En God schiep
de vrouw... voor
keuken, bed en baas
GELD VOOR GINO: VERTEDEREND SUKSES
VOOR TEATER LANSELOET
FILM VAN
DE WEEK
PAUL SCHOLLAERT, EEN ORIGINELE
NAAR DE KLASSIEKE MUZIEK
GIDS
INGRID HAEBLER TE AALST
het linnen doek
Stemmige poëzieavond
De Internationale Nieuwe Scene bereikte ook in Aalst alleen
diegenen die allang overtuigd en misschien zelfs een beetje
bekeerd zijn.
Auteurs: Dario Fo - Franca Rame
Bewerking: Fiiip Van Luchene
Samenstelling en regie: Arturo Corso
Met: Reinhilde Decleir, Claire Nelissen, Hilde Uitterlinden,
Caroline Van Gastel
Je kan uiteraard vertrekken
van de stelling dat «DE»
vrouw niet bestaat. Zo zijn ook
deze vijf types en verhalen
geen dagbladverslagen van
waargebeurde feiten, maar
daar staat tegenover dat je een
aanklacht niet formuleert aan
de hand van een uniforme on
derlaag, doch presies door de
eksessen waaraan betichte zich
schuldig maakte. Zoals het
echter bij elke strijd het geval
is, moeten de belanghebben
den eerst gemotiveerd worden,
willen ze in beweging komen.
Presies in dit stadium valt de
voorstelling dan een beetje
zwak uit. Dario Fo en Franca
Rame hadden er wellicht beter
aan gedaan iets dichter bij huis
te blijven voor de keuze van
nige toeter werd gesuggereer
op het einde als pop in een r<
stoel vanachter de schermen
halen. Gelukkig heb je op c
ogenblik een unieke presta
van Hilde Uiterlinden acht
de rug, zodat je daar nog w
eventjes zoet mee bent. Cs
line Van Gastel geeft daarna
hoer in het gekkenhuis gesta
De voorstelling zelf? Ook die
zie je niet elke dag. Wat je te Fo ïn Ramé d
zien krijgt is met alleen be- we, m(xlder in Q
rocpswerk doch ook, en mts- ,eks( zijn misschien we| edj
schten veel meer, resultaat van doch Qm
overtuiging. Zonderde minste
moeite stap je mee in de ge
schapen wereld op het po
dium. Het zijn uitsluitend mo
nologen en toch heb je voort
durend de indruk zelf tegen
speler te zijn, al is het dan vaak
met de mond vol tanden.
Wie Arturo Corso vroeger be
zig zag, weet dat hij het niet
van technische toestanden of
majestatische dekors moet
hebben. Ook dit keer is de ak-
teur zelf het voornaamste ge
beuren. Alleen de hoognodige
rekwisieten krijg je te zien, de
rest wordt eenvoudigweg ge-
een kans te geven. Dit w
mijns inziens een andere pi
blematiek voor een ander stu
Daar tegenover kreeg Clai
Nelissen wél een sterke situ
tie, doch hier was het dan
aktriese die in gebreke blei
De virtuositeit van Reinhil
Decleir zorgde ervoor
Alice in het land zonder wo
deren een prachtig intermez
vormde, maar ik blijf erbij c
ook dit verhaal niet inspirere
werkte om de barrikades op
gaan. Tenslotte schitter
Hilde Uitterlinden in het kab
retachtige nummer Mama S
hun personages. Eerst is er een loverd. In deze lijn vond ik het rfrcak E„ dat was het da
-»tIz ttr/Miut rlto Hrvrvr tlttn tl/pi PPtl rtnf7pllPnflP TT11R-
zenuwzieke vrouw die door
haar man thuis wordt opgeslo
ten samen met zijn verlamde
broer en de baby. Ze heeft bo
vendien, na het mislukken van
haar eerste echte liefde, zelf-
moord geprobeerd. Daarna is
er een hoer die in het gekken
huis werd opgesloten nadat ze
via een gemotiveerde brand
stichting haar politiek bewust
zijn had gemanifesteerd. In het
tweede bedrijf wordt het een
doodgewone vrouw die in haar
huwelijk volledig seksueel ge
domineerd wordt. Vervolgens
worden de klassieke sprookjes
en de moderne huishoudver-
haaltjes op hun fallussindroom
onderzocht en tenslotte word
je gekonfronteerd met een
moeder die dank zij een zoon
op de hippe toer, het ware le
ven ontdekt aan de rand van de
maatschappij. Je ziet het, bui
ten de eerste en de derde fi
guur, niet het soort vrouwen
dat je dagelijks op het lijf
loopt. Niet dat zoiets hoeft;
Hamlet en Oedipus tref je ook
niet dagelijks op kafee, doch
waar deze beiden door hun au
teurs als dusdanig werden be
handeld, kan dit hier niet wor
den gezegd. Ik geloof niet dat
op de eerste en de derde figuur
na, de vrouwen zelf een grote
boodschap hebben aan de rest.
Waar je na de hoer in het gek
kenhuis hooguit tot het ver
oordelen van onze psichia-
triese instellingen komt, kan je
bij Alice in het land zonder
wonderen, de sprookjesfigu
ren, misschien besluiten om al
les wat je de anderen vertelt of
aanprijst, eerst zelf eens in
vraag tc stellen. Bij Mama Su
perfreak..., nou ja., laat maar
zitten. Toch zijn er veel her
kenbaarder vrouwenfiguren in
de verdrukking. Neem nu de
caissières in warenhuizen, de
bandwerksters in fabrieken, de
kloosterzusters enz. Ik weet
wel. het gaat over persoonlijk-
heidsellendc en niet over be-
roepsmizerie, doch ik geloof
dat dit laatste net zoveel met
het vrouw-zijn en de mannen
maatschappij te maken heeft
als de rest. Je betekent het
beeld wel een beetje wanneer
je het hoofdzakelijk vanuit de
seksuele hoek benadert. Of
zou dit een tipiese mannen-
reaksie zijn?
dan wel een ontzettende mis
kleunt, om de verlamde
schoonbroer wiens aanwezig
heid alleen door een meerto-
Een avond knap tejater, da
als aanklacht te zwak om o<
nog te werken.
Jan Dhon
De eerste hoopgevende zonnestraaltjes die vlug te
rug wegdoken achter een dicht wolkendek, evenals
de eksamenperiode, die voor de deur staat, en dit
gekombineerd met de tijd van het jaar, zorgen ervoor
dat ervoor de bioskopen een kalme periode aange
broken is. Men beperkt zich dan ook voornamelijk tot
hernemingen.
PALACE - BENEDENZAAL
In de benedenzaal van cinema Palace zitten de gen
darmen van Louis De Furies voor een tweede week
opgescheept met de buitenaardse wezentjes in «Le
gendarme et les extra-terrestres», een Franse komi
sche prent die het UFO-probleem aansnijdt.
PALACE - BOVENZAAL
In de bovenzaal of studio van cinema Palace vervolgt
de rampenfilm «Jaws II» zijn verdere circulatie in
Aalst. Deze film moest half april, na reeds vier weken
gelopen te hebben, de plaats ruimen voor de Dis-
neyproduktie «De viervoetige kandidaat». Aange
zien de vraag nog lang niet bevredigd was werd de
film deze week terug op het programma genomen.
FEESTPALEIS - ZAAL 2
In de kleine zaal van cinema Feestpaleis loopt de
Bergmanfilm «Herfstsonate» voor de tweede week
door Nog een buitenkansje voor cinefielen en
Bergmanferventen
FEESTPALEIS - ZAAL 1
Nieuw deze week is de James Bondfilm «Live and let
rems
het i
naar
den c
jischc
laym
De fir
jk is
;eft c
chte
nale.
)ok n
erste
wakh
Dnde
Bn Hi
elten
IS Wc
onde
'eg rr
oofd;
lat d<
oordi
ebbe
an or
die» - leven en laten sterven - Een van de bestsellers |9®VI
naar het gelijknamige werk van lan Fleming met Ro
ger Moore in de rol van James Bond. Zoals gewoon
lijk is deze superheld terug omrings door een schare
van volumineuse beeldschone meisjes die al dan niet
langs de 'goede' zijde staan.
«Ik ken nooit rust» zegt James Bond wanneer hij in de
armen van Miss, Caruso gestoord wordt om terug feseh
(en v
(as t
eeffe
laste
Dit s
eens een gevaarlijke opdracht op te knappen. Inder
daad de geheimzinnige mister «M» opdrachtgever
van 007 roept James Bond op omdat drie van zijn fendic
e vo
an T<
kollega's binnen een tijdspanne van 24 werden geli-
kwideerd
James Bond kent inderdaad geen rust. Hij zal de hele ia he
emei
oore
ie on
even
lok c
pde
|dw<
e coi
irske
let kr
eeft
endr
wereld haast moeten afreizen om de bende van «Mr
Big» en dokter Kananga op te ruimen Een achter
volging die vertrekt in Harlem en eindigt in New Or
leans, maar daartussen liggen heel wat steden, zoals
New York en het Caraïbisch verlaten eiland San Mo
nique, en natuurlijk ook heel wat gevaren zoals slan
gen in de badkamer en mooie meisjes in bed.
Ontspanning via de heldendaden van een onklopbare
held geholpen door futuristische technische snufjes,
dat staat op het programma van het Feestpaleis.
S.J.
20 - 25.5.1979 - De Voorpost
In het jaar van het kind heeft ons Aalsters jeugdteater
«Teater Lanseloet» eens te meer geopteerd om met
kinderen, voor kinderen te spelen. Het werd een verte
derend kijk- en luisterspel in een grootse entourage.
Tsater Unseloet zette weer zijn beste beentje «oor. (Erik)
De filmliefhebbers van Aalst en omliggende kunnen
deze week wat verpozen, want volgende week heb
ben we een druk programma voor de boeg Beide
bioskoopzalen in Aalst geven een herneming en een
verlening van hun bijzonderste film. We willen er wel
op wijzen dat wie «Herfstsonate' van ingmar Be
rgman nog niet gezien heeft, dit vlug de laatste week
kan doen in het Feestpaleis. Volgende week worden
niet minder dan twee gekende produkties in Aalst in
omloop bracht. In de Palace is cflt de druk bespro
ken film van Fons Rademakers over het proces Jes-
pers met als titel 'Mijn vriend' Deze film duurt ruim
twee uur en enkele van de opnamen in de film wer
den in Aalst gedaan. Het Feestpaleis toont ons de
drie uur durende film van Michael Cimino 'The Deer
Hunter' zeer belangrijke film die liefst negen oscars
kreeg toebedeeld en in de grootstéden nog altijd de
grote massa lokt. Afspraak volgende week waar we
het uitvoerig over beide films zullen hebben.
- leve
De s
ehoc
hris
ij he'
ter a'
*al it
Ifedsi
ft h
loet
ij vo
en g
Een
iker
au f-
twee
erm
m d(
De Akademie voor Muziek, Ballet en Toneel richtte een poëzieavond in die tevens
meetelde ais eindproef voor de leerlingen. (Erik)
alleen een aperitietje ge
dronken? Wat nu met de
mensen die honger hebben
naar meer? Kan van die
inwijding niet een cyclus
worden gemaakt?»
Na de voordracht volgde de
voorstelling van Louis Van
der Paals opname van Bachs
Goldbergvariaties. Er werd
verwezen naar de historiek
van de opname, naar de
positieve kritiek van Willem
Pelemans in «Het laatste
Nieuws» (hij spreekt van een
verfrissende benadering),
naar de hoge waardering die
de vertolking krijgt in vak
tijdschriften voor discofielen.
Ik heb Barcelona en Johan
Neeskens niet gemist. Paul
Schollaert ledfde ons luiste
ren. W.D.B.
Een voor de gelegenheid
geschreven kindermusikal
van Karei Verleyen, bekend
als auteur van boeken en
toneelstukken, gaf het
thema voor deze verras
sende voorstelling. Het ge
heel werd door regisseur
Willy Van Boxstael groots
aangepakt. Vijf maanden
werd er met de jonge ak-
teurs en aktrices aan dit
spektakel gewerkt. Vijf
maanden om deze debutan-
tjes naar een aannemelijk
niveau te loodsen. Het ver
baal speelt zich af rond een
cirkusvoorstelling. Na enige
kontakten met «Cirkus Joh-
ny» kon de voorstelling dan
ook in een heuse tent door
gaan. De kindermusikal
werd trouwens gekoppeld
aan een voorstelling van
Cirkus Johny.
Voor de muziek werd een
beroep gedaan op niemand
minder dan Al Van Dam,
bekend van zijn televisie
werk, en de muzikale omlijs
ting was van Katrijn Friant,
Arena-Gent. De uitvoering
werd verzorgd door jonge
mensen, en met als pianist
niemand minder dan Chris-
tiaan Van Ingelgem. De
technische installatie werd
voor rekening genomen van
Jacques De Waen terwijl
het dekor in de handen was
van Frans Dehoux. Het re
sultaat van dit vijf maanden
durende ploegwerk was
een vertederend en aange
naam spektakel.Doorde on
bedrevenheid van de jonge
spelers waren de schoon
heidsfoutjes niet te weren.
Maar daartegenover staat
precies dat het entoe-
siasme van dezelfde jonge
spelertjes er toe bijgedra
gen hebben dat de voorstel
ling een onvergetelijk kin
derspektakel werd.
Hun ongedwongen houding
tegenover het publiek en
hun medespelers maakt de
sfeer van de opvoering zo
flikkerend ais de lichtjes die
zij in hun ogen dragen. De
kinderen die er als toe-
schouwertjes bijzaten heb
ben het uitgeschaterd en
niet minder de volwassenen
die hen begeleidden of au
teur Karei Verleyen die zich
zaterdagavond kostelijk
heeft geamuseerd met de
opvoering van zijn eigen
kreatie: «Geld voor Gino».
Een kindermusikal, een fijn initiatief. (Erik)
Zoals het bij een kindermusikal past was de muziekbegelei
ding ook door kinderen. (Erik)
tie van herhalingen en cres-
cendi. we tellen het terugke
ren van het thema, we kijken
hoe Paul Schollaert visueel
het verloop voorstelt en we
zijn in staat om te luisteren
en te begrijpen, zo eenvoudig
is dat.
Ook het Weense klokkenspel
en hot heimwee van onze held
naar 'zijn' poesta krijgen van
de spreker een duidelijke
analyse. Het best slaagt Paul
Schollaert er in - ook omdat
deze fragementen het meest
uitgesproken programma
tisch zijn - ons de realiteit van
de veldslag voor ogen te"
toveren: het oprukken van de
beide legers (het Oostenrijks
- Hongaarse en het Franse),
het op mekaar inbeuken, het
trompetgeschal, de eerder
depressief klinkende Mar
seillaise. de dodenmars, de
zwanezang van Napoleon
-..Alleen de term 'klassiek' al schrikt vele mensen af: men
hoort als reactie vaak de woorden 'dor, vervelend,
achterhaald, saai'. Spreekt men van Homerus, valt de naam
Bach, hoort men van Rembrandt, dan staat men klaar om de
etiketten van het vooroordeel op te kleven. Want wie heeft
Homerus gelezen? Wie kent de muziek van Bach door en
door? Wie was ooit in het Rijksmuseum van Amsterdam om
te worden aangegrepen door een zelfportret van
Rembrandt?
Het C.M.B.V. van Epe-Mere
had het lumineus idee Prof.
Paul Schollaert van het
Lemmensinstituut uit te no
digen voor een voordracht
onder de titel «Aktief Mu-
ziekbeluisteren». Het was een
zeldzaam mooie zomeravond
en er was een Europese
voetbalfinale op het T.V.
scherm. Toch was de zaal in
restaurant Cottem goed ge
vuld. Mevrouw Ameloot leid-
.^de de spreker in: zijn ouders
zijn Aalstenaars, hijzelf diri
geerde een aangrijpende
Mattheuspassie tijdens een
jubileumconcert voor en in
het Lemmensinstituut.
«Actief muziekbeluisteren.
zei Prof. Schollaert, is schijn
baar een contradictie in
torminis en eigenlijk toch
niet: om muziek te beluiste
ren moet 'men het innerlijk
stil maken; horen is passief,
luisteren actief.»
Zich bewust van de drempel-
vrees bij de gemiddelde mens
voor klassieke muziek had
hij - om ons wegwijs te maken
- de Hary Janossuite van
Zoltan Kodaly, een stuk
programmatische muziek,
gekozen. En om zijn gehoor
nauw bij zijn lezing en vooral
bij de muziek te betrekken
werkte hij met variatie in zijn
.methode: nu eens vraag en
antwoord-systeem, dan weer
het laten meezingen of het
laten creëren van een thema,
tenslotte de visuele voorstel
ling van een melodie.
De niesbui, kenwijsje van
Romain De Coninckx peper
bus op BRT. 2. wekte
dadelijke interesse. Niezen
betekent 'God zegene u' of
'wat gezegd wordt is waar'.
In het verhaal echter van
Hary Janses. de Hongaarse
Tijl Uilenspiegel, de Hon
gaarse Peer Gyat. kondigt de
niesbui een droom aan, het
sprookje van een fantast, een
avonturier. De droom is
woelig, muziek een combina-
(met een schitterend paro
diërende saxofoon) en de
persoonlijke triomf van Hary
Janes.
Tenslotte liet Paul Schollaert
ons een czardas horen, een
zigeunermelodie, flarden lo
pend van majeur naar mi
neur. nu eens levendig en
fris. dan weer stil en weids.
We leren op zijn hand een
thema zingen, variëren het
en komen opnieuw bij Zoltan
Kodaly terecht. We neuriën
het intermezzo mee en
besluiten met de coda. de
staart. «Luister, zegt de
spreker, wat de coda bete
kent. het notenbeeld tekent
het voor u uit: 't is gedaan.»
Paul Schollaert effende voor
ons het pad naar de klassieke
muziek, hij wist zijn methode
aan te passen en te variëren.
Nu zit ik alleen met de
vraag: «Hebben we niet
Onder de titel «Mozart en zijn tijd» brengt de wereldberoemde Oostenrijkse
pinaiste Ingrid Haebler op maandag 25 juni te 20.30 uur in de Sint-
Martinuskerk een programma dat in essentie is gewijd aan werk van het
wonderkind uit Salzburg en een paar van zijn tijdgenoten.
Ik leerde Ingrid Haebler voor het eerst kennen als muziekpedagoge tijdens de
wereldtentoonstelling van 1958 te Brussel en ik beken dat ik namiddagen heb
gesleten in het Oostenrijks paviljoen waar zij les gaf aan beloftevolle talen
ten en zelf musiceerde: een gelukzalig moment van verpozing tijdens het
zwerven in en rond de paleizen.
Het programma vermeldt o,m. de bekende variaties «Ah vous dirai-je, ma-
man» K.V. 265 en de sonate in Ut maj. K.V. 330 van Mozart en de sonate in G.
van J.C. Bach.
De kerksonates van Mozart zullen dienen als omlijsting en zorgen voor een
ideale sfeer van luisterbereidheid.
De naam Ingrid Haebler staat borg voor een adequate vertolking. De aanwe
zigen zullen gelijk krijgen.
W.D.B.
