i
(a
C
William Tackaert:
«Liever de Tour
dan kermiskoersen»
Gesprek met de overwinnaar van
'de Ronde van Zwitserland
*Jerug met volle valies overwinningsshirts
Hij aoesT k ij (Jen in (JiewsT van.,
(JaaW VERWACHTEN Wil VAN HE/A NIET Tf VEEL'
aaar WilfRitd dEEcf aeer dANzüN lJeeL
WANT Hij riETSTf ZiCH 5NEL IN HtTCjEEL.
A 0E RnEChT VAN dE 6aASd
WAS NOQ VER VOOR jAN AAAS
l WANT Hij WERD RONDE V/iNHAAR
RAVO VOOR RENNER WESE/WL
p'l'HHIiHlIlI'rllll
jêL
De Voorpost
SPORT
De Voorpost - 29.6.1979 - 21
ir
'ilfried Wesemael, gekiekt met moeder zijn grootste supporter! (c)
vj
f
Dit was de warme welkomstgroet die de supporters van Wilfried Wesemael bij zijn thuiskomst te
Gijzegem bedacht hadden, (c)
Een meeloper kan niet wat hij
in Zwitserland toonde.
ZENUWEN
Tijdens de laatste ritten heeft
Wilfried Wesemael meer
overhoop met zijn zenuwen
dan met de konditie: «Ik reed
enorm gemakkelijk. Dat wel.
Maar op twee dagen van de
finish begon ik mij zorgen te
maken. Zou ik niet kraken? Ik
mocht niet meer falen. De an
dere renners van het team wa
ren immers kansloos gewor
den. Ik die anders zo rustig
ben, begon te piekeren. Achte
raf moetje zeggen dat het geen
zin heeft je nerveus te maken:
als je in dienst van de «kop
mannen» bolt, kraak je toch
ook niet. Dus.Wilfried
bleef evenwel overeind. Zon
der verzwakken. Hij reed nog
sterker naargelang het eind
punt in zicht was. De laatste rit
in lijn onderstreepte die vast
stelling: op een bepaald mo-
eel binnenpret. Maar dat toont hij niet, Wilfried Wesemael. Het is alsof die zege ton^Wesemae'"'reed 'op
de ronde van Zwitserland, een ophefmakend resultaat nochtans, hem onberoerd. kop Niet met de bedoeling een
tat. Fietsen is een beroep. Die Tour de Suisse rijden was een «opdracht»Zoals hij aanval op te zetten. Nee. Ge-
r elk jaar een massa op te knappen krijgt. Gewoonlijk blijft hij de anonieme woon om «tempo te maken»,
oereur, de figurant, de knecht van de baas, de waterdrager, de gangmaker, de En toch gebeurde het dat het
lusjesman. Plots, onvoorspelbaar, trad hij uit de schaduw trad alle logika met pelcton scheurde. Hij eindigde
oeten. En ontpopte zich tot een audentieke vedette. trouwens in de spits. De slot-
Vilfried bracht uit de «Tour de Suisse» een afgeladen volle valies met shirts mee: 'IJ over,?r k,|ometer werd
e gele trui van laureaat, de groene van «winnaar met de punten», de geel-wit- m™r «ewonnen^Voor Didi
roene van beste man in de «combiné». Al die onderscheidingen promoveren hem -phurau, ook al een specialist.
»t beste, snelste en kompleetste man uit een rittenwedstrijd die dan toch over een wilfried Wesemael was derde!
iet zo makkelijk parkoers was uitgesmeerd. Het kan geen verwondering
IET LOOPT SOMS
IGENAARDIG
filfried Wesemael was er als
pinken bij toen tijdens de
rste échte etappe een ont-
tapping, maar dan de goeie,
3 gang kwam. Hij had kun-
en winnen. Maar Jacobs, een
tel baasje, had de gepaste
ersnelling «getrokken» en
aaide het. Wesemael was dat
;n zorg. Hij klom immers
>ch op het ereschavotje. Met
e gele trui om. Hij had het
nelst van de kopmannen ge-
eden tijdens de proloog, tradi-
iegetrouw een tijdritje. Wil-
ried bleef leider. Tot na de
erste tijdrit over 20 kilometer.
Ia afloop werd met sekonden
egoocheld door de «mannen
an de chronometer»Die be-
Ciktcn het zo fijn dat Salm, in
et klassement de Gijzegem-
par met één onnozel sekondje Tientallen bloemstukken werden de jongste overwinnaar van de Ronde van Zwitserland aangebo
den. het feest kon verder gaan! (c)
'oorafging.
Vilfried Wesemael over die
jleiderswissel»: «Of het alle-
naal zo zuiver op de graat
vas, durf ik niet beweren. Je
:an niets bewijzen, maar mis-
chien hebben ze me daar wel
Wesemael. Maar Post, des- schifting door te voeren. De baren: als amateur was hij ooit
tijds zelf een kraan en iemand berggeiten moeten later even- nationaal kampioen achtervol-
diejetaktisch niets leren moet, wel vaart minderen. Niemand ging. Het betekent dat hij een
porde het duo Kneteman - We- kan forceren en blijven force- stukje «alleen kan rijden».
semael op: «Erachter rijden ren. Die klimmers.kwamen la- Een kleine vijf minuten voor-
geflikt». Salm is immers een jongens, alles of niets». ter bij ons. Kwaad konden ze sprong op Pevenage, de num-
'witser, en voor organisator Het wonder geschiedde: het niet meer stichten. Op het mer twee, had Wilfried tijdens
kocrsbeeld sloeg totaal om. einde hebben we Battaglin en die voor hem memorabele
Een teoretisch verloren situatie nog een paar anderen laten \Tour de Suisse bijeengefietst.
werd door de geelroden in een wegrijden. Voor mij was die öeen peulschilletje,
zege omgebogen. Wilfried etappe uitstekender verlopen
Wesemael pakte de gele trui dan ik ooit had durven dro- EIGENAARDIGE
terug. Erg gerust mocht hij men. Keiler zat in de bagage SITUATIE
echter niet zijn: hij voelde de en mijn voorsprong op de Hoe kom[ he| Ja, ee„ ,sttun.
adem van Keiler in de nek. nummer twee was bijna ge- renner„ ccn man die s,ecds
Diezelfde Keiler werd even- ruststellend groot geworden, voor anderen op de bres moet,
wel de volgende dag inde ver- Je ziet: het loopt soms eigen- door zijn bazen wordt voorop-
me mg geduwd. aardig. Ik was van plan voor gestuurd a,s kopman?
weggeveegd waren. Wilfried: «Het ging opnieuw de «anderen» te fietsen, mijn wilfried- «Ik geloof dat dit
over cols Ik was mee met een job van helper zo goed moge- sIechts in één mogelijk
groepje durvers. De klimmers lijk te doen. De omstandighe- is ln de onze Post moe,
niet. Die moesten dus van ver den maakten van mij een favo- njets |cren Dje is zé|f koercur
terugkomen. Als het bergop riet». geweest. Hij voelt allesperfekt
gaat, wordt vooral in de eerste Wilfried Wesemael vertelt met aan Hy ,aat iedereen trouwens
kilometers fel gereden. Om de dat hij het toch moest «doen». een zekere vrijheid- In andere
/ocgeli was het een publicitair
norm goeie zaak als hij een
indgenoot in het geel mocht
toppen».
3ie Salm ging nadien kopke
Jndcr. Wesemael trad uitgere-
end in een bergrit weer naar
'oren. De Zwitsers hadden
[ochtans hoge ogen gegooid in
ae tocht over de Nufenen. Het
jeek crop of de buitenlandse
Metten weggeveegd waren.
Voor Peter Post, de sportdirek-
•eur van T-Raleigh, zag het er
P»genlijk nog goed uit: hij had
net Wellens en Sutter twee
nannetjes vooraan. Op af-
ita"d volgden Kneteman en
teams moet je op je woorden
en daden letten. Bij ons mag je
vrijuit praten, je gedacht zeg
gen. Als je je werk niet doet,
tikt Peter je op de vingers. Dat
is normaal. Maar bij ons wordt
veel meer gelachen dan naar
bevelen geluisterd. Het is een
mentaliteit die elders gewoon
ondenkbaar is».
Dat plotse en toevallige kop
manschap schept een eige
naardige situatie: je bent het
mikpunt van interviewers, van
journalisten en weetgragen die
honderden en één dingen aan
de weet willen komen: «Vedet
ten kennen dat spelletje en rea
geren er op alsof het deel uit
maakt van hun «gewoon be
staan» Bij mij kwam dat totaal
nieuw over. Maar Jan Raas,
met wie ik de hotelkamer deel,
heeft me wegwijs gemaakt in
die poespas. Ik hou niet van al
die drukte om me heen. Ik blijf
graag wie ik ben: Wilfried We
semael. Ik beleef enorm veel
plezier aan mijn beroep, en dat
volstaat. Al ontveins ik het niet
dat ik enorm veel vreugde heb
beleefd aan dit sukses in Zwit
serland».
Veel tijd om na te genieten
restte er niet: in de nacht van
vrijdag op zaterdag streek Wil
fried in «zijn» Gijzegem neer.
Een dagje uitblazen en felicita
ties beantwoorden. En zondag
naar Neder-over-Heembeek,
waar het kampioenschap van
België werd gereden.
Dat kampioenschap? «Och ja,
je weet nooit hoe zo'n tombola
afloopt. Maar ikzelf sta een
beetje gehandicapt aan de
start: er zitten niet zo heel veel
Belgen in de ploeg. De grote
machtsblokken zullen de wed
strijd wel naar hun hand zet
ten. Maar je mag nooit op
voorhand de armen laten zak
ken: als je meebent en de om
standigheden lenen er zich toe,
kan je een gok wagen».
Het liep echter fout met Wil
fried Wesemael in die natio
nale titelrace: zijn versnel
lingsapparaat sloeg «tilt» en
dat betekende meteen het
einde van zijn ambities.
VALIEZEN PAKKEN
Er stond zondag nog meer op
het programma: de valiezen
moesten «binnen» om naar het
Franse Fleurance te worden
gebracht waar de Tour dit jaar
uit de startblokken schoot.
Daarna moest weer aan «rei
zen naar het Zuiden» worden
gedacht. Tussen de Tour de
Suisse, de nationale kam
pioenschappen en die ronde
van Frankrijk zitten erg weinig
«rustdagen».
Start Wilfried Wesemael met
bepaalde aspiraties in de Tour?
«Ik weet wat van mij wordt
gevraagd. Naar bestvermogen
zal ik mijn werk doen».
Die eerste drie dagen zijn bie-
zonder lastig: onmiddellijk de
bergen in. «Ik moest niet mee
zijn met de «kop». Binnen de
tijdslimiet door de finish fiet
sen volstaat. Daarna zien we
wel hoe het evolueert».
Wilfried Wesemael «mocht»
tijdens de ronde van Zwitser
land niet voluit op kop rijden
tijdens de jachten: hij werd
«beschermd», uit de wind ge
zet. Het deed vreemd. In de
Ook Minister Gal Ie was attent
«grote Tour» wordt het weer
anders. Daar kruipt hij op
nieuw in de huid van labeur-
paard, van lokomotief, van on
dergeschikte. Het deert hem
niet. Integendeel: «Als de
ploeg suksessen boekt, is dat
goed voor iedereen. In Zwit
serland moesten we tijdens de
laatste etappe voorbij de fa
brieken van Mc Gregor. een
medesponsor van het team. Er
was zelfs een premiespurt vlak
voor de poort van de «baas».
Jan Raas won die. De «pa
troon» was enorm tevreden.
Niet alleen daarom, maar
vooral omdat we voor zijn
«merk» enorme publiciteit
hadden gevoerd tijdens die
«lange week». Uit Engeland
kwamen de hoge pieten van
Wilfried een gegraveerde schaal aan. (wm)
Tl, een andere sponsor, over
waaien. Ook al om ons te feli
citeren. Je beleeft er enorm
veel voldoening te ervaren dat
je inspanningen naar waarde
worden geschat. Daarenboven
wordt een en ander vertaald in
financiële kompensaties. We
zijn toch profs?»
NACHTLAWAAI
Toen Wilfried Wesemael uit
Zwitserland thuiskwam, stond
Gijzegem en vooral de Stations
straat, in rep en roer. Het
was nog niet «early in the mor
ning» maar erg veel scheelde
het niet. De fans waren gauw
gauw aan het dichten geslagen
om Wilfrieds heldendaden te
bezingen. Ze schreven dat «de
knecht van Raas zich had ont
popt tot een baas» en nog veel
meer andere poëtische ontboe
zemingen. «De Uil» waar
Louis en Celina dringend een
steuntje nodig hadden om op
tijd de pinten vol te tappen, zal
afgeladen vol met entoesiaste
bewonderaars. Wilfried We
semael beantwoordde alle lof
zangen op zijn specifieke ma
nier: kalm, rustig, doch tevre
den omdat zo erg veel mensen
van hem houden. Gijzegem
was gelukkig en luidruchtig.
Doch niemand protesteerde
tegen het nachtlawaai.
Waarom ook? Voor één keer
mocht het. Er is slechts één
keer per jaar een ronde van
Zwitserland. En er kan slechts
één renner die ronde winnen.
Mare Marcel
William Tackaert gaat naar de Tour. Uiteraard zyn spandoek? Inderdaad: William
allereerste. In zyn eerste profjaar, een jaar waarin hy Tackaert.
vooralsnog één van de revelaties was. Hij MOEST niet
mee naar het verre Fleurance. Helemaal niet. Fred De naar Fipnranr^vprtmk-if0 n"
- naar Fleurance vertrokken. Op
Bruyne liet hem de vrije keuze. In het begin had hoop van zege? Helemaal niei
William gezegd: «Ik ben nog wat jong voor zo'n avon- wél met de overtuiging de
tuur». Zijn sportdirekteur is niet beginnen zaniken en Tour tot de laatste kilometer
zeuren. Hij is zelf renner geweest en werd graag als rond te maken als het enigszins
«mens» benaderd. Nu hy aan de overkant van de kan. En zich verdienstelijk te
barrière staat, heeft hij begrip voor zijn jongens. maken voor zijn kopman Eddy
Schepers.
Niettegenstaande die terug- William Tackaert is een vech- William Tackaert weet dat hij
houdendheid is William ter. Dat is hij trouwens steeds niet zal meedingen naar de
maandag toch naar het Zuiden geweest. Hoe groot zijn strij- «bollekestrui» van beste
vertrokken. Na een reeds dershart is, toonde hij nog eens klimmer. Zo heel gezwind
zwaar seizoen met als laatste tijdens de laatste etappe van de gaat hij de hoge bergen niet op.
klapstukken de Aude en het na- Aude te Carcassone. Op de Maar in de Midi Libre en de
tionaal kampioenschap. cols werd hij naar de bagage Aude deed hij toch enige erva-
In Neder-over-Heembeek liet gefietst. Maar onverschrokken ring op.
Tackaert zijn vechterstempe- daler als hij is, bleef hij door- Of hij niet te jong is voor die
rament weer de vrije teugel, duwen tot hij weer veilig en lastige Tour? In augustus
Hij was erbij toen de «grote goed in het peleton zat dat mi- wordt hij 23. Zijn beste jaren
ontsnapping» tot stand kwam, nuten achter de jonge Frans- moeten dus nog komen. Fred
vocht lang mee in de kop. En man Christian Jourdan naar de De Bruyne zal hem echter met
finishte op de koop toe nog in eindstreep reed. Leperd Hen- goeie raad bijstaan en hem in
de voorste gelederen van het nie Kuiper liep nog op kouse- tomen waar het nodig is. Een
peleton dat op 23 sekonden voeten weg naar een tweede jong talent als William Tac-
van «verrassingskampioen» prijs en de groene trui. Doch kaert mag niet «gekraakt»
Gerry Verlinden strandde. wie flitste als nummer één van worden.
VECHTER de «grote bende» onder het
LIEVER DE TOUR
Als hij niet zou meegaan naar
de Tour. was William Tac
kaert aangewezen op de ker
miskoersen hier in den lande.
Dat zegt hem niets: het is een
vermoeiend van her naar der
bollen en veel roem en centen
brengen die nummers rond
kerktorens en frietkramen een
prof niet bij. Dan maar liever
wat afzien op de wegen van het
schone en in de zomer zonnige
Frankrijk. Ook al wordt het
een lastig karwei wanneer de
hoge bergen dienen beklom
men.
Mare Marcel
William Tackaert, beloftevol poulain van Fred De Bruyne. (c)
