MALLEMOLEN
11 JULI TE AALST:
TWEELEDIG FEDERALISME
IN EEN VERENIGD EUROPA
Baardegem
Sint-Antonius
haalde nieuwe
pastoor in
BERNINA
VLEGELEN OP
BRUSSELSE
GROTE MARKT
Weektolai tan isiitr
Editie limit - til
Aalst lihiWiitrül
Kriterium te Aalst
E ui
ft
De Voorpost
VRIJDAG 27 JUL11979
5' JAARGANG NR. 29 - 22 F
een uitgave van
Oude Vest 34
9330 Dendermonde
Tel. 052-21 40.60
Bankrek. KB 442 8601481 36
Prijs per nummer: 22 F
Abonnement: 1 jaar 990 F
6 maand 545 F
3 maand 285 F
Verantwoordelijke uitgever
A. DE CUYPER
Redaktie
Pontstraat 64 - 9300 Aalst
Tel 053-70 41 19
een
behoudt haar waarde
Best van de eerste
keer naar het
HUIS
VAN DE VIJVER
NAAIMACHINES
KERKSTRAAT, 24 - AALST
TEL.053/21.35.79
In ruil voor uw oude naaimachine
ontvangt U zeker meer dan U denkt.
Vraag vrijblijvend een keuring.
Bij ons herstelt de baas zelf. -
;Alle merken.
Een velokoers is een typisch Vlaamse bedoening.
Geen land ter wereld heeft dan ook meer rasechte koereurs
dan ons kleine Vlaanderen.
En bij de minste wind die hier gelaten wordt, steekt men de
koppen bij eikaar en richt een koers in.
Er moet toch iets te doen zijn, nietwaar? En daarbij, 't is goed
voor de nering.
In Aalst was 't maandag ook
weer zo laat.
Kriterium. Het 44e... In 1934
begon men er mee. Staafken
De Stobbeleir was er toen al bij
en de olijke «kakstoel» van
vroeger is er nu nog altijd bij.
Trouwens, waar is Mijnheer
Gustaaf niet bij betrokken ge
weest? Bij alle feiten die in ge
schiedenis van deze stad de
jongste vijftig jaar van enige be
tekenis waren, had Gustaaf De
Stobbeleir een vinger in de pap.
Fred Hamerlinck, de allereerste
winnaar, was ook van de partij.
De zon weeral niet en volk heb
ben we ook al meer gezien!
De omloop werd al om 4 uur
afgesloten en wee de ongeluk
kige, die in het centrum nog
een boodschap moest doen na
vieren. Hij - zij werd onverbid
delijk teruggestuurd en mocht
een ekstra ommetje maken
Achter de rug van de druk geba
rende heren kontroleurs glipten
i, Gery Vertinden, tussen Willem Peeters en Eddy toch verschillende dametjes
r de start. (Mark) door de mazen van het net. Wij
zagen het allemaal gebeuren,
want wij waren er vroeg bij en
stonden aan de goede kant van
de barrikade...
Te vroeg eigenlijk. Er bleef dus
nog ruim de tijd voor een par
tijtje belotte in een drankgele
genheid op de hoek van de
Markt en de Lange Zoutstraat
(sluikreklame verboden).
Rond halfzeven werd het kaart
spel gestaakt en ging alle aan
dacht naar het buitengebeuren.
Het wielercirkus kon begin
nen
Aalst, bloemenstad.
Het is ALTIJD Bloementijd!
En inderdaad. Ook ter gelegen
heid van dit jaarlijks wielerfes-
tijn waren de bloemetjes van de
partij.
Alle beschikbare Aalsterse
prominenten waren opge
trommeld om de renners al
vóór de start in de bloemen te
zetten.
Zo konden ze thuis allemaal
gaan zeggen dat ze gewonnen
hadden.
Elke personaliteit nam een ren
ner voor zijn rekening. De heer
D'Haeseleer gaf de bloemen aan
Van Impe. Onze burgervader
heeft een grote boon voor de
kleine Merenaar.
Fons De Wolf, een schone jon
gen, gaf de bloemen aan zijn
meisje. Het lieve kind wist er
geen raad mee. «Wat moet ik
hiermee doen?» gilde ze. «Wat
moet ik met die bloemen nu
doen?».
«Zet ze in een vaas.zei hare
Fons en reed doodgemoede
reerd weg.
De renners legden dan een
supplementaire ronde af en
zwaaiden wat met de bloeme
tjes. Het publiek raakte echter
kunnen brengen. Van de weer-
omsstuit had Roger met een
leek een bekakte bedoening te
zullen worden.
Alleen Roger De Vlaeminck
bleek, aan de hand van het ge
luid van de op elkaar klappende
handen te horen, enige bewe
ging in de applausmeter te
kunnen brengen. Van de wee-
romsstuit had Roger met een
technisch defekt af te rekenen.
Toen men aan de startplaats de
koppen ging tellen, ontbrak die
van De Vlaeminck. Door de mi-
kro werd hij erop attent ge
maakt, dat het spel ging begin-
Tijdens de dag van de Vlaamse folklore op de Brusselse Grote Markt bracht de Meldertse vlegel-
ploeg een demonstratie. Op de tonen van de akkordeon ploften de vlegels op de houten vloer. Aan
belangstelling ontbrak het zeker nieL Duizenden toeristen konden voor het eerst zien hoe het koren
op een traditionele manier wordt gedorst (LH.)
Lees verder p. 4
i 11-juliviering, tans ook «Feestdag van de Nederlandse
uiltuurgemeenschap» genoemd, ging in Aalst op de dag zelf
T.
iren had reeds o.a. te Ronse een dergelijke viering plaats-
'd deze taalgrenstad had Rik Boel, voorzitter van de Neder-
d ndse Kultuurraad harde taal gesproken,
li i de Aalsterse Grote Markt hield zijn eminente voorganger in
d i Kultuurraad een gloedvolle en hooggestemde rede, zoals
d dat trouwens van Maurits Coppieters gewoon zijn.
ICIALISTEN OP DE VLAAMSE ook de Vlaamse socialisten op
IRRIKADE! de barrikade geklauterd,
la de VU, de Vlaamse CVP-ers Sinds ze in de BSP hun eigen
[Vlaamse liberalen, zijn nu weg kunnen gaan, hebben ze
"iemeester L D'haeseleer had het over de toekomst van Vlaande-
>Ngi|
de oude gewaden la Van
Eynde afgelegd en spreken ze
woorden uit, die hun fransta-
lige partijgenoten niet welgeval
lig in de oren zullen klinken!
Rik Boel, in de vorige regering
nog minister van Binnenlandse
Zaken, hield tijdens zijn ambt
speriode in één van de vele
Voerincidenten het Vlaamse
been stijf en dat viel in bepaalde
kringen blijkbaar niet in goede
aarde, want premier Martens
passeerde hem bij het samen
stellen van zijn equipe, die
nochtans een verbazende gelij
kenis vertoonde met de ploeg
«Tindemans II»!
Sindsdien is de tot kultuurraad-
voorzitter aangestelde Rik Boel
resoluut ten strijde getrokken
voor de Vlaamse belangen en
dat kan'ons enkel verheugen.
De federale kring is gesloten: m
de zogenoemde «nationale»
partijen en bij de KP zijn de
Vlaamse tendezen nu duidelijk
afgebakend De weg naar een
breed Vlaams front ligt nu meer
dan ooit wijd open!
Maar om nog even bij de
Vlaamse socialisten te werwij-
len: de reeds genoemde Rik
Boel was tijdens de voorbije
11-juliperiode veruit de bedrij-
vigste, want behalve te Ronse,
sprak hij ook in het Brussels
Paleis voor Schone Kunsten en
te Voeren.
En wat hij daar zei, loog er niet
om!
Het vergt een flinke dozis moed
om precies in Ronse, Brussel
en de Voerstreek een dergelijke
vranke taal te laten horen.
Maar dit mag niet beperkt blij
ven tot die ene man en die ene
dag. 't Elfjulivuur mag niet zo
spoedig luwen. Zoals gewoon
lijk is na het Zangfeest, de Ij
zerbedevaart en !1 juli het
Vlaamse repertorium uitgezon
gen en kunnen de strijders rus
tig voor een jaartje indommelen
om dan opnieuw wakker te
schrikken als het ogenblik van
de «strijd» aangebroken is.
Rik Boel moet als kultuurraad-
voorzitter zijn eigen partijgeno
ten, maar ook de Vlamingen in
andere partijen met woord en
daad stimuleren, zodat Vlaan
deren eindelijk krijgt waarop
het nu bijna 150 jaar aanspraak
maakt!
«RODE LEEUWEN» EN AMNES
TIE
De in het politiek arena ver
grijsde Rik Fayat staat dus niet
langer alleen. De «Rode Leeu
wen» duiken op in alle hoeken
van Vlaanderen en nemen geen
blad voorde leeuwen... mond!
Staatsekretaris Lydia De
Pauw-Deveen had het in Brus
sel over «vlaamshaterij op ver
schillende niveaus» en stelde
daartegenover het aloude
«geen Vlaams, geen centen»!
«Onze» Mare Galle pleitte voor
een eigen Vlaams Beleid, nu de
verschillende gewestelijke re
geringen nieuwe en ruime be
voegdheden hebben gekregen.
Prof. Alois Gerlo, Voorzitter
van het Vermeylenfonds, oud-
rektor van de VUB en erkend
weerstander, sprak te Mortsel
de hoop uit dat België 34 jaar na
de bevrijding een einde zou stel
len aan «een onnoemelijk Bel
gische schande» Misschien
kan de harde kern van het Bel
gisch hoera-patriottisme ter ge
legenheid van het 150-jarig be
staan van dit land eindelijk eens
het kristelijk of humanistisch
geweten laten spreken en defi
nitief een einde stellen aan de
gevolgen van een genadeloze
repressie, waarvan hoofdzake
lijk eenvoudige mensen het
slachtoffer werden.
B u."
programs
Er is tijdens de Tweede Wereld
oorlog onvoorstelbaar veel ge
leden, maar toen de vijand
eenmaal verslagen was, werd
ook hier het barbaarse «oog om
oog, tand om tand» op mens
onterende wijze toegepast.
Nooit zullen wij de verschrikke
lijke tonelen vergeten, die wij
als kind hebben meegemaakt
tijdens de eerste dagen na de
bevrijding, en die ons voor
eeuwig in het achterhoofd zijn
gebrand.
Overal werden en worden nog
fouten gemaakt: de mens is on
volmaakt.
Voor elk vergrijp, voor iedere
overtreding van de bestaande
wetten zijn straffen voorzien.
En aan elke straftijd komt een
einde.
Moordenaars, dieven, pooiers,
gangsters van allerlei slag heb
ben recht op vergiffenis. Nooit
werden misdadigers van ge
meen recht zo hard gestraft als
sommige mensen om een ideo
logische misstap.
Het wordt tijd, dat in dit land het
gezond verstand zegeviert.
Geen enkel land in de hele Wes
terse wereld is als België zo
weinig vergevingsgezind!
Laat deze 11 juli en de daarop
volgende Belgische Nationale
Feestdag van 21 juli 1979 ein
delijk de hoop brengen op een
land, waar ALLE gevolgen van
die wrede wereldramp voor
goed uitgewist zullen zijn...
Een land waar alle burgers el
kaar recht in de ogen mogen
kijken, waar niemand nog met
schuldgevoelens hoeft rond te
lopen, waar iedereen vrij is om
te spreken en nog af en toe de
lust heeft om eens hartelijk te
lachen...
VERBODEN TE LACHEN... IN DE
VLAAMSE BEWEGING!
Kor Van der Goten, de vader
van onze Vlaamse kleinkunst
had het zovele jaren terug reeds
bij het rechte eind toen hij zong,
op tekst van de Aalstenaar Mark
Van Caelenberg notabene:
«Verboden te lachen... in de
Vlaamse Beweging!». Wij heb
ben het lachen blijkbaar ver
leerd...
Ons van nature toch goed
lachse volk houdt van «plech
tige gelegenheden» en daar valt
niet (mee) te lachen!
Zo ook de elfde juli in Aalst.
Zoals één van de weinige aan
wezige persmensen terecht in
zijn krant schreef «Aalsterse elf-
juliviering stond stijfjes van de
ernst».
Positief vonden we dat het pro
gramma sterk Aalsters getint
was: slechts gastpreker Cop
pieters was geen Aalstenaar,
maar dat was ook niet de be
doeling.
Lees verder p. 4
Aankomst aan de kerk. Pastoor Bruggeman tussen pater Noyez (provinciaal) en Deken De Vos.
Achteraan: Theo Van Gijseghem, voorzitter van di kerkraad dhr. Boel en R. De Schepper.
