MARCEL
E. VERDOODT:
ONZE MAN
DETROIT
jr
10 - T7.8.1979 - De Voorpost
De tijden veranderen, de ge
schiedenis herhaalt zich. Een
wereldoorlog, de daaropvol
gende ongekende ekonomi
sche bloei en de onvermijde
lijke krizis. De agressie, het
vandalisme vieren thans hoog
tij. Het geweld om het geweld.
En weer blijven de States het
land van de verbazende uit
schieters: onlangs werd in
Miami een zekere Theodore
Bundy ter dood veroordeeld
wegens het vermoorden van 38
vrouwen. In Brooklyn werd
Maffia-peetvader Carmine Ga
lante tijdens een vredig etentje
zonder pardon door de konkur-
rentie van de kaart geveegd...
Vorige week werden in At
lanta, een stad in Georgia, die
een aantal grote bedrijven
zoals Coca Cola en Lockheed
op haar grondgebied telt, in
één etmaal maar liefst zes
moorden gepleegd! Dit jaar
kwamen in Atlanta niet minder
dan 140 mensen gewelddadig
om het leven, drie minder dan
het totaal in 1978! Meteen
werd Atlanta de ongekroonde
moordkoning van de Ameri
kaanse steden...
Natuurlijk is het niet al moord
en doodslag dat de klok slaat in
Noord-Amerika. Miljoenen
mensen verdienen er in peis en
vree hun hamburger met ket
chup. Heel wat landgenoten
hebben daar hun tweede vader
land gevonden. Sommigen
hebben zelfs weinig van hun
vroegere leefgewoonten opge
geven. Dat is ook het geval in
de omgeving van Detroit,
hoofdstad van Wayne County
in Michigan, nabij de Cana
dese grens. Daar wonen onge
veer 30.000 Belgen, hoofdza
kelijk Vlamingen, die er nog
over een eigen nedcrlandstalig
weekblad beschikken, de
«Gazette van Detroit».
Land of milk and honey?
Detroit is één van de belang
rijkste steden van de Ver
enigde Staten. Niet alleen we
gens zijn aantal inwoners
mét voorsteden zowat 3,8
miljoen maar vooral door
de talrijke industrieën die er
gevestigd zijn.
Naast de vliegtuigbouw en het
fabriceren van het beroemde
spoorwegmaterieel van Pull
man, zijn er ook de automo
bielreuzen Ford, General Mo
tors en Chrysler, die voor
ruime werkverschaffing zor
gen.
In die Chrysler-fabriek is ook
een man uit het Aalsterse Hof-
stade sinds vele jaren werk
zaam. Een alledaags feit na
tuurlijk, één van de vele immi
granten die op een goeie dag
besloot om het grote avontuur
te wagen. De kleine, enge be
grenzing van dit landje over
schrijden, nieuwe, ongekende
horizonten tegemoet. Naar het
land van melk en honing?
Waar de gebraden kippen je in
de mond vliegen? Och kom,
iedereen droomt wel eens van
verre landen, waar roem en
fortuin wachten. Weinigen
wagen het echter de definitieve
stap te zetten.
Marcel Verdoodt wel. In 1955
vertrok hij met vrouw en
kroost naar het nieuwe vader
land
Hij werd op 3 oktober 1921 in
Hofstade geboren en bracht er
zijn jeugd door. Aan de Tech
nische School te Aalst volgde
hij de wetenschappelijke afde
ling en nadien vestigde hij zich
als garagist in zijn geboorte
dorp. Een eenzaam en lukra-
tief beroep, waartoe hij voor
bestemd scheen om het zijn
verdere leven in zijn gemeente
te blijven uitoefenen...
Maar het lot leidde zijn schre
den onafwendbaar naar Ame
rika.
Amerika, in 1955 nog een
woord met een magische klank
en aantrekkingskracht. Veel
meer nog dan thans, bijna een
kwarteeuw later.
Op dat ogenblik was de oorlog
nog niet zo lang voorbij en de
Yankees waren als grote
overwinnaars en als onze be
vrijders uit de strijd gekomen.
De Marshall-hulp tilde het
zwaargehavende West-Europa
over de moeilijkste jaren heen,
men vloeide over van dank
baarheid voor de Amerikanen,
van wie men klakkeloos de le
vensstijl overnam. In het Wes
terse halfrond leefde men in
een toestand van voortdurende
euforie: het kon niet meer op!
Het machtige land over de
grote plas lokte velen aan en
Marcel Verdoodt gaf gevolg
aan de lokroep.
Maar ook Vlaanderen liet hem
nooit los en hier is hij dan
weer...
Een stevig gebouwde man van
gemiddelde grootte, vriende
lijke ogen achter een fijne
brilmontuur, een warme
handdruk: voor deze man voelt
men al dadelijk simpatic. Hij
spreekt nog steeds het vroeger
dialekt, zij het met een haast
onmerkbaar Angelsaksisch
aksent, dat het nog charmanter mige straat. Ze spelen er
maakteuchreeen A merikaans kaart -
«Marcel E. Verdoodt spel, maar ook belotte en vo-
Senior Engineer gelpik!
Motors Development is dat nou het land waar al die
Engineering Office - Chrysler gangsters zo lelijk huis hou-
Corporation» den?
vermeldt zijn naamkaartje en je houdt het niet voor moge-
verder het adres en de telefoon lijk
van deze reuzefirma. En dan wordter natuurlijk over
Als garagist vertrokken, heeft eten en drinken gesproken.
Marcel Eugeen Verdoodt het Daar moeten wij hier toch al-
nu voor het zeggen over tech- tijd het fijne van weten!
nici en ingenieurs. Geen mee- in de States schijnt het vlees
lopertje dus, maar Marcel tilt overheerlijk te zijn. de mosse
er niet zo zwaar aan. Hij is een len natuurlijk niet zoals hier,
eenvoudige Vlaming gebleven de vis wél duur zoals hier.Er
en daar houden onze mensen js vooral zoetwatervis uit het
van. Michigan-meer.
We stappen zijn vroeger stam- Thuis eten ze onveranderlijk
kafee binnen en nemen plaats op zijn Belgisch, maar som-
aan het tafeltje bij de deur, het mige ingrediënten ontbreken
enige dat nog vrij is. Er heerst 0m het gastronomisch geluk
een ontspannen sfeer die de van Marcel kompleet te ma-
zondagmorgen kenmerkt: een ken: zo laten de schorseneren,
fris glaasje bier en een praatje de lievelingsgroenten van onze
vóór het eten zijn de beste ape- man in Detroit, verstek gaan
ritief! en is ook witloof zeldzaam.
Vrienden hebben hem eens een
Sterven in Vlaanderen... teh^riereI1 opgc.
de konversatie komt vlot op stuurd, maar dat is natuurlijk
gang. want Marcel is niet op uitzonderlijk...
zijn Hofstaads mondje geval- Wat onze nationale dranken
len, evenmin als zijn dorpsge- betreft, poogde Marcel ook
noot Herman Daelman, in eens paar kratten gueuze
Aalst als het «Ketje» bekend. en kriek heelhuids over de
Ze kennen elkaar nog van oceaan te vliegen, maar deze
vroeger en halen herinnerin- verloren heel wat van hun
gen op. kenmerkend aroma en daarom
Marcel s echtgenote Margriet steit hij zich tevreden met een
Beeckman werd in Detroit ge- soort export, een licht blond
boren en dit verklaart natuur- biertje dat bij ons haast hele-
lijk veel: Haar vader was af- maa] verdwenen is.
komstig uit Erembodegem. Wie in Amerika met twee per-
doch het grootste deel van de SOnen uit eten gaat, geeft vol-
familie was naar Amerika uit- ggns Marcel ongeveer de helft
geweken. Vader Beeckman uit dan hier in hetzelfde geval,
sukkelde sinds zijn krijgsge- Voor 30 dollar ongeveer noemt het dan ook een bar. Hij
vangenschap tijdens de Eerste 900 frankeet je een uitste- houdt er niet van en behalve
Wereldoorlog met zijn ge- kende visschotel met een fles naar de «club» gaat hij zelden
zondheid. Toen hij zich in het goeie wijn en cheese-cake toe. een bar binnen. Thuis heeft hij
jaar 1927 een tijdje niet zo best Tussen haakjes, witte Califor- trouwens een eigen bar, waar
voelde, keerde hij met zijn ge- njsclie w'jn streelt het gehe- hij tijdens de weekends zijn
zin naar België terug, want hij melte en de tong van de fijn- kinderen en vrienden ont
wilde hier sterven en nergens proevers, rode kwaliteitswijn vangt.
anders. Gelukkig zou de goeie vjn(jt je er praktisch niet. Een TV-freak is hij niet. Hoe
man nog geruime tijd blijven wel er dag en nacht uitzendin-
leven. Hij kwam nog vaak naar «Soccer» nog steeds niet po- gen Qp het scherm te zien zijn,
zijn land terug en zo leerde pulair gaat hij zeiden voor de beeld-
Marcel zijn vrouw kennen. Om de drie jaar keert Marcel buis zitten.
Toen vader Beeckman in 1955 naar de heimat weer. Als 57-jarige verkiest hij zich
nogmaals zijn familie kwam De dag na de Ronde van fit te houden. In de buurt is
bezoeken, overleed hij onver- Frankrijk zag hij het kriterium volop gelegenheid om te fiet-
wacht. Zijn wens werd vervuld in A 1st en dat brengt ons ge- sen en 's avonds trekt hij er op
en hij werd in Vlaamse grond sprek natuurlijk op sport. uit om de tien versnellingen
begraven.Hoewel er minder belangstel- van zijn rijwiel te testen en zijn
Datzelfde jaar zou het gezin ling was dan toen Merckx en
Verdoodt - Beeckman in- Van Impe nog de plak zwaai-
tussen getrouwd en drie kinde- den, beviel de koers hem uit
ren rijknaar de geboortes- stekend
tad van Margriet verhuizen. Wat in Aalst vooral in zijn
AN AMERICAN IN AALST
''WW r
heel wat mensen hem nog k<
nen en sommigen zelfs 3
vader hebben gekend.
Jozef Verdoodt was chef
Fabelta, hij onderhield er
wagenpark van de fabric
waaronder een Minerva. E
Minerva '27, de Rolls Roy
uit die dagen. Baron Janssc
reed er mee, of liever werd j
reden. De chauffeur was
de passagiers gescheiden dt
dik glas, maar kon via c
spreekbuis met hen kommu
ceren...
De Minerva was van Belgis!
fabrikaat, en als dusdanig |C"fl
pronkstuk van de Wereldtiloffc
toonstelling van 1930 te Bn JS 1!
sel.
Marcel vertelt met een
leri
glimlachje dat hij met die aije.
naar de kerk is gereden oir drie
trouwen.
Maar als specialist heeft h<
vooral bewondering voor
unieke konstruktie van to
nadat de auto ontmanteld
werd hij bij Fabelta nog ver
Dc Verenigde Staten van Amerika: een bonte verzameling van staten. Na 200 jaar onafhankelijkheid nog steeds het
land der onbegrensde mogelijkheden. Een land, waar volgens onze normen de meest onvoorstelbare dingen kunnen
gebeuren. Mooier, gruwelijker en steeds op groter schaal dan hier bij ons. De Far-West, met zijn geluk- en
goudzoekers, die meedogenloos de oorspronkelijke bevolking uitroeiden en de overblijvende Indianen uiteindelijk in
enkele reservaten onderbrachten.
En Chicago, de gangster-hoofdstad van de wereld met legendarische namen als Al Capone: via boeken, tijdschriften
en films spraken zij tot de verbeelding van onze grootouders. J
Destijds bond F.B.I.-chef J. Edgar Hoover met amper 266 manschappen de strijd aan tegen de misdaad. Wijjasi
schreven toen 1933. Volle krizistijd. De misdadigheid vierde hoogtij en aanvankelijk stond Hoover machteloos, ae e
Naarmate de politie beter georganizeerd raakte, gingen ook gangsters van alle slag geraffineerder te werk. Het werd ran
een verfijnd schaakspel tussen de weten de onwettelijkheid, waarbij de hoofdpion korruptie vaak de doorslag gaf. We
lielC
ine
Iterel
de koffiehuizen hier. In een
Amerikaans kafee is het ge
woonlijk aardedonker, men
lijn slank te houden.
De laatste vijfjaar is het fietsen
net als het wielertoerisme
hier te lande fel in populari
teit gestegen. In de sportieve
Samen een pintje pakken met oude vrienden. (Erik)
Zij trokken met hun drie doch- smaak viel, waren de terrasjes familie Verdoodt hebben de
ters Christine, Nicole en op de Markt en in het algemeen twee.zoons en twee van de
Martine naar God's own
country om de rest van de fa- Jg||| fnÜORCt
milie Beeckman definitief te
vervoegen...
Daar werd het gezin nog met
drie eenheden vergroot: Si-
mone. Raymond en Mark.
Deze stevige Vlaamse stam
schoot wortel in Michigan's
bodem. Als rasechte Vlaming
paste Marcel zich wonderwel
aan. Hij volgde technische
kursussen aan het Wayne Insti
tute en via het tv-scherm deze
van de University of Michi
gan.
Wie nauwkeurig op de hoogte
wil blijven van de nooit afla
tende technische evolutie, mag
de studieboeken nooit terzijde
schuiven en is verplicht nog
regelmatig technische kursus
sen te volgen. Dit deed Marcel
trouwens nog kort voor zijn
vertrek naar Belgic in opdracht
van zijn werkgever.
Lekker eten en drinken
Marcel wandelde dus al spoe
dig als een volleerde Ameri
kaan door het landschap gin
der. Hij voelde er zich kiplek
ker, was niet bang om te wer
ken en de zaken resoluut aan te
pakken en hij slaagde in zijn
opzet: zich een fijn bestaan
voor hem en zijn gezin op te
bouwen.
Als volbloed-Vlaming bleef
hij echter met volle teugen van
de geneugten des levens profi
teren en wat betekent dat an
ders dan goed eten en drinken,
dat in hoog aanzien bleef bij de
Verdoodt's!
Hij liet zich evenmin pramen
om ginds in het Vlaamse ver
enigingsleven te stappen, dat
ook daar naar aloude Vlaamse
tradities nog welig tiert...
Overigens, waar twee Vla
mingen zijn, duurt het niet
lang of er wordt een of andere
klub of vereniging of sociëteit
gesticht.
Zo ook in Detroit, waar hij toe
trad tot dc -St. Charles Bel
gian Society Club»! Zo zie je
maar.
In deze klub werden de leden
aanvankelijk geholpen in die
zin, dat hen bijvoorbeeld le
ningen aan lage interest wer
den toegestaan, maar daar
werd later van afgestapt. De
jaarlijkse bijdrage wordt nog
uitsluitend gespendeerd om de
leden een gratis... souper aan
te bieden, of wat dacht je an
ders?
De leden komen bijeen in het
Café Cadieux, in de gelijkna-
dochters ook een fiets.
We praten dan over voetbal,
ginder «soccer» genoemd.
Hoewel het steeds meer in de
volksgunst stijgt, o.m. door
het aantrekken van uitheems
talent, haalt het niet hetzelfde
aantal kijkers naar de stadions
als rugby.
In het Detroitse «Pontiac Sta
dium», dat helemaal overdekt
is en plaats biedt aan 80.000
sportfans, spelen ook de voet
ballers van «Detroit Express»
hun thuiswedstrijden. Het rc-
kordaantal aan toeschouwers
dat ze ooit lokten, was 30.000!
In hun rangen schuilt nochtans
een Engels voorspeler, de ve
dette van de ploeg. Zijn naam
is Francis en hij scijnt afkom
stig uit Manchester. Rugby en
basket-ball blijven dus voorlo
pig koning.
Bowling is er echter de volks
sport bij uitstek. Er zijn enorm
veel bowlinglokalcn. bijna zo
veel als er hier kafecs zijn...
Thanksgiving Day
Het weer komt onvermijdelijk
ter sprake, een voortdurend
weerkerend natuurverschijnsel
en een onuitputtelijke bron
voor konversaties.
We willen namelijk het naadje
van de Amerikaanse weer-
kous kennen...
In Detroit, dat dicht bij de Ca
nadese grens ligt, zijn de win
ters lang en zeer streng. Acht
maanden per jaar is het er
slecht weer'en in volle winter
valt er ontzettend veel sneeuw.
Het verkeer ondervindt daar
nauwelijks hinder van, omdat
men vanzelfsprekend degelijk
uitgerust is om het witte gevaar
te bestrijden.
Van november tot juni is het
weer dus niet bijster goed te
noemen.
Doch op Thanksgiving Day,
de 24e november, kan het
soms nog wel mooi weer zijn.
Deze dag is een familiefeest,
dat zijn oorsprong vindt in een
Marcel Verdoodt en zoon. (Erik)
verbroederingsfeest tussen
pioniers en I ndianen in Massa-
chussets, als dank voor het
goede leven. Dit feest werd
een traditie in het hele land. Op
Thanksgiving Day komt ieder
een naar huis.
Bij de Verdoodts zijn dat 19
mensen.
Waaronder zijn 7 kleinkinde
ren, waarover Marcel met ver
tedering spreekt. Als wc naar
hun voornamen informeren
moet hij even nadenken, zoals
het een echte grootvader be
taamt.
Maar de foto's van zijn jonge
nakomelingen helpen hem. Hij
heeft ze allemaal bij zich. Hij
wijst ze aan en noemt hun na
men: Scan. Robert, Lisa. Da
vid. Donald. Sam en Julie.
Zijn zonnestraaltjes.
Altijd komt de zon terug, al
laat ze soms lang op zich wach
ten. Ook in het verre Detroit
volgt na regen en sneeuw toch
zonneschijn.
Van juli tot oktober heerst er
een konstantc temperatuur van
om en bij de 35 graden, met
soms eens een onweer.
Wordt het toch wat te heet, dan
zorgt dc air-conditioning er
voor, dat de temperatuur
overal draaglijk blijft.
Oost West, Thuis Best?
Op dc vraag of het in zijn
tweede vaderland beter is dan
hier, schudt hij ontkennend hel
hoofd. Uit zijn hele houding
begrijpen wij dat hij het overal
best kan vinden. Als je maar
wil werken...
Wij vragen wat zijn taak is in
de Chrysler-fabriek, hoe hij er
toe gekomen is om daar te gaan
werken. Marcel belandde via
de komputer van een automa
tisch banksisteem bij de R and
D (Research and Develop
ment) van Chrysler, waar o.m.
ook Dodge en Plymouth van
de band komen.
Onder development verstaat
men: alles op gebied van ont
wikkeling van elektrische mo
toren en gelijkstroommotoren
voor automobielen.
Volgens Marcel zijn de sociale
voordelen in de automobicl-
sektor de allerbeste, toonaan
gevend op dit gebied.
Op het ogenblik van dit ge
sprek was er nog geen sprake
van de mogelijkheid dat Chrys
ler op de fles zou gaan. Een
miljard dollar staatssteun
werd noodzakelijk geacht om
het bed rijf van de ondergang te
redden...
President Carter slaat voor de
keuze: steun aan Chrysler
Corporation of fors stemmen
verlies bij de presidentsverkie
zingen van volgend jaar.'
Chrysler verschaft namelijk
werk aan 250.000 arbeiders,
vooral in de staten als Michi
gan. Illinois. Ohio. Indiana en
Missouri, waar Carter en zijn
Demokraten stemmen moeten
halen om in de running te blij
ven voor de wedloop naar het
Witte Huis.
Met het schrikbeeld van déze
dreigende massale werkloos
heid voor de deur dreigt voor
Jimmy Carter wel een be
roerde kieskampanje en be
slaat er zelfs twijfel of hij de
nominatie van zijn partij
haalt...
Welke oplossing het hele pro
bleem krijgt, blijft nog een
raadsel.
Marcel Verdoodt beweert, dat
een «stielman» nog steeds dc
kans heeft om een smak geld te
verdienen. Werkloosheid is er
volgens hem vooral omdat
heel wat mensen niet graag
meer werken.
Of dc negers toch niet bena
deeld worden bij de werkver
schaffing?
«Niet zo erg als hier geloofd
wordt» meent Marcel «In
tegendeel. Negers die willen
werken krijgen zelfs een betere
kans dan de blanken'»
Maar er is de Welfare, de
werkloosheidsvergoeding. De
Staat betaalt toch. waarom
zouden we werken als wc het
geld zó krijgen? Dat is hun fi
losofie
En hij vergelijkt Brussel met
Detroit: er leven daar heel wat
vreemdelingen die zonder een
slag te doen betaald worden.
Dat is allemaal heel mooi.
maar het komt er op neer, dat
wie wél werkt, taksen betaalt
voor degenen die niet willen
werken!
«Welkom»... in Hofstadc!
Van de Amerikaanse proble
matiek duikelen we opnieuw
Vlaanderen binnen.
In Hofstade. In de gelagzaal
van een laag kafeetje in de
Hoogstraat, rechtover de post.
«Welkom»... in Hofstade,
Marcel. Het tipische dorpska-
fee zit gezellig vol en Marcel
wordt hartelijk begroet. Hij
keert steeds terug naar zijn
vroeger stamkrocgje omdat
gebruikt als traktor, om
gen goederen binnen te slej
En zo zijn we weer bij de
aangeland.De auto, die t<
lotte toch een grote rol
gespeeld en nog steeds s|
in het leven van Marcel
doodt.
Maar Marcel heeft nog ai
noten op zijn zang: echte ij
zikale! j..
Destijds speelde hij als sa
fonist mee bij St. Cecilia,
hoogtepunt van zijn artisti
loopbaan denkt hij met gen
gen terug aan de opvoering
«Het Witte Paard» in pa
naatszaal van Hofstade. cri
speelde dit o.a. met Achie
Guillaume Kiekens, en st;1(1
beiaardier De Mette. Ook 3er
Meuleman, die tijdens de c'e
log met het Philharmonile
Orkest van Berlijn speelde
Lange Walter de fami
naam kent hij niet meer
ren van de partij. Beide H
spijtig genoeg reeds ovi
den.
Nu speelt Marcel soms
zijn saxofoon als een vorm'
ontspanning.
SCh
tf
ieel
len
:e b
Laat leven, leef zélf!
We zijn samen met Ma
naar het Donk meer gaan e
Paling in't groen. Hij gel
kennelijk. Hij wilde ook
dat wij betaalden.
«Kijk», zei hij «ik ben
rijk. Maar ik verdien
geld. Genoeg om te kopenj
ik graag wil. Wij zijn er.
en nu, we komen niet mce|
rug. Laat iedereen leve
leef zelf!».
Zijn jongste zoon Mark zal
een beetje moeten wachlerfl
het echte leven binnen te
pen. Als 16-jarige mag hij
met de auto rijden. Hij
ons zijn rijbewijs, helzelfd»
dat van zijn vader. Wanl
hij 18 geworden is mag hij
daat worden, maar hij
wachten tot zijn 21e om
bars van Michigan een bit
te mogen drinken...
Deze grote, atletische A
kaanse boy, met blond haa
blauwe ogen. heeft zwijg
het gesprek gevolgd. Hi'
staat ons vlaams, maar kan
niet spreken. Maar zijn
zeggen alles, als hij
vlaamse bier drinkt.
Pa zegt vermanend: «Nu
veel. hé! En denk eraan: tr
is het gedaan met bier
ken...».
Eigenaardig toch. Wij Ie
van ai die duizenden en
zenden drugsverslaafden
States, terwijl in sommige
ten de jongens nog
glaasje bier mogen drinke
Toch keert Mark graag tt
naar zijn geboorteland. Be
is hem toch wel een
vreemd.
Zo is het: overal in dc we
leven dezelfde mensen
vlees, bloed en beenderen n
verschillen van huidsk
maar er is vooral verschil i
levensgewoonten. Wat
eenmaal gewoon is om te
en te laten, verleert men nic|5n
gauw
Met al onze gewoonten
hebbelijkheden blijven
toch maar mensen. Wij
blij met Marcel Verdoodtl
Vi
lOi
laa1
-;ien
rd
Hofstade
gemaakt
kennis te heb 01
In Detroit
Marcel E. Verdoodt. Eén
tertje verschil slechts.
Maar dat kan vaak een
wereld zijn.
C.JU
