Vijfvoudige Belgische kampioene
Bemadette Buysse heeft Moskou '80
als objektief
28 - 24.8.1979 - De Voorpost
blikken
BEN( 3
Met drie nationale veidlooptltels, twee gouden medailles op de piste, 8 provinciale titels, een plaats bij de
elite als voorbereidende topatlete neemt de 17-jarige (18.9.1961) en eerste jaars juniore Bemadette Buysse
een voorname plaats in de Belgische damesatletiek in. Het Zeelse meisje wordt terecht aangestipt als een
toekomstige grote, die alhoewel haar voorliefde voor de cross, als halve fondloopster nog een mooie
carrière voor de boeg heeft.
Haar exploten van de voorbije veertien dagen bij de seniores, zowel te Blankenberge tijdens de
damesinterland, als deelneemster buiten wedstrijd, als tijdens de senioreskampioenschappen, waar ze als
tiener op het podium klom met een derde plaats op de 3.000 m en de 1.500 meter van Anne Marie Van
Nuffel vorm gaf, hebben er toe bijgedragen dat Bemadette een grote stap voorwaarts heeft gezet en haar
kandidatuur van Moskou 80 nog meer in de verf zette. In de atletiek gaat het om minima, niet om plaatsen
of hoofdrollen, dat is een feit, maar Bemadette heeft bij de insiders de indruk gegeven dat tijden binnen de
grenzen van haar mogelijkheden liggen.
nadette vooraf op het
hart gedrukt, dat ze niet
mocht ontgoocheld zijn,
indien ze het niet haalde.
Ze is nog veel te jong om
het uiterste uit haar
lichaam te persen en
zic-h nu reeds dood
trainen daar is geen
sprake van. Haar vader
waakt er bijzonder goed
over, dat ze geen in
spanningen levert, die ze
binnen enkele seizoenen
moet bekopen. Ze
heeft en krijgt de tijd om
volledig te ontbolsteren.
Te snel naar de top is
nooit goed en zeker in
atletiek moet men zich
daar voor hoeden», zijn
Geen haast, alles komt
voor mekaar en ongeduld
is meestal een slechte
raadgever voor sport
mensen, dit zijn de
hoofdmotieven die haar
trainer er steeds blijft
inhameren. Er wordt ge
werkt naar een bepaald
streefdoel en dat is in de
eerste plaats de Olym
pische Spelen in Mos
kou. Bemadette is met
deze gang van zaken zeer
ingenomen: «Trainen is
tot hiertoe voor mij altijd
een ontspanning ge
weest. Ik ben nog nooit
vermoeid teruggekeerd.
Ik ben ook geen slaaf van
de trainingen. Normaal
om te beginnen spurten
en die twijfel heeft me
hoogstwaarschijnlijk een
dichtere plaats gekost.
Ik moest mijn ëerse idee
doorgedreven hebben. Ik
ben geen snelle spurter
maar ik kan lang en hard
spurten naar de finish en
die eigenschap had ik
moeten durven uit
buiten, maar ja, al doen
de leert men. Een bij
komende handicap voor
mij is dat ik nog over
weinig ondervinding be
schik op de piste. Het is
maar het eerste seizoen
dat ik er op voorbe
reid ben. De andere jaren
was het mijn periode van
er haar eigenlijk tot de
atletiek heeft aangetrok
ken, heeft ze niet direkt
een antwoord, maar
wijst in de richting van
haar moeder.
«ik neb ze eigeniijk naar
een loopkoers gestuurd.
Het werkte danig op mijn
zenuwen», aldus Berna-
dette's moeder, «dat ze
hier maar altijd lui en
nietsdoend op de zetel
lag. Ik vroeg haar of ze
nu eigenlijk in geen
enkele ontspanning trek
had. Op een zondag
middag was het weer
zover. Er was een oefen
cross op Veldeken, de
wijk die aan Meerskant
train ik één keer per dag
ofwel is het duurloop in
de Gratiebossen, waar ik
veel prijs op stel, want
steeds geniet ik van die
gezonde omgeving, of
wel train ik op de piste
van mijn club A.C. Zele.
Sedert Ach iel Vanhoo
mij ongeveer anderhalf
jaar met raad en daad
bijstaat, is er meer af
wisseling gekomen. Mijn
zwakke plaatsen werden
bijgewerkt met meer
lichaamsbewegingen. Ik
krijg meestel mijn sche
ma voor de ganse week
mee en ik voer het tot de
puntjes uit. Spijbelen
durf ik niet. Indien ik de
één of andere dag een
oefening moest over
slaan, ik zou de ganse
nacht geen oog dicht
doen. Maar ik denk er
niet aan. Ik hou van
trainen, evenwel zonder
overdrijven en niet tijds
gebonden. Ik zal niet
speciaal om 6 uur het
bed uitkruipen om het
trainingspak aan te trek
ken. Ik heb het als
voorbereiding op kam
pioenschappen wel een
paar keer gedaan, maar
dit dan hoofdzakelijk om
tweemaal te kunnen
oefenen. Het was in de
periode van de examens
op school.
Ik bereikte een dubbel
doelde ochtendtraining
was een welgekomen
afwisseling in de blok-
tijd en de konditie bleef
op peil. Ik voel het
eigenlijk wel aan dat ik
nog geen overdadige in
spanningen heb gedaan
en ik nog wel voldoende
reserves heb en ander
zijds geluk ik er in om
mijn persoonlijke re-
kords steeds maar scher
per te stellen. Voor de
belgische senioreskam
pioenschappen was mijn
beste 3000 meter tijd
9.53.2 en op de Heizei
eindigde ik in 9.24.3.»
Over die 3000 meter
finale wilden we graag
wel iets meer vernemen
van Bemadette zelf.
«Ik voelde op 500 lot 600
meter van de meet dat de
wedstrijd zowat stilviel.
Ik achtte mij op dat
moment nog zeer sterk,
maar was niet zeker van
mezelf, iets waarmee ik
al meermaals overhoop
heb gelegen. Ik aarzelde
aktieve rust en uitblazen,
maar wil ik Olympische
ambities koesteren, dan
moet het nu wel. Maar er
komen nog veel dagen.
Na een wedstrijd heb ik
toch altijd de gedachte
dat ik niet goed ge
lopen heb».
Veldlopen en piste kom-
bineren
Om naam en faam te
verwerven in de atletiek
is de piste het aange
wezen aktieterrein. In-
zonder voor vrouwen is
het veldlopen maar zeer
beperkt. Bemadette
Buysse heeft altijd een
grote voorliefde gehad
paalt en ik zei haar
waarom ze niet eens
ging meelopen. Ze wist
niet wat het inhield
lopen om het eerst. IK
haalde een paar pan
toffels, een short en een
truitje en trok met mijn
luie Bemadette naar Vel
deken. Met handen en
voeten moest ik haar
uitleggen waar het om
ging, wat ze moest doen
en tot waar ze moest
lopen. Na de start
schoot ze als een pijl uit
een boog en kwam in
haar reeks als eerste over
de meet. Enkele mensen
die haar zagen lopen,
■Ep
Bemadette Buysse, naast veldcross en andere wegen ook
thuis in de keuken (GB)
voor crossen.
«Ik doe het graag omdat
ik dan langer kan lopen
en ik maak me graag
vuil. Ik kan er mij echt in
uitleven. Ik zal die tak
dan ook niet gauw vaar
wel zeggen. In de ko
mende winter zal ik mijn
veldloopaktiviteiten wel
beperken, tot enkele
crossen, want ik wil
paraat zijn voor het
zomerseizoen 80.»
Het veldlopen past won
derwel in haar streef
doel om in de vrouwen-
atletiek de grootste af
standen te viseren.
Kracht en uithouding
zijn er wel nodig voor
3.000 meter en dit kan in
de winter wel opgedaan
worden.
«Men spreekt bij de
vrouwen over 5.000 m.
Moest dit er komen dan
sta ik daar zeker niet
afkerig tegenover» filo
sofeert Bemadette.
Op de vraag wat en hoe
vroegen hoelang ze train
de, waar ze bij aange
sloten was, maar tot op
die dag had ze nog nooit
een stap gelopen laten
staan getraind. Door toe
doen van Huguette De
Nil, toen aangesloten bij
Lokeren, is ze dan atlete
geworden»
Bemadette en de Olym
pische Spelen
«Luie» Bemadette op
weg naar de Olympische
Spelen, zouden we dur
ven schrijven, als we
haar aanloop naar de
atletieksport in herinne
ring brengen.
Het A.C. Zele meisje
behoort tot de groep van
de «voorbereidende top
atleten». Eigenlijk een
omschrijving, die nog
geen waarborg is om
volgend jaar de valiezen
te pakken en naar Mos
kou af te reizen. Juniore
Buysse is er zich terdege
direkt entoesiast was
om onze dochter op te
nemen», komt moeder
Buysse tussenbeide.
«Men waarschuwde met
banale woordenPas op
't is de dochter van 'n
coureur en dan weet ge
wel wat er kan ge
beuren. Dergelijke men
taliteit vind ik echt jam
mer. Omdat Camiel in de
koers gereden heeft, en
als beroepsrenner ge-
konfronteerd werd met
het zogezegde probleem
van doping op stimu
lerende middelen, meent
men te moeten besluiten
dat Camiel ook niet
anders zou gedaan heb
ben dan pillen slikken.
Waarom wil men toch
altijd de wielersport de
dupe maken van het
probleem. Als een mil
joenenvoetbalteam als
Barcelona de regels niet
naleeft stopt men het in
de doofpot, als men
Michel Pollentier betrapt
is het een wereldschan
daal. En nu wil men een
jong meisje nawijzen,
omdat haar vader bijna
20 jaar geleden wiel
renner was. Een klein
geestig gedoe. Kunt U
het zich indenken dat
een vader zijn eigen
dochter middelen zou
geven om betere sport
prestaties te halen.
Iemand die destijds in
zijn sportomgeving goed
heeft gezien wat er de
gevolgen kunnen van
zijn.»
De gezonde jonge glim
lach en de vitale ogen
van mooie Bemadette,
zijn haar antwoord op de
onzin, die voortspruit uit
afgunst naar mensen die
de top bereiken of bij wie
de mogelijkheid er inzit
daar tot door te dringen.
Hoge bomen vangen veel
wind, is een gezegde dat
nog altijd van kracht
blijft. Bemadette stoort
er zich niet aan.
«Ik kan en wil me veel
ontzeggen om er te
komen maar mijn eten
kan ik er niet voor laten.
Tijdens de stages kijken
de meisjes verwonderd
op als ze een berg
aardappelen op mijn
bord zien liggen. Ik eet
graag en veel. Ik moet
eten voor en na de
training,» aldus Berna-
vitamines en daar is ook
de vijfvoudige belgische
kampioene op aangewe
zen.
Bemadette heeft
momenteel een periode
van aktieve rust. Geen
«huiswerkbriefjes» van
trainer Vanhoo. Zich vrij
ontspannen, doen wat ze
wil en als ze zin heeft
naar een meeting te
gaan, maar een nummer
kiezen tot 800 meter. In
de rustperiode geen 1500
m of 3000m. Ze vindt het
amusant en houdt er zich
aan.
Op sportief vlak is ze
zonder zorgen. Maar als
gediplomeerde in het vak
haartooi en schoon-
heidszorgen moet ze een
knoop doorhakken. Een
D-cursus om later lerares
te worden spreekt haar
aan, maar drie jaar sta
ges en achteraf nog twee
jaar studie, is niet mak
kelijk. Inzonder omdat
stages betekenen veel
uren per dag staan en dit
is zeker niet ideaal voor
een atlete. Anderzijds
heeft ze een aanbod van
het leger, met waar
borgen tot veel trainen.
Een moeilijke keuze voor
het gezin Buysse en voor
Bemadette die evenwel
nu al reilhalzend uitkijkt
naar haar 18e verjaardag.
Op 18 september, want
ze hoopt dat die dag haar
eigen autootje voor de
deur zal staan, alhoewel
ze op eigen «PK» tot veel
in staat is.
Bernadette-de-lerares of
Bernadette-de-militair,
dat is het probleem.
Lesgeven daar ziet ze
brood in. Dat de sukses-
sen haar hoofd nog niet
was de redenering va 3
Bemadette.
1979 was voor haar ee g
bijzonder geslaagd a 7
gemeen debuut op d 8
piste. 1980 wordt het jas 9
van de waarheid, waar z 10
met veel entoesiasm
naar opkijkt met d
zekerheid dat ze no
genoeg reserves in pett
heeft. Haar ontspannin
is haar sport.
«Ik ga graag eens uit. N
de laatste meeting heb
het er eens van gencj
men, maar het kan bei
gebeuren dat ik de kc
mende weken daar nieio
meer aan denk. Ge moe^
het karakter opbrenger
Ik dans heel graag. Gee3
probleem. Ik doe het da|4
thuis alleen en voor mij4
radio. Vroeger reed i8
veel op mijn koersfieti7
Deze zomer met de drui
ke pistebedrijvigheid ko
ik het niet doen. Mij
vader had graag geha
dat ik wielrenster werd
De atletieksport is mij
ontspanning waar ik ve<
genoegen aan beleef e
dat ik dolgraag doe»
het besluit van i
sportmeisje, dat
met veel
achteruit mag
maar beslist goed
dat om echt topatlete
zijn de weg nog
geeffend worden en
is zeker een pluspunt
aan de opdracht te
ginnen.
Een opdracht die Berna|v£
dette Buysse zeker
kan, al is Moskou
reiken geen sinecure
Bemadette Buysse steekt_fie, de beker omhoog, haar overhan
digd in 1977 als sportvrouw van het jaar van de gemeente Zele-
(GB)
Geen geforceerde op
gang
Een zeer belangrijke fak-
tor die ons tijdens een
gesprek met Bemadette
en haar omgeving is
opgevallen, is de bijzon
dere zorg waarmee men
omspringt met dit
natuurtalent. Bij haar waakt er bijzonder goed eerste plaats de Olym- moeten durven uit- dette's moeder, «dat ze Met vaderfier poseren bij de talrijke trofeeën, waaronder deze van Kamiel die met de national1^
ouders, noch bij haar over, dat ze geen in- pische Spelen in Mos- buiten, maar ja, al doen- hier maar altijd lui en ploeg in 1959 het ploegenklassement in de Ronde van Frankrijk won. (GB\
trainer Achiel Vanhoo, spanningen levert, die ze kou. Bemadette is met de leert men. Een bij- nietsdoend op de zetel van bewust, dat ze pres- dette. op ho) brachten dc,
noch bij haarzelf is er binnen enkele seizoenen deze gang van zaken zeer komende handicap voor lag. Ik vroeg haar of ze taties onder de vorm van Het is als vanzelfspre- gaf ze zelf het bewT
drang om zo vlug moge- moet bekopen. Ze ingenomen: «Trainen is mij is dat ik nog over nu eigenlijk in geen tijden zal moeten ver- kend dat bij sportmen- van 1
lijk aan de top te staan, heeft en krijgt de tijd om tot hiertoe voor mij altijd weinig ondervinding be- enkele ontspanning trek wezenlijken om tot de sen in het algemeen en «Misschien geraak i£
Men is er van over- volledig te ontbolsteren, een ontspanning ge- schik op de piste. Het is had. Op een zondag- elitegroep door te drin- topsporters in het bij- noq wel eens bekend al3
tuigd dat een atletiek- Te snel naar de top is weest. Ik ben nog nooit maar het eerste seizoen middag was het weer gen. zonder het noodzakelijk sportvrouw en dat U
loopbaan dan alleen nooit goed en zeker in vermoeid teruggekeerd, dat ik er op voorbe- zover. Er was een oefen- «Van verschillende zij- is om prestaties te ver- misschien gemakkelijk*6
stand houdt of naar hoge atletiek moet men zich Ik ben ook geen slaaf van reid ben. De andere jaren cross op Veldeken, de den hoorden we dat de wezenlijken, dat men om aan een Dlaats in he?'
pieken kan leiden, als de daar voor hoeden», zijn de trainingen. Normaal was het mijn periode van wijk die aan Meerskant atletiekfederatie niet zo zijn toevlucht neemt tot onderwijs te aerakem8-
itlete de gelegenheid
geboden wordt haar mo
gelijkheden op een
natuurlijke manier te
ontplooien.
Een eerste voorbeeldbij
wijze woorden uit de
mond van een moeder
die de gezondheid van
haar dochter voor ogen
heeft, meer nog dan
kortstondige sportroem.
Voor de zoveelste keer op het ereschavot, hier te Sinaai. (GB)
de Buysse's staat men
niet te springen van
ongeduld naar interna
tionale erkenning, en
filosofeert over het niet
halen van het 4.20 mini
mum voor deelname aan
de Europese juniores-
kampioenschappen die
einde deze maand in
Polen plaats hebben.
Bernadette's moeder,
Rita Rupus, heeft daar
wel haar zegje over:
«Belgié stelde het mini
mum met 4 minuten 20
seconden bijzonder
scherp over 1500 m voor
juniores. Dit is 10 se
conden minder dan vorig
jaar. Holland houdt het
op 4.25 en dit is bil
lijker. Daar kunnen er
vier tot vijf meisjes mee.
Bemadette kreeg in
Blankenberge buiten
wedstrijd nog een kans,
maar daar werd om de
punten, niet om de tijd
gelopen, zodat ze in het
internationaal seniores
gezelschap zelf aange
wezen was om tempo te
maken. Dit is in België
nog altijd een nadeel.
Men wil tijden voorop
stellen, maar niemand is
gretig om haas te spe
len. We hadden Ber-
Natuurtaient
Het «voorzichtigheids»
trainingsschema van
haar trainer Achiel Van
hoo, met daarnaast haar
indrukwekkend palma
res, doet ons besluiten
dat Bemadette haar
prestaties nu nog altijd
schraagt op de eigen
schappen die ze van
moeder natuur en haar
ouders heeft meegekre
gen. Het is een gezonde
kombinatie, tussen de
fysische kracht en het
uithoudingsvermogen
dat destijds haar vader
Camiel Buysse in de
wielerpeletons demon
streerde en het door
zettingsvermogen en de
sterke wil om vol te
houden die haar moeder
kenschetsen.
De steeds opgewekte en
dartele Bemadette ver
liest er haar eeuwige
glimlach niet bij als men
haar portret ontleedt.
Men kan haar morfologie
als bijzonder geschikt
voor een discipline als
atletiek aanzien en haar
mooie foulée is verant
woordelijk voor de sier
lijkheid en effektiviteit
van haar inspanningen.
