G
Minister Galle steunt openluchttoneel
GALLE: «IK BEN GEEN K0NSERVATIEF MAAR
WIL WEL BIJDRAGEN OM NATUUR TE
KONSERVEREN»
Vaderlandse plechtigheden te Aalst
i^jfk
is*9 - ue vuurposi
aucv vbu u^/
Be redafctie is niet verantwoordelijk voor de inhoud en heeft het
recht de teksten in te korten.
een syndikaat een deur
opent of sluit.
De politieke overtuiging
van een burger is zijn
volste privézaak en
recht. Dit heeft niets te
maken met zijn beroeps
bekwaamheid of inzet.
Zolang dit niet klaar
gesteld wordt zijn we
nergens.
TOERISTEN IN AALST
Voor een vreemde toerist
die Aalst aandoet is het
eerst een kwestie van op
de Grote Markt te gera
ken. Vanuit de richting
Gent moet de «invals
weg», in de volksmond
genaamd de lange Rid
derstraat, gevonden wor
den want die leidt over
de Kattestraat naar de
verkeersvrije Grote
Markt. Gemakkelijker ge
zegd dan gedaan. Reeds
op de Gentsesteenweg
ter hoogte van de ring-
laan moet de toerist die
wil doordringen naar het
hart van de stad, aan het
twijfelen gaan. Met aan
de horizont de Aalsterse
torentransen, leidt de
Gentse steenweg dui
delijk naar het centrum
alhoewel de wegwijzers
hem trachten te over
tuigen naar links of naar
rechts af te zwenken. De
toerist steekt zijn natte
vingen in de lucht en die
zegt hem dat hij recht
door moet rijden, wat hij
doet. Ter hoogte van de
Koolstraat is de barrière
volledig: iedereen de
Kool straat in en de
toerist passeert vervol
gens de ene zijstraat na
de andere; hij blijft met
de vraag zitten wanneer
hij de beste keer naar
rechts zou afzwenken.
Als zijn keuze niet juist
is komt hij in het Klein
Parksken terecht; als ze
wel juist is heeft hij
doorgereden tot aan de
zeshoek vanwaar hij in
derdaad recht naar de
Grote Markt kan rijden
Er zullen deze zomer veel
toeristen naar Aalst ko
men, wij mogen de zege
statistieken alvast nü
reeds verwachten. Maar
welke grotere mogelijk
heden laten wij niet
liggen, welke expantie
remmen wij niet af door
de toeristen niet gemak
kelijker naar onze Grote
Markt te loodsen? Is het
bijvoorbeeld niet moge
lijk van aan de grens van
de stad tot aan de laatste
straathoek vooraleer op
de Grote Markt te treden,
ten gerieve van de aan-
de-stad-vreemde-bezoe-
kereen richtingaanwijzer
met de benaming «Grote
Markt» aan te houden.
Vooral als de normale
toegang gestremd wordt
door wegeniswerken alle
twee straten.
GHIS WILLEMS
DE SPLINTER IN HET
OOG!!!
Er wordt terug veel ge
schreven over politieke
benoemingen over
vriendjespolitiek.
Sinds jaar en dag wordt
dergelijke praktijk door
elke oppositie partij ver
oordeeld, en terecht.
Merkwaardig genoeg ver
andert de Visie soms
met de machtssituatie
van De Partij.
Misschien hebben poli
tiekers een slecht ge
heugen...
De Pot verwijt De Ketel
dat hij zwart ziet.
Er zijn ontegensprekelijk
in elke partij ernstige
mensen die graag een
neutrale benoemings-
politiek zouden voeren.
Allereerst dit: het gaat
niet op dat een partij
kaart of een lid kaart van
Een ander punt zijn de
examens.
Waarom moet iemand
met een erkend diploma
nog eens examen doen
om in een stads- of
staatsdienst te komen?
Zijn onze scholen niet
goed? Zijn de school-
normen niet streng of
betrouwbaar genoeg?
Het ministerie van on
derwijs moet daar op
antwoorden.
Kennen de politiekers
beter de leerstof dan de
leraren?
Ik spreek niet over aan
vullende of maturiteits-
examens.
Ik spreek ook niet over
ongeschoolde werkne
mers.
Indien een stads- of
staatsexamen werkelijk
onontbeerlijk is moet
een onbevooroordeelde
jury dit afnemen.
Zeker een jury die de
kandidaten niet kent en
onafhandelijk kan oor
delen....
Is dit ook geen pro
grammapunt van Onze
Vlaamse Staat???
Dr. Anny Dierick
MET DE BESPARINGEN
NAAR EEN BETERE
TOEKOMST!..
En nog maar eens over
die besparing? Inder
daad, wanneer Jongso
cialisten en BSP-Aalst
hun hersenen martelen
op zoek naar besparings
voorstellen, wanneer Jan
Caudrorrzijn eigen V.U.-
kollega schepen van
Openbare Werken, Jan
De Neve, in zijn werkijver
wil afremmen, dan vormt
zo'n verschijnsel een be
langrijk politiek feit in
het leven van een stad.
Een politieke keuze met
verregaande gevolgen in
de toekomst, wanneer
men weet wat er zo al in
het gedrang kan komen.
We hebben hier reeds
geschreven dat de «be-
spaarders» naiefweg of
gewild, we laten dit
buiten beschouwing, bij
hun optreden de centrale
overheid napraten. We
zullen in dit artikel twee
voorbeelden aanhalen
van besparingen op een
hoger vlak die deze week
in de pers ter sprake
kwamen, onzinnig en
met verregaande gevol
gen.
De regering wil elf mil
jard besparen op de
maatschappelijke zeker
heid, in het bijzonder de
ziekteverzekering. Twee
nu reeds sterk naar voor
komende objektieven:
het remgeld verhogen en
de tussenkomst van de
patient bij verblijf in het
ziekenhuis groter ma
ken. Wie zal daar door
getroffen worden? De
sukkelaar met het
kleinste inkomen en die
daarenboven nog ziek
wordt. Zijn bezoek aan
de dokter wordt afge
remd, zoals zijn opname
en een eventueel langer
verblijf in het hospitaal.
Wie denkt er nog aan de
preventieve geneeskun
de? Aan de katastrofale
financiële toestand van
de OCMW, aan wie het
centraal gezag steeds
zwaardere verplichtingen
oplegt (steunverlening
voor het bestaansmini
mum enz) wordt niet
verholpen, en de reeds
deficitaire stadskas be
taalt het tekort, maar
er wordt geen vinger
uitgestoken naar de far
maceutische trusts, die
miljarden winsten opsta
pelen. (Ten titel van
inlichting: precies om
trent gezondheidszorg
voor de grote massa en
omtrent onderwijs, heeft
men in alle kapitalis
tische landen geld te
kort...).
De Nationale Maat
schappij van Belgische
Spoorwegen gaat ook
besparen. Er zullen 6.132
arbeidsplaatsen wegval
len. Hoe moet dat ge
beuren? Door het af
schaffen van 343 sta
tions en halten op de 820
(zo bijv. ook Erpe-Mere
en Bambrugge) en een
ganse reeks lijnen, sa
men vierhonderd en
twaalf kilometer. Daar
staan we nu, met een
bourgeoisie die toen het
haar nog diende de Staat
tot reusachtige uitgaven
dwong voor een nooit
genoeg uitgebreid
spoorwegnet, en nu ter
wijl met de dag duide
lijker wordt dat het open
baar vervoer zou moeten
worden verbeterd, zinne
loos kortzichtig de boel
wil likwideren. De bijko
mende werklozen, de
werkforenzen die nog
langer van huis weg zal
zijn en in overvolle bus
sen zal worden gestopt,
de kleine man die geen
auto kan voeren, de
petroleum die duurder
en schaarder wordt?
Foert!
Wie moet op dat ogen
blik niet terugdenken
aan de gesloten mijnen
waaruit men nu dringend
noodzakelijke kolen en
gas zou kunnen halen?
Zij wisten wel beter,
beste mensen, de on
middellijke winsten en
belangen gingen echter
voor... Na ons komen de
vliegen.
Maar intussen pompen
de grootkapitalisten toch
maar miljarden uit de
staatskas, om met hun
vrienden van over de
grens en die dikwijls in
dezelfde beheerraad zit
ten en over die grens ook
gemeenschapsgelden
opstrijken, te kunnen
konkurreren! Intussen
praat men maandenlang
over de aankoop van
tanks met compensatie
bestellingen, precies
alsof men de aldus ver
spilde miljaren niet even
goed zonder militaire
omwegen voor de te
werkstelling zou kunnen
aanwenden. Intussen...
betaalt de kleine man elk
jaar méér en krijgt elke
week minder.
Vooruit maar, socialis
tische en vlaamsvoelen-
de vrienden, met de
besparingen naar een
betere toekomst!
Ray De Smet
WOELIGE RAADZITTIN
GEN
Tijdens de maand juli is er
geen zitting van de gemeen
teraad, men noemt de zo
mermaandenperiode wei
eens de komkommertijd.
Gedurende deze ver
meende rustperiode kan
men even verwijlen bij het
wel en wee der gemeente
raadszittingen
Moest men een curve kun
nen maken van de kwaliteit
van de raadszittingen, dan
zou men wellicht eigenaar
dige resultaten bekomen.
Niettemin meen ik dat het
peil tamelijk hoog ligt en de
debatten een goed niveau
bereiken De misslagen en
misverstanden die zich tij
dens de zittingen voordoen
zijn meestal te wijten aan
het miskennen of niet ken
nen van de gemeentewet, in
het frans noemt men dat
«ignorer la loi» ignorer
in zijn beide betekenissen;
zo zien wij een bepaald ge
meenteraadslid een an
cien geregeld buiten de
streep lopen, zijn onkunde
hierbij dekkend door ridicu
liserende verwijten te rich
ten tot collega's. Leden die
novice-fouten maken, kan
men het niet kwalijk nemen;
maar mensen met ervaring,
of die dan toch door hun ja
renlange bestuursaktiviteit
een bepaalde ervaring zou
den moeten bezitten, zou
den toch geen fouten mo
gen maken, die niet te ver
ontschuldigen zijn.
Geregeld komen er punten
aan de dagorde, die in feite
niet kunnen behandeld
worden omdat het onder
werp buiten de bevoegd
heid van de raad valt. De
gemeenteraad mag immers
slechts zaken behandelen
met betrekking tot het be
stuur van de gemeente.
Elke motie en wij krijgen
er af en toe met betrek
king tot de algemeen poli
tiek, valt buiten de be
voegdheid van de raad en
mag dus niet aan de dag
orde komen. Elk raadslid
heeft het recht een punt offi
cieel aan de dagorde te stel
len, het moet echter binnen
de raadsbevoegdheid val
lenen het moet welvoegelijk
zijn.
Herhaalde malen reeds is er
discussie geweest over het
al dan niet behandelen van
punten in openbare of ge
sloten (geheime) zitting.
Vele raadsleden willen
maar niet begrijpen dat de
openbaarheid facultatief is
en slechts verplichtend in
enkele, wel bepaalde geval
len zoals: behandeling van
de begroting verkoop
gemeentegoederen -le
ningen jaarverslag. In
dien het nu om personen
gaat of delicate zaken be
treft, is geheime zitting ver
plicht, de voorzitter kan en
moet dan overgaan tot het
sluiten der deuren en de
zaak in geheime zitting la
ten behandelen. Vooral dit
laatste punt delicate za
ken geeft aanleiding tot
verwarring. Een spectacu
lair voorbeeld hiervan was
het voorstel om de namen
van Boudewijn- en Leopold-
laan te wijzigen. Het raads
lid had zijn voorstel zodanig
gemotiveerd dat het onmo
gelijk nog behandeld kon
worden en toch is er in
openbare zitting heftig over
gediscusieerd geweest, dit
omdat verschillende raads
leden geen onderscheid
maakten tussen het recht
van een raadslid om een
punt aan de dagorde te
plaatsen en de motivering
van het voorstel. In het ho-
gergenoemd geval was de
motivering een blaam aan
het koningshuis (het had
mets te zien met het repu-
bliekeinsprincipe waarover
wij ook een persoonlijke me
ning hebben) het was een
onwelvoegelijke motivering
die ingevolge de inhoud niet
eens ter bespreking mocht
komen maar het was daarbij
zeer delicaat zodat de dis
cussie in geheime zitting
had moeten plaats vinden;
het ging hier om een duali
teit die de raad in een eigen
aardige situatie had ge
drongen. indien de «voor
steller» de gemeentewet
terdege had gekend dan
zou hij geweten hebben dat
zijn vraag niet kon worden
aanvaard en had dit spijtig
incident vermeden kunnen
worden Incidenten zijn
schering en inslag tijdens
de zittingen dat kan wel
aangenaam zijn soms
spectaculair voor de toe
schouwers en de pers,
maar men moet toch besef
fen dat het besturen van
een stad van 80.000 inwo
ners meer is dan wat «sen
satie» verwekken
Tot besluit mag toch gezegd
worden dat in het algemeen
de raadszittingen woelig
zijn, maar toch een goed
verloop kennen en is des te
spijtiger dat er vanwege de
bevolking zó weinig intresse
is voor de maandelijkse
gemeenteraad.
Edgard Hooghuys
ALS DE LIEDEREN
VERSTOMMEN....
In psalm 137 horen we
mensen aan het woord
die diep ontheemd zijn
en bedroefd. Weg
gehaald, weggerukt uit
hun huis, hun land. En
daar zitten ze dan op
vreemde bodem midden
vijandig-vreemde men
sen. Er is geen doen
meer aanZe vergaan van
machteloosheid en wee
moed, en heimwee ook.
Geen huis, geen thuis,
geen tedere geborgen
heid, geen levende her
kenningspunten, geen
plek om samen in te
bidden.
En zij hebben hun har
pen aan de bomen opge
hangen. Want als er voor
de mens geen heem,
geen thuis is, dan valt er
ook niet te zingen of
muziek te maken.
Want echt zingen, dat
doen mensen maar wan
neer ze vervuld zijn van
vreugde, of wanneer
midden de wanhoop en
de ellende toch nog een
licht te zien is. Zingen
om de hoop te ont
ketenen. En zelfs dat
laatste is bij deze ver
bannen mensen uitge
doofd: geen lichtstraal,
geen warmte, geen uit
gestoken hand.
En dan durven de uit
buiters, de machtheb
bers nog vragen dat ze
een lied zouden aan
heffen. Voor de show,
om eens te horen hoe er
bij de ballingen ge
zongen wordt.
De onbeschaamde
machthebbers, en zo zijn
machthebbers altijd, on
beschaamd.
In Auschwitz speelde er
ook een orkestje van
gedeporteerde, ont
heemde mensen bij de
ingang, om de indruk te
verwekken dat het er in
het kamp vrolijk aan toe
ging.
Kunstenaars werden ver
plicht propaganda-ont-
werpen te maken, opdat
de machtigen hun mens
en Godgeklaagde prak
tijken zouden kunnen
verantwoorden.
Maar de krop in hun van
droefheid verdroogde
keel zat te vast: hoe
zouden wij nog kunnen
zingen? De zangen ver
stommen, de stem is
weerloos.
Ik begin een beetje te
huiveren wanneer ik zie
dat mensen niet meer tot
zingen komen in onze
tijd, en ook niet in onze
kerken. Zelfs niet tijdens
de grote feesten van ons
geloof, die toch de ge
schikte momenten zijn
om van vreugde of onze
hoop uit te zingen. Zelfs
zangers zingen niet
meer. Zangers worden
gezongen: commerciële
uitbuiters, vooral van
jonge mensen, hebben
de play-back uitgevon
den, zodat de zanger of
zangeres enkel nog lip
pendienst mag bewijzen
aan geprefabriceerde en
voorgekouwde zangen,
die geen lied meer zijn.
Alle creativiteit is zoek.
Alleen verkoopcijfers
zijn de echte barometers
om de kwaliteit van een
produkt te beoordelen.
En zo wordt onze psalm
137 ook vandaag voor-
gekouwd gezongen
(mogen we dat wel
zingen noemen?) Men
heeft onze in-droevige
psalm een disco-kleedje
aangetrokken, zodat een
mengsel ontstaat dat
vooreen echte luisteraar
een draak met vele kop
pen is. 'On the rivers of
Babylon' van Boney M.:
pseudo-religiositeit, ver
pakt in een goed ver
koopbaar melodietje.
Maar ondertussen blijft
toch de vraagals ge
lovige mensen niet meer
tot zingen komen, wijst
dat er dan niet op dat
ook wij in ballinschap
zijn, dat wij ons huis
kwijt zijn, dat wij diep
ontheemd zijn? Waarom
hebben wij onze harpen,
guitaren, maar vooral
onze stemmen opge
hangen? Zien we er dan
geen zin meer in om
geestdriftig de lof van
God te zingen, en de
kwetsbare hoop van de
mens op te tillen? Staan
wij dan stom (verstomd)
te kijken naar onze 'heer
lijke nieuwe wereld', zo
dat er niets meer te
bezingen valt, niets meer
te verwachten valt, om
dat het zelfgemaakte
paradijs ons deel is?
Maar hoe durven wij het
aan om over een paradijs
te spreken? Zijn wij dan
geen struisvogels met
het hoofd in het zand,
bevreesd om de waar
heid onder ogen te ne
men: de babelse torens
der ongerechtigheid, de
verschrikkingen die het
deel zijn van bijna de
hele mensheid.
Wij kunnen echter ook
verstomd zijn, stem- en
liedloos, omdat we den
ken dat er met deze tijd
geen land meer te be
zeilen is, omdat een
stomme hopeloosheid
het deel geworden Is van
de welvaartskinderen die
wij zijn.
En hier dringt een andere
vraag zich op: als een
christen zijn lied verge
ten is, is hij dan ook zijn
toekomstvisioen niet
kwijt? Zijn vast geloof
dat er van onze wereld
nog een goede plek ilise
(eu-topia, utopie) te ma-
ken is.
ma
Wij zouden opnieuw
moeten leren zingen.
Echt zingen zonder voor
gekouwde play-back.
Maar met verheven stem,
en samen. Zoals de
vogels in de lente. Me
kaar omhoog zingen en
de droom levend
houden. Elkaar de toon
aangeven, als hier of
daar eens een draad van
het verhaal is kwijtge
raakt. En ons het lied
laten voorzingen door de
kleinen en verdrukten,
aan wie het Rijk van God
is aangezegd.
Het doet er niet toe of we
beschikken over een
goede of slechte stem.
Want een echt lied wordt
in het hart geboren.
Als wij zouden zien wat
evangelie echt is, dan
zouden onze gebeds
huizen op geregelde
tijden moeten daveren
van de liederen die er
aangeheven worden.
Niet om de werkelijk
heid te ontvluchten en de
kreten van de wereld te
smoren. Maar wel om die
wereld open te leggen, te
ontsluiten. Om met ge
durfde hoop de zinloos
heid te ontmaskeren.
En dan aan den lijve
ondervinden dat wij niet
alleen staan, maar met
velen.
DE WITTE PAUL
Op vrijdag 20 juli werd een delegatie van de
Claerhaegse Comedie v.z.w. bestaande uit
Arnold Van de Perre, Jos Mannaert, Mare De
Wever, Guy Moens en Eddy Meert op het
kabinet van Minister Mare Galle ontvangen en
dit ter gelegenheid van de eerste lustrum
viering van deze toneelgroep.
Arnold Van de Perre gaf een kort overzicht van
de voorbije werking en beklemtoonde dat het
openluchttoneel niet louter als «theater» moet
gezien worden maar vooral als een poging om
de plaatselijke gemeenschap samen te brengen
in een geest van samen-horigheid, dit in een
tijd waar vele verenigingen moeite hebben om
het hoofd boven water te houden en dreigen te
verdwijnen.
Alhoewel het openluchttoneel de belangrijkste
attractie is van het jaar werd toch ook de nood
aan een degelijke zaal benadrukt en dit om een
werking gedurende het gehele jaar mogelijk te
maken.
Toen aan de minister gesuggereerd werd om de
turnzaal van de jongensschool als een meer
polyvalente zaal in te richten was hij bereid dit
te onderzoeken en er het nodige voor te doen
De minister lanceerde tevens de idee om alle
bestaand openluchttoneelgroepen te kontak-
teren om samen te werken en eventueel samen
op te treden ter gelegenheid van één groot
openlucht-toneel-feest op het Kerkplein van
één der Faluintjesgemeenten. Aan zo'n project
wil de minster zijn volledige steun verlenen,
zowel materieel als organisatorisch. Nadien
werd met Gilbert De Cort en Manfred Janssens,
twee kabinetsmedewerkers, nog nagesproken
om voornoemde plannen en ideeën concreet
om te zetten. Met andere toneelgroepen zal
kontakt gezocht worden en in september wordt
daarover een verdere gedachtenwisseling ge
houden.
De Claerhaegse Comedie speelt dit jaar «De
Wereld op zijn kop» op de binnenkoer van
Hoeve Van Cauwelaert op 5 aug. om 16 u Gratis
voor zieken, gehandicapten en bejaarden en
verder zaterd. 11 aug. om 20 u, zond. 12 aug.
om 16 u, dinsd. 14 aug. om 20 u en woensd. 15
aug. om 16 u.
L.H.
«Ik ben geen konservatief.»
zei minister Mare Galle op
de Faluintjesperskonferen-
tie in zijn kabinet, «maar wil
wel onze natuur, die reeds
zo erg verknoeid is. konser
veren.»
De minister is dan ook van
plan zo spoedig mogelijk
over te gaan tot beplanting
en aanleggen van bossen.
Ondertussen zijn reeds 150
ha aangekocht en wil de mi
nister privé-bossen, mits de
nodige voorlichting, bewa
king en begeleiding, open
stellen voor het publiek.
Gedokterd wordt momen
teel aan een formule waarbij
zowel de eigenaars als de
natuurvrienden baat zullen
vinden.
Eerbied voor de natuur en
een grondige mentaliteits
verandering van vele één-
dagsrekreanten dringen
zich hierbij dan wel op
Van 1 tot 7 oktober is het
dan de «Week van het Bos>
en hieraan wil de WV «De
Faluintjesstreek» uiteraard
haar steen bijdragen door
de organisatie van een Kra-
vaalwandeling op zondag 7
oktober.
LH
Herdenking van de Bevrijding
Op zondag 2 september 79 zal he) 35 jaar geleden
zijn dat de streek werd bevrijd
Aalst viert zulks met een samenkomst op de binnen
koer van het stadhuis te 9.30 u. een optocht naar de
Grote Markt met hijsen der vlag te 10 u en vanaf
10.05 een optocht langs de Grote Markt, de Zoutstra-
ten, het Keizerlijk Plein, het Vredeplein en de Nieuw-
straat.
Neerleggen van bloemen aan het monument van
Koningin Astrid op het Vredeplein en aan de herden
kingsplaat van Hugo Lefèvre aan de ingang van het
stadhuis
Te 10.45 u is er een toespraak door de burgemeester
op de binnenkoer van het stadhuis en te 11.30 u gaat
op de Markt een konsert door door de Fanfare van de
Stedelijke Brandweerdienst
Herdenking van de Onafhankelijkheidsstrijders
1830
Op zondag 23 september worden de onafhankelijk
heidsstrijders van de septemberdagen 1830 her
dacht.
Te 10.45 u samenkomst op de binnenkoer van het
stadhuis met te 11 u hijsen der vlag, toespraak door
de burgemeester en neerleggen van bloemen aan
het monument van de gesneuvelden van 1830 op de
binnenkoer van het stadhuis.
Het stadsbestuur nodigt de bevolking uit aan deze
beide plechtigheden deel te nemen en de huizen te
bevlaggen.
LH
