leve het feestvarken!
SIMILES ONTVANGT
IMPATISANTEN
KAPPELLEVINK GIJZEGEM: 20 JAAR
ÉfeküK'
SPF
Él
ii !J
ié
VERBROEDERING
MEMBACH - GIJZEGEM
De Voorpost - 31-8-1979 - 15
De VAB-VTB-afdelIng Oordegem wil het kermlsge-
beuren in ere houden en doen herleven. Naast
verschillende kuiturele aktlviteiten, heeft men ook
ontspannende zaken voorzien. Zo konden d6
bezoekers op kermismaandag het gewicht schatten
van een levend varken. Het dier werd in een veel te
kleine kooi tentoongesteld onder de ingangspoort
van de ex-gemeenteschool. Voor 50 frank mocht
men een gok doen. Honderden schatters probeer
den. Eerst werd van op afstand gewikt en gewogen,
dan werd een boer of een varkenskoopman
aangesproken en tenslotte werd het formuliertje
ingevuld. Stel U voor: moest ik dat beest winnen...
I. (Mark)
De officiële weging zou
doorgaan om 21 uur 45.
Hier namen de organisa
toren wel een loopje met
de wachtende aanwezi
gen. De plechtigheid
werd verschoven naar 20
uur 45, even uitgesteld
tot 21 uur om tenslotte
door te gaan om 21 uur
30.
Een grote baskuul werd
in het midden van de
speelplaats opgesteld en
scherp gezet. De gokkers
rarken werd heel nauwkeurig gewogen. Slechts 5 mensen raadden het juiste gewicht van verdrongen zich errond.
Het varken werd met
kooi en al door vier
stoere kerels aange
bracht en op het weeg-
vlak geplaatst. De span
ning was te snijden. Het
juiste gewicht werd ten
slotte rondgeroepen89
kilogram. Gejuich van de
enen, ontgoocheling bij
de andere. Wie «er op»
was, sprong natuurlijk
een gat in de lucht.
Maar.... er bleken met
minder dan vijf winnaars
te zijn. Geen nood, dat
was ook voorzien en in
een mum van tijd stond
er een personenweeg
schaal op de speel
plaats. De vijf winnaars
moesten een tweede
maal schatten, dit keer
naar het gewicht van
vertegenwoordiger Be-
non i Van De steen. Wie
IBË?
idagavond. ledereen wou het varken van nabij bekijken. Het juiste gewicht raden was niet
ikkeiijk. (Mark)
idag laatstleden, stelde het psychiatrisch
;enhuis De Zoete Nood Gods weer zijn deuren
lenwijd open. De bedoeling hiervan is niet alleen
50 jaar psychiatrische zorgen te Lede te vieren,
Br eveneens de vriendenkring Similes in de
Bmetjes te zetten; naar aanleiding van hun
ijarig bestaan. Vervolgens werden de mensen
buiten de muren op een prettige manier
lonfronteerd met de patiënten van «binnen» wat
ir velen een leerrijke namiddag betekende,
luurlijk wil de stichting wat geld verdienen,
lat volgende maanden weer kan gedacht worden
i verlaten patiënten of behoeftige familieleden
Zij waren vooral in het
zeer sterke fluweel, dat
een boer vaak draagt,
uitgedost. De overbe
kende «bolletjeszak
doek» ontbrak evenmin.
Uit papier, of was het
karton, werden mooie
hoofddeksels gemaakt,
zodat het kleurrijke ge
heel ook nog beziens
waardig was. Nadien
kregen we een tweede uitgestald lagen. De aan-
groep, die uitgerust koop werd tegelijk in een
irom werden vanaf 14 deerde prijzen. Bij het
heel wat standjes rad der fortuin kreeg men
ingehouden door vrij- dadelijk een prijs: het
tigers, die meestal ge- was voldoende een schijf
kt werden onder het met nummers te doen
plegend personeel en draaien. Een hindernis
de vereniging Simi- deed de schijf op een
Op het grote gras- bepaald nummer stil-
in in de tuin van het staan en uit dit prijzen-
tituut zagen we niet vak mocht de (altijd)
ider dan tien tenten, winnaar zijn keuze ma
ar men zich kon ver- ken.
ken. Het terrein van Het dobbelspel scheen
Vlaamse kermis was echter de meeste aan-
stelijk versierd met wezigen te bekoren. Het
iggen allerhande. Wie spel bestond erin negen
vogelpikken be- dobbelstenen tegelijker-
Brste kon aan zijn tijd in een pitjesbak te
kken komen. Met bal- gooien. De ogen werden
werd naar de koppen samengeteld en voor het
h de familie Flinstone bekomen aantal kreeg
jooid. Karabijnschut- de speler een prijs, gaan
konden nog eens de van een sleutelhanger
kken op de zeer oude tot de hoofdprijs: twee
isen pijpen, die overal heus echte telefoons
ds vervangen werden voor binnenshuis. Om
cilindervormige deze prijs te winnen
speciale verpakking ge-
wikkels, zodat men zich
zelf wel eens een ge
schenk gunde... Tijdens
sen heerlijke wandeling
doorheen de grote tuin
»/an het instituut, kon
men terecht in het self
service restaurant (van
12 tot 14 uur) met nadien
behande- de mogelijkheid even te
die hen verpozen in de snackbar,
was met een éénkleurig
(licht- en donker-) bruin
kleed, maar versierd met
een groot noord-Hol
lands hoedje. De kledij
was echter niet prime
rend men beoogde
vooral aan de mensen te
tonen wat de patiënten
zoal deden in de ver
schillende
lingswijzen,
terugleiden tot een nor- de kremerie of de kafe-
maal leven en een verge- taria. Het was er, on-
ten van de opgelopen danks het minder goede
spanningen. weertje, een begankenis
Een zestal patiënten ver- van belang!
schenen in een mooi in de tuin kregen de
kostuum en speelden aanwezigen echter een
onder bekwame muzi- super-optreden van de
kale leiding een «trom- Koninklijke Harmonie
mei-nummer» dat bij het Sinte-Cecilia. Onder de
publiek zeer gewaar- leiding van de heer Ar-
deerd werd... Wij bega- thur Van Migerode,
ven ons naar de ten- bracht de harmonie een
toonstelling van de Vrije waar feestpro-
Ekspressie. de getoonde gramma: St. Pol
werken werden alle ge- The Chairman (M.
psen kokertjes.Inhet moest min met de"negen maakt ?oor de patiën- Pauwels) en Longstreet
egelpalies kon men dobbelstenen wel het ten: tafeldoekjes, pop- Dixie van Lex Abel.
hen in holle, bolle en aantal negen ogen
welfde spiegels. De gooien, wat betekent:
Ivenschieting bestond negen maal de één! De
met een pijltjes- kans hierop is natuurlijk
weer een paar zeer miniem maar menig
laiende (kartonnen) aanwezige probeerde
iven te vellen. Elke toch maar eens...
bracht een punt op. Ter afwisseling werd op
t bollenwerpen een grote kiosk, midden
leen ons eerder moei- op het grasplein, een
in een rechtstaande volksdans-voorstelling
at werden gaten ge- -gepland. Onder de be-
takt, waar de ballen geleiding van de heer E.
«sten in verdwijnen. De Winne-Bonnaerens
er moeilijk spel, pro- met een akkordeon, ga-
er het zelf maar eens! ven de patiënten een
ik het schijfschieten aantal danspassen ten
s een dergelijk spel- beste. Het geheel was
ie: in een aantal gleu- zeer genietbaar en werd
van het clowns- met een duidelijke inzet
ofd, moest men een naar voren gebracht. De
tonnen schijf gooien, verschillende figuren wa-
verworven punten kon ren voor de gelegenheid
in het prijzenkraam mooi uitgedost in ver-
Wisselen tegen een schillende karakteris
tieke klederdrachtende
an eenvoudige maar boerinnetjes hadden een
dure en gewaar- echt boerke in de arm.
dit het dichtst benader
de, won het varken. Het
juiste gewicht bleek in
dit geval 84,900 kilogram
te zijn, wat Johan Lu-
waert uit Wetteren op
geschreven had. Hier
moeten we spijtig ge
noeg een onregelmatig
heid vaststellen. Op de
uitnodigingen en af
fiches stond inderdaad
dat «het varken wordt
toegekend aan de Aan
wezige schatter die...
«De winnaar was niet
aanwezig, maar kreeg de
hoofdprijs toch toege
wezen
Zoals bij vele wedstrij
den, was ook hier een
troostprijs voorzieneen
salami van 2,5 kilogram.
Vier kandidaten-win
naars moesten nu een
volgende proef afleg
gen: een ballon opbla
zen. Wie het eerst zijn
ballon kon doen sprin
gen, won de salami. Het
startsein werd gegeven:
de kandidaten zetten de
wangen bol. Eén wou de
slimste uithangen en
neep zijn ballon al vlug
stuk. De zaak werd ech
ter opgemerkt en de
proef moest worden o-
vergedaan. Tenslotte
was het Raman Richard,
Bussegem 6 te Vlier-
zele, die met de troost
prijs naar huis mocht.
Wij bekeken nog even
het feestvarken, dat we
een lang en gelukkig
leven wensen bij de
nieuwe baas. Of deze
wens uitkomt, blijft voor
iederèen een raadsel.
Misschien is het dier
reeds begraven in een
diepvriezer...
RDV
Er^vordt wel eens beweerd dat waar er enkele Belgen bij
elkaar zijn het niet lang kan duren vooraleer er een klub of
een vereniging wordt gesticht. In dat gezegde moet er dan
toch minstens een grond van waarheid zitten, want twee
decennia geleden, in het jaar 1959 reeds werd daarvan een
nieuw en zoveelste bewijs geleverd.
pen, macraméwerk...
werden gewaardeerd,
maar niet verkocht. Daar
voor moest men naar het
terras van de afdeling
Sancta Maria (aan de
hoofdingang). Daar was
inderdaad een verkoops
stand voorzien. Wij trok
ken, genietend van de
schoonheid, langs de
stranden waar tafeldoek
jes met lacéwerk, deko-
ratieve poppen, macra-
mé-zaken, gebreide en
gehaakte sjaals, kera-
miekjes en allerhande
kado's (dieren, poppen,
geweven kussentjes...)
Het was dat jaar in de zomer
misschien waren de zomers
toen nog warm en zag men nog
blauwe lucht, want als men
iemand van de vorige genera
tie herinneringen hoort opha
len dan is er altijd bij: dat was
nog eens een zomer! dus in
de zomer dat vier mannen tij
dens de kermis de hoofden bij
elkaar staken zoals men dat
zegt als men het over een of
andere samenzwering heeft,
om samen de «De Kapelle-
vink» in het leven te roepen. In
die tijd was er waarschijnlijk
nog weinig of geen sprake van
meer moderne zaken zoals bij
voorbeeld yogaklubs, zweef-
vliegklubs en dergelijke meer.
Om het dus eenvoudig en «on
der ons» te houden werden het
vinken. Dat is immers popu
lair, voor iedereen en diegenen
die vandaag «in» willen zijn,
met hun tijd meegaan en dus de
woorden van hun tijd gebrui
ken. ook zij zullen alleen maar
vol geestdrift kunnen zijn over
een vinkenklub. Het is immers
een verantwoord alternatief,
milieuvriendelijk en -bewust
en waarom ook niet kreatief.
Die vier die indertijd de kop
pen bij elkaar staken zijn intus
sen willens nillens twee keer
tien jaar ouder geworden. Het
waren De Wolf Florent, Ver-
eecken Emil, D'Hooghe Be-
noit en tenslotte Blomme Ro
ger.
Een klub moet een lokaal heb
ben. Dat is een noodzakelijke
voorwaarde want zoiets kan
men moeilijk in huis halen.
Het zou zonder twijfel op ver
zet stuiten van de andere min
der geïnteresseerde huisgeno
ten, niet in het minst van de
kant van de huisvrouw. In het
geval dat mannen samen zijn is
de kans groot dat ze zich al dan
niet toevallig bevinden in een
gelegenheid waar dranken
worden geschonken. Kortom
een café. Dat was eveneens het
geval met de vier hogerge-
noemden. Zij bevonden zich in
café «Tom Doley» en wat lag
er in zo een geval meer voor de
hand dan dat zij dit café de eer
lieten te beurt vallen om als
hoofdkwartier van de Kappel-
levinken dienst te doen en al
dus geschiedde.
De deur en de bierkraan van
deze herberg werden toen
opengehouden door Schokaert
Philemond. Na een zekere pe
riode die echter niet meer pre
cies kan achterhaald worden
werd Philemond opgevolgd
door Verhofstadt Willy. Het
speelterrein was de muur van
het klooster.
Klubstichters hebben nu echter
niet de bedoeling om alleen te
blijven. Een dergelijke situatie
zou tot gevolg hebben dat alle
leden in het bestuur zetelen en
iets dergelijks kan nooit de be
doeling van de initiatiefnemers
geweest zijn. De Kapelle-
vinken werden dan ook groter.
Niet de beestjes natuurlijk
maar het aantal leden. Niet ie
dereen kan er echter prat op
gaan een goede verstaander te
zijn zodat een half woord soms
niet volstaat om de bedoeling
volkomen helder en bevattelijk
te maken. Er werd dan ook uit
gekeken naar een ander lokaal.
(Waarom eigenlijk zegt een
klub telkens dat zij gevestigd is
in een lokaal en niet gewoon in
een café'? Is het omdat men an
dersvolkomen ten onrechte
overigens zou durven ver
moeden dat de vereniging
slechts dekmantel of facade
moet zijn voor een andcre-ak-
tiviteit die meer aanleunt tegen
hetgeen in dat bewuste lokaal
kan worden verbruikt?) Dat
ander café was café «Zele» bij
Petrus en Jeanneken in de
Kerkstraat. Geef toe dat per
sonen met een zo vriendelijk
klinkende naam hun etablis
sement zeker niet voor derge
lijke doeleinden ter beschik
king zouden willen stellen.
Het speelterrein verhuisde mee
en het werd de muur van de
Paters Oblaten, een muur die
wat langer is. Daar is men dar
enkele jaren gebleven tot ei
een derde maal een andere
plaats werd opgezocht name
lijk café «De Uil» gevestigd in
de Stationstraat. Daar zitten de
vinken voor het ogenblik nog
steeds. Het nieuwe speelter
rein ligt er dicht in de buurt in
de Nijverheidslaan.
Twintig jaar is niet niks. Twee
decennia! Het bestuur heeft er
daarom aan gehouden om deze
verjaardag niet onopgemerkt
te laten voorbijgaan en het
heeft er dan iets zeer bijzon
ders en opmerkelijks willen
van maken. Bij iets bijzonders
zijn er onvermijdelijk kosten te
maken. Deze zal men in de
mate van het mogelijke probe
ren te dekken met een tombola
die zal gehouden worden. Het
programma van de viering zal
er als volgt uitzien: op zaterdag
15 september heeft de vlagge-
wijding plaats. Nadien ont
vangst op het gemeentehuis
om een passende hulde te
brengen aan de vier grondleg
gers. Vervolgens vermeldt het
programma een kleine rond
gang door de gemeente in het
gezelschap en onder de muzi
kale begeleiding van de plaat
selijke muziekmaatschappij
van Gijzegem. Het feest zal
dan worden verder gezet in het
lokaal, café «Den Uil» in de
Stationstraat.
Doorheen al die jaren heeft het
oorspronkelijke bestuur tal van
veranderingen en wijzigingen
ondergaan. Voorzitters en on
dervoorzitters zijn gekomen en
toen hun tijd van gaan geko
men was zijn ze weer gegaan.
Het is passend om ten minste
de namen van de leden van het
huidige bestuur hier te vermel
den. De volle last van de orga
nisatie rust op de schouders
van de voorzitster Mevrouw
Van Medegael Rita, bijgestaan
door de ondervoorzitter De
Wolf Willy. Merk op dat het
een dame is die hier de leiding
in handen heeft. De schatten
zijn in handen van en worden
bewaard door Cami Constant.
Dikwijls is het in verenigin
gen, commissies en werkgroe
pen allerhande zó, dat de voor
zitter de eer krijgt terwijl de
sekretaris het werk dient op te
knappen. Sekretaris van de
Kapel levinken is Merckx
Willy. Om naar buiten te kun
nen optreden zijn woordvoer
der of afgevaardigden nodig.
Het zijn Lemmens Marcel, De
Wolf Florent en Bautens Jo
zef. Om de dagelijkse gang
van zaken te beredderen is er
het bestuur. De leden daarvan
zijn Van Sinay G., Mertens
Adolf en Lemmens Jozef.
Alle vinkeniers en vinkenier-
sters worden verzocht die dag,
zaterdag 15 september vrij te
houden want ze worden vrien
delijk verzocht de verjaardag
te komen meevieren.
A.D.B.
Op 15 en 16 september 1979 komen verschillende mensen
uit Membach naar Gijzegem op bezoek in het kader van de
verbroedering Gijzegem - Membach.
Deze twee deelgemeenten worden meer en meer een grote
familie. Langs deze weg wordt een beroep gedaan op
bereidwillige sympatisanten om logement te geven aan
deze mensen, en dit voor slechts een nacht. Men kan zijn
naam opgeven samen met het gewenste aantal personen
dat kan overnachten en deze gegevens bezorgen aan voor
zitter Jozef Lejuste, Muntstraat, aan een van de leden van
het bestuur of iedere voormiddag op het dienstcentrum.
Het zou voor het bestuur aangenaam zijn vanaf zaterdag
middag 15 september tot zondagavond 16 september de
huizen bevlagd te zien.
Heel Gijzegem wordt ook vriendelijk uitgenodigd aanwe
zig te zijn op zaterdag 15 september om 21 uur in het
recreatiecentrum (Schoorstraat) voor de verbroedering.
Men wordt eveneens verzocht de mis bij te wonen die in
de kerk van de parochie wordt opgedragen in aanwezig
heid van de vrienden uit Membach.
A.D.B.
Een blik in de tentoonstelling van de vrije expressie van
ziekenhuis te Lede. (Mark)
Onnodig te zeggen dat
«Op de purpere heide»
van Armand Preud'hom-
me met de grootste
«schlager» was van de
namiddag. Toch werd
nog geprofiteerd van The
Floral Dance, van Edel
weiss en van Dorps
kermis, gevolgd door
The Footman, beide van
Bultiau. De majoretten
van de harmonie waren
ook van de partij. Ze
waren echter allen in een
nieuw uniform gesto
ken de grootsten droe
gen een kort, grijs-bruin
kostuumpje terwijl de
kleineren een witte bloes
op een fris roodgeruit
rokje droegen.
De hoofdzaak van dit
optreden lag echter niet
bij de mooie bewegingen
van de majoretten, maar
wel bij het opbeurende,
het feestvierende psychiatrisch pjjnverzachtende muziek
van de koninklijke har
monie. Tijdens hun op
treden zorgden de muzi
kanten voor een periode
van genieten. Elke per
soonlijke zorg opzijzet
tend, kon men inderdaad
de ogen sluiten en mee-
wiegen op de bekende
deuntjes...
Na dit fel gewaardeerde
optreden moesten de
bezoekers echter het
domein niet verlaten: in
het «Boerenhof», naast
de keuken kon men
terecht voor dans en
muziek met het orkest
Sonor Band en de zan
geres Inge land.
Overal in de tuin stonden
speciale «lessenaars» ter
beschikking van de be
zoekers. Zij konden daar
lid worden of hun lid
maatschap vernieuwen,
van Similes, de ver
eniging die ijvert voor de
verlaten patiënten en
voor de noodzakelijke
ontspanning voor de
zieken. Menigeen ging
op deze uitnodiging in
en stak een bedrag van
150 (gewoon lid), 500
(steunden lid) of 1.000
frank (erelid) in de daar
toe bestemde brieven
bus.
Wat er ook van zijn
zonder ongezonde
nieuwsgierigheid te to
nen, kon men vorige
zondag een kijkje nemen
achter de muren van de
Zoete Nood Gods. Het
werd voor menig bezoe
ker een leerrijke «les».
Tenslotte willen we nog
voldoen aan de vraag van
een bestuurslid: hij
wenst langs deze weg
het gemeentebestuur te
danken voor hun aanwe
zigheid en tevens een
ekstra dank-U te zeggen
voor de ontlening van de
kiosk.
RDV
