G3
ill IB
cbi m
II
lilS
10 - 11.5 1979 - De Voorpost
NIEUW VAB-VTB GEBOUWEN
Drieëntachtig is hij, maar je geeft hem nauwelijks 60. Vitaal, kerngezond, met een biezonder
schrandere geest, gevat in het antwoorden en vooral begaafd -of moeten we schrijven
behept?- met een visueel geheugen. Een redenaar van het oude Vlaamse ras. Een Cardijn
waardig, want van die heeft hij de enorme bewondering voor de man van de straat meegekre
gen. Kortom een man naar het hart van duizenden, iemand waar men naar opkijkt, een
persoonlijkheid waaraan een organisatie zich kan optrekken. Jozef Van Overstraeten, door
Rika De Backer tijdens zijn viering, de wegebereider naar de Vlaamse zelfstandigheid ge
noemd, vierde temidden van de zijnen, zijn 83e verjaardag. Voor deze geboren Limburger die in
Aalst zijn tweede heimat vond, moet deze viering toch wel hard zijn aangekomen. Hij is immers
van dat taaie Vlaamse ras dat veel liever anderen eert en roemt dan zelf op de eerste rij te
moeten staan, omhangen met kransen en eretekens. Jozef Van Overstraeten is de eenvoud
zelve gebleven, steeds bereid tot een gezellige babbel met om het even wie. Hij is een man met
een biezondere uitstraling die men gerust de herder van het Vlaamse volk onderweg kan
noemen. Voorlopig eindigt die weg te Zwijndrecht, waar de Vlaamse Automobilistenbond een
prachtig gebouwenkompleks officieel openstelde.
jwelij
ogen
j», rei
de
jhuwd
jitgenc
vadei
gen
Dat verschillende vooraan
staanden, met aan het
hoofd Minister Rika De
Backer van de Nederlandse
Gemeenschap, de gouver
neur van de provincie Ant
werpen, de heer Kinsber-
gen, de burgemeester en
schepenen en gemeente
raadsleden van Zwijn
drecht, vertegenwoordigers
van de rijkswacht en de poli
tie, de leden van de raad
van beheer van VAB-VTB
en nog vele anderen, op
deze dubbele viering aan
wezig waren hoeven we
nauwelijks te zeggen. Het
deed voorzitter van Over
straeten dubbel deugd te
mogen vaststellen dat zove-
len zijn organizatie in het
hart dragen. Tijdens zijn
smaakvolle en entoesiasO
toespraak, de herhaaldelijk
met applaus werd onder
broken, zou hij trouwens
meer dan eens hartelijk
danken voor zoveel gene
genheid.
Nieuw
gebouwenkompleks
Op een boogscheut van
Antwerpen en toch vlakbij
het land van Waas, veilig
geborgen in de op- en afrit
van de E3 autosnelweg,
heeft VTB-VAB zijn nieuwe
en hypermoderne gebou
wen neergezet. Zwijndrecht
werd de uitgekozen ge
meente. Niet zomaar. «Het
is een meevaller geworden
op alle gebied», zo getuigt
voorzitter Van Overstrae
ten. «De verstandhouding
tussen de gemeentelijke au
toriteiten en VTB-VAB is zo
biezonder goed, dat wij ons
hier thuisvoelen. Neem
daarbij nog de uitstekende
relaties met de rijkswacht,
de politie en de mensen van
de E3, dan weet iedereen
dat de VTB-VAB hier in het
landje van belofte is verzeild
geraakt».
Voorzitter Van Overstrae
ten onderstreepte verder
dat de bouw van het nieuwe
kompleks heel wat Vlaamse
bedrijven werk heeft ver
schaft. Om er maar enkele
te noemen: A. Audenaert uit
Sint-Niklaas, De Schrijver
Blijweert uit Hamme,
Nobels-Peelman uit Sint-
Niklaas, Pandal-AMT uit
Tielrode, Primavera uit Bel-
sele, bouwonderneming Fr.
Wymeersch uit Sint-Niklaas
en Roobroeck uit Aalst. Het
kompleks werd getekend
door architekt D'Haese uit
Lede, die vooral rekening
heeft gehouden met het
warmmenselijke en funktio-
nele aspekt van het nieuwe
kompleks. Warmmenselijk
moest het in de eerste
plaats zijn, omdat de VAB-
VTB van mensen houdt.
Funktioneel moest het so
wieso zijn, want een diag
nosecentrum moet hierop
sterk ingesteld zijn. Even
tjes gauw het nieuwe ge
bouw doorlopen: op het ge
lijkvloers de oproepcentrale
van Wacht op de Weg en
Europech, burelen, archief,
sanitair en een appartement
voor een technicus, Op de
vercieping een scholings
lokaal: plaats voor de admi
nistratie, een lokaal voor de
lesgevers, een projektie-
zaal en een ontvangstplaats
die ook als refter wordt ge
bruikt. In het diagnosecen
trum wordt uiteraard heel
wat plaats ingeruimd voor
de kontrole motoranalyse,
testapparatuur voor star
ters, batterij, alternator,
schokdempers, remmen en
het aantal decibel. Of
schoon dat maar een kleine
greep is uit het geheel. Het
gebouw is verder nog be
stemd als garage voor de
wagens van de Wachters
op de Weg en Europech.
Enorme groei
Wellicht heeft niemand ge
dacht dat Wacht op de Weg
en Europech zo een gewel
dige bloei zou kennen.
Immers ons land kende al
vele jaren een vorm van
wegenwacht, zij het dan na
tionaal gestruktureerd.
Maar uit het rijke cijfermate
riaal dat men ons toe
speelde blijkt maar al te dui
delijk dat «Wacht op de
Weg» meer dan op z'n tijd
kwam. In 1968 werd gestart
met nauwelijks 17 wagens.
Het was de proeperiode.
Op 1 januari 1969 stonden
er 24 wagens in de garage
die nauwelijks 80m2 groot
was. Een jaar daarop
stonden er 33 zwart gele
wagens klaar. De vloot
pechverhelpers groeide
steeds aan, zodat men ook
diende uit te kijken naar
meer ruimte. In Ekeren had
men een garage (600m2
met daarbij een 1500m2
niet-verharde en niet over
dekte parking) gevonden,
die het jaar daarop toen er
50 zebrawagentjes ter be
schikking stonden, veel te
klein was. Kwam daarbij
nog de oprichting in 1974
van Europech, een tot op
heden unieke vorm van
dienstverlening. Dat alles
maakte de bouw van een
nieuw kompleks noodzake
lijk: immers 300 nieuwe
voertuigen waarvan er 269
dagelijks de weg op zijn. In
1978 noteerde men
200.000 oproepen voor de
Wegenwachters. Het gure
winterweer dat ons lelijk
parten heeft gespeeld,
stuwde het aantal oproepen
begin van dit jaar met een
ruk de hoogte in. De dienst
baarheid van de Wacht op
de Weg medewerkers
groeide in verhouding mee.
Wegenwachters die 16 uur
ononderbroken in nood ver
kerende autobestuurders
gingen helpen waren legio.
Zoals gezegd, het bleef niet
bij Wacht op de Weg. Euro
pech kwam in 1974 de fami
lie vervoegen. Deze dienst
beantwoordde in 1978 meer
dan 1000 oproepen uit het
buitenland. Niet minder dan
243 wagens dienden terug
gehaald en dat met 9 Ran
ger Rover met aanhangwa
gen of 4 vrachtwagens met
aanhangwagens. Het speci
fieke van de dienst is wel dat
niet alleen het voertuig
wordt teruggebracht, maar
tevens het hele gezin dat op
reis is. Helaas diende men
het voorbije jaar ook 10 do
delijke slachtoffers te repa
triëren.
Ook de wagens die deel
uitmaken van Europech
hebben nu een veilig onder
komen gevonden in Zwijn
drecht.
Daarnaast wordt in de toe
komst gebouwd aan een
groot en overdekt pompsta
tion. Maar de kroon op het
werk wordt ongetwijfeld de
16 meter hoge toren, die
fier de naam van VAB-VTB
zal dragen. Deze toren zal 9
meter boven de E3 uitste
ken en voor de vele auto
mobilisten een veilig baken
vormen.
Verdraagzaamheid
Jozef Van Overstraeten is
en blijft een man van het
woord. Hij spreekt met zo
veel vuur, met zoveel elan,
met zoveel entoesiasme dat
eenieder wordt aangesto
ken door zijn overredings
kracht.
Het is een man die Vlaande
ren heel wat heeft geschon
ken, aan wie we biezonder
veel vieringen te danken
hebben. Alleen, hijzelf wil
niet gevierd worden. We
zagen hem in Zwijndrecht
dan ook bikkelhard neen
schudden toen men «de
Voorzitter» in de bloemetjes
wilde zetten. Dat was alle
maal niet nodig, aldus Van
Overstraeten, die heel veel
bewondering heeft voor zijn
vrouw. Vooral dan voor haar
verdraagzaamheid: «Bijna
60 jaar heeft mijn vrouw mij
moeten verdragen. En dat
betekent heel wat. Veel was
ik niet thuis en was ik het
dan toch, dan zat ik meestal
eenzaam in mijn werkka
mer. Mijn vrouw heeft dat al
lemaal verdragen» Vlaan
deren is er wel bij gevaren,
zodat we Mevrouw Van
Overstraeten, die toch ook
al 84 jaar is, leeftijd waarop
haar echtgenoot een tik
keltje jaloers is, graag in
eenzelfde hulde willen be
trekken. Zij is immers de
onzichtbare kracht achter
de Truienaar die op 2 mei
1896 het levenslicht zag, de
man die de stichter en be
zieler was en is van de Aals-
terse VTB-afdeling, die
sinds 1948 voorzitter is van
VTB-VAB en Alle verjaar
dagen in stilte heeft gevierd.
Jozef Van Overstraeten
viert zichzelf door anderen
bloemen te geven. Hijzelf
heeft daar geen nood aan.
Alleen de rotsvaste overtui
ging dat Vlaanderen hem
liefheeft, zoals hij Vlaande
ren koestert is voor hem het
allermooiste geschenk.
Trouw
Naast dienstbaarheid wordt
bij VAB-VTB de trouw zeer
hoog aangeslagen. De
ramp die op 11 juli 1978
uitgerekend op de Vlaamse
feestdag- in het verre
Spanje een aantal Vlaamse
gezinnen trof, heeft de
VAB-VTB steeds bezig ge
houden. De VAB stuurde
onmiddellijk een vertegen
woordiger ter plaatse om de
passende maatregelen te
treffen. Gelijktijdig werd te
Antwerpen, in het bondsge-
bouw, een krisiscentrum
opgericht waar aan familie
leden, vrienden die vrees
den dat een van hen in de
ramp zou zijn gebleven, alle
inlichtingen konden krijgen.
Zodra de namen van de
slachtoffers bekend waren,
werd spontaan nagegaan ol
een van de getroffen fami
lies een VAB-
Europadokument had aan
geschaft. Tussen de 60.000
dokumenten afgeleverd in
1978 troffen we de naam
aan van een van de ergst
getroffen families: het Aals-
ters gezin Colson. Vijf van
de zeven kinderen waren bij
de ramp betrokken. Tussen
de dodelijke slachtoffers
mijnheer en mevrouw Col
son; de drie kinderen Luk,
Dirk en Guy worden nog
steeds als vermist opgege
ven. De stoffelijke resten
van deze drie jongen waren,
samen met een veertigtal
andere slachtoffers, onher
kenbaar verbrand. De doch
tertjes Marie-Louise en An-
ja, liepen ernstige brand
wonden op. Spontaan,
groeide bij de VAB-leiding
de idee om het zwaar getrof-
fen gezin Colson bijstand te
verlenen. Het opgelopen
verlies terugbetalen was he
laas onmogelijk. Als een
morele plicht heeft de
Vlaamse Automobilisten-
bond het nu op zich geno
men de kinderen van het
gezin Colson financieel
steun te verlenen. Aan een
vertegenwoordigster van de
familie overhandigde een
zichtbaar ontroerde voorzit
ter Jozef van Overstraeten
een cheque ter waarde van
100.000 fr. Daarbij zal het
evenwel niet blijven. Zelfs in
de meest pijnlijke momen
ten wil VAB-VTB zijn leden
bijstaan en een helpende
hand rijken. Dat bleek ook
uit de hulde die de voorzitter
bracht aan de 26-jarige ver
ongelukte wegenwachter
Paul Janssens, die tijdens
het vervullen van zijn taak
om het leven kwam. Hij be
taalde zijn inzet, zijn trouw,
zijn dienstbaarheid met de
dood.
Lofrede
Minister Rika De Backer
spaarde in haar lofrede
voorzitter van Overstraeten
niet, want voor hem moet
het bijna een geseling zijn
geweest zoveel huldeblij
ken over zich uitgestort te
horen. De minister noemde
hem niet min noch meer de
«wegbereider naar de
Vlaamse zelfstandigheid»,
een man die een onschat
bare rol heeft gespeeld in
het effenen van de weg naar
de kulturele autonomie.
Terloops prees de minister
het initiatief, dat zij een
vriendelijk en funktioneel
gebouw noemde. Maar het
grote deel van haar toe
spraak was bestemd voor
VAB-VTB voorzitter van
Overstraeten die het zich
uiterlijk liet welgevallen, al
hoewel we veronderstellen
dat hij veel liever in Aalst
echter zijn werktafel zou
hebben gezeten.
Van Overstraeten is een fi
losoof, in die zin dat de ware
filosofen zich bezichhouden
met twee vragen: «Waar
mm
Een lid van de familie Colsdn heeft zopas een cheque van 100.000 fr. In ontvangst mogen Een k oïef v[aamse aangelegenheden? (dm)
nemen uit de handen van de heer van Overstraeten. (dm)
li
Jozef van Overstraeten het boegbeeld van Vlaanderens autonomie, heeft zopas de ministe- Bloemen voor een overgelukkige mevrouw van Overstraeten. Zij gaat haar 83-jarige echtge-
riële gelukwensen in ontvangst genomen (dm) noot nog een jaartje voor. (dm)
komen wij vandaag en v
gaan wij naartoe? Voor I
antwoord op beide vralj
kan men altijd bij Jozef
Overstraeten terecht: hij
schaft immers in zijn i
(verspreid op 19.000]
semplaren) uitleg overl
herkomst van familienarl
en ook voor uw uitstal
biedt hij meer dan
doende tips.»
Belangrijk is eveneens I
van Overstraeten, dan ld
zijn eenvoudig, vrij moei
en radikaal Vlaamse i'
ken, een niet geringe fc
heeft gespeeld
steeds vervult in de NecJ
landse samenleving.
Overstraeten is iemand T
zich voor een groot stuk
z'n leven ingezet heeft c
Vlaamse volk oog te
krijgen voor het eigen J
tuurschoon, die wandelt
den heeft laten aanleggf
monumentale zitbanlf
heeft geplaatst en uitkijw
rens heeft gebouwd,
kracht van VTB en
Overstraeten schuilt
dat zij zich nooit hebben
ruggeplooid op eigen I
alleen, maar integendi
hebben zij de Vlaamse tdC
risten uitgerust met Vlaa plan
zelfbewustzijn, hebben innen
de reizigers een land v ronde
herkomst gegeven als hiture
ware een Vlaams paspoe Iklor
Het signum van de V inhei
prijkt zelfs op de Felloukj m al
Egypte. t Var
In haar slotwoord oi.mjr
schreef de minister Jo;
van Overstraeten als 9|an(
herder van het VlaarT |ee(j
volk onderweg», als e
eminent heemkundige e
ervoor gezorgd heeft dat' jt
Vlamingen zich nooit he d
maal ontheemd hebben g
voeld. Uit naam van e
Vlaamse Gemeensch ter
dankte minister De Bacl "u
de feesteling van harte 5rkei
in z
Fonds van 'kat
Overstraeten efd
Buiten de bloemen die m |,e^'
vrouw De Backer, minisl
van de Nederlandse G
meenschap aan de voorz a*
ter overhandigde, werd' ;n 1
geen geschenken gegeve ^ec
Dat behoorde tot de wei ,aat
van de man die zijn hele I Iele
ven lang liever op h 'fon
tweede plan stond. Tot®"-
hem werd gevraagd wat I in c
als verjaardagsgeschei age
had gedroomd. ar ermi
woordde hij zonder aarzt ek v
len: richt een fonds op. Wi ns v
ook werd gedaan. Het kree >n
de naam «Jozef van Ovei e n;
straeten Fonds» en zal jaai sch
lijks begiftigd zijn met ee j<e
bedrag van 100 000 fr. D
voorzitter zelf zal bepale
aan wie deze prijs zal wcx ok i
den uitgereikt. In 1979 z* oer
dit bedrag worden ge |ecf-
schonken aan de toenade er
ring tussen Noord- e We€
Zuid-Nederland un)
Iemand heeft het voor on
uitgerekend, maar de ma
die Vlaanderen een geiaa
gaf, het een ziel schonk n(?
zijn hele leven aan dal
zelfde Vlaanderen hee ins
gewijd, die man heeft rui' "f"
200.000 uren aan dat ideal ok
besteed. Zijn 83 jat nz€
noemde hij op zichzelf geei Ft
verdienste want een rede lav*
naar deed opmerken dat 6Hton;
jaar dienstbaarheid aa' too
Vlaanderen zoveel mee jeki
betekende Chi
Jozef van Overstraeten ka'
men gerust omschrijven aH Had
een van de reuzen in dl reec
Vlaamse geschiedenis een De
wegbereider en herder, een |0er
man van het woord, maat bjjv
vooral van de daad
