Koersen
is geen
kwestie
van dikke
bief steaks
•i
KAMPIOEN VAN BELGIE LUK RIEMSLAGH
bulkmansïlde
(Eri
Luk Riemslagh: «Ik ben een maniak voor wat het materiaal aangaat!»
Ben jij als renner een late
roeping, Luk?
Eigenlijk wel. Ik werd op 15
augustus 1948 in de Bor-
nemse Kloosterstraat gebo
ren, maar vader noch moe
der wilden dat ik renner
werd. Voetbalist mocht ook
niet. Op de eerste plaats
kwamen de studies en in
mijn vrije tijd mocht ik dan
nog wel enkele sporten spe
len.
Ik volgde dus humaniora
(wetenschappelijke A),
daarna drie jaar handelsho
geschool te Brussel om dan
uiteindelijk het diploma
slager-groothandelaar te
behalen voorde middenjury
(centrale examencommis
sie).
Ik moet zeggen, het is als
kind misschien erg te weten
datje een of ander niet mag.
Maar nu ben ik wel over
tuigd van het feit dat mijn
ouders het bij het rechte
eind hadden.
Wanneer je ziet wat er mo
menteel allemaal gebeurt
op dat vlak en hoe jonge
mensen, al dan niet met
veel klasse, op alle moge
lijke manieren gebruikt en
vooral misbruikt worden,
dan begin je dat pas goed te
verstaan.
Daarbij komt nog dat ik wel
andere sporten mocht be
oefenen. Ik speelde basket,
zo onder andere bij Gera-
nimo en bij BBC SAM, res
pectievelijk te Bornem en te
Sint-Amands.
Na de basketperiode, kwam
die van het volleybal. In
Sint-Amands was ik mede
stichter van volleybalklub
«The Leopards». Het moet
toen zowat '70-71 geweest
zijn. Ik stopte later ook met
volleyballen en onlangs heb
ik gehoord dat de volleybal
club te Sint-Amands ook
volledig ter ziele gegaan is
Maar dat is ongetwijfeld
toeval...
En dan kwam de koers-
fiets?
Eigenlijk had ik die al veel
eerder. Ik had mij al een
koersvehikel aangeschaft
op het moment dat zoiets
nog geen mode was. Martin
Van den Bossche was ech
ter een goeie vriend van mij.
Hij woonde op amper een
honderdtal meter van mijn
peter, beenhouwer De-
wachter uit Hingene en Van
den Bossche lag ook aan de
basis van mijn wielerloop-
baan. Via hem dus die
koersvelo. Het moment dat
ik met Annie getrouwd ben,
moet ook zowat het start
sein geweest zijn van die
nieuwe hobby, maar dan
echt serieus
Serieus, wat betekent
dat?
Ik liep eerst cursus te Gent.
In de reeks sportcursussen
van Bloso volgde ik de les
senreeks Helper - wieier-
trainer.
Nadien was Brussel de
plaats van studie-afspraak.
Terug voor het Bloso, maar
nu de ABO-reeks. De alge
mene basisopleiding geeft,
samen met het eerste di
ploma, recht op de titel
Trainer'.
Momenteel zijn er in België
slechts een viertal personen
die zulk een diploma heb
ben, twee dokters, een ki-
nesist en ikzelf.
Onder dat kwartet toch wel
bekende namen. Dokter
Claes zobijvoorbeeld (eer
tijds de grote man van Van
Looy) en Debbaut (die de
gebroeders de Vlaeminck
coachte).
Het kan toch allemaal
geen kwestie zijn van een
valies vol theoretische
bagage?
Uiteraard niet. Maar juist die
link tussen beiden is erg be
langrijk. Je ondervindt zeer
duidelijk dat je maar half zo
veel last hebt van je werk
wanneer je volgens de
regels van de kunstop
punt staat.
Coureur wordt je ook niet op
slag en stoot. Dat is een
kwestie van jaren. Maar ik
durf rustig stellen dat een
renner die helemaal 'goed'
is, een atleet is die hoog bo
ven alle anderen uittorent.
Dan is de voeding erg be
langrijk?
De voeding is uiteraard het
allerbelangrijkste. Maar ook
hier zijn veel misverstanden
de wereld ingeholpen. Cou
reur ben je niet omdat je dit
of dat eet, je sprint geen me
ter sneller omdat je enkele
uren voordien een formida
bele biefsteak naar binnen
gewerkt hebt. Integendeel
zelfs, die biefsteak, toch wel
het klassieke menu voor
zovele jonge renners, kan
een heel ander effect heb
ben dan datgene wat die
coureur er van verwacht en
wat hem ook door zovele
zogezegde 'kenners' aan
geprezen wordt. Wat je eet
is dus enorm belangrijk
Hoeveel je eet ook. Maar
het allerbelangrijkste is dat
je je koppeke leert gebrui
ken. Je grijze materie moet
je helpen de zaken af te we
gen, want een goed renner
wordt je tegenwoordig niet
enkel met je benen, ook met
je hoofd!
Je vriend Martin Van den
Bossche was een goed
renner. Wist hij dat alle
maal? Lette hij zo bijzon
der op zijn voeding???
Zeker niet. En dat is alleen
maar spijtig. Had Martin het
wél gedaan, dan was hij
misschien een nog grotere
naam gebleven. Nu is hij
een goeie zonder meer, an
ders was hij misschien een
idool geworden.
We hebben het daarstraks
over eten gehad. Wat eet
jij?
In elk geval nooit aardappe
len, nooit frieten of enig an
der in frituurvet gebakken
gerecht. Je meet wetsn «Jat
zoiets klaargemaakt is in vet
dat oververhit werd tot 150 a
170 graden. Zulks is slecht
voor de gezondheid en dus
eet ik dat nooit!
In plaats van aardappelen
eet ik meestal rijst. Na de
winter ook erg veel groen
ten, vooral rauwkost en
groenten- of fruitsappen.
Het dieet moet vetarm,
maar rijk aan koolhydraten
(gluciden) en eiwitten zijn.
Vanaf de zesde dag voor de
koers combineer ik een
voeding die uitsluitend uit
eiwitten bestaat met een
keiharde training Op die
manier gaan alle koolhydra
ten uit je lichaam. Vanaf de
derde dag voor de koers
neem ik nog enkel suikers
op.
Dan heb je het in de keu
ken wel aardig lastig, An
nie?
Dat valt best mee Het is zo
dat bijna al die dihgen di-
eetprodukten zijn die je bij
de apotheker moet kopen.
Concreet betekent dit dat ik
«gewoon» eet, terwijl Luk
een ander maal neemt.
Nooit eten wij beiden het
zelfde, althans niet in het
koersseizoen.
We hebben daarstraks
ook over trainen gespro
ken. Wanneer, waar en
hoeveel train jij Luk?
Elke dag. Waar, dat is min
der belangrijk. Eigenlijk dus
zowat overal, maar de re
gelmaat, daar komt het
vooral op aan. Sedert 22 fe
bruari heb ik amper twee
dagen niet geoefend.
Is doktersbegeleiding
noodzakelijk?
Dat is zelfs erg belangrijk. Ik
laat mij één keer per jaar vol
ledig onderzoeken. In de
eerste plaats om te weten
hoever ik sta. Wanneer de
specialist op een of ander
moment een fout(je) zou
vaststellen aan het hart of-
zo, dan zou ik onmiddellijk
stoppen met wielrennen.
Maar dat niet alleen. Voor
vele jonge renners is dat
doktersbezoek een ge
woonte zonder meer. Zij
vinden dat het hoort dat ze
zich laten controleren alleen
al om de illusie te wekken
(voor zichzelf dan) dat ze
«het» laten doen hebben en
dus gerust kunnen zijn.
Minder precieus springen
ze dan om met pillen aller
hande. Wanneer ze op een
ogenblik 3-4 tabletten vi-
tamienen moeten inslikken,
dan nemen ze er liever 15.
Daarbij redeneren ze dan
«als 3 of 4 al goed is, dan zal
vijftien wel stukken beter
werken». Volledig fout na
tuurlijk...
Groothandelaar-slager en
tevens bijna professio
neel opgesteld wielren
ner. Hoe ziet je dag
schema eruit?
Dat is erg verschillend van
dag tot dag. Maandag en
donderdag sta ik 'met de
vroege'. Ik sta dan op te
3.30h om naar de veemarkt
van Anderlecht of Antwer
pen te rijden. Op de andere
dagen word ik wakker om
streeks 6.40h Ik slijt natuur
lijk een vrij druk leven. Er is
niet alleen runds-, maar ook
varkensvlees en bovendien
moet ik alles zelf doen: naar
de markt rijden, slachten en
weer uitvoeren. Maar allee,
das goed voor de spieren
Je kweekt er stevige forsbal-
len mee!
Wat herinner jij je nog van
je eerste koers?
Bijna alles en overigens nog
heel goed. Dat was nu dne
jaar geleden. Ik startte me
teen met het kampioen
schap van België. Ik had
niet de techniek van het rij
den, maar toch wou ik het
allemaal eens proberen en
CuS trok ik naar Rosssiare.
We waren toen nog met
zo'n 167 renners. Ik ben die
dag misschien wel 25 keer
gelost, maar na afloop wist
ik dat ik kon koersen want ik
kwam altijd terug en dat ka
rakter bezitten, dat is be
langrijk voor alle renners.
Koersen is immers toch in
de eerste kwestie een zaak
van iets echt te willen!
Op 17 juni werd je Bel
gisch kampioen, Korte
beschrijving van die dag?
Wel, we reden dus toen
naar Maasmechelen, een
stadje in de omgeving van
de Duits-Nederlandse
grens. Het was een prima
parcours en slecht weer,
dus ik was in mijn nopjes
want de zon is voor mij een
vijand. Zo'n kampioen
schap is altijd ingedeeld in
twee reeksen: A en B. In de
A-reeks treden de zelfstan
digen aan, terwijl de b-reeks
voor de gasten georgani
seerd wordt. We vertrokken
omstreeks 16.30h voor 73
kilometer. In normale om
standigheden is een koers
voor herbergiers iets van
een 55 kilometer, nu waren
er een twintigtal bij en ook
dat is voor mij voordelig.
Van bij het begin werd er
een serieus tempo op na
gehouden. Ik wist onmiddel
lijk dat ik niet weg zou kun
nen en bleef dus achteraan
rijden. In de tweede helft
van het peloton dus. We wa
ren met drie man «in slag».
Goeie kameraden van mij
en één ervan ontsnapte
Vijftig kilometer reed hij al
leen aan de leiding. Gemid
delde snelheid: 42 per uur.
Ik ben heel de weg vooraan
in het peloton gereden om
de vlucht van mijn vriend te
De fiets waarmee je rijdt is enorm belangrijk.
dekken, maar geen geluk:
drie kilometer voor de finish
werd hij ingelopen. Het was
een hel in het groepje. Roe
pen en schreeuwen tot er
één weg ging een 700-800
meter voor de streep.
Hij nam vlug 150 meter. In
de afzink moest het dus ge
beuren. Met 3 a 4 man gin
gen we er achteraan. Om
dat de aankomst bergop
lag, kreeg ik nog een voor
deel bij. Een ramp voor
hem, maar de eerste man
viel stilIk dierf niet meer kij
ken, maar perste alles uit
mezelf en uiteindelijk won
ik...
Hoe reageerde vrouwtje
Annie?
Ik wal al een hele wedstrijd
druk bezig geweest om al
les te filmen. Maar op het
eind was ik het bijna verge
ten. Luk was precies nen
brommer. Zijn blauwe trui
schoot vooruit. Ik viel d'er
van mijne sus van pure
aandoening
De reacties aan de
streep?
Die waren enorm, ledereen
kwam ons feliciteren, zelfs
alle renners. Dat heeft op
ons een enorme indruk na
gelaten, echt waar. Het is nu
wel zo dat de beenhouwers
eigenlijk wel één grote fami
lie vormen. De vrouwen
brengen voor mekaar een
stoeltje mee, zij nodigen
mekaar uit om bij hen te
komen zitten. Dat gaat zo
wanneer er per week
slechts een koers gereden
wordt en wanneer je daar
dan bijna altijd dezelfde
mensen ontmoet.
Zitten er vroegere wieier-
goden tussen?
Erik Leman is toch iemand
die op wielervlak een en an
der gepresteerd heeft. Ook
Schrooyens en Mathieu
Maes, neen echt, de tijd van
de rijdende spekslager die
zelf ook goed in het vet zat.
die is definitief voorbij.
Is het materiaal ook erg
belangrijk voor een derge
lijke prestatie?
Enorm. Ik ben trouwens
heel erg precieus als het om
materiaal gaat. Eigenlijk
ben ik op dat vlak zowat een
maniak.
njl
lerd
Elke zaterdag ben ik zowatlrm
anderhalf uur bezig met het^mF
nakijken van de fiets. Erncje
mag niks foutlopen. Voor de;
wedstrijd zelf neem ik nog
altijd een reservefiets mee.[J r'
Je kan nooit weten... Bk
Op die drie jaar heb ik dannde
ook nog maar één keer eenern
technisch mankement ge-|aa|
had: een bandbreuk eerder
dit jaar. I
Dit jaar heb ik ook een
nieuwe fiets gekocht. Op
maat gemaakt en speciaal
afgestemd voor het soort
wedstrijden dat ik moet rij
den. De vroegere fiets (nog
een eigen exemplaar van
Eddy Merckx dat ik via Mar
tin op de kop kon tikken)
was ideaal om bergop te rij
den De nieuwe is voor,
goed om te spurten en oi
gaten toe te rijden.
Plannen?
Ja, ik zou erg graag eens!
een en ander aan jonge?
renners willen duidelijk ma
ken. Om aan persoonlijke!
begeleiding te doen heb ilj| j
momenteel geen tijd, maaiB I
enkele technische, alge
mene tips, dat zou mis
schien wel lukken. Mis-^l
schien kan het via OKa-T I
Bee?
Verdoken uitnodigingen
waar je onmiddellijk moet
op ingaan natuurlijk. En
daarom spraken wij met**1
Luk Riemslagh direct af.ifei
Na de vakantie komen wij01-
op de begeleiding van deDl(K
(jonge) renners nog eens8 he
terug met enkele practi*ihet
sche en theoretischeBt
wenken. Een leidraad al-lgd
vast voor zovele Klein-(n h(
Brabantse renners die hettstcl
voorlopig moeten stellenen
met de onkunde vanjcrci
sommigen die denken datjidc
ze 'het' weten, terwijl inagei
werkelijkheid alles dreigtagst
te berusten op een boeljre,
onkunde. jen-
Yoor hen, afspraak ovem k
ïnkele weken. kde
by
reportage: dirk
Annie: «Ik kook altijd voor mij alleen!*
Kampioen wielrijden voor beenhouwers - slagers. Bij zo'n titel ga je on
middellijk fantaseren. Je stelt je een goed in het vlees zittende gezonde
slager voor, compleet met de houten klompen aan, die dan voor een keer
per jaar het geluk heeft een goeie velo en nog betere banden te bezitten om
zo kampioen van België in zijn categorie te worden. Volledig fout natuur
lijk. De man die op die zomerse zomerdag te Bornem voor ons zat, is
eigenlijk zowat het tegengestelde van zo'n typering. Het is een slank
iemand, taai en bijzonder wilskrachtig die in niet mis te verstane bewoor
dingen uitdrukt wat en hoe hij het wil. Het is iemand die theoretisch
gevormd is. Hij is bondstrainer wielrennen en kan dus op officiële basis
van start gaan met de begeleiding van jonge renners, wielergoden-in-spe.
De wil is er, de zin ook, maar de tijd ontbreekt.
Dan maar toepassen op zichzelf. Alles wat via de boeken ingelepeld werd,
nu omzetten in prestaties op de fiets. Dat is het werk van Luk Riemslagh,
vleesgroothandelaar, wonende met vrouwtje Annie Tilley in de Molen
veldweg 31 te Bornem.
Een sympathiek koppeltje met één grote liefde: de fiets.
Over het metalen ros, dikke biefsteaks, gluciden en die eerste koers, deze
reportage pas enkele dagen nadat Luk op het Bornemse gemeentehuis
ook de burgemeesterlijke gelukwensen in ontvangst mocht nemen...
samen nit, samen thuis, vooral voor en na de koers.
