een deze gedichten is gens de cire-perdue meto-
nderstroming en de de, gekleurde keramiekpa-
itroming van het werk nelen en schilderijen waarin
de blok voortdurend het oude glacis-procedée
iaar maar tevens vol- het hedendaagse eerder
dichters hen eigen verhoogd dan vermindert,
kwellingen, en in elk van deze domeinen
|den en enten ze hun vertrekt de blok steeds uit
de direkte omgeving, uit de
natuur, de mens, de esteti-
sche ervaring, het Wezen
en de struktuur van de Ma-
gei
>t 11
|d
merkteken en vak-
:kerjt OD hun deel van deze
'aardige triptiek,
of gbeuvre van De Blok ka-
telriseert zich in een terie. Een engagement dat
ienjéénheid met als ele- de passiviteit van de mens
;n. Jt bronsskulpturen vol- wj| doorbreken om langs in
dividuele artistiek - hu
manistische weg kreaties
tot stand te brengen die wor
telen in het hedendaagse
«zijn» en in de verstrenge
ling van tijdloze verworven
heden.
Vanuit zijn kuituurbesef en
humanisme gesteund door
artistiek «weten» en «kun
nen» schept de blok zijn
eerder tragische brons
skulpturen. Zijn ze meestal
de mens nabij; strikt realis-
tisch zijn ze zeker niet. Ze
lijken opengereten, verhak
keld en vertonen tekorten
waardoor zich juist andere
wezenlijkheden manifeste
ren.
Het tragisch - visonaire, de
wisselwerking oud - nieuw
en het gekweld levensge
voel kenmerken niet enkel
de bronzen doch ook de ke
ramiekpanelen. Keramiek
panelen met soms herken
bare motieven geprojek-
teerd op een vervreemden
de, soms onheimelijke huid
in verschillende kleurscha
keringen roepen 'meestal
een fosiele wereld op.
De materiebehandeling van
zijn schilderijen sluit aan bij
de panelen. Om organische
vormen op te vangen ge
bruikt hij hierbij echter meer
geometrische elementen.
Imaginaire landschappen,
denkbeeldige figurenspo-
ren, tekens en simbolen
gaan een eigen leven leven.
Louis Paul Boon heeft on
der de titel «De Prijsgege
ven stad», de bronzen van
de blok aangegrepen om
een gepasioneerde inven
taris te maken van «zijn le
ven», «zijn» wereld, «zijn»
kleine en grote wezenlijk
heden waar weemoed, ont
goocheling en vreugde
el
n 9 tondag 29 april vanaf 14.30 u zingt Vlaanderen in
xtkjVntwerps Sportpaleis in het reeds 42e VLAAMS
liddiONAAL ZANGFEEST.
ag tier regie van Aalstenaar Herman Slagmulder, artis-
1.45> koördinatie van Jos Van der Veken die tot bij zijn
14 jelijk in zijn geboortedorp Herdersem woonde en
medewerking van Volkskunstgroep «Alkuone»,
lamatrice Kris Yserbijt, lerares te Aalst en teksten
lit jJan D'Haese wordt het aandeel van de Keizerlijke
It eife in dit zangfeest merkwaardig,
ddal
kkerfwe regie,
it dw geluid?
tweekoppige regie-
:art( g. Herman Slagmulder
pt, >s Van der Veken, twee
tenaars die niet alleen
pier (lappen van de zweep
t g<en en niet meer aan
>udj jroefstuk zijn maar bo-
tooi jen met elkaar in opti-
nde verstandhouding kun-
alin werken, wordt een
huty geluid verwacht,
i m lemen zullen ze ge-
1 op te lossen hebben in
te i >portpaleis, voor deze
lelegenheid toch een
ui' logelijk gat».
16 ndenlang werd gepro-
°P d de twintigduizend
)vei enden ten volle tevre-
9- te kunnen stellen en,
Ier aan de oude waarde
chaden, ergens toch
rg] iw» te zijn.
5 htlijnen zijn alvast dat
it Zangfeest een écht
het g - feest» zal zijn met
n-H émtoon op zingen
jn c e technische mogelijk-
ian m voortdurend uitge-
I worden en optimaal
bez n benut worden
nog iet allengs stereotiep
1. n Drden stramien van
isch entatie en binding her-
aats it en herwerkt wordt, en
idc «nieuw» zal zijn
:stel len nieuw ritme en een
n or w tempo borg zullen
en t n voor een zangfeest
rin weer vaart en dina-
ne zit
te teksten de «rode
Iu£ d» zullen zijn langs-
eed r alles ^-geleidelijk ver-
wor t, maar dan wel cre-
>vcg ido
ver Ie zangkoren meer dan
als meestemmige fak-
o'v< uilen geïntegreerd wor-
el, in de massale samen-
mat g en dat ze bovendien
Gr« eigen, typische koorin-
;ger ig zullen hebben
aPr Ie bewegingsgroepen
l" alleen meer een auditief
om isueel element op zich
zullen zijn maar tevens
aangewend zullen worden
als begeleidend element bij
solo- en massazang
regie en artistieke koör
dinatie hand in hand zullen
gaan om veertigduizend
oren en veertigduizend
ogen aangenaam te verras
sen
de frisse aanwezigheid
van het kind niet onopge
merkt voorbij zal gaan
tenslotte, «Vlaanderen
zingt» een thema is dat én in
opzet én in uitwerking ten
volle zal beantwoorden aan
zin en doel van het Vlaams
Nationaal Zangfeest.
Regisseur Herman Slag
mulder
Herman Slagmulder, werd
geboren (2.04.30) te Aalst,
woont er (Boudewijnlaan
130) en werkt er als leraar
technische vakken in het
Vrij Technisch Instituut.
Buiten zijn dagelijkse job
geeft hij les aan de Stede
lijke Akademie voor Muziek,
Ballet en Toneel (1e prijs
konservatorium Gent zang
en lyrische kunst) en is ver
bonden aan de Gentse
Opera.
Regisseren doet hij reeds
lang bij de «Katarinisten» en
bij de regie van de Ijzerbe
devaart hielp hij schoon
broer Chris Boni tot die een
VMO - opdoffer kreeg. De
laatste vier Ijzerbedevaar
ten werden dan ook door
Aalstenaar Herman Slag
mulder geregiseerd. En met
sukses. Regisseurs voor
dergelijke massale festivi
teiten lopen er immérs niet
bij tientallen rond. Niet al
leen moet men het talent en
de feeling hebben, gepaard
aan reëele organisatiegeest
maar is een zekere roman
tisch ingesteldheid om de
gelijk «over te komen» ver
eist. Voeg daarbij dat een
aantal gegadigden schrik
hebben er hun naam bij te
zetten vrezend zich te
schroeien en ook dat de
taak financieel niet lonend
is.
Als regisseur van het
Vlaams Nationaal Zang
feest volgt Herman Slag
mulder Remi Van Duin op,
man die enorme verdien
sten heeft en het 25 jaar wist
waar te maken.
«Het V.N.Z. regisseren is
voor mij een sprong in het
onbekende», zegt ons de
van een heelkundige in
greep herstellende Herman
Slagmulder. «Ik ken wel het
klappen van de zweep wat
betreft toneelregie en het
massale van de Ijzerbede
vaart is me evenmin
vreemd Het zangfeest in
het Antwerps Sportpaleis
vormt voor mij echter een
ware uitdaging. Ik wil niet
trachten revolutionair te
doen maar het reuzenwerk
van mijn voorganger voort
zetten, het met de middelen
die de moderne technische
evolutie ons bracht benade
ren en het verder uitbou
wen. Naast authenticiteit wil
ik vooral aandacht schen
ken aan kwaliteit en met alle
riemen roeien tegen de
stroom van «slecht» ama
teurisme. Nieuw wordt al
leszins het gebruik van play
backsisteem, zeker voor
de bindteksten Wel zal
worden «gelipt». Ditsisteem
is onvermijdelijk om dege
lijke kwaliteit te bereiken al
zweer ik uiteraard nog bij de
ontroering van het life ge
brachte spel
Ook het gebruik van dia's
wordt een nieuw element.
Jeugd komt er alleszins ze
ker aan haar trekken. Zo zal
bvb het orkest van Theo
Mertens dat het tot hiertoe
steeds schitterend deed nu
worden vervangen door het
Kempens Jeugdorkest,
een 60 - koppige formatie
jongeren tussen de 12 en de
23 jaar, allen leerlingen van
muziekakademieën en
prima presterend.
Waar vroeger enkele koren
werden geselekteerd wordt
het nu een massakoor met
600 leden. Nog liever had ik
er 2000 gehad en die kans
zat erin want er waren lief
hebbers bij de vleet. Tech
nisch zou het wel gekund
hebben Financieel bleek
het echter onoverkomelijk.
Koren zullen daarenboven
niet alleen bvb bij refreinen
meerstemmig begeleiden
maar krijgen ook hun eigen
inbreng. Een aantal liede
ren zal ook visueel uitge
beeld worden hetzij door
middel van dia's hetzij door
bewegingsgroepen.
Belangrijk in het geheel is
het opmaken van een pas
send scenario, afwisselend,
«voor elck wat wills» en cre
scendo gericht.
Eén zorg heb ik alvast min
der: geen spelverstoorder
door ongunstig weder zoals
bij de Ijzerbedevaart of bij
de viering van «25 jaar
oriëntatiejaar» in het VTI al
wel gebeurde».
Met goede bindteksten, de
Vlaamse jeugd met kinder
en jeugdkoren, het jeugd-
fanfareorkest, jeugdkapel-
len, bewegings- en volks
dansgroepen heeft regis
seur Slagmulder inderdaad
vele pijlen op zijn boog. En
dat hij ermee kan werken
heeft hij reeds getoond.
Artistiek koördinator Jos
Van der Veken
Artistiek koördinator van het
Zangfeest is de te Herder
sem geboren (24.04.35)
Jos Van der Veken, 1e Prijs
Voordrachtkunst (Antwer
pen), leraar Nederlands en
diktie, lid van de Raad van
Beheer van «Kunstenaars
voor de Jeugd», regisseur,
auteur en woordkunste
naar. Deze sinds zijn huwe
lijk te Merksem wonende ar
tiest is scenarioschrijver en
regisseur van o.a. «Anders
bekeken», opgevoerd in het
provinciaal domein van
Wachtebeke, «Ziender
ogen» gebracht in de Kon.
Opera te Gent, «Program-
maspel Jaar van de Vrouw»
dat plaatshad te Antwerpen,
Hasselt, Oostende, Genten
Leuven, «Het einde is het
begin» opgevoerd in de ok-
toberhalle te Wieze en «Vie
ring Valeer Portier» ge
bracht in de VTB - zaal te
Antwerpen.
Verder is hij auteur van
bindteksten voor ANZ -
Volkszangfestivals en
Zangfeest 1978 waar hij
eveneens als hulpregisseur
optrad
Alhoewel het een eerste
teamwork wordt tussen
Slagmulder en Van der Vre-
ken blijkt er een prima ver
dichtbij stonden.
«mijn stad valt open
de muren brokkelen weg
steen na steen
en de vloedgofl van de
grijze oceaan».
neemt stilaan bezit ervan.
alleen een bronzen beeld
zal ik nog zijn
en ergens draagt dan
een godverlaten straat mijn
naam
waar kinderen spelen
en vrijers in een donker
hoekje
deze l.p. boonstraai staan».
Bert Schierbeek, de Am
sterdamse Vijftiger, rea
geerde op de keramiek re
liëfs. Hij vormt het midden
stuk van het drieluik met 5
korte, sintetische gedichten
waarin de cerebrale inter
pretatie van de poeët zich
toetst aan het besef van de
schepper van fossiele evo-
katies.
Uit «Enkel voor de wur
men»;
«verte
een toekomst niet ge
droomd
't weefsel adeloos aan zich
zelf
ontvreemd ook hij die ligt
in onmacht en ééns stond».
Willem M Roggeman
rondde de triptiek af. Met
«Het onzichtbare licht»
wordt duidelijk ingehaakt op
de doorschijnende gloed in
de schilderijen van de blok.
Bij dit inhaken heeft ook
deze poëet zich bezonnen,
«verblind door het onzicht
bare licht
groeien nauwelijks ontstane
wezens pijnlijk
naar de algemene maar ul
tieme gelijkenis.
Zoals een dood lichaam
steeds meer
gaat lijken op de dood
Of zoals een kiemcel
langzaam op leven gaat lij
ken».
Een konfrontatie van drie
dichters met de driezijdig
heid van een beeldend
kunstenaar.
Wat wordt het voor de
laatste betrokkene? Voor
U, de lezer-kijker?
LH
GEVOELSMATIG
VERSCHILLEND
KAREL DILLEN ziet zijn politiek
stellingnemen als het doortrek
ken van de nationalistische lijn.
Hij meent dat diegenen die bij
de jongste verkiezingen op het
Vlaams Blok hebben gestemd
voor het overgrote deel vanuit
dezelfde instelling hebben ge
handeld. Hij ziet noch Vlaams
Blok, noch VNP, als een op
vang of onderkomen voor uit
sluitend ontevredenen; het zijn
kiezers die bewust Vlaams Na
tionalistisch denken en hande
len. De VNP ziet hij dan als de
voortzetting van het vooroor
logse en na-oorlogse partij
politieke Vlaams-Nationalisme
Deze is als dusdanig de enige
geloofwaardige nationalisti
sche oppozitie tegen het Belgi
sche bestel en tegen de Waalse
bedreiging. Dillen spreekt van
een speerpunt als hij de taak en
de rol van dit politieke nationa
lisme wil samenvatten. De VU
zou deze nationalistische
speerpuntrol als partij hebben
ingeruild voor deze van beleids-
partij, mede doordat men bin
nen de VU niet meer geloofde in
de oppozitionele slagkracht.
Dillen houdt vast aan een strikt
nationalistisch programma en
vindt het gevaarlijk als, zoals bij
de WP, er ook nog andere stel
lingen worden ingenomen en er
andere strekkingen worden bij
opgenomen. Hij vindt het be
wijs voor het inhoudelijk gevaar
van dit soort diversifiëring
reeds terug op het recent
WP-partijkongres, waar zich
reeds duidelijk middelpuntvlie
dende krachten manifesteer
den. Hij opteert voor één so-
liede grondslag als enige waar
borg voor het bereiken van de
nationalistische doelstellingen.
Dit is meer dan ooit nodig nu
steeds maar blijkt hoe de frans-
taligen op onbeschaamde
wijze hun arrogantie manifeste
ren ten aanzien van het
Vlaamse Volk. Volgens Dillen
bevinden wij ons als volk
steeds in een noodsituatie
Vlaanderen mag in deze situatie
tot geen enkel kompromis be
reid zijn. Tenslotte omschrijft
hij «zijn» nationalisme als «een
verhevigde liefde tot het eigen
volk in nood».
LODE CLAES is duidelijk meer
genuanceerd ingesteld ten aan
zien van dit nationalisme en re-
plikeert met een andere om
schrijving van het begrip natio
nalisme welke zo mogelijk ook
kan worden gegeven; hij
spreekt van «een rustiger liefde
tot een volk dat mogelijk niet in
nood is». Lode Claes wil zich
zeker nie+ beperken tot de na
tionalisten alleen maar richt
zich tot alle Vlamingen. Hierbij
gaat hij uit van de vaststelling
dat de Vlaams nationale pro
blemen verband houden met
een aantal andere problemen,
die van de eerste niet los te
denken zijn. Lode Claes richt
zich met de WP tot een breder
publiek en gelooft dat, binnen
het huidige politieke bestel, er
zonder meer behoefte is aan
een alternatief. De kans dat de
VU deze rol terug zou spelen, is
ongeloofwaardig Daarnaast
ziet Claes duidelijk wat veran
deren bij de Vlaamse liberalen
en ook binnen de CVP tekent
zich met de dag een diepgaande
kontroverse af. Hij zegt vooral
te willen vermijden het nationa
lisme te izoleren én omschrijft
zijn handelswijze als een andere
aanpak nochtans omwille van
dezelfde doeleinden.
Lode Claes ziet niks in een for
mule waarbij beide partijen,
WP en VNP, als deelpartijen
onderdelen zouden vormen van
een konfederatieve groepering.
Hij verwijst in dit verband naar
de struktuur van de CVP en ziet
hierin de oorzaak van de mach
teloosheid. Hij gaat ervan uit
dat een politieke partij inwendig
zó homogeen mogelijk dient te
zijn. In tegenstelling met Karei
Dillen ziet hij de rol van zijn
partij niet uitsluitend en niet
noodzakelijk als een zweeppar-
tij. Hij stelt hierbij dat «de zwe
pen» al evenzeer te kort hebben
geschoten als de traditionele
partijen Elke politieke partij
dient zich voor te bereiden op
het uitoefenen van de macht.
Intussen wil hij, binnen de
WP, alle ondermijnende strek
kingen aan bod laten komen.
Lode Claes sluit bij dit alles ech
ter geen toekomstige, en op
bepaalde objektieven gerichte,
samenwerking uit tussen WP
en VNP, als dit maar enigszins
mogelijk zou zijn. Inmiddels
leek dit voor de Europese ver
kiezingen niet mogelijk te zijn.
Wat de WP betreft zijn zijn
verwachtingen zeker niet hoog
gespannen. Toch ziet hij de af
keer van velen voor de huidige
politieke zeden en het toene
mend verval van de politieke
moraal als een reële mogelijke
bazis voor een partij met
nieuwe ideeën. Hij gaat er van
uit dat in de eerste plaats de
Vlaamse numerieke meerder-
heid ook een echte politieke
meerderheid dient te worden
zolang de «kunstmatige» Bel
gische staat bestaat De krizis
van Vlaanderen is de krizis van
de politiek in Vlaanderen, aldus
Claes.
WILLY VAN MOSSEVELDE tot
besluit vermeldde nog dat de
mensen die elkaar in het Aals-
terse in het VLAAMS BLOK
hebben gevonden tot deze kon
frontatie van beide partijvoor
zitters hadden verzocht ten
einde zo mogelijk tot een defi
nitieve besluitvorming te kun
nen komen.
Na dit gesprek kan men ten
hoogste gaan nadenken over
wat naar voren werd gebracht
om dit alles te laten bezinken en
zo mogelijk ook tot bezinning te
komen om alsnog een formule
te vinden waarbij WP - VNP -
en PO blijvend kunnen samen
werken.
E.V.
Zondag 1 april voerde de toneelkring «Vast als Eik»
voorde laatste maal «De Lieverdjes» op. Een kome
die in drie bedrijven door Jack Poppeweil in een
regie van Dirk Daeiman.
Het stuk speelt in een zeer verzorgd dekor, ontwor
pen door Johan Brondeel. Joan Warrick (Godeiieve
Timmerman), de enigszins warhoofdige dochter van
Beatrice en John Cariton (Mieke Leemans en Erick
van Gijsegem), vertrekt naar het Verre Oosten, om
haar man op te zoeken. Haar ouders zullen onder
tussen voor haar drie schatten van kinderen zorgen.
Wat echter bedoeld was als een rustige vakantie,
verandert echter snel in een ware hel, In het bijzon
der voor John.
Hoe kan het ook anders:
de oudste, nog minderja
rige dochter, blijkt zon
der de toestemming van
haar ouders getrouwd te
zijn, de jongste spruit,
buitengegooid op school
geraakt verwikkeld in een
zaak van juwelensmok-
kel, grootmoeder draaft
door het huis als een o-
verjarige teenager en de
«intelligentie» van poli-
tieinspekteur Allenby
doet de verwarring ten
top stijgen.
Het stuk bevat al de sa
menstellende elementen
om er een geslaagde ko
medie van te maken,
misverstanden bij de
vleet, de koffer met de
juwelen wordt herhaal
delijk verwisseld met een
identieke koffer. Dit is
niet moeilijk te begrijpen
wanneer er uiteindelijk
vier koffers blijken te be
staan die uiterlijk precies
gelijk zijn aan elkaar. De
politieinspekteur (Hugo
Roels) heeft dan ook alle
moeite van de wereld om
de juiste valies met de
standhouding tussen beide
kunstenaars die het geheel
moeten schragen te be
staan.
Waar Herman Slagmulder
bovenaan op de knopjes
drukt zorgt Van der Veken
voor het reëel uitvoeren van
de richtlijnen ter plekke.
Voorbereidend werk zit er
alleszins veel aan vast. Zo
bezocht Jos reeds alle
deelnemende groeperin
gen, woonde hun repetities
bij en gaf er zijn deskundig
advies. Wel kreeg elke
deelnemende vereniging op
voorhand een regieboekje
zodat iedereen er zich kon
van vergewissen voor
welke schakel in het geheel
hij precies instond.
Om het levensecht te ma
ken, om de sfeer te proe
ven, om iedereen ermee
vertrouwd te maken en uit
eindelijk om een goed af
gewerkt produkt te verkrij
gen gaat een échte alge
mene repetitie door zodat
niets aan het toeval zal wor
den overgelaten
Bedoeling is te komen tot
een vlot verloop zonder hia
ten en in een voortdurende
klimax.
De Medewerkers
Het lied op het Zangfeest is
een hefboom van bewust
wording en bevrijding, een
onverbloemde uiting van
ons eigen volksnationaal
zijn, een wapen van feder
alistische machtelozen te-
qen unitaristische machti
gen.
Dit lied wordt op het Zang
feest gebracht door
een koorgroep be
staande uit koren uit Ber-
chem, Antwerpen, Merk
sem, Herk - de - Stad, Ba
len, Veldwezelt, Zonhoven,
Waasmunster, leper, Oos
tende, Lichtervelde, Be-
rchem, Ingelmunster, St. -
Kruis - Brugge
een kinderkoorgroep
bestaande uit verenigingen
uit Berchem, Leuven, Zon
hoven, «De Denderkantorij»
uit Dendermonde, Oos
tende
Will Ferdy met zijn le
vensliedjes
het Kempens Jeugdfan-
fareorkest o.l.v. G. Follman
het Ballet An Slootmae-
kers
«Alkuone» uit Aalst
Vendeliers- en volks
dansgroepen
deklamatrice Kris Yser
bijt
Jo Haazen
jeugdmuziekkapellen
VNJ, Chiro, VVKS, KSA.
Tekstauteur is Jan D'Haese
(Aalst) en dirigenten Juliaan
Wilmots, Silveer Van den
Broeck, Frans Cuypers,
Fernand Van Durme en niet
te vergeten Armand
Preud'homme en Marie -
Louise Van Hoof - Moeren
hout. Muziekkeuze door
Femand Van Durme. Ont-
haalkoor «Kantwerk» uit Ber
chem en medewerking van
het «Vlaams Kruis».
Toegangskaarten
Gereserveerde zitplaatsen
van 350 tot 150 fr.
Verminderingen geldig tot
en met 28 april, daags vóór
het Zangfeest, voor groe
pen van minimum 20 per
sonen, voor houders van
een CJP of Plus - 3 pas,
voor leden van erkende
jeugdverenigingen, jeugd
organisaties en studen
tenverenigingen, voor ge-
handikapte oud-strijders,
leden VOS,' en bejaarde le
den VWG.
Kaarten te verkrijgen op het
ANZ - sekretariaat, Vrij
heidstraat 30 - 32, bus 14,
2000 Antwerpen door over
schrijving op prk 410 -
0116611 - 40 van ANZ Ant
werpen of bij H. Abeel,
Kloosterstraat 11 te Wieze.
Tel 053/21 75 26.
Verder programmabrochu
res te bekomen aan 40 fr en
zangfeestklevers aan 10 fr.
LH
kostbare inhoud vast te
krijgen. Hugo Roels zet
zijn rol nogal dik in de
verf, maar overdrijft nog
net niet. Precies genoeg
om de zaal aan het la
chen te houden.
Men heeft wel oog gehad
voor de details. Wanneer
een van de spelers het
toneel opkomt en zegt
dat het buiten regent,
dan is zijn jas ook inder
daad nat. Als dit détail
ontbreekt zal het wellicht
aan niemand opvallen,
maar nu het er wel is
toont het toch aan dat
«Vast als Eik» de perfek-
tie nastreeft, ook in de
kleinigheden. Daar staat
dan echter wel tegenover
dat men uit het oog ver
loren heeft dat men nu
niet meer naar het Schot
se Gretna Green kan
gaan om er te huwen als
men de toestemming van
de ouders niet heeft be
komen. Gretna Green
was daarvoor vroeger
heel goed voor gekend
maar tegenwoordig is
daar wel een stokje voor
gestoken. Grondvereis-
ten die in België voor het
huwelijk gelden, gelden
evenzeer in het buiten
land.
Het spreekt vanzelf dat
de gordiaanse knoop uit-
eindelijk toch wordt
doorgehakt, maar niet
vooraleer allerlei scheve
toestanden zijn recht ge
trokken, dieven en heler
zijn ingerekend, koffers
en juwelen bij hun recht
matige eigenaar zijn te
rechtgekomen, en de hu
welijkstoestemming ten
slotte toch wordt beko
men. Er wordt zelfs bijna
bij gevochten maar alles
valt in de goede plooi en
het doek valt over De Lie
verdjes. Het is een zeer
geslaagde opvoering ge
worden en de akteurs
werden beloond met een
langdurig applaus.
In het teken van het Jaar
van het Kind heeft het
bestuur van de toneel
kring Vast als Eik beslo
ten een derde stuk in het
jaarprogramma op te ne
men. Het wordt «Carlo
de Vrijbuiter», een stuk
dat einde juni zal opge
voerd worden, deze keer
in een regie van William
Guns.
ADB
