Redt het socialisme Europa van de
ondergang?
CVP-Euromeeting te Welle massaal
bijgewoond
Van Miert te Aalst
Daensfonds-debat
met open vragen
Samen het sterkst in Europa!
raten
ordt i
meei
leen
meei
n de
n op
•gem
even
gem
et be
nde
o - zo.0.19/9 - ue voorpost
Karei Van Miert tijdens zijn toespraak in het Volkshuis. (Erik)
Het Volkshuis aan de Houtmarkt was vorige vrijdag het
dekor van één van de talrijke Europese meetings in het
vooruitzicht van de eerste kontinentale verkiezingen.
Ons oude werelddeel, dat Willy Vernimmcn die avond
terecht bestempelde als «de vuilnisbelt van de wereld», staat
op de rand van het bankroet.
Een verenigd Europa is voor onze toekomst een dwingende
noodzaal: reeds jaren sleutelt men vruchteloos aan het
«Europa één».
In West-Europa, met een
verouderde bevolking, dat
leeft op een uitgemergelde
bodem, stijgt de werkloos
heid onrustbarend. De wel
vaart heeft er na de Werel-
oorlog ongekende pieken
bereikt. De mensen zijn er
verwend door hoge lonen en
leven voorde konsumptie. Ze
werken tot ze er ziek van
worden, om steeds lekkerder
en meer exotisch te kunnen
eten en drinken, om naar
verre landen te kunnen
reizen en er zuiders bruin bij
te lopen.
Ze zijn gewoon zichzelf niet
meer.
De mens van 1979 is een
hersenloos massaprodukt.
Zijn hele denken en handelen
is gericht op het verdienen
van geld, véél geld...
Wij maken revolutie!
Miek en Roel zongen het en
wij zongen met hen mee:
«Wij maken revolutie!». Een
simpatiek paar mensen met
een verouderd repertorium,
dat velen echter nog wel hoog
aanslaan en dat ooit ook wel
goed is geweest. Maar het is
voorbijgestreefd: mei 1968
ligt in het grijs verleden en de
jongeren hebben er zelfs geen
weet meer van.
Rudi Dutschke. Roel Van
Duyn. Cohn-Bendit: zeggen
die namen ons nog iets?
Slechts enkele overjarige hip
pies met grijs wordende
baarden denken met wee
moed aan die tijd terug. De
tijd van Boudewijn De
Groot's «vrolijke ellende»
behoort voorgoed tot de
geschiedenis.
Maar het leven gaat onver
biddelijk verder en het heeft
geen zin om zich te koesteren
en verloren gegane illusies.
Freek De Jonge, samen met
Bram Vermeulen «Neerlands
Hoop» zegt het en je wordt er
koud van: «Ik tel mijn
idealen en raak er steeds
meer kwijt!».
Nostalgie naar het verleden,
je leven ongebreideld opsoe-
peren, wat heeft het allemaal
voorzin?
Liedjes zingen over revolutie,
een Europees Parlement ver
kiezen...
Waarom niet liever met
beide voeten op de grond
blijven en aan de toekomst
denken? Een toekomst die er
weliswaar niet erg fleurig
uitziet, maar waar de huidige
struisvogelpolitiek van alle
partijen ter wereld ook niets
kan aan verhelpen.
«Het is nog niet te laat, maar
het is tijd...». Wie zei dat ook
weer?
Hand in hand, kameraden!
Schouder aan schouder,
hand in hand: zo heeft de
werkende mens zich een
rechtmatige plaats onder de
zon veroverd.
Vroeger had de gewone man
het recht te werken en de
plicht om te zwijgen. Met de
pet in de hand beleefd
luisteren naar wat Baas
Gansendonck zei, «Ja, baas».
«Nee. baas».
De-man-met-de-pet. Met de
hoed in de hand kom je door
het ganse land. «Mijnheer,
kunt U mij werken bezor
gen?»
Meer dan ooit is vandaag ook
deze vraag brandend ak-
tueel.
Willy Vernimmen vertelde
ons dat er momenteel in
West-Europa tussen de 6 7
avond in, Mare Galle her
dacht Louis Paul Boon, die
hij een van de weinige
moedige schrijvers noemde,
waarop wij lang hebben
moeten wachten en die de
moed opbracht om de mi
serabele sociale toestanden
in Vlaanderen aan de kaak te
stellen en vroeg een ogenblik
stilte voor deze grote
Aalstenaar.
Willie Verhegge las zijn
sober en aangrijpend gedicht
voor, dat hij geschreven heeft
bij de dood van zijn oudere
vriend Louis.
Een hoogtepunt in deze
avond.
Nationalisme, fascisme?
Overal wordt ons diets ge
maakt hoe belangrijk deze
Europese verkiezingen wel
zijn.
Die inderdaad belangrijk
zouden kunnen zijn.
Advertenties en enorme aan
plakborden vertellen ons hoe
goed het wordt in het Europa
van morgen, kompleet met
Parlement.
Geen mens die er écht in
gelooft...
Men heeft het weer eens over
nationalisme en fascisme.
Het Vlaams-nationalisme
komt opnieuw ter sprake.
Een nationalisme dat ont
staan is uit bittere noodzaak.
Een nationalisme dat de
Vlaamse eigenheid in het
unitaire België moest vrijwa
ren. En dat het ook in
Maar is deze bescheiden
Vlaamse refleks te vergelij
ken met het enge nationa
lisme van de Europese groot
machten? Frankrijk, Duits
land. Engeland, Italië: het
egoïsme van deze «groten»
kent geen grenzen.
Strauss. Chirac en Margeret
Thatcher: men wordt weer
bang voor het opkomend
fascisme.
In het verscheurd Europa
van vandaag, in een tijd van
dreigende dekadentie en
grenzeloze onverschilligheid,
is het ogenblik van bezinning
aangebroken. Men slaat el
kaar met slogans rond de
Na de spreekbeurten zongen de toehoorders spontaan de «internationale». (Erik)
oren en applaudiseert be
leefdheidshalve. Maar waar
zijn al die holle frazen dan
wel goed voor? Waartoe
dient het vele geld dat men
spendeert aan Europese
propaganda?
We betwijfelen de goede
bedoelingen van veel van
onze politiekers niet, maar is
het ogenblik niet aangebro
ken dat het gezond verstand
eindelijk weer zegeviert?
Wij hebben het warme
zaaltje verlaten toen een
filmpje werd gedraaid en op
het ogenblik dat Karei Van
Miert met een dubbeldekse
bus in Aalst aankwam.
Wij zijn niet gebleven om de
jonge en simpatieke BSP-
voorzitter nog te horen
spreken.
Maar ergens diep in ons hart
hopen wij op een nieuwe
generatie, die met zin voor
realisme de toekomst tege
moet wil treden.
Een toekomst die wij allen
samen een hoopvoller aan
schijn kunnen geven. Zal het
socialisme Europa redden
van de ondergang?
Om het even.
Laten we ophouden om U|
iedereen een etiket te kleven.
«Mensen»: dat zijn we alle
maal, wat onze kleur ook is.
Op 10 juni,wordt het zoal
Jean-Jacques Serban-Schrei r
ber noemde «De Europesi
Uitdaging». m
Nemen wij de handschoei ,t
op?
C.A.T
Wie zich nog de vroegere «meetings» in een of ander
dorpskafeetje met een dertigtal eerder oudere «luiste
raars», met een kandidaat die eens trakteert en het de
mensen nu eens zal komen wijsmaken, nog herinnert
en nu op een eigentijdse «euromeeting» binnenkomt
weet niet waar hij het heeft.
Is het de massale tent met
plaats voor 1.500 personen,
o a meer dan f |aden
miljoen werkozen zijn en dat u
1985 niet minder dan 15 K,™ y™ 'S T'
buiten kan en wie nog bin
nen wil daarvoor alle moeite
van de wereld heeft?
miljoen mensen geen werk
meer zullen vinden en dus op
staatsteun zullen aangewe
zen zijn. Zoiets is onmogelijk
vol te houden.
Worden wij de gastarbeiders
van de olielanden?
Bieden de socialisten ons een
ander alternatief?
«Ik ben geen Europees pro
feet, noch een specialist in
Europese zaken» zo begon
Of is het het aanwenden
van alle moderne middelen
uit de show-bizz met optre
den van doedelzakspelers
«The Lowland Pipers», we
liswaar uit Turnhout maar
toch zo Schots aandoend?
Of het optreden van de
un eeuwig jonge Will Tura die r._jKV>
Willy Vernimmen zijn lange ook de jeu9d naar deze bliek waren voorgesteld
toespraak. meeting heeft weten te lok- kwamen er enkele in le-
Roger D'hondt. kersvers po- vende lijve op het podium,
litiek sekretaris van de mengeling van licht- Kranige mannen alleszins,
plaatselijke BSP. leidde de en akoestische effekten Pol Kympers, interprovinci-
volgens eigentijdse sche-
Toen arrondissementeel
voorzitter Hubert Van
Wambeke het welkomst
woord had gesproken, de
doedelzakspelers hun re
pertorium hadden afge
werkt en de fanfare de ma-
joretten had laten evolueren
kon, in aanwezigheid van tal
van CVP-prominenten van
in en van buiten het arron
dissement de Euromeeting,
de zesde in een reeks van
19, beginnen.
Nadat de kandidaten via
dia-projektie aan het pu-
Er kwamen beet wat partijsympatisanten opdagen voor de Euromeeting. (Erik)
Vorige week liepen enige kopstukken van de BSP op de
zaterdagse markt te kijk en te kijken: kopman Van Miert,
minister Galle en senator Vernimmen. Geen foto's op
sandwich-mannen, maar zijzelf. Life. Acte de Présence.
Want Europa klopt aan de deuren in de Straat van de
Naties. Alle partijen pogen in dit wijkkomitee te zitten, en
allen hopen dat het geen doodlopende straatje wordt. Want
door wonen de kiezers niet. Wel in straten waar leven is. En
de BSP is op straat gekomen.
wordt, verroken, laatste op Jongeren «vechters». Die De weg naar ae eenmakinl'
de lijst, deelt mee dat kwa- zijn er nu nodig. In Europa was, is en blijft een lang .kg»
aal en internationaal a !°n9en reeds beweren ..'t zijn 2 miljoen mensen werk- weg. Begonnen werd me haiÉn
ma's? Of het ultra-modern funkle nóemKzich daarbH Yere,a"dz|tindetop;'tven- loos en deze verkieztngen ,ha"n
r,^wi.irr, t.mnrAr, I ijn in de staart». Na twee vormen een ware uitdaging.
désillusies op Europees Nadat via dia's de geschie-
gebied, in de dertiger jaren denis van de Europese
en in 1950 hoopt Verroken Eenmaking werd herinnerd
dat deze kans zal gegrepen en verdienstelijke namen
podium waarop demajoret- vader van liefst elf kinderen!
ten van de Vlaamse Kato- De volgende kandidaat ver-
lieke Fanfare keurig konden ontschuldigde zich op dit
demonstreren? gebied: Maurits De Wulf
Of is het de jonge speaker - had er «maar» tien en Jan
_C1_ dlsc i°ckey d'e alles in Verroken, de man uit de
schap met Johan Lundström 9°ede d®nen weet te,leiden Vlaamse Ardennen, durfde
op de eerste viool. Verder en zor9tdatervoorelckwat het bijna niet zeggen:
akkordeon. fluit en enig w»s iets komt. slechts acht!
kies volks-muzikaal gezel-
Slagwerk, John Lundström he' de overdonderende wilde Kympers bijdragen Boeraeve-Dervcke
de bard met dc baard. Het indruk die men b,J het bin* inr). .«triool on Unmoor - .yerycKe
worden en hoopt dat de vielen als Robert Schuma,
CVP met zeven leden naar Adenauer, de Gasperi, Le-
het Europees parlement canuet en.. Tindemans,
gaat. Ook de dames Jo kwam deze laatste zelf aan
Walgrave en Cecile het woord. Hij feliciteerde
de Europese GemeenK'eei
schap voor Kolen en Sta; men
en. qua éénmaking her n Qr
haalde Jean Monnet voort ncje
durend «Er is geen ander
mogelijkheid dan de Euro -
Geen kamera-werk vóór een
spreekgestoelte, hoewel dit er
uiteraard wel bijhoort. Maar
ook het di rekte polaroid-
werk onder de mensen, waar
ideeën of opwerpingen dade
lijk ontwikkeld worden. Het
is een idee van Mare Galle,
Fen idee dat momenteel in
bloei staat. Want er komt
wat los als men onder de
mensen loopt.
Het is boeiend het moment
van herkenning te bekijken
op de gezichten van mensen
die eerst in twijfel'stonden,
omdat die plotse lijfelijke
konfrontatie met Van Miert.
Galle... in het geheel niet
verwacht was. Maar de
tongen komen vlug los. De
woorden van de mensen zijn
zaad dat niet verloren waait.
Het was mooi weer. De mei
leek (eindelijk) uit het ei
gebroken die zaterdag en
sprong als een zonnig kuiken
rond op de vers gelegde keien
van dc (Grote) markt. Voor
noemd drietal, met nog enige
aanhang erbij, verzamelde
aan het rond punt op de
markt, dat normaal dienst
doet als opvangcentrum voor
verkeersvluchtelingen. Nog
even werd diep adeni ge
haald. En toen dompelde
men zich onder in die
kokende marktdrukte.
Voorafgegaan door een eks-
pese!» In 57 kwamen dal
de douane-unie, de g^
meenschappelijke land
bouwpolitiek, het regelei
van de konkurrentie
en ook graag de hele organisatie overeenkomsten met Afri
kaanse landen. De Euro
pese munteenheid lie[
Micrt i, kaanse leest schijnt le zijn reld en beïoofde^'te'zïpn cSr,?f schepen Marc Van der spaak op de aftakeling var
part HH heeft dé Zen geboeid en waarbij mén van zTn nltonfal vo ksveE"cVa"RpmPuy, voorzitter Poorten. de dollar en de vlottend,
partij. HIJ heeft de spieren van zijn naiionaai volksver- van de CVP-Jongeren en Europa kende een tragi- munten maar in'74 kwamen
flikkerlicht voor het zwaar nenko71en
dal volgde. Van
ondergaat
op Ameri-
op industrieel en kommer-
cieel gebied, De Wulf wilde
ijveren voor een betere we-
Paul De Keersmaeker ko
men nog even in de schijn
werper,
die zo vlot verliep met als
hoofdverantwoordelijke
schepen Marc Van der
verjongd waar Mare Galle zo
op aanstuurde. Rode ballon
nen stegen als verzuchtingen
omhoog. Zouden ze tot in de
zevende hemel geraken?
Amnesty International vaar
de in het kielzog van dit druk
bekeken BSP-gezelschap.
Het deelde een pamflet uit
dat Argentinië tot onderwerp
had. Amnesty gelooft im-
niet weet waar men eerst
naar zou kijken?
tegenwoordigersmandaat
zo hij Europees verkozen
figurerend als eerste sche geschiedenis met
plaatsvervanger, noemt de haat, strijd, oorlog en tussen
de wereldoorlogen in ver-
praktische voorstellen
o.a. het Rapport Tinde
mans, In grote konflikter
zwakte ekonomie. De pro- komt Europa helaas niet te
blemen zijn zo omvangrijk pas Alles wordt geregel!
geworden dat ze door elk door de States en Rusland
land afzonderlijk onmogelijk Een éénmaking is onver-
nog kunnen opgelost wor- mijdelijk wil Europa blijven
den Solidariteit en samen- meetellen,
werking zijn gewoon een Initiële opties werden ge-
«must». Onze mensen zijn nomen en de acht partijen
vaak korzelig als ze bvb er- van de negen, landen (in
varen dat er aan de lands- Groot-Brittannië bestaat
mersdat het lot van de - naar
schatting -15.000 verdwenen VVaar zullen wij straks als volksgemeenschap terecht vorming, in deze vorm, vol-
personen in Argentinië te komen in het politiek eenwordend Europa? Wordt Eu- doende garanties in zal
ernstig is om genegeerd te roPa voor d® kleine volkeren een heruitgave van de houden voor onze gemeen- 9renzen toch nog grote geen uitgesproken kristen-
worden. en vraagt om ophel- negentiende-eeuwse centraliserende nationale sta- schap. ononthm.den *ün ai« hot demnkrattel kWflm0n
dering over het lot van de *®n?Aan het paneel, dat was
verdwenen personen...
Wilfried Lissens
Rond deze tematiek ontsponnen er zich interessante samengesteld uit: Ray De
stellingen en diskussies welke over de gehele lijn op Smet (KP), Nelly Maes
een behoorlijk hoog niveau stonden, enkele - wellicht (VU), Frans Verberckmoes
onvermijdelijke - eng partij-politieke uitschuivertjes (PVV). Willy Vernimmen
niet te na gesproken. Het bloed kruipt immers waar het (BSP) en Jan Verroken
niet kan gaan! Ook al was door de inrichtende afdeling (CVP), werd aldus de twee
van het Priester Daensfonds vooropgesteld dat de on - ledige vraag gesteld: «Zal
derscheiden sprekers geen partij-standpunten als Vlaanderen als een natie
dusdanig zouden vertolken maar hun persoonlijke
sie zouden naar voren brengen.
oponthouden zijn, als het demokratie) kwamen over-
zomeruur niet overal tege- een op een gemeenschap-
lijk wordt ingevoerd, als pelijk programma dat hun
toegelaten snelheid in de sterkte wordt,
landen verschillend is enz. LH
Zoals trouwens in zijn inlei
dend woord, als moderator
van dit debat, door alge
meen Daensfonds-
voorzitter Luc Delaforterie
werd gezegd, ligt het in de
geest van het Daensisti-
sche gedachten goed om.
over aïle strekkingen en bo
ven alle partijen heen. zo
mogelijk tot een ruimere
vertegenwoordigd zijn op
het Europese forum?» en
«Zal in het Europese geheel
ring» gebruikt als hij het Vlaanderen als een vol-
over de huidige log funktio- waardige partner aan zijn
nerende, ver van de mens trakken komen?»
afstaande, Europese orga- Uiteraard bleef deze, zeer
nismen en organen had. De ra*orisch vraagstelling als-
vraag dringt zich dus on- dusdanig onbeantwoord!
miskenbaaropofwijindeze Het is duidelijk dat de ver-
Europese smeltkroes, als schillende Vlaamse politici
kleine volksgemeenschap - straks Europees aantreden
cfr. leefeenheid - niet even- als een onderdeel van hun
zeer in de verdrukking drei- respektieve Europese ver-
konsensus te komen ten gen te raken als dit sedert lepelende politieke forma-
bate van het eigen volk in 1830 in het Belgisch staats- ties de kandidaten van de
zijn geheel. verbond het geval was en «onafhankelijke alliante»,
Vooraf had plaatselijk nog is w.o. de V.U niet te na ge-
Daens- In deze kontekst werd me- sproken
fonds-afdelingsvoorzitter teen ook de vraaa oDae- Tocb ,eek een 9rote een-
Zaterdagmorgen bezochten o.l.v straa muzikanten partijvoorzitter «are! Van Miert en minister Bik Stri|pens de uitdrukking worpen of de huidige aan k|ank Ie bestaan 5m te gaan
Mare Galle onze stedelijke markt (Enk) „Babelse spraakverwar- gang zijnde zgn staatsher- ijveren voor een soort Euro-
pese senaat of tweede ka
mer, naast het nu te kiezen
parlement van rechtstreeks
verkozen vertegenwoordi
gers van partijen, naar het
voorbeeld van de UNO-
vergadering. Hierin zouden
dan de verschillende Euro
pese volkeren op voet van
gelijkheid, vertegenwoor
digd dienen te zijn.
Tot de direkte mogelijkhe
den schijnt dit echter niet te
horen En tussen de
regels door kon men wel er
gens de onzekerheid aan
voelen over wat met de
kleine volkeren- en landen,
in dit door enkele grote sta
ten gedomineerde Europa,
uiteindelijk te gebeuren zal
staan De uitspraak van Jan
Verroken in deze kontekst,
dat:«wij Vlamingen de
les van 1830 dienen te ont
houden om zich geen
tweede maal aan dezelfde
steen te stoten....» diende
dan ook niet nader toege
licht.
Alles bij mekaar zo mogelijK
nog meer vragen welke zich
stelden na afloop dan er
voor. Er dient tevens aan
gemerkt dat, ook met in
achtneming van al de bruik
en gangbare ekskuses, er
een eerder matige belang
stelling bieek te bestaan
voor dit alles bij mekaar toch
zeer verdienstelijk initiatief.
De inrichters zelf waren niet
ontevreden. Er werd ge
steld dat, als het kwantitatief
beter had gekund, dit ruim
schoots werd gekompen-
seerd door het kwalitatieve
gehalte zelf van deze Euro
pese debatavond.
Interim
