Er komt nieuwe verkaveling
achter Etrimoblokken
oo\Amm Mfm*
ff
KOMKOMMERTIJD
Aanvraag tot wijziging verkavelingsplan
l'fcart,
De Voorpost - 3.8.1979 - 5
BT«'
buildin
de lente van 1977 was de omgeving van het Park
g Verlinden volop in de aktuaiiteit. Oorzaak hiervan
'—ren de plannen tot het oprichten van 8 nieuwe
irtementsgebouwen achter de twee bestaande
Hidings van Etrimo. Nog maar pas waren deze
Jannen gekend geraakt of de inwoners van de
^Etrimo-gebouwen, voor de gelegenheid verenigd in
Werkgroep Park Terlinden», kwamen massaal
het verzet. Klimaks in dit protest was een alge-
le vergadering welke op 23.4.1977 georganiseerd
lerd in de gekende St.-Annazaal.
'ndertussen is het rond
3-gans dit projekt zeer stil
'orden en het was en-
ir-kel de Werkgroep Leef-
lilieu Aalst, die ter gele-
mheid van haar jaar-
rslagen en van bepaal-
Je openbare onderzoe
nden openlijk vraagtekens
itelde over het uitblijven
ran de eigenlijke bouw
werken.
Jopas werd echter een
jieuw hoofdstuk in de
«schiedenis van de ver
veling Etrimo ingezet,
'ooraf is het echter
joodzakelijk naar het
fleden terug te grijpen.
Irimo-verkaveling
|en eerste fase dateert
DVitelijk van 29.4.1957
"oen er bij Koninklijk Be-
|uit een Bijzonder Plan
an Aanleg 'Schaerbeek'
ferd goedgekeurd. In
werd er dan een
irste Etrimo-verkave-
igsplan goedgekeurd.
de twee bestaande
parlementsgebouwen
id deze beroemde
'uwpromotor, die on-
t.^rtussen in concordaat
•djesteld is, de toestem-
d^ing gekregen om vijf
identieke blokken op te
richten. Eén ervan zou
opgericht worden tus
sen de twee bestaande
gebouwen, waar zich nü
een door de bewoners
zelf ingericht park be
vindt. Dit perceel werd
enkele jaren geleden
aangekocht door de N.V.
Matexi. Grotendeels door
de aktie van de bewo
ners van Terlinden, en
na heel wat tribulaties,
waarbij ook de affaire
van de Supermarkt De
Croock om het hoekje
kwam kijken, werd dit
park in zeer recente tijd
door de stad Aalst aan
gekocht. Meteen werd
één van de grote eisen
van de Werkgroep Park
Terlinden ingewilligd en
is het perceel in de toe
komst van elke mogelijke
bebouwing gevrijwaard.
Achteraan de tweede E-
trimoblok was het oor
spronkelijk de bedoeling
om vier appartementsge
bouwen op te richten
met een totaal van 510
appartementen in der
tien bouwlagen.
Tot een realisatie v. de
ze plannen is het om
verschillende redenen
nooit gekomen.
DE LATHAUWER
Ondertussen werden de
loten nummer 14, 15, 16
en 17 van de oorspron
kelijke verkaveling door
verkocht aan de N.V. Lin-
dimo, met zetel in de
Nijverheidslaan, 2 te Gij-
zegem. Op dit adres be
vindt zich een enorm in
dustrieel komplex, waar
bij zich ondermeer de
Ververij van het Dender-
land bevindt. Deze firma
is eigendom van de ge
kende familie De Lathau-
wer. Het is één van de
ze De Lathouwer's die
tevens zaakvoerder is
van de N.V. Lindimo en
die aan de Sylvain Van
der Guchtlaan, 9 (naast
het Kasteel Terlinden-
park woont.
Het is in feite deze heer
De Lathauwer, die aan
de basis lag van de
massale volksbeweging
die begin 1977 in de
Aalsterse wijk Terlinden
ontstond. Op 21.10.76
werd door het stadsbe
stuur, na gunstig advies
van Stedebouw, een wij
zigingsvergunning afge
leverd voor de oorspron
kelijke verkaveling van
1965.
Volgens de nieuwe
goedgekeurde plannen
zouden er vier kleine ap-
partementsblokken v. 6
bouwlagen met elk 31
appartementen opgericht
worden samen met 2
grotere appartementsge
bouwen van elk 9 bouw
lagen, met respektieve-
lijk 41 en 50 appartemen
ten. Het aantal apparte
menten werd aldus ge
reduceerd van 510 tot
215. In feite zouden het
hier wel om luxe-appar
tementen gaan. De be
doeling was aldus on
dermeer alle verkeer on
dergronds aan te leggen.
Alle diskussies over het
al dan niet wettelijk zijn
van deze verkavelingsr
wijziging laten wij hier
in het midden, want
blijkbaar scheen in het
najaar 1977 alles in kan
nen en kruiken toen o-
penlijk publiciteit ge
maakt werd voor de
nieuwe luxe-apparte
menten. Blijkbaar kende
deze kampagne echter
niet het nodige sukses
want met de eigenlijke
bouw van de blokken
werd nooit gestart. De
terreinen achter de 2de
Etrimoblok bleven er e-
ven maagdelijk bij lig
gen.
VERKAVELINGS
WIJZIGING
In volle vakantieperiode,
als de meeste Aalste-
naars aan verre (of min
der verre stranden) lig
gen te bruinen in de zon,
greep nu tot 30 juli jl.
een openbaar onderzoek
plaats waarbij de reeds
vermelde N.V. Lindimo 'n
aanvraag doet tot wijzi
ging v. de verkavelings
vergunning van 21.10.76.
Volgens de plannen, die
opgemaakt werden door
een architekt uit Afsnee
heeft de eigenaar op dit
ogenblik de bedoeling v.
het terrein van 3 ha 34 a
4 ca te verkavelen in 31
percelen.
Deze nieuwe verkaveling
telt 3 zones, één voor o-
pen bebouwing, één voor
lintbebouwing en één zo
ne voor hoogbouw. De
ze laatste zone, gelegen
langs de kant van de
Sylvain Van der Gucht
laan, voorziet in de op
richting van een apparte
mentsgebouw in trap-
vorm (pyramide) van zo
wat 8 bouwlagen. Te oor
delen naar de plannen,
die wij Op het stadhuis
konden inkijken betreft
het hier gewoon de vol
tooiing van een gebouw
dat reeds in de vorige
verkavelingsvergunning
voorzien was. Deze luxe
appartementen worden
blijkbaar enkel gereali
seerd «omdat de funde
ring voor het gebouw
reeds bestaat».
Voor het overige beperkt
het nieuwe plan zich dan
ook tot laagbouw. Op 'n
totaal van 31 kavels zou
den er aldus een 18-tal
villa's voorzien worden
voor open bebouwing.
Langs de zijde van de
Etrimo-blokken worden
dan een aantal rijwonin-
gen, waarvan een ge
deelte in halfopen bouw
gerealiseerd.
Origineel bij de nieuwe
verkavelingswijziging is
wel dat het geheel opge
vat werd als een woon
erf. Hierdoor komt het
vb. dat niet alle huizen
bereikbaar zijn met een
wagen. Twee nieuw aan
te leggen straten worden
inderdaad met elkaar
verbonden door 'n voet-
weg.
Op het ogenblik dat wij
dit artikel schrijven we
ten wij niet of een aan
tal omwonenden, waar
onder in de eerste plaats
de Werkgroep Park Ter
linden (voor zover die
feitelijke vereniging nog
bestaat) protest aante
kende tegen de nieuwe
aanvraag. Het argument,
dat de verkavelingswij
ziging niet in openbaar
onderzoek zou geweest
zijn, werd hen alleszins
door de promotoren uit
handen genomen.
Vanuit leefmilieuhoog-
punt zijn de nieuwe plan
nen trouwens ook posi
tiever dan de vorige. De
appartements bouw
schijnt trouwens in Aalst
(zoals elders) traag maar
zeker op de terugweg te
zijn.
Het wordt nu blijkbaar
nog wachten op het ad
vies van de diensten van
Stedebouw Gent én oo
de uiteindelijke beslis
sing van het Aalsters
Schepenkollege vooral
eer Aalst een nieuwe ri
ante villawijk rijker zal
zijn.
VEHE
leder jaar duikt hij steevast weer op. de tijd van de komkommers. Voor de perslui
een onmenselijke periode. Spreekt 'n joernalist nooit over komkommers: hij kan ze
wel rauw vreten, ook al lust hij ze helemaal niet! Eigenaardig, dat tegelijk met de
meeste mensen ook het nieuws met vakantie is.
Juli-augustus: een nachtmerrie voor de achtergebleven redaktieleden. Want het
zijn natuurlijk de sukkelaars die op het thuisfront moeten trachten de kolommen te
vullen. Gewoonlijk sneuvelen ze roemloos op het veld van eer en nemen de
uitgeruste troepen na enkele weken de pen met de glimlach over. De aflossing van
de wacht gebeurt geruisloos en zonder moeite: de overspannen zenuwen en de
gepijnigde brains moeten de plaats mimen voor degenen die temgkeren van verre
zonnige stranden en nu met een zuiders kleurtje en een zonnige glimlach opnieuw
aan de slag gaan.
De uitgeputte thuisblijvers dmipen af: voor hen zit er geen boterham meer in. Ze
zien er dan ook geen brood meer in: de kous is af. Wekenlang hebben ze
angstvallig het legendarische monster van Loch Ness ontweken, dat ieder jaar
opnieuw het kopje opsteekt; zij hebben stad en dorp afgeschuimd, loerend en
luisterend om nieuwtjes op te vangen waar ze anders de neus voor ophalen...
Maar de krant moet persé vol, hoewel er in deze uitgestorven kontreien doodge
woon niks meer gebeurt.
De Aalstenaars die in hun stad achterblijven, kunnen genieten van de kalme
kermisvreugde op de Botermarkt. Het is er verontrustend mstig. De Korte Nieuw-
straat ligt er ontroerend stil bij: de horde langharige habitués ontbreken op het
appèl.
Gelukkig zijn er in juli de nationale feestdagen die ons leven wat meer kleur
bijzetten: de elfde is er het Vlaamse geel en zwart en de vurige rode tong van de
leeuw; de eenentwintigste is het oifficiële België aan de beurt met de toevallig
dezelfde kleuren.
Het zijn traditionele gebeurtenissen en iedereen weet wat dat betekent: men zou
het haast folklore gaan noemen, ware het niet dat voor heel wat mensen vinden dat
deze plechtige feestdagen met de nodige luister moeten worden gevierd.
11 juli was in Aalst weer een stijl-volle gebeurtenis, het ging dit keer ook zonder
prinsen en pseudoburgemeesters...
De 21e juli was sterk Amerikaans getint: een delegatie van "The American Legion
was naar onze stad gekomen om enkele autentieke Aalsterse verzetslui met een
ereteken te bedenken.
Mevrouw Pietsier, een eerbiedwaange 82-jarige dame die zich tijdens de oorlog
bijzonder verdienstelijk maakte ontving de Amerikaanse onderscheiding "Interna
tional Amity Award», die slechts één keer per jaar en per land wordt uitgereikt. Een
eer voor Mevrouw Ritaen. een eer voor onze stad, hoewel men zich toch wel
even de bedenking zou kunnen maken dat men met dit eerbetoon wat laattijdig is
geweest.
De publieke belangstelling lag eerder aan de lage kant en dat stemde de burge
meester eerder wrevelig. Vooral het absenteisme van onze vooraanstaanden zat
hem blijkbaar zeer hoog, want hij schudde een open brief uit zijn mouw die met
WX)r de poes was.
Wie Mijnheer Louis van vroeger kent, weet dat men best uit zijn buurt blijft als hij
serieus kwaad wordt.
Bij het schrijven van zijn open brief had hij het waarschijnlijk wel bij het rechte eind
wanneer hij de onverschilligheid van onze prominenten aan de kaak stelde, maar
deze keer zat de vakantieperiode er voor een flink stuk tussen.
Men kan immers moeilijk verlangen dat op 21 juli alle verlofgangers als één man
naar het dierbaar vaderland zouden temgkeren om met de pink aan de naad van
de broek prezent te zijn bij de jaarlijkse vaderlandse plechtigheden
Be burgemeester weet natuurlijk wel beter.
parlementair heeft hij het zovele jaren persoonlijk meegemaakt, hoe zelfs de
rarkozenen des volks feestelijk hun hielen vegen aan de parlementaire werk
zaamheden en slechts in de Wetstraat aanwezig zijn als de partijtucht hen zulks
gebiedt
Bit gebrek aan civisme heeft het moreel van de doorsnee-burger aangetast en bij
ham een verregaande onverschilligheid in de hand gewerkt. De konsumptierobot,
aan produkt van deze verstikkende 20e eeuw, denkt slechts aan veel en lekker
eten en drinken, aan snipperdagen en aan het "dolce far niente» van de jaarlijkse
vakantie
Bp een onzichtbaar signaal schiet hij uit de startblokken en de exodus naar het
txobsche is met meer te stuiten. De rush naar de zon en naar het zalig nietsdoen
hou je zelfs met een raszuiver Brabants boerenpaard meer tegen De Belg
ontvlucht het grillig vaderlands klimaat en al wat naar dé heimat ruikt, laat hem
voorlopig Siberisch koud. En zelfs degenen die hier geen donkerhuidig gastarbei-
hor kunnen luchten vluchten nu naar Spanje, Italië of Noord-Afrika..
Misschien tillen we er wat te zwaar aan, doch veel illusies koesteren we niet meer:
aan deze opgefokte massale vlucht-mentaliteit komt niet zo gauw een einde.
Wie blijft hier nog achter?
Wie zich geen vakantie-op-krediet kan of durft permitteren, de verstokte Aalste-
naar, die met volle teugen van de rust in eigen stad wil genieten en tenslotte zij die
oppost moeten blijven om «de dienst te verzekeren». En van die mensen kan je
bezwaarlijk verlangen, dat ze op een zaterdagmorgen storm zullen lopen om een
plechtigheid bij te wonen.
Het volkslied, het Te Deum, neerleggen van bloemen en kransen, het brengen van
de militaire groet: de anti-militarische Belg heeft er lak aan en de jeugd kent er de
betekenis niet meer van.
Het is onmiskenbaar een teken des tijds.
Neem eens de proef op de som en vraag onze schoolgaande tieners naar de
betekenis van 11 en lof 21 juli: ZE WETEN HET NIET!
Je staat er versteld van! Wat weet deze jeugd eigenlijk wél?
Voor onze teenagers is het altijd komkommertijd: ze nemen zelden de tijd om eens
een krant te lezen, laat staan een boek. Ze verslinden strips en vergapen zich aan
onbenullige tv-programma's.
Het beeld heeft de wereld veroverd
De Nederlanders noemden het beeldscherm in "Zo is het toevallig ook nog eens
een keerin een grijs televisreverleden reeds de Heilige Beeldbuis en de Neder
landse schrijver Gerrit Komrij noemde in zijn bundel met de sprekende titel
"Horen, zien en zwijgen» het kleine scherm de treurbuis
Het klinkt allemaal weinig hoopgevend, maar het is niet anders.
Onze jeugd en wijzelf gaan ten onder aan een gedwongen geestelijke passiviteit
in de huiskamer en sommige jongeren barsten los in een tomeloze agressie als ze
er eens uit mogen. Is dat soms verwonderlijk? We leven in een tijd van oeverloze
verveling en van geestelijke luiheid. Er worden ons nochtans mogelijkheden
geboden om te studeren en onszelf geestelijk te vervolmaken. We maken er
zelden gebruik van.
We zijn haast niet meer in staat om een zinnig gesprek te voeren. Met een
modewoord zou je het kommunikatiestoornissen kunnen noemen.
De moderne mens gaat aan brood en spelen ten onder.
In een Canadese TV-dokumentaire over Henry Ford deze week, hoorden we
Amerikanen zingen: «We like base-ball, hot-dogs, applepie and Chevrolet...». Om
Ford te pesten natuurlijk. Maar, mini-amerikaantjes als we zijn zouden we dit
refreintje best als volgt kunnen vertalen: -Geef ons sport, pateekes, frieten en een
auto...», aan de rest hebben we de pest!
Het kan hard in de oren klinken en het stemt ons vaak zo onnoemelijk triest omdat
de mensen rondom ons zo ongevoelig geworden zijn, zo weinig spontaan en
zelden bereid tot een openhartig gesprek-van-mens-tot-mens.
Keihardis het wachtwoord van deze tijd.
Droef te moede zal het ook de Aalsterse burgemeester geweest zijn toen hij zijn Open
Brief op papier zette.
Droef en verontwaardigd om de onverschilligheid, het gebrek aan burgerzin bij
de inwoners van deze stad, om wat in zijn ogen de gevestigde waarden zijn
Voor een man, die vergroeid is met de principes van een tijdperk, dat spijtig
genoeg in vele opzichten tot het verleden behoort, moet dit inderdaad een pijnlijke
ervaring zijn.
Zo ook voor mevrouw Pietsier, de heren De Stobbeleir, Verhulst en De Schaep-
drijver, wier gewettigde fierheid om de eer die hen te beurt viel wel enigszins
getemperd zal zijn door het schrijnend gebrek aan belangstelling vanwege hun
stadsgenoten.
Hen ligt de gruwel van de oorlog waarschijnlijk nog steeds vast in het geheugen
geprent. Voor vele anderen is het een vage herinnering en voor de jongste
generatie iets dat ze nog slechts kennen van horen zeggen
Desondanks blijft de angst voor een mogelijke nieuwe oorlog voelbaar aanwezig
als dit tema ter sprake komt. De oorlog blijft als een latente dreiging boven onze
hoofden hangen
Uit de houding van de jongere mensen spreekt die angst
Daarom ook ontvluchten zij liefst de dagelijkse werkelijkheid: zij zien de toekomst
somberin en willen nu, vandaag, nog van dit leven genieten. Ze beginnen al vroeg met
roken en drinken en vrijen en hechten er weinig belang aan om oud te worden.
worden.
Ze willen leven tegen meer dan honderd-per-uur Zó snel mogelijk. Morgen kan
het te laat zijn.
C.A.T.
Dank zij een bericht in Aalsters reklameblad heeft een
Australisch inwoner Edward B. Marvin het spoor terug
gevonden van een meisje dat hem bij de bevrijding van
de stad, nu 35 jaar geleden, een luciferdoosje overhan
digd had met een briefje erin, getekend door een zekere
Anny.
Tijdens een Europese rondreis heeft de Australiër dan
een bezoek gebracht aan de toen 14-jarige Emiliana
Cornells, tans wonende Beukendreef, 45 te Aalst Al
hoewel het stadsbestuur de bedoeling had om de Austra
lische bevrijder een receptie en een aandenken aan te
bieden, gebeurde het weerzien tussen beide personen in
alle intimiteit en zonder medeweten van de pers. Aldus
kreeg de «Oproep tot Anny» een onverwacht maar
daarom niet minder diep-menselijk slot
Op het programma van het gekende toneelgezelschap
Yvonne Lex uit Antwerpen staan voor de maand september
drie opvoeringen op het programma van het toneelstuk van
wijlen Louis Paul Boon getiteld: «De kleine Eva uit de
Kromme Bijlstraat».
Op 27 en 28 september e.k. kan men het toneelgezelschap
aldus aan het werk zien in het Cultureel Centrum te St.
Truiden, terwijl het stuk op 30 september opgevoerd wordt
te Hingene.
Op 25.7.1979 verleende minister Mark Galle de vaste
belofte van staatssubsidies voor de restauratiewerken
aan de monumentale kerk van 0.LVrouw-Hemelvaart te
Hofstade. Aldus zal het departement van het Vlaamse
Gewest tussenkomen in de werken voor een bedrag van
7.858.367 frank.
Door graafwerken aan de Tragel te Hofstade werd een
telefoonkabel vernield, waardoor het telefoonverkeer in
deze gemeente ernstig in de war werd gestuurd. De
schade, die door de rijkswacht werd vastgesteld bedraagt
zowat 150.000 frank
Ingevolge een aantal autobanden die in brand werden
gestoken ontstond deze week brand in de domeinen van
de familie Schotte aan de Siesegemlaan te Aalst Dank
zij de tussenkomst van de Aalsterse brandweer werd
erger voorkomen.
Te Gijzegem werd op een bouwwerf aan de Dendermond-
sesteenweg s'nachts door vandalen zware schade aange
richt aan een graafmachine. Door de aannemer, de heer
Bastiaens uit Rotselaar, werd dan ook bij de Rijkswacht
klacht ingediend tegen onbekenden.
Ter hoogte van de woning van de heer Vekemans in de
Leuvestraat te Erembodegem werd 's avonds door een
onbekende verscheidene geweerschoten gelost Geluk
kig werd niemand gewond.
In het naburige Lede werd tegen de woning van de heer
Van de Sype uit de Veidstraat ook gevuurd met een
pistool. In deze beide gevallen deed de rijkswacht een
streng onderzoek.
Het is niet de eerste maal dat dit gebeurt, maar sinds enkele
weken zijn de lichten aan het kruispunt van de Graanmarkt
en de Esplanadestraat terug buiten gebruik. Nochtans is de
werking hiervan zeker noodzakelijk, niet in het minst voor
diegenen, die vreemd zijn aan de stad. Wanneer worden
hier eindelijk degelijk funktionerende lichten geplaatst?
Ook heel wat zebrapaden in de stad zijn dringend aan
herschildering toe. Nu de gemeenteraad de aankoop van
nieuwe verf goedkeurde, staat toch niets meer in de weg
om tot opkalfatering over te gaan.
Het huurderskomitee van Dewaco dat de jongste tijd in de
belangstelling kwam, heeft op 24 juli 1979 een brief ge
schreven aan het stadsbestuur waarin geprotesteerd wordt
tegen het besluit om de containers van Dewaco niet langer
meer te laten weghalen door de stad. De S M. Dewaco zou
immers weigeren de weghaling nog verder te betalen. De
inwoners vragen zich in deze brief af waarom de sociale
bouwmaatschappij nog een extra-vergoeding voor deze
prestatie dient te betalen daar alle inwoners van de appar-
tementsblokken de jaarlijkse taks van 500 frank voor de
reinigingsdienst betalen.
Door het verdwijnen van de containers zijn de inwoners nu
verplicht papieren zakken aan te kopen. Deze zakken kun
nen echter niet boiten de woonvertrekken geplaatst wor
den, terzij op het terras waar zij bloot staan aan weer en
wind.
De Aalsterse senator Wim Verleysen werd op 26.8.1979
door de Nederlandstalige kultuurraad tot sekretairs be
noemd.
De aktie Wereldsolidariteit die georganiseerd werd in alle
parochies bracht in Groot-Aalst alleen reeds 194 868 frank
op Het grootste deel werd opgehaald in de St. Annakerk
met 23.031 frank gevolgd door Erembodegem-centrum
met 21.060 frank en St. Martinus met 20.676 frank.
De automobilisten van Hofstade zijn danig in hun nop
jes-
Langs weerzijden van hun kerk staan nu peikfijne par
keerplaatsen te hunner beschikking. Vanwaar die plotse
weelde voor de autorijdende vrome kerkgangers en vro
lijke herbergklanten?
Eén van de parkings behoort de gemeente toe en werd
door de Dienst Openbare Werken van de stad Aalst met
de nodige zorg parkeer-klaar gemaakt
De andere, van oppervlakte nog grotere parkeergele
genheid, is eigendom van de heer Van Den Nest, voorma
lig gemeenteraadslid van de stad Aalst
Een prijzenswaardig privé-initiatief om het de autorij
dende Hofstadenaren gemakkelijk te maken?
Blijkbaar niet Het schijnt, dat een spijtige vergissing de
oorzaak is van deze plotse parkeerweelde.
Bij Openbare Werken schijnt men niet goed het verschil
te kennen tussen links en rechts van de kerk. Om dat
gebouw dan maar in het spreekwoordelijk midden te
houden, heeft men rechts en links ervan gelijk behan
deld, met het gekende gevolg...
De stad Aalst zal op de Jaarbeurs opnieuw met een stand
vertegenwoordigd zijn. Die stand staat dit jaar volledig in
het teken van de sport Er wordt gewezen op de zich
uitbreidende sport-mfrastruktuur van de stad en in het
kader wordt de doorsnee mens, die veel te weinig bewe
ging neemt, gesensibiliseerd om ook wat aan sport te-gaan
doen Gewoon wat sport, om het tekort aan fitheid te
verhelpen.
Tenslotte word de circa 35.000 jaarbeurs-bezoekers er toe
aangezet de produkten van eigen bodem te kopen. Train
ings, truien, broekjes, kousen en al wat er bijhoort en
waarop «Made in Aalst» staat. En dat is de moeite waard.
Na de bloemensektor tijdens het Lentecontact, is de sport
aan de beurt
Het stadsbestuur blijkt toch wel bekommerd om de plaatse
lijke nijverheid in deze moeijlijke periode een helpende hand
toe te steken.
Roel Van De Plas
