DENDERFOLK:
MUZIKALE HOOGDAG TE AALST
De Voorpost - 17.8.1979 - 13
list gaat blijkbaar muzikaal gezien dan zonniger verdeeld gunstig. Folk Re-
jden tegemoet. Getuige hiervan: Denderfolk, een folk- view, het toonaangevende En-
ippening georganiseerd door Jeugdcentrum Zonnestraat, gelse blad, roept «Stroll on»
jl\\ Parnassos, Jeugdraad Denderleeuw, in een produktie prompt uit'tot plaat van het
10 Solbemol. jaar. Steve krijgt de kans om
ivrijdag 24 augustus wor- hij de ganse zaak met een toernees te doen met groepen
n de Aalsterse muzieklief- goedschikse glimlach aaneen a's Supertramp, Isotope,
bbers vergast op een open- praat. Als toehoorder hoef je FlanxtyFungus en Decame-
ihtspektakel dat vanaf 19 u. echt geen folkfanaat te zijn,
orgaat op de binnenkoer van om van dit optreden te kunnen
igdcentrum «Zonnestraat», genieten,
mnestraat te Aalst met Lea Lea Nicholson heeft van zijn
cholson Concertina Band rijk artistiek verleden de bij-
ngeland), Steve Ashley en naam van «old war-horse of turn>>- Sedertdien heeft Steve
ns Leslie (Engeland), Ian the folk scene» overgehouden. *!et er2 c^ru'c Sebad- Er komen
en George Papanicola Onder zijn naam nam hij voor dentallen toernees; regelmatig
:land), Bert Jansch en het bekende folk-label «Lea- ,raet ee,n ge'egenheidsgroep
ron. In de lente van 1975 toert
hij zes weken doorheen de
USA.
Terug in Londen neemt hij een
tweede elpee op: «Speedy Re-
ngel
oriir
artin Jenkins (Engeland) en der-, de elpee «Horse Music»
bestaande uit leden van Fair-
tg kscen
Sjorwaa
in McCuill (Schotland). op. In 1976 scoorde hij met de P°rt en de ter zie,e geBane De-
:tdeze Denderfolk hebben single «Lazy afternoon» zelfs cameron-
organisatoren gedacht, niet een hit in Frankrijk. Aalst kortit hij met de jonge
n zoveelste folkfestival aan Samen met Tony Green, Clau- v'obst Chris Leslie, waarvan
bieden, doch wel een aparte die Merrick, Geoff Chambers nu reeds wordt verteld dat hij
i ppening met hoogstaande en John Hewitt vormde hij in Ëf nïeu)ve Dave Swarbrick is-
iesten uit Engeland en april 1978 de huidige concer- derde elpee. «The Family
tland. Deze zorgen on- tina band. Een eerste elpee van A'bum"> wordt verwacht voor
twijfeld voor een der hoog- de groep komt in september d® herfst,
lunten in het Aalsterse mu- van dit jaar uit. Enkele weken Wat zeker is. is dat Steve op 24
kgebeuren. dus na de Belgische première °°gst.een bloemlezing brengt
rtijds werd folk doorgaans te Aalst. u,t zÖn familie-album: een
dentificeerd of op zijn De groep is hierin augustus ten song over °Pa> Pa en ma, over
nst geassocieerd met een lande voor een paar optredens de hond, over de huisradio...
paalde plattelandskultuur of op festivals. In december volgt Alvast een hoogtepunt voor dit
ditie. dan een eerste volwaardige festival. En als we Karl Dallas,
dert jaren echter kent de première doorheen het hoofdredakteur van Folknews
:ene een voortdurende Vlaamse en Waalse klubwe- en f°lkmedewerker van Me-
■aartse beweging, waar- reldje. '°dy Maker, mogen geloven:
nieuwe paden werden be- Op 13 oktober neemt de BRT "Steve Ashley is still a stor-
ndeld en steeds breder hori- een volledig concert op van de mer*
iten werden ontwaard. Bin- Lea Nicholson Concertina
i het folkidioom zelf mani- Band. Het ziet er dus sterk naar
teerden zich steeds meer uit dat de groep einde dit jaar HUNT
'ariëerde stromingen. Men een vaste waarde wordt, ten De talentrijke Ian Hunt zagen
it gebruik maken van elek- huize van de jeugdverenigin- we vorig jaar nog aan het
che instrumenten bij tradi- gen en folkkroegen. werk, tijdens een folkweekend
jneel getint materiaal, an- in CSV 't Fabrieksken. Hunt is
zijds blijft men bij het STEVE ASHLEY EN afkomstig uit Bristol, thuis-
lestische, maar gaat men CHRIS LESLIE front van menig uitstekend
:rimenteren met het mate- Steve Ashley zette zijn eerste muzikant als Dave Evans,
al en instrumentarium. Al- muzikale stappen in de vroege Steve Tilston, Hot Voltures
groeide de scene uit tot een sixties. Hij zong toen vooral e.a.
npleks geheel van stromin- traditionele liederen uit het Zijn muzikale loopbaan startte
Britse folkpatrimonium. hij in de plaatselijke klubs. In
Later vormde hij het duo Tin- 1972 reeds vindt hij samen met
derbox. Hij begon zelf tradi- gitarist Jphn Turner de weg
tioneel geïnspireerde nummers naar het intussen op de klippen
te schrijven. In de lente van gelopen folklabel «Village
1972 wordt hij aangezocht om Thing». Het duo Hunt-Turner
toe te treden tot de eerste Al- neemt er de elpee «Magie
.«Jis immers niet zo gewoon, bion Country Band. Die groep Landscape» op, een plaat die
M muzikanten verenigd te bestond toen uit Steve zelf, dezelfde wegen bewandelt als
in in een groep die zich uit- Ashley Hutchings (de zoge- pakweg Gerry Rafferty.
atend behelpt met grote en naamde architekt van de Britse Dit muzikaal avontuur brengt
iine concertina's. (Concer- folkrevival), Royston Wood, Ian Hunt in kontakt met de
zeshoekige diatonische Simon Nicol, Dave Mattacks Amerikaanse folkheld Tom
ak). Lea Nicholson en en Sue Draneim. Het is niet Paxton, met wie hij een tijd-
n en stijlen.
i NICHOLSON
ftNCERTINA BAND
^Lea Nicholson Concertina
is in de internationale
Iwereld enig in zijn genre,
lis immers niet zo gewoon,
en George Papanicodas: vuige roek-blues zoals JJ Cale of Dire Straits het kunnen.
Nicholson Concertina Band.
lemuzikanten weten
et allecrT haarfijn te
1, doch ook te zorgen
jrote muzikale varië-
i programma loopt
itjes uit de volksmu-
eigen interpretaties
Glenn Miller, Roy
tot en met een vol-
Ivocring van Mike
wereldbekende
Bells-Deze num-
zorgt er dan ook
-'en optreden van de
'toegankelijk .blijft voor
•ui publiek, temeer daar
overdreven te zeggen dat deze
mensen de grondleggers zijn
geweest van een bloeiende
folk-rocksien met ronkende
namen als Fairport Conven
tion, Stceleyc Span. Albion
Band e.a.
Na een jaar evenwel verlaat
Steve de groep om zijn eigen
Ragged Robin op te richten.
Door 'allerhande financiële
problemen vult ook deze groep
uiteen.' StifVe, gaat weer, de
solo-toertïponi nr 1974 een
cersten^ijLterende elpi;e op te
nemen. De kritieken zijn on
lang als vaste begeleider-
gitarist zowat de ganse wereld
afschuimt. Na het festival van
Montreux verlaat hij Paxton
om «musical director» te wor
den van de reggae-groep
Sweet Sensation, dit terwijl hij
tussendoor instrumcntaaltjcs
maakt voor radio- en tv-
commercials.
Op aanraden van Gerry Loc-
kran begint hij een nieuwe car
rière. Dat doet hij met de
Griekse gitarist George Papa
nicodas. Dat de formule op po
ten staat ondervinden zij te
Ossnabruck (Duitsland) waar Hoewel Pentangle geen folk-
zij zich voor een 10.000- groep was in de strikte zin van
koppig publiek reveleren. De het woord, was hun invloed op
grote doorbraak in Vlaanderen de folk-rockbeweging niet te
komt er dankzij een reusachtig onderschatten,
sukses op het festival van Dra- Begin 1973 werd de groep
nouter. Sindsdien zijn Hunt en ontbonden en Jansch ging te-
Papanicolas elk jaar ongeveer rug op de solotoer. Daarna
een maand lang -op toemee in werd het stil rond hem en er
België. werd zelfs gewaagd van een
Hun genre omschrijf je best totale terugtrekking uit de mu-
met de zogenaamde 'Laid- ziekwereld.
back': een soort luie, vuige Eind 1974 kwam hij echter te-
rock-blues zoals JJ Cale of rug, de verrassing was groter
Dire Straits het kunnen. dan ooit. L.A. Turnaround, -
Vorige maand was het duo te een nieuwe elpee, werd uitge
roepen tot een van de beste
folkelpees van 1974 en wfc
vonden Bert met zijn eigen
eklektische stijl terug temid
den artiesten uit totaal andere
gast op het driedaagse festival
van Peer. De Morgen van
11-7-79 bericht daar het vol
gende over: «Dan kwamen uit
eindelijk Ian Hunt en George
Papanicolas, de uitgesproken genres. Deze plaat bevatte van
favorieten van de avond. Zij het sterkste materiaal dat hij
bekeerden het talrijke publiek schreef: zijn talenten als
met hun prachtige gitarenwerk songschrijver én muzikant
en met vele solo's. Talrijke
ovaties vielen hen te beurt, en
tot driemaal toe werden ze op
het podium geroepen om bis-
nummers te spelen». Vermin
nen die na hen kwam had het
•niet gemakkelijk...
Bert Jansch: authentiek, inventiviteit en perfektie in het kwadraat
werden tenvolle tentoon ge
spreid.
Zijn volgende «Santa Barbara
Honeymoon» werd meer ver
guisd dan opgehemeld, omdat
zijn kwaliteiten als muzikant
verdronken in overdadige ar
rangementen. In de interviews
die deze plaat begeleiden, be
klaagde Bert zich erover dat hij
werd vastgehouden in één be
paald genre, dat hij graag ook
wel 's andere dingen wou
doen. De platenfirma begreep
deze wenk en zijn nieuwste el
pee «Avocet» werd geheel in
strumentaal opgevat, met de
medewerking van een erg
sterke Martin Jenkins en oude
Pentangle-maat Danny
Thompson. De plaat kreeg m
de Engelse pers enorme lofbe-
tuigingen mee en Bert Jansch
vult steevast een groot deel van
zijn recente konserten met
schitterend materiaal uit deze
elpee. Werkelijk een primeur
dus voor Aalst!
FINN MCCUILL
De legende vertelt dat Finn
McCuill een volksheld was in
Schotland en Ierland, een
jonge, struise en roodharige
leidersfiguur die ten strijde
trok tegen de (plaatselijke)
Steve Ashley en Chris Lesley.
Finn Mac Cull: de grappigste folkgroep van Engeland.
BERT JANSCH
Bert Jansch, geboren in Schot
land, maakte zijn debuut op de
Londense folksien halverwege
de jaren zestig. Zijn eerste in
vloeden waren de klassieke
blues-singers Big Bill Broonzy
en Lightning Hopkins en
vooral Davey Graham. Deze
gitarist ontwikkelde een zeer
originele gitaarstijl die de
naam «folk Baroque» meek-
iteg^het gebruik van rijke ara
besken op in wezen eenvou
dige melodische strukturen,
ontleend aan verschillende
muzikale kuituren). Hoewel
Graham de 'folk baroque' voor
het eerst toepaste, was het
Jansch die hem populari
seerde. Het resultaat was een
zeer eigen, originele gitaarstijl
die Jansch toepaste op zijn ei
gen liederen. Een eerste, op
merkelijke elpee liet niet lang
op zich wachten.
Anne Briggs, een zeer onder
gewaardeerde folkzangeres,
bracht Bert Jansch in kontakt
met de Engelse folktraditie en
deze laatste liet zijn eigen lie
deren voor wat ze waren: hij
vulde een album met uitslui
tend traditioneel materiaal,
•■Jack Orion»Het gebruik van
de 'folk baroque' bij deze lie
deren, drukte een erg persoon
lijke stempel op deze plaat en
ze sloeg dan ook in als een
bom.
Uit deze periode dateert ook
het begin van de samenwer
king met John Renboum. Sa
men namen ze de elpee «Bert
and John» op, gevuld met
jazzy instrumentals. Deze
beide muzikanten waren ech
ter te talentrijk om het hierbij
te laten en een ontmoeting met
Terry Cox en. Danny Thomp
son leidde tot de oprichting
van Pentangle. die de muzi
kale lijnen, begonnen met
«Jack Orion», verder door
trok.
De muziek ging niet uitslui
tend terug op traditionals,
maar werd evenzeer beïnvloed
door jazz, blues en klassiek,
zodBt de benadering van het
materiaal, mede door de be
kwaamheid en de inventiviteit
van de muzikanten, wel erg
origineel kon worden ge
noemd.
draken. Het is echter niet deze
reus die eind augustus afzakt
naar onze kontreiën, doch de
gelijknamige Schotse folk-
rockgroep. Finn McCuill ont
stond aan de universiteit rond
Nick Keir en Tony Ireland.
Een tijdlang traden zij op als
duo. als onderdeel van een
folkteatergroep, tot John Wil
son zich bij het tweetal
voegde. In de lente van 1977
kregen zij een eerste konser-
treis aangeboden in Duitsland
en Nederland. Met een eerste
elpee op zak lag de weg open
naar een reusachtig sukses in
Noorwegen. Talrijke optre
dens en shows voor radio en tv
volgden in Engeland.
Terug uit het verre noorden
komt ook zangeres Maddy
Taylor bij de groep. Met haar
wordt een tweede elpee opge
nomen, «Sink ye, swim ye».
Het wordt een mijlpaal in de_
geschiedenis van de Britse fol-
krock. Alles gaat naar wens tot
een ernstig auto-ongeval de
groep uit mekaar rukt. Het
duurt èen vol jaar vooraleer de
groep (zonder Maddy) weer de
baan op kan.
Finn McCuill heeft niets van
zijn sterkte verloren, wel in
tegendeel. McCuill tapt uit
hetzelfde muzikaal vat als
Steeleye Span of Five Hand
Reel. In dit geval wel erg ge
schikt op Schotse dansmuziek.
De bezetting is de volgende:
John Wilson speelt bas en gi- -
taar; Nick Keir speelt mando
line, gitaar en whistles, terwijl
Tony Ireland naast de bas ook
nog de dulcimer voor zijn re-
kening neemt.
Pe Britse pers noemt Finn
McCuill wel eens de aller- J
grappigste groep van Enge-
land.
.Meer dient hier o.i. niet' aan
toegevoegd: slechts superla-
tieven kunnen artiesten van
dergelijk allooi begeleiden.
Het is nu hopen dat deze Den
derfolk genoeg volk trekt, om
de bezieling warm te houden
voor een tweede editie ervan.
Afspraak dus in Jeugdcentrum
«Zonnestraat». Kaarten zijn te
verkrijgen bij de hoger ver
noemde organisatoj*n, 3
(slechts 150 fr, in voor^r-
koop, aan de ingang bej^lt s
men 160 fr).
Dirk De Trover
