LA
Een Parlement voor Europa
EMOV-AALST
N VIEZE PAPIEREN
VOLKSUNIE: EUROPA
MOET OOK HAAR KLEINKINDEREN
OP SCHOOT NEMEN
EUROPA-DEBAT
IN 'T FABRIEKSKEN
De Voorpost - 1 -6.1979 - 13
jt Europese Parlement vertegenwoordigt de volkeren van de
gen landen die zich hebben verenigd in de Europese Ge
senschappen. Het heeft 198 leden en vergadert in Straats-
irg en Luxemburg. Het moet ervoor zorgen dat de Gemeen-
happen niet alleen een zaak zijn van industrieëlen, ekono-
>n en ambtenaren, maar ook en vooral van de volkeren van
iropa als zodanig. Daarom oefent het Europese Parlement
ii zo doeltreffend mogelijke demokratische kontrole, uit op
instellingen van de Gemeenschappen.
tieke; de juridische; de ekono-
mische en monetaire; de
begrotings-; de sociale zaken
en werkgelegenheden en on
derwijs; de landbouw-, regio
naal beleid en ruimtelijke orde
ning en vervoer: milieubeheer
en volksgezondheid en konsu-
mentenbescherming; energie
en onderzoek; eksterne eko-
nomische betrekkingen; ont
wikkeling en samenwerking;
reglement en verzoekschriften
kommissie.
Alle kommissies hebben 35 le
den; behalve de kommissie
'voor reglement en verzoek
schriften, die 18 leden telt. Hun
samenstelling geeft een zo ge-
trouw mogelijk beeld van de na
tionale en vooral van de poli
tieke zetelverdeling in het Par
lement. De frakties spelen dan
ook een belangrijke rol in het
werk van de parlementaire
kommissies. Deze bereiden
niet alleen de debattpn voor in
het Parlement in doel van versla
gen, vragen en ontwerp
resoluties, maar onderhouden
ook tijdens de onderbrekingen
van de zitting, het kontakt met
de kommissie en in sommige
gevallen, met de Raad van de
Europese Gemeenschappen.
De Parlementarie kommissie
vergaderen meestal in Brussel.
Dit vergemakkelijkt het kontakt
met de Europese Kommissie,
die gehouden is hen in te lich
ten over haar plannen en be
leid, en met de Raad. Verder
kunnen kommissieleden bij
zondere studie- en informa
tieopdrachten ontvangen om
ter plaatse bepaalde vraagstuk
ken te bestuderen in het grond
gebied van de landen van de
Gemeenschap.
Zoals in ieder parlement dat
rechtstreeks of getrapt door
vrije verkiezingen tot stand
komt, geschiedt de politieke
wilsvorming allereerst binnen
de frakties: de leden van een
fraktie proberen gezamelijk een
politiek standpunt te bepalen
ten aanzien van de dagelijkse
problemen die in de kommis
sies of in de plenaire vergade
ring rijzen. In dat Europese Par
lement is het de fraktie alleen al
door hun transnationale sa
menstelling niet mogelijk
nationaal-egoïstische gezichts
punten te verdedigen. Voor de
vorming van een fraktie zijn 14
leden nodig of slechts 10 leden
als zij uit ten minste drie landen
afkomstig zijn. Momenteel be
staan volgende zes frakties: de
socialistische fraktie (66 leden,
12 partijen en negen landen);
de kristen-demokratische frak
tie (53 leden, 12 partijen en 7
landen); de kristen-
demokratische fraktie (53 le
den, 12 partijen en 7 landen);
de liberale en demokratische
fraktie (23 leden, 14 partijen en
8 landen); De Europese kon-
servatieve fraktie 18 leden uit
Groot-Brittanië en Denemar
ken); de kommunistische frak
tie (18 leden uit drie landen) en
ten slotte de Fraktie van Europa
Demokraten voor de Vooruit
gang (16 leden uit 3 landen
waaronder de Gaulisten uit
Frankrijk). De leden van het Eu-
!e Gemeenschappen zijn de
uwstenen voor een Verenigd
ropa dat geleidelijk tot stand
mt. Zij vormen de kern van
Europees eenwordingspro-
ts, dat ook gebieden omvat
e niet onder de verdragen val-
n, Een van deze gebieden is
i koördinatie van de buiten-
idse politiek van de Lid-
aten, waarbij verschillende
meenschapsinstellingen
laronder het Europese Par-
„vi nent, steeds nauwer betrok-
3' raken.
jjjj menstelling
Vt! tanisatie
Kol t Europese Parlement heeft
Ier B leden, het vertegenwoor-
|t 260 miljoen Europeanen.
Bondsrepubliek Duitsland,
oot-Brittannië, Frankrijk en
scha lië hebben elk 36 afgevaar-
datfeden, België en Nederland elk
1 v'Denemarken en Ierland elk
a" en Luxemburg 6. De leden
e a, rden door de nationale Dar-
tot e nenten uit hun midden aan-
ii p wezen. In de praktijk ge-
ntro liedt dit op basis van de door
er vi tionale verkiezingen tot stand
tak tomen zetelverdeling tussen
partijen. De 198 leden van
scfu Europese Parlement zijn
?or i ook afkomstig van een 50
het ionale partijen en worden
0p lozen door 15 parlementai-
lerin i vergaderingen (of Kamers)
i inl de 9 Lid-Staten.
urg armede vormt het Europese
nai lement het grootste forum
>r de politieke meningsvor-
'ng in Europa. Dit orgaan
nee( arin zowel vertegenwoordi-
an s van regeringspartijen als
Hin{ lositie van alle Lid-Staten
aad ing hebben, is de enige Ge-
ivoe enschapsinstelling die in het
'o|0 nbaar vergadert en besluit.
P^et Parlement hebben de le-
e5r. zitting volgens hun póli-
ieqt e overtuiging en niet naar
en tonaliteit. Zij hebben zes Eu-
iveatese politieke frakties ge-
parjmd die in de regel als groep
in freden en hun stem uitbren-
J. Deze frakties, die geen re-
and ing houden met de natio-
"Jj i scheidslijnen, zijn ken-
3rej( rkend geworden voor het
ings lement van de «Negen»,
irop ,r zij het politieke leven sti-
bij leren en de richting ervan
van alen.
/erd werkzaamheden van het
verd lement en zijn organen
'nd®' in onder de leiding van de
eren rzitter, die terzijde wordt
se taan door twaalf ondervoor-
,ktef!rs. Voorzitter en onder-
i aarfrzitters vormen samen het
leme elijks bestuur van het E.P
98. Bureau, dat telkens voor
ation| jaar wordt gekozen. De
|a' tievoorzitters worden
[st istal uitgenodigd aan de
jadering van het Bureau
PatI te nemen,
van Europese Parlement heeft
idheé vaste Kommissies ge
it en nd: elk daarvan is bevoegd
nentJr bepaalde delen van het
sPr09k van de Gemeenschap.
I werkterrein komt in grote
{n overeen met de taakver-
ig tussen de leden van de
ipese Kommissie. De 12
e kommissies zijn: de poli-
ropese Parlement zijn niet ver
plicht zich bij een fraktie te laten
inschrijven. Zo blijven soms
vertegenwoordigers van kleine
nationale partij buiten de frak
ties. Zij worden «niet-
ingeschrevenen» genoemd.
Het Europees Parlement komt
ieder jaar op de tweede dinsdag
van maart verplicht bijeen. Op
deze dag begint de jaarlijkse zit
ting, die wordt ingeleid met de
verkiezing van voorzitter en on
dervoorzitters en met de be
noeming van de'leden van de
parlementaire kommissies. In
de loop van het jaar vergadert
het Parlement één of zelfs twee
keer per maand gedurende on
geveer een week. De openbare
vergaderingen vinden plaats in
Straatsburg in het Paleis van
Europa ofwel in Luxemburg in
het Europa-Centrum waar al de
diensten samenqebracht zijn.
In de regel worden de openbare
debatten voorbereid in de
kommissie, die vergaderen in
Brussel. Maar het Parlement
kan ook besluiten bepaalde on
derwerpen onmiddellijk te be
handelen zonder ze eerst aan de
bevoegde kommissie voor te
leggen. Dit gebeurt vaak op
verzoek van een of meer frak
ties, die langs deze weg een
parlementair debat kunnen uit
lokken. Terwijl de plenaire ver
gadering van het Parlement in
beginsel openbaar zijn, is dit
niet het geval met de vergade
ringen als van de kommissies
worden gehouden in de zes offi
ciële talen van de Gemeen
schap: Deens, Duits, Engels,
Frans, Italiaans'en Nederlands.
Alle verslagen en andere do-
kumenten worden in deze talen
iezen
gepcx
isch 1
einer:r
komi i
Taken
en
bevoegdheden
Het Europees Parlement heeft
bepaalde taken in het besluit
vormingsproces van de Ge
meenschap Het vervult deze in
samenwerking met de andere
gemeenschapsinstellingen, in
de eerste plaats de Kommissie
en de Raad:
door middel van zijn advie
zen neemt het Parlement deel
aan het wetgevende werk van
de Gemeenschap (wetgevende
bevoegdheden)
parlement en raad stellen
samen de begroting van de
Gemeenschap vast (begro
tingsbevoegdheden);
de politieke kontrole beslaat
alle fasen van het besluitvor
mingsproces van de Gemeen
schap (algemene kontrole-
rende bevoegdheden).
Wetgeving: Met de Europese
Kommissie bespreekt het Par
lement alle gebieden van het
gemeenschapsbeleid. Over de
voorstellen van de Kommissie
aan de Raad van ministers
brengt het Parlement in de re
gel advies uit. Deze adviezen,
die worden gegeven in de vorm
van resoluties, dragen reeds
enigszins het karakter van wet
gevende arbeid. Zij hebben
vaak een belangrijke invloed op
de uiteindelijke besluiten van de
Raad. Dit is in nog sterker mate
het geval met voorstellen die geld
kosten: daarover moeten Par
lement en Raad een voldoende
mate van overeenstemming be
reiken door middel van een
overlegprocedure.
Kontrole: De algemene kontro-
lerende taak van het Parlement
komt onder andere tot uiting in
een aantal jaarlijks terugke
rende debatten. De belangrijk
ste hiervan gaan over het Al
gemeen Verslag van de Euro
pese Kommissie over de werk
zaamheden van de Gemeen
schap, over de verklaringen die
de Raad aflegt over zijn werk,
over de gemeenschapsbegro
ting en over de sociale toestand
in de Gemeenschap. Andere
debatten vinden plaats als de
politieke situatie dat nodig
maakt.
Parlementaire kontrole betreft
in de eerste plaats de werk
zaamheden van de Europese
Kommissie die verantwoording
verschuldigd is aan het Euro
pees Parlement. Het Parlement
kan de Kommissie zo nodig
naar huis sturen door een motie
van afkeuring aan te nemen,
het meest levendige kontrole-
instrument is overigens de
bonte verscheidene van parle
mentaire vragen. Zij stellen het
Parlement in staat direkt te rea
geren op aktuele gebeurtenis
sen. Het vragenrecht geldt niet
alleen de Europese Kommissie
maar ook de raad van de Ge
meenschappen en de Konferen-
tie van ministers van Buiten
landse Zaken.
Begroting. Een van de belang
rijkste instrumenten van parle
mentaire kontrole is het recht
van begroting. Parlement en
Raad kontroleren samen de fi
nanciën van de Gemeenschap.
In 1975 werd een nieuw Ver
drag ondertekend dat onder
meer grotere bevoegdheden
toekent aan het Europese Par
lement op begrotingsgebied
Het Europese Parlement heeft
het laatste woord over bepaalde
soorten uitgaven en kan, zo
nodig, de gemeenschapsbe
groting in haar geheel verwer
pen. Het Verdrag van 1975 is in
juli 1977 in werking getreden.
Versterking van de bevoegd
heden: Het Europese Parle
ment heeft «Beperkte, maar
reeële bevoegdheden» gekre
gen. Zijn deze bevoegdheden
voldoende, bij de huidige stand
van de Europese integratie? Het
Parlement zelf vindt van niet: de
gemeenschapswetgeving is
rechtstreeks van toepassing op
alle burgers van de Gemeen
schap - en het Europese Parle
ment heeft hierin geen mede
beslissende stem; de gemeen
schapsgelden zijn volledig ont
trokken aan de nationale par
lementaire kontrole - en de be
grotingsbevoegdheden van het
Europese Parlement zijn nog niet
vergelijkbaar met die van een
nationaal parlement. De ver
sterking van de parlementaire
bevoegdheden is dan ook niet
voltooid.
De Konferentie van staats
hoofden en regeringsleiders
van 9 en 10 december 1974 te
Parijs besloot dat «de bevoegd
heden van het Europees Parle
ment zullen worden uitgebreid,
met name in het wetgevings
proces van de Gemeenschap
pen».
Er wacht dus de gekozenen van
het nieuwe Europese Parlement
een zware taak met betrekking
tot de uitbreiding van haar be
voegdheden tot een niveau dat
gelijkwaardig is aan vertegen
woordigende taak.
In de kanonnade van Europese meetings was het vo- overvloedig op het menu,
rige woensdag de beurt aan de Volksunie om haar en straks gaan we met
Europees blazoen in de streek van Aalst op te hangen, maagklachten naar 10 juni
De VU stelt zich binnen de Vrije Europese Alliantie op toe.
als lijsttrekker van een Europa van federale staten. jan Caudron nam samen
Een Europa dat geen partijlijnen trekt, en de verschil
lende volkeren die het samenstellen de das niet om
doet. De Volksunie wil een Europa dat één is, maar dan
wel één in verscheidenheid. Geen cocktail die de
smaak nalaat van de sterkste drank in de samenstel
ling, maar een schotel waar iedereen zijn eigen sapje
van afneemt.
Aanwezig waren: een gevulde zaal Madeion, zij het met
een half uur vertraging, maar dan toch tot grote op
luchting van de inrichters, want er was (Europees)
voetbal die avond, en de aftrap van een lang weekein
de. En verder: (op het podium) senator Germain De
Roeck, volksvertegenwoordiger Jan Caudron, onze
eigen appellation alostoise controlée, Walter Luyten,
de bajonet op het geweer van de VU, Bert De Cremer,
arrondissementeel voorzitter, Andre Geens, ook van
het arrondissementeel bestuur, (die in- en uitleiding
verzorgde), en koploper Maurits Coppieters, het slag
schip van de VU voor deze verkiezingen. Frieda Dael-
man (ik hoop dat ik dit juist schrijf), verzorgde de
bindteksten. En die waren verzorgd: een stem om te schepen De Neve Tlet be-
kussen. Ter sprake kwam natuurlijk ook het geval rokerig te worden in de
Happart, Koning en rebel, een paar (h)apart, samen op zaa, En de tepkast had
de mistige inrit van een autosnelweg uit de bocht van njet opgehouden vocht te
het politiek fatsoen gegaan. Scherven bij de Vlamin- spujen De zaal dampte van
gen, en een klauwende leeuw: zet hij ook zijn tanden in verenigd entoesiasme
het kamerdebat deze week? f.
Toen kwam Maurits Cop-
samen te doen wat we niet P'eters achter het praat
met zijn partij de hand
schoen op tegen de super
partijen, en echode de uit
spraak van professor
Brugmans: Europa zal Fe
deraal zijn, of niet zijn... Hij
sloeg de andere partijen
flink om de oren. «Alleen de
VU heeft een antwoord over
de struktuur in Europa:
zelfbestuur in de regio's,
met dezelfde sociale, eko-
nomische en kulturele be
langen. Daar gaat het
om...»
Tussen de toehoorders zat
ook Seppe Coene, voorzit
ter van het IJzerbedevaart-
komitee, stilletjes wegge
doken. Niet ver van hem
listen, de regio's...».
Maar wanneer verschil
lende sprekers eenzelfde
onderwerp behandelen,
hoor je nogal eens dezelfde
echo's op één avond. We
stappen dus vlug door over
dit nochtans briljant betoog.
Maurits Coppieters zag de
«image-building» van de
grote partijen liever onder
de slopershamer. De ko
mende verkiezingen
noemde hij een fagade en
een alibi. «Wat zou dit par
lement veranderen, het
heeft immers geen macht...
De regio is de werkelijke
gemeenschap, de regio's
maken Europa... de fede
ralisten zullen niet alléén zit
ten in dit parlement... Eu
ropa mag geen derde mili
taire macht zijn... op eko-
nomisch vlak moet de staat
helpen door de regio's te
helpen... een Brussels re
gio: een dolle onwaar
heid...».
Het is merkwaardig hoe ie
dereen naar Straatsburg
holt, terwijl men er op voor
hand bijzegt dat er niets te
rapen valt. En toch wil men
Walter Luyten 't Pallie- hankip ctaan n» óminonro rapen van. en locn wn men
terke had er onlangs nog alleen kunnen.Vlaamsgrise v^dte'VUttSraS daarbij zijn. Want Europa zit
Sz?dePmeeV- nam .--0n^-:-:elndPU-n'-0, ortkend od da lks, S,k h" °P ™P- Het is een ver-
&IIIUUUMI UI j
start van een nieuwe gene- de llJst- ^°k h,J
ratie?...». hield het bij een «vaderland
We vatten de toespraken |yssen andere vaderlan-
uiteraard in kleine pakjes n j'"'~'et Europa niet
samen. Europa staat overal ^an de VU, maar van de fe
deralisten, de volksnationa-
rimpelde oude vrouw ge
worden... Wie bezit een
wonderdokter voor nóg
eens duizend jaar?
Wilfried Lissens
eerste het woord. Hij
spreekt met woorden waar
stekels op staan. In de
school waar hij ooit was bui
ten gevlogen omwille van
zijn Vlaamse overtuiging
had hij gevraagd of hij daar
ook net zoals Leo Tin-
demans over Europa
mocht komen spreken.
Maar dat zie je van hier.
Tindemans is anders zijn
vriend niet. De eenmaking
van Europa zoals Tinde
mans het ziet verloopt vol
gens Luyten te slijmerig. De
kleinere volkeren dreigen in
dat grote Europa te verzui
pen. «Eenheid in verschei
denheid» bezweert men
ook in de Volksunie, zoals
elders in de Vrije Europese
Alliantie. Luyten bield een
militant betoog. Het rapport
Tindemans noemde hij een
gemiste kans, en hij gooide
met vuur naar Happart.
«temeer daar de koning zijn
troon te danken heeft aan
72% Vlamingen...». «We
moeten ons veilig kunnen Euromeeting van de Volksunie met sprekers Maurits Coppieters en Jan Caudron. (Erik)
voelen binnen onze eigen
grenzen... Federalisme om
Vorige vrijdag had in het CSV 't Fabrieksken een debat
over de Europese verkiezingen plaats. Een zeer inte
ressant debat, wat al te voorzien was, aangezien een
paar eminente persoonlijkheden eraan deelnamen.
We vernoemen hier Ernest Mandel die het voor de'
Revolutionaire Arbeidersliga opnam. Voor de BSP was
het Roger D'Hondt en voor Amada Boudewijn De
ckers. Moderator was L. Ghysels, en inrichter de stich
ting Lesoil.
blemen die dringend aan de
orde staan, o.a. over kerne
nergie.
Boudewijn Deckers vroeg
zich af hoe het socialisme er
vandaag voor staat. Hij
kwam op .voor een Europa
dat weg wil uit de vuurlijn
tussen de Verenigde Staten
CVP staande katholieke ar
beiderspartij: «baas in eigen
huis...» Een vinnig debat
ontspon zich ook tussen
RAL en AMADA. Waarbij
Roger D'Hondt zich afvroeg
of deze meningsverschillen
Links wel konden helpen.
Mandel sprak zich ook uit
onderzoek dat het Hoog
litee van Toezicht heeft
an inzake de onregelma-
*1en in het CEMOV
trum voor Midden-
Isopleiding- en Vervol-
>ng) te Aalst is nu
rond. Uit het dossier
overduidelijk dat grote
agen aan subsidies door
"stelling werden opge-
cn. bedragen waar men
recht op had. De
;tcur van Cemov werd
4e rcchtban gedaagd en
'sdag mocht hij voor de
er te Dendermonde uit-
erschaffen. Hij wordt
cht van misbruik van
ouwen en valsheid in
I 'ritten,
ns het overzoek van het
Komitee van Toezicht
chetsfi aan het licht dat de
e op de kursussen
lande was of althans
""regelmatig gebeurde,
ei rok ken diensten kre-
zelfs lange tijd geen
4 V 0|c
It w IK
inzicht in de kontrolebeurten
en wanneer die toch een keer
gebeurde, dan kon men nog
een groot aantal vraagtekens
plaatsen achter de efficiën
tie.
In 1972. zo blijkt uit het
onderzoek, zou een bedrag
van 1 miljoen aan subsidies
zijn uitgekeerd, waarvan
meer dan 600.000 fr. ten
onrechte. De kursussen vol
deden immers niet aan de*
normen. Bovendien werden
een aantal kursussen wegens
gebrek aan belangstelling
gewoon geschrapt. Soms wa
ren er minder deelnemers
dan vermeld op de inschrij-
vingslijsten. Vandaar ook
dat het Cemov hoger bedra
gen kreeg uitgekeerd dan
waarop aanspraak kon wor
den gemaakt. De betrokken
kontroleur wist op de recht
bank trouwens nog enkele
andere feiten te citeren. Zo
werd een susidie uitgekeerd
voor een kursus die te
Kluisbergen moest plaats
hebben en nooit werd gege
ven. Toen de inrichters
nadien een kontroleur op
bezoek kregen, zouden zij
gepoogd hebben dit feit te
verdoezelen, door te beweren
dat de brief, waarin zij
afzagen van de toelagen, op
het postkantoor was blijven
liggen. Uit een onderzoek
werd duidelijk dat de brief
geantidateerd was. Voor een
kursus in Ronse. waarvoor
niet voldoende deelnemers
opdaagden, werd toch 7.500
fr. betoelaging getrokken.
De uitspraak in deze zaak
volgt op een latere datum.
Blijkbaar dus een «onder
onsje» van links. Maar dit
was nu ook weer niet hele
maal waar. want het werd
bijwijlen een vinnig debat,
waar iedereen eerlijk zijn
standpunt verdedigde.
Vooral RAL en AMADA
hadden elkaar veel te «ver
tellen». Want beider stand
punten liggen wel ver uit el
kaar. RAL heeft het kompas
eerder op Moskou gericht,
en ziet Europa niet zo graag
een eenheid worden.
AMADA volgt de wegwij
zers naarChina, en verlangt
vurig naar een sterk Euro
pa.
Roger D'Hondt onder-'
streepte in zijn betoog dat
Links in Europa van uitzon
derlijk belang is. Links moet
zich wapenen voor een
lange strijd, zo zei hij, Hij
verklaarde verder de eisen
van de Socialisten.
Ernest Mandel was het niet
helemaal eens met de stel
lingen van de BSP. Voor
hem leunen deze teveel aan
bij het bestaande kapitalis
tische systeem. Een bewijs
voor deze stelling noemde
Ernest Mandel, een briljant
en zeer gedokumenteerd
spreker, het feit dat de So
cialisten *>ch maar deel
uitmaken van regeringen
In 't Fabrieksken ging nog een gespreksavond door over de Europese verkiezingen. (Erik)
waarin kapitalisten zetelen:
«Er is geen verschil meer...»
Aan de werkloosheid had
den deze regeringen im
mers niets veranderd, wel
integendeel. Vanuit het Eu
ropa van de werkende
klasse was Europa zoals
het in de toekomst zou ge-
struktureerd worden toch
maar niks. Mandel ver
klaarde zich dan ook tegen
dit Europa vanuit het front
van de werkende klasse. Hij
had het ook over milieupro-
en de Unie van de Sowjet-
republieken. Aan de drei
gingen van deze twee su
permachten moest Europa
dringend het hoofd bieden.
Uiteraard geen Europa van
het kapitaal, dat een Europa
van de uitbuiting is. Amada
eist een volkse defentie. ra-
dikale democratisering van
het leger, atoomschuilkel
ders en gestandaardiseerd
legermateriaal... Mandel
brak verder ook een lans
voor een eigen, los van de
voor een vorming die verder
ging dan het bereiken van
onmiddellijke materiële
verbetering, zoals bijvoor
beeld het verhogen van het
uurloon. Voor hem kwam
het er zeker ook op aan de
massa voor te bereiden...
ledereen houdt zich dus
vast aan zijn stuk van de
waarheid... Als ik dan lees
dat in Chicago 840.000 fr.
wordt betaald voor één fles
wijn. boeit een dergelijk de
bat mij dubbel erg...
Wilfr, Lissens
