«LAAT BLIJDE WEERGALMEN»
ZINGT MET EEN ZIEL
FILM VAN DE WEEK:
THE DEER HUNTER
HEDENDAAGSE
TEXTIELKUNST
het linnen doek
weken' Uf
20- 1.6.1979- De Voorpost
Is er dan toch Muziek, met een hoofdletter,
bestemd voor de elite, en muziek, doodgewoon,
met een kleine letter, voorde eenvoudigen van hart?
Voelen sommigen zich alleen thuis op konserten
met een 'grote' affiche en brengen ze niet voldoende
waardering op voor eigen mensen? In elk geval was
het zo dat in afwezigheid van een groot aantal
prominenten voor ons speelden en zongen het
koor «Laat blijde weergalmen» onder leiding van
Karei Van Daele, bariton Herman Slagmulder en
organist Christiaan Crombeen. Dit was dan dinsdag
22 mei in Slnt-Annakerk ten voordele van het
orgelfonds.
duet in F. nr. 2 moet je
Bach heten. Door imita
tie en variatie creëert hij
een juweeltje van een
voud. J. Obrecht was
een grillig en impulsief
man. In zijn trio in g.
echter niets van een
agressief karakter, maar
een mijmering in canon-
vorm. Christiaan Crom
been gaf Bach iets te
weinig continuïteit, O-
brecht de gepaste sfeer
van intimiteit. Tenslotte
vertolkte hij de fuga in C.
van D. Buxtehude, de
grote voorloper van Bach
die trouwens graag
kwam luisteren naar zijn
wekelijkse «Abendmu-
sik» In Lübeck. Een
zonnig werk is het dat
een stralende verklan
king kreeg. Toen volgden
vier koorwerken met or
gelbegeleiding. Met inni
ge Marialiederen voor
driestemmig vrouwen
koor van de anders ex
travert geaarde Jef Van
Hoof klonk subtiel en
fijngevoelig, ook al
schoven de eerste sopra
nen eventjes weg bij de
inzet.
«Jesu, meine Freude» uit
Bachs cantate nr. 147
«Werde munter, mein
Gemüte» is een pracht
van een tapijt waarvan
koorzang en orgel sche-
Luc Vidts,"voorzitter van
het organiserend koor,
verduidelijkte de doel
stellingen van koor en
konsert, en heette wel
kom.
Gewijde stilte viel toen
in, Freddy Caudron licht
te toe (geestig en ad rem
zoals we dat van hem
gewoon zijn), Karei Van
Daele verscheen voor het
voetlicht, en samen met
hem zijn koorleden met
wie hij momenteel zingt
op het hoogste niveau,
ere-divisie.
Reeds in de eerste liede
ren springen de kwalitei
ten van het koor in het
oor: goede frasering, zin
voor nuances, homoge
niteit (de tenoren blijken
voller te zingen dan
vroeger), rustig neerleg-
gen van het slotaccoord.
Hullebroecks «Lieve
Vrouw der lage Landen»
hoorde ik zelden zo innig
en zo gedragen. De
eenstemmige hoofdme
lodie in «Een mens te
zijn op aarde» van H.
Weber werd omweven
door een driestemmig
Kyrie dat ik graag wat
smekender had gehoord.
Heel wat mensen - ik
hoorde het zondag nog
via de radio uit de mond
van Karei Van Isacker -
ergeren zich aan het ver
dwijnen van een sfeer
van wijding die uitging
van ritueel en grego
riaans gezang in onze
berken. Een lied als
«Alles wat over ons
geschreven is» van Fr.
Mehrtens in een bewer
king van L. Van Nevel
zou hen door zijn koraal
achtig karakter kunnen
verzoenen met de volks
taal. V. Van Frachens lie
deren (veelal op teksten
van zijn moeder A. de
Bremaeker) zijn modern
van opzet maar hebben
nog wortels in de roman
tiek. «O God, Gij Schep
per allerwezen» klonk
onaards religieus maar,
fel in de crescendi. T.L.
da Vittoria was vriend en
leerling van Palestri na.
De Italiaan is een monu-
ment, een kathedraal, de
Spanjaard een gevoels
mens. De verklanking
van zijn «Jesu dulcis»
was gaaf maar miste iets
van warmte die zijn
muziek karakteriseert.
Zong men te terughou
dend of Jcoelde het beton
van de ruimte de sonori
teit éf
Kleur en scherp gete
kend relief kreeg het vijf
stemmige «Uebers Ge-
birg Maria geht» van J.
Eccard, leerling van Las-
sus, met een innig door
voeld crescendo «Er ist
mein Heiland».
Typisch barok groots
pralerig, levendig) is
t het «Exsultate Deo» van
A. Scarlatti. Vooral in
het Alleluia speelt de
componist met zijn
stemmenmateriaal: een
weefwerk is het van
virtuositeit. Het koor liet
het blij en feestelijk
weergalmen.
Om Bruckners muziek te
begrijpen en te waarde
ren moet men zijn ach
tergrond kennen. Een
groot deel van zijn leven
bracht hij door in het vre
dige landschap rond het
Oostenrijkse Linz name
lijk in het Stift Sankt
Florian. Zijn muziek is
een religieus bouwwerk,
niet woelig van karakter
en bezaaid met twijfels
als bij Mahler, maar se
reen en ingetogen. Her-
.man Slagmulder zong
Jjn streng ingehouden
«Ave Maria» expressief
en aevoelin als aan na-
bed. Recitatief en aria
van Cesare uit Haendels
opera «Giulio Cesare»
biedt de stem rijke kleur
schakeringenwanhoop
en opstanding zijn de
komponenten. Beide fa
cetten kregen van de
solist zangerigheid en
subtiliteit.
Christiaan Crombeen be
speelde het orgelposi-
tief. Hij had een rijk ge
varieerde keuze gemaakt
in funktie - zo zei hij zelf
in zijn toelichting - van
de registratiemogelijkhe
den van het instrument.
Dat het positief met zijn
veel beperkter klankbord
soms te verkiezen is
boven een gewoon orgel
bleek al uit J.P. Swee-
lincks toccata in a. Het
speelse karakter van het
werk klinkt hier luchtig
en spontaan.
G. Dufay, zeer ontwik
keld man, voorloper van
de humanisten, verbon
den aan het hof van
Bourgondie, schreef een
groot aantal driestemmi
ge chansons. De trans
criptie van zijn «Le jour
s'endort» was als de
zang van een vedel,
stemmig ais een inte
rieurvan Memlinc of Van
Eyck.
S. Scheidts koraal «Sie
ist mir Neb, die werte
Magd» uit het «Görlitzer
Tabulaturbuch» had ik
graag iets plechtiger,
voller van toon gehoord.
Om een verfijnd kant
werkje te maken als het
Laat Blijde Weergalmen kende heel wat sekses. (Erik)
Laat Blijde Weergalmen in de St-Annakerk. (Erik)
ring en inslag zijn. Beide
partijen voerden een.
fraaie dialoog.
Haendel kiest als thema
voor zijn opera's vaak
historische onderwerpen
van heroïsche aard waar
in de Engelsen zichzelf
kunnen herkennen. Het
beroemde 'large' «Om-
bria mai fu» uit zijn opera
«Serse» is eigenlijk een
liefdeslied, geschreven
voor een altstem. Jaren
geleden kocht ik een
45-toerenplaatje met het
largo, gezongen door
Aafje Heynis, ik luister
de er met ontroering
tientallen keren naar.
Vooral de bovenstem in
het koor zong overtui
gend mooi maar ik miste
door de Nederlandse ver
taling iets van de Ita
liaanse zangerigheid.
J. J. Fux hield in een tijd
waarin galante muziek
primeerde vast aan oude
waarden als Palestrina.
Dat zijn bewondering
voor de Italiaan sporen
naliet, blijkt uit zijn
«Kyrie» uit de Messa in
C. «Klosterneuburger
Messe» die een kloeke
en massieve gestalte
kreeg
Aangrijpend waren de
twee 'Geistliche Lieder'
van Felix Mendelssohn
waarmee koor, solist en
organist het konsert af
sloten. Het eerste «Lass,
o Herr, mich HOIfe fin
den», een doorvoelde
maar beheerste smeek
bede met reminiscenties
aan de verstilde schil
derkunst van de Duitse
broederschap, de Naza-
reners, het tweede «Herr,
wirtraun auf deine Güte»
klonk in de geest van
Bach, met intens volge
houden spanning.
Een bisnummer «Loof
die Heer» met een triom
fantelijke fuga 'Amen,
Alleluia' rondde het ge
heel af. Karei Van Daele
is geen ijdel man, fier
heid echter is zijn recht.
Dit niveau bereiken en
handhaven met een
groep amateurs (maar dit
klinkt hier als een ereti
tel), je moet het maar
doen!
WDB
Op het laatste ogenblik is het de direktie van het
Feestpaleis in de Vlaanderenstraat te Aalst toch gelukt
voor het Pinksterweek-end de filmliefhebbers ekstra
te verwennen met de adembenemende film 'The Deer
Hunter'. Letterlijk vertaald 'de hertenjager' maar welke
door de filmverdelers de nederlandse titel 'zij die door
de hel gingen' meekreeg. Van alle Vietnamfilms welke
de laatste tijd in onze bioskopen werden vertoond is
dit de meest omstreden film.
Deze produktie die niet al
leen negen Oscarnomina
ties kreeg toebedeeld, maar
ook tijdens zijn vertoning op
het Westberlijns filmfestival
protest uitlokte bij de Russi
sche delegatie die het film
festival verliet, geflankeerd
door Cuba en de andere
Oostbloklanden, dankt niet
alleen zijn fenomenaal suc
ces aan deze feiten. De
waarheid omtrent de tref
kracht van deze film ligt op
een ander vlak. Deze film
veYdeelf de toeschouwers
in twee kampen en lokt he
vige controversen uit tussen
beide Deze film van Mi
chael Cimino die daarmee
Vrijdag 1 juni, vandaag dus, heeft om 20 uur in het Oud
Hospitaal de vooropening plaats van een zeer belangrijke
tentoonstelling van Hedendaagse textielkunst.
Nadat schepen Herman Roels, Kuituur, de tentoonstelling
zal hebben geopend komt gastspreker Jan Walgrave aan de
beurt. Jan Walgrave is konservator van de provinciale
musea van Antwerpen en sekretaris - generaal van de
Centrale Kommissie van de Kunstambachten van België.
Werken aan deze tentoonstelling mee: Tapta, Lieva Bos-
toen, Liberia, Mirella Boerjan, Corinne Toussein, Veerle
Dupont, Marga, Jacques De Groote, Edith Van Driessche,
Ingrid Six, Hetty van Boekhout, Lut Lenoir en Ellie Vossen.
De tentoonstelling is toegankelijk van 2 tot 24 juni, alle
dagen van 14 tot 17 uur, op zon- en feestdagen van 10.30
u. tot 12.30 u. en van 14 tot 18 uur. 's Vrijdags is het Oud
Hospitaal gesloten.
Deze tentoonstelling kwam tot stand dank zij de Vrienden
van het Museum van het Oud-Hospitaal^en de welwillende
medewerking van het Openbaar Kunstbezit in Vlaanderen.
(MS)
aan zijn tweede langspeel
film toe is en die hem met
een uit het onbekende
'naait, heeft niet zozeer als
tema de oorlog in Vietnam,
maar wel de morele ontred
dering die er het gevolg van
is. Cimino neemt het stand
punt in van 'de zwijgende
meerderheid' waarvan de
zonen naar Vietnam trok
ken in de overtuiging er de
rol te spelen van verdedi
gers van de bedreigde Wes
terse demokratie en die bij
gevolg slechts ontgooche
ling tegemoet gingen. Op
het slagveld stortten alle
waarden in, de vijand bleek
in beide kampen te zitten,
aan weerszijden werden
wreedheden begaan. Om
de realiteit van wat er gebe
urde voor, tijdens en na hel
der te schetsen, verdeelde
Cimino zijn drie uur durende
film in drie luiken: een uur
om het dagelijks bestaan
van zijn 'helden' in Amerika
te evoceren, een uur voor
de oorlogsverschrikkingen
in Vietnam en een derde uur
gewijd aan de terugkeer in
de burgermaatschappij. In
het eerste deel maakt men
kennis met een groepje
staalwerkers in Pennsyl
vania afkomstig uit een mi
lieu van Russische en Itali
aanse immigranten. Bijna
dit hele luik is gewijd aan
een bruiloft naar
orthodox-Russisch gebruik,
die onder invloed van sterke
drank en Slavisch tempe
rament in een nogal woest
festijn ontaardt. Intussen
heeft men de nodige tijd ge
kregen om de drie be
vriende staalwerkers te le
ren kennen, Michael (Ro
bert de Niro), Nick (Chris
topher Walker) en Stevie
(John Savage) zullen 's an
derendaags naar Vietnam
vertrekken.
Michael is een verwoed her
tenjager en hij gaat er prat
op dat hij zijn prooi met één
enkel schot steeds kan vel
len. Michael wil zijn vertrek
vieren met een laatste
jachtpartij in de omliggende
bergen. Daarmee wordt het
eerste gedeelte van deze
film met een adembene
mende jachtsequens,
waaraan de puurheid van
het berglandschap en de
begeleiding door traditio
nele Russische liederen
een waarachtige sfeer ver
leent, afgesloten
Bij de volgende beelden zit
ten we meteen in een Viet
namees Dorp. In de chaos
van vuur, rook, geknal van
obussen en ontploffingen is
het nauwelijks mogelijk
vriend of vijand te onder
scheiden. Met Cimino be-'
treedt men de realiteit van
de oorlog, van alle oorlo
gen. Hij gaat nog veel ver
der. Twee oorlogstaferelen
zijn eveneens herkenbaar
gerekonstrueerd. Er is de
My Lai-associatie: een
Vietkong werpt een granaat
in een put vol dorpelingen;
één van de volgende beel
den is een rekonstruktie van
de welbekende Life-foto
(een put vol dode Vietna-
mezen). We vinden Mi
chael, Nick en Stevie terug
in de hel van de Vietkong-
kampen. Van de martelin
gen die zij ondergaan op
gesloten in een bamboe-
kooi, iegt Cimino vrijwel uit
sluitend de nadruk op deze
die men Russische roulet
te' noemt. Dat is de inge
burgerde term voor dit mens
onterend spelletje en de
verslagen van ontsnapte
krijgsgevangenen (Ameri
kanen, Fransen en Zuid-
vietnamezen) over derge
lijke gebruiken in de
Vietkong-kampen spreken
voor zichzelf. De bewuste
sequens is zenuwslopend
en ternauwernood draaglijk
(wij zagen te Brussel ver
schillende toeschouwers de
zaal verlaten). De gevan
genen krijgen een revolver
die slechts met één kogel is
geladen en moeten hem te
gen het voorhoofd afschie
ten. Wie leeft krijgt een
tweede kans. Geestelijk ge
knakt keren de vrienden uit
deze hel. Uiteengerukt door
hetgrillige oorlogsgebeuren
verliezen ze elkander uit het
oog. Stevie komt als inva
lide thuis, Michael poogt zijn
ontreddering de baas te
worden, maar vindt zijn
plooi niet meer, éénmaal te
rug in zijn oude omgeving.
In een tweede zeer prach
tige jachtsequens maakt
Cimino dit duidelijk: de her
tenjager kan zijn prooi niet
doden, zelfs niet met één
enkel schot. Nick van zijn
kant is geestelijk gestoord in
Vietnam achtergebleven
waar hij voor hoge bedra
gen in duistere goktenten.
Russische roulette speelt.
Bij die gelegenheid hangt
Cimino 'n ontstellend beeld
op van het nachtleven in
Saigon, waar Russische
rouletten gespeeld door
Vietnamese vrijwilligers of
geestelijke wrakken zoals
Nick, zowat de nationale
sport lijkt te zijn. Cimino
komt vaak op deze sado
masochistische spelletjes
terug. Michael reist nog een
tweede maal naar Vietnam
terug waar hij Nick terug
vindt en deze poogt te over
halen om mee naar huis te
gaan.
Schokkend van ai is de slot-
sequens waarin Cimino. elk
schaamtegevoel overboord
gooit, de kleine gemeen
schap in Pennsylvania, ge
slagen en gedesillusio
neerd, weer bijeenbrengt en
men hen, eerst aarzelend
dan uit volle borst 'God
bless America' hoort zin-
Deze week niet minder dan vijf films in de vier Aals- I
terse zalen. Oorzaak van dit alles is Pinksteren, de I
pinksterweeken de daaraan verbonden verlofdagen.
Palace -
Benedenzaal
De Louis De Funesproduktie «De gendarme en de
buitenaardse wezentjes» verhuist naar de Studio van
cinema Palace. In de plaats komen twee andere
films: de Walt Disneytekenfilm «Bambi» en de re
cente «Capricorn One».
Komende zondag en maandag wordt in de beneden
zaal om 14 uur, 15.40 uur en 17.20 uur de Ameri
kaanse tekenfilm Bambi» vertoond In de week is dit
eveneens het geval, maar dan om 17 uur en om 19
uur.
Bambi, het lieve hertenjong met het leuke snoetje
wordt te midden van een bos geboren. Al het onbe
kende rondom hem is voor het jonge diertje een ware
belevenis. Belevenissen die echter niet altijd aange
naam zijn. Temidden van die bonte wereld zal Bambi
dan ook een hele boel avontuurtjes beleven. Prettige
en minder prettige De stijl van Disney en zijn karak
teristieke tekenfigurtjes kunnen het jonge volkje nog
altijd blijven boeien.
Mogelijks zit er de kans in dat deze 'kinder'-film vol
gende week nog wordt doorgespeeld.
Later op de dag, meer bepaald op zondag en maan
dag om 19 uur en om 21 uur en voor de rest van de
week telkens om 21 uur wordt de nieuwe produktie
«Capricorn One» vertoond.
Deze film van Peter Hyams met Elliot Gould en Ja-
rhes Brolin geeft ons een beeld van het korrupte
Amerika dat alles in het werk stelt om de 'eer' of wat
ervoor doorgaat, te redden. Kost wat kost, zelfs al zijn
er mensenlevens mee gemoeid.
Op het ogenblik dat de NASA zich kiaarmaakt om
een bemand ruimteschip naar Mars te lanceren, be
merken de technici dat de overlevensuitrusting is
beschadigd. Enkele minuten voor vertrek worden,
buiten weten van de toeschouwers, de astronauten
uit de kapsule gehaald. Het ruimteschip komt los van
de grond en de astronauten, die naar een hangar
midden in de woestijn zijn gebracht, worden toege
sproken door de leider van het ruimteprogramma. Zij
zullen voor de kamera's, tegen een relièfdekor van
Mars, de landing op de rode planeet nabootsen. Zo
doende is de nationale eer gered. Aangezien hun
gezinnen, indien zij weigeren, met de dood wer^J
bedreigd, zullen zij meewerken. Wanneer zTj echter te
weten komen dat het in de bedoeling licht het ruimte
schip bij zijn terugkeer zogezegd uit elkaar te laten
spatten begrijpen zij maar al te goed dat zij niet
levendig uit dit avontuur zullen geraken, tenzij... ze
kunnen ontsnappen, iets waar zij zullen gelukken
dank zij de hulp van een joernalist.
Palace Bovenzaal
Zoals hierboven reeds werd geschreven blijft daar de
Louis De Funesfilm voor de derde week doorlopen.
Feestpaleis - zaal
«Heaven can wait» de hemel kan wachten. Voor
meer informatie lees Film van de week.
Feestpaleis zaal 1
In de grote zaal loopt de reprise «Live and let die», de J
James Bond-film voor een tweede week door.
KFL-Aalst
In KFL-kringen weet men wel dat het filmseizoen
voorbij is, maar ondertussen wordt achter de scher
men reeds flink gedokterd aan het programma voor
komend seizoen 1979-80. Graag had men ons pu
reeds het programma bekend gemaakt. Dit is nog
niet mogelijk omdat de geplande programma verga
dering van 7 mei niet doorging De keuzevergadering
gaat echter vanavond door. Nu reeds,is de keuzelijst
binnen van drie bestuursleden, er wordt nog gewacht
op de lijst van nog drie andere. Verder zal ook de
voorstellenlijst van de leden onder de loepe genomen
worden, hr zullen verder ook nog een paar organisa
torische voorstellen besproken worden zoals het
eventueel verminderen van het aantal forums tijdens
de koudste wintermaanden, het al dan niet behouden
van de gesproken inleiding en de eventuele kans voor
nabespreking, enz.
Wij houden u alvast op de hoogte.
S.J
piet d
■pekt
ren 3
gen. Het is geen imperialis
tische propaganda zelfs
geen ironie, het is de laatste
illusie waaraan naïeve
mensen zich willen vast
klampen en niet willen gelo
ven dat hun Amerikaanse
droom voorbij is. Hoeft het
nog gezegd dat de Deer
Hunter een belangrijk werk
stuk geworden is zowel
naar vorm als naar inhoud.
Speciale vermelding krijgt in
elk geval de geluidsband
van de film. Niet alleen de
doorbraak van het Dolby-
klanksysteem, ook de kwali
teit van de rechtstreeks op
genomen muzikale omlijs
ting.
Het akteursspel van Robert
de Niro de enige bekende
akteur in deze film is groots.
Om zich in zijn personage i
te werken ging de Niro ze
weken lang in een hoocr
oven werken, om zich de li
venswijze van deze mei
sen eigen te maken. De fil|
is één aanklacht tegen
absurditeit van de oorlof
het is een vertwijfeld vredi
lievende film, met momer|
ten van machtige poëzie e
naar de keel grijpende err
tie. Een grote film in alle fc
tekenissen van het wooril
Cimino laat het aan de kijka
over om dit te ontóekkea
Deze film zal te Aalst vel
scheidene weken gepra
grammeerd staan en
voorspellen terug een grof
toeloop zoals de 'Greasl- t
