TOY
«Eurorock is als Rubensbier.
Weinig schuim,veel plezier...»
J* m
Bij het verschijnen van hun debuutelpee «Bad Night»...
BIJ HET
BELUISTEREN
VAN...
en miezerig hokje. Het regent. Een lege kroeg. Bijna een idyllisch
laatsje in het centrum van het dorp, waar Marx, Brecht en Fellini zich
chuilhouden. in het platenrek, The Ramones, Sex Pistols... The Kids,
otaalbeeld van de huidige sien, het gebeuren. Met een kroegbaas die
I lang weet wat vervlogen tijden zijn en die voor één keer nog een
intje tapt. Moedeloos, een beetje verlaten misschien, maar als de
ippen erbij als we hem vragen waar we de jongens van rockgroep TOY
unnen vinden. «Ons huisorkest?» vraagt ie.
)oor een smal gangetje en een ommezwaai, daar in het miezerige
okje.
let opzij, een trap naar-beneden, een houten deur. Een jankende gitaar,
he Hotdogs. «Nog een huisorkest?» Theo van TOY is er nog niet. Het
lijft wachten. TOY is net terug van een optreden in Mechelen en
ermoeid als ze zijn, laten ze zich een beetje zakken tussen versterkers
n draden, omringd door allerlei elektronisch spul. Ja, zelfs een heuse
-track tape recorder staat zomaar tussen bijna beschimmelde lege
lazen. Het ruikt er naar zilt. Door het plafond druppelt het in een
apotte bloempot. De fleur is er af. 't Is ai laat.
i een mum van tijd hangt de repeteerruimte vol rook. De drummer
ookt de ene sigaret na de andere, maar als Theo binnenkomt vliegt
ie er al gauw uit.
Weg met dat spul» roept hij en rukt daarbij de deur open. Frisse lucht,
[en verademing. Buiten gutst het pijpestelen. Het elektrisch kacheltje
erwarmt onze voeten. Mijn bandrecordertje staat op «on» en zelfs mijn
anden krijgen het warm.
luwen dan maar.
killie eerste elpee «Bad
pght» is net uit. Vertel
Jiar eens wat over. Hoe
ijn jullie daar toe geko-
\en?
e zijn nu tien jaar met
en rock bezig, vooral
?€gen werk dus en dan
^ordt het wel stilaan tijd
risp eens wat te laten
Koren. Er werden vroeger
Reds twee singels op de
W arkt gebracht, maar
;h god, de laatste bleef
ilfs liggen in het pla-
inrek van Cardinal, dus
at kan ervan verwach-
:n. En je kan toch niet
tijd blijven zeggen dat
de Singe - Sange
uperstar (bah) wedstrijd
ewonnen hebt op de
RT, ook al ben je die
Meek hit-tip. Er was toen
Het het circuit van nu en
IpUe platenbonzen hielden
Slhlfs helemaal geen re-
jfipning met Belgische
EEoepen. Er waren er
E&jjna geen! Het is pas
Mprleden jaar dat zowel
Hjbliekals platenbonzen
Uych zijn gaan interesse-
n voor eigen bodem.
SIjp dat is dan nog te
tEanken aan initiatieven
Spin persmensen, die het
Sijj welletjes vonden,
^enk maar aan Humo's
Hoek Ralley. waar we
f#|j! et aan hebben meege-
M|jaan, gewoon omdat we
Hl moe waren, geen zin
Hadden... en misschien
Ken beetje eigenwijs van
Hb31 ie drijft boven. Het
Hai wel eens gebeu-
n dat is dan gebeurd?
atuurlijk, waarop en op
ie moeten we wachten?
us hebben we een jaar
ewerkt aan een demo-
ipe, daarmee Nederland
'gereisd, met de nodige
■varingen. We bezitten
ouwens een hele hoop
emo's, van 4-track tot
track, allemaal eigen
erk. Nummers van 2 tot
minuten maximum.
Ilé, wij amuseren ons
iet opnemen en repete-
an, en af en toe optre-
en. Maar dat kan je ook
et blijven doen Dus,
iaar meteen de grote
udio in. Een selektie
aken uit de nummers
ndertussen fluit de
rummer zich doof in
'n mikrofoontje zodat
et naaldje op barsten
PP» iaat en met de kracht
u&an een atoombom komt
Idiots de kroegbaas bin
nenvallen en vraagt of er
I at te drinken valt...).
n dan, en dan, en
i an.
lel, dus gewoon enkele
eken in de studio krui-
en tot alles OK was.
indertussen zijn we ook
mm i kontakt gekomen met
alf van de Waart, de
ederlandse boss van
'11 pUBBLE records, die
a. Herman Brood bo
en water heeft gehaald.
^:0Y verkocht trouwens
en song aan BUBBLE,
lie ook binnenkort op de
narkt moet komen. Wel,
'ie elpee is er dan
ekomen dank zij de
leine, maar vinnige en
uksesrijke onderne
ming Track United In
dustry PVBA (oef...).
Zonder die man hadden
we het nooit geklaard,
want hij bracht ons bij
PAYOLA RECORDS. Dat
heeft ons de ogen geo
pend, zodanig dat we nu
«georganiseerd» werken.
Volledig voor TOY al
leen?
(Er komt drank aandra
ven, ondertussen straalt
het elektrisch kacheltje
op volle toeren en komt
een verfrissing net op
tijd om mijn rechtervoet
te blussen, want die is
inmiddels aan het sto
men... gelukkig maar,
net op tijd...).
Uit de andere hoekIn de
toekomst zal PAYOLA
wel andere groepen aan
trekken. De bedoeling
van PAYOLA records zit
hem dieper. Niet dat
P.R. wil opbeuken tegen
multinationale onderne
mingen als EMI, ARIOLA
enz., maar gewoon een
uitlaatklep worden van
talenten, die niet zo vlug
aan een platenkontakt
komen bij deze firma's
En dan hebben we nog
het voordeel dat we de
produktie zelf volledig
onder kontrole hebben
Plaats
voor kreativiteit én kwali
teit én een kleine dosis
commercie, als 't maar
leuk is. (dat was kort en
krachtig).
Vooreerst ervaring op
doen met TOY zelf, wat
betreft studiopname,
produktie, distributie,
promotie enzo zodanig
dat we dat achteraf kun
nen gebruiken om door
te spelen aan andere
talenten, die PAYOLA
nog onder hoede krijgt.
Er loopt al genoeg mis in
dit Belgisch popwereld-
tje. Klein detail: die
Belgische groepen klin
ken toch zo slecht op TV.
Wel, dat mag niet. Dan
dient er onderhandeld
met die technici. Als er
een rockgroep op de
scene komt, knijpen ze
hun knoppen al toe. En
dan zeggen de mensen,
toch niet goed hé, die
Misters, of toch slecht
gespeeld hé. Kijk dan
maar eens naar buiten
landse zenders (Rockpa-
last), hoe die «live» kurt-
nen opnemen. BRT-radio
is al heel wat beter dan
wat in de TV-studio
wordt gedaan. Maar daar
komt heus wel verande
ring in. Dat is allemaal
gewoon te wijten aan het
feit, dat Belgié geen écht
rockland is geweest.
Hier was het (en is het) al
kunst en kuituur wat de
trom slaat. Als het maar
wat met kleinkunst te
maken heeft... de arties
ten.
Gelukkig zijn er hardwer
kende rockgroepen, die
maar optreden en optre
den. Van kroeg naar club
en omgekeerd. Er is
gelukkig belangstelling
van de jongeren. Ten
slotte spelen we voor
hen (voor de toffe grie
ten, voor de meisjes,
voor de vrouwen, roept
de drummer er alsmaar
tussendoor)..
yppfyfó., 4<T
de debuutelpee «Bad Night» valt het ons op
dat het hier gaat om een Belgische rockgroep,
die Engelstalige nummers laten horen die
bijzonder «Angelsaksisch» klinken. Dat is dan
meteen de eerste verdienste. Bij beluistering
merken we ook op. dat geen enkel nummer
gaat vervelen, ook al is de opener van de
B-zijde Crazy Monday ietwat aan de lome
kant. Van kanten gesproken...
Kant A vliegt er meteen tegenaan met Son of
St. Mary, dat soms doet denken aan Bob
Dylan's «Hurricane», maar cjaarvoor zijn de
gitaren té sterk geprononceerd. Alleszins een
treffer. Dan volgt Night after Night, sterk
rockend met een mooie melodielijn en
krachtig slot. One way affair loopt ietwat
rustiger, meer beheerst ook. Een verademing
op de juiste plaats. En dan volgt Dolce Vita,
een voltreffer single eigenlijk. Beter dan
Dolce Vita van Sparks, en dat is veel gezegd.
Sacrifice klinkt lekker ouderwets, net wat
Dave Edmunds bedoeld als ie zegt «beter dan
vroeger» en dan Burnin School, het sluitstuk
van de eerste kant Nog steeds geen
verveling. Over de opener van Kant B hebben
we het reeds gehad Het lome van Crazy
Monday wordt al vlug vergeten bij Coconut.
Grappige tekst, voor wie begrijpen mag. Dan
de tweede kansmaker voor single-minded
publiek, I found out. Stampend tot onder de
gordel met een Bruce Springsteenachtige
stem, die tot nadenken stemt. Imagination
moet een ode zijn (reeds) aan de punk of is dit
verbeelding. Beste tekst Het eindigt allemaal
erg krachtig met Car 54, het enig nog geen
minuut durende akkoestische nummertje, dat
je het ochtendgevoel geeft na een zware nacht
in de kroegen, de clubs, want daar was het
allemaal om begonnen. Verrassend debuut'
dus voor een groep waarvan we zeker zijn dat
ze de Belgische rocksien gaan veranderen.
Als we mogen kiezen tussen Rubensbier of
Eurorock, geef dan maar «Bad Night» van
TOY. Daar hou je tenminste geen zware kater
van over. Een sterke aanrader uit eigen
regionen. Wat moet dit *<live» wel zijn?
Ambiance
Ach ja. we zouden de titel-traok nog vergeten.
Het nummer «Bad Night». meteen een bewijs
dat rock veelzijdig is. Vooral die van TOY.
Jullie zijn wel de spil van
TOY. Schrijven de num
mers zelf en spenderen
een massa tijd aan expe
rimenten. Jullie zijn toe
vallig (of niet) de gitaris
ten en de meest initia
tiefvolle?
(Woods kijkt even onge
lovig en duwt de vraag
naar de andere richting).
Stilaan werken we in
team-verband. Wij ma
ken de songs, de groep
de basisopnamen, we
hebben een ontwerp
team, een klank-team,
iemand voor de belich
ting. Verre van profes
sioneel, maar dat komt
wel zodra er resultaten
zijn. Zomaar aan zitten
jutten hou je geen tien
jaar meer vol Dus, er
moet verandering ko
men. Organisatie en
vooral een toffe mentali
teit, die soms wel eens
in het honderd loopt.
Spanningen zijn er nodig
soms wel moeilijk te
begrijpen, maar toch...
de muziek houdt alles
wel recht.
Nu wat over die elpee...
wat vinden jullie er zelf
van?
Dat zouden we aan jou
moeten vragen, joh, jij
bent toch de gazette-
man, pardon joernalist,
of hoe noemen zulke
mensen, die na hun
echte werk nog even «de
baan» opmoeten. Allez,
omdat je 't zo mooi
vraagt...
Voor ons betekent het
een start, een stuk zwart
vinyl op zoek naar waar
dering, waar we al enige
jaren op wachten.
Wijzelf vinden het een
geslaagde elpee in die
zin, dat het een geweldig
amusante elpee is ge
worden, geen vervelende
ellenlange stukken dus.
Neen, twaalf nummers
die er mogen zijn, waar
we zelf achterstaan en
ons publiek... (haha).
Misschien is de ene
produktie al wat beter
uitgevallen dan de ande
re, maar we werken aan
«echtheid»
Geen gelui, geen gezeur,
geen gepolijste sound
tot en met, gewoon zoals
wij het voelen en een
rock laten klinken zoals
het moet. Geen hardrock
geen pop, geen punk,
geen funk... maar TOY.
En Toy, dat is Eurorock
en Eurorock is als Ru
bensbier, weinig
schuim... veel plezier.
Jullie zijn In Engeland de
elpee gaan afwerken.
Moest dat echt of wou
TOY er eens uit voor een
dagje?
Een dagje? Een nachtje?
Net of het even de plas
oversteken is en met een
elpee terugkomen. We
zijn daar verschillende
keren naartoe geweest.
Hier in de studio's, gin
der afwerken enzo. Ge
woon wat we reeds zeg
den, ervaring op doen.
Zelf kontrole houden bij
de persing De druk van
de hoezen,enzo.
Dat kost toch allemaal
veel geld?
En dan? Dat komt toch
ten goede aan je werk. Je
kreativiteit. Het lost toch
niets op na zoveel jaar
met een elpee op de
markt te komen die niet
voldoet aan de minimum
eisen van een goedklin
kende buitenlandse pro
duktie. We kennen de
Belgische weg. Die repu
tatie is wijd en zijd
bekend. Er is altijd wat
dat fout loopt. En dan
maar klagen De roek-
blaadjes Riff, Stic, Hu-
mo zelfs s'taan er vol van
Van klachten. Maar wat
lost dat op? Zolang we
geld aanwenden voor
muziek, die mensen ge
lukkig maakt, is er niets
fout. Wij weten waarvoor
we dat doen en samen
met ons nog veel Belgi
sche (of noem ze Vlaam
se) muzikanten. Om de
ambiance, is het te
doen.
Trouwens, over geld
gaan we het hier niet
hebben. Rock Against
Racism, punk, rooie am
biance, de kroegen, het
lawaai, het plezier, de
drukte, de verveling, de
werkgelegenheid, de
mensen, de freaks, de
muziek. Daar draait het
om. De rest is larie. Voor
ons is het «het Grote
Gebeuren...»
Inmiddels is de kroeg
baas komen binnenslui
pen met nog een nodige
lading drank. Er zit zelfs
whisky bij. Voor mij een
koffie en terwijl ik mijn
tape-recorder «off» draai,
galmt daar plots de elpee
«Bad Night» door de
meterhoge boxen. Toch
wel leuk, die jongens
Het wordt een adembe
nemende nacht Buiten
is het donker. Het regent
nog steeds.
P.D.M.
TOY/ BAD NIGHT
