Tine Ruysschaert bracht
Markus-evangelie in SL-Annakerk
WAAG U NIET AAN
DES DUIVELS PRENTENBOEK fr
Collegium
Musicum
Aalst of wat
de jeugd
ons toezingt
20 - 13.4.1979 - De Voorpost
Stone maakt kennis met de echte mevrouw Livingdale. (SJ)
Alice Livingdale (Machteld De Rauw) zit er bedrukt bij terwijl haar vriendin Jane
De Hert) het allemaal eens uitlegt aan Sir John Stoughton (Jos Van Mol). (SJ)
as het
slotakkc
per worcp
Ludwig 1
i, Guido I
-lilde Ja<
Christiaarr
Op uitnodiging van het Davidsfonds en de Kristen
Gemeenschap kwam Tine Ruysschaert in de Sint An-
nakerk het Evangelie van Markus verhalen voor een
publiek dat ademloos toehoorde. In deze week die het
Paasfeest voorafgaat, buigen de gelovigen zich om
standig over het levensverhaal van Jezus Christus, en
tegen deze achtergrond moet dit initiatief worden ge
zien, een initiatief dat mede mogelijk werd door het
Mecenaat van het 'Noordstarfonds' te Gent, en de kul-
turele stichting van 'De Noordstar en Boerhave'. De
respons hiervan was een talrijk opgekomen en aan
dachtig publiek. Het dekor van de Sint Annakerk was
anderzijds ideaal om een dergelijke voordracht erin te
laten doorgaan.
Maar zeker ook het bijzon
der aktuele ervan. Want
Christus kwam sterk op
voor de onderdrukten, de
verstotenen en de zwakken.
Het kon dus niet anders of
hij ging meerdere keren op
de zere tenen staan van de
machthebbers, voor wie hij
een in de weg lopende revo
lutionair was, iemand die uit
de weg moest geruimd wor
den, wat dan ook gebeurde.
Het is geen kleine opgave
om een tekst die>dan toch
sterk archaïsch aandoet, in
deze tijd tot leven te bren
gen, met alleen je stem, je
mimiek en je gebaren. Toch
slaagde Tine Ruysschaert
hierin volkomen, sober ge
kleed in lang rood kleed.
Geholpen natuurlijk door
een getrouwe maar vlotte
vertaling van Frans Van
Bladel. (De regie was van J.
Gevers).
Haar stem is ekspressief,
soepel en beweeglijk, en de
tonaliteit is gepast verdeeld
over de tekst en gedragen
door de inhoud. De gebaren
die haar woorden onder
steunen zijn afgewogen ge
doseerd, soms iets hoekig.
Zoals een toehoorster ach
teraf zei: «Eigelijk wat té
hoekig voor een dame.
Daarom had ik dit soort
voordrachten liever
een man zien brent
Markus was ook een h
kige figuur. Maar juist d
om...» Maarstoren dee
eigenlijk toch niet.
Ruysschaert is een bijj
der begaafde woord!
stenares die in hoge n
haar publiek kan boe
zoals andermaal bleek ii
Sint Annakerk.
Wilfried Liss
Tine Ruysschaert:
En Marcus schreef... (VW)
Het evangelie van Markus
werd rond het jaar 60 in
Rome geschreven, in een
periode dus dat het geheim
van gemartelde kristenen
niet uit de lucht was, gevolg
van bijzonder zware vervol
gingen. Toch werden op
één na alle evangelies in
het Grieks geschreven. Ook
dat van Markus, een volge
ling van Petrus, en reisgezel
van de apostel Paulus op
diens eerste predikings-
tocht.
Markus zelf tekende aan
wat hij hoorde vertellen, en
wat hij nodig had om zijn
versie van het levensver
haal van Christus uit te wer
ken. Het is het kortste, het
meest «kompakte» van de
vier evangelies. De gebeur
tenissen zelf leken voor
Markus van minder belang.
Hij richtte zich voornamelijk
tot de heidenen, wat uit de
tekst ook op te maken valt.
Maar onder die tekst voelt
men toch ook zeer goed de
onderstroom van lijden en
miserie. Ook hij kon trou
wens op elk moment opge
pakt worden.
Het evangelie van Markus is
dus het meest «geconden
seerde» verhaal van alle
vier. De auteur begint om zo
te zeggen dadelijk met het
openbaar leven van Chris
tus, en wel bij het optreden
van Johannes de Doper.
Markus zelf vertelde zijn
verhaal in één keer door
aan zo'n 150 toehoorders
tijdens de Paasnacht in een
huis ergens in het oude
Rome. Hij gebruikte een
verhalende, maar krachtige
en zeer direkte stijl voor dit
drama dat crescendo gaat
naar de kruisdood van Je
zus toe, en plots eindigt met
het beeld van in paniek ge
raakte vrouwen die ontdek
ten dat het lijk uit het graf
was verdwenen. Een slot
dat Markus zelf niet invulde,
maar aan zijn toehoorders
(en lezers) overliet. Een slot
dat tot nadenken stemde,
wat ook de bedoeling was
van deze evangelist.
De direkte zeggingskracht
zal wel mede aan de basis
gelegen hebben van de
keuze van dit evangelie.
Voor een voor één derde gevulde stadsschouwburg Niet alleen heeft hij de tekst
brachten «De Catharinisten» vorige zaterdag hun speelbaar moeten maken
tweede beurtoptreden met het stuk «De Inzet» van A. dooreen aanzienlijke tekst
den Hartog. zuivering door te voeren,
gemaakt maar niet in
minste hun nieuwbaklformii
regiemeester Bert Eelbt (eer
die deze ondankbare t aan d
kreeg toebedeeld. Al m mi
werd het een vrij aanne hten
lijke voorstelling, zelfj ,sief v
ging het eerste bedrijf ekers
herroepelijk de mist in. j|
het elegante dekor mac n
van getuigen dat geen|rukte
spanning onverlet bleef
deze weerbarstige kluif
smakelijk op te dienen.
Ook de spelers zullen er ,{,ng
niet veel in gezien heb
zodat alles wat aan de
min
Alber
pervlakte bleef en men c ,0tig
operatie wel zal klasse
als een praatstuk zoi
veel spanning of hui ,vaï
op
itrain
ir f
letal
I er I
f< mo v
Het stuk, dat waarschijnlijk Philip Stone, die, om stof te anderzijds zal hij moeten
voor een komedie moet vinden voor een nieuw suk- worstelen hebben om er
doorgaan, vertelt ons de pe- ses, en gedreven door zijn enige pittigheid en aange-
rikelen van de toneelauteur sekretaris Lewis Frazer, de name vormelijkheid in te
Dirk Klinck, Philip Stone |ie,
vast in zijn rol, evenals eL.
sekretaris Frans De Cui van
die zich vlot over het
meende parket bewc
Erwin Van Herrewec
David Livingdale, liet
vooral vanaf het tweedi
drijf opmerken toen hij
een gevatte inleving m
maals de aandacht ope
Machteld De Rauw,
Alice zijn vrouw, zat go<
haar huid en werd pret!
naar het einde toe toei
haar eigen rok kon li
kontrasteren met een tc
andere interpretatie.
Vanmol zette zijn Sir
Stroughton zonder pro
men op de planken, z
ook Maurits De Smet
best deed om butler te
zelfs al speelde de planl
koorts hem zodanig pa
dat ze hem op een bep
moment in de vingers sic
Nelly De Hert, vriendin
Barker, heeft aan deze
duktie
Het is altijd prettig te kunnen konstateren dat de kan
keraars over het gebrek aan interesse van de jeugd
voor klassieke muziek (en ik hoor daar ook wel eens
bij) ongelijk blijken te hebben.
Dat genoegen viel me te beurt, vorige vrijdag in de
winterkapel van de paters Capucijnen. Het podium
was helemaal, de luisterruimte grotendeels gevuld
met jonge mensen. Ogenschijnlijk kalm waren de
mensen van het Collegium Musicum Aalst die voor
hun vuurdoop stonden, gespannen de aandacht van
de toehoorders, sympatiserend, maar kritisch ook.
Bij inzage van het pro
gramma dacht ik: ze heb
ben het zich niet gemakke
lijk gemaakt, de jonge musi
ci. Pachelbel, Telemann,
Vivaldi en Bach zijn geen
schrijvers van luchthartige
melodietjes waar men over
wandelt. Ze eisen grondige
technische vorming, maar
ook zin voor muzikaliteit en
maturiteit.
Johann Pachelbel, Duits
organist en komponist,
heeft heel wat
koraalvoorspelen- en varia
ties voor orgel op zijn naam
staan. Toch wordt hij zowat
geïdentificeerd met zijn Ca
non in D. voor drie stemmen
en ostinatobas. Het is een
heel gevoelig stukje muziek
dat bijna processiegewijs
voortschrijdt en in zijn cre-
scendi een intense stuw
kracht vereist. Het Colle
gium Musicum gaf hier blijk
van zin voor samenspel; de
opbouw was goed, het
klankbeeld homogeen. In
nigheid haalde het op kracht
omdat de boogstreek soms
wat te dun klonk, en de cre-
scendi gloeiden niet smach
tend genoeg. Toch krediet,
en de bewijzen volgden.
De produktieve en reislus
tige Telemann was in te
genstelling met Bach in
zijn tijd een geliefd en be
roemd komponist. Hij paste
zich gemakkelijk aan de
mode van zijn tijd aan en
schreef elegante, char
mante muziek. Bach is
streng en eist concentratie,
Telemann is opener, speel
ser, losser Zijn concerto in
e. voor altblokfluit, dwars
fluit, strijkers en basso con
tinuo is een van de weinige
in zijn soort (het geldt trou
wens als een soort af-
scheidsconcerto voor blok-
verwoede gokker David Li
vingdale zijn echtgenote
laat verspelen. Als men in
het vierde bedrijf dan ver
neemt dat de hele geschie
denis slechts een droom
was, is de verrassing groot.
Regisseur Bert Eelbode
heeft aan dit stuk geen ge
makkelijke opdracht gehad.
ontdekken en zodoende
ook te laten meedelen. Zelfs
als dit stuk een noodoplos
sing was in de repertorium
keuze, is het nog niet duide
lijk wat het leeskomitee van
De Catharinisten hierin
heeft menen te zien. Niet al
leen hebben zij het hun spe
lers op deze manier moeilijk
grote verdier
Door haar uitgespr< bet
vlotheid bracht zij een fr
wind over de scène v de d
het tweede bedrijf. ZcSelui
het publiek als de spe Het
hebben zich aan haar
rakter en vertolking oj n
trokken. Nieuwkomer
Slagmulder, in de typis
beginnelingenrol
snel
Me
rt all
Net
Ervy
Itigh
ina r<
choj
ïveri
d
be
spi
Blijkt
dienstmeisje, was door) schi
pittige verschijning op )are
minst verdienstelijk Wi echl
dat ook weer over die p engi
familias en die kindereij
erop gelijken?
Het Collegium Musicum Alostum gaf een koncert in de winterkapel van het kapucijnenklooster.
(EDV)
fluit) en kan doorgaan als
een typisch voorbeeld van
galante muziek. In het largo
weefden Lieven Deroo
(dwarsfluit) en Ludwig Van
Gijsegem (blokfluit) hun me
lodie door en om mekaar
Het frisse allegro vertoonde
een paar schoonheidsvlek
jes in de strijkers. Het daar
opvolgende largo bevatte
een prachtige dialoog tus
sen altblokfluit en dwarsfluit
op een pizzicato van de
strijkers Het presto klonk
als een spontane volks
dans. ik dacht niet meer aan
viool en fluit, maar aan ve
del en schalmei in een pas
toraal tafereeltje.
Jan en Raf De Vos (het
moet een genot zijn be
gaafde broers te hebben en
huismuziek te kunnen beoe
fenen!) speelden virtuoos
en gevoelvol Bachs sonate
in g. voor hobo en clave-
cimbel (BWV 1020): virtu
oos omdat het werk hoge
technische eisen stelt, ge
voelvol omdat Bach hier
een hele gamma subtiele
gevoelens bespeelt: soms
dromerig - sereen (als praat
men gedempt met elkaar),
soms melancholisch, maar
ook beweeglijk en dyna
misch als in het slotallegro.
We weten allemaal hoe rijk
Vivaldi's inspiratiebron was,
hoe gevarieerd zijn kleu
renpalet. In zijn concerto in
C. voor sopraninoblokfluit.
strijkers en basso continuo
werd de Italiaan prachtig
gediend door Ludwig Van
Gijsegem en zijn vrienden.
Het allegro klonk als een
lentefestijn: ik zat met Botti
celli's Primavera voor ogen
en bevolkte het met het vo-
gelgekwetter van de blok
fluit. Weemoedig was het
lied van de blokfluit tegen
een achtergrond van dro
merige strijkers in het largo.
Het allegro molto was be
weeglijken lichtvoetig. Geef
ons bij deze heerlijke im
pressie morgen een klad
zon en we herleven.
Het konsert werd afgesloten
met Bachs Brandenburgs
konsert nr. 5 in D. (BWV
1050). in feite een soort tri
pelconcert Het allegro
klonk als een feest, een
«Spielerei», de instrumen
ten vermaakten zich (en
ons) op een kostelijke ma
nier, het claveeimbel spon
zijn (soms te wazige) ca
dens uit.
innige wijze) bevat
doorvoelde dialoog tu
viool, fluit en clavecimt
hoort ergens thuis in d<
zese velden Het
is een gigue, een me
van fuga en da capo-*
Het klonk wel zwierig,
miste wat kracht.
Geestdriftig was
plaus na het
De jonge musici verdw
bescheiden. Dot was
beloftevolle
voor het Aalsterse
de gaafheid was er.
voor samen-spel, de
geniteit ook, allei
kracht (ik denk aan
kers, aan de cello in
tinato) zit nog wat
verf. Maar die kracht
wel met het
Lieven Deroo,
Gijsegem, Jan,
Raf De Vos, Hilde
Koen Bultynck, Joac
Mertens en
Raes: ik heb u geen
te lezen, ik zit alleen
een suggestie:
verder samen en
ons nog veel genot voor s
en hart.
CINEMA PALACE - STUDIO
In de studio van cinema Palace denkt men aan de
jeugd met een Walt Disneyproduktie «De viervoetige
kandidaten».
Wanneer Wilby Daniels met zijn vrouw en tienjarige
zoon Brian terugkeert uit vakantie vindt hij zijn huis
J overhoop gehaald door een inbreker. Hij weet on
middellijk vanwaar dat komt. Hij besluit dan ook zijn
kandidatuur te stellen voor de volgende verkiezing
van distriktskommandant een plaats die hij meent te
moeten kunnen in de wacht slepen aangezien de
huidige, Slade, samenwerkt met de gangster Ro-
schak.
Wilby zet een grootscheepse verkiezingskampagne
op touw, maar Slade en Roschak blijven dit alles met
een brede glimlach bekijken.
Ondertussen wordt in het plaatselijk museum een
kostbaar juweel gestolen door twee professionele
dieven, Freddie en Dip, een juweel dat zij voor een
korst brood verkopen aan de ijsjesman, Jim.
Wilby. van de roof op de hoogte, weet dat er nu wat
kan gaan gebeuren, want., het juweel draagt een
magische Latijnse inskriptie. Wie de magische woor
den leest verandert in een hond. Stof genoeg dus
voor een spannend en vrolijk avontuur.
ANTRAKT VZW 20.30 uur 15 APRIL
De vzw Antrakt programmeert op zondag 15 april de
Belgische prent van Robbe De Hert «Le Filet Ameri-
cain». Zoals de meeste films van deze Belgische
kineast is ook dit een film die gerealiseerd in de loop
van verschillende jaren. In dit geval tussen 1970 en
1978.
Toegang 55 fr. (CJP. TTT en 65plus: 45 fr.)
JEUGDHUIS EUREKA 20 UUR
14 APRIL
In jeugdhuis Eureka Keppestraat 52, te Erembode-
gem draait men op zaterdag 14 april om 20 uur de
topper van dit jaar «Vlucht over een koekoeksnest»,
de film van J. Nicholson.
Niet alleen het paasweek-end krimpt de filmaktivitei-
ten in, ook de komende zomer en het eerste straaltje
zon maakten dat we vanaf heden waarschijnlijk wat
minder films zullen te bespreken krijgen. Film kijken
is nu eenmaal een voornamelijk winterse aangelel-
genheid.
JEUGDCENTRUM ZONNESTRAAT
20 uur -13 APRIL
Op vrijdag 13 april draait men in het Jeugdcentrum
aan de Zonnestraat 20 de film «Jeremia Johnson».
Een film van Sydney Pollack. In dit meesterwerk
komt de historische analyze van het oude Westen,
met zijn autochtone indianenbevolking die een strikt
primitieve en grootse kuituur niet wil verloochenen, in
botsing met figuren zoals Bear Claw (Will Ceer) en
Jeremia Johnson (Robert Redford), personen die
beiden aspekten inkarneren van de alles platwal-
sende blanke beschaving.
Voor de aanvang van de film zal een korte bespre
king gehouden worden.
CINEMA FEESTPALEIS ZAAL I
In cinema Feestpaleis zaal I loopt vanaf vandaag de
film «De blanke godin van de kannibalen».
Susan, een mooie jonge vrouw gaat met haar broer
op zoek naar haar man, een bekend etnoloog die in
een mysterieus gebergte is verdwenen.
Hun vriend, dokter Foster, leidt de expeditie. Elke
stap die ze in de wilde jungle van Nieuw Guynea
zetten, betekent gevaar. Zowel voor dieren als men
sen is de wet van de sterkste er de enige regel. In een
van de vele hinderlagen wordt Foster gedood. De
anderen bereiken een verboden gebied waar de
wrede oorlogsstam van Pakos heer en meester is. Zij
ontdekken het geheim van het gebergte: een fabe
lachtige uraniummijn. Maar dood en verschrikking
zijn eveneens op de afspraak voor het begeerlijke
fortuin. Overgeleverd aan de kultus van de kanniba-
lengod wachten Susan en haar gezellen zware be
proevingen. Om er levend onder uit te komen zal
Susan de rijkdom moeten opgeven maarzij vindt
de liefde.
CINEMA PALACE - BENEDENZAAL
In cinema Palace loopt vanaf vandaag de film Odds
and evens-Twee malle gokkers
Daar de mensen van de wet net in staat blijken de
Mafia, de kansspelen en het brein, rond wie alles
draait, met name de Griek Parapolis, uit Miami te
bannen, stuurt Admiraal O'Connor zijn beste mede
werker, Luitenant Johnny Firpo erop uit om het hele
net op te rollen. Johnny heeft echter een halfbroer,
Charlie, die een ex-medespeler is van Parapolis en
zijn bende, maar die in het gewone leven doorgaat
voor een vrachtwagenbegeleider. Hun vader Mike,
een ouwe rat in het vak, heeft aan zijn zonen alle
truks en achterpoortjes geleerd, alvorens onder te
duiken op het platteland. Charlie is er niet voor te
vinden nog verder mee te doen met de Parapolis-
bende, maar wordt er als het ware toe verplicht door
Johnny, die zijn broer ervan kan overtuigen dat Mike
blind aan het worden is. Slechts een heel dure opera
tie kan hem redden van de volledige blindheid.... u
raadt het al: de twee helden raken opnieuw verzeild
in de «goktent». Gelukkig loopt het nog niet zo slecht
af; de hardste klappen kunnen ze omzeilen en tijdens
een adembenemende pokerronde slagen ze erin
een miljoen dollar op te strijken Parapolis, die na dit
spel op droog zaad komt te zitten, wordt uiteindelijk
gearresteerd door de politie, waarvan ook de Admi
raal O'Connor deel uitmaakt. Voor Johnny en Charlie
blijft er niets anders over dan het miljoen dollar te
verdelen. Niet zomaarer moet voor gespeeld
worden! Kruis of munt!
