4
MIJMERINGEN BIJ EEN ONTROEREND LEVENSVERHAAL
koninklijke Fanfare St.-Cecilia
irembodegem viert 125-jarig bestaan
"iHET GEHEIMZINNIGE AVONTUUR VAN CLARA EN LEON
(Vervolg)
STREEKNIEUWS Meldert
AN HUFFEL
éon Van Huffel, die straks 32 jaar geleden
'erd opgesloten en tot levenslange dwangar-
ïid veroordeeld omdat hij zijn vader zou ver-
loord hebben, wat in de eerste plaats ver-
inderstelt dat hij méér akrobaat dan moorde-
skorjnaar zou zijn geweest heeft mij uitdrukke-
r prjlijk verboden over hem te schrijven. Hij heeft
in die zin zelfs een brief geschreven naar de
lirektie en de hoofdredaktie van mijn krant,
•at verklaart, in een interview aan DE
OORPOST, Louis De Lentdecker, die er
lonmiddellijk aan toevoegt: «Leon heeft mijn
lirektie bezworen mij te verbieden nog één
voord over hem te schrijven. Omdat zo
[noteerde hij ik hem al veel meer kwaad dan
jgoed had gedaan. Hij heeft mij echter nooit
SSBverboden over hem te spreken. Dus mag ik DE
'VOORPOST wel een en ander mondeling ver
tellen, vooral dat op de koop toe ik vandaag de
dag met Léon vriendschappelijke relaties heb
en dat zijn vrouw Clara mij recent schreef dat ik
over haar zoveel mocht vertellen als ik wilde.
Wat ik niet zal doen: omdat Clara een zeer lief
mens is, alle eerbied waardig is. Trouwens
-.over haar valt geen woord kwaad te vertellen.
torté
htim*k keixie ^an Huffel niet, aldus
b gji L.D.L. Ik was die man totaal vergeten nadat
ik enkele jaren na de oorlog zijn proces had
gelezen dat door een van mijn kollega's was
gevolgd en beschreven. Ik dacht overigens niet
dat hij de (in jaren) oudste gevangene van Bel
gië was. Ik geloof dat kollega Cels zich vergist
wanneer hij in zijn boek over «31 jaar onschul-
dig in de gevangenis» beweert dat slechts één
man langer opgesloten bleef dan Léon. Ik ben
zeker dat van al de veroordeelden in België
Leon Peltzer het langst bleef aangehouden.
Die heeft terwille van zijn broer tegen het
eind van de vorige eeuw advokaat Bernaeys
uit Antwerpen, naar Brussel ontboden en ver
moord (in een huis waar nadien de Residence
Palace aan de Wetstraat werd opgetrokken) en
is omwille van die moord tot de doodstraf ver
oordeeld. Hij zat 35 jaar in de gevangenis te
Leuven en werd ten slotte, dank zij de tussen
komst van heel wat prominenten vrijgelaten.
Hij kon echter de vrijheid niet gewoon worden,
trachtte het verleden en de gevangenis te verge
ten in India, keerde naar België terug en
pleegde ten slotte zelfmoord. Kapot van ver
driet en morele mizerie liep hij nabij De Haan
in de zee tot hij verdronk. Sommigen getuigen
dat hij, in de gevangenis, een van de meest
boeiende mensen was die men ooit kon ont
moeten. Ook Léon Van Huffel is een interes
sante man. Soms kan hij woedend, briesend,
woest, onbeheerst, wild, onbezonnen en zeer
onrechtvaardig zijn, dan weer is hij de vriende
lijkheid, de minzaamheid, de hulpvaardigheid
in persoon. Hij is een gevoelig man die dank
baar kan zijn voor degenen die zich voor hem
inspannen, maar die terzelfdertijd het zij die
van hem houden moeilijk kan makenDat
alles om duidelijk te maken dat ik Léon Van
Huffel van haar noch pluimen kende toen, een
paar jaar geleden, Simon Moors mij opbelde.
Minzaam en verstandig psycholoog was Simon
bij herhaalde bezoeken in de gevangenis van
Leuven getroffen door de persoonlijkheid van
Léon Van Huffel die koppig volhield dat hij
onschuldig was en even koppig weigerde om 't
even wie genade of vrijlating te vragen. Moors
gewoon aan de administratie en daarom ook
zeer voorzichtig kon het niet verwerken dat,
zelfs al was hij schuldig, een man in een demo-
kratisch land, in een land dat beweert kultureel
en aan de spits van de vooruitgang te staan
onnoemelijk lang in de gevangenis bleef. We
tend dat tientallen mensen zich vruchteloos
hadden ingespannen om Léon te bepraten en
hem te overtuigen spontaan de vrijlating of de
genade aan te vragen, wetend dat Léon in dat
verband ruzie en kabaal maakte met ontelbare
psychologen, advokaten, sociale assistenten,
aalmoezeniers etc. zocht Moors een middel
om, alle administratieve moeilijkheden ten
spijt en ondanks de stugheid en de koppigheid
van de betrokkene zelf, l^éon Van Huffel toch
vrij te krijgen. Lange gevangenis is voor nie
mand aan te bevelen en kan voor de mecsten
zowel lichamelijk als geestelijk noodlottig
worden.
DOSSIER
Zekere dag krijg ik een telefoon van Simon
Moors die vraagt of ik de zaak Van Huffel wil
instuderen. In korte woorden vertelt hij over
wie het gaat want hij kent zeer weinig van
het strafdossier. Hijzelf wil daarbij, wijsheids-
en voorzichtigheidshalve, geen rol spelen want
het moet hem nog*mogelijk zijn andere gevan
genen in alle mogelijke instellingen te helpen.
Avonden lang heb ik het dossier Van Huffel
bestudeerd. Zoals Cels en anderen werd ik ge
troffen door de vele tegenstrijdigheden in het
onvolledige en stuntelige dossier dat zowel qua
taal als qua inhoud veel te wensen overliet. Het
verbaasde mij dat iemand Léon wegens moord
had durven veroordelen daar waar nergens ze
kerheid was omtrent de doodsoorzaak van va
der Van Huffel. Immers op 17 juli 1948 zegden
de wetsgeneesheren dat zij NIET DE WE
TENSCHAPPELIJKE ZEKERHEID
HADDEN DAT VADER VAN HUFFEL
WERD GEDOOD maar dat zij menen de
bekentenis van Van Huffel te moeten aanne
men en te verklaren dat de dood door wurging
de meest waarschijnlijke doodsoorzaak was
van het slachtoffer. Zij herhaalden in hetzelfde
dokument dat zij VOORAL OP BAZIS VAN
DE DOOR VAN HUFFEL AFGELEGDE
BEKENTENISSEN menen dat de hypoteze
van wurging waarschijnlijker is dan deze van
verhangingZoiets verbaasde mij uitermate.
Want hoe meer men dit gedeelte van het Jossier
bestudeert hoe meer men tot de vaststelling
komt dat alhoewel Léon veroordeeld werd voor
vadermoord de fameuze wetenschapsmensen
uit die tijd niet in staat waren te zeggen HOE de
verdachte Van Huffel zijn vader doodde. Voor
hen kon het net zo goed door wurging als door
verhanging zijn. Alles hing af van dc verkla
ringen van Van Huffel.
In een franstalig verslag zei prof. Picard dat de
wetsgeneesheren niets precies wisten over de
doodsoorzaak van vader Van Huffel. Hij
schreef: ..TRACES DE VIOLENCES AU NI
VEAU DU COU, AU NIVEAU DE LA FACE
DORSALE DE LA MAIN GAUCHE ET DU
POIGNET DROIT. IL NE PERMET PAS DE
DIRE AVEC CERTITUDE SI CES TRACES
DE VIOLENCES AU NIVEAU DU COU
PROVIENNENT D UN SILLON DE PEN-
D AI SON OU D'UNE MARQUE DE
STRANGULATION. Dus: papa Van Huffel
kan zowel zijn gewurgd als opgehangen. En
omdat Léon Van Huffel in de loop van een
bekentenis die hij gewijzigd, aangepast, inge
trokken en weer gewijzigd en nogmaals inge
trokken heeft, ten slotte zegt «.lat zijn vader
werd gewurgd en daarna opgehangenzeg
gen de wetsgeneesheren hetzelfde. Normaal
had men mogen veronderstellen dat bij een
degelijk, rechtvaardig en gezond onderzoek de
wetenschap KERST zou zeggen hoe iemand
werd gedood en dat men daarna op bazis van de
vaststellingen de verdachte zou ondervragen.
Hier ging het gewoon andersom: men zocht
eerst de bekentenissen van Van Huffel en
daarna zorgde men dat de wetenschappelijke
vaststellingen met de bekentenissen klopten.
Vandaag de dag zou zoiets niet aanvaard wor
den. Zelfs niet door degenen die toen overtuigd
waren dat Léon Van Huffel moest gestraft wor
den.
Nadat ik het dossier voor het grootste deel
herhaalde malen las, aldus L. De Lentdecker,
dacht ik Van Huffel te begrijpen. Ik was stilaan
en nu nog van oordeel dat indien zijn
vader vermoord was, Leon dat niet alleen had
kunnen doen en dat er derhalve ook meer rede
nen waren om na te gaan of de vader niet door
eigen wil of op nog een andere wijze was ge
storven. Vandaag blijf ik erbij dat vader Van
Huffel ofwel zelfmoord pleegde ofwel na een
diskussie of een ongeval, overleed. Zonder dat
iemand van zijn gezin daar enige schuld aan
had. Maar het scheen mij niet uitgesloten dat
UIT SCHRIK VOOR HET GERECHT OF
VOOR DE KLAP VAN DE MENSEN Léon
Van Huffel of anderen (al dan niet met hem) het
lichaam van de dale man aan een balk hingen
om aan zelfmoord te doen geloven. Men mag
niet vergeten dat de landbouwers in die tijd
(zeer ten onrechte) een slechte reputatie had
den: de smokkel die tijdens de oorlog velen rijk
maakte werd zonder redenen te vaak aan
hen toegeschreven. In vele gevallen hadden de
boeren niet graag - lat de kontrolediensten of het
gerecht zich met hun zaken kwamen bemoeien.
Het is makkelijk te begrijpen, te aanvaarden en
uit te leggen dat irf die tijd men op het platteland
alles deed om de nieuwsgierigheid van het ge
recht te sussen. Het is in dezelfde tijd even
makkelijk te begrijpen dat er heel wat wrok.
haat en jaloersheid heerste. Ik heb de indruk dat
Léon Van Huffel in de eerste plaats slachtoffer
geworden is van haat. van wraak, van jaloers
heid. van achterklap en laster. Was er die
naamloze brief aan het gerecht NIET geweest
dan zou het onderzoek zijn doodgelopen. Op
bazis van praatjes heeft men naar een moorde
naar gezocht en ten slotte gevonden.
EERSTE
ONTMOETING
Wat ik in het dossier vond, zegt L.D.L.,
scheen mij voldoende om nader kennis te ma
ken met Léon Van Huffel. Mij was op het hart
gedrukt dat ik over alles mocht spreken, dat hij
vriendelijk zou antwoorden maar dat ik niet
mocht trachten hem te overhalen schuld te be
kennen of genade te vragen TENEINDE ON
MIDDELLIJK VRIJ TE KOMEN want dal hij
in dat geval ofwel zou zwijgen ofwel zeer boos
zou worden. En die fameuze zaterdagochtend
ben ik in gezelschap van Simon Moors naar de
poort van de centrale gevangenis gereden om
kennis te maken met Léon Van Huffel die drie
dagen vakantie kreeg. Léon wist natuurlijk van
de afspraak, kwam met een zware koffer bui
ten, lachte opgewekt naar de vrije lucht, be
keek mij zeer aandachtig en aanvaardde ergens
in Leuven een koffie te drinken. Nadat Moors,
als een scheidsrechter in de catchring, ons zeer
voorzichtig en voornaam de nodige raadgevin
gen en aanwijzingen had gegeven werden we
samen losgelaten. We reden naar Brussel want
Leon zou bij mij thuis middagmalen. Ondanks
een bewogen verleden en talrijke ontmoetingen
met mensen die de gevangenis van vér of nabij
kenden is het geen dagelijkse bezigheid voor
mij gevangenen die na zeer lange tijd de
vrijheid inademen naar de hoofdstad te voeren.
Léon deed gewoon, hij was vriendelijk: hij
vertelde over de gevangenis, over de sfeer in de
gevangenis, over de last van reuma, over zijn
werk in de gevangenis, over zijn hobby, nl.
postzegels verzamelen, en vooral over het
land, de buiten, het leven op de akker, in de
stallen en bij het vee. Vaak heb ik gelezen van
de genegenheid voor het platteland, de wijde
horizonten, de beesten en het veld. Zelden heb
ik iemand met zoveel passie, zoveel kennis en
zoveel vuur horen vertellen als Léon Van Huf
fel. Na een uur was ik vergeten dat die man
dertig jaar in de gevangenis zat: ik had de
indruk voor een soort hereboer te staan die
nooit van zijn landerijen was weggeweest die
alles wist van de natuur, die intiem samen
leefde met de gang van de seizoenen en het
sterven en herrijzen van de grond Wanneer
hij over «den boer» sprak was Léon minzaam
en beheerst. Men had nooit de indruk dat men
tegenover een man stond die van in zijn jeugd
de cel was ingedraaid en ten slotte weinig kan
sen op normale ontwikkeling had gekregen.
Toen we die eerste keer in Brussel kwamen
vroeg Léon mij hem naar een grote postzegel
zaak te rijden. Daar bleek onmiddellijk dat hij
van de nieuwste snufjes en realizaties op de
hoogte was, en kreeg ik weer de indruk dat
gevangenen over de zogenaamde vrije wereld
méér weten dan de vrije wereld meestal
denkt
('t Vervolgt)
—lieden vrijdag verzorgde de Erembodegemse Koninklijke
nfare o.l.v. dirigent Raymond Merckx een geslaagd
'liieumkonsert in de feestzaal van het stadhuis.
br een zeer bevredigende
■omst kon de fanfare, au
■nd complet, dit Jubeljaar
Jtelijk inzetten in aanwe-
(teid o.a. van burge
ester Louis D'haeseleer.
{vertegenwoordiger Van
literghem, schepenen An-
I De Maght en Marcel De
schop, gewezen schepen
I Erembodegemnaar Gil-
Bourlon. raadslid Ri-
Ird Dc Gols cn afvaar-
lingen van muziekmaat-
jappijen als «de Oude
de «Simfonie» en
Ider uit Hekelgem, Oorde-
i en van «Niets zonder
)eid» uit Erembodegem
woordje historiek
ds vóór 1854 had Erem-
Begem, waar toendertijd
fe geen politieke strijd
^ytond, reeds een muziek
maatschappij. In het week-
Y «Het Verbond van
1st» van 9 juli 1854 was
Js te lezen dat «muziek-
atschappijen. ook die van
mbodegem, aller bewon
ing op zich trokken door
samenhang en juistheid
trover vele steden zich
den verhooveerdigen».
31 oktober 1854 op
elfde lijst verkozen kwam
onenigheid tussen burge
ester J. Van Vaerenbergh
schepen De Vuyst die dan
der stichters werd van
nieuwe muziekmaat-
appij «St. Cecilia» ge-
tigd op de Hogeweg bij
mu. maatschappij die
d bestempeld als «geu-
«liberalen». Het
epje. hoe klein ook bij de
ivang hield voet bij stek en
tscert nu reeds de 125
e voorzitter werd C.
Der Stockt in de loop
tijden opgevolgd door
ix Janssens (1859 a 1882).
is Van de Velde (1882 tot
Albert Janssens (1892
1919). And ré Dierick van
1923). Florent
i
Herzeel van 23 tot 46.
William Dierickx 46 tot 64,
René Herzeel van 64 tot 76 en
momenteel Floriaan Herzeel.
De maatschappij deed uit
stappen, gaf konserten, nam
deel aan verbroederings
feesten en festivals, hield
Vlaamse kermissen en wist
zich ook terdege te onder
scheiden o.a. in 1913 bij het
«Internationaal Concours» te
Hulst. Nederland, waar ze de
eerste prijs wegkaapte en
onder leiding van Frans Van
Cauwenbergh in de Provin
ciale Muziektornooien waar
zc werd geklasseerd in twee
de en daarna in eerste divisie.
Waren sukses en eerbe
tuigingen vaak haar deel als
bvb bij het ministerieel
bezoek van Minister Van
Audenhove bij de Eeuwfeest
viering in 1954,ook onenig
heid en onderlinge twisten
bleven haar niet gespaard.
Zobv. in 1892 toen als gevolg
van een onenigheid over een
Financiële kwestie er een
splitsing in de maatschappij
kwam waarbij een
deel in het lokaal der
«Kozakken» bleef («de
een ander zich vestigde in een
ander lokaal. Na geringe tijd
kwam alles echter terug in
dezelfde schaapstal. Ook in
1924 breekt een scheuring
het opgebouwd werk en is de
aanhang van de Fanfare
merkelijk verkleind wat weer
kon gekompenseerd worden.
Enkele markante feiten uit
deze historiek:
- de Fanfare opent de kermis
der «Buurbuiken der Jonkhe
den» op de Hogeweg
- in 1885 verhuist de Fanfare
van de Hogeweg naar de
Brusselsesteenweg in de
«zaal der Kozakken»
- aan het station wordt de
werkmanstrein in 1894
plechtig afgehaald waarna
optocht ter gelegenheid van
de overwinning van de partij
Daens.
- de Fanfare richtte in 1901
ter gelegenheid van Karnaval
Koninklijke fanfare St Cecilia van Erembodegem gaf een koncert in de feestzaal van het
stadhuis. Tevens werd hun nieuwe vlag officieel in gebruik genomen. (EOV)
voor de eerste maal een stoet optocht door de gemeente Florent Herzeel.
in verbeeldend «de Boeren gehouden. - Voor «Ziekenfonds Hulp in
van Ransvaal». Toen in 1910 In 1904 wordt het 5-jarig Nood» en de Liberale Werk-
Karnavalfeesten door het bestaan herdacht en wordt manskring» wordt herhaal-
gemeentebestuur werden door Albert en Leon Janssens del ijk opgetreden,
verboden werd een protest- cn voor het maken zorgde - Op 18 november 1920 werd
de maatschappij met het
epiteet Koninklijk» vereerd.
- 1929: het 75-jarig bestaan
werd gevierd met medewer
king van liefst zeven mu
ziekmaatschappijen.
- Na wereldoorlog II herleeft
de maatschappij in 1946 en
worden de prestaties herno
men.
- In 1951 worden de instru
menten in de nieuwe toon
aard» gebracht
- In 1954 viering van het
100-jarig bestaan met o.a.
konserten door verschillende
maatschappijen en uitreiken
van eremetalen door het
Belgisch muziekverbond aan
15 spelende leden.
- In de laatste periode werden
een majoretten- en trommel-
korps opgericht.
Dirigenten:
Een hele pleiade dirigenten
hanteerden het stokje gedu
rende deze 125 jaar van het
bestaan van deze fanfare.
Het waren achtereenvolgens
de heren Cannu en Rogghé.
Adolf Breynaert (1887 a
1892), Cou telier (1892 a
1894), Walopt (1894 a 1897),
Van der Linden (1897
1898). Lenssens (1898
1909), Fernand Coesens van
1909 tot 1920), August Schol-
laert van 1920 tot 1924),
Adolf Breynaert tot 1929,
Fernand Coesens tot 1940,
Gustaaf Breynaert tot 1950,
Frans Van Cauwenbergh,
Georges Verhulst en Mo
menteel Raymond Merckx,
in 1950 op achtjarige leeftijd
de benjamin van de maat
schappij.
Overhandiging van de vlag:
Na een openingsmars en de
vertolking van «Eine kleine
Nachtmusik» van Wolfgang
Amadeus Mozart en een vlot
gebrachte Antilliaanse Suite
van Kees Vlak kwam burge
meester D'haeseleer aan het
woord.
Dit is de vierde vlag van de
fanfare, zegt hij. een fanfare
die de tijd trotseert en
waarvan we het beste voor de
toekomst blijven verwachten.
Hij looft de leden om hun
dinamisme en beginselvast
heid en heeft een speciaal
woord van hulde voor de
familie Herzeel die in de
personen van Florent, René
en Floriaan niet minder dan
drie voorzitters aan de
vereniging bezorgde. Ook
Leopold Ruyssinck steunpi
laar van de fanfare die reeds
67 jaar als spelend lid op de
bres staat kreeg een gepaste
hulde. Globale hulde ook
aan de hele groep die er
onder andere voor instond
dat de maatschappij in 1968
als zevende in 't Kampioen
schap van België werd ge
rangschikt.
De vlag, uiteraard een blau- -
we met palmen en koninklij
ke kroon, met een notenbalk
en een Erembodegemse hop
perank en de inskriptie
1854-1979 werd dan door de
burgemeester plechtig aan
voorzitter Herzeel overhan
digd die ze daarna aan
vaandrig Alfons De Backer
toevertrouwde. Passend was
daarbij «De Vlag». lied van
de liberale sociale werken en
het Halleluja» van Haendel.
Het geheel, onder de leiding
van Raymond Merckx en
met interessante bindteksten
van feestleider P. Luyts werd
dan afgerond met een obse
derende «Sabeldans» van
Katchaturian.
Dirigent en dames van
bestuursleden werden uit
eindelijk in de bloemen gezet
maar daarmede was de kous
niet af.
In Erembodegem werd in het
lokaal verder gevierd, naar
we vernamen tot in de kleine
uurtjes die stilaan groter
werden. Meter Lucie Herzeel
en peter (van de vlag)
Francois Van der Spieghel
hadden er buiten de vloeistof
niet alleen voor belegde
broodjes gezorgd maar deel
den ook doopsuiker» uit.
Tot over 25 jaar...
Op vrijdag 22 juni, in het
kader van het tuinfeest.
Jubileumfeest met Tony
Houston. LH
Parochiecentrum: Ontvangen U dit week-end Lena en
Edward Van den Broeck.
Meimaand: De zegen van O.L.V. wordt gevraagd, vooral
voor onze zieken en eenzamen.
Radiografisch longonderzoek op vrijdag 18 mei in de
gymzaal van de jongensschool (klaslokaal NKW) van 14.30
u. tot 17en van 17.30u. tot20u.
Jaarmarkt: op zaterdag 12 mei markt en jaarmarkt.
Muziekfeest op zondag 13 mei. Wandelkonsert en konsert in
de zaal door de plaatselijke Fanfare St. Cecilia met trommel
en majorettenkorps. de fanfare St. Martinus uit Balegem
eveneens met majoretten en trommelkorps, en verder
muziekkorpsen uit Oudegem en Peitie.
Kommunie en Vormsel: Plechtige kommunie op zondag 13
mei en Vormsel te Moorsel op dinsdag 15 mei.
Omhaling door de ijveraarsters voor de meimaand ter ere
van OLV en voorde junimaand ter ere van het H. Hart.
Voetverzorging: in 't Parochiecentrum op maandag 7 mei.
Gewone uren.
Jongensschool:
De agenda van het derde trimester ziet er uit als volgt
10mei: personeelsvergadering
14 en 15 mei: proeven kantonnaal examen 6e leerjaar
17 juni: schoolfeest
21 juni: schoolreis
29 juni: prijsuitreikingen oudervergadering
Schoolbus:
Gezien het feit dat de meisjesschool vanaf 23 april geen
gebruik meer wenst te maken van de schoolbus werden
reisweg en uurtabel aangepast als volgt:
Reisweg:
Dorp (school). Stevensveldstr., Mutsereelstr., Huizekensstr..
Parijsstr., Hoogstr.. Kokerijstr., Klaarhaagstr., Molenstr.,
Abdijstr.. Doemtstr.. Eeckhoutstr., Putstr., Dorp (school).
CaféStin
School
8.37 12.37 16.37
8.40
UURTABEL:
Morgen Woensdag
Avond
Dorp (school)
8.00
12.00
16.00
Zwaneveld
8.04
12.04
16.04
Parijs
8.07
12.07
16.07
Voetballokaal
8.08
12.08
16.08
V. Vaerenbergh
8.09
12.09
16.09
Achterstraat
8.12
12.12
16.12
Baert
8.17
12.17
16.17
Ceplumel
8.18
12.18
16.18
Horing
8.20
12.20
16.20
Wautèrs
8.21
12.21
16.21
Drie Wegen
8.23
12.23
16.23
Robijns
8.26
12.26
16.26
Abdijstraat
8.28
12.28
16.28
Croes v
8.29
12.29
16.29
Schooltje
8.30
12.30
16.30
Koeweideweg
8.32
12.32
16.32
HofTePut
8.35
12.35
16.35
Parochiecentrum: De Parochiecentrumraad denkt aan
uitbreiding van het Centrum door nieuwbouw achter de stal.
Met de aktiviteiten van de jeugd wordt het inderdaad een
must.
Naar Bokrijk! Op zaterdag 30 juni met KVLV en Landelijke
Gilde. Scherpenheuvel. Bokrijk. Zoutleeuw en Boutersem.
190 fr.. fooi chauffeur inbegrepen. Inschrijven bij
bestuursleden.
Vierde Konsertavond:
De Koninklijke Fanfare St. Cecilia richt op zaterdag 26 mei
onder leiding van Etienne Van Nuffel haar vierde
konsertavond in. Het feest heeft plaats in zaal «Weduwe Van
Mol», op het Dorp. Aanvang 19.30u. Inkom 60fr.
Er is een gratis tombola met 50.00 fr. prijzen en als
hoofdprijs een draagbaar teleivietoestel.
Wie gaal mee
Fr is een reis m-u v ie Leuven op
dinsdag 29 mei. Vertrek ie 12.45 u. aan lokaal Plas en verder
langs de gewone haltes Dorp. Doment. Nievel. Kokerij en
Klaarhaag. Jongen oud mag mee. ook dc mannen!!
Pri js 140 fr.drinkgeld voor de chautïeu r inbegrepen
Inschrijvingen verwacht in het lokaal Plas. Hoogstraat.
Wees er vlug bij want het aantal plaatsen is beperkt.
