a
c
Wilfried Wesemael
Dauphiné Libéré
jucien Van Impe is een mens,
leen robot
Patrick Lerno
toont zich
faarom moest
filliam Tackaert
lit Dauphiné?
«Ik spurt je op vijf lengten» zei de Kneet, maar Frans
Van Vlierberghe klopt wereldkampioen
"1
De Voorpost - 1.6.1979 - 25
$TUS¥CNg£ta
erstyiimmen? Och ja. Eén col. Twee misschien. Maar
/ielait|en die échte berggeiten kan ik niet konkurreren. Dat
Jit 9r<éen volkje apart. In het begin van het seizoen, als de
van hnmers op reserve rijden, roderen voor de Vuelta, de
(t einjur en de Giro, kun je met die kerels wel een eind
ee. Maar nadien? Nee».
5n kcjifried Wesemael zegt het allemaal erg bezadigd,
t onijdaard en met veel zelfkennis, als hij over de wiel
de Lnnerij en zijn eigen mogelijkheden filozofeert. Hij is
I mfen «grote». Geen Moser, Saronni, De Vlaeminck,
af te hault, Raas. Wél een klasbak die, met de steun van
an. ife goeie ploeg achter zich, suksessen zou boeken.
spiiar Wilfried opteerde voor een tweedeplansrol. Voor
en Pfe job in dienst van Jan Raas, Henk Lubberding en tot
1 dujrjg jaar Hennie Kuiper. Ondankbaar eigenlijk. Doch
atst^er dan behoorlijk verzilverd. En om geld te verdie-
isen$n word je toch prof. Anders kies je zo'n hard beroep
iind%t.
BV\
lad( iphiné Libéré dens de vlakke etappen
ïn ni fried Wesemael had zich werd het voorts hard wer-
ot w' mooier voorseizoen ken voor de andere spurters
öroomd. Maar toen hij van het team.
ilancfstend en kuchend uit het Zoals op weg naar Roanne.
deif1'n9s'<amP 'n f10t zon- Verscheidene keren ging
je zP Zuiden terugkwam, Wilfried in zijn energieke,
-,-Lojgat hij te lachen. Geen klassieke «poursuite-stijl»
e Kfijs-Nice. Geen Milaan- achter onruststokers aan.
lU pji-Remo waarin hij eerder De boel samenhouden. En
dj TfP derde was nadat hij op de Duitser Klaus-Peter Tha-
5an kele kilometer van de fi- Ier naar de kop van hetpelo-
let (f de latere laureaat Jan ton loodsen. Thaler won die
■jqerias depanneerde en als rit. Over het zware werk van
af(fi bolide terugkeerde de Gijzegemnaar werd na
rijs tjpr het peloton. dien door geen mens ge
ep ejter Post zegde: «Spaar je rept. Als je achter de koelis-
jel ^hten We zullen je nog sen staat, krijg je geen ap-
or pfodnodig hebben. Later, plaus.
Craj het seizoen wat ouder Eén keer mocht Wesemael
Cierf- 'n de Dauphiné Libéré voluit zijn kans gaan En
PatiPk Wesemael voorgoed dan nog. Dat was op weg
t. Niet als kopman uiter- van Avignon naar Valence,
ird. Lubberding kwam er Derde. Eerste Mare De Me- Bij de beklimming van de col
i beste «Postman» uit en yer. Tweede de Fransman du Granier begon het. Hi-
moest gesteund. Tij- Esclassan. Het was toch nault, met in zijn spoor Henk
zich in de spits gehand- laatste rit, een race van
haafd. Doodmoe fietste hij Chamberry naar Annecy.
in Chambery over de Met tien geraakten ze voor-
streep. Als tweede Belg. op. Twee snelle Fransen
5^* Elfde. «Ik heb vandaag waren mee: Villémiane en
F Cl Va Cl Tl Cl ■■goed gereden. Over vier Poirier. Maar ook een
CP W C# IM d %0 III cols dan nog. Steeds in de ploegmaat van Wesemael,
voorste gelederen. De Tour-, het werkpaard Franky De
favorieten, op Hinault na, Gendt. Met anderhalve mi-
kregen hier flinke klappen, nuut voorsprong ging het
Als ik minuten voor die pelotonnetje op de streep
mannen ben, moet ik uitste- af.
de Bretoen zijn talent, zijn kend gereden hebben.» Dat «Die Villémiane ging voluit,
supprematie. Toonde hij nu had Wilfried ook gedaan. Hij Ik kwam naast hem en toen
reeds wat het worden kan in maakte zelfs een goeie tijd
de Tour de France. Op in de chronoklim naar La
voorwaarde dat hij niet Bastille. Hij fietste sneller
voortijdig alle sererves uit naar boven dan Eddy
het lichaam heeft gepompt. Schepers, en dat is toch een
Een door de koude en het man die zijn stuk kan staan
nat overmande Lucien Van als het bergop gaat.
Impe stapte uit de Dauphi- EtaDnezea.
né. Joop Zoetemelk arri- tïaPPezege
veerde, ondanks enkele Wilfried Wesemael, de reve-
stevige kwakken whisky, 'etie van deze Dauphiné
verkleumd, met een achter- 1979, heeft zijn uitstekende
stand van bijna twintig minu- prestatie met een knaller 4t
ten. afgerond op de slotdag. Hij berekenen. Die Villémiane
Wilfried Wesemael heeft won het eerste deel van de jS een snelle kerel, ploeg-
viel hij stil. Ik heb niemand
meer gezien. Daarmee heb
ik mijn eerste seizoenzege
beet.»
Wilfried Wesemael was erg
nerveus na die zware berg
rit over vier hoge toppen.
Vooral omdat hij" bijna niet
had kunnen slapen tijdens
de daaropvolgende nacht.
Toen hij mee voorop ge
raakte, werd het niet beter:
hij zat zijn winstkansen te
maat van Hinault, en om
ringd door enkele Fransen
die hun landgenoot niet veel
in de weg zouden leggen.
Villémiane weigerde op een
bepaald moment zelfs mee
te werken. Maar daar deden
de anderen wat aan. Met
doorslaande argumenten
zelfs.
Het lukte. Daarmee was de
rol van Wilfried Wesemael
niet uit. De tijdrit over bijna
38 kilometer waarmee de
Dauphiné dezelfde dag
werd afgerond, knapte hij
niet op als een doorde
weeks klusje: Wilfried reed
voor een klassement. Hij
was elfde en eerste Belg. In
de eindstand stond de
naam Wesemael achter het
nummer 19. Als landgenoot
deed alleen Eddy Schepers
beter. Maar dat is een ron
deman met steile ambities.
Hij won destijds al de Ronde
van de Toekomst. Dus.
Mare Marcel
Wilfried Wesemael in de kijker in Dauphiné Libéré. (c)
dat.
Wolkbreuk
Lubberding, richtte op weg
naar Chamberry een echte
ravage aan. Over vier cols,
geteisterd door een wolk
breuk die de andere groten
fataal werd, demonstreerde
Frans Van Vlierberghe? In maart werd de Belsele-
naar 25. Een goeie, steengoeie amateur was hij. Als
prof leek hij wat te blijven hangen. Normaal eigenlijk:
je staat niet van vandaag op morgen op de eerste rij.
Doch 1979 is vooralsnog een uitstekend seizoen
geworden. Een etappezege in de Vuelta. En nu: een
overwinning in Zwijnaarde. En ook een in De Haan.
Die 23ste prijs in het Waalse Purnode nam hij er bij
als een toemaatje.
In Zwijnaarde was Van Vlierberghe er met wereld
kampioen Gerrie Kneteman vandoor gegaan. Het
duo gleed van de anderen weg. Tot plots het tempo
even stokte. De Nederlander en zijn gezel «kregen
woorden». Geen hoogoplopende ruzie. Maar toch.
Tot de Kneet eruit flapte: «Ik spurt je op vijf lengten,
jochie». Intimidatie? Overmoed? Hoe dan ook, Frans
kon het geen barst schelen wat de man in de regen
boogtrui spuide. Hij vocht voor wat hij waard was. En
won. Zonder pardon.
In De Haan bouwden enkele stoutmoedigen (je kon
ze ook moedigen noemen) een aanval op. Honderd-
vijftig kilometer ver droeg die. De «anderen» kwa
men niet terug Niet alleen omdat de reaktie te laat
losbrak, maar vooraan zat heel wat talent bijeen. Op
het goeie moment «ging» F. Van Vlierberghe, kapte
een kloof en had nog alleen wat te duchten van
Herman Van Springel die als een duiveltje uit een
doosje uit het pelotonnetje was gesprongen. Wellicht
had «monsieur Bordeaux-Paris» de achterstand
weggefietst, doch hij reed lek. Jammer. Van Vlier
berghe bleef voorop. Aan die zege kleeft geen enkel
vlekje: het was toch zijn schuld niet dat het bandje
van Van Springel leegliep. Frans moest de terugkeer
van de «oude» niet vrezen. Als je in een spurt met
twee een snelle knaap als Kneteman aankan, dan
moet je ook een «trage» niet vrezen.
Frans Van Vlierberghe is flink op weg om definitief op
de voorgrond te treden.
De Belselenaar werd door Lomme Driessens inge
haald. Om kopman Fons De Wolf metterdaad en ook
met goeie raad bij te staan. In Spanje heeft hij zijn
dienstbaarheid bewezen. Toen hij ginds op een
goeie dag zelf zijn vleugels mocht uitslaan, uiteraard
in een vlakke etappe, graaide hij meteen een palm
mee. Met zijn Spaanse konditie kan hij nog verschei
dene maanden de plak helpen zwaaien. In «binnen
landse» wedstrijden uiteraard. Al moet hij ook in in
ternationale konfrontaties zijn woordje kunnen
meepraten, (mm)
ien Van Impe stapte van de fiets. Na een tocht over
cols. Onder de ijskoude slagregen die de berg-
k tussen Grenoble en Chambery teisterde, die
iiiende ruggen van de renners geselde, het peloton
insloeg, koppen deed vallen.
Impe mocht niet verder. Op doktersbevel. Hij is
mens, geen robot. Zoetemelk werd overeind ge-
den met wat slokken opkikkerende whisky. Hennie
per kroop minuten later dan Hinault over de streep,
jl Wellens verloor meer dan een kwartier...
at de Tour de France nu
de helling voor Lucien
Impe? We geloven het
J. Omdat de man uit Impe
ia de klim naar La Bas-
slechts enkele sekon-
i achterstand telde op «Ie
iveau Merckx», zoals de
nsen nu reeds hun idool
ault noemen.
Bult had die voorsprong
I mondjesmaat opge-
'd: eerst op de Mont
}toux waar hij zich de
spurter toonde,
ia tijdens die vier kilo-
f van Grenoble naar La
Bastille.
Hinault van zijn troon stoten
zou zowel voor Zoetemelk
als voor Van Impe een on
mogelijke opdracht zijn ge
worden. Omdat de oer
sterke Bretoen nu eenmaal
de beste is.
Mont Ventoux
Tijdens de derde etappe
poogde Lucien Van Impe
Hinault op afstand te rijden.
Drie keer demarreerde hij
op de flanken van de Mont
Ventoux een kloof te slaan.
Evenveel malen kwam de
Fransman terug. Van Impe:
«Hinault rij je niet los op zo'n
beklimming. Te weinig
bochten, wat een voordeel
oplevert voor de jongens die
het van de brute kracht
moeten hebben.»
Optimistisch was Lucien
Van Impe zelfs na die
sprintnederlaag op de Ven-
touxtop: «Ik werd gehinderd
door betogers die plots met
een spandoek begonnen te
zwaaien.»
Vier renners bolden naar
Avignon. Hinault, Van Impe,
Zoetemelk en Nilsson. De
anderen waren uitgeteld.
Hinault omgordde de lei
derstrui. Om die niet meer af
te staan. De «grote rivalen»
werden zondag gewoon
weggespoeld. Niet alleen
door de regen en de ontke
tende natuurelementen.
Vooral door Hinault, met wie
alleen de taaie Lubberding
mee kon.
Tour reeds gereden?
Her en der wordt door insi
ders beweerd dat de laure
aat van de Tour de France
1979 nu reeds gekend is.
Bernard Hinault. De nieuwe
super. De opvolger van
Eddy Merckx. Dat het
dèarom is dat Joop Zoete
melk het onderste uit de kan
haalde om de Vuelta te win
nen.
Hinault heeft inderdaad al
les mee. Zijn leeftijd, zijn ta
lent, zijn temperament, zijn
ijzeren wilskracht. En de
fans. Als één man zal la
France achter hem staan.
Maar zoals Thévenet des
tijds kraakte. En Ocana. En
jawel, ook Merckx. Zo kan
het ook dat Bernard Hinault
niet die onkreukbare en on-
klopbare crack blijkt te zijn.
Ook hij is een mens en geen
robot, (mm)
e Fransen hebben goeie wijn, een mooi land, koken
tstekend. Maar zijn chauvinisten tot in de nieren.
bt in de sport trekken ze die lijn door. William Tac-
|iert kan er sinds enkele dagen over meespreken.
i jonge prof uit Zele werd zonder pardon uit de
lauphiné Libéré gezet om-een reden die eerder
[chwekkend kan genoemd. Tijdens de derde rit,
Issen Roanne naar Villeurbanne, sukkelde Tac-
Öert met de fiets. De remmen waren defekt. Maar
Dor zoiets stapt vandaag de dag geen enkele renner
jieer af: herstellen gebeurt vanuit de volgwagen.
[red De Bruyne sleutelde wat aan die remmen. In-
issen, en om niet tegen het wegdek te pletsen zoals
^t in Bordeaux - Parijs met Van Springel gebeurde,
lampte William zich even aan de wagen van zijn
bortbestuurder vast. In die auto zat een koerskom-
Éissaris. De man vond er geen graten in, omdat het
^bering en inslag is. Achter De Bruyne reed Cyrille
(uimard, met ook een officieel aan boord. Die kerel
reep evenwel prompt naar zijn notaboekje, no-
lerde de «snode daad» (sic) en rapporteerde wat hij
fed gezien. William Tackaert kreeg niet alleen een
ioete aangesmeerd: hij werd zelfs uit de wedstrijd
testoten Zonder vorm van proces.
v....
William Tackaert maakte kennis met Frans chauvinisme
triestig! (c)
Je mag van een neoprof als
Patrick Lerno niet verwach
ten dat hij er onmiddellijk de
beuk ingooit. Wennen aan
die andere manier van
koersen dan bij de ama
teurs. De ogen de kost ge
ven. Leren. Dat heeft hij ge
daan. De resultaten bleven
niet uit. Winnen? Voorlopig
althans niet. Maar dat zijn
de onberekenbaarheden
van de stiel. Het zegege-
baar maken impliceert
soms veel meer dan de be
ste, de snelste zijn. In De
Haan was Patrick mee met
de goeie ontsnapping.
Geen «ultiem vluchtje» in de
finale van de wedstrijd,
maar een lange, volgehou
den inspanning van vele,
lange kilometers die be
kroond werd. De paarden
die de haver verdienden,
kregen ze ook. Frans Van
Vlierberghe sprong weg. En
bleef voorop. Patrick Lerno
won de sprint voor de
tweede prijs. De man uit Ber-
lare was in Aalst bij Sint
Truiden ook weer bij de pin
ken. Hij arriveerde als
nummer vier. Uit Koersel
bracht hij een zijgaai mee:
hij was er 22ste. Voor Wil
liam Tackaert, die ten on
rechte uit de Dauphiné Li
béré werd gestoten door
een koerskommissaris die
blijkbaar eens de plezantste
wilde zijn, werd het een
derde plaats te Aalst bij Sint
Truiden waar hij net niet
mee was met het duo Wil
liam Peeters - Gijsemans
dat op de valreep naar de
eerste twee prijzen fietste.
De «oude» Richard Buckaki
kan nog wat: de Wase Ne-
Christiane Goeminne won de vrouwenkoers te Baasrode, (c)
derlander finishte in Zwij
naarde erg dicht. Tegen
Frans Van Vlierberghe en
wereldkampioen Kneteman
was geen kruid gewassen.
De derde plaats van Ri
chard mag dan ook erg ver
dienstelijk genoemd. Buc
kaki reed ook in Koersel en
finishte daar als achtste.
Van Ronny Van de Vijver
mag gezegd dat hij een
toonbeeld van regelmaat
was tijdens de afgelopen
dagen. Vijfde in Koersel,
tiende te Ranst en Zwij
naarde. Het was voor som
migen veel minder.
Etienne Van der Helst heeft
een verdienstelijke Vuelta
achter de rug. In eigen land
werd het een zesde prijs in
Zwijnaarde. En Frans Caet-
hoven? Die trok naar Avel-
gem waar hij een zesde prijs
meegraaide. In De Haan
was hij 30ste.
Frank Arijs wacht, evenals
de meesten van onze
streekprofs, nog op zijn eer
ste seizoenzege. In Avel-
gem was Arijs 14de en in De
Haan 15de
Albert Van Vlierberghe
deed het in mineur. Op 37-
jarige leeftijd is het «heilig
vuur» geblust. Begrijpelijk.
Albert was 25ste te Koersel
en 26ste in Den Haan.
Etienne Van der Snickt
bolde in Zwijnaarde als
19de over de streep. Ook
Johnny Van der Veken
pakte een prijs en de nog
roderende Rik Caethoven
was zowel in Zwijnaarde als
in Aalst bij Sint Truiden Jenny De Smet- °P millimeters geklopt te Baasrode, (c)
28ste.
iemand vond die beslissing gegrond Integendeel:
r waren voordien veel ergere dingen gebeurd, die
ewoon niemand wilde zien.
f red De Bruyne was met geen tang aan te pakken na
e beslissing van de officiëlen. Maar er iets tegen.
■■J brerigen kon hij evenmin. William Tackaert zat erbij
*>als een hond die werd afgerost Onrechtvaardig
"ggezonden worden, moet hard aankomen,
ssen keerde de Zeienaar terug naar eigen land
werd in Aalst bij Sint Truiden derde, (mm)
De bewogen spur, bij de wielerwedsirijd voor vrouwen Ie Baasrode: Goeminne haall hel zeer nip, Eric Sines. 2 dagen na mekaar in de bloemen (md)
van Desmet en Claudme Verstraete. (c)
