Aalst keek naar
eerste
natourkriterium
Mare Demeyer winnaar van j
spannende eindstrijd in
Aaisters Kriterium
Orgelpunt of
superklucht?
Weinig volk, weinig sfeer...
r Wielrennen
6. Etienné
t, 7. Frank
Tackaert, 9;
Saronni]
in, Van den Branj
Martens, Colman!
i/olf, 28- Schuiten
De Voorpost
SPORT
hetzelfde shfrt, ze lieten zich
kappen als tweelingbroers.
René Martens: slechts acht
t lAMl^'i 'll' kontrakten voor kriteriums
éWÊÊgBfg&ÊÊËm jffiipy t heeft die momenteel op zak.
v3i Hij reed nochtans een goeie
Tour, al bleef hij duidelijk in
MÉm de schaduw van de groten.
^BÊÊk Claude Cricquielion, fel ge-
^BJp^ J^^BB solliciteerd door jonge
K* handtekeningenjagers, zit
er op dat stuk beter voor: 15
keer mag van
,^dÊÈ' Fred Haemerlinck wasvan-
v '^émam/J zelfsprekend prezent: «Don
Fredo» de superstar waar-
Q«3|K naar pa's
^B keken als naar een boven-
aards wezen, fungeerde als
^^üPÜNip^Bpgi s,arter- Hi] zou er, traditiege-
^BTtfjfl y trouw, ook als de kippen bij
PPWBBr P.I..JWBBL *41 zi'n om °P het "Hekje met
W^V- de winnaar» te staan.
y Lang duurde het niet voor-
aleer er wat animo kwam in
- fm^ySy, het kriteriumscenario: De
j b-: meesten voerden een
J-y nummertje op. Willy Teir-
^^^B linck sprong weg. Roger De
..Jü^^dÊy^ it k' ^^^B Vlaeminck deed het peloton
even uiteenspatten. Johny
De Nul ging er met zijn grote
molen keihard tegenaan.
Kriterium re Aalst - Frank Arijs, samen op de foto met de Frank Van Impe ontpopte
allereerste Aalsterse kriteriumwinnaar, Fred Hamerlinck zich tot een rassprinter in de
(Mark).
De sfeer van 1976? Vergeet het maar. Kon ook niet. Toen won Lucien Van
Impe de Tour. Aalst zag die keer zo geel ais Mere. Maandagavond was
diezelfde Van Impe, samen met Roger De Vlaeminck de felst toegejuichte
vedette. Maar het delirium «van toen» beleefden we niet.
Ook Wilfried Wesemael kreeg zijn deel van het handgeklap, al werd de
laureaat van de ronde van ZWITSERLAND SLECHTS IN EXTREMIS GE-
KONTRAKTEERD. Pas tijdens het weekeinde kreeg hij een seintje om naar
het centrum van de stad waar hij woont over te waaien.
Weinig sfeer. En niet zo heel veel publiek. Alleen de échten kwamen
opdagen. Louis De Pelsmaeker, bruingebakken door de zon van het Zui
den, en voor één keer niet achter de televisiemikrofoon, bleek niet koers
ten: hij bekeek het allemaal vanuit een niet eens voor een kwart gevulde
une. Een tribune die op de Keizerlijke Plaats stond. En niet in de scha
duw van Dirk Martens en het Belfort. De cafeetjes liepen bomvol. En
:'anks het frisse herfstwindje midden in onze rotzomer, deed de ijsjes-
er koper gouden zaken. Italiaans eten was er voor de hongerigen niet bij:
Vu Restorante de Roma stond potdicht.
ook zij vonden dat Wilfried
Wesemael recht had op
enige financiële vergoeding
voor het m.nikontraktje dat
hun poulain aangeboden
kreeg.
Frank Arijs en Oscar Die-
rickx deelden mee uit de pot
van aanmoedigingspre
mies. Die Dierickx spurtte
zelfs met zeer veel overtui
ging mee voor «het horlo
geklassement».
Voor de fans van Patrick
Lerno en Rik Caethoven,
twee goeie jongern die nota
bene ook nog voor een
sponsor uit Aalst op de fiets
klimmen, werd het geen
prettige avond: hun «jon
gens» mochten niet eens
meedoen Flup Van den
Brande, een man die in het
Brabantse Dworp woont,
mocht wél meespelen in de
«Runderspielerei» Zelfs
Stan Tourné was erbij. We
gunnen die jongens hun bo
terhammetje, maar trek
pleisters kan je ze bezwaar
lijk noemen.
De ronden gleden onder de
wielen weg De akteurs
poogden er wat beziens
waardig van te maken Uit
de tribune glipten een na
een de politiekers weg.
«Die laatste etappe van de
Tour was een komplete
klucht». Louis De Pelsmae
ker: «Zo zie ik het niet De
Chevreusevallei is een kui-
tenbijter. Met tien Kware-
mont en Kluisbergen dicht
bijeen. Geen enkele renner
met naam wil zich laten be
lachelijk maken Als Hinault
en Zoetemelk tegen een
snelheid van 45 km per uur
doorrazen, dan moeten de
anderen al veel vlugger fiet
sen om de kloof te dichten»
De avond valt vroeger dan
verwacht onder de grijze,
dreigende julilucht. Er wordt
snel gereden door de «over
levenden». Het peloton ver
brokkelt. smelt weer samen,
valtopnieuw uit mekaar We
zitten dichtbij de «arrivee».
Morgen komt een nieuwe
dag Een ander kriterium.
Met even weinig volk? Met
even weinig sfeer? Mis
schien. Volgend jaar wordt
het misschien beter. Dan
hebben de Belskes. en voor
Aalst en ommeland liefst
Lucien Van Impe. weer da
verende daden gesteld in
de Tour.
Mare Marcel
Maandagavond kon men zich te Aalst terecht
afvragen of de keizerlijke stede nog wel ooit eens
het toneel zou worden van de legendarische
massa's wielersupporters waarvoor de Dender
streek overal te lande bekend staat. Het is natuur
lijk op geen enkele wijze nog te vergelijken met
de roemrijke periode toen destijds Merenaar Lu
cien Van Impe met zijn gele trui onder Dirk Mar
tens voorbijreed en over het ganse kriteriumpar-
koers de wielerfans minstens vijf man dik achter
de nadarafsluiting stonden en uit ramen en bal
kons duizenden koppen van entoesiaste fans
slierten bruingebrande streek- en andere top-'
renners door de kriteriumronden schreeuwden.
Het was de tijd dat Mere 'geel' zag van de Ronde
en een bierkater van wekenlang feestvieren.
Niets meer van dat alles,
mager bezette belangstel
ling van nauwelijks 8.000
man die dan toch waar zou
den krijgen voor hun geld,
want er was in Aalst sport te
zien, vanaf de eerste ron
den, waarin jonge profs van
de streek zich maar al te
graag aan het publiek met
persoonlijke nummertjes
wensten te tonen. Er werd
tamelijk hard gereden, zo
dat het in feite een hele hek
sentoer was om er eens al
leen uit te geraken. Frank
Van Impe en Liedekerke-
naar Willy Teirlinck slaag
den daar dan toch in.
Na verloop van tijd echter
was een gesloten peloton
opnieuw de rondes tegen
een niet onaardige snelheid
aan het afmalen tot ook Bat-
taglin aan de kop van de ge
sloten gelederen begon te
sleuren. De Italiaan ge
raakte zelf niet weg maar
dat gebeurde even later
voor een negental renners
dan toch wel: Willem Pee-
ters en Oscar Dierickx van
de 'Aalsterse' Safirploeg,
Lucien Van Impe, Roger De
Vlaeminck, Pevenage,
kampioen Verlinden, Wil-
lems, Tourné, en Waeyen-
bergh verwierven een voor
sprong van dertig tot zelfs
vijf en dertig seconden, van
aard om te gaan geloven
dat het een definitieve ont
snapping was. Oscar Die
rickx spurtte intussen de
premies bij mekaar, het was
meegenomen. Dierickx wist
van geen ophouden en
sleurde dermate aan het
geheel dat er na een paar
ronden nog een paar ren
ners uit dit groepje moesten
afhaken. Op drie ronden
van het einde echter was
het tweetal Tackaert - Pe
venage de tandem die voor
de heriniging met het pelo
ton zou zorgen, een onver
wacht maar sensationeel
stuk sport van de bovenste
plank. Het zag er dus naar
uit dat iedereen zich reeds
verzoende met een mas
saspurt. Het peloton was
echter nauwelijks samen of
Ronan De Meyer sprong
dadelijk met een felle jump
Marc De Meyer werd overwinnaar in het eerste
natourkriterium te Aalst (Mark)
weg, direkt gecounterd door
een attente Mare Demeyer
die alles in het werk stelde
om nu definitief uit de greep
van de het peloton te gera
ken en te blijven. Veel luxe
bleef er het tweetal in deze
ultieme ronde niet over:
Marc won vlot de spurt van
zijn naamgenoot met in zijn
rug het reeds aanstormend
peloton op nog geen 10 se
conden. Aan dit spektakel
bij de eindfaze en ontkno
ping heeft men zich te Aalst
gelukkig ten volle kunnen
opwarmen.
Het zal voor de organisato
ren een zeer magere troost
zijn geweest dat daarbij de
afwezigen eens te meer on
gelijk hebben gehad.
Ben Coignau
De uitslag (34
mers):
l.marc demeyer, de 90
in 2.01,2. Ronan De
3. Rudy
meter, 4. Gerry
5. Stan Touné, t
Van der Helst, 7.
Arijs, 8. William Tackaert, 9è
Patrick Pevenage, 10. Dirip
Wayenberg, 11Johnny D41
Nul, 12. Willem Peeters, 13ir
gelijk: De Vlaeminck, Lu-il
cien Van Impe, Oscar Dieg
rickx, Daniel Willemsjt
Hendrik De Vos, Dé
Schoenmaecker, Saronnij"
Battaglin, Teirlinck,
lion, Dillen, Van den
de, Rene
27. De Wolf, 28.
29. Frank Van Impe, 30;
Schepers, 21. Van Calster
Een man die in Aalst heelwat aanhangers heeft is
ontegensprekelijk klasseman Ri>ger De Vlaeminck (Mark)
Mare De Meyer neemt de leiding in de beslissende eindfaze vat
het Aalsterse kritcnum tijdens de laatste ronde om verdiend
overwinnaar te worden. (Mark)
Frank Van Impe was de et
kriterium te Aalst (Mark)
Eén voor één kwamen ze
opdagen. Zowel de koereurs
als de politiekers. Erg laat
eigenlijk. Want op het
sle om bij een ontsnapping zijn neus aan het venster te steken in hel
van Wilfried Wesemael tot klassementsspurten voor
Lucien Van Impe, Van Ger- de dure polshorloge. Frank
ry Verlinden tot Fons De Arijs mende even het pelo-
Wolf. ton Gerry Verlinden toonde
ogenblik dat de rondjesmo- Die parade met het tuiltje in zijn trikolore trui en minister
len al een poosje op gang de hand bood een uitsie- Mare Galle haalde zijn por-
had moeten zijn. was men kende gelegenheid om de tefeuille boven om een
nog volop bezig aan de «helden van de fiets» eens premie te schenken aan
proloog: het ronddelen van een na een to bekijken. Wilfried Wesemael als
bloemen aan de deelne- Rondslenteren in de buurt «kleine vergoeding voor
mers. Van Frank Arijs tot van de startplaats, bleek al Wilfrieds grote moed»
Oscar Dierickx. van Saronni een even boeiend bedrijf. En De «Uiltjesvrienden» lieten
tot Roger De Vlaeminck, René Martens en Mare De zich niet in de hoek duwen:
Van Impe. blijkbaar in een gezellig babbeltje gekiekt met de Aalsterse burgemeester
De Tour de France zit erop. Het is een mooie
Tour geweest. Een zware Tour. Met veel spek
takel. Een boeiende show werd het evenwel
niet: nog voor de start was de laureaat gekend.
Hinault, of wat dacht je. Over de naam van de
runner-up bleef enige twijfel. Al kon verwacht
dat het Zoetemelk zou zijn. Niet omdat die ster
ker is dan een Lucien Van Impe, Michel Pollen-
tier of Hennie Kuiper bijvoorbeeld. Maar omdat
Joop op de hulp en de bijstand van een stevig
team kon rekenen in de rush naar minuten
winst tijdens de ploegentijdritten.
Het is gebeurd zoals voorspeld. Hinault geel.
Zoetemelk tweede, in zijn schaduw. «Hij was
een klas sterker dan ikzelf», zegde Joop na
afloop, «ik heb aangevallen waar het kon, maar
het mocht niet baten». De in Frankrijk wonen
de Nederlander was doodeerlijk: de Bretoen
torende boven de konkurrenten uit.
Na de Alpen en de laatste individuele tijdrace
was de Tour gereden. De optocht naar de
Champs Elysées kon beginnen. De spurters,
de figuranten mochten nog wat graantjes
meepikken, links en rechts een etappezege
behalen. Geloof het maar: Knetemann mc cht»
zijn regenboogtrui eens tonen. Maar zowel op
de laatste als de voorlaatste dag was het al
Hinault wat de klok sloeg. Eerst durfde Mare
De Meyer het gele mannetje niet voorbijrijden i
de massaspurt (of kon ie echt niet?). Zondag
ging de slottocht door de Chevreusevallei.
Gele Bernard en zijn dauphinreden van de
konkurrenten weg. Ze bleven voorop en
bereikten de streep met meer dan twee minu
ten voorsprong op Thurau die de peletonsspurt
won.
Dat Hinault en Zoetemelk ver boven de ande
ren troonden, toont de minutenkloof tussen het
duo en de hoogbejaarde Portugees Agostino,
de nummer drie. Maar of ze zo superieur waren
dat de «anderen» (ten slotte toch ook profs die
een stukje kunnen fietsen) gewoon te zwak
waren om in hun spoor mee op te rukken naar
Parijs, moeten jullie aan jullie grootje trachten
te verkopen. Tijdens de televisiereportage
hoorde ik iemand doodernstig verklaren dat
die «vlucht met twee» het orgelpunt op de Tour
1979 was. We zouden een vraag durven stel
len: orgelpunt of superklucht? We geloven
veeleer dat noch de ploeg van Peter Post, noch
de mannen van Jossart écht jacht hebben wil
len maken op de twee superstars. De een
vreesde de ander.
En beide sportdirekteurs zouden een Champs
Elyséeszege hebben gewild: ik niet, jij even
min. Was het zo?
Intussen voelen de wielerfanaten zich bedro
gen. Als die zo naief zijn te geloven dat het in
die laatste etappe allemaal zuiver op de graat
was, is het erg ver gekomen. Een doorgesto
ken kaart misschien niet. Maar zo erg ver uit de
buurt lag die waarschijnlijk niet.
V Mare Marcely
